=CHAPTER 5=

Our breakfast ended peacefully, as my mind flew on the thoughts on my mission. Agad na umalis si Maximus, sabi ni Manang ay nasa office n'ya lang ito dito sa Mansion. Umakyat ulit ako sa kwarto para maligo at makapagbihis. Saktong paghakbang ng mga paa ko palabas ng walk in closet ay s'ya namang pagpasok ni Maximus. Nagkagulatan pa kaming dalawa, pareho kaming napahakbang nang isa paatras. Umiwas ako ng tingin at pumunta sa may couch para kunin ang pouch ko.

"Where are you going?" Sumandal s'ya sa may pinto habang magka-krus ang mga braso. 

"Why?" I asked not looking at him. Inayos ko ang laman ng pouch ko kung nandito na ba ang mga dadalhin ko bago bumaling sa kanya. "Kukuha ako ng mga gamit ko. Can I borrow one of your car?" 

He turns silent for a minute. Akala ko hindi s'ya papayag nang bigla s'yang tumango. "You know how to drive?"

I smirked playfully. "Are you interested to me?"

"I'm just fvcking asking," iritado na s'ya agad.

Lumakad ako papalapit sa kanya at huminto sa tapat n'ya. I saw how his eyes survey my body. I'm just wearing a simple pants and t-shirts dahil wala nga akong damit. 

I tapped his shoulder. "Alright, I'll be back." I winked and giggles as I walked past next to him. Nawala ang ngiti na nakaukit sa mukha ko ng medyo makalayo na ako sa kanya. He is really have an scary aura. Nakakatakot mapalapit sa kanya.

Habang bumababa ako ng hagdan ay inaayos ko ang nakalugay kong buhok. Balak kong puntahan sila Angel at kumustahin. Gusto mo rin silang kausap tungkol sa isang bagay. At totoo naman na kukuha talaga ako ng mga gamit ko sa condo.

"Mukha namang mabait," napahinto ako sa narinig kong tinig.

"Naku! Pareho lang 'yan ng mga babae na dinadala ng demonyo nating amo, sa una lang mabait. Katulad ni Ma'am—ay, Ma'am!"

Natigil sila sa pagbubulungan ng makitang nakatingin ako sa kanila. Nasa gilid ng hagdan ang apat na maid at mukhang nagchichismisan. Halatang hindi nila alam ang gagawin ng humakbang ako papalapit. Humilera sila at bahagyang yumuko.

"I think..." sinadya kong bitinin ang sasabihin ko para tumingin sila sa 'kin, at nagtagumpay naman ako. "It's suits to my husband, demonyo." I giggled that make their eyebrows frowned in confusion. "But don't worry, malapit na s'yang magbago. Continue what you're doing. Bye." I wave my hand as I walk away.

Bago ako pumunta sa parking space ay naglibot muna ako sa labas ng Mansion. It's very big, sa kaliwang gilid kung nasaan ang master bedroom ay nakalagay ang swimming pool. It's a cantilevered roof with an opening allows sun to shine through to the tanning lounges beneath it. A few steps away is a negative-edge pool which repeats the clean, horizontal lines of the house.

Muntik pa akong maligaw sa lawak ng lugar. Buti nalang at nakita ko rin kung saan ang parking, napanganga ako sa dami ng sasakyan n'ya. Hindi ko matanaw ang dulo ng parking lot kaya sigurado akong marami pa roon.

"Which one do you want?"

Halos mapatalon ako sa biglaang nagsalita sa likod ko. Namimilog ang mga mata kong nilingon s'ya, nakataas ang kilay n'ya sa 'kin at mukhang nagtataka sa pagkagulat ko. 

"Kanina ka pa r'yan?" hindi ko naramdaman ang paglapit at presens'ya n'ya.

"I'm the first who asked," he said boredly.

I sighed heavily. "Iyong kagabi na ginamit natin na lang."

"Let's go."

Tumaas ang dalawang kilay ko nang lumakad s'ya at nilagpasan ako. He opened his car using a remote. Akmang sasakay s'ya ng tumakbo ako papalapit sa kanya para pigilan s'ya. Hindi sinasadyang nahawakan ko s'ya sa braso. Sabay kaming nagbaba ng tingin sa kamay ko. I bit my lips in embarrassment, my hand looks so small in his biceps. Dahan-dahan kong inalis ang kamay ko sa braso n'ya at tinago sa likod. Hilaw na ngiti ang nakaukit sa labi ko nang nag-angat ako ng tingin sa seryoso n'yang mukha. 

