Chapter 25Kung maari ko lang sanang iwasan kinaumagahan sina Jinx at Jasyon ay ginawa ko na ngunit naroon na ako. Kailangan ko na lang harapin ang bunga ng aking ginawa. Kakausapin ko si Jayson sa huling pagkakataon saka ko isusunod si Jinx para sabihing wala na kami ni Jayson. Ngunit hindi ko mahagilap si Jayson. Si Jinx ang nakita ko kaya napagdesisyon kong sabihin ang plano kong hiwalayan na rin si Jayson para matahimik na kaming tatlo. Kahit pa anong iwas niya sunud pa rin ako ng sunod sa kanya na parang tanga.“Ano? Bakit ka ba sunod ng sunod?”“Gusto ko ngang maayos tayong maghiwalay muna.”“Talaga? Aayusin mo ang alin? Tayo na muli at bukas makalawa, susuko ka na naman. Paasa ka e.”Hindi ako makasagot. Hindi ko pa rin kayang sabihin na babalikan ko siya agad kapag maghiwalay na kami ni Jayson. Hindi din naman kasi ganoon kadaling aminin dahil may mga nakakarinig sa amin.“Hindi ka makasagot di ba? Minahal kita, pinagkatiwalaan. Ipinakita ko sa’yo yung totoong ako. Sana naman
Chapter 26Tumango ako. Tinignan ko siya. Ngumiti siya. Niyakap niya ako ng mahigpit na mahigpit. “Salamat dahil mas nauna mo pa pala akong minahal kaysa sa sandaling minahal kita. Ibig sabihin noon pa ako gusto no’ng panahong hindi kita nakikita at hindi ako nagsisisi na ikaw, ikaw ang mamahalin ko ngayon at magpakailanman.” huminga siya ng malalim. “Pero you just broke my heart. Iniwan mo ako imbes na harapin natin itong dalawa. Hiniwalayan mo ako, imbes na sana sabihin mo sa aking tulungan kita. Mas inuna mo akong hiwalayan kaysa sa magtapat sa akin at iyon Khaye, iyon ang hindi ko kayang intindindihin.”Tumayo siya. Naglakad palayo. Tinawag ko muli siya. Hinabol para muling humingi ng tawad.“Sorry na please. Inaamin ko namang mali ako e. Bigyan mo naman ako ng chance na ayusin ito.”“Hayaan mo na lang muna ako, please.” Tinanggal niya ang kamay kong nakahawak sa braso niya. Naglakad na siya palayo sa akin. Napaupo ako. Ganoon pala ang pakiramdam kapag may nasaktan ka. Sobrang sa
Chapter 27“Ayaw mo bang nandito si Jinx? Kasi kung ayaw mo, pwede pa naman siyang umuwi.”Nagkatinginan kami. Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko. Kahapon hindi naman kami okey. Akala ko nga tuluyan na kaming magkahiwalay kaya nagugulat pa rin ako. Mahilig nga talaga siya sa surprise.“Uy ano ba Kasmine, kinakausap kita. Paggagapasin mo ba ‘yan o uuwi na lang.”“Siya po. Kung okey naman sa kanyang maggapas e di…”“Aarte-arte ka pa kasi e. Dahil sa kakulitan niya at dahil ilang araw ko nang nakikita na malungkot ka kaya pumayag na rin lang ako.”“Totoo Nang? Pumapayag ka na?” garalgal ang boses ko.“Oo ‘nak. Naisip ko, baka iba ang kapalaran mo sa akin. Baka naman iba ang magiging kuwento ng buhay mo. Isa pa, huli na para ilayo pa kita. Nagmamahal ka na. Nagmamahalan na kayo. Ano pang silbing protektahan kita sa sakit kung iyong pilit kong pagpapalayo sa inyo ay nasasaktan ka na. Pumapayag na ako sa inyo dahil nakikita ko naman na mahal ninyo ang isa’t isa. Sana lang ay marunong k
