Hindi na namalayan ni Klaire ang oras. Mag-a-alas sais na pala ng gabi at papalubog na rin ang araw. Ang banayad na ihip ng malamig hangin ay nagdulot ng kaginhawaan sa kaniyang mukha. Habang naglalakad ang mag-i-ina ay nadaanan nila ang isang horror house. Biglang nagliwanag ang mga mata ni Nico ng makita ito. Gusto niya ‘yong subukan kahit wala iyon sa listahan ng mga susubukan nila sa Enchanted Kingdom. Naisip na hindi naman siguro papasukin iyon ng kanilang ibang kambal at ng Daddy nila. They knew their Daddy came along with their other twins. Sa pagkakaalam niya sa ugali ng isang Alejandro Fuentabella, hindi ito mahilig sa mga horror event o haunted house. Sa pag-iisip nito ay hinila ni Nico ang kamay ng kanilang Mommy. “Mommy, I want to try that one po! Pasok po tayo doon!”Punung-puno ng excitement ang mga mata ni Nico. He was really eager to go inside the horror house! Kuryoso namang tumingin sa kaniya si Natasha bago balingan ang horror house. May nakakatakot na mga disen
Natigilan si Klaire nang marinig ang malalim na boses ng isang lalaki. Medyo hindi pa rin siya nakaka-recover dahil sa takot pero matapang siyang nag-angat ng tingin sa lalaking humila sa kaniya. Her eyes widened when she saw Alejandro. Agad na naghuramentado ang puso niya sa pagkakataong ‘yon, naguguluhan kung bakit naroon sa lugar na ‘yon ang dati niyang asawa. “Are you real?” Kumunot ang noo niya at saka tinapik ang pisngi ni Alejandro. Hinawakan ni Alejandro ang kamay niyang nakahawak sa kaniyang pisngi. Nagdulot iyon ng kung ano’ng init sa kaniyang mukha. “Didn’t you say that you no longer want to be involved with me? Anong ginagawa mo, Klaire?”Napaawang ang mga labi ni Klaire, hindi makapaniwala na talagang nasa harapan niya si Alejandro Fuentabella. Mabilis siyang lumayo sa lalaki at mapang-akusa itong pinagmasdan. “What are you doing here?” maldita niyang tanong dito. “Why can’t I be here?” mariin at nanunubok na ganting tanong ni Alejandro, nagtaas ng kilay at saka hum
Nag-iwas si Klaire ng tingin. Naisip niya na kaya naroon si Alejandro ay baka dahil nilabas nito ang pamilya niya ngayong Sabado. He would definitely go to such places, knowing he has kids… just like her. “Narito ka kasama ang family mo, ‘di ba? Wouldn’t it be bad if they saw us?” naiilang niyang sabi. Noong bumalik siya sa Pilipinas, ang balitang may pamilya na ito—dalawang anak—ang unang bumungad sa kaniya. It was unexpected news but she already saw it coming. Hindi malaman ni Klaire kung bakit nagdulot ng sakit sa kaniyang puso ang naisip na ‘yon. Alejandro didn’t say anything. Alam niya sa sarili niyang tama si Klaire. Hindi sila pwedeng makita ng mga anak niya na magkasama. Kapag nalaman ng mga anak niya na buhay pa ang Mommy nila ay baka hanap-hanapin ng mga ito ang presensya ni Klaire. They had a rough patch. Hindi madali kung hihingiin iyon ng mga anak niya sa kaniya. Sa pag-iisip niyon ay binaba ni Alejandro si Klaire. Blangko ang kaniyang mukha at malamig ang ekspresyon
