Nakangiti ako habang pinagmamasdan si Nicco na kalong si baby sa mga braso niya. Ang saya niya sobra, ramdam na ramdam ko ang tuwa niya habang hawak niya ito.“He’s so pretty, right? Sweetheart?” kay tamis ng pagkaka-ngiti niya habang pinagmamasdan ang mukha ni baby. Tumango-tango ako habang nakangiti. “He’s so tiny, so cute, kay sarap niyang titigan, nakakawala ng alalahanin.” he continued. Aliw na aliw talaga siya.“Yeah… He looks like you, so adorable,” ani ko. Napatingin siya sa akin, napangiti ako sabay pikit ng mga mata ko ng kintalan niya ako ng halik sa labi. Nagmulat ako at muling napatitig sa kanyang mukha, “hindi maikakailang anak siya ng tatay niya, kamukhang-kamukha niya ang kanyang ama.” habang pinagmamasdan ko silang dalawa nawala ang ngiti ko sa mga labi, hindi ko mapigilan na masaktan at malungkot para sa asawa ko. Halatang sabik na sabik na siyang magka-anak, maging daddy. Napatingin siyang muli sa akin, pilit na ngumiti ako.“Can I hold him?” I asked. “Ofcourse, s
When I woke up, wala na si Niccolai sa tabi ko. Bahagya akong bumangon upang silipin ang oras sa alarm clock. Napakunot noo ako ng makitang quarter to eight pa lang, ang aga yata ng asawa kong bumangon.Bumangon ako, nagbihis at nagsipilyo bago ako lumabas ng kwarto. Bumaba ako sa hagdanan unti-unting bumagal ang hakbang ko ng marinig ko ang tawanan sa dining area. Nagpatuloy ako sa pagbaba ng hagdanan. Sinundan ko kung nasaan nanggaling ang narinig but just to see him and her. Nakatayo sa harapan ni Samantha ang asawa ko, naka-apron ito habang pinagmamasdan si Samantha na humihigop sa sabaw na malamang ay luto niya. Sana all pinagluluto. ‘Di ko mapigilan magselos dahil dapat ako lamang ang pinagluluto niya. “Did you like it?” nakangiting ani ng asawa ko kay Sam. Tiningala naman siya ni Samantha kay tamis ng ngiti, kay ningning ng mga mata, hindi halatang nagpapacute sa asawa ko.“Oh wow! Infairness, it tastes so good.” in her most alluring voice. “Glad you like it, Sam. It is healt
When I wake up, wala na ulit sa tabi ko si Niccolai. I already get used to wake up na wala na siya sa tabi ko. Maaga na siyang nagigising upang ipagluto si Samantha. He always made sure she was eating right and healthy foods gaya ng bilin ng Daddy niya. Noong minsan nga, nadatnan ko silang dalawa na parehong nakatayo sa kusina. Pinapatikim ni Nicco kay Sam yung niluto niya habang hawak ng asawa ko yung sandok. Ang saya nilang dalawang tignan, parang mag-asawa lang ganun. Nasanay na ako, pati yata yung puso ko, nasanay na masaktan.It’s monday, so I need to get up for work kahit na puyat ako. Gusto kong sumama kay Nicco sa opisina dahil yun lamang ang time na hindi ako makikihati ng oras kay Samantha dahil dito sa bahay halus buong atensyon niya ay nasa kay Samantha na. At least sa opisina kapag wala lang siyang importanteng meeting ay nasosolo ko siya.Tumayo ako, naligo, nagsipilyo at nagbihis ng pangopisina. Inayos ko muna ang sarili bago ako bumaba. Nasanay na rin akong madatnan s
Nagpabili muna si Nicco ng strawberry ice cream at kisses na ni request ni Samantha kay Juno bago kami umuwi ng bahay. Habang binabagtas namin ang daan pauwi ay laging naaagaw ang atensyon ko sa pagtunog at pag-ilaw ng kanyang cellphone. Napalingon ako sa phone niya na nakalagay sa ibabaw ng dashboard sa harapan ng driver seat. Napasulyap ako kay Nicco, nahuli ko pa itong napasulyap rin sa kanyang cellphone but he didn’t pick it up, hinahayaan na lamang niya ito. Nainis na ako ng halus kada minuto na lamang tumutunog ang message alert tone ng cellphone niya. Malakas ang kutob ko na si Samantha iyon. Hindi ako kumibo, ayokong pagtalunan na naman namin ang babaeng iyon ngunit sadyang sinasagad nito ang pasensya ko lalo na ng makumpirma ko ang hinala ng tumawag ito. I let Nicco see ng silipin ko ang screen ng phone niya and saw Samantha’s name on the screen.“Akin na.” saglit na napasulyap sa akin si Nicco.“Ang alin sweetheart?”“Yung t!ti mo! Gusto mo putulin ko?”“Sweetheart, naman!”
