Jordan
“COLONEL MARIANO, Private Campbell from Platoon Seven reporting!” matigas kong sambit sabay salute. Nag-salute din pabalik ang matikas na lalaking nasa harapan ko.
“Private Campbell. I will be speaking on behalf of our General who is busy as of the moment.”
“Understood, Sir!” Sumunod ako sa kaniya sa mini living area kung saan may dalawang maroon sofa ang magkaharap at napagigitnaan ng wooden rectangular table. Umupo naman ako nang sinenyasan niya akong umupo sa tapat niya.
I was summoned to the Colonel’s office on Saturday morning. Ano kayang kailangan nila? Summoning me on weekends? More than that, it’s ordered by our General, the highest-ranking soldier in FEAR. Mukhang sobrang importante nito.
“Itinaas na sa ‘min na may bago raw kayong recruit sa platoon niyo. How is she doing?”
“With all due respect, Sir...hindi ba dapat ang Lieutenant ang nagbibigay ng reports sa bawat platoon? I believe that a Private-ranked soldier like me has no right to report platoon information to the higher-ups. Besides, I’m not the one who recruited her; it’s our Captain.”
“We’re very much aware of that. Captain W is in charge of her. Pero ngayon, binibigyan ka na namin ng permiso na magsalita tungkol sa platoon niyo.”
“Well, kahapon lang siya ipinakilala sa amin ni Captain.”
“This girl is my recruit. After I defeated her in a fight, she insists to be my mentor. Apparently, this girl already lost her talisman power, and she wants our help.”
“That’s what he said,” pagpapatuloy ko. “Since kahapon ko lang siya nakilala nang personal, wala pa po akong masiyadong masasabi bukod sa parang aso’t pusa sila ng Captain. They look like a married couple headed for divorce. The girl looks fragile and weak. She doesn’t pose any harm.”
“Be wary of that girl, Jordan. Women like that are the most dangerous. That’s why the General summoned you here. You have an important mission only exclusive to you.”
Nanlaki ang mata kong napatingin kay Colonel nang marinig ito. Only exclusive to me? This might be my lucky day! Baka ma-promote pa akong Corporal kapag nagampanan ko ‘to.
I cleared my throat and gulped heavily. “What is it, Sir?”
“We did a background check on that girl. Blanko lahat. Para bang nilinis niya ito nang bahagya bago makipagsapalaran sa ‘tin. Humingi na rin kami ng tulong sa Military Intelligence natin, pero gano’n din ang naging resulta. Rather odd, isn’t it?”
Ang weird na pati ang military intelligence ay wala ring mahanap. Halos lahat ng taong gusto nilang makuhanan ng impormasyon ay nahahanapan nila.
“I don’t know if this girl is a pure genius who hid her identity, or she is just stupid enough to laze around the house all her life, causing her background to be that clean.”
“I hope it is the latter. Otherwise...”
Nag-iba ang timpla sa mukha nito, tila may bakas ng pag-aalala at pangangamba.
“Alam mo na ba ang tungkol sa talisman niya?”
“Hindi pa po, Sir.”
“Like Carlton, she has two abilities. First is Camouflage. From the word itself, she can disguise herself as invisible to the public. Second is the Death Palm. She can destroy anything and everything through physical contact, including humans. I hear your body will explode to pieces if she ever activates it.”
So ang ibig sabihin, may control siya sa kung sino ang pasasabugin niya? She can use it as a threat to someone she already touched. That is a very dangerous talisman out there.
“Naiintindihan mo na ba ang pinupunto ko ngayon, Campbell?”
“Assassin. Judging from her power, there’s a huge possibility that that woman is an assassin.” Ngumiti si Colonel na parang sinasabi na “Nadali mo!”
“Her power is not marked as a threat as of now dahil napatunayang nawala nga ito. At ang Research Division ang mag-ha-handle sa talisman niya, kaya hawak natin ang ability niya. Pero hindi natatapos ang lahat do’n. She may be powerless, but who knows if she has something up her sleeve. Pinagkatiwala ni President Archibald ang kaligtasan ng Greendale sa kamay ng FEAR. Hindi natin siya puwedeng biguin.”
