=CHAPTER 3=

Unti-unting nalukot ang mukha ko sa nakakalukong ngisi n'ya. Bahagya ko s'yang naitulak nang nagpalakpakan ang mga tao. Hudyat na tapos na ang seremonya ng kasal namin.

Agad na lumapit sa 'min si Tita Thassia. Malapad ang ngiti n'ya habang nalakad papalapit. Agad n'ya akong niyakap.

"Thank you. Congrats." bulong n'ya.

Nang humiwalay s'ya ay ang katabi ko naman ang binalingan n'ya. Napatingin din ako kay Maximus, kumulubot ang mga kilay ko dahil wala na ang kaninang mapaglaro n'yang ngisi.

"Congrats, Damon. Take care of my daughter." Tumingkayad si Tita upang makipagbeso kay Maximus Damon.

After no'n ay saglit munang umalis si Tita para makuhanan kami ni Maximus ng pictures.

"Smile," he said in his playing voice.

Sinunod ko ang gusto n'ya ay matamis s'yang nginitian bago humarap sa camera. Mabait naman pala ang lalaking ito, he's just a playful one, but I don't think he can be ruthless. Yes, if I will base on his physical features, he can be merciless, but I don't judge that easily.

"Good..." he whispered and snaked his arm around my waist.

Pinigilan kong wag mabura ang matamis na ngiti sa labi ko sa biglaang paghapit n'ya sa 'kin. Mukhang nahalata n'ya 'yon dahil sa matunog n'yang ngisi.

"Let's take a picture!" Tinawag ni Tita sila Tito at ang Daddy ni Maximus para makasama sa 'min, nang matapos kami.

Ilang shot ng pictures lang ang ginawa namin bago kami sabay-sabay na pumunta sa reception hall. Magkasabay kami ni Tita Thassia, palagi s'yang naka-alalay sa 'kin habang naglalakad ako dahil sa suot kong gown.

Pagpasok namin sa reception hall ay muli akong namangha, dahil kahit na simple lang ang design ay ang ganda nito. Gaya ng theme sa kasal ay pure white lang ito na nahahaluan ng mga bulaklak.

Pagpasok ay may malalakaran na carpet, at sa may mga nakatayo sa gilid na rolling of flowers. Kaya habang naglalakad dito ay parang papunta sa lagusan ng isang simpleng paraiso, nangingibabaw ang amoy ng mga bulaklak.

Pagpasok ay may mga round table na nagkalat. Sa may gitnang harap ay may mini stage kung saan may nakalagay na mahabang sofa, sa tingin ko ay doon kami uupo ni Mattheo. Gilid ng sofa ay may three layer white-flower cake. At sa may pinakagilid ay nando'n ang buffet.

Inalalayan akong maupo ni Tita Thassia sa harap. Nilibot ng mga mata ko ang kabuuan ng hall, wala akong kahit na isang kakilala sa mga guest. Pero parang may mga namumukhaan ako. Kaunti lang ang bisita, at may kanya-kanya silang mundo. Mukha ngang low-key lang wedding na ito.

"Tita?" bulong ko at tiningnan s'ya. "Nasa'n po si Maximus? He's not here, even his dad."  

Bahagyang umiling si Tita Thassia. Yumuko s'ya para magkausap kami "I don't know." Then she sighed. "Hija, don't call me Tita when we are on public. Especially here." she whispered.

I bit my lower lip. "I'm sorry."

"Be careful," paalala n'ya.

"Be careful? For what or whom?"

Sabay na namilog ang mga mata namin ni Tita nang may biglang nagsalita sa gilid namin. Napaayos ng tayo si Tita at agad na lumingon sa pinanggalingan ng boses na 'yon. Habang ako ay dahan-dahan lang dahil sa kaba. Sa maikling sandali ay nakahiling ako na sana hindi kami mabuko agad sa panloloko namin.

Maximus Damon's emotionless face popped into our eyes. He was standing next to us and had one hand in his pants pocket. We didn't even feel him approaching. How long has he been listening?

"I said to my daughter is..." halatang nangangapa si Tita Thassia sa kung ano ang idudugtong n'ya sa sasabihin para bumuo ng dahilan. "Be careful while moving,  because she's not used wearing a gown. Hindi ba't nabanggit ni Papa na hindi nakikihalubilo si Angel sa iba?"