"Ba't ka sasakay sa sasakyan mo? I don't need a driver. Babalik din ako agad. The key?" Naglahad ako ng kamay. I sway my body ng hindi s'ya gumalaw at nanatiling nakatitig sa 'kin. "What?"

He looked away, I saw his jaw clenched. Dumukot s'ya sa bulsa n'ya, at kasabay ng pagharap n'ya sa 'kin ay ang paglapag n'ya ng susi sa palad ko.

"Thank you." I closed my eyes as I shrugged my shoulders. "Excuse me." Bahagya ko s'yang inurong patabi dahil nakaharang s'ya bago sumakay.

I put my seatbelt on and start the engine. Bumusina ako bago patakbuhin ang sasakyan, baka magbago pa ang isip n'ya.

Kailangan ko pang daanan ang mga liblib na lugar bago makarating sa bahay nila Angel. Good thing, I'm good at memory of directors.

Halos isang oras din ang tinagal bago ako nakarating. Pagkababa ko ay agad na umukit ang ngiti ko sa labi ng nakahilera na silang lahat sa labas at hinihintay ako. Sinalubong ako ni Angel at Tita Thassia ng yakap. Pumasok muna kami sa loob para makapag-usap nang maayos.

"Sakto ang dating mo, Karina. Kumain muna tayo ng tanghalian." Inalalayan pa ako ni Tita Thassia pauwi.

"Kumusta naman si Damon?" tanong ni Angel habang naglalagay ng pagkain sa plato n'ya.

I bit my lower lip. Naguguluhan ako kung dapat ko bang sabihin na sinaktan ako ni Maximus kagabi o hindi. Hindi pa ako nakakasagot ng sumabat si Tita.

"How's his Mansion? Maganda ba sa loob?"

"Uhm, civil lang naman po makitungo si Maximus. And yes, his Mansion is so classy."

"Talaga civil lang? I doubt that, 'yong demonyong 'yon?" Angel tsked.

"May iba pa ba s'yang kasama roon? Like family?" Napabaling ako kay Lolo.

"May napansin ka bang kakaiba?" ang kanina pang tahimik na kuya ni Angel ay nagtanong din.

Alangan akong umiling. Hindi ko na alam kung ano ang una kong sasagutin "Uhm, wala po. Except doon sa Manang na tinatawag ni Maximus."

"Tama na muna ang pagtatanong. Kumain na tayo, mamaya na 'yan," pagsasaway ni Tito.

Habang na kain ay hindi ko mapigilan na huwag magtaka. Hindi pala nila kilala si Maximus? Ang kilala lang ata nila ay ang father at grandfather ni Maximus, naalala ko kahapon na tinanong ni Tita 'yon. Siguro nga ginagamit lang ng dalawang pamilya na ito ang isa't isa dahil may kailangan sila. Alam kong wala pa akong karapatan na magtanong at mag-judge sa kanila, dahil hindi ko pa sila lubos na kilala.

But I can't help it, wala ba silang alam kay Maximus? At kahit mga simpleng bagay ay tinatanong nila? Hindi ba na ikwento 'yon ng father and Lolo ni Maximus? At base sa nakikita kong galit sa pamilya ni Angel, mukhang may ginawa sa kanila.

Napapikit ako at nag-angat ng tingin. Hindi ko kayang tiisin ang sobrang pagka-curious "I have a question? Hindi n'yo po ba kilala si Maximus?"

Sandaling naghari ang katahimikan sa loob ng hapagkainan nila. Unang nakabawi si Angel at ngumiti sa akin, inabot n'ya ang kamay ko para mahawakan.

"We all know him, as a demon of this town. But not that much."

"Nakagawa na ba s'ya ng kasalan sa inyo, at parang galit kayo? I'm sorry for questioning, I'm just curious. Why do you all hate him?"

"Miss Karina Villamor. Did you read the contract yesterday? It says that you should not ask us personal questions." Lolo said in a cold voice.

Natigilan ako. "I'm sorry," I didn't read it. "Can I have a contract? I want to read it...again."

"She didn't read it," hilaw ang ngiti ni Tito sa 'kin.

"I'm sorry for asking, I'm just really curious." I explained.

"We respect your personal life, and as you should to us."

Saglit akong pumikit ng mariin bago tumango. "Yes."

Parang naging mabigat ang aura ng paligid. Napatingin kaming lahat kay Angel nang humagikgik s'ya. 