Napayuko ako at napaisip.
Well, If it’s used properly, she can turn herself invisible and touch the enemies beforehand, then activate it of her own will. That is what you call the perfect assassination and infiltration. Having two abilities that are best when combined together is very rare. Unlike my talisman which takes the element of water. I can make and shape things with my water ability. Sa ngayon, pinag-aaralan ko pa ang bawat forms na gusto kong palakasin.
In her case, she can kill almost anyone who stumbles upon her without exerting much effort. Hindi na nakapagtataka kung pag-aagawan siya ng iba’t-ibang organization. How the hell did Captain W found someone who has this kind of ability? Ngayon naiintindihan ko na kung bakit ayaw niya kaming pasamahin sa pag-recruit sa kaniya. It was too dangerous, indeed.
“Alam naming lahat na isang henyo ang kapitan niyo. Magaling siyang umunawa ng isang tao sa kabila ng personalidad niya. Bago niya pa gawin ang isang bagay, mayroon na siyang nakatakdang plano para rito. Pero hindi ibig sabihin no’n ay bulag kaming magtitiwala sa kaniya. Sa kabila ng pagtitiwala ay may kalakip na pag-iingat. Hindi natin alam kung ano talaga ang habol ng babaeng iyon.”
Itinuloy pa niya, “Bantayan mo ang bawat kilos niya, Campbell. Huwag kang pahahalata. Naniniwala ang Heneral na ikaw ang babagay sa misyong ito. Bukod sa malapit ka sa mga babae, magkaedad pa kayo. Miyembro ka ng Student Council sa Greendale, kaya siguraduhin mong magiging kaklase mo siya. Hangga’t maaari ay walang ibang makakaalam nito sa loob ng platoon ninyo. See if that girl is trustworthy.”
“Yes, Sir.”
“Kung mapagtanto mo man na isa nga siyang espiya o ahente mula sa ibang organisayon, fire her immediately and let us know as early as possible. I will give you this badge that will make your actions and orders absolute. But remember, you will only use that for this mission. Ikaw ang matatanggal kapag ginamit mo iyan sa ibang bagay, lalo kung kasamaan.” Iniabot niya sa ‘kin ang silver badge na may logo ng FEAR.
“Lastly...” Nag-ibang muli ang timpla ng mukha nito. Lalo ang kaniyang itim na matang matalim kung makatitig. “Kung mas malala pa sa una ang malalaman mo tungkol sa babaeng iyon, at may maramdaman kang palatandaan ng kadiliman sa kaniyang puso...”
Kumuha siya ng isang pistol at inilapag sa mesa.
Tumayo ako at kinuha ang mabigat na baril nang walang pag-aalinlangan tsaka nag-salute.
“Understood, Sir.”
***
“JORDAN! PU-PUWEDE bang sabay tayong kumain mamayang lunch? Ta-tayong dalawa lang sana,” sambit ng kaklase kong si Ella pagkaupo ko pa lang sa upuan ko sa classroom. Namumula pa ito at pautal-utal ang boses.
“Sorry, may gagawin kasi ako mamayang lunch. You know, Student Council affairs.” Ngumiti ako.
Kitang-kita naman sa mukha niya ang pagkadismaya sa narinig, pero ngumiti pa rin ito nang pilit at sinabing, “O-okay lang! You’re the Vice President, after all. Busy talaga, hehe! Maybe next time?”
Tumayo ako at lumapit nang bahagya pa sa kaniya. I tucked her brown, soft hair in her ears and held her unnatural cheeks full of makeup. “Don’t worry, my cute little kitten. Babawi ako kapag puwede na,” I said, then flashed my killer smile that every girl loves. Mas lalong namula ang mukha nito at tila natulala sa kawalan.
I really don’t like rejecting girls and seeing their disappointed faces. But now, there’s an exception.
Nawala ang atensyon ko sa kaniya nang marinig ang pagbukas ng pinto sa silid. “Class, pick up the trashes and go back to your respective seats. Kaaga-aga, ang dugyot na agad ng room!” It’s Mrs. Panganiban, our very strict homeroom teacher. May katandaan na rin ito kaya understandable ang ugali.
