Christelle's PoV
'you can do this, Christell..'
I calm my self. I'm here Infront of my boyfriend's condo, It's our first anniversary and I wanted to surprise him.
I don't know if I am feeling this feeling because I am too nervous to tell him that I am pregnant and we're having a baby or there's something else..
"Oh gad..! Ano ba itong iniisip ko?.."
I ignore that feeling and continue to enter Leonel's door and I was surprise when a panty?.. on the floor greeted me..
What the heck?!
I stormed to my boyfriend's room and there.. I saw him.. moaning.. on the stop of my classmate..
"Oh my gad! What the hell is this, Leonel!?"
They both stop because of my loud voice, both of them are panting but there's annoyed look in there eyes.
Am I the disturbing them?
"Christelle.."
He called me casaully like he didn't do anything nasty and disgusting!
"Leonel.. w-what the h ll was this, l-love?.."
My eyes are slowly building tears, I can't.. I can't move, I can't describe what I am feeling right now..
I tried to hold my tears but It just came out like a water falls. Oh my gad, my boyfriend's cheating on me?..
"I thought you're a dean's list, you can't tell what we are doing?!"
Sabrina.. my classmate.. Leonel's f ckmate rolled her eyes while spitting those words.
I wanted to slap her, I wanted to hurt her, I wanted to do everything to make her cry Infront of me but I can't stand that low! I can't do that, that's not a good ..thing.
"Leonel?.. baby.. I want to hear your ex---planation.."
My voice continue to crack while I was waiting for his explanation.
Leonel get up and pick his pants up, he wear it like it is a usual day and like his girlfriend didn't found out that he was cheating on her.
"What explanation are you still needed? Can't you just see? I am f cking her."
He pointed Sabrina who's now sitting on the bed. She has that disgusting smile.
"But I wanted to clear something too so, let's talk in private. Sab.. can you please leave for a minute?.."
Ang lambing lambing ng boses na ginamit n'ya kay Sabrina. Yung boses na akala ko para saakin lang.. ay hindi pala..
"Sure, baby.."
Sabrina left the room together with the blanket.
"Let's split. I am breaking up with you."
As soon as the bedroom's door closed those are the word that he said.
"W-what?.. why?.. don't do this.. I--I am willing to forgive you.."
I tried to maintain my smile because my lips were trembling.
"I'm sorry? I didn't ask for you forgiveness, Christelle. 'I am breaking up with you', is what I said."
He repeated those words like nothing.
"No..just no.. please, Leonel.. don't.."
I begged. For the first time in my life, I beg to someone but It's for my baby.
"I'm really sorry. I can't stay with you anymore, you are too..boring and..blant."
'you are too..boring and..blant.'
'you are too..boring and..blant.'
'you are too..boring and..blant.'
Those words repeated on my head like crazy and what makes me angry is that.. His sorry weren't sincere, It is just full of mocking.
"How can you say sorry if you're not really asking for it?! And boring? How can you say that after you enjoyed my body?"
He release a mocking laugh, "enjoyed? Goodness! Hahahahaha! I didn't enjoy anything, Christelle. Ni wala nga akong sarap na naramdaman e."
I don't know how but my trembling palm fly to his face! My eyes widen, oh gad! I hurt someone!
"A-are you o-okay?.. O my gad.. I am sorry.."
Nanginginig akong lumapit sa kanya at sinubukan kong hawakan ang kanyang mukha pero hinawi niya ako.
Natumba ako sa sakit at ang baby ko kaagad ang aking inalala, baka mapano siya!
"Ano ba?! Mag- ingat ka naman!"
It is the first time that I shouted at him and he look shock.
"Paano kung makunan ako?! Paano kung natumba ako ng malakas at mawala ang baby natin, sige nga?!" Dagdag ko.
His eyes went wide with his half open mouth. After few seconds ay nakabawi na din siya.
"What?"
Mabilis akong tumango, "Yes, I am pregnant, Leonel. " Matapang kong sagot
He shook his head multiple times before he pointed his room's door. "Leave."
"W-what?.."
My eyes started to cry again. Did I just misheard him?..
"I said leave, Christelle."
His eyes are full of determination to make me leave.
"Leave before I drag you out of my room. You're disturbing us." He added
"No.. n-no.. you can't do this..I am pregnant, Leonel. Kailangan mo kaming panagutan, please.."
My voice were trembling while I am begging him.
"I-i am willing to---to.. forget everything that happen to--today.. just please.."
Putol putol ang aking salita dahil sunod sunod ang aking pag sinok kasabay ng aking mga luha.
"Leave, Christelle.."
