Chapter 19Kahit na substituted bride lamang siya, may karapatan akong gawin ang nais ko. Sa mata ng Diyos at ng batas, ligal ko siyang asawa. At sa oras na ito, hindi ko na siya papayagan pang magtago o magtakda ng mga hangganan. Ang pagiging asawa ko niya ay hindi isang simpleng papel lamang; ito ay isang sumpa, isang pangako na hindi ko kailanman bibitiwan.Ilang sandali pagkatapos ng mga utos ko, dumating ang sekretarya ko dala ang mga gamit ni Merlyn. Inutusan ko ito na ayusin ang mesa sa opisina ko upang magamit ng aking asawa. Hindi ko na kayang patagilid na tingnan siya na umiwas pa sa akin. Hindi ko siya hahayaan pang maghanap ng iba o magtakda ng mga limitasyon sa aming relasyon.Pinagmasdan ko ang sekretarya habang iniayos ang mga gamit sa ibabaw ng mesa. Mabilis na nagtrabaho, ngunit ang bawat galaw ay tila simbolo ng isang bagay na hindi ko kayang tanggapin. "You make sure she’s comfortable," sinabi ko sa sekretarya sa salitang Canadian, dahil alam kong hindi nito maiinti
Chapter 20Merlyn POVBawat lumabas na Salita ni Cris ay agad kung tinandaan. Isang taon, pagkatapos ay malaya na ako sa lahat ng ito. Ang bawat letra ng kanyang kasunduan ay parang tanikala na pilit na sumasakal sa akin. Isang taon? Para sa kanya, maaaring simpleng panahon lang iyon, ngunit para sa akin, isang taon ng pagtitiis at pagkakulong ito. Hindi ko alam kung paano ko magagawa, pero sa oras na ito, wala na akong ibang pagpipilian kundi tanggapin ang alok niya."Isang taon," bulong ko sa sarili ko, habang pilit kong pinipigil ang pagluha. Ayokong makita niya akong mahina. Kung gusto niyang manatili ako dito, bibigyan ko siya ng eksaktong gusto niya—pero hindi niya makukuha ang puso ko.Habang iniisip ko ang bawat salitang binitiwan niya, naramdaman kong tumayo si Cris mula sa kanyang kinatatayuan. Mabilis niyang nilapitan ang lamesa ko at tumigil sa harapan ko. Ang presensya niya ay mabigat, at ang paraan ng pagtitig niya sa akin ay parang tumatagos sa kaluluwa ko."Merlyn," sa
Chapter 21 Pagbalik ni Cris mula sa telepono, agad siyang umupo sa tapat ng lamesa ko at tumitig nang diretso sa akin. Tahimik lang ako, pilit iniintindi ang bawat galaw niya. Maya-maya, tumayo siya at lumapit sa akin, animo'y may binabalak na hindi ko mahulaan. "Merlyn, huwag ka nang tumayo," sabi niya. "Naka-order na ako ng pagkain para sa ating dalawa. Magpahinga ka na lang at hintayin natin." Napakunot ang noo ko at tinitigan siya nang matagal. "Hindi mo na kailangang gawin 'yan," sagot ko. Pero bago pa ako makapagsalita nang higit pa, itinaas niya ang isang kamay, tila nagpapatigil sa akin. "Merlyn," aniya, ang boses niya ay may bahagyang lambing ngunit puno pa rin ng kumpiyansa. "Ito lang ang bagay na pwede mong hayaan ako. Hindi mo kailangang laging labanan ang bawat ginagawa ko. Minsan, tanggapin mo na lang." Napairap ako at tumingin sa kabilang direksyon. Ayokong makita niya ang bahagyang pagkapagod sa mga mata ko. Ngunit totoo ang sinabi niya—kahit galit ako, nahihirapa
