Kinabukasan maagang nagising si Freya at tumungo sa mansyon ng mga Alcantara. Dahil kilala na si Feya ng mga kasambahay ng mga Alcantara kaya hindi na nila pinigilan ng dumiretso itong umakyat sa kwarto ng kanilang amo na dalaga.
Maaga pa lang, tulog na tulog pa si Mitch nang biglang may malakas na katok sa pinto ng kwarto niya.
Tok! Tok! Tok!
Napabalikwas siya ng bangon, bahagyang iritable. "Sino ‘yan?"
"Mitch! Buksan mo ‘to!"
Napabuntong-hininga ito. Wala nang iba kundi si Freya.
Pagkabukas ng pinto, agad siyang pumasok na parang siya ang may-ari ng kwarto. Hindi pa nga nakakapag
Mahimbing pa natutulog si Mitch nang bigla siyang makarinig ng malakas na katok sa pintuan niya."Mitch! Bumangon ka na!" malakas na sigaw ng taong kumakatok.Hindi niya ito pinansin dahil alam niyang si Freya ito at mangungulit ulit sa kanya. Niyakap niya pa lalo ang unan at umaasang lilipas ang ingay.Pero hindi!"Hoy, alam kong gising ka na! Buksan mo ‘to bago ko sipain ‘tong pinto mo!" malakas nitong kalampag sa pituan.Napairap na lang si Mitch kahit nakapikit pa. "Ano na naman bang trip ng babaeng ‘to?"Bumuntong-hininga siya at mas lalo pang nagkumot."Freya, mamayang gabi pa ‘yung dinner. Bakit ang aga-aga mo rito?" sigaw niya upang marinig nito.Narinig niya ang pagbukas ng pinto. Napapikit siya nang mariin."Diyos ko, Mitch! Alas-otso na ng umaga! Dapat naghahanda ka na!" maktol nito ng makapasok sa loob ng kwarto.Sumilip siya sa kanyang orasan. Alas-otso nga. Pero gabi pa ang dinner!"Freya, gabi pa yun. Iwan mo na ako at hayaang matulog."Narinig ni Mitch ang yapak nito
Habang patuloy ang kwentuhan sa hapag-kainan, hindi pa rin mawala ang iritasyon ni Mitch. Halos isang oras na silang kumakain, pero wala pa rin si Luke. Sa kabila nito, hindi rin siya sigurado kung gusto niyang dumating ito.“Ano nga palang plano natin sa engagement party?” tanong ni Donya San Agustin, habang nilalagyan ng wine ang kanyang baso.Napangiti si Don Victor Alcantara. “Tulad ng napagkasunduan, next week na natin ito gawin. Ayokong matagalan pa.”“Next week?” bulalas ni Mitch. “Parang ang bilis naman yata, Papa.”Napatingin ang lahat sa kanya. Si Freya naman, na nasa tabi niya, biglang napakagat ng labi sa excitement.“Hindi na kailangang patagalin,” sagot ng kanyang ama, malamig ang tono. “Hindi na rin tayo bumabata, Mitch. I want this done properly.”Bago pa siya makapagsalita, biglang bumukas ang pinto sa dining hall.At pumasok si Luke San Agustin..Nakasuot ng itim na suot Matangkad. Mapangahas ang tindig at may malapad na balikat. Ang seryosong ekspresyon kahit halata
Nanatiling tahimik si Mitch habang nakatitig kay Luke. Hindi niya alam kung dapat ba siyang matakot, magalit, o matuwa. Hindi pa rin siya makapaniwala—isang linggo na lang at magiging opisyal na ang engagement nila.Napatingin siya kay Luke, na kasalukuyang nakahalukipkip. Matalim ang titig nito, para bang hinihintay ang sagot niya. Halata sa postura nito na kahit hindi ito masaya sa sitwasyon, hindi ito uurong.“Ano, Mitch?” tanong ni Luke, halatang nawawalan na ng pasensya. “Papayag ka o hindi?”Huminga siya nang malalim, saka pinag-aralan ang mang-yayari sa kanila ni Luke. Sa totoo lang, hindi naman ito masama. May kalayaan pa rin siya, may espasyo, at hindi siya basta magiging trophy wife na sunud-sunuran. Hindi ito ang inakala niyang kasal na kontrolado ng pamilya nila.“Tingin ko…” nagsimula siya, siniguradong hindi siya mahuhulog sa bitag nito. “Maaari na rin.”Nang marinig iyon, napaatras si Luke at tumawa nang bahagya—pero hindi iyon tawang masaya. Tawang mapakla, may halong
