Akala niya hindi ito titigil, akala niya tuluyan na siya nitong tinikis. But he stopped and turn his gaze. And the moment their eyes met, parang lahat ng sakit sa kanyang puso ay unti-unting naglaho."K-Kanina ka pa ba?" Mahinang tanong niya.Hindi agad ito sumagot. He just stare at her. Kung ano ang naiisip nito ay wala siyang idea. But after a while, he nodded."Hmm.. nandito na ako umpisa pa lang ng seremonya ng libing. Ikinalulungkot ko ang nangyari sa parents mo." She bit her lips and nodded gently. Pilit niyang inaarok ang nilalaman ng mga mata nito, pero hindi niya talaga mabasa. Yes, she saw sympathy, but other than that is blurry to her. "Maraming salamat." Gusto sana niyang itanong kung bakit hindi ito lumapit sa kanya.. kung bakit hindi ito nagpakita sa kabila na naroroon pala ito, pero sinarili niya na lamang ang mga tanong iyon sa isip. She knew the reason well. The reason of him not wanting to see her. Kung hindi nga lang marahil dahil sa simpatya, ay nungka siguro
"Hoy Drey... Nandito ka lang pala. Kanina ka pa hinahanap ni Sir Andro. Ano ba ang ginagawa mo rito?" Napapitlag siya sa biglang pagsulpot na iyon ni Stephanie.Bago siya lumgingon, marahan at palihim muna niyang pinahid ang kanyang mga luha. She wanted to run away, she wanted to hide, pero alam niyang hindi niya iyon maaaring gawin. May trabaho siyang naiwan sa loob, and she just can't leave because of personal reason, because of her pain. Hindi mapapakain ng nakaraan ang kanyang pamilya. The guilt and the pain is still there, it always has been. Pero nasa realidad siya ng buhay. And she just can't run away or hide dahil nakatalaga sa trabahong iyon ang buhay ng kapatid niya.Tumayo siya at hinarap si Stephanie. She then plaster a smile. "M-Medyo sumakit kasi ang ulo ko kaya nagpahangin muna ako sandali."Damn! Bakit kailangang pumiyok ang boses niya?"Iyon nga ang sabi ni sir Andro, kaya nga sobra siyang nag-aalala sayo. Iyan na nga ba ang sinasabi ko sa halos wala ka ng pahing
Inalis niya sa isip ang posibilidad na may naiwan ito kaya ito bumalik. As she look at his deep and serious eyes looking at her, alam niya na siya ang pakay kaya ito naroroon. Mas lalo iyon nadepina ng makitang humahakbang ito patungo sa direksyon niya. She is panicking inside, pinilit niya lang na huwag ipahalata at huwag itong pansinin.With trembling legs, she step to the side and wave immediately when she saw a taxi coming. Ngunit biglang hinawakan ni Zeth ang kanyang kamay at ibinaba iyon.Maang siyang napabaling dito. What the hell is he doing? Pinipilit na nga niyang umiwas para hindi sila magpang-abot, why did the hell he came back?!"A-Anong ginagawa mo?" Tanong niya na ang isip ay nasa kamay nitong hawak ang braso niya.Tiim siya nitong tiningnan. Ngunit hindi niya mabasa ang nilalaman ng mga mata nito."I came back, because I forgot to give you the tip I promised." Bigla siyang natigilan.Ano daw?Lihim siyang nagpalatak. So, he came back to mock her. Pero hindi niya
"Good morning 'te." Bati sa kanya ni Daisy ng umagang iyon. Nadatnan niyang nasa kusina na ito at abala sa paghahanda ng kanilang almusal. She's already in her school uniform.Kahit papano, sa kabila ng may sakit ito ay pumapasok ito sa skwelahan. It was what she wanted kaya pinagbigyan nila ni Yaya Rosing sa kondisyon na hindi ito pwedeng mapagod.It happened once. Ang pangalawang atake nito ay nangyari sa paaralan. At iyon ang pinakamalala sa mga naging atake nito. She was in grade five then and as a child, natural lang na makipaglaro ito. But it almost cost her her life. Kaya nagdesisyon siya noon na patigilin muna ito ng pag-aaral. It was not the only reason, lumipat rin sila ng tirahan ayon na rin sa advice ng Doctor. Daisy need a peaceful and clean environment. At yung una nilang nirentahang apartment ay nasa isang maingay at magulong lugar. Not to mention the pollution around the City that surely will added trigger to Daisy's condition.Lumipat sila sa Buenavista. Isang B
