Nang lumabas si Mariana sa kwarto, nakita niyang wala na si Mavros at may nakahanda ng almusal para sa dalawa sa mesa. Pagkatapos niyang maghilamos at kumain, naglagay siya ng ointment sa paso niya. Mahimbing pa rin ang tulog ni Maxine. Habang iniisip niya ang tungkol sa kalagayan ni Maxine, may kakaibang tawag na dumating sa kaniyang telepono. "Hello? Hello?" Naguguluhan niyang sinagot sa tawag. Narinig niya ang pagtawa sa kabilang linya, at sumunod ang boses ni Nova Castro, "Hindi mo ba agad nakilala ang boses ko? Pagkatapos ng kompetisyon kahapon, wala akong naging oras para itanong ang tungkol sa kalagayan mo. Kumusta na ba ang paso mo?" "Senior, hindi na masyadong masakit ngayon, pero namumula pa rin at namamaga. Kakalagay ko lang ng ointment. Uuwi ka na ba?" Naalala ni Mariana na pitong araw lang ang pananatili ni Nova Castro dito, at ngayon na pala ang ikapitong araw. "Oo, ang flight ko ay mamaya ng gabi, at may naka-schedule na symposium doon sa madaling ara
Umagos ang luha sa kaniyang mga mata at niyakap ang mga braso ni Mariana, mahigpit ang kanyang yakap, tila para lang makaramdam ng seguridad. Hinayaan ni Mariana ang mahigpit na yakap nito sa kanya, pero nagtataka siya sa puso niya kung ano ang naranasan ni Maxine para makaramdam ng ganito kawalang-seguridad. "Nandito lang ako, huwag ka ng matakot, lagi lang akong nandito." Binaba rin niya ang boses niya. Unti-unti ng huminahon si Maxine. Nanatili na nakayakap sa mga braso ni Mariana, at nagsimula nang mag-ikot ang mga mata niya sa paligid dahil sa nararamdaman na takot. Uminom ng kape si Nova Castro at tumingin sa oras, "Miss Ramirez, lumalalim na ang gabi, ihahatid na kita pauwi." "Sige, salamat, senior."Dinala ni Mariana si Maxine patungko sa kotse ni Nova Castro at hindi nagtagal ay nakarating siya sa ibaba ng kaniyang apartment." Miss Ramirez, babalik na rin sa Pilipinas ang senior kong kapatid. Siya ay isang psychologist na mas maraming kwalipikasyon kaysa sa akin. B
"Lubos mong ipinapahiya ang pamilya Ruiz! Kasama na iyong mga ipinost mo sa forum, hindi kita matutulungan!" "Kuya! Ginawa ko lahat ng ito para sayo! Halata na niloko ka nung asong babaeng yun habang kayo ay kasal, pero binigyan mo siya ng napakaraming pera at ang bahay na iyon. Pinakasalan ka niya para lang sa pera! Basta ay ayaw ko lang sa kanya! Bakit napakawalanghiya niya at nangangahas na kunin ang pera ng pamilyang Ruiz!" Galit na nagmura si Kaena. "Tama na!" Mas lalo nang hindi maipinta ang mukha ni Tyson bawat sandali. "Ngayon ay hindi na tanong kung ililigtas ka o hindi. Alam mo ba kung sino ang nagpadala sa iyo dito? Ang pamilya ng Torres na iyon. Walang sinuman ang makakatulong sa iyo! Dapat ay matuto ka sa iyong sarili!" Tumalikod si Tyson at agad na naglakad palayo pagkatapos sabihin iyon. "Wag kang umalis! Kuya! Hindi ka pwedeng umalis!" Kinalampag ni Kaena ang pinto na parang isang baliw, ngunit sa sandali na gumalaw siya, dalawang pulis ang dumating para pigil
