Chapter 03

Chapter 03

Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ko. Alam kong hindi ko dapat pakialaman ang sitwasyong ito, pero hindi ko mapigilang makaramdam ng awa para sa lalaki. Sa harap ng lahat ng tao at sa isang mahalagang araw, nagawa siyang ipahiya ng babaeng dapat ay kasama niya habang-buhay.

Mula sa kinauupuan ko, tanaw ko ang isang lalaki na nakatayo sa gitna ng altar. Nakatalikod siya, ngunit kahit hindi ko makita ang kanyang mukha, ramdam ko ang bigat ng emosyon niya. Ang tikas ng tindig niya ay tila pilit lang, na parang sinisikap niyang huwag magpakita ng kahinaan sa harap ng maraming tao.

Hindi ko alam kung bakit, pero may kung anong bagay ang nagtulak sa akin na manatili at obserbahan ang nangyayari. Sa gitna ng sarili kong sakit, naramdaman kong hindi lang ako ang nawawasak ng mga pangyayari sa araw na ito.

Habang nagmamasid ako sa kaguluhan, biglang napansin ng isang babaeng elegante ang aking presensya. Nakasuot siya ng mamahaling damit at may tindig na nagsasabing isa siyang taong may mataas na estado sa lipunan. Napatingin siya sa akin, tila nagtatanong ang kanyang mga mata. Ilang saglit lang ay lumapit siya sa akin.

"Ikaw," malumanay ngunit may awtoridad niyang sabi. "Anong ginagawa mo rito?"

Bigla akong kinabahan, pero nanatili akong nakaupo, pilit na pinapanatili ang aking kumpiyansa kahit na ramdam kong nanginginig ang mga kamay ko.

"Pasensya na po," mahina kong sabi. "Napadaan lang po ako at hindi ko sinasadya na maging sagabal."

Ngumiti siya, ngunit sa likod ng kanyang mga mata ay may halong lungkot at kaba. "Hindi kita inaakusahan, hija. Nagulat lang ako. Hindi kita kilala, at hindi ka mukhang isa sa mga bisita. Ako si Mrs. Cristina Santos Montereal, ina ng groom."

Napalunok ako. Hindi ko inasahang direktang kakausapin ako ng isang tao na tila napakaimportante. "Ako po si Merlyn," sagot ko, halos pabulong. "Hindi po talaga ako parte ng kasalan. Nagpunta lang po ako rito sa simbahan para magdasal."

Saglit niyang sinuri ang aking mukha, at tila may nakita siya sa akin na hindi ko maintindihan. "Mukhang mabigat din ang dinadala mo, hija," sabi niya sa mas malumanay na tono. "Alam mo, ang araw na ito dapat ay pinakamasaya para sa anak ko. Pero sa isang iglap, naging bangungot. At ikaw naman, mukhang nalulungkot ka rin. Ano bang nangyari?"

Hindi ko alam kung paano sasagutin ang tanong niya. Sa kabila ng kanyang pagkatao, naramdaman kong hindi siya nanghuhusga. Para bang tunay siyang nag-aalala, kahit pa kakakilala lang namin.

"Baka hindi ko po kayo dapat istorbohin sa oras na ito," tugon ko. "Mukhang mas malaki ang problemang kailangan ninyong ayusin."

Ngumiti siya, bahagyang napapailing. "Merlyn, minsan ang mga taong hindi natin kilala ang mas madaling lapitan at kausapin tungkol sa mga problema natin. At sa ngayon, gusto kong malaman—bakit ka narito sa ganitong oras? Ano ang dinadala mo?"

Tahimik akong tumango, hindi pa rin sigurado kung paano magpapaliwanag. Ngunit sa mga mata ni Mrs. Montereal, nakita ko ang sinseridad at kabutihan na tila nagbibigay sa akin ng lakas ng loob.

"May i-offer ako sayo iha," malumanay nitong sabi.

"Ako po yun, Mrs Montreal?" magalang kung sagot.

