Makalipas ang ilang buwan, Delivery room… “Mommy, malapit na lumabas ang bunso mo. Iire mo pa. Malapit na tayo matapos,” marahang wika ng doktor na nagpapa-anak sa kaniya. Ramdam niya ang sakit ng buong katawan niya at ang walang katapusang paghilab ng kaibuturan niya. Nanlalabo man ang mga mata at naliligo man ang mukha sa pawis at luha ay umire si Klaire. Sa kaniyang tabi ay hawak ni Alejandro ang kaniyang kaliwang kamay. “You can do it, my love. One more big push. He’s coming out. You can do it!” Alejandro encouraged her as he held her hand tightly. Hinalikan nito ang kaniyang noo. “You can do it, Klaire!” Nanginginig ang ibabang labi niya nang tanguhan ang asawa. Alejandro had been staying with her for almost 2 days already. Magmula ng pre-labor ay hindi na nito iniwan ang tabi niya dahil gusto nitong magkasama nilang haharapin ang pagli-labor at panganganak. Klaire didn’t get the chance to experience that when she gave birth to the quadruplet babies, and now that Alejandro
Whatever Callie Fuentabella wants, she gets. Ito ang kinalakihan ng panganay na babae ng pamilya Fuentabella. Kaya naman nang nasa edad na siya upang mag-desisyon para sa sariling buhay ay mas pinili niyang itago ang tunay na katauhan at mamuhay bilang isang normal na dalaga. When she turned twenty-three, she married her first boyfriend, Laurence Camero, a small business owner whom she thought she’d spend her lifetime with. Ngunit nagbago ang lahat ng manalo ito sa lotto at magkaroon ng lugar sa malaking industriya ng pagnenegosyo. “Tanyag na ang pangalan ng anak ko. Mayaman na ang pamilya namin kaya hiwalayan mo na si Laurence. Hindi niya kailangan ang isang mahirap na babae bilang katuwang sa buhay!” Dinuro siya ng kaniyang biyenan at tiningnan siya mula ulo hanggang paa. “Tingnan mo nga ang sarili mo. Kapag nalaman ng mga bago kong amiga na saleslady lang ang asawa ng anak ko ay matindi itong kahihiyan sa pamilya namin!” “Mama, ano bang sinasabi niyo?” gulat niyang tanon
Consunji Department StoreSa fitting area, kagat-labing sumandal si Callie sa pader habang hinihintay ang isang mayamang customer na kasalukuyang nagfi-fit ng mga damit. Hawak ang kaniyang phone, titig na titig siya sa limang text messages na pinadala niya sa asawang si Laurence Camero, na hindi nire-reply-an ng asawa. Ngumuso siya at tiningnan ang oras sa itaas na parte ng kaniyang phone, mag-a-alas otso na ng gabi at ilang minuto na lamang ay uwian na. Muli siyang nagtipa ng text message para sa asawa. Callie: Babe, malapit na akong mag-out, hindi mo ba ako masusundo? Gusto ko pa naman sanang mag-dinner date tayo para ma-celebrate ang wedding anniversary natin. 🙁Napabuntonghininga siya matapos i-send ang text message na ‘yon. First wedding anniversary nila ni Laurence sa araw na ‘yon at gusto sana niya itong maka-date man lang. Simula kasi nang manalo ito sa lotto at makapagtayo ng malaking construction company ay naging busy na ito sa negosyo. Laurence was a goal-driven man,
