MINOR

Chapter 22

“Mag-usap na lang tayo bukas ha?” garalgal ang boses ko.

“Galit ba ang Nanang mo sa akin?”

“Papatayin mo ‘yan o babasagin ko?” lumapit si Nanang muli sa akin.

“Papatayin na ho.”

“Akin na. Ibabalik ko ito sa’yo bukas.” Hinablot niya ang cellphone sa akin at ibinulsa niya iyon.

Wala akong magawa. Lumabas ako ng bahay. Tahimik na umiyak sa tabi ng aking mga gulay. Doon ay iniiyak ko lahat ang naiipon sa dibdib kong sakit ng loob kay Nanang. Hindi ko alam kung paano ko ipagtatanggol ang sarili ko at ipaglalaban si Jinx. Paano ko patutunayang iba si Jinx sa ama kong nang-iwan sa amin. Bakit kailangan niyang magalit sa lahat ng mayayaman? Bakit iisa ang tingin niya sa lahat ng lalaki?

Bago ako naidlip sa gabing iyon. Naramdaman ko ang impit na iyak ni Nanang habang kinukumutan niya ako. Sinuklay niya ang buhok ko gamit ang kanyang kamay saka niya hinalikan ang buhok ko. Alam ko, ramdam kong nasasaktan din si Nanang sa ginagawa niya sa akin ngunit iyon lang siguro ang paraan niya