Chapter 2

“I, announce you as husband and wife. You may kiss the bride,” masayang sabi ng judge.

Nanginginig si Lianna dahil hindi niya pa naranasan ang mahalikan ng isang lalaki. Walang pinalampas na oras si Emmanuel at kinabukasan ay dinala siya nito sa kilala nitong judge upang ikasal sila.

Malamig ang tingin ni Emmanuel sa kanya na parang pilit nitong pinapasok ang kanyang pagkatao. Napalunok siya dahil sa klase ng titing nito.

Naramdaman niya ang paghalik ni Emmanuel sa kanyang labi. Matagal iyon at halos hindi na siya makahinga. Halos sakupin ni Emmanuel ang labi niya at parang may gusto pa itong angkinin.

Tumikhim ang judge dahil sa matagal na paghalik ni Emmanuel sa kanya. Namula naman ang mukha ni Lianna dahil nahihiya siya sa nangyari.

“You're my wife now, Lianna, and you're mine,” bulong ni Emmanuel.

Dinala ni Emmanuel si Lianna sa mansyon ng mga Montecarlo. Napangiwi si Lianna ng nakita niya ang pagiging elegante ng mga miyembro ng pamilyang Montecarlo.

“Emmanuel, hindi namin akalain na talagang pinakasalan mo pa ang babaeng 'yan?” sarkastikong sabi ni Claudia, ang pinsan ni Emmanuel.

Napayuko naman si Lianna dahil sa sinabi ni Claudi, pakiramdam niya ay ayaw ng mga Montecarlo sa kanya. Masama siyang sinulyapan ni Claudia saka ngumisi na parang hinahamon siya.

“Galing ka sa mahirap na angkan. Siguro naman hindi naman masama na pagsilbihan mo kami,” madiin na sabi ni Claudia. 

Muntikan ng manginig ang kamay ni Lianna dahil natatakot siya sa titig ni Claudia. Pakiramdam niya ay kaya siya nitong patayin kung kinakailangan.

“Claudia, tumahimik ka na muna,” pagsuway ni Mauricio sa kanyang pamangkin.

Tumingin ng seryoso si Mauricio kay Lianna. Mataman siya nitong pinagmasdan na parang kinikilala siya nito.

“Lianna, asawa ka na ng anak ko. Gusto ko lang sabihin sa'yo na may nag-iisang batas dito sa pamamahay namin,” mahinang sabi ni Mauricio. Kinuha nito ang kopita ng alak saka marahan na tinikman ang mamahalin na alak na nakalagay roon.

“Ang nangyayari sa loob ng bahay ay dapat nasa loob lang. Hindi namin gusto na may nakakaalam na ibang tao,” malamig na sabi ni Mauricio.

Nakaramdam ng kaba si Lianna dahil pakiramdam niya ay nagkamali siya ng pamilyang pinasukan. Pakiramdam niya ay may mali sa pamilyang Montecarlo para ganito sila umasta.

“Dad, don't scared her,” malamig na sabi ni Emmanuel ng makita niya ang pagiging aligaga ni Lianna.

Tumawa si Mauricio saka sumulyap kay Lianna ng may mainit na tingin. Ilang minuto ay naging seryoso si Mauricio habang nakatingin pa rin kay Lianna.

“Nagbibiro lang naman ako, pero sabi nga joke are half meant true. Lianna, hindi namin hinahayaan na ang mga impormasyon sa bahay ay lalabas at malalaman ng ibang tao. Sana naintindihan mo ang ibig kong sabihin,” walang emosyon na sabi ni Mauricio saka tinikman ang pagkain na nasa kanyang plato.

Napalunok si Lianna. Sigurado siya na isa 'yong pagbabanta para sa kanya. Pakiramdam niya ay may tinatago ang pamilyang Montecarlo kaya ganito magsalita si Mauricio.

“Late na ba ako?” biglang may nagsalita kaya napalingon sila sa lalaking bagong dating.

