Chapter One

"What do you want, Veronica? Want something?" tanong ni Senyor Fernando nang napansin ang asawa na nasa pintuan.

"Gusto lang sana kitang  kausapin tungkol  sa anak natin, Fernando. It's been a while since she came home. Kumusta na kaya siya sa piling ng asawa?" balik-tanong ng Ginang sa salitang Espanyol.

"Binisita ko sila noong isang araw pero hindi ko siya nadatnan doon. Sabi ni Eric masaya na siyang inaasikaso siya ng asawa, naipapamalas daw nito  ang obligation bilang maybahay. Even he told me na siya ang nagsasabi dito na magtravel as well as mag-enjoy sa labas ng palasyo," pahayag nito na hindi man lang tinitingnan ang kausap.

"Ang tanong ko, Fernando kumusta ang anak natin, hindi ang kumusta ang kaibigan mo," inis na sambit ng Ginang.

Mula nang ikinasal ang dalawa o ang nag-iisa nilang  anak at si Eric ay hindi na rin naitago ni Veronica ang dismaya sa asawa.

"¡Cuidado con tus palabras Veronica! ¡Ve y arrepiéntete! (Be careful with your words Veronica! Go and repent! Ask His forgiveness!) sigaw tuloy ng Senyor dahil sa tinuran  ng asawa.

But Senyora Veronica losses her temper. She answered backed her husband.

"Ikaw ang patawarin ni God dahil ikaw ang makasalan, Fernando! Huwag mong idamay-damay ang Panginoon dahil mas nagkakasala ka sa ginagawa mo. Ako? Kahit hindi mo ako sabihang maghingi ng kapatawaran sa KANYA ay araw-araw ko iyan ginagawa! Because I know that I'm  just a human being who can make mistakes. But you? May God forgive you on what you're doing lalo na sa ginawa mo sa sarili  mong anak!" sigaw na rin ng Senyora sa asawa.

Sa unang pagkakataon ay nasagot  ng Senyora ang asawa. Sa mahigit dalawang dekada nilang mag-asawa ay sa oras na iyon lang niya ito nasagot ng malakas na boses.

"Go Veronica while I still control my temper. I don't  want to hurt you. You may leave me now." Kung kanina ay malakas ang boses na parang kulog kabaliktaran naman sa kasalukuyan dahil parang yelo na sa lamig.

"Ito ang tandaan mo, Fernando. Hindi lahat ng oras ay hawak mo. Patawarin ako ng Diyos pero mas nanaisin ko pang ako ang magdusa kaysa sa anak natin." Tumalikod at iniwan niya ito.

Ano pa nga ba ang inaasahan niya rito? Wala dahil hindi pa rin ito nagbabago. Nilisan niya ang office room ng asawa. Lumabas na lamang siya at dumiretso sa malapit na simbahan sa kanilang tahanan. Kagaya nang itinuro niya sa prinsesa nila ay naging pangalawang tahanan nila ang simbahan. Walang misa na hindi nila pinupuntahan  at nagdadasal.

"Padre en el cielo, por favor, perdóname por lo que he hecho. Sé que es inmoral responder así a mi esposo, pero por favor, perdóname, Dios. Extraño tanto a mi hija como a nuestra antigua familia. Sencillo pero lleno de felicidad. Ayúdame a entender todo dios, (Father in heaven, please forgive me for what I have done. I know it is immoral to respond like this to my husband, but please forgive me, God. I miss both my daughter and our old family. Simple but full of happiness. Help me understand everything, God)," and as she said those words, she felt that she was forgiven.

Ilang oras din ang pinalipas niya bago muling umuwi. Wala na roon ang asawa kaya't dumiretso na siya sa kanilang kuwarto. She is hoping and praying that someday her husband will  be awaken from everything.

Samantala sa mansion ng mag-asawang Leonora at Eric. Halos kadarating lang ng una mula sa daily long walking ng lumapit ang isa sa mga katulong.