Pasado alas syete ng gabi, tinawagan ni Klaire ang anak habang nakatayo siya sa entrance ng cinema. “Baby, I’m already here. Nasaan na kayo?” tanong niya sa anak. “Mommy, nagutom po si Callie kaya po nag-dinner po kami saglit. Pasok na po kayo sa loob at hintayin kami,” ani Nico. “Okay, bilisan niyo ha. Nakabili na ako ng ticket ko.” Walang kahit anong pagdududa si Klaire at sinunod na lang ang utos ng anak. Kinuha niya ang bucket ng pop corn na binili niya at saka pumasok na sa loob ng cinema. Ilang saglit pa ay nagsimula nang umere ang movie na gusto raw panoorin ni Callie. Mabilis na nahanap ni Klaire ang mga upuan na para sa kanila. Naupo siya doon at inayos ang drinks at popcorn para sa kanilang tatlo. A few minutes later, someone came and sat next to her. Ang akala niya ay sina Clayton na iyon pero laking gulat niya nang makita na si Alejandro ang umupo sa tabi niya. Her eyes widened in shock. Nagkatinginan sila ni Alejandro at halata sa mga mata ng lalaki na nagulat din
“Ano ba ‘yan? Kung maglalampungan lang naman kayo rito bakit hindi na lang kayo umuwi?” “Oo nga. Nakakaistorbo kayo ibang nanonood!” Namula lalo ang mga pisngi ni Klaire. Dahil nga nakakandong siya kay Alejandro ay nahaharangan niya ang screen para sa mga taong nasa itaas na row. Nahihiya siyang umalis sa kandungan ni Alejandro pero mabilis na nagdilim ang movie screen dahilan para matisod na naman siya. Mabuti na lamang ay mabilis ang mga kamay ni Alejandro para masalo siya. She fell back onto his lap. Ang kaniyang kamay ay nasa bandang torso na ni Alejandro. Naramdaman iyon ni Alejandro, dahilan para ma-tense ang kaniyang mga muscle sa ibabang parte ng kaniyang katawan. Kinuha niya ang kamay ni Klaire at inalis ‘yon sa pwesto nito. Nagtagis ang kaniyang bagang at mabilis na hinigit palapit si Klaire. “Tsinatsansingan mo ba ako?” Naghuramentado ang puso ni Klaire. “Ano’ng sinasabi mo? Bakit ko naman gagawin ‘yon?”Ipinikit ni Alejandro ang kaniyang mga mata, pilit na kinakalma
Hindi makapaniwala si Klaire habang iniisip ang mga nangyari. Una, nagkita sila ni Alejandro sa horror house at pagkatapos ay magkatabing nanood ng movie. Ngayon naman ay ihahatid pa siya nito sa bahay. Para bang isang set up ang lahat ng ito, at wala siyang naging kawala. Napangiti siya sa naisip na ‘yon… Maya-maya pa ay naramdaman na niya ang matinding pagod. Paano ba naman ay ilang rides din ang sinakyan nila ng mga anak niya. Matinding lakaran ang naganap sa amusement park na ‘yon. At ang ulan… tila ba dinuduyan siya ng tunog niyon. Klaire felt completely comfortable in her seat. Sinandal niya ang kaniyang ulo sa bintana at pinikit ang mga mata, hanggang sa tuluyan na siyang makatulog. Samantala, tinuon naman ni Alejandro ang atensyon sa kaniyang phone. He checked some emails and texts from Ivan. Ilang saglit pa ay napansin niya ang pagkatahimik ni Klaire sa tabi niya. Susulyapan na sana niya ito, ngunit naramdaman niya ang ulo nito na sumandal sa kaniyang balikat. Her soft h
Halos isang buwan ang mabilis na lumipas… Isang umaga, habang nag-aasikaso papasok ng trabaho ay nakatanggap ng tawag si Klaire mula kay Don Armando Fuentabella. Giliw na giliw ang matanda habang kausap siya. Hindi mawala ang ngiti sa kaniyang labi lalo na’t matagal na rin silang hindi nakakapag-usap ng kaniyang ex-father-in-law. “Hija, mukhang masyado ka nang nagiging abala sa trabaho ngayon. You should visit me when you have available time. We can have dinner here in my mansion. Marami akong gustong ikwento sa iyo,” masayang saad ni Don Armando. “Naku po, pasensya na kung hindi po ako nakakadalaw diyan, Don Armando. Medyo busy din po ako ngayon sa trabaho. How’s your condition po?”Tumawa ang matanda sa kabilang linya. “I’m okay, hija. Nothing new. I still go to the hospital for monitoring and then go home if my doctors permit.”“You have to take care of your health, Don Armando. Makinig po kayo sa mga doktor niyo,” paalala ni Klaire sa matanda. “You have to take care of your h
