"Nagkita kami kanina ni Carlo sa canteen, hindi pa rin daw pumapasok si Zeth."Banggit ni Lila habang naglalakad sila sa pasilyo patungo sa laboratory building. Hindi siya nagsalita. Nagpatuloy lang siya sa paglalakad. She knew that already dahil naitanong na niya kanina sa isang kaklase nito na nasalubong niya.It's been three days mula nong manggaling siya sa bahay nito. She knew that it's imposible for him to listen to her, but somehow she was hoping that he will come back into his right senses. But seems like he didn't. Hindi na nga talaga siguro ito babalik sa pag-aaral. And it added more on the guilt she's feeling. Dahil sa kanya kaya namatay si nanay Zeny, dahil rin sa kanya kaya nasira ang buhay ni Zeth. "Nakakapanghinayang talaga. Malapit na silang grumadweyt, and Zeth is one of the candidate for Suma cum Laude. Kung hindi siya makakapag-exam sa pre-final at final, mawawalan ng saysay ang lahat ng pinaghirapan niya sa loob ng ilang taon."Tumigil siya at walang emosyon n
Mariin siyang napalunok saka mahigpit na napahawak sa strap ng kanyang bag ng matanto niyang si Zeth nga talaga ang kanyang kaharap. Her heart is beating loudly against her chest. Sa takot, sa kaba at sa uri ng damdamin na tanging dito lamang niya naramdaman. Umiwas siya ng tingin at di sinasadyang napadako sa kamay nitong may dala rin pumpon ng mga puting bulaklak."B-Binisita ko lang si nanay Zeny."Sabi niya bago pa ito makapagtanong kung ano ang ginagawa niya doon.Naramdaman niyang idinako nito ang mga mata sa puntod ng ina, partikular sa bulaklak at kandilang hindi pa tuluyang nauupos. "I-I'm sorry. Hindi ko naman akalain na pupunta ka rito ngayon. H-Hindi naman ganitong oras tuwing pumupunta ka--" she close her mouth shut. Hindi na niya kailangan magpaliwanag, ang dapat na ginagawa niya ay umalis na bago pa siya nito ipagtabuyan. Bago pa siya nito sumbatan at pagsalitaan ng mga hindi maganda."A-Aalis na ako." Nakayuko niyang sabi, saka pilit na iginalaw ang mga paa upang l
She is walking blankly at halos wala ng lakas papunta sa magkatabing kama na may bultong natatakpan na ng puting kumot. Kasabay niya si Yaya Rosing.They are at the hospital kung saan dinala ng mga rescuer ang kanyang Mama at ang kanyang Papa na idineklara rin namang dead on arrival ng mga Doctor. Both of them."Malalim ang bangin na kanilang hinulugan, and before that, bumangga na ang kanilang sasakyan sa barrier ng kalsada. Doon pa lang baka malala na ang tinamo nilang sugat. Ang sabi ng mga nakakita sa aksidente, matulin ang kanilang takbo. At may nakakita rin na tila nag-aagawan sila ng manibela. We still don't know what the cause since it is self accident. But maybe they are fighting inside at nawalan ng control sa manibela ang Papa mo, miss Monteville." Iyon ang sabi sa kanya ng pulis na nakatalaga sa imbestigasyon. Nadatnan nila ito at dalawang iba pang kasama sa ospital. At hindi nga ito nagkamali ng hinala. Because as the investigation went further, nakita nila ang CCTV fo