CHAPTER 28“Sandali, malaki ba? Patingin.” Hinawaka ko ang kamay niyang pilit niyang itinatago sa akin.“Ano? Anong nangyari?” humahangos si Nanang.“Nakumpay ni Bryana ng daliri niya.”“Patingin anak, tignan ko kung malala.”Nanginginig si Jinx na ipinakita ang kanyang duguang daliri.Mabilis na umalis si Nanang nang makita ang sugat ni Jinx. Naghanap siya ng itatapal na dahon. Nang nakakita si Nanang ng halamang ligaw ay kumuha siya ng maraming damo. Hinukasan niya iyon. Dinikdik niya gamit ang hawakan ng kanyang kumpay. Iyon kasi madalas ang ginagamit niya noong bata ako kapag nasusugatan ako. Pumunit siya ng tela sa dulo ng kanyang lumang t-shirt. Inilagay niya ang halamang gamot saka niya tinalian ang sugat ni Jinx. Natuwa ako sa nakita ko. Hindi ako natuwa dahil nasugatan si Jinx, natuwa ako sa pagpapakita ni Nanang ng pagmamalasakit sa lalaking minahal ko. Natutuwa ako kanina na tinawag niya ng anak ang aking mahal. Noon alam ko, tanggap na ni Nanang ng lubusan si Jinx. “Masak
Chapter 29Lalo ko pang inigihan ang pag-aaral kahit pa sabihing may kasintahan na ako sa murang edad. Gusto ko kasing ipamukha sa lahat na kahit sa tingin nila ay naging two timer ako ay maliit lang iyon na bahagi ng aking kabuuan ko. Oo nga’t nagkamali akong pagsabayin ang dalawang lalaki, ngunit lumabas rin naman ang katotohanang ako ang biktima at hindi si Jayson. Saka kahit siniraan ako ng siniraan ng gagong lalaking iyon, ang katotohanang ako at ako lang ang tanging nagbibigay ng karangalan sa aming paaralan ay isang tagumpay na sampal sa lahat. Hindi nila ako matitibag. Oo mahirap lang ako ngunit palaban at matalino. Sa mga oras na marami sa aking chismis na kumakalat, mga mapanirang sabi-sabi at pang-aaway ng mga taong inggit, naroon si Jinx na patuloy na ipinapamukha sa lahat na nagmamahalan kami at wala sinuman ang makapagtitibag. Mamatay lang sila sa inggit.Pinabayaan na rin lang ni Nanang na dalawa-dalawin ako ni Jinx na may mga dalang kung anu-ano. Hindi ko alam kung nat
Chapter 30Hindi ko alam kung kikiligin ako. Nakasumbrero si Jinx at nakasuot ng shades. Pormado. Hindi kagaya ng nakaraang araw. Naka-jacket nga siya ng leather ng parang kay Coco Martin. Kahawig niya talaga si Daniel Padilla. Tahimik ang lahat nang nagsimula na siyang tumugtog ng gitara. Always Be My baby na version ni David Cook ang kanyang kakantahin.We were as one babeFor a moment in timeAnd it seemed everlastingThat you would always be mineNapalakpak ang mga kasamahan naming magsasaka nang marinig nila ang boses ni Jinx. Maganda ito. May nakakakilig siyang tono. Boses lalaking lalaki. Kahit hindi ko man nakikita ang kanyang mga mata ramdam ko sa boses niya yung emosyon. Alam ko namang pansamantala lang muna kaming magkakasama. Maaring babalik siya sa US o manatili siya sa tabi ko ngunit pinaghahandan ko na magkakalayo talaga kami kapag kami na ay nasa kolehiyo kahit sabihing matagal pa naman iyon.Now you want to be freeSo I'm letting you flyCause I know in my heart babe
CHAPTER 31Dumating ang JS Prom namin. Iyon ang kinatatakutan ko. Hindi ako makasasama dahil wala naman akong maisusuot at hindi rin ako makapagbibigay ng aming contribution. Hindi rin naman nagsasalita si Jinx. Tahimik lang siya na walang ka-inte-interes na yayain ako. Nahihiya naman akong ako ang una sa kanyang magsabi na gusto ko rin sanang maranasan ang pagkakaroon ng JS. Siguro kaya siya hinid na nagsabi pa dahil nagsasawa na siya sa akin. Isa pa si Juvie kasi ang nakikita kong kapareha niya sa ensayo nila sa kanilang cotillion kaya ayos lang sa kanya na hindi ako dadalo sa JS namin. Nalulungkot akong nanonood sa kanilang ensayo. Napabuntong hininga ako. Iniisip kong mala-cinderella sana akong gown ko. Yung sasayaw kami ni Jinx na pakiramdam ko kami lang ang nasa bulwagan. Napakasarap na imahinasyon. Kung sana kagaya lang ako ni Juvie na may pera siguro mae-enjoy ko rin ng husto ang aking kabataan. Minabuti kong pumasok na lang sa aming classroom kasama ng dalawang babae na kakla