Panay ang agos ng luha ko sa mga mata. Tumayo ako at sumunod sa kanila. Humarurot ng takbo si Kuya Renz palabas ng bahay nilagpasan nito si Nicco upang i- handa ang gagamiting sasakyan. Ilang saglit lang ay narinig ko ang pagsagadsad ng gulong sa driveway, nasa loob na nga nito si Kuya Renz. Bumaba si Kuya Renz mula sa driver seat upang pagbuksan si Nicco habang karga-karga nito si Sam na namumutla at nanghihina. Hindi ako makapag-isip ng matino. Ni ‘di ko alam kung anong gagawin ko. Nais kong sumama. Nais kong malaman ang kalagayan ng baby namin ni Nicco. Hindi ko mapapatawad ang sarili kung may mangyaring masama sa baby o kahit kay Samantha lang. Labis kong pinagsisihan ang ginawa. Nadala lamang ako sa galit at nararamdamang selos para sa dalawa. Binuksan ko ang shotgun seat at sumampa roon. “Era, much better if you stay.” luhaang napalingon ako kay Nicco. Tila sinaksak ng maikailang ulit ang puso ko ng mapatitig ako sa mga mata ni Nicco. Magkahalong pagkabahala, galit at disappoi
Era’s POVSumama akong umuwi sa mga magulang ko sa bahay na nilakihan ko. Sa bahay na pinapangarap ko noong tumakas at magpakalayo-layo. Sa bahay kung saan kay dami kong iniluha at sama ng loob at sa bahay na akala ko’y ‘di ko na gugustuhing tumapak pang muli ngunit ngayo’y naging kanlungan ko kung kailan ako sobrang nadurog at nalugmok. Tama nga sila, tatalikuran man tayo ng buong mundo ngunit hindi kailanman ang mga magulang natin. Sila ang huling taong nasa isip ko ang magpo-protekta sa akin, ang magiging sasandalan ko at tatakbuhan ko ngunit sa kanila pala ako huhugot ng lakas at kakapit.Pumasok ako sa loob ng silid ko. Ginala ko ang paningin sa kabuohan ng kwarto. Isang taon mahigit na ang nakalipas noong huling pinagmasdan ko ito. Walang pinagbago, ni katiting ay wala silang ginalaw o tinanggal sa mga gamit ko. Nanatili ang kabuohan nito sa kung anong gusto ko. Lumapit ako kama at umupo sa gilid nito. Bumaba ang tingin ko sa picture frame na nakapatong sa night stand. It wa
Nicco’s POVKay bilis kong naitakip sa mga mata ko ang braso ng biglang may sumungaw na liwanag sa loob ng aking kwarto direkta sa mukha ko. Nanatili akong nakaupo sa sahig, hindi ko na namalayan nakatulog na pala ako. “What the hell are you doing with yourself, Jacob Niccolai Sandoval!?” it was Cindy’s voice. Mariin akong napapikit, hindi ako makamulat dahil nasisilaw ang mga mata ko sa liwanag ng hawiin niya ang kurtina ng bintana sa harapan ko kung saan ako nakaupo at nakatulog. “Fuck!” mura ko ng maramdaman ang pananakit ng ulo ko. Nanatiling nakapikit ang mga mata ko ng hilutin ko ang bahagi ng ulo kong sumasakit.“Yan napapala mo sa kakainom mo! Every time your heart is broken lagi mo na lamang nilulunod ang sarili mo sa alak! Una kay Gabby, same scenario pero worst itong kay Era! Look at yourself, you’re wasted! Alam mo, hindi solution ang alak sa problema mo, gago ka ba!?” lumapit siya, lumuhod sa harapan ko. Inangat niya ang isang braso ko at nilagay sa kanyang balikat upa