Maagang nagising si Callie. Hindi umuwi si Laurence kaya naman naka-ilang text ulit siya sa asawa nang umagang ‘yon. Pansin niya ang pagiging workaholic nito kaya lamang ay kung isusubsob ng asawa ang sarili sa trabaho ay paano naman ang kalusugan nito? She couldn’t help but feel worried that Laurence might get work fatigue if this continued… Pagkababa ng unang palapag ay nakita niya ang nagkalat at nangangamoy na mga suka ng kaniyang biyenan sa sala. Napahinto siya sa pagbaba ng hagdan at napahinga nang malalim. Nakabihis na siya at paalis na sa trabaho, ngunit kung hindi niya malilinis ang sala ay paniguradong magagalit na naman ang biyenan niya sa kaniya. Kahit bumabaliktad ang sikmura sa nakasusurang amoy ng suka ay nilinis ni Callie ang mga ‘yon. She was mopping the floor when she heard her phone chime. Tinigil niya ang ginagawa at agad na tiningnan ang text message sa pag-aakalang si Laurence ang nag-text… ngunit hindi. Natasha: Kuya Clayton is going home from Singapore toda
Binuhos ni Callie ang mga luha nang gabing ‘yon habang marahan siyang inaalu ng kakambal na si Natasha. Ang malawak niyang kwarto sa mansyon na ‘yon ang naging saksi ng lahat ng sakit at pagdadalamhati ng puso niya. Hindi niya matanggap na parang basura lamang ang turing ng mga ito sa kaniya… sa kabila ng kabutihan na pinakita niya at ang labis na pagmamahal na binuhos niya sa lalaki ay ito lamang ang igaganti nito sa kaniya… nang dahil lang sa tingin nito ay hindi nababagay ang isang hamak na sales lady na kagaya niya sa kaniya.“Nagpakababa ako para sa kaniya. Tiniis ko lahat ng pagmamaltrato sa akin ng Mama niya ‘tapos ito lang ang ibabalik niya sa akin?” may diin niyang wika at nag-angat ng tingin kay Natasha na patuloy sa pagpapagaan ng loob niya habang nakahiga sila sa kama. “Humanda sa akin ang walang hiyang ‘yon, Natasha. Makikita niya kung ano ang totoong pinakawalan niya…” Tumango si Natasha at determinado siyang tiningnan. “You should fight, Callie. Ang mga gano’ng klas
“Walang hiya ka!” gigil na angil ng kabit ni Laurence at umamba upang sampalin siya. Ngunit mabilis na napigilan ni Callie ang paglapat ng kamay nito sa kaniyang pisngi. Dahil sa galit ay hindi niya napigilan ang sarili at tinulak ang babae, dahilan para mahulog ito sa sahig. “How dare you!” sigaw ng babae sa inis. Dahil doon ay ilang mga mata ang nilingon sila. Mabigat na huminga si Callie, nagtatagis ang bagang habang galit na pinakatitigan ang kabit ng asawa niya na kasalukuyang gumagawa ng eskandalo upang kunin ang simpatya ng mga taong naroon. “Julia!” tawag ng pamilyar na boses. Mabilis at nag-aalalang dinaluhan ni Laurence ang kabit nito, sinuportahan ito sa pagtayo at tiningnan ang mga braso kung may natamo itong galos. Bahagyang kumirot ang puso ni Callie sa nakikita. Laurence looked very concerned with his b!tch of a mistress which doubled the anger in her heart. Ni hindi niya nakitang mag-alala ito sa kaniya noon! Galit siyang tinapunan ng tingin ng asawa. “What
“Babe, I want a grand wedding. Gusto ko na maging wedding of a century ang kasal natin. We will invite all the famous personalities in the Philippines and also invite some media to televise our wedding. For sure, maraming maiinggit sa atin!” tuwang-tuwa na saad ni Julia habang ini-imagine nito ang magiging tagpo sa wedding na pinapangarap nito pagkatapos ay bumaling kay Laurence sa driver’s seat na seryosong nagmamaneho papasok ng isang exclusive subdivision. “Babe, ano ba? Are you even listening to me?” Kunot ang noo ni Laurence habang tinatahak ang address na t-in-ext ni Callie kung saan ipapadala ang annulment papers na dapat pirmahan nito. Paano ba naman ay isa sa pinakamamahaling subdivision sa Manila ang address na binigay nito, bagay na lubos niyang pinagtataka. Nagpalit na ba ng trabaho ang asawa niya? Nangatulong na ba ito? “Babe!” untag ni Julia sa inis na tono. “Yes, babe. I’m listening, okay?” Palinga-linga si Laurence sa paligid. “Kapag nagkapirmahan na ng kontra