Kung meron man siyang isa pang tao na hindi niya gustong makaharap bukod kay Zeth, yun ay walang iba kundi si Marga. Ang mga ito ang kahuli-hulihang nilalang na nanaisin sana niyang makita at makaharap.Ngunit pinaglaruan na naman siya ng malupit niyang kapalaran. Hindi lang si Zeth ang nakaharap niya, ngayon pati si Marga.May hinala na siyang kaya naroroon si Zeth ay dahil nalaman nitong doon siya nagtatrabaho. Of how he knew, it was still a puzzle to her, dahil kagabi.. or to be exact, kaninang madaling araw lang sila muling nagkita. If he did a little investigation about her, he was quick, huh?He was also quick to call Marga. And speaking of the bitch, kailan pa nagsimulang nagkamabutihan ang mga ito? Hearing her say, she misses him, and seeing them this close, mahihinuha niyang matagal ng nagkikita ang mga ito. O baka nga may namamagitan na sa mga ito ngayon, judging by their actions. She remember how Marga like Zeth back then.But its not her business anymore. Kung ano man
She knew, she don't have any choice but to serve him. Gaya ng sinabi nito, binayaran na nito ang serbisyo niya para sa gabing iyon. And it was what she told him last night. So whether she like it or not, she want it or not, kailangan niya itong pagsilbihan.Mariin muna siyang napalunok bago unti-unting inihakbang ang mga paa papunta sa kinaroroonan nitong couch. Trying so hard to calm herself. 'Trabaho lang ito Drey, don't take it at heart.'Bulong niya sa isip at umupo na sa tabi nito. Binuksan niya ang bote ng alak at dahan-dahan na nilagyan ng laman ang kopita nito, with him watching her move.It was an awkward silence. First time niyang nagsilbi ng customer doon sa VVIP na nag-iisa lang. Pero hindi iyon ang nagpapakaba at nagpapa-awkward sa kanya. The reason was, it's because it was him. Meron pa siyang napansin rito. Tingin niya, nakainom na ito. "You're acting as if I have a contagious disease. Hindi ka naman ganyan kay Andro kagabi. You are sitting beside him with your legs
"Ate, ayos ka lang ba?" Mula sa iniinom na kape ay napa-angat ang kanyang tingin kay Daisy. Hindi lang ito ang alalang nakatingin sa kanya kundi maging si Yaya Rosing. "Namamaga kasi ang mga mata mo. Umiyak ka ba kagabi?"She hold unto the mug tightly before she gently plaster a smile. Umiling din siya pagkatapos."Hindi. Bakit naman ako iiyak? Dahil lang marahil ito sa puyat."Nakagat nito ang labi saka malungkot na yumuko. "I'm sorry te. Alam ko, dahil sa akin kaya ka--""Daisy..." Agad niyang putol saka tumayo. Lumapit siya rito, pagkunwa'y hinawakan ang magkabilang braso nito. "Bakit ka nagso-sorry? Wala kang kasalanan--""Pero dahil sa akin kaya ka nagtatrabaho doon sa club. Gusto mo akong maoperahan kaya napilitan kang pumasok doon. At ngayon, pati ikaw nagkakasakit na." Marahan niya itong hinila at niyakap. "Ayos lang ako. Huwag mo na akong alalahanin, huh? Ang isipin mo lang lagi, mahal na mahal kita kaya ginagawa ko ang lahat ng ito. Gusto kong gumaling ka, Daisy.""Pe
Matalim niya itong tiningnan pagkunwa'y sa kamay nitong nasa braso niya. Nang i-angat niya ang mga mata ay kitang-kita niya ang pagkiling ng ulo ni Becky at ang pagtataka sa mukha ng manager nila na sa mga sandaling iyon ay siyang tumatao sa counter.Ibinalik niya ang mga mata kay Zeth at pasimpleng hinila ang kanyang braso."What the hell are you doing?" Mahina ngunit matigas niyang tanong. "Sinabi ko na. Kailangan natin mag-usap." She gritted her teeth. Hindi niya talaga ito maintindihan. She knew, he hated her so much. Kulang na nga lang ay pilipitin nito ang kanyang leeg sa tuwing maghaharap sila, but why do he need to come and see her like this? Ano ba talaga ang kailangan nito?"Bulag ka ba? Hindi mo ba nakikitang may trabaho ako?""Then what time is your break?" She glared at him in disbelief. "Wala akong break!" She hissed and walk away. Diretso siya sa kusina at doon inabala ang kanyang sarili. Kung may customer saka lang siya lumalabas. Iwas na iwas siyang mapadako mal