Chapter 32“Baby ko, mauna na ako uuwi mamayang hapon ha? Mamimili pa kasi ako ng mga gagamitin ko sa JS. Hindi na kita maiaangkas pa pauwi.”“Okey lang. Naiintindihan ko.” sagot ko. Nagtatampo man ngunit anong karapatan ko?Naglakad akon umuwi mag-isa. Lungkot na lungkot dahil bukas na ng gabi ang JS ngunit tuluyan nang naglaho ang pag-asa kong maging memorable ang gabing iyon sana sa amin ni Brad. First dance ko sana siya. Sayang talaga.Pagdating ko sa bahay ay may inaayos ni Nanang mga de lata at mga kung anu-anong groceries sa mesa.“Namili kayo Nang?”“Hindi. Ano naman ipapamili ko sa mga ganito kamahal na groceries. Itong isang de-lata nga na ito may nakalagay pang 180 pesos. May ganito pala kamahal na de-lata anak?”“Galing kay Jinx ba ang mga ito? Ibig sabihin dumaan siya ngayon?”“Anong ngayon? Dati pa ang mga ito.”“Pero noong nakaraang linggo pa ‘yun ah.” Nagtataka ako.“Hindi ah, noong isang araw lang ito na idinaan niya. Hindi ko lang nailabas dahil sa dami ng aking gina
Alam kong tuluyan na siyang namaalam. Hindi na namin siya ini-revive. Hindi na namin pa pwedeng pigilan dahil alam naming lahat na pagod na pagod at hirap na hirap na siya.Pinagmasdan ko siya. Humagulgol ako at para maibsan ang naipong pagdadalamhati sa dibdib ko ay buong lakas kong isinigaw ang pangalan niya….“Jakeeeee!!!!”Sa burol walang patid ang pagdating ng mga gustong makita siya. Hindi ko siya iniwan. Lagi ako sa tabi ng kaniyang kabaong. Hindi ko pansin ang ikot ng lahat. Hindi ko din pansin ang pagdating at pag-alis ng mga nakidalamhati. Masyado akong natamaan sa pangungulila. Akala ko kasi kaya ko na. Akala ko rin matatanggap ko ang pagpanaw niya pero hindi pala ganoon kadaling tanggapin ang sakit na iwan ka ng mahal mo dahil kailangan na niyang mauna. Naroon si Jinx sa tabi ko. Hindi niya ako iniiwan. Nagdadala ng pagkain na hindi ko ginagalaw. Pinipilit akog uminom. Sinusubukang kausapin ngunit walang kahit anong kataga akong maisagot.Hanggang sa dinala na namin si Ja
Tumakbo ako. Iniwan ko si Jinx sa dambana. Kailangan pa rin ako ni Jake. Kahit pa sabihing kasal ako sa kanya, may responsibilidad pa rin ako bilang doktor at sa tunay na Daddy ng aking anak. Dumating na ang katapusan.Ang halik na iyon ang nagsasabi siya nga, siya pa rin na kahit nasa puso ko si Jake, ay handa ko pa ring tanggapin at lasapin ang sarap ng dating pag-ibig na bumabalik. Hanggag bigla na lamang may biglang kaming narinig na kalabog kung saan. Si Jake. Bumagsak at natumba sa kanyang kinatatayuan. Lahat kami ay nagkagulo. Alam ko na ang ibig sabihin no’n. Dumating na ang aming kinatatakutang lahat.Tumakbo ako. Iniwan ko si Jinx sa dambana. Kailangan pa rin ako ni Jake. Kahit pa sabihing kasal ako sa kanya, may responsibilidad pa rin ako bilang doktor at sa tunay na Daddy ng aking anak.Mabilis na binuhat ni Jinx si Jake. Dinala ang parang wala nang buhay na katawan ni Jake sa nag-abang na sasakyan. Si Jinx ang nag-drive at dumiretso kami sa hospital. Hawak ko ang palad ni