Akala niya hindi ito titigil, akala niya tuluyan na siya nitong tinikis. But he stopped and turn his gaze. And the moment their eyes met, parang lahat ng sakit sa kanyang puso ay unti-unting naglaho."K-Kanina ka pa ba?" Mahinang tanong niya.Hindi agad ito sumagot. He just stare at her. Kung ano ang naiisip nito ay wala siyang idea. But after a while, he nodded."Hmm.. nandito na ako umpisa pa lang ng seremonya ng libing. Ikinalulungkot ko ang nangyari sa parents mo." She bit her lips and nodded gently. Pilit niyang inaarok ang nilalaman ng mga mata nito, pero hindi niya talaga mabasa. Yes, she saw sympathy, but other than that is blurry to her. "Maraming salamat." Gusto sana niyang itanong kung bakit hindi ito lumapit sa kanya.. kung bakit hindi ito nagpakita sa kabila na naroroon pala ito, pero sinarili niya na lamang ang mga tanong iyon sa isip. She knew the reason well. The reason of him not wanting to see her. Kung hindi nga lang marahil dahil sa simpatya, ay nungka siguro
"Hoy Drey... Nandito ka lang pala. Kanina ka pa hinahanap ni Sir Andro. Ano ba ang ginagawa mo rito?" Napapitlag siya sa biglang pagsulpot na iyon ni Stephanie.Bago siya lumgingon, marahan at palihim muna niyang pinahid ang kanyang mga luha. She wanted to run away, she wanted to hide, pero alam niyang hindi niya iyon maaaring gawin. May trabaho siyang naiwan sa loob, and she just can't leave because of personal reason, because of her pain. Hindi mapapakain ng nakaraan ang kanyang pamilya. The guilt and the pain is still there, it always has been. Pero nasa realidad siya ng buhay. And she just can't run away or hide dahil nakatalaga sa trabahong iyon ang buhay ng kapatid niya.Tumayo siya at hinarap si Stephanie. She then plaster a smile. "M-Medyo sumakit kasi ang ulo ko kaya nagpahangin muna ako sandali."Damn! Bakit kailangang pumiyok ang boses niya?"Iyon nga ang sabi ni sir Andro, kaya nga sobra siyang nag-aalala sayo. Iyan na nga ba ang sinasabi ko sa halos wala ka ng pahing
Inalis niya sa isip ang posibilidad na may naiwan ito kaya ito bumalik. As she look at his deep and serious eyes looking at her, alam niya na siya ang pakay kaya ito naroroon. Mas lalo iyon nadepina ng makitang humahakbang ito patungo sa direksyon niya. She is panicking inside, pinilit niya lang na huwag ipahalata at huwag itong pansinin.With trembling legs, she step to the side and wave immediately when she saw a taxi coming. Ngunit biglang hinawakan ni Zeth ang kanyang kamay at ibinaba iyon.Maang siyang napabaling dito. What the hell is he doing? Pinipilit na nga niyang umiwas para hindi sila magpang-abot, why did the hell he came back?!"A-Anong ginagawa mo?" Tanong niya na ang isip ay nasa kamay nitong hawak ang braso niya.Tiim siya nitong tiningnan. Ngunit hindi niya mabasa ang nilalaman ng mga mata nito."I came back, because I forgot to give you the tip I promised." Bigla siyang natigilan.Ano daw?Lihim siyang nagpalatak. So, he came back to mock her. Pero hindi niya
"Good morning 'te." Bati sa kanya ni Daisy ng umagang iyon. Nadatnan niyang nasa kusina na ito at abala sa paghahanda ng kanilang almusal. She's already in her school uniform.Kahit papano, sa kabila ng may sakit ito ay pumapasok ito sa skwelahan. It was what she wanted kaya pinagbigyan nila ni Yaya Rosing sa kondisyon na hindi ito pwedeng mapagod.It happened once. Ang pangalawang atake nito ay nangyari sa paaralan. At iyon ang pinakamalala sa mga naging atake nito. She was in grade five then and as a child, natural lang na makipaglaro ito. But it almost cost her her life. Kaya nagdesisyon siya noon na patigilin muna ito ng pag-aaral. It was not the only reason, lumipat rin sila ng tirahan ayon na rin sa advice ng Doctor. Daisy need a peaceful and clean environment. At yung una nilang nirentahang apartment ay nasa isang maingay at magulong lugar. Not to mention the pollution around the City that surely will added trigger to Daisy's condition.Lumipat sila sa Buenavista. Isang B