Katatapos lang pumirma ni Tyson ng kontrata sa isang high-end na tea kiosk. Hindi siya mapirmi, at ang kanyang isip ay puno ng imahe nina Mariana at Mavros na nakatayong magkasama. Pagkalabas niya ng tea kiosk, may mahabang pila sa isang tindahan ng panghimagas sa tabi nito, at sobrang sigla nito. Nakita siya ng isang assistant na nakatingin sa tindahan ng panghimagas at binanggit, "Mr. Ruiz, ito ay isang napaka sikat na tindahan ng panghimagas sa Ilocos City, Iriana. Maraming tao ang nagmamaneho ng ilang oras upang pumila para bumili nito. Ito ay naging punto ng check-in para sa isang henerasyon, sa kasamaang palad, mayroon silang limitadong suplay, at palaging may isang grupo ng mga tao na hindi makabili nito." Iriana? Mukhang narinig na niya ang pangalan na ito. Saan niya nga ba ito narinig? Kagagaling lang niya sa trabaho noong araw na iyon, at pagdating niya sa bahay, nasasabik si Mariana na ipakita sa kanya ang binili niya. May mga panghimagas sa lahat ng sukat sa coffe
Naghugas muli ng kanyang mga kamay si Mariana, inikot niya ang apoy sa pinakamataas na setting, at inilagay ang karne na binili niya sa supermarket sa kaldero upang patuyuan. Ang mga puting bula ay lumutang sa ibabaw ng tubig, at ang tumataas na init ay tumama sa kanyang mukha. Unti-unting namuo ang mga butil ng pawis sa kanyang noo. Nang itataas na sana niya ang kanyang kamay para kuskusin ito, pinunasan siya ni Mavros gamit ang tuwalya ng papel. "Salamat." Bulong ni Mariana.. Itinapon ni Mavros ang papel na tuwalya sa basurahan, pinunasan ang kanyang mga kamay at nagsimula ng maghiwa ng mga gulay. Ang kanyang mga kamay ay puti at ang kanyang mga buto ay naiiba. Ang bakal na kutsilyo sa kusina ay naging isang gawa ng sining sa kanyang mga kamay. Mas maputi at malambot pa ang mga kamay niya sa mga berdeng gulay. Tinapunan siya ng tingin ni Mariana. Ang kamay na nagpupunas pa lang ng pawis ay tila nasa noo pa rin niya. Namula ang kanyang mga pisngi ng walang malay. Kinuha
Huminto sa pagsasalita si Mariana at ininom ang gamot na may namumulang mga pisngi. Sa pag-agaw ng dilim sa kulay kahel na langit, babalik na sana si Mavros. May naisip siyang isang bagay, "Kukunin ko si Max bukas ng umaga at dadalhin siya kay Lolo. Salamat sa pag-aalaga sa kanya nitong mga araw na ito." sambit niya kay Mariana. Ngumiti si Mariana, "Itinuring ko na si Max bilang isang kapatid ko."Sa sumunod na araw sa hapon, sumusubo ng pagkain si Mariana, at si Maxine ay sinundo na ni Mavros. Nang tumunog ang kanyang telepono, nakita niya si Tyson iyon. Pinatay niya ang tawag, ngunit muli itong tumawag. Malungkot na kinuha ni Mariana ang kanyang telepono, " Tyson! Ano ba ang gusto mong gawin?" "Mariana, huwag mo munang ibaba. Tinawagan kita sa pagkakataon na ito dahil kay Lolo.""Si Lolo? Ano ang problema ni Lolo?" Bumagal ang ekspresyon ni Mariana. Si lolo sa buong pamilya ng Ruiz ay ang pinakamabuti na tao sa kanya. "Walang gana si lolo kamakailan lang. Ipapacheck-up
Malamig na sinulyapan siya ni Old Master Ruiz, "Hindi ko kayang turuan ang mga tao kung paano maglaro ng chess, at hindi ako mahilig maglaro ng chess. Sana lang ay makapunta si Yanyan at makapaglaro ng ilang laro kasama ako, isang matandang lalaki, kapag may oras siya." sambit nito sa masamang tono. Nagbago ang mga mata ni Diana. Hindi siya maaaring manatiling disente at mapagbigay. Sa ganitong sitwasyon kung saan siya ay hindi pinapansin sa lahat ng dako, hindi niya naintindihan kung anong uri ng gayuma ang ibinigay ni Mariana sa matanda upang ibukod siya nang ganito. Sa pag-iisip nito, "Lolo, si Miss Ramirez ay isang tagalabas kahit papaano at ako ang asawa ng iyong apo." sinabi niya sa isang masamang tono sa unang pagkakataon. "Diana, anong kalokohan ang sinasabi mo!" Agad na sinabi ni Tyson. "Ano ba ang problema, Tyson, mali ba ako? Pagkatapos ng lahat, ako lang naman ang gusto mong pakasalan." Matigas na sabi ni Diana. Binagsak ni Mr. Ruiz ang puting piraso ng chess
