Matalim niya itong tiningnan pagkunwa'y sa kamay nitong nasa braso niya. Nang i-angat niya ang mga mata ay kitang-kita niya ang pagkiling ng ulo ni Becky at ang pagtataka sa mukha ng manager nila na sa mga sandaling iyon ay siyang tumatao sa counter.Ibinalik niya ang mga mata kay Zeth at pasimpleng hinila ang kanyang braso."What the hell are you doing?" Mahina ngunit matigas niyang tanong. "Sinabi ko na. Kailangan natin mag-usap." She gritted her teeth. Hindi niya talaga ito maintindihan. She knew, he hated her so much. Kulang na nga lang ay pilipitin nito ang kanyang leeg sa tuwing maghaharap sila, but why do he need to come and see her like this? Ano ba talaga ang kailangan nito?"Bulag ka ba? Hindi mo ba nakikitang may trabaho ako?""Then what time is your break?" She glared at him in disbelief. "Wala akong break!" She hissed and walk away. Diretso siya sa kusina at doon inabala ang kanyang sarili. Kung may customer saka lang siya lumalabas. Iwas na iwas siyang mapadako mal
Hindi na nakipagkita si Zeth sa kanya ng mga sumunod na araw. Somehow she felt relieved of not seeing him again. Kung natauhan ito o naawa sa kanya ay hindi niya alam. Marahil ang nauna. Narealized siguro nito na hindi na nito dapat pag-aksayahin ng oras ang isang tulad niya because karma has already made its way to get to her. She is in misery more than enough. More than anyone could ever imagine. Sana maging daan ang huling pagkikita nilang iyon para matuldukan na ang mapait na kwento ng kanilang nakaraan. She knew, she won't be able to forget everything, to forget him.. but somehow, she will be able to breathe and live after telling him all those words she kept in her heart in the past eight years. Hindi man lahat nasabi niya, pero para sa kanya, sapat ng nalaman nitong pinagsisisihan niya ang lahat at nagdurusa rin siya sa mga taong nagdaan."Drey, si Aling Rosing nasa telepono." Hangos na dating ni Becky. "Hindi mo daw sinasagot ang cellphone mo. Sa tono ng boses niya, mukha
It was a crucial moment for her. Maghahating gabi na, pero hindi pa lumalabas ang Doctor mula sa operating room. They've been inside for almost seven hours now and there's still no news of how was Daisy right now. And it's slowly killing her. Kanina pa siya lutang sa kawalan. Her mind is in chaos and her heart is barely hanging on her chest. Kung may sakit nga rin siya sa puso, baka nasa operating room na rin siya sa mga oras na iyon.Tinakpan niya ang kanyang mukha ng kanyang mga palad. Since earlier, she was already sitting on that bench outside, hindi na siya umalis doon, dahil bukod sa hinihintay niya ang paglabas ng Doctor, hindi rin siya sigurado kung makakatayo siya nang hindi mabubuwal. Hinang-hina na siya. She can feel it from her ice cold hand and from her trembling knees. "Here.. try to drink this.."Mula sa pagkakayuko ay ini-angat niya ang kanyang tingin. Ang unang nasilayan ng kayang mga mata ay ang styro cup na may pangalang hot chocolate na nakalagay. And from th
Dahan-dahan niyang inihakbang ang mga paa papunta sa kamang kinahihigaan ni Daisy. She was laying unconsciously in the bed with those tubes on her body. Katatapos lang ng operasyon at nailipat na ito sa isang kwarto sa intensive care unit.Intensive care unit because shes still under observation.The operation was successful. Pero hindi pa rin garantiya niyon na ligtas na ito sa kapahamakan. Ang sabi ng Doctor mas kailangan bantayan ang kalagayan nito ngayon dahil mas naging prone ito sa virus at infections.Katunayan nga, balot na balot siya ng pumasok doon.She went closer to the bed. Umupo sa tabi nito at marahan na hinawakan ang kamay nito. "Daisy, si ate ito," Anas niya. "Naririnig mo ako di ba? Please fight.. naghihintay kami ni Yaya Rosing sa paggising mo. Everything is going to be alright now. Kapag gumising ka na.. and if you're already healed from this operation, magagawa mo na ang mga dating hindi mo magawa. Makakapaglaro ka na at makakapag-aral ng walang iniisip na magig