Kung meron man siyang isa pang tao na hindi niya gustong makaharap bukod kay Zeth, yun ay walang iba kundi si Marga. Ang mga ito ang kahuli-hulihang nilalang na nanaisin sana niyang makita at makaharap.Ngunit pinaglaruan na naman siya ng malupit niyang kapalaran. Hindi lang si Zeth ang nakaharap niya, ngayon pati si Marga.May hinala na siyang kaya naroroon si Zeth ay dahil nalaman nitong doon siya nagtatrabaho. Of how he knew, it was still a puzzle to her, dahil kagabi.. or to be exact, kaninang madaling araw lang sila muling nagkita. If he did a little investigation about her, he was quick, huh?He was also quick to call Marga. And speaking of the bitch, kailan pa nagsimulang nagkamabutihan ang mga ito? Hearing her say, she misses him, and seeing them this close, mahihinuha niyang matagal ng nagkikita ang mga ito. O baka nga may namamagitan na sa mga ito ngayon, judging by their actions. She remember how Marga like Zeth back then.But its not her business anymore. Kung ano man
AUTHOR'S NOTE:So this is it. The final chapter. Again, thank you dahil sinamahan ninyo si Zeth at Drey sa journey ng kanilang kwentong pag-ibig. At gaya ng pagsubaybay ninyo sa kuwento nila, hinihiling ko rin na sana samahan ninyo rin at subaybayan ang bagong kwentong pag-ibig na sinusulat ko.Ang kwento nina Prince Dylan at ni Serie sa Fated to Love You, My Prince'.Hanggang sa muli. Mahal ko po kayo....>>>>>>"Gusto kong malaman kung paanong naging mama mo si ma'am Aurora? How about nanay Zeny?" Tanong niya saka bahagya itong nilingon.They are at a private resort. Doon siya nito dinala matapos ang kasal nila kanina. At ngayon ay nasa terrace sila ng villa at sabay na minamasdan ang kalangitan na puno ng mga bituin.He is resting his body at the couch at siya naman ay nasa ibabaw ng katawan nito na nakasandal. They are both wrapped in a blanket while Zeth arms is tightly wrapped around her. "Si Mama ang biological mother ko. Si inay naman ang nagpalaki sa akin. Minah
AUTHOR'S NOTE:Sa lahat po ng sumubaybay sa kwentong pag-ibig nina Zeth at Drey, maraming-maraming salamat po. Matagal man bago ko natapos ang novelang ito, hindi ninyo pa rin ako iniwan. Dahil doon kaya abot-langit ang pasasalamat ko sa inyong lahat. After this, may epilogue pa po akong ilalagay. POV ni Zeth. At may bago rin po akong story na ipu-publish, title niya po is 'FATED TO LOVE YOU, MY PRINCE' Kasali siya sa contest ni GN. Sana suportahan ninyo rin po ang bago kong akdang iyon.Muli, maraming-maraming salamat sa inyong lahat...>>>>"A-Ano ang g-ginagawa natin dito?" Kunot noo niyang tanong saka nagtatakang bumaling kay Zeth matapos na makita ang lugar na pinagdalhan nito sa kanya. Hindi ito sumagot. Bumaba ito mula sa driver seat saka umikot papunta sa kabilang bahagi ng sasakyan kung saan siya nakaupo at binuksan ang pinto.Naglapat ito ng labi saka ini-abot ang kamay sa kanya. "Come... Naghihintay na si Judge Herrera sa loob." From his hand, she darted her
