RED’S POV P A R A . . . itong nakakita ng multo sa itsura nito. Widely opened eyes, stiff and face as white as ghost. Ganyan ang itsura ni Trinity nang mapagbuksan siya ng pinto. “Please, let’s talk,” pakiusap niya. Nang mukhang makabawi ito sa wakas, ay agad na napalitan ng galit ang ekspresyon nito. “Go away!” Galit nitong tugon sabay malakas na kinabig ang pinto para pagsar’han siya. Pero mabilis na pinigil niyang pinto gamit ang isang kamay. “Five minutes. I only need five minutes of your time,” he insisted, almost desperate “Umalis ka. Kung hindi ay tatawag ako ng pulis para ipakulong kang hay*p ka!” galit nitong tugon sabay muling pilit na sinubukang pagsarahan siya ng pinto. Pero muli niya rin lang pinigil iyon. “Five minutes. Pagkatapos n’on...h-hindi na kita gagambalain ulit. Kahit kailan. P-Pangako,” pilit niya kahit na medyo nag-aalangan sa huling sinabi niya. Wala pa siyang naalalang pagkakataon sa tanang buhay niya na nakaramdam siya ng ganitong desperasyon, pa
CHAPTER 65 DALAWANG ILOGJADE’S POVW H E N . . . she first saw her sister’s fiancè, she thought he was familiar. Para bang nakita na niya ito before that night, pero hindi niya maalala kung saan. Even her cousin, Scarlet said the same thing.And when she found out na ito ang lalaking nanamantala sa kanya, she thought that is why she had that feeling of familiarity.Alam niya na kung sakali mang malasin na naman siya at magtagpo muli ang landas nila ng lalaking iyon, alam niya kung ano ang mararamdaman niya. Anger, fear, disgust, everything unpleasant.But that is not the case when she first saw Red coming through the double door, walking on the red carpet like a prince who is ought to meet his princess. The feeling was more like...like anticipation, excitement, the very same feeling one has when they see their idol celebrity. Kaya nga hindi niya talaga inakala na ito ang lalaking pinakamumuhian niya, not until ito mismo ang makakilala sa kanya.But seeing him right next to her son,
JADE’S POV I G I N A L A . . . niya ang paningin sa kabuuan ng kusina. Katatapos niya lang maghugas at magligpit. Sumilip siya sa sala para tingnan kung naroon pa sina JM at Aling Patty. Pero hindi na niya nakita ang mga ito. Napatingin siya sa wallclock. Alas dyes na pala ng gabi. Malamang ay tulog na ang mga ito. Sandali siyang nag-isip kung ano ang pwede niyang gawin pampaantok. Usually kasi sa mga ganitong oras, busy na siya sa coffee shop kaya sanay siya na gising sa mga ganitong oras. Kaya lang ipinagpaalam nga siya ni Macoy na hindi muna makakapasok ng ilang araw, kaya ‘eto siya’t nagpapaikot-ikot ng lakad sa maliit nilang sala dahil sa pagkabagot. Nagpasya siyang lumabas para magpahangin, baka sakaling dalawin siya ng antok kapag nakapaglakad-lakad siya. Pero hindi pa siya ganap na nakakalabas ng pintuan ay natigilan siya nang makitang nakatalikod at nakaupo si Macoy sa may tapat mismo ng bahay nila. Nakasuot ito ng basketball jersey at mukhang kagagaling lang maglaro.