Napuno ng paghanga ang mga mata ko ng lumipat ang tingin ko kay Tita Thassia. Hindi man lang s'ya nautal at kumurap habang nagsasalita. Pinantayan n'ya ang titig sa kanya ni Maximus Damon. Tita Thassia is like a powerful queen, right now.

"Don't worry. I will take care of her. You may leave."

Napuno ng pagtataka ang mukha ko. Hindi ako makapaniwala sa paraan ng pagkakasabi ni Maximus. Napalitan ng pagkairita ang emosyon ko. Napakabastos ng paraan ng pagkakasabi n'ya! Para s'yang nag-utos lang sa isang aso. Mukhang hindi s'ya nadala sa aura ni Tita Thassia.

Mukha ring nabigla si Tita pero agad din s'yang nakabawi. Ngumisi s'ya at bahagyang tumango. Nang humarap s'ya sa 'kin ay ibang emosyon na ang dala-dala ng mukha n'ya. Bumalik na ang maaliwalas na ekpresiyon n'ya. Hinaplos n'ya ang pisngi ko bago tumalikod. Pinanood namin s'ya ni Maximus na lumakad palayo.

Umupo si Maximus sa tabi ko. Gusto ko sana s'yang pagsabihan sa ginawa n'ya kaya lang nawalan ako ng lakas ng loob. Napakaseryoso na kasi n'ya, ibang-iba sa nakita ko kanina na puro ngisi.

Maximus sat down next to me. I wanted to reprimand him for what he did so I just lost my courage. He was very serious, very different from what I had seen before, that he's always smirking.

Gabi na natapos ang reception party. O kung party ngang matatawag 'yon. Binati lang kami ng mga tao at kumain. Ibang-iba sa mga kasal at reception na napuntahan ko. Ang boring, wala man lang kasigla-sigla. and I also proved that no one really knew Angel Taira, because to every person we talked to I was like a new person in their eyes.

"Can I talk to my daughter first?" Tito said.

Nasa labas na kami, naghihintay ng sasakyan. Kanina pa ako parang tuod na hindi alam ang gagawin. Oo nga pala! Bakit ngayon ko lang ba naisip na sasama ako kay Maximus Damon?

"Hija, we trust you. Gawin mo ang lahat upang hindi ka mahuli." mahinang bulong ni Tita.

Pasimple kaming lumingon sa kinaroroonan ng mag-amang Salvatore. Malayo sa 'min ang tanaw nila, naghihintay ng sasakyan. 

"I'm sure Ms. Karina was going to do her best. We have a contract after all. She can't break it." Lolo looked at me seriously.

Puno ng pagtitiwala ang mga mata nila habang nakatingin sa 'kin. Ngumiti ako ng may pagmamalaki. Because I know in myself I always do my best whenever I do. Ayan ang dahilan kahit na sa kabila ng napakaraming tao na gusto akong pabagsakin ay hindi sila nagtatagumpay, dahil hindi ako papayag na pumalpak sa mga ginawa ko.

Hinding-hindi ako papayag na makuha nila sa 'kin ang company ng pamilya ko at lahat ng properties namin. Dugo at pawis ang ipinondar doon ng mga magulang ko. Kahit hindi ko sila nakakasama, parte nila iyon. Especially my mom. Minana pa n'ya ang company sa parents n'ya. Mas lumago iyon nang magpakasal sila ni Daddy.

"Lumalakad na sila papalapit sa atin, manahimik na kayo." pasimpleng sabi ni Tito.

"Mr. Damon. Take care of my daughter." ani Tita.

Hindi n'ya sinagot si Tita at nagkibit-balikat lang. Bumaling s'ya sa 'kin at naglahad ng kamay. Kumunot ang noo ko at tiningnan silang lahat. Mga naghihintay sila sa gagawin ko.

I smiled sweetly at inangat ang kamay ko para hawakan ang kamay ni Maximus. Nagpaalam kami at inakay na ako ni Maximus paalis. 

"Ano ba!" singhal ko. "Can you slow down?"

Napakabilis n'yang maglakad, nahihirapan akong maglakad dahil hanggang ngayon ay suot ko pa rin ang wedding gown ko. Idagdag pa ang panghahatak n'ya sa 'kin na bata. Kumunot ang noo ko sa inis dahil hindi s'ya nakinig sa 'kin. Hindi ko alam kung anong tinawag nila kanina at wala namang sasakyan na dumating. Kailangan pa naming umikot para makapunta sa parking lot.