“So why did you return to the Philippines? Akala ko ba ay ayaw mo nang bumalik sa bansang ‘to?” kuryosong tanong ni Logan sa kaniya. Ang mga mata nito ay titig na titig kay Klaire, para ba isa siyang puzzle na gusto nitong ayusin. Patuloy sa pagkain si Klaire at sumagot, “Dahil sa trabaho.” “Why? Aren’t you earning millions in Singapore? You should’ve told me if you need money, Klaire. Hindi problema ang pera,” ani Logan. Tumawa si Klaire at napailing. Si Logan Aguerro ay isang bilyonaryo dahil sa marami nitong negosyo. Palagi nitong sinasabi na kung kailangan niya ng pera ay tutulungan siya nito. “No, Logan. It’s not about money. Saka maayos ang kumpanya namin ni Feliz,” paliwanag niya. “We’re trying to make business expansions. Dito namin sa Pilipinas napili umpisahan iyon.” “That makes me happy, Klaire. Kung mas malapit ka sa akin, mas mapoprotektahan kita at ang mga anak mo.” “Thank you for the kind gesture, Logan. Wala kang dapat ipag-alala. Maayos naman kaming nakalipat di
ISANG malakas na suntok ang natamo ni Laurence mula sa ama ni Julia. Kahit na nasa mid 50’s na ito ay makikitaan pa rin ito ng lakas, hindi nasisindak sa kahit na ano at walang kinatatakutan. Marahil dahil na rin isa ito sa mga lider ng organisasyon na lihim na gumagawa ng ilegal na negosyo sa bansa. Julia’s family name was quite famous but they shined more in the underground business. Bagay na nililihim ng mga Acosta. “Isang bagay lang ang gusto kong gawin mo pero hindi mo ba nagawa? Alam mo ba kung gaano pinag-uusapan ang auction na ‘yon? It was supposed to be our medium to attract investors–na kapag nalaman nilang nag-acquire tayo ng business property ay kusa silang lalapit sa atin ngunit anong ginawa mo? Nagpatalo ka sa isang Consunji? Wala kang bay@g!” Dumagundong sa malaking mansyon ang galit ng isang Julian Acosta, na pinipigilan ni Julia na makalapit pa kay Laurence. Natatakot siyang baka tuluyang mabugbog ang mapapangasawa. Dinilaan ni Laurence ang dugo sa gilid ng kaniyan
HINDI maipinta ang mukha ni Laurence nang marinig ang mga sinabi niya. Halos magdiwang ang puso ni Callie dahil alam niyang natamaan niya ang ego ng dating asawa. Isa pa ay totoo naman ang sinasabi niya. Julia wouldn’t try to harm herself if she loved her baby. “L-Laurence, huwag kang makikinig sa kaniya. She’s brainwashing you para pag-awayin tayo,” iyak ni Julia. Ngumisi lamang si Callie at saka ikinawit ang kamay sa matipunong braso ni Vincenzo. “Love, I think we’re done here,” malambing niyang wika sa asawa at nag-angat ng tingin dito. “Let’s go home and celebrate our wins.” Tumango naman si Vincenzo at marahang hinaplos ang pisngi niya. Natural na natural ang pagpapanggap nito sa harap ng maraming tao na kahit si Callie ay nabibigla sa mga akto nito. Bahagya siyang napakurap nang maramdaman ang pag-iinit ng pisngi. “Alright, love,” ani Vincenzo at binalingan ng tingin si Laurence. “But I’m not done with the both of you. I’ll see to it that you’ll receive the CCTV footage on