Muli akong bumalik sa dulo para simulan kasal. Ngayon maluwag na sa puso ko ang lahat. Wala nang itinatagong lihim. Katabi ko na si Nanang at Daddy na naglakad sa isle. Inulit ang kanta ni Moira na tagpuan. Masaya ang puso ko. Walang mali. Walang pangamba. Walang lungkot. Walang takot. Katabi ni Jinx ang kanyang mga magulang na noon ay nakangiti sa akin na naghihintay sa dulo. Nakikita ko ang pagtanggap nila sa akin sa kanilang pamilya. Naroon din si Jake. Lumuluha ngunit banaag ang saya sa kanyang. Hindi ito madali. Mahirap magparaya at magpaubaya ngunit ginagawa niya para sa akin, para sa amin ni Jinx. At tumigil ang mundoNung ako'y ituro moAt hindi ka lumayoNung ako yung sumusukoAt nagbago ang mundoNung ako'y pinaglaban moAt tumigil ang mundoNung ako'y pinili moSiya ang panalangin ko Bineso ako ng Mommy niya at niyakap ako ng Daddy niya. Nakita kong kahit napipilitan ay nagyakapan sina Nanang at Mommy ni Jinx. Alam kong may mga pag-uusapan pa sila at aayusi
Hindi ako nakasagot. Inilahad niya ang kanyang kamay para magpatuloy kami sa aming paglalakad. Hindi ko iyon tinatanggap.Nagkatitigan kami ni Jinx. Lahat ng aming alaala ay bumalik. Muling pumailanlang ang ilang kanta ni Moira. Ang kantang Paubaya. Saan nagsimulang magbago ang lahat?Kailan no'ng ako ay 'di na naging sapat?Ba't 'di mo sinabi no'ng una pa lang?Ako ang kailangan, pero 'di ang mahalHindi ibinababa ni Jake ang kamay niyang nakalahad. Naghihintay na hawakan ko iyon. Puno ng luha ang kanyang mga mata. Humihikbi rin. Daman-dama ko ang sinasabi ng kanta. Ngunit nasa dulo si Jinx. Naghihintay. Umuunawa. Nagtitiis. Nagtitimpi. Nagsasakripisyo para sa kaligayahan ko at kaligayahan ni Jake. Halos sampung taon na pagtitiis. Nag-iisa habang kami ni Jake ang masayang nagsasama at alam niya iyon. Alam niya ang lahat pero nagpaubaya. Saan nagkulang ang aking pagmamahal?Lahat ay binigay nang mapangiti ka langBa't 'di ko nakita na ayaw mo na?Ako ang kasama, pero hanap mo siyaT
“Patawarin mo ako, hindi kita nabalikan agad. Patawarin mo ako dahil hindi kita napangatawanan. Patawarin mo ako kung ngayong kasal mo na lang ako nagpakita.”“Bakit kayong dalawa ay humihingi ng tawad sa akin? Ano ito? Kay Jinx alam kokung bakit pero sa’yo Jake? Hindi ko alam kung anong nagawa mong mali para humingi ka sa akin ng tawad.”“Khaye, ipagtatapat ko na lahat.”“Sige sabihin mo sa akin ang lahat. Makikinig ako.”“Nang umuwi si Jinx para hanapin ka at hindi ka niya nahanap sa probinsiya, dumaan sa bahay. Sa kanya ko nalaman ang lahat ng kanyang masakit na pinagdadaanan. Nagsabi siya sa akin, nagmakaawa na sana hanapin kita o baka nakita na kita. Gusto ka kasing mahanap. Gusto ka nIkinuwento niya sa akin ang tungkol sa inyo at lahat ng paghihirap niya mahanap ka lang. Gusto sana niyang makita ka bago pa man sana siya babalik sa America. Nang nakita ko ang picture mo, nagulat ako. Nakita na kita noon sa UP e. Ikaw ang dahil kung bakit doon ko gustong mag-enrol. Ikaw ang dahila
At nakita kita sa tagpuan ni BathalaMay kinang sa mata na di maintindihanTumingin kung saan sinubukan kong lumisanAt tumigil ang mundoNung ako'y ituro moSiya ang panalangin koNang naibaba ang puting harang ay nakita ko si Jake. Nakangiting nakatitig sa akin. Hindi siya nagulat. Hindi iyon ang inaasahan ko sa kanya. Para bang alam na niya. Napaluha siya. May katabi siyang lalaki na nakatalikod. Iyon na marahil ang pinalabas ni Daddy na siyang ikakasal. At hindi di mapaliwanagAng nangyari sa akinSaksi ang lahat ng talaSa iyong panalanginSi Jake, si Jake ang pinili kong una kong pakakasalan. Siya dapat ang iniisip ko at hindi si Jinx. Kaya nga mabilis kong pinunasan ang luha ko at nagpatuloy ako sa paglalakad palapit sa lalaking kasama kong nagdadasal para mapahaba pa ang kanyang buhay at nang magsasama pa kami ng matagal.Pano nasagot lahat ng bakit?Di makapaniwala sa nangyariPano mo naitama ang tadhana?Nang itaas kong muli ang aking paningin. Humarap na ang kaninang nakat