"Que tengas un buen día señora. El doctor de sir Gonzales estuvo aquí, pero todavía no lo enviamos a su habitación, (Have a nice day ma'am. Sir Gonzales's doctor was here, but we haven't sent him to his room yet)," magalang nitong sabi. Sa narinig ay parang bumalik sa ala-ala ang oras dahil aminin man niya o hindi ay wala sa isipan ang schedule for check up ng asawa.

Isinabit muna ang hinubad na coat niya bago muling sumagot.

"Where is he now?" tanong niya.

"They are in the garden, Senyora. Shall I call them now, Madam?" sagot at tanong ng katulong.

"Wait, I want to ask you something, you said they? So doctor Enrico has a companion here?" tanong ni Leonora sa kasambahay.

"Yes, Senyora. I guess they're family related because they have similarities. Want something Senyora before I leave?" muli nitong tanong.

"No, thank you. Just go and tell them to wait me for a while and I'll come." Umiling siya rito.

"Okay I will, Senyora," tugon ng kasambahay saka nagtungo sa kinaroroonan ng mga bisita ng amo.

Samantalang inip na inip na si Aries dahil halos kalahating oras na sila naghihintay pero wala pa rin ang maybahay ng pasyente nito.

"Ikaw Enrico, sa susunod na isama mo ako kung saan-saan ay siguraduhin mong hindi ako maghihintay ng matagal," pabulong man ang pagkasabi ngunit banaag ang pagkainip.

"I don't know why did you became a lawyer, Kuya. Samantalang wala kang tiyaga sa paghihintay. Naku alam mo, Kuya, ang pasyente kong ito ay ubod ng bait ewan ko lang kapag makita mo ay magbabago lahat ang kasungitan mo," tugon ni Enrico na ewan kong nang-aasar ba o ano dahil  sa expression ng mukha. Idagdag pa ang palagiang pagtawag nito sa pinsan ng Kuya bagay na kinaaayawan nito.

"Pasalamat ka dahil nasa ibang bahay tayo, Enrico. Kung nagkataon lamang na nasa bahay tayo ay ewan ko lang sa iyo kung hindi ka magtatago." Ismid niya.

Alam naman niyang lambing lang ng mga pinsan niya ang pagtawag sa kaniya ng ganoon. Ngunit hindi niya mawari kung bakit ayaw niyang matawag sa ganoong paraan o talagang naimpluwensiyahan na siya ng kaedad na tiyuhin.

Pero bago pa muling makapang-asar si Enrico ay pinukaw na sila ng napakalambing na boses. Kahit siguro sinumang makakarinig ay maaakit at mapapalingon.

"Hola chicos, lo siento mucho si los hago esperar, por favor, perdóneme. (Hi guys, I'm so sorry if I keep you waiting, please forgive me)." Hingi nito ng paumanhin.

"No hay problema Misis Gonsalez, la criada nos dijo que tu fuera. ¿Cómo estás? ("No problem, Misis Gonsalez, the maid told us to go. How are you?)," maagap ding sagot ni Enrico.

"Thank you, Doctor Cameron. I'm  very much fine. How about you? Have you seen Eric?" Ayun na naman ang ngiti nitong walang kasing tamis.

"Well as you are Mrs. Gonsalez. I'm good by the God's grace. About Senyor Eric, I didn't check him yet because I'm waiting for you to be here with us. By the way meet my cousin and he's  the one I'm telling you. Please meet my cousin, Aries Dale Harden," sagot at pagpapakilala ni Enrico.

Saka pa lamang  iniangat ni Aries ang paningin para makipagkamay sa magiging Boss niya kung saka-sakali. Pero ganoon na lamang ang gulat niya dahil ang nasa harapan niya ngayon ay walang iba kundi ang lagi niyang nakikita sa Madrid Christmas Light City Tour. Ang babaeng akala mo ay laging umiiyak ang mga mata na kulay blue. May mala-hugis puso ang labi na para bang kay sarap halikan.