Chapter 22 Kinaumagahan, matapos kong magbihis para pumasok sa trabaho, bigla akong napatigil nang marinig ang sunud-sunod na katok sa pintuan. Napatigil ako sandali, sinisikap hulaan kung sino ang maagang bisita. Pagbukas ko ng pinto, bumungad sa akin ang lalaking hindi ko alam kung dapat ko bang pasalamatan o layuan—si Cris, ang CEO ng kumpanyang pinagtatrabahuhan ko. Nakatayo siya roon na parang isang Greek god na bumaba mula sa langit, suot ang pormal na suit na perpektong bumagay sa tindig niyang dominante. Sa totoo lang, kahit gaano ako kainis sa kanya, hindi ko maitangging nakakabighani ang itsura niya. Ang problema, kasabay ng kagwapuhan niyang iyon ay ang ugali niyang nag-uumapaw sa kumpiyansa. “Let’s go,” sambit niya nang may halong utos at kaswalidad, na para bang natural lang para sa kanya na sunduin ako. Napanganga ako saglit sa gulat. “Cris, anong ginagawa mo rito? Hindi mo kailangang sunduin ako. Kaya kong pumasok mag-isa.” Tumaas ang isang kilay niya, tila hindi n
Chapter 23 Mabilis akong umiwas ng tingin at nagkunwaring abala sa pag-aayos ng gamit ko. Pero sa loob-loob ko, alam kong hindi pa dito magtatapos ang lahat. Sa bawat galaw ni Cris, parang lalo akong nasasakal. At sa bawat saglit na magkasama kami, unti-unti niyang nababago ang takbo ng mundo ko—kahit pilit kong nilalabanan ang sarili ko na mahulog sa kanya. Habang ako’y abala sa pag-aayos ng mga gamit ko, biglang tumawag ang isa sa mga kasamahan ko sa trabaho. Ang boses niya, gamit ang Canadian English, ay maririnig ko mula sa kabilang linya. "Hey, Merlyn, your meeting’s already here. They're waiting for you in the lobby." Mabilis akong tumayo at nag-ayos ng sarili, bago nagsabi ng paalam kay Cris. "Sorry, Cris, may ka-meeting ako. May problema kasi sa account, kailangan kong makipag-usap." Tiningnan niya ako ng seryoso, ngunit hindi siya nagsalita. Tumango lang siya at nagpatuloy sa ginagawa niya. Habang papalabas ako ng opisina, tinanong ko ng mabilis ang kasamahan ko
Chapter 24 Habang binanggit ni Cris ang bagong pangalan ko, parang may biglaang pagbabago sa paligid. Ang mga bulung-bulungan ng mga kasamahan ko ay parang isang malayo at hindi mahalagang ingay. Ang atensyon ko ay nakatutok lamang sa mga salitang binitiwan niya at sa kakaibang nararamdaman ko sa bawat letra na nagmula sa kanyang bibig. "Now, she is Mrs. Merlyn Santiago Montereal," ang proud niyang sinabi. Hindi ko maiwasang magduda sa sarili ko, ngunit sa kabila ng lahat ng iyon, naramdaman ko ang isang matinding panginginig sa aking puso. Hindi ko alam kung bakit, pero parang may bagong anyo ng saya at pagmamahal na dahan-dahang dumadaloy sa aking katawan. Habang tumitingin siya sa akin, parang may mga mata siyang nagsasabing, "Ikaw ang tanging babae sa buhay ko." Ngunit, hindi ko alam kung paano ko ito tatahakin. Ang mga kasamahan ko ay nag-uusap, pero sa loob ko, parang wala akong marinig kundi ang sarili kong puso na parang tumitibok ng mas mabilis kaysa sa normal. Hindi ko k
Chapter 25 Pagdating namin sa sikat na mall sa Canada, hindi ko napigilang mamangha sa ganda nito. Napakalaki, moderno, at puno ng mga ilaw na nagbibigay ng kakaibang enerhiya sa lugar. Ang bawat tindahan ay tila kumikinang, at ang mga tao ay abala sa kani-kanilang pamimili. Hindi ko maiwasang mapangiti habang tinitingnan ang paligid. "First time mo ba dito?" tanong ni Cris habang naglalakad kami papasok. "Oo," sagot ko, hindi maitago ang kasabikan sa boses ko. "Ang ganda dito. Parang ang hirap hindi maubos ang oras sa pamimili." Ngumiti siya at tinapik ang aking balikat. "Sige, Merlyn. Mag-enjoy ka. Kailangan nating pumili ng mga gamit para sa bahay, pero gusto ko ring makita kung ano ang magpapasaya sa'yo." Habang naglalakad kami sa mall, hindi ko mapigilang mapatitig sa mga magagarang gamit, eleganteng damit, at mga kagamitan na mistulang inilagay para lang magpahanga ng mga tao. Si Cris naman ay tila hindi naaabala sa presyo ng kahit anong makita niya. Sa tuwing may magugustu