Isang masarap na halik ang ikinintal niya sa aking labi at mahigpit na yakap habang hinahaplos niya ang likod ko. Pagkatapos ang mahigpit na yakap niyang iyon ay masuyo din niya akong tinitigan at hinaplos haplos ang aking pisngi. “Mahal kita, mahal na mahal kita. Lagi mong tandaan ‘yan babe. Lagi mong iisipin na ang lahat ng aking gagawin ay para sa’yo. Maaring ito na ang huli nating pagtatalik, maaring hindi na kailan man mauulit ngunit babantayan kita. Patuloy kitang pagmamasdan. Hangad ko ang iyong kaligyahan sa nalalabi mo pang taon sa lupa. Gawin mong masaya ang bawat sandali kasama ng ating anak. palakihin mo siya ng may takot sa Diyos. Ikaw na lang ang bahalang magkuwento sa kanya kung sino ako. Ikaw na lang ang bahalang magpakilala sa kanya sa akin kapag kayo ay dadalaw sa akin puntod.” “Huwag ka namang magsalita ng ganyan please? Huwag muna.”“Mangyayari na’yon bhie. Habang kaya ko pang sabihin ang lahat. Sinasabi ko na sa’yo. Hinahabilin. Ibinabalik sa tunay sa’yong nag-ma
Habang kinakanta ko ay bumabalik ang lahat sa akin at alam kong siya rin. Nanginginig ang kamay niyang nagbi-video sa akin. Hindi ko napigilang hindi maiyak habang kinakanta ko iyon lalo pa’t nakangiti ring umiiyak ang mahal kong nakamasid sa akin. Alam kong iyak iyon ng sobrang kaligayahan dahil sa kabila ng pagsubok, sa kabila ng dapat noon pa siya bumigay dahil sa sakit niya ay buo pa rin kaming dalawa hanggang ngayon.If I could be the perfect man in your eyes I would give all I'm worth to be a part of your life I could promise the world but it's out of my hands I can only give you everything I haveBatid kong pinakamalaking bahagi ng buhay namin ang isa’t isa. Hindi man siya ang aking first love pero para sa akin, he is my greatest love. Masaya ako kasi ako ang first love niya, greatest and last love niya. Napakaimposible na ako lang ang naging babae sa buhay niya ngunit alam ko iyon at sigurado ako. Totoo pa lang may kagaya niya. Lalaking tapat magmahal. Lalaking hindi sumusu
“Sige ho. Magpahinga na muna kayo. I’ll just advise you na lang po kung kailan kayo pwede nang ma-discharge. Tatawagin ko na ho si Tito para masamahan kayo at mabantayan kayo dito sa loob. May mga nurses po ako at doctors na titingin, tingin pa rin ho sa inyo.” Huminga ako ng malalim. Parang napakagaan sa dibdib. Sa tinagal-tagal ng panahon parang ngayon lang ako lumaya. Malaya sa galit. Malaya sa hinanakit. Malaya sa paghihiganti. Nang buksan ko na sana ang pinto ay bigla niya akong tinawag. “Dok Khaye, Dok…” garalgal ang boses niya. Nilingon ko. Itinaas niya ang kanyang kamay. Parang gusto niya akong kamayan. Tinanggap ko ang kanyang palad. Ibang Mrs. Castro ang nakikita ko. Hindi na siya yung dating matapang. Isang Mrs. Castro na nahihiya. “May kailangan ho ba kayo?” Tumayo ako sa gilid ng kanyang kama. Ginagap niya ang isa ko pang kamay. Parang may kung anong dumaloy sa