Nang makarating na ito sa tapat ng teacher’s table, humalukipkip ang magkabilang braso niya. “May bago kayong magiging classmate. She’s a transferee. Be nice to her, okay?”
Tumingin si Ma’am sa pinto at sumenyas sa labas. Kaagad na bumukas ito kasabay ng pagpasok ng liwanag. Nakita ko ang maliit na pigura ng isang babaeng may mamula-mulang buhok, or should I say, Scarlet? Nasa likod pa niya ang araw na tila kasisinag pa lamang. Mukha siyang anghel na bumaba sa langit.
Yes, she is the exception I am talking about. This petite girl that has the eyes of an emerald, it almost reminded me of the loveliness of nature in springtime. Her skin looks like it’s never been exposed to the sunlight. It is very ironic as her hair depicts blazing fire coming from the sun.
“M-my name is Origin. I am an official human being and I will be your classmate starting today. P-Pleased to meet you,” sambit nito na akala mo nagtutula lang sa harapan.
Official human being? What’s that? Hindi ko mapigilang matawa nang kaunti nang marinig iyon. Pati ang mga kaklase namin ay rinig ang mahihinang pagtawa.
Isa lang ang masasabi ko, sa paraan ng pananalita niya at kung paano niya i-presenta ang sarili niya, halatang hindi siya sanay sa pakikihalubilo sa mga tao. Kung pagmamasdan siyang mabuti, parang hindi niya magagawa ang mga suspetiya sa kaniya ng mga higher-ups.
“She may be powerless, but who knows if she has something up her sleeve.”
That isn’t impossible, though. Maraming hawak na impormasyon ang organisasyon namin lalo sa iba’t-ibang talisman users sa buong mundo. Malakas din ang koneksyon namin sa gobyerno, pulis at detective agencies. In short, malaking advantage ang mapalapit at lalo na makapasok sa FEAR. At hindi lang ‘yon, may access pa siya sa Greendale na pagmamay-ari ng prominenteng tao sa mundo ng talisman users. It is the spot that any members of a criminal organization would not let go of easily.
So you mean to say, someone who doesn’t know how to introduce herself properly and even stutters in front of people is good enough to outsmart someone like Captain W and the Military Intelligence? This Origin who even failed her entrance exam here? Kun’di dahil sa ‘ming Student Council, hindi naman siya makakapasok dito.
Then, is she an assassin attempting to assassinate someone here? Hindi rin imposible. Assassins are a group of complicated people. Kung ito nga ang totoo, kailangan kong mag-doble ingat. Someone who takes the lives of innocent people doesn’t have a place here.
Sana hindi totoo ang lahat ng paratang sa kaniya. She is very pretty and sexy, but at the same time, she’s cute. It makes me want to take care of her. Her attitude pretty much reminded me of our Student Council President slash Captain. A human being that you can compare to a doll. Their physical looks are indeed beautiful but are devoid of human emotions.
Origin
“PANIGURADO AKONG sasabihan ka ng teacher niyo na magpakilala sa klase. And you can’t say no. You shall do what you are told to and introduce yourself. Tell them your name and your hobby..no, I already know what your hobby is and you obviously can’t tell anyone. Just add your positive traits and say that you are pleased to meet them.”
That W! Bakit ba ako nakinig sa kaniya? Tumatawa na tuloy ang mga ‘to! May nakakatawa ba do’n? Hays, kasalanan ko rin. Bakit ba ako nakikinig sa taong hindi rin naman marunong makihalubilo sa iba?
I retained my calm composure habang papunta sa upuan na itinuro ng teacher namin. Sa pinakalikuran at sa dulong kaliwa kung saan malapit sa ‘kin ang back door ng silid.
“Class President,” pagtawag niya pagkatapos itaas ang salamin nito sa mata.
“Yes, Ma’am?” Tumayo naman ang isang babaeng may itim na buhok na naka low pigtails.
“Ikaw na ang bahalang gumabay kay Ms. Origin, okay?”
