Matalim niya itong tiningnan pagkunwa'y sa kamay nitong nasa braso niya. Nang i-angat niya ang mga mata ay kitang-kita niya ang pagkiling ng ulo ni Becky at ang pagtataka sa mukha ng manager nila na sa mga sandaling iyon ay siyang tumatao sa counter.Ibinalik niya ang mga mata kay Zeth at pasimpleng hinila ang kanyang braso."What the hell are you doing?" Mahina ngunit matigas niyang tanong. "Sinabi ko na. Kailangan natin mag-usap." She gritted her teeth. Hindi niya talaga ito maintindihan. She knew, he hated her so much. Kulang na nga lang ay pilipitin nito ang kanyang leeg sa tuwing maghaharap sila, but why do he need to come and see her like this? Ano ba talaga ang kailangan nito?"Bulag ka ba? Hindi mo ba nakikitang may trabaho ako?""Then what time is your break?" She glared at him in disbelief. "Wala akong break!" She hissed and walk away. Diretso siya sa kusina at doon inabala ang kanyang sarili. Kung may customer saka lang siya lumalabas. Iwas na iwas siyang mapadako mal
Hindi na nakipagkita si Zeth sa kanya ng mga sumunod na araw. Somehow she felt relieved of not seeing him again. Kung natauhan ito o naawa sa kanya ay hindi niya alam. Marahil ang nauna. Narealized siguro nito na hindi na nito dapat pag-aksayahin ng oras ang isang tulad niya because karma has already made its way to get to her. She is in misery more than enough. More than anyone could ever imagine. Sana maging daan ang huling pagkikita nilang iyon para matuldukan na ang mapait na kwento ng kanilang nakaraan. She knew, she won't be able to forget everything, to forget him.. but somehow, she will be able to breathe and live after telling him all those words she kept in her heart in the past eight years. Hindi man lahat nasabi niya, pero para sa kanya, sapat ng nalaman nitong pinagsisisihan niya ang lahat at nagdurusa rin siya sa mga taong nagdaan."Drey, si Aling Rosing nasa telepono." Hangos na dating ni Becky. "Hindi mo daw sinasagot ang cellphone mo. Sa tono ng boses niya, mukha
It was a crucial moment for her. Maghahating gabi na, pero hindi pa lumalabas ang Doctor mula sa operating room. They've been inside for almost seven hours now and there's still no news of how was Daisy right now. And it's slowly killing her. Kanina pa siya lutang sa kawalan. Her mind is in chaos and her heart is barely hanging on her chest. Kung may sakit nga rin siya sa puso, baka nasa operating room na rin siya sa mga oras na iyon.Tinakpan niya ang kanyang mukha ng kanyang mga palad. Since earlier, she was already sitting on that bench outside, hindi na siya umalis doon, dahil bukod sa hinihintay niya ang paglabas ng Doctor, hindi rin siya sigurado kung makakatayo siya nang hindi mabubuwal. Hinang-hina na siya. She can feel it from her ice cold hand and from her trembling knees. "Here.. try to drink this.."Mula sa pagkakayuko ay ini-angat niya ang kanyang tingin. Ang unang nasilayan ng kayang mga mata ay ang styro cup na may pangalang hot chocolate na nakalagay. And from th
