Chapter 12Merlyn POVPagkababa ko ng eroplano sa Canada, isang malamig na simoy ng hangin ang sumalubong sa akin. Hindi ko alam kung dahil ba ito sa klima o sa bigat ng nararamdaman ko sa aking dibdib. Pero isang bagay ang sigurado—ito ang bagong simula ng buhay ko, malayo sa mga taong nagdulot sa akin ng sakit at pagkabigo."Welcome back, Merlyn!" bati ni Mrs. Swan habang nakatayo sa arrival area. Ang kanyang malapad na ngiti ay tila nagpapagaan sa bigat ng nararamdaman ko. Siya ang naging pangalawang ina ko sa mga panahong nagtrabaho ako sa kanilang pamilya bilang isang domestic helper."Mrs. Swan," sagot ko habang pinipilit na ngumiti, "Salamat po at tinanggap ninyo ulit ako.""Huwag ka nang mag-alala, iha. May lugar ka palagi sa amin. Narinig ko ang lahat ng pinagdaanan mo. Mas mabuti pang dito ka muna magpahinga at maghilom."Niyakap niya ako ng mahigpit, at sa unang pagkakataon matapos ang matagal na panahon, naramdaman ko ang init ng pagkalinga.---Sa mga sumunod na araw, nag
Chapter 13Ngayong araw, opisyal na akong magsisimula sa bago kong trabaho bilang accountant. Sa wakas, unti-unti ko nang natutupad ang mga pangarap ko. Ang lahat ng ito ay utang ko kay Mrs. Swan, na kahit kailan ay hindi ako iniwan at palaging nakaalalay sa akin.Siya ang naging daan upang magkaroon ako ng bagong simula dito sa Canada. Hindi lang siya tumigil sa pag-recommend sa akin sa mga posisyon na akma sa aking kakayahan, kundi ginawa pa niyang posible na maging permanent resident ako. Dahil sa kanya, nakaramdam ako ng pagtanggap at halaga na matagal ko nang hinahanap.Sa opisina, tinanggap ako ng mainit ng aking bagong boss na si Mr. William Carter, isang mabait at respetadong negosyante na kaibigan ni Mrs. Swan."Welcome to the team, Ms. Santiago. Narinig ko mula kay Mrs. Swan kung gaano ka kasipag at maaasahan. I'm excited to see you grow with us," aniya habang iniabot ang kamay para kamayan ako."Salamat po, Sir. Hindi ko po sasayangin ang oportunidad na ito," sagot ko, puno
Chapter 14Kinabukasan, muling tinawag ako ng CEO sa kanyang opisina para magbigay ng update sa isang mahalagang proyekto."Merlyn, you’ve been doing a great job so far. The board is impressed with your work ethic and attention to detail," sabi niya habang binabasa ang report na iniabot ko."Thank you, sir. I’m just doing my part," sagot ko, sinusubukang itago ang kaba sa likod ng aking propesyonal na tono.Ngunit hindi ko napigilan ang isipin ang sinabi ni Carla. Kaya’t matapos ang aming meeting, bago ako lumabas ng opisina, napabuntong-hininga ako at nagdesisyong magsalita."Sir, may I ask something unrelated to work?" tanong ko nang may pag-aalinlangan.Tumingin siya sa akin, halatang nagulat. "Of course. What is it?""I just want to clarify something… People have been talking about why I’ve been frequently called to your office. I just want to make sure that there’s no misunderstanding regarding our professional relationship," sabi ko, diretso sa punto.Saglit siyang natahimik bag
Chapter 15 Tatlong taon na pala ang lumipas simula nang magsimula ako sa kumpanyang ito. Hindi ko inaasahan na magtatagal ako dito, ngunit sa tulong ni Mrs. Swan at ng aking determinasyon, unti-unti kong napatunayan ang aking sarili. Subalit, isang balita ang gumulantang sa lahat ng empleyado—magkakaroon ng bagong CEO. "Have you heard? The new CEO is coming next week," sabi ng isa sa mga ka-trabaho ko habang nagkukumpulan kami sa cafeteria. "Yes, I heard he’s Mr. Carter's cousin. They say he’s very strict and doesn’t tolerate mistakes," dagdag pa ng isa. Napatingin ako sa kanila, at ramdam ko ang bigat ng balita. "Is he really that bad? Maybe they’re just exaggerating," tanong ko, sinusubukang pakalmahin ang sarili. Ngunit umiling ang isa sa mga senior staff. "No, it’s true. I’ve worked with him briefly before. He’s a perfectionist. If you make even one small mistake, he’ll call you out in front of everyone. It’s terrifying." Halos mawalan ako ng ganang kumain sa sinabi niya.