MABILIS na sumagi sa isipan ni Callie ang kwento ng kaniyang Mommy, kung paano ito na-frame up ng karibal na si Sophia na sinadyang magpatihulog sa hagdan, na nagresulta sa pagkamuhi ng mga tao sa kaniyang ina sa loob nang mahabang taon.Adrenaline rushed through her veins. Not wanting to have the same fate as her Mom’s, she immediately grabbed Julia’s arm and pulled her up, preventing the woman from falling downstairs. Malakas ang tibok ng kaniyang puso nang mahigit ang babae at hinila ito palayo sa hagdan. “Nababaliw ka na ba?!” singhal niya habang mahigpit na hawak ang braso nito. Ramdam niya ang matinding galit na nanunuot sa kaniyang kaibuturan. “Ano sa tingin mo ang iniisip mo? Magpapatihulog ka sa hagdan? Hindi mo naisip ang baby sa sinapupunan mo?” “You were trying to hurt me!” sigaw ni Julia at nagsimulang maglikot ang mga mata, nagpalinga-linga at nagbabaka sakaling may mga matang nakakita sa ginagawa sa kaniya ni Callie. “You are trying to kill my baby!” Napailing si Cal
AGAD na iniiwas ni Callie ang tingin sa nanunubok na mga mata ni Vincenzo nang magsalita ang host ng auction. Ilang saglit pa ay nagsimula na ang aktibidad at kita sa mga mayayamang naroon ang kasiyahan sa pagbi-bid sa mga real estate property na binibenta ng mga mayayamang angkan. Dumating ang waiter at nag-abot ng drinks sa kanilang table. Kinuha ni Callie ang wineglass at sinimsiman ang alak niyon. She couldn’t help but frown as she observed the people inside the event hall. Kung mag-bid ay animo’y barya lamang ang ilang daang milyon sa mga ito. Napansin niya ang kalmadong si Vincenzo sa kaniyang tabi. Kumpara kanina na para bang nakikipaglaro ito sa kaniya, ngayon naman ay tahimik itong nagmamatiyag–sisilay ang multong ngiti sa labi at kung minsan ay mapapailing. “Why aren’t we bidding yet?” kuryoso niyang tanong sa asawa. “I’m waiting for your ex-husband and his lover to bid,” sagot nito at bahagyang tinagilid ang ulo. “Seven hundred million pesos,” rinig nilang wika ng isan
HALOS papalubog na ang araw nang makarating sina Callie at Vincenzo sa New World Manila Hotel kung saan gaganapin ang nasabing pinaka-inaabangang at pinakamalaking land auction. Ang mga mayayamang pamilya o clan, respetadong negosyante at mga pulitiko ang karaniwang nagbebenta ng mga real estate properties sa aktibidad na ito. Pagkapasok pa lamang sa event hall kung saan gaganapin ang auction ay ramdam na agad ni Vincenzo ang malalagkit na tingin ng mga lalaking negosyanteng naroon sa kaniyang asawa, habang wala namang ka-ide-ideya si Callie na tila namamangha pa sa lugar. Nauuna si Callie sa paglalakad, naghahanap ng bakanteng mesa kung saan sila maaaring maupo nang biglang harangin ito ng isang matandang lalaki na sa tingin ni Vincenzo ay nasa mid 50’s na. Malapad ang ngiti ng lalaki nang magsalita, “Sinasabi ko na nga ba’t hindi ako nagkamali ng pagpunta rito. Are you alone, Miss—” “She’s with her husband,” agad na turan ni Vincenzo at lumapit sa likuran ni Callie. He held Cal
“Anak ka pala ng isang mayamang pamilya!” gulat na pahayag ng kaibigang si Monique nang muli siyang pumasok sa Consunji Mall. “Grabe ang ganda-ganda mo sa TV, Callie. Para kang reyna ng boss natin sa kasal niyo!”Sa pagpasok pa lang kaninang umaga sa Mall ay marami ng empleyado ang gulat at masayang makita siya. Hindi na nagtataka pa si Callie lalo na’t naging headline sa balita ang nangyaring kasalan nila ni Vincenzo. Alam na rin niyang sa pagkakataong ‘yon ay hindi na niya maitatago pa ang totoong identidad sa mga taong nakasama niya sa trabaho, lalo na kay Monique na kaibigan niya. Matipid na nginitian ni Callie ang kaibigan. “Nagulat ka ba? Pasensya ka na kung naglihim ako ha.” Mabilis na tumango si Monique, ang mga mata ay puno ng tuwa. “Malamang, magugulat talaga ako! Kunwari ka pang hindi kilala ng boss natin, ‘yon pala ay mapapangasawa mo na.” Tumawa ito. “Speechless nga rin iyong supervisor natin saka iyong mga alipores niyang may inis sa iyo. Malamang ay nagngingitngit na