"Maximus Damon, please. Ang sakit na ng mga paa ko."

Huminto s'ya at nagulat ako sa masamang tingin n'ya. Bumaba ang tingin n'ya sa braso kong hawak-hawak n'ya. Huminga s'ya ng malalim bago dahan-dahan na bitawan ang kamay ko. Napasimangot ako ng makitang bumakat ang kamay n'ya roon. Namumula ang parte ng braso kong hinawakan n'ya.

"You are so f*cking slow! Kanina n'yo pa ako inaabala." he said in a calm but dangerous voice. 

Umawang ang labi ko, grabe hindi ako makapaniwala sa mga pinagsasabi n'ya. Nagulat ako ng umirap s'ya at talikuran ako, mabilis s'yang naglakad, naiwan akong nakatulala. I swallowed hard and followed him at baka tuluyan na nga n'ya talaga akong iwan. Akala ko pa naman kanina ay mabait s'ya dahil panay ang ngisi n'ya sa 'kin. I thought he's like Jacob, a vigorous man.

Naabutan ko s'yang salubong ang kilay at magka-cross ang mga braso habang nakasandal sa kanyang black Hyundai. Nang medyo malapit na ako ay umikot s'ya para sumakay na sa front seat, pero bago 'yon ay nag-iwan muna s'ya ng salita sa 'kin.

"Faster!"

Ngumiwi ako at binilisan na ang paglalakad. Agad akong sumakay at kinuha ang  seatbelt para ikabit. Nagulat ako at napaatras nang biglaan n'yang pag-andar.

"Can you please slow down—Ah!" 

Napatili ako nang mas lalo pa n'yang binilisan. Dahil alam kong hindi s'ya makikinig sa 'kin, pinilit ko nalang isuot ang seatbelt ko. Inis ko s'yang nilingon, mas lalo akong nairita nang makita kong binuksan n'ya ang bintana at pinatong ang braso n'ya roon.

"Goodness gracious, Maximus! Slow down, baka maaksidente tayo!"

Kumapit ako ng mahigpit sa upuan at seatbelt ko. Dahil nakabukas ang bintana ay tumatama sa balat namin ang malamig na simoy ng hangin sa gabi. Napapapikit nalang ako sa tuwing may makakasalubong kaming sasakyan, nagdadasal na sana ay hindi kami maaksidente.

Dahil sa sobrang bilis n'yang magpatakbo ay agad kaming nakarating. Naging malumanay ang takbo n'ya nang natanaw namin ang gate. Nakahinga ako ng maluwag dahil nakarating kami ng ligtas.

Agad bumukas ang gate at pumasok kami. Nauna s'yang bumaba, agad akong sumunod. Lalong nangunot ang noo sa kulay ng bahay n'ya. He's house, no scratch that, this is a Mansion. He's mansion is all black, even he's gate is all dark black.

Parang napakalungkot naman tumira rito. Parang ang bigat ng atmosphere at ang lungkot. Dapat sinabi ko kanila Tita na roon sa bahay na lang nila ako titira. Pero alam ko namang, hindi pwede, dahil may mag-asawa na kami ng lalaking ito 

"Follow me." Napabuga ako ng hininga at sinuklay ko ang buhok dahil sa pagkainis. Habang naglalakad papasok ay nililibot ko ang paningin ko.

I think the design of his Mansion is Federal Colonial style differs with the addition of wings off to each side of the original box shape and tends to have more decorative embellishments than other Colonial styles. Federal style homes are most often made of brick. The front facade screams wealth with its ornamentation, tall columns and grand curved steps that lead up to the entrance. An elliptical or fan-shaped window usually tops the door, with long rectangular windows placed symmetrically on both sides of the doorway.

Pagpasok namin ay may matandang babae na sumalubong sa 'min. Ngingitian ko sana s'ya at babatiin kaya lang hindi n'ya man lang ako tiningnan, nag-usap silang dalawa na para akong hangin sa gilid.

Pinagmasadan ko na lang ang loob ng Mansion ni Maximus. It's warming. Akala ko maging sa loob ay black din ang theme, but it's same theme with his beautiful amber eyes. Malawak sa loob, at it's so modern.

It's not bad, gagawin kong masaya ang bahay na ito. Sa wakas at may makakasama akong tumira rito. I smiled at my thoughts, after all of years of being alone. 