Chapter 16 "Miss, are you alright?" tanong ng katabi ko, marahil ay napansin ang naninigas kong anyo. "Yes, I’m fine," sagot ko, ngunit ang boses ko ay halos pabulong na lamang. Paglingon ko, napansin ko na lang na nakatayo na siya sa harapan namin. Halos madurog ang puso ko nang makita ang malalim niyang mga mata, at sa kabila ng ilang taon, ang tingin niya ay nananatiling matalim at nakakakilabot. "Good morning," bati niya sa grupo namin. Sinuklian ko ito ng pilit na ngiti, ngunit agad akong tumalikod upang kunwaring mag-adjust ng aking gamit. Hanggang maaari, ayokong makita niya ang mukha ko. Ngunit alam kong oras na lang ang magtatakda bago niya matuklasan ang katotohanan. Parang huminto ang mundo ko sa narinig ko. "It's good to see you, wife!" Diretso at walang alinlangan niyang sinabi, dahilan upang ang lahat ng naroroon ay mapatingin sa amin. Naramdaman ko ang panlalambot ng tuhod ko habang ang mga salita niya ay paulit-ulit na umalingawngaw sa aking isipan. Ang b
Chapter 17 "Oo, andoon na tayo! Pero isa lamang akong substituted bride di'ba?" sabi ko dito. Napahinto siya sa aking sinabi. Tumagal ang ilang segundo bago siya muling magsalita. Ang kanyang mga mata ay matalim, puno ng hindi ko kayang basahing emosyon. "You're not just a substitute bride to me, Merlyn," sagot niya, ang boses ay mabagsik at may halong kalungkutan. "You’re my wife, and that's a fact. I don’t care how we started. What matters is what we are now." Bumangon siya mula sa likod ng desk at naglakad palapit sa akin. Ang bawat hakbang niya ay parang angbigat ng presyon, at naramdaman ko ang bawat salitang binanggit niya sa aking puso. "You think this is just about the ceremony?" tanong niya, at nakita ko sa kanyang mga mata ang malalim na pagnanais. "This is about more than that, Merlyn. This is about us—about our future, whether you like it or not." Hindi ko kayang pigilan ang mga alalahanin na umakyat sa aking dibdib. Lahat ng takot, lahat ng galit, pati na ang aking
Chapter 18 Cris POV "Ngayon nakita na kita, hindi ko hahayaan na matakasan mo ako muli," bulong ko sa aking sarili habang pinagmasdan ko siya mula sa aking laptop, naka-connect sa CCTV kung saan siya naroroon sa department ng accounting. Isa pala itong accountant. Matagal ko na siyang hinanap, at sa wakas, nahanap ko na rin siya—ang substituted bride ko na matagal ko nang pinangarap na makita muli. Bawat hakbang niya na makikita ko sa monitor ay nagdudulot ng init sa aking dibdib, at sa kabila ng mga pag-aalinlangan ko sa aming simula, ang mga mata ko ay nakakakita na ng isang mas maliwanag na hinaharap. Hindi ko alam kung anong iniisip ni Merlyn, pero alam ko na hindi siya magiging madali para sa akin. Hindi ko rin alam kung paano ko siya maaabot o paano ko siya mapapaamo, pero isang bagay ang sigurado: hindi ko siya bibitawan. Ang lahat ng ito ay nangyari sa hindi inaasahang pagkakataon, at sa tuwing tumitingin ako sa kanya sa CCTV, ramdam ko ang mga sugat na naiwan mula s