Hindi niya alam kung ano ang ibig sabihin ni ma'am Aurora sa sinabi nito. It left her puzzle. Sinabi nito at siniguro na mahal siya ni Zeth. She wanted to laugh at it. Paano mangyayari iyon kung siya mismo ang nakarinig ng totoo?Ang pagsama at pagpili nito kay Marga kanina ay isang malaking patunay sa katotohanang iyon.She don't want to hope for it anymore. Oo, mahal niya ito. Mahal na mahal. Pero pagod na siyang masaktan. Pagod na siyang umasa na pwede silang dalawa.Dahil hindi talaga. Hindi sila para sa isa't-isa. Maybe some things were really not meant for each other, at isa sila sa mga iyon. Malungkot niyang minasdan ang anak na mahimbing na natutulog sa crib. "Baby, I'm sorry. Patawarin mo si Mama, kung hindi kita mabibigyan ng kumpleto at masayang pamilya. Magkaganoon man, mahal na mahal ka namin ng Papa mo. At hindi iyon magbabago kahit na kailan."She whisper with fondness in her eyes. Sa ngayon, hindi niya pa alam kung ano ang magiging set-up nila ni Zeth pagdating sa
"W-What happened?" Narinig niyang nag-aalalang tanong ni Zeth kay Marga. The woman is crying in his arms. "S-Si Papa, Zeth, n-nasa ospital. Inatake siya sa puso.""Huh?" Kumawala ito mula sa babae."Kumusta ngayon ang Papa mo?" "H-He's not in stable condition. Ang sabi ng Doctor, masyado siyang na-stress sa mga nangyari kaya siya inatake. Please bumalik ka na. Ang mga trabahante sinabotahe ang planta. Kailangan ka namin sa Buenavista. Please, bumalik ka na..Hindi ko na alam kung paano ko sila iha-handle. I need you there."Kahit medyo may kalayuan, kita niya na biglang hindi naging palagay ang mata ni Zeth. Maybe he's confused whether to stay or to go with Marga.Mariin siyang nagtiimbagang. Her blood is boiling seeing them like this. Muli na namang nanariwa sa ala-ala niya ang narinig niya ng gabing iyon. And how dare them to play and hurt her like this!"Marge, hindi na ako ang abogado ng Papa mo. Si attorney Solano dapat ang pinuntahan mo. Siya na ngayon ang bagong abogado ng
"B-Bakit dito?" Hilaw niyang tanong ng makita ang tumambad na silid sa kanya. Hindi na niya kailangan itanong para malaman na kwarto nito ang kinaroroonan nila ngayon.Matapos na ma discharge sa ospital, idiniretso siya nito sa mansion ng mga Dela Vega. Hindi na ito pumayag na bumalik pa sila sa apartment. "Ipapakuha ko nalang ang mga gamit ninyo nina Yaya Rosing at Daisy doon sa apartment ninyo. From now on, doon na kayo sa mansion titira." Sabi nito kanina habang isinisilid niya ang kanyang mga gamit sa bag.After two days of staying in the hospital, makakauwi na rin siya a wakas, but to her shocked, ito ang maririnig niya.Nagkatinginan sila ni Yaya Rosing na noo'y nakaupo sa couch at buhat si Kai.Inis siyang muling ibinaling ang tingin sa lalake."You decided this without even consulting me? Sino ka para gawin iyon huh?" Ikiniling nito ang ulo saka sarkastiko siyang tiningnan. "Nakalimutan mo na yata, I'm the father of your child." "I clearly knew that. Hindi ko naman itinan
Puting kapaligiran ang unti-unting nasilayan niya ng imulat niya ang kanyang mga mata. Dahan-dahan niyang inikot ang tingin at napagtantong nasa isang silid na siya.Isang tila hotel na silid.Sinubukan niyang i-angat ang katawan para sana bumangon ng biglang bumukas ang pinto."Gising ka na pala.."She darted her eyes on the door direction and saw Zeth walking towards her bed.Ikiniling niya ang ulo at bahagyang kumunot ang noo. Mga anag-ag ng nagdaang gabi ang biglang pumasok sa kanyang ala-ala.Ang natataranta at nag-aalalang mukha nito habang mahigpit na hawak ang kanyang kamay at binibigyan siya ng lakas ng loob.So, he's really real. Kasama niya talaga ito kagabi habang nanganganak siya.Pero bakit hindi na niya makita sa mukha nito ngayon ang emosyong nasa mga mata nito kagabi? All she can see in his eyes now is torment and pain at mga panunumbat."N-Nasaan ang baby ko?" Mahinang tanong niya saka nagtangkang bumangon. Hindi siya makatingin ng diretso sa mga mata nito.Sa kabi