Dahan-dahan niyang inihakbang ang mga paa papunta sa kamang kinahihigaan ni Daisy. She was laying unconsciously in the bed with those tubes on her body. Katatapos lang ng operasyon at nailipat na ito sa isang kwarto sa intensive care unit.Intensive care unit because shes still under observation.The operation was successful. Pero hindi pa rin garantiya niyon na ligtas na ito sa kapahamakan. Ang sabi ng Doctor mas kailangan bantayan ang kalagayan nito ngayon dahil mas naging prone ito sa virus at infections.Katunayan nga, balot na balot siya ng pumasok doon.She went closer to the bed. Umupo sa tabi nito at marahan na hinawakan ang kamay nito. "Daisy, si ate ito," Anas niya. "Naririnig mo ako di ba? Please fight.. naghihintay kami ni Yaya Rosing sa paggising mo. Everything is going to be alright now. Kapag gumising ka na.. and if you're already healed from this operation, magagawa mo na ang mga dating hindi mo magawa. Makakapaglaro ka na at makakapag-aral ng walang iniisip na magig
"Bumalik ka Zeth, akala namin umalis ka na." Yaya Rosing uttered.Hindi niya man ito tiningnan, ramdam niya ang pagdako ng mga mata nito sa kanya."Hindi ho. May tinawagan lang ako saglit. Drey..." Baling nito sa kanya. "I reserve a table nearby for breakfast. Mag-almusal na muna tayo nina Aling Rosing. I will asked the nurse to watch for Daisy and--""Naku Zeth, kayo nalang nitong si Drey. Nakapag-almusal na ako kanina sa terminal ng bus at hindi pa ako nagugutom. Ako nang magbabantay rito kay Daisy.""Hindi rin ako nagugutom 'Ya." Mahinang sabi niya saka tumayo. But before she could take her step, naramdaman niya ang pagpigil ni Zeth sa kanyang braso. Kunot-noo siyang bumaling rito pagkunwa'y idinako ang mga mata sa kamay nitong nakahawak sa braso niya."Where are you going?" He asked in baritone. "We are going to have our breakfast and--""Wala akong naaalala na sumang-ayon ako sa anyaya mo." She said emotionless. "You can go Zeth. As I have said, hindi ako nagugutom."Pero hindi
Mula sa pagkakadapa sa gilid ng kama ni Daisy ay unti-unti niyang ini-angat ang kanyang ulo, pagkunwa'y diretso ang tingin sa kamay nitong hawak niya. Mariin siyang napakagat-labi saka agad na namuo ang luha sa mga mata ng makitang marahan iyon na gumagalaw."D-Daisy..." Anas niya. She's trembling in relief as she run towards the door to call for a Doctor. And as she open the door, nasalubong niya si Yaya Rosing na agad bumahid ang pag-aalala sa mukha ng makitang umiiyak siya. Agad nitong inilang-hakbang ang kanilang pagitan saka hinawakan ang kanyang magkabilang braso."A-Anong nangyari?" "S-Si Daisy 'Ya.." halos anas lang iyon. And it made the old woman panicked more. Akala yata may nangyari ng masama."G-Gising na po si Daisy.." she gladly said. Her tears is endlessly pouring.Nanghihina itong bumitiw sa kanya saka mariin na napapikit. Relief was written all over her face. "Diyos ko.. maraming salamat." Anas nito. "Tatawagin ko lang po ang Doctor." sabi niya saka nagmamadali
Mariin nagtagis ang kanyang bagang habang humahakbang pabalik sa kwarto ni Daisy. Sa kamay niya ay halos mapunit ang hawak niyang papel."Huwag ninyo na pong alalahanin ang hospital bills ninyo ma'am. Nabayaran na po lahat. Wala na iyon problema. Pwede ninyo ng iuwi ang kapatid ninyo at doon nalang sa bahay ninyo magpagaling." Nakangiting saad ng cashier sa kanya doon sa billing section. "Heto po ang hospital discharge ninyo."Ikiniling niya ang ulo saka napakunot-noo."D-Discharge? Pero nurse, hindi ko pa nababayaran ang aming--" And then she swallowed as she remember someone. "Maaari mo bang sabihin kung sino ang nagbayad ng bill namin?""Ahm.. kasi ma'am--" hilaw na ngumiti ang cashier pagkunwa'y umiwas ng tingin. Nang hindi ito nakasagot agad, alam na niya kung bakit."Ayaw niya bang ipasabi kung sino siya?" She asked coldly.She shouldn't care anymore. Dapat maging masaya siya na wala na siyang poproblemahin, but she can't be delighted lalo na at may hinala siya kung sino ang na