Halos manakit ang bibig ni Callie sa walang tigil na kangingiti nang matamis sa harap ng mga media na dumalo sa wedding reception ng kasal nila ni Vincenzo. She wanted the whole nation to know that she was happy to have the most expensive wedding in the country. Alam niyang lalabas ang mga kaganapan ng kanilang kasal sa internet at mga dyaryo kaya kahit na may kabang nararamdaman sa pagbabago ng timpla sa kaniya ni Vincenzo ay pinilit niyang magmukhang pinakamasayang asawa. Halos tatlong oras din ang tinakbo ng wedding reception at pagkatapos niyon ay isa-isa nang nag-aalisan ang mga kilalang bisita.Huminga siya nang malalim at sinabayan si Vincenzo sa paglalakad palapit sa pamilya Fuentabella. Tumikhim ang kaniyang Daddy, tiningnan siya at saka seryosong bumaling sa kaniyang asawa. Asawa…. Hindi pa rin siya makapaniwala na kinasal siya sa ikalawang pagkakataon.Tiningnan niya ang asawang si Vincenzo na may maliit na ngiting ginawad sa kaniyang Daddy Alejandro.“I won’t ask for a
Sa simbahan, Hindi mapakali ang pamilya Fuentabella maging ang mga taong naroon. Paano ba naman ay hindi pa dumadating ang bridal car na siyang maghahatid kay Callie sa lugar. Maging ang mga bisitang naroon upang saksihan ang pag-iisang dibdib nito kay Vincenzo Pierre Consunji ay nagtataka at nagbubulung-bulungan. Sa gilid ng altar ay nakatayo si Vincenzo. Bahagyang kunot ang noo habang iniisip na baka nagbago na ang isip ng babaeng pakakasalan niya. Sa gilid niya ay nakatindig ang amang si Manuel na iiling-iling bago sinabing, “That woman was brazen to lecture me days ago. Hindi naman pala desidido na magpakasal sa iyo.” Kinuyom ni Vincenzo ang kaniyang kamao. Bahagyang nagtagis ang kaniyang bagang sa pag-iisip na hindi na sisipot pa si Callie. His gaze went to Sammy’s direction—the flower girl of their small entourage. Kung hindi magpapakasal sa kaniya si Callie ay talagang mawawala sa kaniya ang batang dugo't laman ng yumao niyang kapatid. Dahil sa pag-iisip na ’yon ay na
Araw ng Sabado, Abala ang buong pamilya Fuentabella sa araw ng kasal ni Callie. Magaganda ang dekorasyon sa tanyag na simbahan na paggaganapan ng seremoniya, at inimbitahan ang mga bigating personalidad, maging ang nangungunang media upang isa-telebisyon ang kasal. The Fuentabella and Consunji family were so hands on with everything. Wala nang iba pang gagawin si Callie kung hindi ang maghanda, at magmartsa sa simbahan. Callie was in her suite, looking very fresh and happy in her preparation robe. Ito na ang araw na pinakahihintay niya. Magpapakasal na sila ni Vincenzo at isakakatuparan ang mga plano nila. She couldn’t wait to strike back. Alam niyang makararating kay Laurence ang araw na ito at sisiguraduhin niyang siya ang panalo. Pagkatapos make up-an at ayusin ang buhok niya ay pinalabas niya na ang mga stylist na naroon. Pinagmasdan niya ang magarbong wedding gown na nakasuot sa mannequin. Hindi mawala ang ngiti niya habang tinitingnan kung gaano ito kaganda. It was a design s