"Pinagloloko ata ako ng lalaking iyon," bulong ko sa aking sarili bago tumayo at bumili ng cup noodles para dahil naramdaman ko ang pagkalam ng aking tiyan. Patapos na ako sa pagkain nang bigla ko siyang natanaw na naglalakad sa harapan ko suot-suot ang isang pormal na kasuotan animo'y pinaghandaan ang pagkikita namin.
<Nanghihina kong sinandal ang aking balikat sa driver's seat habang tinatanaw ang guard na nagbabantay sa entrance ng condo building. Hindi ko alam kung papano ako papasok doon na ganito ang itsura. Nababalutan ng sarili kong dugo ang puting damit na sinuot ko habang ang leather jacket ko naman ay tinanggal ko at nilagay sa passenger seat dahil sa bahagyang pagkakaipit nito sa aking sugat. Habol hininga kong sinandal ang ulo ko sa upuan tsaka tumingala sa ere para pakalmahin ang sarili. Patuloy at walang humpay na umaagos ang dugo mula sa aking balikat na mabilis kumakalat sa suot kong damit. Ilang minuto pa ang tinagal ko sa loob ng kotse bago ko naalala ang extra tshirt na nasa backseat. Nanghihina man ay dahan-dahan akong dumungaw mula sa driver's seat tsaka nahihirapang inabot ang damit na nakasabit sa sandalan ng back seat. Magbibihis na lang ako ng damit nang sa gayon ay hindi ako makaagaw ng atensyon ng iba. Pagkatapos kong magbihis ng damit ay sinuot ko na rin a
Maaga akong nagising kinabukasan para ihanda ang mga dadalhin ko papuntang hideout. Plano ko silang kausapin lahat at bukod doon ay may bagay rin akong nais ibigay sa kanila. Pagkatapos kong ilagay ang lahat ng kakailanganin sa back compartment ay agad akong dumiretso sa driver's seat habang dina-dial ang numero ni Samer."Jusko Shan, ang aga-aga nambubulabog ka na!" Inis man ngunit puyat na puyat niyang bungad."Rickage hideout. Now." Mabilis kong utos tsaka agad na pinatay ang tawag nang sa gayon ay hindi na makapagreklamo.Kinabig ko ang manobela tsaka nagsimulang magmaneho patungo sa hideout namin. Hindi ko na kailangan pang tawagin ang iba kong mga kagrupo dahil sa oras na mahatid ko kay Samer ang mga impormasyon o balita ay agad niya ring pinapaalam sa lahat.Nag-park muna ako ng kotse sa parking lot ng aming hideout bago tinanggal ang seatbelt upang abutin ang baril na nasa dashboard tsaka nag
Naalimpungatan ako ng dahil sa ingay na nanggagaling sa telepono ko. Dahan dahan kong iminulat ang aking tsaka humikab habang sinusundan ng tingin ang maingay kong telepono na nakapatong sa ibabaw ng bed side table. Akmang babangon na nang mapagtanto kong katabi ko pala si Ricko. Maingat akong bumangon nang hindi nagigising si Ricko tsaka inabot ang teleponong kanina pa tunog nang tunog. "Hmm?" Inaantok kong bungad kay Samer habang nakapikit ang mga mata. "Baka nakakalimutan mo na may pupuntahan tayo ngayon." Mataray niyang tugon. "Bilisan mo na dyan kanina pa kita tinatawagan," dagdag niya nang hindi ko man lang siya sinagot. Humikab pa muna ako bago kumuha ng unan para doon ihiga si Ricko tsaka dahan dahang kinalas ang pagkakayakap niya sa bewang ko. Nakita ko ang paggalaw ng balikat niya kapagkuwan ay kinusot-kusot nito ang mga mata gamit ang likod ng kamay tsaka pupungay pungay na tumingin sa gawi ko. Agad nagsa