RED’S POV“B I G A Y . . . mo sa’kin ang lahat ng kaso na naka-assign kina Col. Mariano at Col. Granadino. I-rereview ko ang updates bago ako mag-leave,” wika niya sa sundalong nakatayo sa harapan ng lamesa niya, habang abalang nagbubuklat ng mga pahina ng case reports na inaaral niya.“Yes, Sir,” sagot naman nito.Abala pa rin siya sa ginagawa nang may kumatok ng dalawang beses sa pinto ng opisina niya.“Come in!” Malakas niyang sabi nang hindi nag-aabalang alisin ang pansin niya sa mga nire-review ng dokumento.“Sir!” narinig niyang tawag ng sundalong kausap niya kaya siya napaangat ng tingin.Pero hindi pala ito sa kanya nakaharap kung di kay Daniel na siyang dumating.Tinanggap naman ng huli ang pagsaludo ng batang sundalo ‘tsaka siya nito binalingan at nagbigay-pugay rin.“Kung busy ka, pwede akong bumalik na lang mama---”“No, I’m almost done,” putol niya agad sa sinasabi sana nito.Makahulugan ang naging paraan ng pagtingin nito sa kanya, kaya alam niyang naroon ito bilang kaib
JADE’S POV“O M G . . . Ate Jade! Balitang-balita sa baranggay na may poging lalaki na dumalaw sa’yo rito n’ong isang araw, how chrew?!” malakas na bungad agad ni Aira habang dire-diretso pumapasok sa bahay nila.Agad niya itong sinenyasan na huwag masyadong mag-ingay dahil baka marinig na naman sila ng mga chismosa nilang kapitbahay.“Ingay mo!” Pabulong niyang sita rito sabay hinila ito papasok sa kusina.Mabuti na lang at siya na lang ang tao sa bahay dahil nakapasok na sina Macoy, Aling Patty at JM.Naghahanda na nga rin dapat siya para sa pagbalik niya sa patahian, nang bigla na lang dumating si Aira.“Wait, so totoo nga?” tanong ulit nito sa mas mahina nang boses.“Na ano ba?” “Na may poging dumalaw sa’yo rito n’ong isang araw?”She rolled her eyes. Wala talagang nakakaligtas mga mata ng mga marites sa baranggay nila.“Hindi,” mariin niyang tanggi.“Hindi totoo na pogi o hindi totoong may dumalaw sa’yo?” pangungulit nito.Tinalikuran niya ito para humarap sa maliit
JADE’S POVK U L A N G . . . na lang ay mag-usok ang ilong at tenga niya sa inis, habang nakaupo siya sa tapat ng lamesa ni Mang Ino sa Baranggay Hall.Habang si Red naman ay prenteng nakaupo, halos isang metro ang layo sa tabi niya. Kaswal na kaswal at walang bahid ni kaunting na kaba ang itsura nito, habang naka-de otso pa ng upo at pinagkrus din ang mga braso sa tapat ng dibdib.Kahit na sa harapan ito nakatingin ay inirapan niya pa rin ito. Nakakainis na nga na inabala na naman siya nito, mas lalo pa siyang naiinis sa itsura nitong mukhang hindi apektado.Nagawi ang tingin niya sa may bintana ng baranggay. Natigilan siya at napakunot ng noo nang makita ang ilang kababaihan na sumisilip-silip sa doon, habang tila kinikilig pa.Pati sa may pintuan, bata, matanda, pati bakla, ay may nakiki-usyoso.Sinundan niya ang tingin ng mga ito at iisa lang ang nakita niyang tinutumbok ng nga iyon. Ang lalaking ipinababaranggay niya.“Pwede nang ihanay kina James Reid ‘yong ex mo sa tindi
JADE’S POVW A L A . . . na sila sa baranggay hall, pero pakiramdam ni Jade ay naroon sila para sa isang paglilitis. Pinaupo ni Mang Ino ng mag-isa si Red sa kahoy na sofa. Habang siya naman an sa armchair na yari din sa kahoy nito pinaupo. Kumuha naman ng stool si Mang Ino at pumwesto sa kabilang ibayo ng lamesa, sa tapat ni Red. Pinagkrus nito ang dalawang braso sa tapat ng dibdib at matamang pinakatitigan ang binata. Ganoon lang ito magmula nang dumating sila galing sa baranggay. Ilang sandali na ang lumipas ay hindi pa rin ito nagsasalita at nanatili lang na nakatitig kay Red na para bang gusto nitong tunawin ang huli. Hindi niya naman masabi kung ano ang nasa isip ng binata. Wala kasi siyang nababasang kahit na anong emosyon sa mukha nito. Tuwid na nakaupo lang ito habang nakapatong ang dalawang kamay sa magkabilang hita, na para ba itong isang sundalo na nasa harap ng superior nito. Teka, e sundalo nga pala itong kumag na ‘to, aniya sa isip. “Red,” sa wakas ay nagsalita na