“Ishmael,” nakangiting tawag ni Claudia sa lalaking bagong dating na lalaki.

Napasulyap si Lianna sa lalaking bagong dating. Ang lalaking ito ay kahawig ni Emmanuel, ngunit ito'y palangiti. Kung si Emmanuel ay parang ang mahal ng bawat ngiti nito ang lalaking ito naman ang kabaliktaran ng kanyang asawa.

Naramdaman ni Lianna ang pagkahawak ni Emmanuel sa kanyang bewang. Madilim na naman ang itsura nito bago tumingin sa kanya gamit ang matalim nitong mga mata. 

“Ayaw ko ng tumititig ka sa kapatid ko, Lianna,” bulong ngunit pagalit na sabi ni Emmanuel sa kanya.

Pinilit ni Lianna ang ngumiti kahit nagmukha na iyong ngiwi sa mata ni Emmanuel. Hindi niya akalain na seloso si Emmanuel kahit nasa kontrata lamang ang lahat.

“Wow! Totoo pala na nagpakasal ka na, Emmanuel,” nakangising sabi ni Ishmael. Napatitig ito sa inosenteng mukha ni Lianna na nakatingin lamang sa kawalan. 

“Sabagay kung ako ang unang nakakita sa kanya ay baka pakasalan ko siya. We, The Montecarlo loves those who are innocent,” dagdag ni Ishmael.

Masamang tumingin si Claudia kay Lianna dahil sa pagpuri ni Ishmael kay Lianna. Siya ang nag-iisang babae sa Montecarlo ngunit mukhang wala na sa kanya ang spotlight dahil unti-unting mag-aasawa na ang mga lalaking Montecarlo upang makuha ang mamanahin sa ama nilang si Mauricio.

Lumapit si Ishmael kay Lianna at saka muling tinitigan ang magandang mukha nito. Nakangisi ito ngunit ang mata nito ay walang emosyon.

“Nice meeting you, Lianna,” malambing na sabi ni Ishmael. Hinawakan ni Ishmael ang kanyang kamay at saka pinatakan ng halik iyon.

Hindi makapaniwala si Lianna nang naramdaman niya ang pasimpleng pagdila ni Ishmael sa kanyang kamay na ikinalaki ng kanyang mga mata. Hindi niya akalain na wala itong modo, kaya binawa niya ang kanyang kamay saka pinunas sa kanyang damit ang basang parte ng kanyang kamay.

“Hmm.. I love it,” mahinang bulong ni Ishmael sa kanya saka lumayo na upang umupo sa bakanteng upuan. 

“Ishmael, ikaw ba ay kailan mag-aasawa?” tanong ni Mauricio sa kanyang panganay na anak. 

“Malapit na daddy. Ipapakilala ko siya sa inyo sa oras na magkaroon siya ng bakanteng oras. Galing siya sa mayaman na angkan kaya naiintindihan ko na masyado siyang busy,” nakangiting sabi ni Ishmael. Tumingin ulit ito kay Lianna nang may pang-aakit kaya tumungo si Lianna dahil hindi na siya komportable sa ginagawa nito.

“Kung ganoon ay humahanga ako sa'yo, papuntahin mo siya para naman makilala namin siya, anak,” nakangiting sabi ni Mauricio. 

Nakasimangot naman ang mukha ni Claudia ngunit hindi na nagkomento. Sumulyap ito kay Lianna na nakatungo lamang at hindi tumitingin sa kanila.

‘Bakit ba ang babaeng basura na ito ang pinili ni Emmanuel?’ galit na tanong ni Claudia sa kanyang isip. Nagngingitngit siya sa galit na may isang basura ang nakapasok sa mansyon ng mga Montecarlo.

Laking pasasalamat ni Lianna nang matapos na ang hapag-kainan. Maglalakad na sana siya upang sumunod kay Emmanuel ng tawagin siya ni Claudia.