"Bumalik ka Zeth, akala namin umalis ka na." Yaya Rosing uttered.Hindi niya man ito tiningnan, ramdam niya ang pagdako ng mga mata nito sa kanya."Hindi ho. May tinawagan lang ako saglit. Drey..." Baling nito sa kanya. "I reserve a table nearby for breakfast. Mag-almusal na muna tayo nina Aling Rosing. I will asked the nurse to watch for Daisy and--""Naku Zeth, kayo nalang nitong si Drey. Nakapag-almusal na ako kanina sa terminal ng bus at hindi pa ako nagugutom. Ako nang magbabantay rito kay Daisy.""Hindi rin ako nagugutom 'Ya." Mahinang sabi niya saka tumayo. But before she could take her step, naramdaman niya ang pagpigil ni Zeth sa kanyang braso. Kunot-noo siyang bumaling rito pagkunwa'y idinako ang mga mata sa kamay nitong nakahawak sa braso niya."Where are you going?" He asked in baritone. "We are going to have our breakfast and--""Wala akong naaalala na sumang-ayon ako sa anyaya mo." She said emotionless. "You can go Zeth. As I have said, hindi ako nagugutom."Pero hindi
Mula sa pagkakadapa sa gilid ng kama ni Daisy ay unti-unti niyang ini-angat ang kanyang ulo, pagkunwa'y diretso ang tingin sa kamay nitong hawak niya. Mariin siyang napakagat-labi saka agad na namuo ang luha sa mga mata ng makitang marahan iyon na gumagalaw."D-Daisy..." Anas niya. She's trembling in relief as she run towards the door to call for a Doctor. And as she open the door, nasalubong niya si Yaya Rosing na agad bumahid ang pag-aalala sa mukha ng makitang umiiyak siya. Agad nitong inilang-hakbang ang kanilang pagitan saka hinawakan ang kanyang magkabilang braso."A-Anong nangyari?" "S-Si Daisy 'Ya.." halos anas lang iyon. And it made the old woman panicked more. Akala yata may nangyari ng masama."G-Gising na po si Daisy.." she gladly said. Her tears is endlessly pouring.Nanghihina itong bumitiw sa kanya saka mariin na napapikit. Relief was written all over her face. "Diyos ko.. maraming salamat." Anas nito. "Tatawagin ko lang po ang Doctor." sabi niya saka nagmamadali
Mariin nagtagis ang kanyang bagang habang humahakbang pabalik sa kwarto ni Daisy. Sa kamay niya ay halos mapunit ang hawak niyang papel."Huwag ninyo na pong alalahanin ang hospital bills ninyo ma'am. Nabayaran na po lahat. Wala na iyon problema. Pwede ninyo ng iuwi ang kapatid ninyo at doon nalang sa bahay ninyo magpagaling." Nakangiting saad ng cashier sa kanya doon sa billing section. "Heto po ang hospital discharge ninyo."Ikiniling niya ang ulo saka napakunot-noo."D-Discharge? Pero nurse, hindi ko pa nababayaran ang aming--" And then she swallowed as she remember someone. "Maaari mo bang sabihin kung sino ang nagbayad ng bill namin?""Ahm.. kasi ma'am--" hilaw na ngumiti ang cashier pagkunwa'y umiwas ng tingin. Nang hindi ito nakasagot agad, alam na niya kung bakit."Ayaw niya bang ipasabi kung sino siya?" She asked coldly.She shouldn't care anymore. Dapat maging masaya siya na wala na siyang poproblemahin, but she can't be delighted lalo na at may hinala siya kung sino ang na
Gahol siyang napasunod ng hilahin siya nito palabas sa club na iyon. He is holding her wrist tightly as if his hand were made of steel. Ang mukha nito ay sing dilim ng kalangitan, dinig na dinig niya rin ang pagtagis ng bagang nito.Iniiwasan niya na magkagulo sa loob kaya napilitan siyang magpatianod ng hilahin siya nito."Z-Zeth ano ba! Bitiwan mo ako!" Impit niyang sabi saka nagpumilit na na kumawala.Pero hindi man lang ito natinag. Patuloy lang siya nitong hinila."Zeth, ano ba!" Sigaw niya ng makita kung saan siya nito dinadala. Sa Mustang nito na nakaparada sa di kalayuan."Anong ginagawa mo?" Maang niyang baling dito. "Bitiwan mo ako. May trabaho ako sa loob. Ano ba!"Pero nagbingi-bingihan ito. He open the front seat door and push her inside and close it harshly after. Mabilis itong umibis sa harap at tinungo ang driver seat pagkatapos.Hindi na niya sinubukang buksan ang pinto, dahil alam naman niya na hindi niya iyon mabubuksan."Damn!" Mura nito saka hinampas ang manibela