JADE’S POVI L A N G . . . beses siyang kumurap-kurap dahil baka namamalik-mata lang siya. Papasok na kasi sana siya sa trabaho. Pero natigilan siya sa may pintuan nang makita niya si Red na nakatayo sa may labasan nila. Nakapamulsa ito habang sinisipa-sipa ang maliliit na bato sa kinatatayuan nito.Nang marahil ay maramdaman nito ang prisensya niya ay agad itong nag-angat ng tingin. Awtomatikong itong ngumiti nang makita siya.Talaga ba kayang tototohanin nito ang sinabi nito kahapon?FLASHBACK:Hanggang sa magkapaalamanan sina Mang Ino at Red ay hindi na siya lumabas mula sa pinagtataguan niya sa kusina.Masyado pa siyang overwhelmed sa mga narinig at nalaman niya.“Isa lang sana ang hihingin ko sa’yo Red,” narinig niya pang hirit ni Mang Ino bago tuluyang umalis ang binata.“Ano po ‘yon?” tanong naman ng huli.“Mabuting bata si Jade. Masyado lang mahirap at masakit ang mga pinagdaanan niya sa buhay, kaya siya ganyan. Sana ay kahit na ilang beses ka niyang itaboy o ipagtulakan
JADE'S POV“A-ATE?” wala sa loob niyang tawag sa babaeng kakapasok lang sa entrada ng silid na kinaroroonan niya. “Oh don’t look to surprise just yet, Teej. Simula pa lang ‘to o. Wala pa tayo sa exciting part,” tila nang uuyam naman nitong sagot at sinundan pa iyon ng isang makabuluhang ngiti. Nagpalipat-lipat ang tingin niya rito at sa lalaking nagpakilala bilang si Deo kanina. Although the picture in front of her already suggests a definitive and clear meaning of what the situation is, she still cannot find it in her to believe na may kinalaman ang sarili niyang kapatid sa lahat ng ito. “A-Anong ibig sabihin nito? W-Why are you here? A-And…” wala sa loob niya pa ring tanong. “Anong ‘anong ibig sabihin nito’ ba? God! Isn’t it obvious? Yes, Trinity! Kasabwat ako ni Deo sa lahat ng ito!” may pagmamalaki pa nitong tugon. It was one thing to know, but it’s another thing to hear it directly from her own sister. Pakiramdam niya ay may malaking batong ibinagsak sa dibdib niya sa nari
JADE'S POVNAALIMPUNGATAN...siya ng gising dahil sa masamang panaginip.Kasabay ng pag dilat ng mga mata niya ay ang pagdaloy ng mala-kuryenteng kirot sa ulo niya, kaya agad din siyang napapikit muli.At nang subukan niyang hilutin ang sentido, noon niya napagtantong nakagapos sa likuran niya ang mga kamay.Akala niya ay nananaginip lang siya kaya sinubukan niya pang kalagan ang sarili. Hanggang sa tuluyang magising ang diwa niya at malamang totoo nang nakatali siya. Hindi lang ang mga kamay niya kung di ang buon niyang katawan ay nakatali sa silyang kinauupuan niya.Agad na bumilis ang tibok ng puso niya.Parang biglang nanumbalik sa kanya ang masalimuot na alaala ng pagkakadukot sa kanya noon. Ang sandaling sumira sa buhay niya bilang Trinity Santiago.Pero sa kabila ng takot at kaba ay agad niya ring naisip ang anak.Si JM! sigaw niya sa isip.Mabilis na iginala niya ang paningin para hanapin ang anak, pero wala siyang ibang nakita kung di puro dingding na walang pintura.Lalo siya