Hindi nakaimik si Mariana. "Mahal na mahal ka niya, tungkol saan ang pinagsasabi mo sa akin?" sarkastiko niyang sabi. Nang may gusto pang sabihin si Diana, isang Cayenne ang huminto sa gilid ng kalsada. Bumaba si Mavros sa kotse at tumingin kay Mariana. Hindi na pinansin ni Mariana si Diana at naglakad patungo kay Mavros, "Mr. Torres, tungkol saan ang kagustuhan mong makita ako?" "Pumasok ka muna sa kotse." Pinagbuksan siya ni Mavros ng pinto ng passenger seat.Natahimik si Mariana at sumakay sa kotse. Bahagyang namumula ang mga mata ni Diana. "Mr. Torres! Alam mo ba na si Miss Ramirez ay nasangkot kay Tyson Ruiz?" Sinabi niya kay Mavros nang hindi sinasadya. Saglit na natigilan si Mavros, lumingon at tumingin kay Diana, "Sa pagkakaalam ko, ito ay palaging one-sided na gusot ni Tyson Ruiz, at iyon ay tinatawag na panliligalig."Pagkasabi niyon ay dire-diretso na siyang sumakay sa kaniyang kotse. "Ang dalawang taong ito ay talagang hindi mula sa iisang pamilya." bahag
"Talaga bang hindi mo alam kung ano ang sinasabi ko? Kung ganoon ay iibahin ko ang tanong ko sa tanong na mas madali mong maintindihan. Sinulat mo ba talaga ang papel na iyon?" diretsong tumingin si Mariana kay Bella, malapit na tinitignan ang magihing reaksyon nito. Sa kasamaang palad, umiwas ng tungin sa kanya si Bella at umikot para magpanggap na kukuha ng tubig. "Siyempre ako ang sumulat niyon. Mahigit isang buwan kong isinulat ang thesis na iyon." ani Bella. "Kalahating buwan kong isinulat ang papel na ito, ngunut ngayon ay lumabas ito nang nakapangalan na sa iyo. Ilang araw ang nakalipas, ipinadala ko ito sa Journal of Psychology. Hindi pa ito nakikita, pero nakita ko na ang anunsyo ng eskwelahan. Parehong pareho ang papel mo sa isinulat ko, ultimo ang title ay hindi napalitan. Ang mas interesring pa ay maging ang references at notes doon ay hindi rin nabago. Ang direksyon ng talakayan ay tinalakay din mula kay Nova Castro. Sa tingin mo ba hindi ko dapat itanong ng malin
Sa sandaling lumabas siya, isang ngiti ang lumitas sa kaniyang labi. Narinig niya ang lahat. Pagkatapos ng klase, dumating sa eskwelahan si Mavros para sunduin si Maxine, at kasunod ni Maxine ay si Mariana. Matapos ang huling pagdiriwang ng kaarawan, naging mas malapit sa isa't isa ang relasyon nina Mariana at Mavros. Kahit na hindi pa nila nililinaw ang lahat, masyado pa ring manipis ang papel na nakaharang sa kanilang dalawa. Lalo na kung kasama si Maxine na gustong - gustong sumali sa katuwaan, palaging sumusubok na maglapitin silang dalawa. "Ate Mariana, nitong mga nakaraan ay palaging nagtatanong si kuya sa akin tungkol sa 'yo sa tuwing tumatawag siya. Tinanong ko nga siya kung bakit hindi ka na lang niya tawagan ng diretso, pero hindi niya ako sinagot. Sa tibgin ko ay nahihiya lang ang kuya ko! " "Hindi totoo' yan." nagpanggap na galit si Mavros. "Hindi ako nagsasabi ng hindi totoo!" ani Maxine. Lumapit si Maxine mula sa backseat at inilapit ang bibig sa tainga ni Ma