Wearing an elegant long A-line champagne dress, Callie looked like a real princess living in gold and riches. Sinuot niya ang kaniyang mamahaling kwintas at saka tiningnan ang sarili sa salamin. She smiled at the reflection she was seeing in the mirror. Ngayon ang araw na pinakahihintay niya. Ang araw na maipamukha sa mga Camero kung ano ang sinayang nila at ang pagkakamali ng mga ito na pagmalupitan siya. Isang katok ang nagpalingon sa kaniya sa nakauwang na pinto. It slowly opened and her father, who seemed to age like a fine wine, walked into her room with a smile plastered on his face. Ang tingin ng ama niya sa kaniya ay puno ng pagmamahal at pagkamangha. Her eyes widened in surprise and a genuine smile escaped her lips as she walked to him and hugged him tightly. “Daddy, mabuti po at nakauwi kayo nila Mommy,” aniya sa masayang boses at nag-angat ng tingin sa amang sobra niyang na-miss. “Na-miss kita, Daddy. Seems like the air in France has made you look younger, huh?” Alejand
ISANG malakas na suntok ang natamo ni Laurence mula sa ama ni Julia. Kahit na nasa mid 50’s na ito ay makikitaan pa rin ito ng lakas, hindi nasisindak sa kahit na ano at walang kinatatakutan. Marahil dahil na rin isa ito sa mga lider ng organisasyon na lihim na gumagawa ng ilegal na negosyo sa bansa. Julia’s family name was quite famous but they shined more in the underground business. Bagay na nililihim ng mga Acosta. “Isang bagay lang ang gusto kong gawin mo pero hindi mo ba nagawa? Alam mo ba kung gaano pinag-uusapan ang auction na ‘yon? It was supposed to be our medium to attract investors–na kapag nalaman nilang nag-acquire tayo ng business property ay kusa silang lalapit sa atin ngunit anong ginawa mo? Nagpatalo ka sa isang Consunji? Wala kang bay@g!” Dumagundong sa malaking mansyon ang galit ng isang Julian Acosta, na pinipigilan ni Julia na makalapit pa kay Laurence. Natatakot siyang baka tuluyang mabugbog ang mapapangasawa. Dinilaan ni Laurence ang dugo sa gilid ng kaniyan
HINDI maipinta ang mukha ni Laurence nang marinig ang mga sinabi niya. Halos magdiwang ang puso ni Callie dahil alam niyang natamaan niya ang ego ng dating asawa. Isa pa ay totoo naman ang sinasabi niya. Julia wouldn’t try to harm herself if she loved her baby. “L-Laurence, huwag kang makikinig sa kaniya. She’s brainwashing you para pag-awayin tayo,” iyak ni Julia. Ngumisi lamang si Callie at saka ikinawit ang kamay sa matipunong braso ni Vincenzo. “Love, I think we’re done here,” malambing niyang wika sa asawa at nag-angat ng tingin dito. “Let’s go home and celebrate our wins.” Tumango naman si Vincenzo at marahang hinaplos ang pisngi niya. Natural na natural ang pagpapanggap nito sa harap ng maraming tao na kahit si Callie ay nabibigla sa mga akto nito. Bahagya siyang napakurap nang maramdaman ang pag-iinit ng pisngi. “Alright, love,” ani Vincenzo at binalingan ng tingin si Laurence. “But I’m not done with the both of you. I’ll see to it that you’ll receive the CCTV footage on