"Ang haba naman kasi ng mga nakasulat sa kontrata, Lolo. Kung ako, 'di ko rin babasahin 'yon." She smiled at me showing her white teeth. "Bakit ka pala pumunta agad? Do you need anything?"

"I need to get things to my condo," hindi rin naman ako nagtagal dahil baka raw makahalata su Maximus.

Ang sasakyan ko ang ginamit ko pauwi sa condo ko. Nakasunod si Angel sa akin, s'ya ang nagmamaneho ng sasakyan ni Maximus, para 'yon na lang ang sasakyan namin pabalik. Inabot ng tatlong oras ang bhaye pabalik, ngayon ko lang na realize na ang layo pala talaga ng narating ko. 

"Napakaganda naman dito," namamangha na ani Angel. Papasok na kami sa elevator ng condo building.

I slowly open the door of my condo. Sinalubong kami nang kadiliman ng lugar. Hindi agad nakahakbang ang mga paa ko papasok. I closed my eyes a flashbacks upon me. Me and Jacob having a moment in the living room, hugging each other on a sofa while watching a movie and eating. I miss him, I wish he were here, sasalubungin ako ng yakap.

"Karina," ang nag-aalalang boses ni Angel ang nagpamulat sa 'kin. "Care telling me what happened?"

Umiwas ako ng tingin at tumingala habang pinupunasan ang mga luha, pero nagtuloy-tuloy ang pagpatak noon hanggang sa napalayan ko na lang na humihikbi na ako. Hila at pagyakap ni Angel ang na tanggap ko. Pumikit ako at kinagat ang labi para subukang pigilan ang lumalakad na tunog ng pag-iyak ko. Niyakap ko s'ya ng hindi ako nagtagumpay, sinubsob ko ang mukha ko sa pagitan ng leeg at balikat n'ya.

"I'm here, you can cry," ang basag at nag-aalala n'yang boses ang mas lalong nakapagpaiyak sa akin. Para akong isang paslit na tanging pag-iyak na lang ang nagagawa dahil sa sobrang sakit na nararamdaman. Ang tagal na mula noong may tao akong dinamayan sa problema ko. 

Ngayon alam ko ng tama ang naging desisyon ko. Nakilala ako ng mga taong makakasama ko. Nakilala ko si Angel ngayon na dinadamayan ako sa lahat ng sakit.

Nang medyo kumalma ako ay humiwalay ako ng yakap sa kanya. Nanlalabo ang mga mata ko dahil sa mga luhang nakaharang, basang-basa ang buong mukha ko sa pinaghalong luha at pawis. Inayos ko ang buhok na nagkalat sa mukha ko at nagpunas ng mukha.

Nang tiningnan ko si Angel ay namumula ang mga mata at mukha n'ya dahil sa pag-iyak din, halata na umiyak s'ya dahil sa kaputian n'ya. Tumalikod ako para kapain ang switch ng ilaw bago lumingon sa kanya at ngumiti, hinila ko s'ya papasok. 

"The first day we meet, when you are crying. You said your boyfriend cheated on you, right?" tanong n'ya pagkaupo sa sofa.

Bagsak ang balikat ko na umupo sa tabi n'ya. "Yeah, sa best friend ko pa talaga. Kaya sobrang sakit." muli na namang na basag ang boses ko.

"Now I know, kung bakit tayo pinagtagpo ng tadhana." Hinawakan ni Angel ang kamay ko kaya napatingin ako sa kanya. Tumingin ako sa kanya nang puno ng pagtataka ang mga mata.

"Naiintindihan kita..." yumuko s'ya sa mga kamay ko. Nagulat ako sa panginginig n'ya sa pag-iyak. Halatang pinipigilan n'ya pa ang humikbi nang malakas kaya lang nabigo s'ya.

Niyakap ko s'ya at sabay kaming umiyak. Tanging ang mga paghikbi at hinihingal naming hininga ang naririnig sa buong condo ko. Sa wakas at nailalabas ko na lahat ng sakit. Hindi katulad noong mga nakaraan, sa tuwing nambababae si Jacob, tinitiis ko lang 'yon at nagpapapanggap sa harap n'ya na walang alam. Siguro mukha akong tanga sa harap n'ya. Sa gabi na tuwing magkatabi kami ay pumupunta lang ako sa bathroom saglit para umiyak mag-isa. 

"Naranasan ko rin na traydurin, nawala sa 'kin ang lahat...lahat!" sigaw n'ya. Tumingin s'ya sa 'kin at hinawakan ako sa mukha. "Maraming salamat at dumating ka, salamat sa lahat ng tulong mo."