“Hugasan mo ang pinagkainan natin, isa kang basura na kinuha lamang ni Emmanuel kaya magsilbi ka rito bilang katulong namin,” galit na sabi ni Claudia saka inirapan siya.

Binangga pa ni Claudia ang balikat ni Lianna nang malakas kaya muntikan na siyang matumba. Huminga ng malalim si Lianna upang pakalmahin ang kanyang sarili.

‘Magtiis ka, Lianna. Para kay tatay ito, kailangan niyang gumaling at magkaroon ng magandang kinabukasan,’ bulong ni Lianna sa kanyang isipan.

Hinanap niya ang kusina at nakita niya ang mga katulong na inaasikaso ang mga ginamit nila nang sila'y kumain.

“Mga ate, ako na po ang maghuhugas,” mahinang sabi ni Lianna. Napalingon ang mga katulong sa kanya at mukhang alangan ang mga ito.

“Young lady, Lianna, hindi po yata maari na kayo ang maghugas dahil baka kami'y masisante,” natatakot na sabi ng katulong.

“Ang sabi ni Claudia ay ako na ang maghuhugas kaya pabayaan niyo na ako,” nakangiting sabi ni Lianna.

Tumulong siya sa paghuhugas ng mga pinagkainan nila ngunit ang mga katulong ay itinuro naman sa kanyang kung paano ang proseso. Magiliw naman na sumunod si Lianna sa sinasabi ng mga katulong sa kanya.

“Woah! Natapos din tayo! Grabe ang dami pala ng ginagamit nila,” usal ni Lianna na ikinabungisngis ng mga katulong.

“Maselan po ang pamilyang Montecarlo sa kanilang mga gamit. Dapat po ito ay malinis dahil talaga aalisin nila sa trabaho kapag hindi malinis ang trabaho,” kwento ng katulong sa kanya. 

Masyadong inosente ang mukha ni Lianna kaya naging madaldal na ang katulong sa kanya. Napasulyap si Lianna sa may tasa na mukhang mamahalin.

“Sino ang gumagamit ng tasa na 'yon? Mukhang mamahalin,” anya ni Lianna.

“Si sir Mauricio po,” sagot ng katulong. Ngumiti naman si Lianna saka sumulyap ulit sa tasa na nandoon. Natuwa siya dahil lubos siyang nagagandahan sa tasang iyon.

“Maselan nga sila, kaya siguro halos hindi naalikabukan ang tasa na 'yon,” biro ni Lianna na ikinatawa naman ng mga katulong.

Pagkatalikod ni Lianna ay ngumiti siya ng simple ngunit biglang sumeryoso ang kanyang mukha. Naglakad siya papunta sana sa magiging kwarto nilang dalawa ni Emmanuel ngunit hindi niya alam kung nasaan na 'yon.

Nakarinig siya ng malakas na kaluskos at isang malakas na lagabog na nagbigay ng malakas na kaba sa kanya. Sobrang lakas ng tibok ng puso niya habang naglalakad.

‘Ano 'yon?’ tanong ni Lianna sa kanyang sarili. 

Ito ang unang araw niya sa mansyon ng mga Montecarlo ngunit pakiramdam niya ay haunted mansion ang mansyon na ito. Dahan-dahan na naglalakad si Lianna ngunit napigilan niya ang pagtili ng makarinig na naman siya ng lagabog.

Narinig din niya ang isang malakas na hampas sa isang bagay. Mas lalong bumilis ang tibok ng kanyang puso, pakiramdam niya ay may tinatago talaga ang mga Montecarlo sa labas ng mansyon.

"Ahh!" isang malakas na sigaw ng isang babae. Ngunit mukhang hindi ito nasasaktan dahil sa klase ng pagsigaw nito.

Napatakbo si Lianna dahil sa sobrang takot ngunit biglang may tumakip ng kanyang bibig na ikinalaki ng kanyang mga mata.