Nagising ako kinabukasan nang maramdaman ko ang panunuyo ng aking lalamunan. Dahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata para lamang makita na hindi pamilyar ang silid na tinulugan ko. Minsan ko pang nilibot ang aking paningin sa kabuoan ng silid tsaka doon lamang pumroseso sa utak ko ang mga nangyari. Agad akong napabalikwas ng bangon kasabay ng pagsakit ng ulo ko ng dahil sa epekto ng alak. Sinapo ko ang aking sentido bago salubong ang mga kilay na pinalibot ulit ang paningin sa silid kung nasaan ako. Mula sa kama ay agad bumungad sa akin ang napakalaking itim na tv screen at sa taas naman nito ay isang hugis kahon na orasan. Binaling ko ang mga mata ko sa kanang bahagi ng silid at agad nakita ang balcony na may nakabukas na glass wall dahilan para sumayaw-sayaw ang puting kurtina ng dahil sa hangin na pumapasok rito. Sa labas ng balcony ay may naka-display na dalawang magkatabing ball chair at sa kabilang bahagi nito ay may malaking plastik na hal
"Kailangan ba talagang gawin 'to?" Inip kong tanong habang nakataas ang baba at nakapikit ang mga mata. Ramdam ko naman na tumigil si Samer sa ginagawa niya para tignan ako."Shan, alam kong maganda ka na pero kailangan mo pa rin ito. At kung pwede ba h'wag kang makulit hindi tayo matatapos rito," pagkatapos sabihin niyon ay nagpatuloy na siya sa pagma-make-up sa akin. Napapabuntong hininga kong pinagkrus ang aking mga braso at hinintay na matapos siya."Aray! Ano ba!" Reklamo ko nang hinila ni Kitty ang ilang hibla ng buhok ko sa may bandang tainga. Sinamaan ko siya ng paningin."Sorry naman po! Ang likot kasi," inis na aniya na mukhang sinadya pang hilahin ng ganon kalakas ang buhok ko."Ang aarte niyo naman kasi e. Hindi naman talaga 'to kailangan." Naiinis kong reklamo at iminulat ang mga mata para lamang makita ang masasamang tingin nina Samer at Kitty."Oh ayan tapos na! Magbih
"Hi po! Good evening po sa inyong lahat!" Masiglang bati ni Ricko nang magkaroon siya ng pagkakataon na magbigay ng speech sa harap. Lahat ay napangiti sa kanya bago siya binati pabalik.Tinignan ko si Drex bago ulit tumingin sa kapatid ko tsaka na naman ibabalik ang paningin kay Drex. Sinisiguro kong hindi niya masasaktan ang kapatid ko. Hindi ko alam kung nagbibiro lang ba siya kanina nang tignan niya ang kapatid ko na para bang may balak siya rito, pero kahit na nagbibiro lang siya ay kailangan ko pa ring masigurado ang kaligtasan ni Ricko. Mas mabuti na kung handa."I am Shan Ericko Heirera, twenty years old, the third born child of Shane Gonzales Heirera and Erick Heirera." Ngiting pagpapakilala niya animo'y nasa unang pasukan ng klase para ipakilala ang sarili. Kumaway siya sa lahat ng bisita dahilan para matuwa at magtawanan ang mga ito sa kanya. "Ngayon lang ako nakapunta sa ganitong okasyon tapos hindi man lang sinabi ni ate
Pinarada ko ang kotse sa garahe ng mansion tsaka hinihingal na sinandal ang katawan sa driver's seat habang sapo-sapo ng kanang kamay ang kaliwang braso. Habang nagmamaneho ay hindi maawat ang magkahalong kirot, sakit at hapdi na nararamdaman ko dulot ng sugat na natamo pero hindi ko pinakita at pinahalata para hindi na mag-aalala si Ricko. Nababalutan ng sariwang dugo ang suot kong damit na patuloy na umaagos pababa sa kamay ko. Tatayo na sana ako para buksan ang pintuan ng sasakyan nang bigla itong bumukas at bumungad sa harap ko si Ricko na nag-aalalang tumingin sa akin matapos makita ang aking kalagayan. Hindi ko na napansin ang paglabas niya ng kotse dahil mas nakapukos ang atensyon ko sa ibang bagay.Mabilis niyang inakbay ang isa kong kamay sa balikat niya nang makababa ako sa kotse tsaka ako inakay papunta sa front door ng mansion hanggang sa salas bago inupo sa long sofa. Nagulat at nanlalaki ang mga matang tumingin sa akin nang pum
