Chapter 8 EXACTLY 1,111 years ago, humanity faced humiliation at the hands of demon-like creatures called Mayhems. We became slaves, a food farm, and a plaything. An era where people need to bow down before them in order to survive. Pero nagbago ang lahat nang pasukin ng ilang tao ang isang misteryosong kweba sa kalagitnaan ng dilim. The cave of Merveille. Napupuno ito ng mga kayamanan- iyan ang akala nila sa una. Sa pamamagitan ng mga medalyong ngayo’y tinatawag na Talisman, nagkaro’n ng kapangyarihan ang mahigit kwarenta persyentong katao sa buong mundo. Ikinalat nila ito sa mga taong karapat-dapat para sa pagbabago. Nagkaisa ang lahat ng talisman users, and that unity, revised the dark and painful history we had. Humanity finally defeated Mayhems. Freedom was gained and peace was taken back. Like in every story, there’s always a hero. The one who saved us from facing an apocalyptic future. He who is known as The Adjudicator. The one who discovered Talismans and passed it on t
Chapter 9 “PARA SAAN ang buhay?” Sa araw-araw na pag mulat ng mga mata ko, hindi puwedeng hindi sumagi sa isipan ko ang mga katagang iyan. Para saan nga ba? Para iparanas sa’yo ang hirap at pait nito? Ngunit bakit ang ibang nakikita ko ay magaan ang buhay? May mararangyang damit, kotse, kumportableng tirahan, at higit sa lahat- may kumpletong pamilya. Hindi kagaya ko na pagkagising pa lang ay dama na agad ang matigas na lapag na tinutulugan. Walang unan, walang kumot, walang kahit ano maliban sa isang mahabang karton na nakasapin sa malamig na semento. “Mabuti naman at maaga ka ng nagising ngayon. Nadala ka na ba sa galit ni Boss kahapon?” Siya agad ang nakita ko pagkagising. Ang mukha nitong palaging nakasimangot at ang boses nitong sing-lamig ng Antartika. “Ayan, almusal mo.” Binato niya ang isang piraso ng monay na puro amag na. Tumama ito sa mukha ko. Ang sakit. Mas lalong nagalit ang mga pasa at sugat ko. Kinuha ko ito. Nang mapansin niya ang kakaibang tingin ko sa inaalok ni
FEAR’S HEADQUARTERS Sa loob ng isang malaking silid, makikita ang mahabang lamesang itim. Limang tao ang nakaupo sa bawat upuan dito at tila nasa isang mahalagang pag-pu-pulong. ‘Di kalayuan ay makikita sa harapan ng mga ito ang lalaking nakabihis ng uniporme ng FEAR. Mas lalong naging matingkad ang napakapula nitong buhok dala ng matinding sikat ng araw na nanggagaling mula sa malawak na bintana sa likuran ng nasabing lamesa. “This is new. Ang aga mo yata pumunta para sa monthly report, Private Lieutenant Carlton? Akala ko e signature na ng Platoon niyo na laging ma-late sa mga mahahalagang pagtitipon.” “We’re terribly sorry, Colonel Alastair. Our Captain is a very busy person, considering the workload of being a Student Council President as well.” “Student Council President?” Natawa ang sumunod na nagsalita. “You call that a job? E bakit ang platoon ni Capt-“ “You know very well that our jobs are not the same, Colonel Hugo," pagputol ni Paulum. Hindi man ipinahahalata, pero baka
Origin MERON BANG espesyal sa kapanganakan ng isang tao? Iyong iba ay umiiyak pa sa tuwa kapag nagkaroon ng anak sa kanilang sinapupunan, at umiiyak naman sa lungkot kapag namatay ito. Hindi ako kagaya ng mga mangmang na iyon. Para sa akin, ang kapanganakan ay natural lang naman na nangyayari, paulit-ulit na nga. Araw-araw may nabubuntis at nanganganak sa kahit saang sulok ng daigdig, kagaya ng kamatayan. Ang pagkapanganak ay hindi pa karagdagan ng isang buhay. Ang totoong kapanganakan ng isang tao ay ‘pag nagkaroon na sila ng silbi at halaga. Kung wala ka no’n, wala kang lugar sa mundong ito. Hindi ka nila tatratuhing tao kun’di isang hayop kung tapak-tapakan. Ganito na lang, gagamitin mo ba ang ballpen kung wala itong tinta? Iyon ang bagay na matagal ko nang hinahanap sa pagkatao ko- ang aking halaga. Nahanap ko iyon sa pamamagitan ng pagpaslang ng mga tao galing sa utos ng nakatataas na siyang pinagsisilbihan ko. May silbi ako sa kaniya kaya naniniwala ako na dumating na ang tun