"Pe--pero Leonel, buntis nga ako! Paano naman ang bata?.."
"I said leave! Bingi ka ba?! And the hell I care to that kid?!"
He.. shouted at me.. he--he never did that before
"You're rich, right? Palakihin mo na lang mag-isa or.. abort it, I don't care! but remember.. I don't have any responsibility to you or even to that baby!"
My palm flew again to his face. He wanted me to abort my baby!
"How dare you?! Ang kapal kapal ng mukha mo! Marunong kang bumayo pero 'di ka marunong umako ng responsibilidad mo?!"
"Lalake ka ba talaga?!"
I shouted to his face but he seems like he didn't care at all.
"You can say everything that you wanted but.. please leave. I wanted to rest."
I wipe my tears in face using my hand and turn to him.
"Remember this day, Leonel, the day that you asked me to leave. Ang araw na ipinagtabuyan mo kami.. Ipagdasal mo na kahit kailan hindi na tayo muling magkita.. dahil sa susunod na mag kita ulit tayo, ikaw naman ang magmamakaawa sa harapan ko."
I said those word while looking at his eyes. I then take my leave.
Nakita ko pa si Sabrina na nakangisi habang naka upo sa sofa.
Kadiri.
Christelle's PoV "Order for ML!" The barista called out so I get up from where I am seated. Kailangan ko mag madali dahil ilang minuto lang ang break time ko at kailangan ko nanamang bumalik sa hospital para sa mga natitira ko pang operation para sa ngayon duty. 3 months pa lang akong exchange doctor pero parang gusto ko nang bumalik sa New York. Nakakapagod. "Excuse me, I think you got my drink." Tawag pansin ko sa isang lalaki na hawak ang order ko at mukhang nainuman pa ata. Humarap ang lalaki at ganun na lang aking gulat nang makita kung sino ito. It's him! Mir Leonel Alejandro! The man who caused me pain that I could've ever imagined. "I'm sorry but it says ML.." Sikreto akong napapikit ng marinig ang kanyang malaki, malalim, ngunit malamyos na boses. His appearance didn't change that much his hair is now in slick back, perpekto ang pagkaka ayos. Kung titingnan ay mukhang mas tumangkad din s'ya, pormal ang kayang hitsura, suot ang isang itim na long sleeve, naka bukas ang d
Christelle's PoV Nakakulong ako ngayon sa kwarto kung saan ako unang nagising habang si Leonel naman ay panay ang katok sa pinto."Christelle, open the door, baby.. Kakain na.." Malambing ang kanyang boses na para bang kusa akong sumama dito sa kanya at hindi nya ako kinidnapped.Hindi ko s'ya pinansin dahil ang nasa isip ko ngayon ay kung paano ako makakaalis sa pesteng yate na'to. Kailangan kong maka uwi sa mga anak ko, alam kong naghihintay na sila saakin lalo pa't alam nilang ngayong araw ang uwi ko galing sa duty ko sa hospital.Napasabunot ako sa prustrasyong aking nararamdaman, it's already 5 pm and for sure and babies are looking for me now. I was supposed to be home earlier, at 3 o'clock."Fine. If you don't want to eat yet, I'll just leave your food here." Mukhang sumuko na si Leonel dahil narinig ko din ang yabag n'ya palayo kasunod nito ay ang pagtunog ng aking tyan. Gutom na ako dahil ang huling kain ko ay kaninang pang 10 am at 5 pm na ngayon. Binuksan ko ang pintuan
"Let me borrow your phone, first. I have to make a call." Inilahad ko ang aking kamay sa harapan nya. I'm sure his phone has a load, ayaw n'ya lang akong pahiramin kanina.Tumingin s'ya saakin ng alanganin."Don't worry hindi ako magpapasundo. Kailangan ko lang magpaalam sa pamilya ko para di sila mag alala." Dagdag koHe let a smile of relief. "Wait. I'll just go get it, inside."Pumasok s'ya sa mini kitchen at pagbalik ay ibinigay na saakin ang phone nya "Thank you." Tumayo ako at balak na sanang umakyat sa top deck pero pinigilan n'ya ako."Basa ka. Magbihis ka kaya muna? Baka magkasakit ka." Saad nito saakin"Hindi na. Mabilis lang naman ako." Sagot ko saka tuluyan nang umakyat para makatawag na ako sa mga anak ko Anong sasabihin ko sa nga anak ko? Hindi ko alam kung tama ba ang naging desisyon ko pero mas gugustuhin ko pang magkaroon ng kasigiraduhan kung kailan ako makakabalik kesa mag hintay. Wala naman sigurong mangyayaring hindi maganda sa loob ng isang linggo sa akin.I si