Chapter 19Kahit na substituted bride lamang siya, may karapatan akong gawin ang nais ko. Sa mata ng Diyos at ng batas, ligal ko siyang asawa. At sa oras na ito, hindi ko na siya papayagan pang magtago o magtakda ng mga hangganan. Ang pagiging asawa ko niya ay hindi isang simpleng papel lamang; ito ay isang sumpa, isang pangako na hindi ko kailanman bibitiwan.Ilang sandali pagkatapos ng mga utos ko, dumating ang sekretarya ko dala ang mga gamit ni Merlyn. Inutusan ko ito na ayusin ang mesa sa opisina ko upang magamit ng aking asawa. Hindi ko na kayang patagilid na tingnan siya na umiwas pa sa akin. Hindi ko siya hahayaan pang maghanap ng iba o magtakda ng mga limitasyon sa aming relasyon.Pinagmasdan ko ang sekretarya habang iniayos ang mga gamit sa ibabaw ng mesa. Mabilis na nagtrabaho, ngunit ang bawat galaw ay tila simbolo ng isang bagay na hindi ko kayang tanggapin. "You make sure she’s comfortable," sinabi ko sa sekretarya sa salitang Canadian, dahil alam kong hindi nito maiinti
Chapter 060Cris POVNapailing ako habang pinagmamasdan si Merlyn na namumula pa rin sa sinabi ni Mommy. Ang cute niyang makita na ganito—nahihiya pero hindi makapagsalita.Lumapit ako sa kama at naupo sa tabi niya. “Sweetheart, bakit parang gusto mong lumubog sa kama?” biro ko habang iniaabot sa kanya ang gamot at tubig.Sinamaan niya ako ng tingin bago marahang kinuha ang baso. “Ikaw kasi! Kung hindi mo lang ako pinagod ng ganito, hindi ako mapapansin ni Mommy!”Hindi ko napigilan ang ngiti ko. “Alam mo, dapat nga nagpapasalamat ka sa akin. Ngayon, may dagdag na supporter tayo sa ‘plano’ natin.”Napangiwi siya at uminom ng gamot. “Anong plano?”Hinaplos ko ang pisngi niya at hinawi ang ilang hibla ng buhok na bumagsak sa mukha niya. “Ang magkaroon ng baby.”Halos mabulunan siya sa narinig at mabilis na tiningnan ako. “Cris! Hindi ko pa sinasabing ready ako diyan!”Tumawa ako at hinila siya papalapit para yakapin. “Alam ko, sweetheart. Pero ‘di ba sabi mo kanina, wala nang bawian?” b
Chapter 059 Merlyn’s POV Napangiwi ako habang dahan-dahang bumangon sa kama. Pakiramdam ko’y dinaanan ako ng bagyo. Ang sakit ng buong katawan ko, lalo na sa ibabang bahagi, kaya napahawak ako sa bewang ko habang naglalakad papunta sa banyo. “Cris, hindi ka man lang naawa sa akin,” bulong ko sa sarili habang hinahagod ang balakang ko. Pagtingin ko sa salamin, nakita ko ang sarili kong punong-puno ng kiss marks—sa leeg, sa balikat, pati na rin sa collarbone. Para akong naging canvas ng isang lalaking hindi marunong maghinay-hinay. Napaungol ako sa inis pero hindi ko rin napigilang mapangiti. Kahit masakit ang katawan ko, hindi ko maitatangging masaya ako. Napalingon ako nang bumukas ang pinto at pumasok si Cris, nakangiti at may dala pang tray ng pagkain. “Good morning, sweetheart,” aniya, habang inilalapag ang tray sa tabi ng kama. Napansin niya ang paraan ng paglalakad ko kaya agad siyang lumapit at inalalayan ako. “Masakit pa ba?” tanong niya, puno ng pag-aalala. Sina
Chapter 058 Cris POV Hindi ko inaasahan ang biglang sinabi ni Merlyn. "Cris, let's make a baby!" Paulit-ulit iyong umalingawngaw sa isip ko, at hindi ko maiwasang mapangiti habang nakatingin sa kanya. Kitang-kita ko ang pagkapula ng kanyang mukha, ang mabilis na pag-iwas ng kanyang tingin—halatang-halata ang hiya at pagsisisi sa biglaan niyang pagsambit. Pero sa halip na malito o matawa, may kung anong init ang gumapang sa loob ko. Napakatagal kong hinintay ang pagkakataong ito—na makita