Chapter 26 "Sana nga, Cris," mahina kong bulong habang iniwas ang tingin sa kanya. "At sana, sa pangalawang pagkakataon, ay hindi mo ako sasaktan tulad ng ginawa sa akin ng ex ko." Hindi ko napigilan ang panginginig ng boses ko. Bigla siyang huminto sa paglalakad at hinawakan ang magkabilang balikat ko, pinipilit akong tumingin sa kanya. "Merlyn, hindi ako tulad ng ex mo. Hindi ko kayang gawin sa’yo ang ginawa niya. Pangako, hindi kita sasaktan." May kung anong bigat ang nadama ko sa sinabi niya. Gusto kong maniwala, pero hindi ko maiwasang magduda. Napakarami nang nangyari, at mahirap nang magtiwala nang buo. "Madaling sabihin, Cris," sagot ko habang pilit na inilalayo ang tingin ko sa mga mata niya. "Pero ang tiwala, pinapatunayan, hindi hinihingi." Tumango siya, ang ekspresyon niya ay seryoso at puno ng determinasyon. "Alam ko. At handa akong patunayan sa'yo, kahit gaano pa katagal ang kailangan kong gawin. Basta bigyan mo lang ako ng pagkakataon." Tumigil ako at pinag-isipan
Chapter 060Cris POVNapailing ako habang pinagmamasdan si Merlyn na namumula pa rin sa sinabi ni Mommy. Ang cute niyang makita na ganito—nahihiya pero hindi makapagsalita.Lumapit ako sa kama at naupo sa tabi niya. “Sweetheart, bakit parang gusto mong lumubog sa kama?” biro ko habang iniaabot sa kanya ang gamot at tubig.Sinamaan niya ako ng tingin bago marahang kinuha ang baso. “Ikaw kasi! Kung hindi mo lang ako pinagod ng ganito, hindi ako mapapansin ni Mommy!”Hindi ko napigilan ang ngiti ko. “Alam mo, dapat nga nagpapasalamat ka sa akin. Ngayon, may dagdag na supporter tayo sa ‘plano’ natin.”Napangiwi siya at uminom ng gamot. “Anong plano?”Hinaplos ko ang pisngi niya at hinawi ang ilang hibla ng buhok na bumagsak sa mukha niya. “Ang magkaroon ng baby.”Halos mabulunan siya sa narinig at mabilis na tiningnan ako. “Cris! Hindi ko pa sinasabing ready ako diyan!”Tumawa ako at hinila siya papalapit para yakapin. “Alam ko, sweetheart. Pero ‘di ba sabi mo kanina, wala nang bawian?” b
Chapter 059 Merlyn’s POV Napangiwi ako habang dahan-dahang bumangon sa kama. Pakiramdam ko’y dinaanan ako ng bagyo. Ang sakit ng buong katawan ko, lalo na sa ibabang bahagi, kaya napahawak ako sa bewang ko habang naglalakad papunta sa banyo. “Cris, hindi ka man lang naawa sa akin,” bulong ko sa sarili habang hinahagod ang balakang ko. Pagtingin ko sa salamin, nakita ko ang sarili kong punong-puno ng kiss marks—sa leeg, sa balikat, pati na rin sa collarbone. Para akong naging canvas ng isang lalaking hindi marunong maghinay-hinay. Napaungol ako sa inis pero hindi ko rin napigilang mapangiti. Kahit masakit ang katawan ko, hindi ko maitatangging masaya ako. Napalingon ako nang bumukas ang pinto at pumasok si Cris, nakangiti at may dala pang tray ng pagkain. “Good morning, sweetheart,” aniya, habang inilalapag ang tray sa tabi ng kama. Napansin niya ang paraan ng paglalakad ko kaya agad siyang lumapit at inalalayan ako. “Masakit pa ba?” tanong niya, puno ng pag-aalala. Sina