“Yes po!” sagot nito at umupo. Nasa gitna siya banda. Pagkaupo niya, tumingin siya sa ‘kin at kumaway na may kasamang ngiti. Ugh, plastik. Ngumiti rin ako na feel ko ay pilit lang din. Kailangan kong mag-iba ng personality dito para hindi sila mag-suspetiya sa ‘kin. Dito masusubok ang acting skills ko!
“Class, may meeting ako ngayon sa faculty. Gawin niyo muna ang assignments niyo sa ibang subjects, okay? Behave!” sambit nito bago lumisan ng silid.
Anyway, I need to act normal here and make friends so that they won’t suspect me. In that way, I can gather more intel. These people with me in this very same room are no more than tools who will help me succeed. After I get what I want, I will make sure that all of them will ro-
“Hello! Biruin mo ‘yon, magkaklase pala tayo!” Napatingin ako sa kaliwa ko nang marinig ang pamilyar na boses.
It’s him! The white-haired boy in the Student Council! Nakangiti pa siya sa ‘kin. Sh*t, so he’s really my classmate? Mukhang inutusan itong bantayan ako ah. I need to be extra mindful of my actions.
“H-hello! N-nice!” Nag-thumbs up ako sabay ngiti. Para bang naparalisado ang lalaking ito at hindi na gumalaw. He’s just staring at me like an empty space while retaining his smile. Awkwardness came in and I don’t know what to do. F*ck, I only know how to kill. I’ve never had training on how to communicate effectively with human beings! Help me, Master Adamman!
“Hahahaha! I really like you, my pancake!”
Nagtinginan sa akin ang mga babae sa room nang sabihin niya iyon. Is it just me or this room felt like it was suddenly attacked by a blizzard?
“Pancake? Did he just call her my pancake?!”
“That transferee! Kararating lang niya rito pero may call sign na sila ni Jordan?!”
I kept on hearing them mutter.
“P-pancake?” tanong ko.
“Yeah. Because you’re as flat as a pancake,” nakangiti niya pang sagot na akala mo ico-compliment ako. Aba buwiset ‘to ah! Talagang sinusubukan mo ang pasensya ko?!
“But who cares? I love flat girls the most, and you just happened to be my type,” dagdag pa niya na lalong nagpataas ng tensyon dito sa room.
“T-thank you for taking a liking on a flat g-girl like me.” Urghh! Tapak na tapak na ang pride ko! Pasalamat ka at may kailangan pa ako sa inyo. Yari ka sa ‘kin ‘pag natapos ko ang misyon ko, you snow white guy!
“Stop teasing her, Jordie! Vice President ka pa naman ng Student Council. You’re leaving bad impression!” May sumingit sa likuran namin. The class president. Nagkasalubong kami ng tingin at nginitian niya akong muli. “Hello! I haven’t introduced myself yet. I’m Jane!”
She stretched out her right hand. I responded to that friendly gesture and shook hands with her. Her hands are small and a little bit rough. I sense an extreme coldness in them. Parang kamay ng mga bangkay na pinaslang ko noon.
“Since wala naman si Ma’am, why don’t we take this one hour of free time on touring you to Greendale’s hidden heritage?”
“Greendale’s hidden..heritage?”
Bingo! Mukhang malaki-laking impormasyon agad ang makukuha ko sa first day ko rito! You are not useless after all, class pres!
“Hoy, ako ang magtu-tour sa kaniya, you nerd! Magbasa ka na lang ng libro mo d’yan!”
“Excuse me, ako ang inatasan ni Ma’am para i-guide siya, bleeeh!” Dumila ito. Bigla niyang kinuha ang kamay ko at hinatak ako palabas ng room. “Let’s go, Origin!”
“Come back here, nerd!” rinig ko pang sigaw ni Joseph pero nagpatuloy lang kami sa pagtakbo.
Greendale’s hidden heritage, huh? Sounds fascinating.