"Anong nangyari kay Dre-- Diyos ko!"Nanlalaki ang mga matang sambit ni Yaya Rosing ng makitang nagmamadali at halos takbuhan ni Zeth ang pagitan ng bulwagan at pinto habang karga siya. Mas lalo itong nataranta ng mapadako ang mga mata sa bandang hita niya at makitang puno na ng dugo ang kanyang suot na damit.Nagtatakbo rin silang sinalubong ni ma'am Aurora. At tulad ni Yaya Rosing ay nanlaki rin ang mga mata nito ng makita ang ayos niya."Oh my God!" "Mama, tawagan ninyo si Doctora Mendez, tell them to be ready and wait for us infront of the hospital. Dadalhin ko doon si Drey!" Zeth said breathlessly with out stopping. Tuloy-tuloy ang nagmamadali nitong mga paa papunta sa pinto."Huh? Ah.. Oo.. Oo.." She closed her eyes tight at mas lalo pang nangunyapit kay Zeth. Pigil na pigil niya ang mapaiyak sa sakit na nararamdaman."Aghh.."Ngunit sa huli, hindi pa rin niya napigilan ang mapadaing. Ang sakit talaga!"K-Konting tiis lang, hmm? We're going to the hospital." Hinihingal niton
"N-Naku, pasensiya na ma'am, hindi ko po sinasadya. Ayos lang po ba kayo?" Natatarantang sabi ng waiter sa kanya. Tiningnan siya nito, pagkunwa'y sa mga nabasag na baso sa bandang paanan niya. "Pasensiya na po talaga..." Ulit nito, pagkunwa'y dali-daling yumuko para pulutin ang bubog. "Huwag po muna kayong gumalaw, lilinisin ko po muna ang sahig.""Drey!"Dinig niya ang sigaw na iyon ni ma'am Aurora. Hindi man siya umangat ng tingin, alam niyang papunta na ito sa direksyon nila. Sa di malamang gagawin, yumuko siya at tinangkang tulungan ang waiter. Iwas na iwas niyang i-angat ang mga mata."Naku ma'am, ako na po.. hindi ninyo na po kailangan gawin ito. Baka masugatan po kayo at--""What the hell are you doing, Drey?" Hangos na dating ni ma'am Aurora. "Kumuha kayo ng dustpan at walis. Bilis.." Utos nito sa dumaang waiter bago muling ibinaling sa kanya ang mga mata. "Tumayo ka diyan at huwag na munang gumalaw, baka matapakan mo ang mga bubog." Puno ng pag-aalalang dugtong nito. She
--ZETHRIUS--"Santa Monica?" Napakunot ang kanyang noo ng marinig ang sinabing iyon ng kausap niya sa kabilang linya. "Yes, attorney Miranda. I investigate and look throughly. Nasa Santa Monica nga po ngayon si Miss Monteville kasama ng kanyang kapatid at ina-inahan."Tumiim ang kanyang labi at nagtagis ang kanyang bagang."Are you sure about it?" Matigas niyang tanong."Yes, I'm very sure of it. They are renting a two bedroom apartment downtown, at kasalukuyang nagtatrabaho si miss Monteville sa Dela Vega interprises bilang sekretarya ni Mrs. Aurora Dela Vega. I'll send you the address and--""No need to do that, detective Samonte. I know the address." Tiim pa rin ang labing sabi niya pagkunwa'y pinutol na ang tawag. Mahigpit siyang napahawak sa manibela ng kanyang sasakyan at tiim ang mga matang itinuon sa harap. The sun is already settling, nagkukulay kahel na ang buong kapaligiran. It was a beautiful scenery, and yet hindi niya ma-appreciate ang kagandahang iyon. "Damn you, An