Ngumiti ako sa kabila ng pag-iyak. I'm happy that I help someone who suffers like me. Kumuha lang ako ng ilang gamit ko at umalis na kami. Ako ang nag-drive at hinatid ko muna s'ya sa bahay nila bago umuwi sa bahay ni Maximus.

Gabi na nang nakarating ako. Agad na bumukas ang malaking gate. I parked the care in the garage. Bumaba ako ng sasakyan dala ang isang maleta at back pack.

Tumaas ang kilay ko ng makitang nakasandal si Maximus sa pintuan, habang magka-krus ang mga braso. Seryoso ang tingin n'ya sa 'kin. Huminto ako sa harap n'ya, at kahit na pagod at nasasaktan pa rin ako sa nangyari kanina, matamis ko s'yang nginitian kahit na alam kong hindi n'ya susuklian 'yon.

"Did you eat your dinner?" I asked and walked past him.

 Nang wala akong matanggap na sagot ay nagpatuloy ako maglakad hanggang makarating sa masters bedroom. Inayos ko ang mga gamit ko sa walk in closet, may maliit na space na nakalaan para sa 'kin. Naligo ako at nagbihis na ng baby blue sleepwear ko. Nang matapos ay tumingin ako sa walk clock. It's already 9 in the evening. Wala sa kwarto si Maximus kaya lumabas ako para hanapin s'ya.

"Hija, bumaba ka na at nakahanda na ang hapunan n'yo." Sinalubong ako ni Manang.

Kumulubot ang mga kilay ko sa pagtataka. "Maximus, haven't eaten yet? But I asked him earlier..." napahinto ako ng napagtanto na hindi nga s'ya sumagot.

"Ma-pride ang alaga kong iyon. Kaya sige na, at baka mag-away na naman kayo." Sabay kaming bumaba ni Manang.

Gaya ng eksena kagabi. Marami na namang pagkain ang nakahanda sa dinner table. Nasa gilid ang mga maid at sabay-sabay silang yumuko nang makalapit kami ni Manang.

"Where's—" nabitin sa ere ang tanong ko ng may narinig kaming yabag, lahat kami bapatintsa pinanggalingan ng tunog na iyon. 

Sabay-sabay na yumuko ang mga maid ng natanaw namin si Maximus na papalapit. Dahil siguro sa pagod ay wala ako sa mood. Hindi ko na s'ya hinihintay na makalapit at umupo na. Habang nakain kaming dalawa ay tanging mga tunog ng kutsara at tinidor lang ang maririnig.

"Where have you been?" He suddenly asked. Tapos na akong kumain at akmang tatayo na.

I force myself to smile. "To our house."

He smirked. Pero hindi ng katulad no'ng mga nakaraan na ngisi n'ya. Mas nakakatakot na ito. I averted my gaze into his amber eyes while simply swallowing.

"Excuse me, but I'm already sleepy." Tumayo na ako ng hindi binalik sa kanya ang mga mata ko.

"Don't f*cking turned your back on me! I'm not yet done talking to you!" His voice thundered to his whole mansion.

Napaigtad ako sa sobrang gulat. Bumaling ako sa kanya ng may namimilog na mga mata. Kita ko ang takot sa mga mata ni Manang at ng mga maid.

"What the hell is your problem? I already answered your question!" giit ko. "Kahit kanina bago ako umalis ay nagsabi ako sa'yo." naging mahinahon ang huling pangungusap ko.

Agad akong napaatras ng bigla s'yang tumayo. Inilang hakbang lang n'ya ang pagitan naming dalawa. Napatinginkayad ako ng bigla n'ya akong sakalin. Dinig ko ang pagsinghap ng iba pa naming mga kasama.

"Damon..." nag-aalalang tawag ni Manang.

Nagkatitigan kaming dalawa. Nagtatanong ang mga mata ko. Habang may iritasyon akong nakikita sa mga mata n'ya. Napatingala ako kasabay ng pagdiin ng kamay n'ya sa leeg ko. Kumawak ako sa isang braso n'ya na pansakal sa 'kin para alisin iyon.

"M-Maximus...ano ba?! H-hindi ako makahinga..." hirap na hirap ako dahil mas lalo n'yang dinidiin, napapaatras ako kasabay ng paglapit n'ya sa 'kin.

"Ayoko sa lahat ang ginagawa akong tanga..." nakapangingilabot na bulong n'ya na mas lalong nagpakabog sa dibdib ko.

Did he know right away? Na niloloko lang namin s'ya? Will this be the end of me pretending to be his substitute wife?