Kinabukasan, maagang dumiretso si Mitch sa opisina ng San Agustin Enterprises. HIndi na niya isinama si Freya dahil alam niyang mangungulit ito at isa pa may mahalaga itong pupuntahan.Gaya ng inaasahan, ang buong gusali ay mayroong matinding aura ng kapangyarihan—elegante, moderno, at puno ng mga empleyadong nagmamadali sa kanilang trabaho.Nasa lobby siya ng kompanya ni Luke. Lumapit at nag tanong sa receptionist “Excuse me Miss, nasa kanyang opisina ba ngayon si Mr. Luke San Agustin?” nakangiti niyang tanong."Ma'am, may appointment po ba kayo kay Mr. San Agustin?" magalang nitong tanong.Napasinghap si Mitch. Appointment? Para lang makita ang fiancé niya? "Wala, but can you call him? and tell him I want to talk to him?"Pero bago pa makasagot ang receptionist, na kita nito ang personal assistant ni Luke, na kalalabas lang ng elavator. “Sir, Mel may taong gusto makita
BANDANG tanghali, tumawag si Freya kay Mitch habang nakaupo ito sa isang coffee shop, malungkot na iniikot ang kutsarita sa kanyang tasa ng kape."Kamusta? Nakapag-usap na ba kayo ni Luke?" tanong ni Freya sa kabilang linya.Napabuntong-hininga si Mitch bago sumagot. "Wala namang nangyari. Parang ayaw niya akong makilala, Freya. Ang awkward pa ng vibe. Hindi ko nga alam kung ano bang iniisip niya.""Ha? Eh di ba siya pa nga 'yung unang nag-approach at nag-invite kumain?" may halong pagtatakang sagot ni Freya."Oo nga, kaya nga ang labo niya," sagot ni Mitch. "Parang ang layo niya kanina. Formal na formal, walang kahit anong sign na may naaalala siya tungkol sa'kin.""Baka naman nag-aalangan lang siya. O baka may ibang iniisip?" hula ni Freya."Ewan. Basta ang alam ko, hindi maganda 'yung naging usapan namin. Hindi man lang ako nagtagal sa opisina niya. Kaya eto, nagmumukmok ako dito sa coffee shop," reklamo ni Mitch habang humigop ng kape."Hala, huwag kang magmukmok diyan! Baka may m
Sa malawak nilang garden—ang magkaibigan Mitch at Freya, nagkayayaan magpalipas ng oras doon.Hindi niya maiwasan ang nangyari kahapon, hindi mapakali si Mitch. Wala siyang narinig tungkol kay Luke. "So, ganun na lang? Parang walang nangyari?" inis niyang sabi habang iniikot ang straw sa kanyang juice."Nagi-expect ka ba na tatawag siya?" pang-aasar ni Freya habang nagbabasa ng magazine."H-hindi! Hindi naman siya big deal," mabilis na sagot ni Mitch, pero obvious na hindi siya kumbinsido sa sarili niyang sagot.Ngunit parang pinaglaruan siya ng tadhana.May lumapit na kasambahay sa kanila at magalang nitong sinabi “Senyorita, may bisita po kayo.”Nagtaka siya, wala naman siya maalala na may bisita siya darating.“Sino?”Bago pa makapag salita ang kasambahay nagsalita na ang bisita niya.“Ako” walang kalatoy-latoy na sabi nito.Mula sa entrance n