Chapter 058 Cris POV Hindi ko inaasahan ang biglang sinabi ni Merlyn. "Cris, let's make a baby!" Paulit-ulit iyong umalingawngaw sa isip ko, at hindi ko maiwasang mapangiti habang nakatingin sa kanya. Kitang-kita ko ang pagkapula ng kanyang mukha, ang mabilis na pag-iwas ng kanyang tingin—halatang-halata ang hiya at pagsisisi sa biglaan niyang pagsambit. Pero sa halip na malito o matawa, may kung anong init ang gumapang sa loob ko. Napakatagal kong hinintay ang pagkakataong ito—na makita siyang kusa akong piliin, hindi dahil sa obligasyon o dahil sa kasal namin, kundi dahil gusto niya. Mabilis siyang tumayo, halatang gusto nang takasan ang sitwasyon. "Nakalimutan mo na! Burahin mo sa utak mo!" Pero hindi ko siya hinayaang lumayo. Agad kong hinawakan ang kanyang braso at hinila pabalik, dahilan para mapadikit siya sa dibdib ko. “Bakit ka biglang nahihiya?” tanong ko, idinidikit ang labi ko malapit sa kanyang tainga. Ramdam ko ang paninigas ng katawan niya, pati na rin ang mabil
Chapter 057 Nagkatinginan ulit sila ng fiancé niya bago muling bumaling sa akin si Alexa. “Kasi… gusto na naming bumuo ng pamilya.” Napahinto ako. Bumuo ng pamilya? Doon ko lang napansin ang bahagyang pamumula ng pisngi niya, ang mahigpit na hawak ng fiancé niya sa kanyang kamay, at ang mahiya-hiya ngunit masayang kislap sa kanyang mga mata. “Alexa…” Hindi ko napigilang mapaawang ang labi ko. “Naglilih—” Tumawa siya nang mahina at tumango. “Oo.” Natulala ako saglit bago bumalik sa sarili ko. Hindi ko alam kung matatawa, maiiyak, o yayakapin siya kaagad. Sa huli, ginawa ko ang lahat ng iyon—natawa ako, napaluha, at yinakap siya nang mahigpit. “Grabe ka! Dapat kanina mo pa sinabi!” bulalas ko habang hinahaplos ang kanyang likod. Natawa siya at mas hinigpitan ang yakap niya sa akin. “Gusto ko lang na ikaw ang unang makaalam, bukod sa fiancé ko.” Lumingon ako sa fiancé niya, na nakatingin sa amin nang may matamis na ngiti. “Salamat at inaalagaan mo ang kapatid ko,” seryoso kong s
Chapter 056Dahan-dahan kong isinandal ang noo ko sa dibdib ni Cris, dinadama ang tibok ng kanyang puso—matibay, walang pag-aalinlangan. Hindi ko alam kung paano siya nagkaroon ng ganitong katiyakan, habang ako ay naguguluhan pa rin sa dami ng emosyon sa loob ko. Pero kahit paano, sa sandaling ito, gusto kong hayaan ang sarili kong sumandig sa kanya.“Cris…” mahina kong tawag, halos isang bulong lang sa pagitan naming dalawa.“Hmm?” Sagot niya habang hinahaplos ang buhok ko.“Paano kung… paano kung isang araw, dumating ang pagsubok na mas mahirap pa sa ngayon? Paano kung hindi na natin kayang ipaglaban ito?”Ramdam ko ang paninigas ng kanyang katawan bago siya huminga nang malalim. Hinawakan niya ang magkabilang balikat ko at bahagyang lumayo upang tingnan ako sa mata. Sa ilalim ng liwanag ng chandelier, malinaw kong nakita ang determinasyon sa kanyang mga mata.“Walang ‘paano kung’ sa akin,” sagot niya, diretso at puno ng paninindigan. “Hindi ako kailanman bibitaw, kahit ano pa ang d
Chapter 055 Bago pa siya makapagsalita pa ulit, isang maharlikang babae ang lumapit mula sa gilid—ang Mommy ni Cris, nakataas ang noo at puno ng awtoridad ang bawat hakbang. "Jessa, my dear," matigas ngunit may bahid ng pakikisuyo ang tinig nito. "Anong karapatan mong sabihin ang mga salitang ‘yan?" Tumigil si Jessa. "Sabihin ko sa’yo," patuloy ng Mommy ni Cris, "totoo ang kasal nilang dalawa dahil ako mismo ang pumunta sa register office para tiyakin na legal ito." Tahimik ang buong bulwagan. Ramdam ko ang pagluwag ng aking dibdib, na parang isang mabigat na pasan ang unti-unting inalis. Jessa, sa unang pagkakataon, ay nawalan ng sagot. Nanginginig ang kanyang mga labi, tila hindi matanggap ang naging sagot sa kanyang akusasyon. Hanggang sa bumaling siya kay Cris, ang kanyang mga mata puno ng sama ng loob. "You’ll regret this," aniya, bago mabilis na tumalikod at lumabas ng bulwagan, iniwan ang isang katahimikang kasingbigat ng kanyang rebelasyon. Napatingin ako kay C