MABILIS na sumagi sa isipan ni Callie ang kwento ng kaniyang Mommy, kung paano ito na-frame up ng karibal na si Sophia na sinadyang magpatihulog sa hagdan, na nagresulta sa pagkamuhi ng mga tao sa kaniyang ina sa loob nang mahabang taon.Adrenaline rushed through her veins. Not wanting to have the same fate as her Mom’s, she immediately grabbed Julia’s arm and pulled her up, preventing the woman from falling downstairs. Malakas ang tibok ng kaniyang puso nang mahigit ang babae at hinila ito palayo sa hagdan. “Nababaliw ka na ba?!” singhal niya habang mahigpit na hawak ang braso nito. Ramdam niya ang matinding galit na nanunuot sa kaniyang kaibuturan. “Ano sa tingin mo ang iniisip mo? Magpapatihulog ka sa hagdan? Hindi mo naisip ang baby sa sinapupunan mo?” “You were trying to hurt me!” sigaw ni Julia at nagsimulang maglikot ang mga mata, nagpalinga-linga at nagbabaka sakaling may mga matang nakakita sa ginagawa sa kaniya ni Callie. “You are trying to kill my baby!” Napailing si Cal
AGAD na iniiwas ni Callie ang tingin sa nanunubok na mga mata ni Vincenzo nang magsalita ang host ng auction. Ilang saglit pa ay nagsimula na ang aktibidad at kita sa mga mayayamang naroon ang kasiyahan sa pagbi-bid sa mga real estate property na binibenta ng mga mayayamang angkan. Dumating ang waiter at nag-abot ng drinks sa kanilang table. Kinuha ni Callie ang wineglass at sinimsiman ang alak niyon. She couldn’t help but frown as she observed the people inside the event hall. Kung mag-bid ay animo’y barya lamang ang ilang daang milyon sa mga ito. Napansin niya ang kalmadong si Vincenzo sa kaniyang tabi. Kumpara kanina na para bang nakikipaglaro ito sa kaniya, ngayon naman ay tahimik itong nagmamatiyag–sisilay ang multong ngiti sa labi at kung minsan ay mapapailing. “Why aren’t we bidding yet?” kuryoso niyang tanong sa asawa. “I’m waiting for your ex-husband and his lover to bid,” sagot nito at bahagyang tinagilid ang ulo. “Seven hundred million pesos,” rinig nilang wika ng isan
HALOS papalubog na ang araw nang makarating sina Callie at Vincenzo sa New World Manila Hotel kung saan gaganapin ang nasabing pinaka-inaabangang at pinakamalaking land auction. Ang mga mayayamang pamilya o clan, respetadong negosyante at mga pulitiko ang karaniwang nagbebenta ng mga real estate properties sa aktibidad na ito. Pagkapasok pa lamang sa event hall kung saan gaganapin ang auction ay ramdam na agad ni Vincenzo ang malalagkit na tingin ng mga lalaking negosyanteng naroon sa kaniyang asawa, habang wala namang ka-ide-ideya si Callie na tila namamangha pa sa lugar. Nauuna si Callie sa paglalakad, naghahanap ng bakanteng mesa kung saan sila maaaring maupo nang biglang harangin ito ng isang matandang lalaki na sa tingin ni Vincenzo ay nasa mid 50’s na. Malapad ang ngiti ng lalaki nang magsalita, “Sinasabi ko na nga ba’t hindi ako nagkamali ng pagpunta rito. Are you alone, Miss—” “She’s with her husband,” agad na turan ni Vincenzo at lumapit sa likuran ni Callie. He held Cal
“Anak ka pala ng isang mayamang pamilya!” gulat na pahayag ng kaibigang si Monique nang muli siyang pumasok sa Consunji Mall. “Grabe ang ganda-ganda mo sa TV, Callie. Para kang reyna ng boss natin sa kasal niyo!”Sa pagpasok pa lang kaninang umaga sa Mall ay marami ng empleyado ang gulat at masayang makita siya. Hindi na nagtataka pa si Callie lalo na’t naging headline sa balita ang nangyaring kasalan nila ni Vincenzo. Alam na rin niyang sa pagkakataong ‘yon ay hindi na niya maitatago pa ang totoong identidad sa mga taong nakasama niya sa trabaho, lalo na kay Monique na kaibigan niya. Matipid na nginitian ni Callie ang kaibigan. “Nagulat ka ba? Pasensya ka na kung naglihim ako ha.” Mabilis na tumango si Monique, ang mga mata ay puno ng tuwa. “Malamang, magugulat talaga ako! Kunwari ka pang hindi kilala ng boss natin, ‘yon pala ay mapapangasawa mo na.” Tumawa ito. “Speechless nga rin iyong supervisor natin saka iyong mga alipores niyang may inis sa iyo. Malamang ay nagngingitngit na