Christelle's POV Namulat ang aking mga mata ng magising ako at may mabigat na braso ang nakadagan saakin, nuong una ay iniisip ko pang mga anak ko iyon pero ganun na ba talaga kalaki ang mga anak ko para magkaroon ng veiny hands? Napasimangot ako nung bumalik saakin ang lahat, nga pala wala ako sa bahay namin ngayon at si Leonel ang katabi ko sa kama. Wala naman talaga akong balak na itabi s'ya saakin pero nung makita ko ang tinutulugan n'yang sofa ay naawa ako---sa sofa hindi sa kanya kasi lampas-lampas na s'ya dun sa sofa at nag mukhang single couch ang sofa sa laki n'ya.Naupo ako sa kama at saka ipinusod ang aking buhok para bumangon na, napaungot naman ang aking katabi dahil sa aking naging kilos.Sinubukan kong tanggali ang braso n'ya sa pagkakayakap saaking bewang pero mas lalo lang itong humigpit at kasabay nito ang muling pag ungot ni Leonel."Hey.. wake up.." I tap his cheeks lightly, I can't get out from this bed unless I wake him up too."Mmm..?" Ungot lang ang isinagot
Christelle's POV Humihingal akong humiwalay sa kanya at umusog paatras ng lalapit sana ulit s'ya para muling humalik.".. enough." Hingal kong sabi sabay dampot ng glass of water na nasa table para inumin.Nakanguso n'ya akong tiningnan. "I want more, love.." saad nito habang nagbu-beautiful eyes pa Parang ewan.Umiling ako. "Enough. Hindi ako makapanood ng maayos dahil sayo." Sagot ko naman sa kanya."Fine.." paawa nitong sabi saka yumakap saakin.Natatawa akong yumakap pabalik sa kanya. "Enough, big boy. You had enough, manood na lang muna tayo." Sabi ko sa kanya habang yakap yakap ito.Ramdam ko ang kanyang pag tango, hindi nag salita o umimik man lang tanda na nagtatampo talaga si Leonel dahil hindi na muling napag bigyan sa gusto n'ya."I'll just cuddle you, 'kay?" Naaawa kong sabi sa kanya matapos n'yang mag buntong hininga ng ilang ulit, ramdam ko ang mabilis n'yang pag tango.Natatawa ako humiwalay sa kanya at muling nahiga sa couch para manood, mabilis naman syang humiga ri
LEONEL'S POV Nagising ako dahil sa tunog ng cellphone ko, it looks like someone is calling in the middle of the night. I looked at Christelle beside me who's sleeping peacefully, we are on the bedroom, after we had our dinner last night we decided to do stargazing and Christelle fell asleep while watching the stars. Dahan-dahan akong tumayo sa kama para hindi magising si Christelle pagkatapos ay lumapit ako sa bedside table, kinuha ang phone ko at lumabas ng kwarto bago sagutin ang tawag. "Hello?" Bungad ko sa tawag habang nakasandal ako sa pintuan ng mini kitchen Nakatanaw ako sa madilim na dagat na buwan lamang ang nagsisilbing liwanag. {"Helowww po?"} Boses ng isang batang babae ang sumagot saakin, matinis ito at maliit. Kumunot ang aking noo sa pagtataka, thinking who is this kid. "Hello, who's this?" Tanong ko sa bata {"This is Lezandra po, who are you poooo?"} Bakas din ang pagtataka sa boses ng bata Pareho kaming confused. "I'm Leonel." Hindi ko alam pero nagp
"Leonel!"Nagising ako sa pagkakatulala dahil sa malakas na tawag saakin ni Christelle, napatingin ako sa kanya."Y-yes, love?.." gulat kong tanong kay Christelle "I've been calling you for few times now!" Ungot n'ya saakin saka nag cross arm.Kahapon ko pa tinitimbang ang susunod kong aksyon, I was torn between letting Christelle go or keeping her here with me until our contract is done. God knows how much I wanted to be with her but.. I can't be so selfish. May bata akong nasasaktan sa tuwing tumatagal si Christelle sa tabi ko, may naghihintay sa kanya at higit sa lahat may batang nangungulila sa kanyang ina dahil saakin. Gusto kong bumawi kay Christelle sa lahat ng ginawa ko, gusto kong patunayan sa kanya na nagsisisi na ako; gusto kong sabihin sa kanya ang katotohan kung bakit ko s'ya iniwan noon pero wala pa akong lakas ng loob para sabihin sa kanya ag lahat.. ayaw ko pang aminin kung gaano ako naging selfish noon para masaktan s'ya.Half of me wants to keep her here with me but