Chapter 1: THE POWER of the talismans that first existed thousands of years ago affected forty percent of the human population. This history made a drastic change in humanity’s future. Matagal nang limot ng panahon ang kasaysayan ng medalyong ito, pero gamit na gamit pa rin ito sa kahit saang sulok ng daigdig. Karamihan sa mga tinatawag na talisman users ay miyembro ng mga sindikatong kumakalaban sa gobyerno at sangkot sa mga illegal na gawain. ~Origin’s POV I HATE HIM! I really do! Kicking me out for that petty reason? That’s unfair! Ang dami kong reklamo, pero wala rin naman akong choice kun’di ang umalis na lang. Kahit sa huling pagkakataon, hindi ko magawang suwayin ang utos niya, labag man ito sa kalooban ko. Bago ako tuluyang makalayo, sumulyap akong muli sa headquarters namin, ang headquarters na naging tahanan ko na rin. Mula rito sa black bridge na tinatayuan ko, makikita mo sa malayong kaliwa ang dalawang magkatabing itim na gusali. Kapag nagawi ka rito sa Manila, imp
Origin HELP ME to get my powers back? Sounds intriguing. But, can I trust this guy? “You see, the Student Council recruits youngsters with talismans to enroll in our school. Iyan ang paraan namin para ma-protektahan ang kabataan mula sa mga scientists at illegal organizations. Kapag nakita nila kayo, kukuhanin nila kayo para maging test subjects, o ‘di kaya’y gagamitin para magsilbi sa kanila, ang iba naman ay dinadala sa slave trade. It’s like child labor, but on a different level.” I KNOW that more than anyone, pero hindi kayo ang tumulong sa'kin para makaalis sa sitwasyon na 'yan!“Get my powers back? How can a mere student like you do that?” Inilabas ko ang blade na nasa dulong likuran ng black boots ko, sumipa ako patalikod papunta sa kaniya pero agad niya itong naiwasan. I caught him off guard, nakatakas ako sa mahigpit na hawak nito sa kamay ko. “Ah, this is such a pain. Ang tataas talaga ng pride ng mga babae. Sana nakikinig ka muna,” sambit nito habang nagkakamot ng ulo. N
OriginDOES EQUALITY really exist in this world?People kept striving for that so-called equality. But is it worth fighting for?The moment I found my own answer to this, is the moment I lost my humanity.I don’t need a long life, or to be a grown-up to find an answer to this, because I am the living evidence for this answer since the day I was born: People’s lives aren’t created equal. As human beings, some of us may have our similarities, but one thing is for sure. We cannot be equal. A living being’s fate is inequality itself.That’s why there are heaven and hell. There are job and social positions that will make the public decide on how they will treat you. The world is a big triangle more than a circle, I guess.Ano bang kinahihinatnan ng mga taong lumalaban para sa pagkapantay-pantay? Edi kamatayan. Kaya pinipili na lang manahimik ng nakararami. Pero kahit manahimik sila, hindi ba’t kamatayan pa rin ang kahahantungan nila?Injustices may rule the world, but only two things made
Jordan“COLONEL MARIANO, Private Campbell from Platoon Seven reporting!” matigas kong sambit sabay salute. Nag-salute din pabalik ang matikas na lalaking nasa harapan ko.“Private Campbell. I will be speaking on behalf of our General who is busy as of the moment.”“Understood, Sir!” Sumunod ako sa kaniya sa mini living area kung saan may dalawang maroon sofa ang magkaharap at napagigitnaan ng wooden rectangular table. Umupo naman ako nang sinenyasan niya akong umupo sa tapat niya.I was summoned to the Colonel’s office on Saturday morning. Ano kayang kailangan nila? Summoning me on weekends? More than that, it’s ordered by our General, the highest-ranking soldier in FEAR. Mukhang sobrang importante nito.“Itinaas na sa ‘min na may bago raw kayong recruit sa platoon niyo. How is she doing?”“With all due respect, Sir...hindi ba dapat ang Lieutenant ang nagbibigay ng reports sa bawat platoon? I believe that a Private-ranked soldier like me has no right to report platoon information to t