Halos manakit ang bibig ni Callie sa walang tigil na kangingiti nang matamis sa harap ng mga media na dumalo sa wedding reception ng kasal nila ni Vincenzo. She wanted the whole nation to know that she was happy to have the most expensive wedding in the country. Alam niyang lalabas ang mga kaganapan ng kanilang kasal sa internet at mga dyaryo kaya kahit na may kabang nararamdaman sa pagbabago ng timpla sa kaniya ni Vincenzo ay pinilit niyang magmukhang pinakamasayang asawa. Halos tatlong oras din ang tinakbo ng wedding reception at pagkatapos niyon ay isa-isa nang nag-aalisan ang mga kilalang bisita.Huminga siya nang malalim at sinabayan si Vincenzo sa paglalakad palapit sa pamilya Fuentabella. Tumikhim ang kaniyang Daddy, tiningnan siya at saka seryosong bumaling sa kaniyang asawa. Asawa…. Hindi pa rin siya makapaniwala na kinasal siya sa ikalawang pagkakataon.Tiningnan niya ang asawang si Vincenzo na may maliit na ngiting ginawad sa kaniyang Daddy Alejandro.“I won’t ask for a
Sa simbahan, Hindi mapakali ang pamilya Fuentabella maging ang mga taong naroon. Paano ba naman ay hindi pa dumadating ang bridal car na siyang maghahatid kay Callie sa lugar. Maging ang mga bisitang naroon upang saksihan ang pag-iisang dibdib nito kay Vincenzo Pierre Consunji ay nagtataka at nagbubulung-bulungan. Sa gilid ng altar ay nakatayo si Vincenzo. Bahagyang kunot ang noo habang iniisip na baka nagbago na ang isip ng babaeng pakakasalan niya. Sa gilid niya ay nakatindig ang amang si Manuel na iiling-iling bago sinabing, “That woman was brazen to lecture me days ago. Hindi naman pala desidido na magpakasal sa iyo.” Kinuyom ni Vincenzo ang kaniyang kamao. Bahagyang nagtagis ang kaniyang bagang sa pag-iisip na hindi na sisipot pa si Callie. His gaze went to Sammy’s direction—the flower girl of their small entourage. Kung hindi magpapakasal sa kaniya si Callie ay talagang mawawala sa kaniya ang batang dugo't laman ng yumao niyang kapatid. Dahil sa pag-iisip na ’yon ay na
Araw ng Sabado, Abala ang buong pamilya Fuentabella sa araw ng kasal ni Callie. Magaganda ang dekorasyon sa tanyag na simbahan na paggaganapan ng seremoniya, at inimbitahan ang mga bigating personalidad, maging ang nangungunang media upang isa-telebisyon ang kasal. The Fuentabella and Consunji family were so hands on with everything. Wala nang iba pang gagawin si Callie kung hindi ang maghanda, at magmartsa sa simbahan. Callie was in her suite, looking very fresh and happy in her preparation robe. Ito na ang araw na pinakahihintay niya. Magpapakasal na sila ni Vincenzo at isakakatuparan ang mga plano nila. She couldn’t wait to strike back. Alam niyang makararating kay Laurence ang araw na ito at sisiguraduhin niyang siya ang panalo. Pagkatapos make up-an at ayusin ang buhok niya ay pinalabas niya na ang mga stylist na naroon. Pinagmasdan niya ang magarbong wedding gown na nakasuot sa mannequin. Hindi mawala ang ngiti niya habang tinitingnan kung gaano ito kaganda. It was a design s