Habang nasa loob ng sasakyan, tahimik si Mitch. Hindi niya gusto ang idea na sumama kay Luke, pero wala rin siyang choice. Nang bumaba sila sa isang high-end na boutique, napataas ang kilay niya, agad na napansin niya ang mamahaling interior—mula sa chandeliers hanggang sa eleganteng display ng designer gowns at suits."Anong ginagawa natin dito?" tanong niya, nakahalukipkip."Mamimili nga tayo ng isusuot mo para sa engagement party," walang emosyon na sagot ni Luke.“Pwede namang sa ibang store na lang tayo bumili," reklamo ni Mitch habang sinusundan si Luke."Gusto mo ba ng pangit na damit?" sagot ni Luke nang hindi siya nililingon."Excuse me?" inis na sagot ni Mitch. "Wala ‘yon sa store, nasa pumipili!""Exactly. Kaya ako na ang pipili," ani Luke."Ang kapal mo rin, ano?" bulong ni Mitch, pero siniguradong maririnig ito ni Luke.Lumapit sa kanila ang is
HABANG nasa loob ng fitting room, napatingin si Mitch sa repleksyon niya sa salamin. Hawak niya ang red gown na napili niya—eleganteng pulang tela na dumadaloy nang perpekto, may high slit na tamang-tama lang para ipakita ang kanyang confidence."Perfect," bulong niya sa sarili, saka mabilis na isinuot ang gown.Pagkatapos niyang ayusin ang sarili, huminga siya nang malalim at lumabas ng fitting room.Sa kabilang side naman, nakatayo si Luke sa harap ng mirror, suot ang dark gray na suit na napili niya para sa engagement party. Matikas itong nakadisenyo, bumagay sa broad shoulders niya at mas nagpalalim sa kanyang intimidating presence. Kahit seryoso ang mukha niya, halatang kontento siya sa itsura niya.Nang marinig niya ang pagbukas ng pinto mula sa fitting room ni Mitch, automatic siyang napatingin.At doon siya natulala.Dahan-dahang lumakad si Mitch palabas, ang bawat hakbang ay parang sa isang runway model. Ang red gown
A cozy café where Mitch, Luke, their mothers, and Freya are discussing the wedding plans over coffee. Luke, as usual, is impatient, while Mitch tries to keep her cool.Si Mitch, ay nakikipag tulungan sa pagpa-plano. Si Luke naman, obvious na hindi interested at naka-cross arms habang nakasandal sa upuan.“We have exactly one month to prepare. We need to finalize the venue first—“ ngunit pinutol ni Luke ang sasabihin niya.“Kailangan ba talagang pag-usapan lahat ‘to ngayon? Bakit hindi na lang tayo kumuha ng wedding planner?´sabi niya habang nakakunot ang noo.Sumingit sa usapan si Donya Isabella habang nakataas ang mga kilay. “Luke, ang kasal hindi basta-basta lang. Kailangan ‘to ng maayos na plano.”“Yeah, yeah. But do we have to sit here for hours just to pick flowers and tablecloths?” pahayag niya habang minamasahe ang kanyang noo.“Luke, this is our wedding. Could you at least try to be involved?” na pabuntong-hininga na lang si Mitch.“Hinay-hinay lang Mitch. He might flip the ta
Masaya at makulay ang engagement party, puno ng tawanan at halakhakan mula sa mga bisitang nagdiriwang kasama ang dalawang pamilyang Alcantara at San Agustin. Ang buong venue ay nababalot ng engrandeng dekorasyon—mga luntiang halaman, puting bulaklak na nakalinya sa bawat mesa, at mga gintong ilaw na nagbibigay ng romantikong ambiance. Sa gitna ng selebrasyon, ang mga magulang ng bride at groom-to-be ay abala sa pakikipag-usap sa kanilang mga bisita, puno ng sigla at kasiyahan sa kanilang mga mata.Samantala, ang magkasintahan—na hindi tunay na nagmamahalan—ay tahimik na nakaupo sa isang mesa, kapwa nagpapanggap na masaya sa harap ng maraming mata. Magalang silang nagpapalitan ng mga salita, pero may namumuong tensyon sa pagitan nila na hindi halata sa iba.“Smile,”