Nagbago ng matindi ang itura ni Diana at agad na tinulungan si Tyson upang makatayo, "Tyson, ano bang ginagawa mo?" Kumakatok ang kanyang asawa sa pintuan ng ibang babae sa harap niya. Ano ba 'yan, nakakahiya! "Hindi." lasing na talaga si Tyson at namumula na ang buong mukha, ngunit tumanggi oa rin itong umalis. "Ito ang bahay ni Miss Ramirez, dapat ay mahimasmasan ka na." naging mababa ang tono ni Diana. Ngunit isa pa rin siyang babae kahit papano, at di hamak na matangkad si Tyson at mabigat, nakahawak rin ito sa pinto ng apartment ni Mariana at ayaw talagang umalis." Pagkatapos ng ilang sandali ay nawalan ng lakas ang pagod na mga braso ni Diana at malakas na bumagsak si Tyson sa sahig. Ni man lang nagising si Tyson dahil sa pagbagsak, at patuloy lang ito sa pagbulong ng kung ano-ano, "Mariana! Buksan mo ang pinto! Buksan mo ang pinto!" "Tyson! Tignan mo akong mabuti!" lumakas ang tinig ni Diana at malamig na tumingin kay Tyson. Halata namang wala ka talagang m
Ikinuyom ni Maxine ang kanyang mga kamao, "Si ate Mariana..." sambit niya sa nanginginig na boses. "Oo, si Ate Mariana, inabot niya ang kamay niya sa 'yo, at nakasakay ka bangka na' yon. Lumulutang bangka na iyon sa ibabaw ng dagat, at hinangin ka palayo. Naaalala mo pa ba kung bakit ka lumitaw sa dagat?" "May, may hinahanap ako." "Okay, nakita mo na siya, kasama mo na siya. Ngayon may kasama kang dalawang tao, si Mariana ang isa at ang isa naman ay ang taong hinahanap mo." Kumunot ang noo ni Maxine, "Hindi, hindi, isang tao lang naroon." Ilang sandaling natigilan si Mariana, "Sige, hindi mo nahanap ang tao na iyon, patuloy na lumulutang ang bangka na sinasakyan mo, at nakita mong napakaraming bangka ang lumutang sa paligid na papalit sa maliit na bangka na sinasakyan mo. Ano sa tingin mo ang gusto nilang gawin?" agad niyang tanong. "Pagpatay!" matalim ang boses ni Maxine, "Gusto nilang pumatay ng tao!" "Sa pagkakataon na ito ay nakaamoy ka ng isang halimuyak, na
"Dumating ang mga pulis at dinakip si Tyson kanina lang, sinasabi nila na nag-trespass daw siya!" balisang sambit ni Diana. "Hindi ba ay nandito lang naman si Tyson sa bahay ng buong oras. Paano siya makakapag-trespass?" "Pagkatapos ng hapunan, wala na sa katinuan si Tyson. Lumabas siya mag-ida noong bago mag-alas onse. Tinanong ko siya pero hindi niya sinabi sa akin kung saan siya pupunta." naalala ni Diana ang talunang mukha ni Tyson kanina, at agad siyang nagkaroon ng hinuha. Maaari kayang doon ito nagtungo? Sa A University. Nakatanggap ng mensahe si Mariana sa kaniyang email mula kay Nova Castro. Mula nang basahin ni Nova Castro ang papel niya noong nakaraan, madalas nang mag-usap ang dalawa sa email tungkol sa mga research sa sikolohiya. Tungkol sa publication ng papel
Palagi niyang nararamdaman na may nananakit sa kanya, at lahat ng nakikita niya ay masamang tao. Ngunit palagi niyang nararamdaman na hindi ito kasing simple lang ng pagkidnap. "Matagal kong hinanap si Max matapos siyang dukutin. Nang sa wakas ay natagpuan ko na siya, para siyang isang baliw noong araw na iyon, at hindi niya ako nakilala. Ilang araw siyang nag-collapse at umiiyak tuwing gabi dahil sa sobrang takot." Bahagyang kumunot ang noo ni Mariana, "Anong nangyari? Hindi kaya si Maxine ay..." Walang magawang ngumiti si Mavros, "Hindi, nakita lang niya ang mga taong iyon na nagpapahirap ng mga tao, nakinig siya sa lahat ng uri ng pqg-daing, at hinarap ang mga dugo na nasa lupa. Sinabi niya sa psychologist na sa sandaling ipinikit niya ang mga mata niya, nakikita niya ang dugo at ang buong mundo ay kulay pula. Pagkatapos, tuluyan siyang nag-collapse at na-coma sa loob ng ilang araw. Nang magising