Chapter 054 Naramdaman ko ang marahang paghila ni Cris sa akin. Iniharap niya ako sa karamihan, pero hindi niya binitiwan ang kamay ko. "Smile," bulong niya, tila isang utos pero puno ng lambing. Pilit akong ngumiti, pero bago pa ako makapagsalita, may isang pamilyar na boses ang biglang sumingit mula sa gilid ng silid. “Talaga bang siya lang ang may karapatan kay Cris?” Napatigil ako. Lahat ng mata ay napunta sa direksyon ng nagsalita. At nang lumingon ako, para bang tumigil ang paghinga ko. Dahil sa harap ng lahat, nakatayo ang isang babae na hindi ko inakalang makikita ko sa ganitong sitwasyon. Si Jessa. Ang ex-girlfriend ni Cris. At sa paraan ng kanyang pagkakatayo, sa titig niyang matalim at puno ng determinasyon, alam kong hindi lang siya basta dumaan para bumati. May balak siya. At hindi ko alam kung paano ko siya haharapin.Agad naging tumahimik ang buong bulwagan sa sinabi nito.Nagtama ang mga mata namin ni Jessa. Sa ilalim ng maliwanag na chandelier, para akong n
Chapter 053KinabukasanAgad akong inayusan ng mga makeup artists. Sa harap ng malaking salamin, pinagmasdan ko ang sarili ko—ibang-iba sa simpleng Merlyn na kilala ko. Ang mahabang gown na suot ko ay eleganteng bumagay sa aking katawan, at ang makeup na inilagay sa akin ay nagbigay-diin sa natural kong ganda. Pero sa kabila ng lahat ng ito, may kaba pa rin akong nararamdaman.“Ang ganda mo, iha.” Lumapit si Mama at hinawakan ang aking kamay. “Alam kong hindi ka sanay sa ganitong atensyon, pero tandaan mo, wala kang dapat ikatakot.”Huminga ako nang malalim at bahagyang tumango.Napatingin ako sa pintuan nang bumukas ito at bumungad si Cris. Halos mapatigil ako sa paghinga nang makita ko siya. Suot niya ang isang itim na tuxedo, at kahit ilang beses ko na siyang nakita, ngayon lang ako nagkaroon ng pagkakataong pagmasdan siya nang ganito kaayos.“Wow,” bulong niya habang nakatitig sa akin. “Hindi ko alam na kaya mo palang maging mas maganda pa.”“Wala kang hiya,” sagot ko, kahit na ra
Chapter 052Napangiti ako nang marinig ang boses ni Mrs. Montereal. Kahit paano, sa kabila ng lahat, may bahagi sa kanya na nagpapadama sa akin na tanggap na niya ako bilang bahagi ng pamilya nila.“Saka na ‘yang dramahan, lumalamig na ang almusal,” dugtong niya habang nakapamewang, pero may bakas ng lambing sa kanyang tinig.Napatingin ako kay Cris, na bahagyang napailing pero may ngiting sumilay sa kanyang labi. “Tara na, wife. Baka pagalitan pa tayo ni Mama.”“Wife ka diyan,” mahina kong bulong pero hindi ko napigilan ang pagngiti.Hinila ako ni Alexa patungo sa hapag-kainan, at doon ko nakita ang masarap na pagkaing inihanda. May sinangag, pritong itlog, tapa, at isang mainit na tasang kape—parang isang tipikal na almusal ng isang masayang pamilya.Habang kumakain, hindi ko maiwasang mapaisip. Ilang araw pa lang ang nakakalipas mula nang maramdaman ko ang kawalan ng pag-asa, pero ngayon, nandito ako—kasama ang isang pamilyang tila tanggap na ako, at isang lalaking unti-unting nagi