"Hey, insan, natutulala ka na riyan ah. Palad ng amo ko nakalahad." Siniko ni Enrico ang pinsan ngunit palihim.

Para naman napahiya ang binata dahil dito. Paano ba naman kasi na ang babaeng gustong-gusto niyang pinagmamasdan na halos kaedad lamang nila ay mas asawa na pala at masaklap ay sa isang bilyonaryo pang may edad na triple sa edad nila. But before his mind starts to go somewhere again ay siya na mismo ang nagsalita.

"Please to meet you, Madam. As my cousin said I'm Aries Dale Harden but you can call me Aries or Dale." Tinanggap niya ang palad ng Senyora na nakalahad. Kalalaki man niyang tao pero dahil sa pagkatulala ng ilang sandali ay namula ang pisngi niya ng bonggang-bongga.

"Same here, Mr Harden. I'm Leonora Lopez Gonsalez but please call me by my name not madam," sagot niya.

But deep inside of her, she felt something strange toward him. Her husband's doctor's cousin. Masasabi niyang strange dahil kahit kailanman ay hindi niya iyon naramdaman sa asawa niya o kahit kanino man.

"Please forgive me God for this dirty mind of me. I'm sure of myself that I like him but I'm a married woman already." Piping dalangin ni Leonora dahil aminin man niya o hindi may paghanga siya sa lalaking nasa harapan niya.

Sa unang pagkakataon simula nang nagpabalik-balik silang magpinsan sa Spain, silang dalawa ni Lewis sa iba't-ibang panig ng mundo ay noon lamang siya nabuhayan ng dugo for the opposite sex.

Maybe they will call him foolish but he doesn't care! 

He is so sure that he was mesmerized by the beautiful lady infront of him. 

"Let's go inside. Maybe he's also waiting now," tinig na muling nagpabalik sa kamalayan ni Aries.

Dahil naunang lumakad si Leonora ay hindi na nito napansin ang matalim na pagtingin ng private doctor ng asawa sa pinsan nito na may kasamang bulong.

"Patatawarin kita ngayon, Aries. Dahil nandito tayo sa pamamahay ng amo ko pero hindi ibig sabihin niyan na hindi ako nakahalata. I want to remind you na asawa siya ng Boss ko. Kaya kung ano man ang nasa isipan mo ay huwag mo nang ituloy," pabulong nitong sabi saka sumunod sa Senyora.

Hindi na sumagot si Aries Dale sa pinsan. Napaka-transparent man siguro ang damdamin niya pero wala siyang pakialam. Siguro nga ay babaero siya sa imahe ng ibang tao pero wala siyang pakialam dahil sigurado siyang hindi lang basta paghanga ang nararamdaman niya sa asawa ng bilyonaryo na si Senyor Eric Gonsalez.

"Maybe not now but someday gagawa ako ng paraan para mapalapit sa iyo. I will ease the loneliness that I can see your eyes. Hindi ko sasayangin ang pagkakataon kong mapalapit sa iyo ng husto and someday  you will be mine," mahinang bulong ni Aries bago sumunod sa mga ito.

Nagtungo silang lahat sa kuwartong kinaroroonan ng may sakit na si Senyor Fernando. Para kay Enrico na ilang taon na ring private doctor ng senyor ay nasanay na siya sa karangyaang nakikita. Kahit pa sabihing may kaya rin ang pamilyang pinagmulan. Subalit para kay Aries ay para siyang nasa courtroom dahil sa katahimikan ng paligid dagdag pa ang magarang nakikita. Mansion na ang tahanan nila sa Pilipinas pero sa tahimik niyang pagmamasid ay halatang bilyonaryo ang may-ari ng mansion.

Iniayos muna ni Enrico ang hospital bed ng pasyente bago sila nagpatuloy sa pag-uusap. Leonora  introduces first the new comer before they continue.

Deep inside of her, lihim siyang natutuwa dahil pakiramdam niya ay gusto rin siya ng taong gusto niya!