Nagising ako kinabukasan nang makarinig ng sunod-sunod na yabag papunta sa kwarto ko. Natitigilan akong luminga-linga sa buong silid tsaka pinakiramdaman ang paligid. Kung tutuusin ay hindi ito mapapansin ng kung sino-sino lang dahil maingat, magaan at tahimik ang bawat pag-apak niya sa sahig na para bang normal na sa kanya ang gawain na ito. Normal ang paglalakad niya pero hindi gaya ng normal na tao. Para sa akin madali ko ng makilatis ang intensyon ng tao sa pamamaraan palang ng paglalakad nila at ang isang 'to ay parang walang pakialam at normal lamang na naglalakad papuntang kwarto ko. Biglang bumukas ang pintuan ng silid at lumuwa roon si Jake na naka-chinos at gray chunky cardigan. Kaswal niyang sinara pabalik ang pintuan at naglakad papalapit sa kama ko habang ang dalawang kamay ay nasa bulsa ng suot na chinos. Inismiran ko siya nang makitang nakangisi siya tsaka walang pasabing tumayo para pumunta sa banyo at maligo. Wala na
Zach's Pov: I suddenly remember what my Ate said before she left us, "You shouldn't hurt your woman, Zach. Women are the most precious thing in the world. They may be complicated, but trust me they can change your life in the most unexpected way." she said while holding the chopsticks, eating some ramyeon directly on our pot. I smiled before nodding at what she have said. I'm so glad that I have a sister like her. She guides me in many ways. She helps me when I'm down. She teaches me how to love and treat a girl nicely, that's why when I met Shaneylhey, I did my very best just for me to deserve her. Shaneylhey is the most adorable woman that I met even though she's scary at some times. I couldn't deny how she changed my doomed life after my Ate died. She helped me stand on my own and to be strong, facing all my fears and weaknesses. She changed me, and I want to do something for her in return. She deserves the world more than anything.
Author's Pov:"Maganda gabi sayo, Drex." Kaswal na pagbati ni Nick kay Drex habang patuloy na naglalakad. Lumabas siya sa kanyang pinagtataguan upang harapin silang lahat.Nakita ni Nick nang sabay-sabay siyang nilingon ng lahat na ngayo'y gulat na gulat at hindi makapaniwala. Nakaawang ang kanilang mga labi at nanlalaki ang mga mata, nagtataka kung papaano nakarating rito si Nick, maliban na lamang kay Shan na mukha hindi man lang nagulat nang makita siya."Nick," wala sa sariling bulong ni Margou na hindi pa rin mawala ang pagkagitla matapos makita si Nick. Nakaawang ang mga labi ni Margou tila hindi makapaniwala ngunit labis na namangha sa hindi malaman na dahilan bago napailing-iling na lamang sa sarili. Nakalimutan niyang nasa likod lang pala nila ang control room, kung nasaan si Nick."Kamusta ka na?" Pagsasalita pa ni Nick at huminto ng ilang dipa ang layo mula sa kanila. "Patay na ba yan?" Nguso niya sa duguang tauhan ni Drex na