Origin 3 days ago... APPARENTLY, AFTER meeting the other two members for the first time, W took me to the Student Council Room. Pinauwi na niya ang dalawa pagkatapos akong ipakilala bilang isang ulila na nawalan ng talisman. This insolent told them that he defeated me and I begged him to help me with my talisman in exchange for helping out in the Student Council. I have no choice but to go along with his lies to get what I want. Kapag natapos naman ‘to, makikilala niya kung sino ang minamaliit niya. Just you wait, asshole! *** “HIS OFFER is hilarious. I would accept it so that I can have access to FEAR and Greendale!- that’s what you’re thinking, right?” I clicked my tongue three times habang pailing-iling. “Preees, you’re the one who recruited me yet you don’t trust me?” Inilapit niya ang mukha niya sa ‘kin. Sobrang lapit na halos magkapalit na kami ng mukha. “How about you? Do you trust me when you accepted my offer? Do you really think that you would have a carefree life here
Westside Dragons Headquarters“BOSS, YOU have summoned me.” A man in a black suit appeared. He has jet-black eyes and hair, while his mouth area is covered with chains.He is referring to the mafia boss sitting in the dining area with a long table accompanied by darkness and a few candlelights.“You look stronger and more confident than before, Riez. Did you mature under her mentorship?”“No way. I have no one to thank but myself. That useless mentor just slowed me down.”Ngumisi ang mafia boss habang hawak ang wine glass. “Then you shall prove it to me. You have an errand to do for today.”After talking about a certain mission, Riez bowed his head to the boss and walks away. But he stopped and looked back at him. His eyes always look like they want to say something.“Kicking her out because she lost her talisman ability. Is that really the reason, Boss? If that’s the case, why am I still here? I don’t have a talisman since day one, yet you let me serve you.”“It is different. She is
Origin“REMEMBER OUR deal. If you want your abilities back, you shall prove your worth to me.”Binitaw ni W ang mga salitang iyan bago kami umalis kanina. I ended up going with him and taking this mission seriously even if I don’t like it.The boy we are dealing with is using an ability named See-through. From the word itself, he can see through things that a normal eye cannot reach. Kagaya ng kung ano’ng nasa loob ng nakasarang bag, kwarto, pati na rin ang ilalim ng mga damit na suot ng mga tao. In short, it is an ability perfect for spying. But this stupid kid is just wasting it satisfying his perverted desires. What a smart way to waste a god-given power.Time check. It’s already four-fifteen in the afternoon. Pinalitan ko ang damit ko ng kimono dress, pero iba ito. Hindi iyong bigay sa ‘kin ni Boss. Instead of the black hooded one, I am wearing white with pinkish floral designs, and a maroon skirt below the knee in length. W forbade me to wear or use things that I previously owned
Chapter 8 EXACTLY 1,111 years ago, humanity faced humiliation at the hands of demon-like creatures called Mayhems. We became slaves, a food farm, and a plaything. An era where people need to bow down before them in order to survive. Pero nagbago ang lahat nang pasukin ng ilang tao ang isang misteryosong kweba sa kalagitnaan ng dilim. The cave of Merveille. Napupuno ito ng mga kayamanan- iyan ang akala nila sa una. Sa pamamagitan ng mga medalyong ngayo’y tinatawag na Talisman, nagkaro’n ng kapangyarihan ang mahigit kwarenta persyentong katao sa buong mundo. Ikinalat nila ito sa mga taong karapat-dapat para sa pagbabago. Nagkaisa ang lahat ng talisman users, and that unity, revised the dark and painful history we had. Humanity finally defeated Mayhems. Freedom was gained and peace was taken back. Like in every story, there’s always a hero. The one who saved us from facing an apocalyptic future. He who is known as The Adjudicator. The one who discovered Talismans and passed it on t