Gahol siyang napasunod ng hilahin siya nito palabas sa club na iyon. He is holding her wrist tightly as if his hand were made of steel. Ang mukha nito ay sing dilim ng kalangitan, dinig na dinig niya rin ang pagtagis ng bagang nito.Iniiwasan niya na magkagulo sa loob kaya napilitan siyang magpatianod ng hilahin siya nito."Z-Zeth ano ba! Bitiwan mo ako!" Impit niyang sabi saka nagpumilit na na kumawala.Pero hindi man lang ito natinag. Patuloy lang siya nitong hinila."Zeth, ano ba!" Sigaw niya ng makita kung saan siya nito dinadala. Sa Mustang nito na nakaparada sa di kalayuan."Anong ginagawa mo?" Maang niyang baling dito. "Bitiwan mo ako. May trabaho ako sa loob. Ano ba!"Pero nagbingi-bingihan ito. He open the front seat door and push her inside and close it harshly after. Mabilis itong umibis sa harap at tinungo ang driver seat pagkatapos.Hindi na niya sinubukang buksan ang pinto, dahil alam naman niya na hindi niya iyon mabubuksan."Damn!" Mura nito saka hinampas ang manibela
AUTHOR'S NOTE:So this is it. The final chapter. Again, thank you dahil sinamahan ninyo si Zeth at Drey sa journey ng kanilang kwentong pag-ibig. At gaya ng pagsubaybay ninyo sa kuwento nila, hinihiling ko rin na sana samahan ninyo rin at subaybayan ang bagong kwentong pag-ibig na sinusulat ko.Ang kwento nina Prince Dylan at ni Serie sa Fated to Love You, My Prince'.Hanggang sa muli. Mahal ko po kayo....>>>>>>"Gusto kong malaman kung paanong naging mama mo si ma'am Aurora? How about nanay Zeny?" Tanong niya saka bahagya itong nilingon.They are at a private resort. Doon siya nito dinala matapos ang kasal nila kanina. At ngayon ay nasa terrace sila ng villa at sabay na minamasdan ang kalangitan na puno ng mga bituin.He is resting his body at the couch at siya naman ay nasa ibabaw ng katawan nito na nakasandal. They are both wrapped in a blanket while Zeth arms is tightly wrapped around her. "Si Mama ang biological mother ko. Si inay naman ang nagpalaki sa akin. Minah
AUTHOR'S NOTE:Sa lahat po ng sumubaybay sa kwentong pag-ibig nina Zeth at Drey, maraming-maraming salamat po. Matagal man bago ko natapos ang novelang ito, hindi ninyo pa rin ako iniwan. Dahil doon kaya abot-langit ang pasasalamat ko sa inyong lahat. After this, may epilogue pa po akong ilalagay. POV ni Zeth. At may bago rin po akong story na ipu-publish, title niya po is 'FATED TO LOVE YOU, MY PRINCE' Kasali siya sa contest ni GN. Sana suportahan ninyo rin po ang bago kong akdang iyon.Muli, maraming-maraming salamat sa inyong lahat...>>>>"A-Ano ang g-ginagawa natin dito?" Kunot noo niyang tanong saka nagtatakang bumaling kay Zeth matapos na makita ang lugar na pinagdalhan nito sa kanya. Hindi ito sumagot. Bumaba ito mula sa driver seat saka umikot papunta sa kabilang bahagi ng sasakyan kung saan siya nakaupo at binuksan ang pinto.Naglapat ito ng labi saka ini-abot ang kamay sa kanya. "Come... Naghihintay na si Judge Herrera sa loob." From his hand, she darted her