siyang kusa akong piliin, hindi dahil sa obligasyon o dahil sa kasal namin, kundi dahil gusto niya. Mabilis siyang tumayo, halatang gusto nang takasan ang sitwasyon. "Nakalimutan mo na! Burahin mo sa utak mo!" Pero hindi ko siya hinayaang lumayo. Agad kong hinawakan ang kanyang braso at hinila pabalik, dahilan para mapadikit siya sa dibdib ko. “Bakit ka biglang nahihiya?” tanong ko, idinidikit ang labi ko malapit sa kanyang tainga. Ramdam ko ang paninigas ng katawan niya, pati na rin ang mabil
Chapter 057 Nagkatinginan ulit sila ng fiancé niya bago muling bumaling sa akin si Alexa. “Kasi… gusto na naming bumuo ng pamilya.” Napahinto ako. Bumuo ng pamilya? Doon ko lang napansin ang bahagyang pamumula ng pisngi niya, ang mahigpit na hawak ng fiancé niya sa kanyang kamay, at ang mahiya-hiya ngunit masayang kislap sa kanyang mga mata. “Alexa…” Hindi ko napigilang mapaawang ang labi ko. “Naglilih—” Tumawa siya nang mahina at tumango. “Oo.” Natulala ako saglit bago bumalik sa sarili ko. Hindi ko alam kung matatawa, maiiyak, o yayakapin siya kaagad. Sa huli, ginawa ko ang lahat ng iyon—natawa ako, napaluha, at yinakap siya nang mahigpit. “Grabe ka! Dapat kanina mo pa sinabi!” bulalas ko habang hinahaplos ang kanyang likod. Natawa siya at mas hinigpitan ang yakap niya sa akin. “Gusto ko lang na ikaw ang unang makaalam, bukod sa fiancé ko.” Lumingon ako sa fiancé niya, na nakatingin sa amin nang may matamis na ngiti. “Salamat at inaalagaan mo ang kapatid ko,” seryoso kong s
Chapter 056Dahan-dahan kong isinandal ang noo ko sa dibdib ni Cris, dinadama ang tibok ng kanyang puso—matibay, walang pag-aalinlangan. Hindi ko alam kung paano siya nagkaroon ng ganitong katiyakan, habang ako ay naguguluhan pa rin sa dami ng emosyon sa loob ko. Pero kahit paano, sa sandaling ito, gusto kong hayaan ang sarili kong sumandig sa kanya.“Cris…” mahina kong tawag, halos isang bulong lang sa pagitan naming dalawa.“Hmm?” Sagot niya habang hinahaplos ang buhok ko.“Paano kung… paano kung isang araw, dumating ang pagsubok na mas mahirap pa sa ngayon? Paano kung hindi na natin kayang ipaglaban ito?”Ramdam ko ang paninigas ng kanyang katawan bago siya huminga nang malalim. Hinawakan niya ang magkabilang balikat ko at bahagyang lumayo upang tingnan ako sa mata. Sa ilalim ng liwanag ng chandelier, malinaw kong nakita ang determinasyon sa kanyang mga mata.“Walang ‘paano kung’ sa akin,” sagot niya, diretso at puno ng paninindigan. “Hindi ako kailanman bibitaw, kahit ano pa ang d
Chapter 055 Bago pa siya makapagsalita pa ulit, isang maharlikang babae ang lumapit mula sa gilid—ang Mommy ni Cris, nakataas ang noo at puno ng awtoridad ang bawat hakbang. "Jessa, my dear," matigas ngunit may bahid ng pakikisuyo ang tinig nito. "Anong karapatan mong sabihin ang mga salitang ‘yan?" Tumigil si Jessa. "Sabihin ko sa’yo," patuloy ng Mommy ni Cris, "totoo ang kasal nilang dalawa dahil ako mismo ang pumunta sa register office para tiyakin na legal ito." Tahimik ang buong bulwagan. Ramdam ko ang pagluwag ng aking dibdib, na parang isang mabigat na pasan ang unti-unting inalis. Jessa, sa unang pagkakataon, ay nawalan ng sagot. Nanginginig ang kanyang mga labi, tila hindi matanggap ang naging sagot sa kanyang akusasyon. Hanggang sa bumaling siya kay Cris, ang kanyang mga mata puno ng sama ng loob. "You’ll regret this," aniya, bago mabilis na tumalikod at lumabas ng bulwagan, iniwan ang isang katahimikang kasingbigat ng kanyang rebelasyon. Napatingin ako kay C