MATAPOS ang matinding pagbili ng engagement outfits, nagpasya sina Mitch at Luke na dumaan muna sa isang restaurant bago umuwi. Hindi ito romantic dinner—at least, hindi sa pananaw ni Mitch—kundi isang practical na desisyon para lang hindi sila parehong magutom matapos ang nakakapagod na araw.Pagkaupo nila sa isang pribadong booth, napatingin si Mitch sa menu at nagtanong, "Ano kayang masarap dito?""Steak," sagot ni Luke nang hindi man lang nag-aalinlangan.Napataas ang kilay ni Mitch. "Wow, hindi ka man lang nag-isip?""Kasi alam kong steak ang best seller nila," sagot nito, saka ibinalik ang atensyon sa menu."Eh paano kung gusto ko ng pasta?" tanong niya, sinusubukan siyang asarin.Hindi siya nilingon ni Luke, pero sumagot ito nang walang pag-aalinlangan, "Then, order pasta."Napasimangot si Mitch. Bakit parang hindi naaapektuhan si Luke ngayon?"Ikaw? A
HABANG nasa loob ng fitting room, napatingin si Mitch sa repleksyon niya sa salamin. Hawak niya ang red gown na napili niya—eleganteng pulang tela na dumadaloy nang perpekto, may high slit na tamang-tama lang para ipakita ang kanyang confidence."Perfect," bulong niya sa sarili, saka mabilis na isinuot ang gown.Pagkatapos niyang ayusin ang sarili, huminga siya nang malalim at lumabas ng fitting room.Sa kabilang side naman, nakatayo si Luke sa harap ng mirror, suot ang dark gray na suit na napili niya para sa engagement party. Matikas itong nakadisenyo, bumagay sa broad shoulders niya at mas nagpalalim sa kanyang intimidating presence. Kahit seryoso ang mukha niya, halatang kontento siya sa itsura niya.Nang marinig niya ang pagbukas ng pinto mula sa fitting room ni Mitch, automatic siyang napatingin.At doon siya natulala.Dahan-dahang lumakad si Mitch palabas, ang bawat hakbang ay parang sa isang runway model. Ang red gown
Habang nasa loob ng sasakyan, tahimik si Mitch. Hindi niya gusto ang idea na sumama kay Luke, pero wala rin siyang choice. Nang bumaba sila sa isang high-end na boutique, napataas ang kilay niya, agad na napansin niya ang mamahaling interior—mula sa chandeliers hanggang sa eleganteng display ng designer gowns at suits."Anong ginagawa natin dito?" tanong niya, nakahalukipkip."Mamimili nga tayo ng isusuot mo para sa engagement party," walang emosyon na sagot ni Luke.“Pwede namang sa ibang store na lang tayo bumili," reklamo ni Mitch habang sinusundan si Luke."Gusto mo ba ng pangit na damit?" sagot ni Luke nang hindi siya nililingon."Excuse me?" inis na sagot ni Mitch. "Wala ‘yon sa store, nasa pumipili!""Exactly. Kaya ako na ang pipili," ani Luke."Ang kapal mo rin, ano?" bulong ni Mitch, pero siniguradong maririnig ito ni Luke.Lumapit sa kanila ang is
Sa malawak nilang garden—ang magkaibigan Mitch at Freya, nagkayayaan magpalipas ng oras doon.Hindi niya maiwasan ang nangyari kahapon, hindi mapakali si Mitch. Wala siyang narinig tungkol kay Luke. "So, ganun na lang? Parang walang nangyari?" inis niyang sabi habang iniikot ang straw sa kanyang juice."Nagi-expect ka ba na tatawag siya?" pang-aasar ni Freya habang nagbabasa ng magazine."H-hindi! Hindi naman siya big deal," mabilis na sagot ni Mitch, pero obvious na hindi siya kumbinsido sa sarili niyang sagot.Ngunit parang pinaglaruan siya ng tadhana.May lumapit na kasambahay sa kanila at magalang nitong sinabi “Senyorita, may bisita po kayo.”Nagtaka siya, wala naman siya maalala na may bisita siya darating.“Sino?”Bago pa makapag salita ang kasambahay nagsalita na ang bisita niya.“Ako” walang kalatoy-latoy na sabi nito.Mula sa entrance n