Hindi niya alam kung ano ang ibig sabihin ni ma'am Aurora sa sinabi nito. It left her puzzle. Sinabi nito at siniguro na mahal siya ni Zeth. She wanted to laugh at it. Paano mangyayari iyon kung siya mismo ang nakarinig ng totoo?Ang pagsama at pagpili nito kay Marga kanina ay isang malaking patunay sa katotohanang iyon.She don't want to hope for it anymore. Oo, mahal niya ito. Mahal na mahal. Pero pagod na siyang masaktan. Pagod na siyang umasa na pwede silang dalawa.Dahil hindi talaga. Hindi sila para sa isa't-isa. Maybe some things were really not meant for each other, at isa sila sa mga iyon. Malungkot niyang minasdan ang anak na mahimbing na natutulog sa crib. "Baby, I'm sorry. Patawarin mo si Mama, kung hindi kita mabibigyan ng kumpleto at masayang pamilya. Magkaganoon man, mahal na mahal ka namin ng Papa mo. At hindi iyon magbabago kahit na kailan."She whisper with fondness in her eyes. Sa ngayon, hindi niya pa alam kung ano ang magiging set-up nila ni Zeth pagdating sa
"W-What happened?" Narinig niyang nag-aalalang tanong ni Zeth kay Marga. The woman is crying in his arms. "S-Si Papa, Zeth, n-nasa ospital. Inatake siya sa puso.""Huh?" Kumawala ito mula sa babae."Kumusta ngayon ang Papa mo?" "H-He's not in stable condition. Ang sabi ng Doctor, masyado siyang na-stress sa mga nangyari kaya siya inatake. Please bumalik ka na. Ang mga trabahante sinabotahe ang planta. Kailangan ka namin sa Buenavista. Please, bumalik ka na..Hindi ko na alam kung paano ko sila iha-handle. I need you there."Kahit medyo may kalayuan, kita niya na biglang hindi naging palagay ang mata ni Zeth. Maybe he's confused whether to stay or to go with Marga.Mariin siyang nagtiimbagang. Her blood is boiling seeing them like this. Muli na namang nanariwa sa ala-ala niya ang narinig niya ng gabing iyon. And how dare them to play and hurt her like this!"Marge, hindi na ako ang abogado ng Papa mo. Si attorney Solano dapat ang pinuntahan mo. Siya na ngayon ang bagong abogado ng
"B-Bakit dito?" Hilaw niyang tanong ng makita ang tumambad na silid sa kanya. Hindi na niya kailangan itanong para malaman na kwarto nito ang kinaroroonan nila ngayon.Matapos na ma discharge sa ospital, idiniretso siya nito sa mansion ng mga Dela Vega. Hindi na ito pumayag na bumalik pa sila sa apartment. "Ipapakuha ko nalang ang mga gamit ninyo nina Yaya Rosing at Daisy doon sa apartment ninyo. From now on, doon na kayo sa mansion titira." Sabi nito kanina habang isinisilid niya ang kanyang mga gamit sa bag.After two days of staying in the hospital, makakauwi na rin siya a wakas, but to her shocked, ito ang maririnig niya.Nagkatinginan sila ni Yaya Rosing na noo'y nakaupo sa couch at buhat si Kai.Inis siyang muling ibinaling ang tingin sa lalake."You decided this without even consulting me? Sino ka para gawin iyon huh?" Ikiniling nito ang ulo saka sarkastiko siyang tiningnan. "Nakalimutan mo na yata, I'm the father of your child." "I clearly knew that. Hindi ko naman itinan
Puting kapaligiran ang unti-unting nasilayan niya ng imulat niya ang kanyang mga mata. Dahan-dahan niyang inikot ang tingin at napagtantong nasa isang silid na siya.Isang tila hotel na silid.Sinubukan niyang i-angat ang katawan para sana bumangon ng biglang bumukas ang pinto."Gising ka na pala.."She darted her eyes on the door direction and saw Zeth walking towards her bed.Ikiniling niya ang ulo at bahagyang kumunot ang noo. Mga anag-ag ng nagdaang gabi ang biglang pumasok sa kanyang ala-ala.Ang natataranta at nag-aalalang mukha nito habang mahigpit na hawak ang kanyang kamay at binibigyan siya ng lakas ng loob.So, he's really real. Kasama niya talaga ito kagabi habang nanganganak siya.Pero bakit hindi na niya makita sa mukha nito ngayon ang emosyong nasa mga mata nito kagabi? All she can see in his eyes now is torment and pain at mga panunumbat."N-Nasaan ang baby ko?" Mahinang tanong niya saka nagtangkang bumangon. Hindi siya makatingin ng diretso sa mga mata nito.Sa kabi