Chapter 054 Naramdaman ko ang marahang paghila ni Cris sa akin. Iniharap niya ako sa karamihan, pero hindi niya binitiwan ang kamay ko. "Smile," bulong niya, tila isang utos pero puno ng lambing. Pilit akong ngumiti, pero bago pa ako makapagsalita, may isang pamilyar na boses ang biglang sumingit mula sa gilid ng silid. “Talaga bang siya lang ang may karapatan kay Cris?” Napatigil ako. Lahat ng mata ay napunta sa direksyon ng nagsalita. At nang lumingon ako, para bang tumigil ang paghinga ko. Dahil sa harap ng lahat, nakatayo ang isang babae na hindi ko inakalang makikita ko sa ganitong sitwasyon. Si Jessa. Ang ex-girlfriend ni Cris. At sa paraan ng kanyang pagkakatayo, sa titig niyang matalim at puno ng determinasyon, alam kong hindi lang siya basta dumaan para bumati. May balak siya. At hindi ko alam kung paano ko siya haharapin.Agad naging tumahimik ang buong bulwagan sa sinabi nito.Nagtama ang mga mata namin ni Jessa. Sa ilalim ng maliwanag na chandelier, para akong n
Chapter 053KinabukasanAgad akong inayusan ng mga makeup artists. Sa harap ng malaking salamin, pinagmasdan ko ang sarili ko—ibang-iba sa simpleng Merlyn na kilala ko. Ang mahabang gown na suot ko ay eleganteng bumagay sa aking katawan, at ang makeup na inilagay sa akin ay nagbigay-diin sa natural kong ganda. Pero sa kabila ng lahat ng ito, may kaba pa rin akong nararamdaman.“Ang ganda mo, iha.” Lumapit si Mama at hinawakan ang aking kamay. “Alam kong hindi ka sanay sa ganitong atensyon, pero tandaan mo, wala kang dapat ikatakot.”Huminga ako nang malalim at bahagyang tumango.Napatingin ako sa pintuan nang bumukas ito at bumungad si Cris. Halos mapatigil ako sa paghinga nang makita ko siya. Suot niya ang isang itim na tuxedo, at kahit ilang beses ko na siyang nakita, ngayon lang ako nagkaroon ng pagkakataong pagmasdan siya nang ganito kaayos.“Wow,” bulong niya habang nakatitig sa akin. “Hindi ko alam na kaya mo palang maging mas maganda pa.”“Wala kang hiya,” sagot ko, kahit na ra
Chapter 052Napangiti ako nang marinig ang boses ni Mrs. Montereal. Kahit paano, sa kabila ng lahat, may bahagi sa kanya na nagpapadama sa akin na tanggap na niya ako bilang bahagi ng pamilya nila.“Saka na ‘yang dramahan, lumalamig na ang almusal,” dugtong niya habang nakapamewang, pero may bakas ng lambing sa kanyang tinig.Napatingin ako kay Cris, na bahagyang napailing pero may ngiting sumilay sa kanyang labi. “Tara na, wife. Baka pagalitan pa tayo ni Mama.”“Wife ka diyan,” mahina kong bulong pero hindi ko napigilan ang pagngiti.Hinila ako ni Alexa patungo sa hapag-kainan, at doon ko nakita ang masarap na pagkaing inihanda. May sinangag, pritong itlog, tapa, at isang mainit na tasang kape—parang isang tipikal na almusal ng isang masayang pamilya.Habang kumakain, hindi ko maiwasang mapaisip. Ilang araw pa lang ang nakakalipas mula nang maramdaman ko ang kawalan ng pag-asa, pero ngayon, nandito ako—kasama ang isang pamilyang tila tanggap na ako, at isang lalaking unti-unting nagi