Chapter 9 “PARA SAAN ang buhay?” Sa araw-araw na pag mulat ng mga mata ko, hindi puwedeng hindi sumagi sa isipan ko ang mga katagang iyan. Para saan nga ba? Para iparanas sa’yo ang hirap at pait nito? Ngunit bakit ang ibang nakikita ko ay magaan ang buhay? May mararangyang damit, kotse, kumportableng tirahan, at higit sa lahat- may kumpletong pamilya. Hindi kagaya ko na pagkagising pa lang ay dama na agad ang matigas na lapag na tinutulugan. Walang unan, walang kumot, walang kahit ano maliban sa isang mahabang karton na nakasapin sa malamig na semento. “Mabuti naman at maaga ka ng nagising ngayon. Nadala ka na ba sa galit ni Boss kahapon?” Siya agad ang nakita ko pagkagising. Ang mukha nitong palaging nakasimangot at ang boses nitong sing-lamig ng Antartika. “Ayan, almusal mo.” Binato niya ang isang piraso ng monay na puro amag na. Tumama ito sa mukha ko. Ang sakit. Mas lalong nagalit ang mga pasa at sugat ko. Kinuha ko ito. Nang mapansin niya ang kakaibang tingin ko sa inaalok ni
FEAR’S HEADQUARTERS Sa loob ng isang malaking silid, makikita ang mahabang lamesang itim. Limang tao ang nakaupo sa bawat upuan dito at tila nasa isang mahalagang pag-pu-pulong. ‘Di kalayuan ay makikita sa harapan ng mga ito ang lalaking nakabihis ng uniporme ng FEAR. Mas lalong naging matingkad ang napakapula nitong buhok dala ng matinding sikat ng araw na nanggagaling mula sa malawak na bintana sa likuran ng nasabing lamesa. “This is new. Ang aga mo yata pumunta para sa monthly report, Private Lieutenant Carlton? Akala ko e signature na ng Platoon niyo na laging ma-late sa mga mahahalagang pagtitipon.” “We’re terribly sorry, Colonel Alastair. Our Captain is a very busy person, considering the workload of being a Student Council President as well.” “Student Council President?” Natawa ang sumunod na nagsalita. “You call that a job? E bakit ang platoon ni Capt-“ “You know very well that our jobs are not the same, Colonel Hugo," pagputol ni Paulum. Hindi man ipinahahalata, pero baka
Origin MERON BANG espesyal sa kapanganakan ng isang tao? Iyong iba ay umiiyak pa sa tuwa kapag nagkaroon ng anak sa kanilang sinapupunan, at umiiyak naman sa lungkot kapag namatay ito. Hindi ako kagaya ng mga mangmang na iyon. Para sa akin, ang kapanganakan ay natural lang naman na nangyayari, paulit-ulit na nga. Araw-araw may nabubuntis at nanganganak sa kahit saang sulok ng daigdig, kagaya ng kamatayan. Ang pagkapanganak ay hindi pa karagdagan ng isang buhay. Ang totoong kapanganakan ng isang tao ay ‘pag nagkaroon na sila ng silbi at halaga. Kung wala ka no’n, wala kang lugar sa mundong ito. Hindi ka nila tatratuhing tao kun’di isang hayop kung tapak-tapakan. Ganito na lang, gagamitin mo ba ang ballpen kung wala itong tinta? Iyon ang bagay na matagal ko nang hinahanap sa pagkatao ko- ang aking halaga. Nahanap ko iyon sa pamamagitan ng pagpaslang ng mga tao galing sa utos ng nakatataas na siyang pinagsisilbihan ko. May silbi ako sa kaniya kaya naniniwala ako na dumating na ang tun
Chapter 1: THE POWER of the talismans that first existed thousands of years ago affected forty percent of the human population. This history made a drastic change in humanity’s future. Matagal nang limot ng panahon ang kasaysayan ng medalyong ito, pero gamit na gamit pa rin ito sa kahit saang sulok ng daigdig. Karamihan sa mga tinatawag na talisman users ay miyembro ng mga sindikatong kumakalaban sa gobyerno at sangkot sa mga illegal na gawain. ~Origin’s POV I HATE HIM! I really do! Kicking me out for that petty reason? That’s unfair! Ang dami kong reklamo, pero wala rin naman akong choice kun’di ang umalis na lang. Kahit sa huling pagkakataon, hindi ko magawang suwayin ang utos niya, labag man ito sa kalooban ko. Bago ako tuluyang makalayo, sumulyap akong muli sa headquarters namin, ang headquarters na naging tahanan ko na rin. Mula rito sa black bridge na tinatayuan ko, makikita mo sa malayong kaliwa ang dalawang magkatabing itim na gusali. Kapag nagawi ka rito sa Manila, imp