RED’S POVNAPABULAGTA… si Red matapos ang high intensity work out na araw-araw niyang ginagawa. Pakiramdam niya ay sasabog ang baga niya sa labis na pagkahingal. This is how he has been trying to get by since he came here in Basilan. He tries his best not to think of anything or anyone else other than his duties, their mission and ADFP. Although their current situation is far from the privileged life na mayroon siya sa kampo, at the moment as mas gusto niyang narito muna siya sa gitna ng kawalan, pre-occupied by everything else na walang kinalaman kay Trinity. It has been over a week magmula nang dumating siya rito para alalayan ang local armed force sa misyon nitong pasukuin ang mga rebelde. Breaking up was never in his plans. But he cannot stop thinking about the possibility na baka nga may nararamdaman din si Trinity para sa kaibigan nito. Maybe she herself is not aware. Baka iniisip lang nito na kailangang siya ang mahalin nito dahil may anak sila, and she has that responsibil
JADE’S POV“AIRA… bakit ba tayo nagtatago dito? Kailangan na nating umalis dahil by now, malamang ay alam na nila na nakatakas kami at sigurado ako na ipapasuyod ni General Rodriguez ang buong villa para mahanap kami,” reklamo niya sa kaibigan habang nakatalungko sila at nagtatago sa may mga halamanan.Matapos kasi sila nitong kaladkarin kanina ay iginiya sila nito sa may mayayabong na halamanan sa may ‘di kalayuan lang sa mansyon. “Shh, sa ingay mong ‘yan ate, kahit sa Timbuktu ka magtago, mahahanap at mahahanap ka nila,” saway naman nito sa kanya sabay luminga-linga sa paligid.She started to grow impatient. They really have no time for this. Kailangan na nilang umalis at magpakalayo-layo, dahil kung hindi, tiyak na mahahanap sila ng mga tao ng heneral in no time. “P-Pero–”“Basta mag-relax ka lang d’yan ate, okay? Alam ko medyo tagilid ang ugali n’ong ate mo, pero wala rin naman tayong choice. Siya lang ang alam kong makakatulong sa inyo,” pabulong ulit nitong saway sa kanya. Sa
JADE'S POVPIGIL... ang hininga niya sa bawat paghakbang nila ni JM habang halos dumikit na sila sa matataas na pader ng bakuran.Hinintay niyang kumagat muna ang dilim bago nila sinimulan ang pagtakas.Mabuti na lang napaniwala niya sina General Rodriguez sa palusot niyang hindi maganda ang pakiramdam ni JM kaya mananatili lang ito sa kwarto. Habang siya naman ay lumalabas lang kapag kukuha siya ng pagkain nilang dalawa.Gaya nga ng narinig niya kanina sa usapan ng mag-anak, nagdagdag ng seguridad ang mga ito sa paligid ng mansyon. Ilang mga naka-unipormeng lalaki na may dalang military dog na din ang nakita niyang palakad-lakad sa bakuran simula kaninang hapon.Alam niyang hindi magiging madali ang makalusot sa mga bantay, pero handa siyang gawin ang lahat huwag lang mailayo ang anak niya sa kanya.Nagpag-usapan nila ni Aira na magkikita sila sa entrance ng mansyon. Susubukan nitong i-distract ang bantay habang susubukan nilang tumakas mag-ina. Hindi niya alam kung magwo-work ba ang
JADE’S POVNAGISING… siya sa sinag ng araw na sumilip mula sa nakasaradong kurtina ng balkonahe sa silid nila ng anak. Marahang kinusot niya ang mga mata at agad na bumaling para hanapin ang orasan. Alas siete y media pa lang ng umaga. Sunod na binalingan niya ang anak na nasa tabi niya. Mahimbing pa rin itong natutulog. Kahit na medyo inaantok pa ay nagpasya siyang bumangon para ayusin ang pagkakasara ng kurtina . Baka kasi magising din ng liwanag si JM. Inayos niya ang kumot ng anak ‘tsaka nagtungo na sa banyo para sa morning rituals niya. Sinikap niyang maging maingat sa bawat galaw para huwag maistorbo ang nahihimbing niyang anak.Makalipas ang halos sampung minuto lang ay muli na siyang lumabas ng banyo. Tulog pa rin si JM.Alam niyang hindi na siya makakabalik pa sa tulog kaya minabuti niyang lumabas na ng silid.Wala siyang nakitang tao sa pasilyo. Ito yata ang unang beses, magmula nang dumating sila sa mansyon, na wala siyang inabutang tao pagkalabas niya ng kwarto.
