Novels by Beverly Agliones

"One week?"I nodded. "I need to take care of some things in my company." I asked for their help."Isang linggo kang mawawala." Tumango-tango si Angel habang pasimpleng kinakausap ang pamilya n'ya gamit ang tingin."Matagal ang one week." Bumagsak ang balikat ko. I thought they wouldn't let me."But we got your back, darling." Tita Thassia smiled at me."Sasamahan kitang magpaalam sa Asawa mo." Hinila agad ako ni Angel patayo. "Bye!" Kumaway na lang kami habang tumatakbo palabas."Sakay na! Sasamahan kita!" Binitawan n'ya lang ako nang nasa tapat na kami ng sasakyan at na unang pumasok sa passenger seat."I'm so excited." Yumuyog-yog n'yang saad."For what?" I asked and started driving."To see your husband." She laughed and open the window of the car. Nilabas n'ya ang kalahati ng katawan n'

"Hey."I almost jumped out of my seat when he tapped my shoulder. My mind is out of state at the moment. I can’t comprehend what happened last night. I was frozen for a split second in front of him and I wasn't even aware of it."Kaya ba, K-karina ang tawag mo sa 'kin?"His eyebrows frowned immediately. "Yeah.""May iba pa ba akong sinabi kagabi?" I gulped as my heart pounded because of the nervousness.Bumaling s'ya ng husto sa 'kin dahil sa tanong ko. Umiwas ako ng tingin at nagkunwari na abala sa pagkain. Nakakapaso ang titig ng mga mata n'ya."So you won't remember, hmm." matunog s'yang ngumisi."Bakit, ano 'yon?" Nagulat s'ya sa biglaan kong paghawak sa braso n'ya. Hindi na ako nakaramdam ng hiya dahil talagang kinakabahan ako.Napakahirap magpanggap at puro sekreto ang ipakita.

I paused for a minute, pilit na prinoproseso ang sinabi n'ya kanina. Dahil kagigising ko lang at may hangover pa, mas lalo akong natulala."Let's go, it's almost lunch." Bumalik ulit ang mga mata ko sa kanya.I frowned my eyebrows. Niyayaya n'ya ba ako? Napahawak ako sa ulo dahil baka nanaginip lang ako. And Maximus look at me with confusion in his eyes."What the hell are you doing?"I immediately shook my head and stood up to escape his question. "Let's go!" Nilagpasan ko s'ya.Ano bang nangyari kagabi? And why the hell I'm here again? Sabi ko kahapon no'ng umalis ako hindi na ako babalik dito. Napahinto ako sa paglalakad ng may napagtanto. Humawak ako sa railings ng hagdan."What the—" nasa likod ko si Maximus at nagulat s'ya sa biglaan kong paghinto. "You are so freaking weird today." He rolled his eyes and walk pass to me.&nbs

I sighed deeply for the meantime, I'm gonna forget about that. I am Karina, not Angel kaya hindi ko muna iisipin 'yon. Bago lumabas ay kinuha ko muna ang black purse. Gamit ang sarili kong sasakyan ay nagmaneho ako papunta sa kumpanya ko. Huminto ako sa tapat. Alam ng lahat na nasa leave ako at dahil biglaan, wala ring may alam sa kanila na ngayon ako babalik.Dahil kilala nila ang sasakyan ko, agad na humilera ang mga tauhan ko sa daan. Dahan-dahan akong bumaba ng sasakyan ko. Una kong itinapak ang four inches heels ko. Nang makalabas ako ay matamis akong ngumiti sa kanila, ginantihan ang maganda nilang mood."Ma'am." Tipid na ngiti ang ginawad ng secretary ko sa 'kin."Thank you.""Well, that's nothing." She shrugged her shoulders as we both walked towards my office. She's the only secretary I have since I handle our business. She is a kind of snobbery and wants everything she wants, but she'

"Hija..." Hinawakan ni Manang ang balikat ko. Tiningnan ko s'ya gamit sa repleksyon naming dalawa sa salamin. Nakaupo ako sa harap ng vanity mirror. Katatapos ko lang maglagay ng make up para hindi mahalata ang iilang pasa sa mukha at leeg ko. Isang linggo na ang nakalipas no'ng akala ko ay malalaman na n'ya agad ang sikreto ko. Mabuti na lamang at nagawan ko ng paraan. "Nandiyan na ang pamilya mo," Alam pala n'ya na umalis kami ni Angel. Nagdahilan ako na gumala lang kaming magkapatid, pang bawi namin sa isa't isa dahil hindi s'ya naka-attend sa kasal ko. Dapat kinabukasan ay papapuntahin n'ya ang pamilya ni Angel, kaya lang nagkasakit si Tita. Sa isang linggo na magkasama kami, naramdaman ko ang lupit n'ya. Tumayo ako at humarap kay Manang. Ngumiti ako ng nakita ko ang pag-aalala at lungkot sa mga mata n'ya. I hug her lightly, isa s'ya mga dahilan kung bakit na

Our breakfast ended peacefully, as my mind flew on the thoughts on my mission. Agad na umalis si Maximus, sabi ni Manang ay nasa office n'ya lang ito dito sa Mansion. Umakyat ulit ako sa kwarto para maligo at makapagbihis. Saktong paghakbang ng mga paa ko palabas ng walk in closet ay s'ya namang pagpasok ni Maximus. Nagkagulatan pa kaming dalawa, pareho kaming napahakbang nang isa paatras. Umiwas ako ng tingin at pumunta sa may couch para kunin ang pouch ko. "Where are you going?" Sumandal s'ya sa may pinto habang magka-krus ang mga braso. "Why?" I asked not looking at him. Inayos ko ang laman ng pouch ko kung nandito na ba ang mga dadalhin ko bago bumaling sa kanya. "Kukuha ako ng mga gamit ko. Can I borrow one of your car?" He turns silent for a minute. A