"Pakasalan mo ang anak ko, ang ibig kong sabihin ay can you be a substitute-bride?"

Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. Halos hindi ko magawang paniwalaan ang narinig ko.

"P-po?!" halos nauutal kong tanong. "Ako po? Pakasalan ang anak ninyo? Substitute-bride?"

Tumango siya nang seryoso, ngunit nanatili ang mahinahon at maamong ekspresyon sa kanyang mukha. "Alam kong biglaan ito, hija, at baka isipin mong desperado kami. Pero kailangan kong iligtas ang pangalan ng pamilya namin. Hindi pwedeng magkaroon ng eskandalo sa araw na ito. At sa nakikita ko, mukhang ikaw ang sagot sa problema namin."

"Pero... pero Mrs. Montereal," pilit kong nililinaw, "hindi po ako kilala ng anak ninyo. At hindi rin po ako handa sa ganito. Paano ko po magagawa iyon?"

Bahagya siyang ngumiti, ngunit ang mga mata niya'y puno ng determinasyon. "Hindi kailangang magmadali. Hindi ko inaasahang sasang-ayon ka agad. Pero isipin mo ito, Merlyn—may dahilan kung bakit ka narito sa simbahan sa araw na ito. Baka ito ang paraan ng Diyos para magbigay sa'yo ng bagong simula."

Napatigil ako. Ang bigat ng sinabi niya ay tila humampas sa dibdib ko. Isang bagong simula? Matapos ang lahat ng sakit na naranasan ko, posible pa ba iyon?

"Bakit ako, Mrs. Montereal?" tanong ko, pilit hinahanap ang lohika sa kanyang alok.

"Hindi ko rin alam," tapat niyang sagot. "Pero sa sandaling nakita kita, may naramdaman akong tiwala. Isa kang estranghero, pero tila may liwanag kang dala sa gitna ng kaguluhang ito."

Huminga siya nang malalim bago muling magsalita. "Alam kong mahirap ang hinihingi ko, pero iha, ito lang ang paraan para mailigtas ang araw na ito. Ang anak ko ay mabuting tao. Bigyan mo siya ng pagkakataong makilala ka, at baka... baka ito na rin ang pagkakataon mo na muling buuin ang pira-piraso mong puso."

Tahimik akong napatingin sa krus. Napakabigat ng alok, ngunit sa kabila ng lahat ng nangyari, isang ideya ang tumatak sa isip ko: Baka nga ito ang pagkakataon ko para magsimulang muli.

Nanatili akong tulala sa harap ni Mrs. Montereal. Ang bigat ng bawat salitang binitiwan niya ay tila bumalot sa akin, habang ang isip ko ay litong-lito sa alok na ito.

"Malaking bagay ito, hija," muling sambit niya, ang kanyang boses ay puno ng pakiusap. "Kapag pumayag ka, maililigtas mo ang pangalan ng aming angkan. Naiintindihan ko kung gaano ito kahirap para sa'yo, pero tutunawin ko ito bilang isang malaking utang na loob sa'yo."

Lumunok ako nang malalim, pilit na hinahanap ang tamang sagot sa sitwasyong ito.

"Wag kang mag-alala," dagdag pa niya, na tila nababasa ang kaba ko. "Pagkatapos ng kasalang ito, pwede ka nang umalis. Magiging kasunduan natin na ibibigay mo sa akin ang iyong contact number, at agad kong ipapadala sa'yo ang divorce papers. Magiging malaya ka ulit, parang walang nangyari."

Nag-aalangan akong tumingin sa kanya. Sa kabila ng lahat, may naramdaman akong sinseridad sa kanyang mga salita. Parang handa siyang gawin ang lahat para lang maisalba ang reputasyon ng kanyang pamilya. Pero para sa akin, napakalaking desisyon nito.

"Bakit hindi na lang po ibang tao? Baka po may mas angkop na pumalit sa bride?" tanong ko, umaasang may makukuhang sagot na makakapagpaluwag sa akin.