Author's PovKalangitang walang bituin at buwan, kalangitang nababalutan ng kadiliman ay siyang kalangitang masasaksihan ang kasamaan. Mag-aala una na ng madaling araw ngunit gising na gising pa rin ang diwa ni Shan. Kanina ay sapilitan silang hinila ng mga tauhan ni Mr. Drex patungong rooftop habang si Shan ay nakatulala lamang sa kawalan at hindi pa rin tuluyang naproproseso sa utak na kasama niya ngayon si Zach.Gulat na gulat siya nang makita ang binata kanina, hindi niya alam kung ano ang gagawin niya kung sakaling mapahamak ito. Hindi niya alam kung anong gagawin kung sakaling madamay ito sa gulo niya. Unti-unting namumuo ang malamig na pawis ni Shan sa kanyang noo dulot ng matinding kaba kasabay ng panlalamig ng buong katawan dahil sa takot at pangamba. Nangangamba siya na baka mapahamak si Zach, natatakot siya na baka madamay ito sa gulo niya, kinakabahan siya sa mga posibleng mangyari lalo pa't dinala sila ni Drex sa rooftop. Hindi niya mawari kung anong
Margou's Pov: Kasalukuyan akong nakaupo sa back seat ng kotse ni Drex habang nakikipagplastikan sa kanya. Kanina pa ito nagsasalita at mukhang hindi pa gustong tumigil kakachika sa akin. "You need to kill Shan as soon as possible," biglang utos ni Drex sa akin. Agad na tumaas ang isa kong kilay. Sino siya para utos-utosan ako? Hibang ba siya? "Copy boss," irap kong tugon bago sumandal sa upuan tsaka luminga-linga sa labas ng bintana. Kanina ko pa kino-kontak 'yong bwiset na Yhurlo na iyon pero ni hindi man lang napag-isipang sagutin ang mga tawag ko. Alam ba niyang maaaring pumalpak ang plano namin pag nagkataong hindi ito nagtugma sa planong ginawa ni Shan? Naku! Ako talaga ang naiirita sa lalaking yan. Habang pa
Author's PovMaagang naglakbay sina Shan at Yhurlo sa isang madilim at masukal na daanan patungong hideout ni Mr. Drex. Naglalakihang mga puno at nakakatakot na mga mababangis na hayop ang kanilang nadaanan. Mga tunog ng kuliglig na siyang umaalingawngaw sa buong paligid at mga alitaptap na malayang nakakapaglipad sa ere na siyang nagbibigay ng konting liwanag sa kanilang tinatahak na destinasyon. Malalakas ang paghampas ng malalim na tubig na nanggagaling mula sa ilog na iilang kilometro lamang ang layo sa kinaroroonan ng teritoryo ni Mr. Drex. Kanina pa naglalakad sina Shan at Yhurlo na patuloy lamang na sinusunod ang ingay na nagmumula sa malawak na ilog, wala silang eksaktong destinasyon at naglalakad ng walang kasiguraduhan. Maya-maya pa ay natanaw na ng dalaga ang napakalaki at napakataas na gusaling nakikita niya mula sa kanilang nilalakaran. Mabilis niyang hinila si Yhurlo para pilitin itong maglakad dahil kanina pa ito hapong-hapo at pagod na pagod sa paglalakad. Wal
Author's PovAbalang-abala si Yhurlo sa paghahanda ng kanyang mga kagamitang maaari nilang gamitin laban kay Mr. Drex. Lahat ng sa tingin niya ay importante ay inilalagay niya na lang sa loob ng bag kahit pa hindi iyon ang sinabi sa kanya ng dalaga.Habang nag-iimpake ay biglang napaisip si Yhurlo. Hindi pa rin siya makapaniwala nang malaman na kung hindi niya sasamahan si Shan ay mag-isa lamang itong haharap kay Mr. Drex upang patayin at tapusin raw ang kaguluhan na dinulot nito. Kaguluhang matagal ng gustong takasan ni Shan, kaguluhang ayaw niyang patagalin at panatilihin sa kanyang buhay.Alam ni Yhurlo kung gaano kadelikado at kapanganib na makaharap ang taong iyon dahil minsan na niyang nasaksihan ang barilan sa pagitan ni Shan at Mr. Drex nung panahong nagdidiwang ang dalaga ng kanyang selebrasyon, kaya nang hingan siya ni Shan ng tulong ay agad niya itong tinanggap nang walang pag-alinlangan. Ayaw