JADE’S POVHATI… ang nararamdaman ni Jade habang pinapanood niya si JM na masayang nakikipaglaro sa lolo nito. Nakaupo sa may gilid ng swimming pool si General Rodriguez, samantalang nakalublob naman sa pool ang anak niya. Naroon lang sa tabi ng mga ito at nakaantabay ang isang kasambahay at isang nurse na siyang nag-aalaga sa heneral. Pati si Yoda ay nakiligo na riin kasama ni JM kaya hindi naman siya gaanong nag-aalala.Mas pinili niyang panoorin ang halatang labis na saya ng anak niya mula sa may entrada ng bahay, na hindi rin naman ganoon kalayo sa kinaroroonan ng mga ito. Hindi niya maiwasang mapangiti nang marinig ang malulutong na halakhak ni JM. Parang hindi na niya maalala kung kailan ang huling beses na narinig niyang tumawa ng ganoon ang anak. Narinig na rin ang tawa ng nakatatandang heneral. Kita at ramdam niya rin ang tunay at labis na saya nito magmula n’ong dumating silang mag-ina sa tahanan ng mga ito, ilang araw pa lang ang nakararaan. Naramdaman niyang parang may
JADE’S POVHINDI…niya alam kung gaano katagal siyang nakatalungko sa sulok at umiiyak. Ilang sundalong dumaan na ang huminto para tanungin siya kung okay lang ba siya o kung kailangan niya ba ng tulong. Pero hindi niya magawang tugunin ang mga ito. Ilang beses niya ring narinig na tumunog ang cellphone niya pero hindi niya ring sagutin iyon. Gustuhin man niya ay wala siyang lakas na tumayo o magsalita. Wala siyang ibang magawa kung di umiyak ng umiyak hanggang sa wala nang luhang lumalabas sa mga mata niya. Humikhikbi at nanginginig na niyakap niya ang mga tuhod, ‘tsaka ipinatong ang baba roon. Ramdam na rin niya ang pamamaga ng mga mata niya dahil sa walang humpay na pag-iyak mula kagabi.Hindi niya alam kung kailan umalis ang kapatid niya. Basta napagtanto na lang niya na mag-isa na lang siyang nakaupo sa pasilyo.Maya maya ay may isang pares ng paa na tumigil sa tapat niya mismo. Base sa suot nitong sapatos, ay babae ito.Unti unti siyang nag-angat ng tingin para tingnan kung si
JADE’S POV“HANDAAAAAAAA!!!”Napabalikwas siya ng bangon sa malakas na sigaw na iyon.Mabilis na iginala niya ang paningin.Ilang segundo rin ang nagdaan bago rumehistro sa kanya kung nasaan siya. Kasunod niyon ay ang panunumbalik ng mga alaala ng nangyari kagabi.You are free to love whoever you want now, Trinity.Agad na pinanlabo na naman ng mga namumuong luha ang paningin niya at tuloy-tuloy na umagos ang mga iyon na para bang ilog na walang katapusan. Kagabi pa parang sirang plaka na nag-re-replay sa isipan niya ang mga nangyari. Magmula sa malamig na ekspresyon ng mukha ni Red, hanggang sa mga salitang binitiwan nito. At iyon nga ang nakatulugan niya ng hindi niya namamalayan. Biglang tumunog ang telepono niya kaya sinubukan niyang kalmahin ang sarili para sagutin iyon. “Sige po, Dok. Maraming salamat po,” wika niya ‘tsaka binaba na ang linya. Sandali lang ang naging pag-uusap nila. Tawag iyon mula sa ospital para sabihin sa kanyang pinirmahan na ng pediatrian ni JM ang di