BANDANG tanghali, tumawag si Freya kay Mitch habang nakaupo ito sa isang coffee shop, malungkot na iniikot ang kutsarita sa kanyang tasa ng kape."Kamusta? Nakapag-usap na ba kayo ni Luke?" tanong ni Freya sa kabilang linya.Napabuntong-hininga si Mitch bago sumagot. "Wala namang nangyari. Parang ayaw niya akong makilala, Freya. Ang awkward pa ng vibe. Hindi ko nga alam kung ano bang iniisip niya.""Ha? Eh di ba siya pa nga 'yung unang nag-approach at nag-invite kumain?" may halong pagtatakang sagot ni Freya."Oo nga, kaya nga ang labo niya," sagot ni Mitch. "Parang ang layo niya kanina. Formal na formal, walang kahit anong sign na may naaalala siya tungkol sa'kin.""Baka naman nag-aalangan lang siya. O baka may ibang iniisip?" hula ni Freya."Ewan. Basta ang alam ko, hindi maganda 'yung naging usapan namin. Hindi man lang ako nagtagal sa opisina niya. Kaya eto, nagmumukmok ako dito sa coffee shop," reklamo ni Mitch habang humigop ng kape."Hala, huwag kang magmukmok diyan! Baka may m
Kinabukasan, maagang dumiretso si Mitch sa opisina ng San Agustin Enterprises. HIndi na niya isinama si Freya dahil alam niyang mangungulit ito at isa pa may mahalaga itong pupuntahan.Gaya ng inaasahan, ang buong gusali ay mayroong matinding aura ng kapangyarihan—elegante, moderno, at puno ng mga empleyadong nagmamadali sa kanilang trabaho.Nasa lobby siya ng kompanya ni Luke. Lumapit at nag tanong sa receptionist “Excuse me Miss, nasa kanyang opisina ba ngayon si Mr. Luke San Agustin?” nakangiti niyang tanong."Ma'am, may appointment po ba kayo kay Mr. San Agustin?" magalang nitong tanong.Napasinghap si Mitch. Appointment? Para lang makita ang fiancé niya? "Wala, but can you call him? and tell him I want to talk to him?"Pero bago pa makasagot ang receptionist, na kita nito ang personal assistant ni Luke, na kalalabas lang ng elavator. “Sir, Mel may taong gusto makita
Nanatiling tahimik si Mitch habang nakatitig kay Luke. Hindi niya alam kung dapat ba siyang matakot, magalit, o matuwa. Hindi pa rin siya makapaniwala—isang linggo na lang at magiging opisyal na ang engagement nila.Napatingin siya kay Luke, na kasalukuyang nakahalukipkip. Matalim ang titig nito, para bang hinihintay ang sagot niya. Halata sa postura nito na kahit hindi ito masaya sa sitwasyon, hindi ito uurong.“Ano, Mitch?” tanong ni Luke, halatang nawawalan na ng pasensya. “Papayag ka o hindi?”Huminga siya nang malalim, saka pinag-aralan ang mang-yayari sa kanila ni Luke. Sa totoo lang, hindi naman ito masama. May kalayaan pa rin siya, may espasyo, at hindi siya basta magiging trophy wife na sunud-sunuran. Hindi ito ang inakala niyang kasal na kontrolado ng pamilya nila.“Tingin ko…” nagsimula siya, siniguradong hindi siya mahuhulog sa bitag nito. “Maaari na rin.”Nang marinig iyon, napaatras si Luke at tumawa nang bahagya—pero hindi iyon tawang masaya. Tawang mapakla, may halong