Kasalukuyan akong nakatayo sa malaking salamin na nasa harapan ko. Masinsinan kong pinagmamasdan ang bawat detalye ng aking pagkatao hanggang sa dumapo ang mga mata ko sa matang nagsisilbing repleksyon ko. Tinitigan ko ang sarili kong mga mata sa pamamagitan ng salamin animo'y ito lamang ang paraan para mas lalo kong kilalanin ang sarili. Pakiramdam ko'y hindi ko ata tunay na kilala ang pagkatao ko dahil bukod sa hindi ko magawang sundin ang mga ninanais ang aking puso ay hindi ko rin magawang ipakita sa iba kung sino talaga ako. Ilang segundo pa akong nakipagtitigan sa aking repleksyon hanggang sa magpakawala ako ng isang malalim na hininga bago pinasadahan ng paningin ang damit na suot ko. Isang flanelle bishop sleeve at skinny fit jeans na bumabalandra sa mahaba at maliit kong mga binti ang naisipan kong isuot ngayon. Hindi na ako ganoong nag-ayos dahil wala rin naman talaga akong intensyon na pumunta sa aming tahanan. Pagkatapos kong magsuklay a
Gulong-gulo na ang aking isipan. Hindi na ako makapag-isip ng maayos dahil sa sunod-sunod na nangyayari lalo na nitong mga nakaraang araw. Parang kailan lang noong magkakilala kami ni Zach, hanggang sa ngayo'y napalapit na ang kalooban ko sa kanya nang hindi ko man lang namamalayan. Parang kailan lang nang halos gawin ni Mr. Drex ang lahat para lamang patayin ako at heto siya't nag-utos muli ng mga taong sa tingin niyang magpapadali sa buhay ko. Parang kailan lang nang dumating sina Margou sa aming samahan para traydurin at lokohin kami. Para saktan ang puso ko at patayin ang ama ko. Pero kahit na gano'n sila, hindi ko naman magawang magalit at kwestiyonin ang mga naging desisyon nila dahil kung ako ang nasa posisyon nila'y tiyak na gagawin ko rin ang ginagawa nila ngayon. Nagkakabuhol-buhol na ang mga pangyayari sa aking isipan lalo na nang maalala ko na naman ang kasamaan na ginawa ng aking ama. Hindi ko alam kung kanino ba dapat ako magagalit at kung k
Nanghihina at wala sa sariling isinandal ko ang aking katawan sa back seat at napahinga ng malalim na hininga matapos makitang tuluyan nang nakapasok si Zach sa loob ng Police Station. Humugot ako ang ng malalim na hininga tsaka ito inipon sa loob ng aking bibig at pinalobo ang pisnge. Iiling-iling kong pinakawalan ang hiningang naipon sa aking bibig tsaka hinayaan ang sarili na tumulala sa kawalan. Naguguluhan na ako sa mga nangyayari. Hindi ko na alam kung ano ba dapat ang gawin ko. Kung dapat ko bang patuloy na sundin lahat ng iniuutos ni Dad, o panahon na para itama ko ang lahat ng pagkakamaling nagawa namin para matapos na ang lahat ng ito? May parte sa akin na gusto ng isuko ang sarili sa mga pulis nang sa gayon ay hindi na madamay pa ang iba ngunit may malaking parte rin sa'king kaloob-looban na kapag ginawa ko iyon ay tiyak na mas magiging magulo lamang ang lahat. Inis na sinabunutan ko ang aking sarili tsaka mahinang iniuntog-untog ang likod ng u