Ang pamilya Ruiz ay hindi mapayapa nang gabing iyon dahil nakarinig si Kaena ng isang bulung-bulungan. Mabilis niyang itinutok ang screen ng kanyang telepono sa tatlong tao sa hapag kainan, "Mama! Kuya, hipag, tingnan ninyo!" Sa screen, isang lalaki at isang babae ang sumasayaw. Niyakap nila ang isa't isa, at lumilipad ang palda ng babae. Maraming tao ang sumasayaw sa paligid nila, ngunit nakita pa rin ni Tyson na ito ay sina Mariana at Mavros sa isang sulyap lang. Nanginig ang kanyang hawak na mga chopstick para sa pagpulot ng pagkain, at tahimik siyang uminom ng isang higop ng sabaw. Nakita ni Diana ang kanyang ekspresyon. "Hindi naman ito isang kakaiba na bagay. Hindi ba ay palagi naman silang magkasama?" sambit niya nang may iniisip. Inihagis ng ina ni Tyson ang mga chopstick sa galit at malamig na bumuntong hininga. "Kung ako ang tatanungin mo, hiniwalayan ka kaagad ni Mariana at hinahalik-halikan niya ang pamilya Torres. Hindi ka pa rin naniniwala na niloko ka niya
"Kung sina Miss Serrano at ang iba pang mga babae ay magpapatuloy sa pag-tsimis at pagsabi ng walang katuturan, kakailangin ko muna kayong paalisin." "Tara na." naglakad palayo sina Miss Serrano nang may malungkot na mukha. Ipinagpatuloy ni Mariana na ibaba ang kanyang ulo. Hindi talaga niya alam kung oaani niya dapat harapin si Mavros at kung ano ang sinabi niya. Tumitig siya sa sulok ng kaniyang palda at sa tip ng kaniyang mga sapatos, hindi alam kung ano ang eksoresyon ang gagawin. "Muntik ka na naman nasangkit sa gulo. Ayos ka lang ba?" marahang tanong ni Mavros. Nang makitang hindi tumugon si Mariana, tinawag niya itong muli. "Yan Yan?" "Ah? Nakikinig ako. Ayos lang ako." sabit niya nang wala sa kaniyang isip. Ang gusot na sinulid sa kanyang dibdib ay nagkasabit sa lahat ng direksyon. Habang pinag-iisipan niya ito, mas lumalaki ang sinulid. Ano ang ibig sabihin ni Mavros? "Bakit natutulala ka? Mamaya ay magsisimula na ang handaan. Pwede ko bang anyayahan si Yan
Malaya tulad ng isang ibon ang tumutugtog sa loob ng bulwagan, malambing na magaan na musika, ang piramide ng mga baso ng alak ay kumikinang sa ilalim ng liwanag, at ang mga batang babae sa bulwagan ay nag-uusap at nagtatawanan sa mga mamahaling mga bestida. Nakatayo sila sa ilalim ng spotlight, at ang mga alahas sa kanilang mga katawan ay pinalamutian sila ng pinaka nakakasilaw na liwanag. Si Mariana sa isang sulok ay nakasuot ng masikip na itim na velvet na damit. Bilang isang namumukod-tanging Filipino dress designer noong ika-20 siglo, perpektong na-highlight ng damit na ito ang klasikal na pagka-elegante ng mga babaeng pilipino. Siya ay hindi kailanman nagsuot ng anumang nakasisilaw na alahas, ngunit nakasuot lamang ng isang esmeralda na kwintas, na puno ng kagandahan. Si Maxine sa tabi niya ay nakasuot ng prinsesa na bestida at may hawak na panghimagas sa kanyang mga kamay. Bagaman siya ang host ng isang normal na piging, ang kanyang mga mata ay puno ng hindi nararapat