“Saan ka galing? Kanina pa kita hinihintay sa kwarto,” galit na sabi ni Emmanuel. 

Nakaramdam ng ginhawa si Lianna nang si Emmanuel pala ang lalaking 'yon. Hinila siya nito papunta sa kanilang kwarto ngunit madilim ang itsura nito.

“Pasensya na po, inutusan kasi ako ni Claudia na maghugas ng pinagkainan kaya natagalan ako,” dahilan ni Lianna. 

Binuksan ni Emmanuel ang pintuan ng kanilang kwarto saka pumasok doon habang hila-hila pa rin si Lianna. Nagkaroon ng paghanga si Lianna dahil sa magandang kwarto ni Emmanuel.

“Nakaligo na ako. Maligo ka na rin,” malamig na sabi ni Emmanuel. 

Napalunok naman si Lianna dahil alam na niya kung ano ba ang gagawin nila ni Emmanuel. Hindi naman na siya bata upang hindi maintindihan ang gusto nito.

Parte ng kontra na kailangan niyang paligayahin si Emmanuel sa kung ano man ang gugustuhin nito kasama na ang pagpapaligaya sa kama. Tumango lamang si Lianna saka sinunod ang sinabi ni Emmanuel na maligo siya.

Lumipas ang ilang oras ay lumabas na si Lianna galing sa banyo. Nanginginig ito habang naglalakad dahil kinakabahan siya. 

Napasulyap siya sa malaking kama ng kanyang asawa at hinihiling na sana ay tulog na lamang ito.

“Bakit may takip ka pa rin?” biglang sabi ni Emmanuel. Nakatago lamang pala ito sa madilim na bahagi ng kanyang kwarto. 

Naglakad ito ng dahan-dahan papalapit kay Lianna. Malamig ang mukha nito at saka marahan na hinaplos ang kanyang mukha.

“There's no turning back, Lianna. Alam mo naman 'yon hindi ba?” malamig na sabi ni Emmanuel. Napapikit si Lianna dahil sa marahan na paghaplos ni Emmanuel sa kanyang mukha.

Mas lalong lumakas ang pintig ng kanyang puso na parang pinagbabantaan siya ni Emmanuel na hindi na siya pwedeng umurong dahil nandoon na siya sa pamilya Montecarlo.

“Parte ng kontrata na kailangan mong tiisin ang lahat ng gagawin ko sa'yo, tama ba? You're my property, Lianna,” may bahid na galit sa boses ni Emmanuel. Unti-unting tumango si Lianna dahil tama naman ang asawa niya.

Naglakad papalayo si Emmanuel sa kanya saka may kinuha na alak. Nakangiti ito ngunit walang emosyon ang kanyang mga mata. Ibinigay niya kay Lianna ang isang kopita ng alak.

“Drink with me,” malamig na utos ni Emmanuel. Napalunok si Lianna dahil hindi pa niya naranasan ang uminom ng alak. Natatakot siya na baka siya'y malasing.

“This is my favorite wine, it costs 5 million for one bottle,” malamig na sabi ni Emmanuel. Saka tinikman ang wine na nasa kanyang kopita.

“Inumin mo na ang 'yan, Lianna. Utos iyon na kailangan mong sundin,” dagdag ni Emmanuel.

Pakiramdam ni Lianna ay napipikon na si Emmanuel sa kanya. Dahan-dahan niyang tinungga ang wine na ibinigay nito. 

‘Kailangan mo siyang sundin, Lianna. Parte ng kontrata,’ paalala ni Lianna sa kanyang sarili.

Napangiti naman si Emmanuel ng ubusin ni Lianna ang wine na nasa kanyang kopita. Ngunit naging madilim ang mukha nito habang nakatingin kay Lianna.

“Good girl, Lianna. Now, start taking off your clothes. I want you naked tonight,” utos ni Emmanuel na ikinalunok ni Lianna.