Yes, magkasama kami ni Jacob, but I feel nothing. Parang magkasama lang kami dahil gusto ko, pero I don't feel the same with him. Dahil palagi s'yang nasa ibang babae.

Napaatras ako ng isang hakbang nang may lumabas na mga babae, 8 think mga nasa ten sila. They are all wearing a same uniform. Humilera sila sa likod ng matandang babae na ka-usap ni Maximus. Sabay-sabay silang nag-bow at bumati sa 'min.

"Nakaayos na ang lahat. Anong pangalan mo?" seryosong tanong ng matandang babae. Kinabahan ako dahil halatang masungit s'ya.

My smile turned into a sweet one. "You can call me, Angel. Nice to meet you."

"Nakahanda na ang kwarto n'yo, Damon. Sumunod nalang kayo sa 'kin." akmang tatalikod s'ya ng pinigilan s'ya ni Maximus.

Namilog ang mga mata ko ng tinabig n'ya si Manang. Napahakbang ako para saluhin ang matanda. Napaupo kaming dalawa, yakap ko si Manang. Tiningnan ko kung nasaktan ba s'ya, bago ako nag-angat ng tingin.

"Maximus!" saway ko pero pinagtaasan n'ya lang ako ng kilay.

"Stand up! Don't help that trash." matigas na aniya. Hindi pa ako nakakapagsalita nang bigla n'ya akong hatakin patayo. Maging si Manang ay nadamay.

"What the f*ck is wrong with you?" sigaw ko ng bigla nalang na naman n'ya akong hilahin. Naiwan namin si Manang at ang mga maid n'ya.

"And what the fvcking fvck is wrong with you? Manahimik ka lang! Lahat ng sabihin ko, sundin mo!" He's voice thundered in every corner of his Mansion.

"Bakit mananahimik lang ako? Sinaktan mo 'yong matanda!" I complained. Kanina ko pa pinipigilan ang inis ko sa kanya, sa paraan ng pakikitungo n'ya kanila Tita, napakabastos!

Bigla s'yang huminto ng nasa taas na kami. Nagulat ako sa paglingon n'ya dahil nanlilisik ang mga mata n'ya, para itong nag-aapoy. Naging matunog ang paglunok ng mas lumapit s'ya sa 'kin.

"Even...even my mom!" pagtukoy ko kay Tita Thassia. "Napakabastos mong makitungo sa pamilya ko!"

He's tongue played with teeth, halatang naiinis na s'ya. "Why? Do you think I married you because I wanted to? Fucking not! I'll just use you and your family, so don't expect me to be nice to you, I don't know that damn word."

"What the fvck?" hindi makapaniwala na usal ko. "May kailangan ka pala sa 'min, dapat kang maging mabait! Dahil kapag umalis ako! Hindi ko magagawa ang gusto mo."

"Shut up!" akmang hihilahin n'ya ako ng umiwas ako.

"Can you be nice? I can't be your wife if not." mapipilitan akong umalis at sabihin kanila Tita na sinasaktan n'ya ako. Sigurado akong gagawa ng paraan sila Tita na makaalis ako rito. I know they all cared for me.

"You don't have the right to command me!" 

Umawang ang labi ko at namilog ng husto ang mga mata ko ng dakmain n'ya ang baba ko gamit ang kamay n'ya at diinan 'yon. Napatingala ako at napakapit sa braso n'ya dahil sa sakit.

Nahihirapan man at gusto ko ng umiyak ay pinilit kong magsalita. 'N-Now I know...why they called you a ruthless man."

Mas lumapit s'ya sa 'kin, unti-unti s'yang yumuko para makabulong sa tenga ko. "And be ready for my ruthless move."

Ngayon alam ko na kong ano ang sinasabi ni Angel Taira. This amber man in front of me is even worse than Jacob. Nakakapanisi na naging excited ako kanina na tumira kasama s'ya.

Isang beses pa n'yang diniinan ang pagkakasakal sa baba ko bago ako pabatong binitawan. Napakapit ako sa railings upang hindi matumba. Unti-unting tumutulo na parang ambon ang luha sa mga mata ko. Alam kong kahit na magsisi ako ay wala na akong takas, nangyari na at nakapangako na ako kay Angel at sa Pamilya n'ya.

Parang biglang gusto kong tumakbo at umalis sa lugar na ito. Masyado ba akong nagpabigla-bigla sa desisyon ko? Napapikit ako ng sumakit ang ulo ko dahil sa pag-iisip.