"Anong nangyari kay Dre-- Diyos ko!"Nanlalaki ang mga matang sambit ni Yaya Rosing ng makitang nagmamadali at halos takbuhan ni Zeth ang pagitan ng bulwagan at pinto habang karga siya. Mas lalo itong nataranta ng mapadako ang mga mata sa bandang hita niya at makitang puno na ng dugo ang kanyang suot na damit.Nagtatakbo rin silang sinalubong ni ma'am Aurora. At tulad ni Yaya Rosing ay nanlaki rin ang mga mata nito ng makita ang ayos niya."Oh my God!" "Mama, tawagan ninyo si Doctora Mendez, tell them to be ready and wait for us infront of the hospital. Dadalhin ko doon si Drey!" Zeth said breathlessly with out stopping. Tuloy-tuloy ang nagmamadali nitong mga paa papunta sa pinto."Huh? Ah.. Oo.. Oo.." She closed her eyes tight at mas lalo pang nangunyapit kay Zeth. Pigil na pigil niya ang mapaiyak sa sakit na nararamdaman."Aghh.."Ngunit sa huli, hindi pa rin niya napigilan ang mapadaing. Ang sakit talaga!"K-Konting tiis lang, hmm? We're going to the hospital." Hinihingal niton
"N-Naku, pasensiya na ma'am, hindi ko po sinasadya. Ayos lang po ba kayo?" Natatarantang sabi ng waiter sa kanya. Tiningnan siya nito, pagkunwa'y sa mga nabasag na baso sa bandang paanan niya. "Pasensiya na po talaga..." Ulit nito, pagkunwa'y dali-daling yumuko para pulutin ang bubog. "Huwag po muna kayong gumalaw, lilinisin ko po muna ang sahig.""Drey!"Dinig niya ang sigaw na iyon ni ma'am Aurora. Hindi man siya umangat ng tingin, alam niyang papunta na ito sa direksyon nila. Sa di malamang gagawin, yumuko siya at tinangkang tulungan ang waiter. Iwas na iwas niyang i-angat ang mga mata."Naku ma'am, ako na po.. hindi ninyo na po kailangan gawin ito. Baka masugatan po kayo at--""What the hell are you doing, Drey?" Hangos na dating ni ma'am Aurora. "Kumuha kayo ng dustpan at walis. Bilis.." Utos nito sa dumaang waiter bago muling ibinaling sa kanya ang mga mata. "Tumayo ka diyan at huwag na munang gumalaw, baka matapakan mo ang mga bubog." Puno ng pag-aalalang dugtong nito. She
--ZETHRIUS--"Santa Monica?" Napakunot ang kanyang noo ng marinig ang sinabing iyon ng kausap niya sa kabilang linya. "Yes, attorney Miranda. I investigate and look throughly. Nasa Santa Monica nga po ngayon si Miss Monteville kasama ng kanyang kapatid at ina-inahan."Tumiim ang kanyang labi at nagtagis ang kanyang bagang."Are you sure about it?" Matigas niyang tanong."Yes, I'm very sure of it. They are renting a two bedroom apartment downtown, at kasalukuyang nagtatrabaho si miss Monteville sa Dela Vega interprises bilang sekretarya ni Mrs. Aurora Dela Vega. I'll send you the address and--""No need to do that, detective Samonte. I know the address." Tiim pa rin ang labing sabi niya pagkunwa'y pinutol na ang tawag. Mahigpit siyang napahawak sa manibela ng kanyang sasakyan at tiim ang mga matang itinuon sa harap. The sun is already settling, nagkukulay kahel na ang buong kapaligiran. It was a beautiful scenery, and yet hindi niya ma-appreciate ang kagandahang iyon. "Damn you, An