Era's POVIt was seen in the CCTV footage that while Doc. Jinkee came out of her office, Cindy took her phone na nakapatong sa ibabaw ng lamesa nito at dahil kakalapag lang ni Doc ng phone niya sa table ay nanatili pa itong nakabukas at hindi na need magbigay ng passcode to unlock. Same day, same time na natanggap ko ang mensahe ay ang nasa CCTV footage na pinanood naming si Cindy ang nakahawak sa phone ni Doc.“Oh God. I’m so sorry, Era.”“It’s okay, Doc. May mali rin naman ako dahil inom lang din ako ng inom, I forgot to read the precautions.”“Yeah, next time, ugaliing magbasa Mrs. Sandoval.”“Kaya nga doc. Masyado lang din akong nagtiwala because it came from you.”“Hindi ko to pwedeng palagpasin, Ms. Sandoval. It’s invasion of someone’s privacy and worst what if hindi lang pills yung priniscribe niya sayo at paano kung may nangyari sa iyong masama? Ikaw? What’s your plan to Ms. Cindy?”“Sabunutan, I guess?” natawa si Doc sa akala niya ay biro ko, “pasalamat siya at buntis ako.”“
“Hindi! Kamukha ko, kita mo yung tangos ng ilong? Akin na akin, eh,” nagising ang diwa ko ng tila ay may nagtatalo sa paligid ko ngunit nanatiling nakapikit ang mga mata ko. Gusto ko pang matulog. Pakiramdam ko pagod na pagod ang katawang lupa ko ngunit gustuhin ko mang bumalik sa pagtulog ay naaagaw naman ang atensyon ko sa mga tao sa paligid na patuloy pa rin sa pagtatalo pati sa mga kamay na nakahawak sa kaliwang palad ko at ang pagdampi ng kung anong malambot na bagay sa likod nito sa aking tabi.“Ganyan din naman ilong ko. Tingnan mo, sa-side view ako ah,” unti-unti ko nang minulat ang mga mata. “Kita mo yan, magkapareho ng kurba?” It was my dad’s voice.“Sweetheart, you’re awake!” masiglang saad ng asawa ko. Ito pala ang may hawak ng kamay ko at labi niya ang malambot na bagay na dumadampi sa likod ng aking palad. Ang kanyang gwapong mukha ang unang nasilayan ng mga mata ko. “How are you feeling? Mas gusto ka bang kainin? Tell me, please,” sunod-sunod na tanong sa akin ng asawa
Hindi kami nagkaroon ng gender reveal dahil yung babies ko sa sinapupunan ay magkaharap habang mahigpit na magkayakap sa isa’t isa at sa sobrang dikit nilang dalawa ay nahirapan si Doc. Jinkee na makita sa ultrasound ang kanilang gender but it’s okay at least nandoon pa rin yung excitement naming mag-asawa kung anong posibleng gender ng twins namin pero kahit anong ibigay ng Diyos sa amin ay buong puso naman naming tatangpin. We've prayed and waited for them to come at sobrang swerte pa namin dahil dalawa agad. Pinarada ng asawa ko ang sasakyan namin sa parking lot ng hospital. Pinatay niya ang makita. Binuksan ang pintuan sa driver seat at bumaba. Kay laki ng mga hakbang nito na umikot sa harapan ng kotse patungo sa side ko. Hinintay ko siyang pagbuksan ako ng pintuan. Ilang saglit lang ay Inalalayan na niya akong makababa mula sa shotgun seat. Ingat na ingat ito sa pagalalay sa akin at mariing nakabantay sa bawat hakbang at aapakan ko. Sa sobrang laki ng tiyan ko ay nahirapan akon
Era’s POVNapangiti ako at unti-unting nagising ang aking diwa ng maramdaman ko ang ang mga halik ng asawa ko sa ang aking pisngi, sa tungki ng ilong ko, sa mga mata ko, sa noo ko at sa ibang parte pa ng aking mukha. He was just lying right beside me habang nakatalikod ako sa kanya. Inusog ko ang sarili palayo sa kanya upang tuksuhin ito. I heard him growl. Natawa ako ng hapitin niya ang baywang ko sabay hila sa akin palapit muli sa kanya, muling lumapat ang likod ko sa matigas at matipuno niyang dibdib.“Stop kissing me, I’m still sleepy,” pag iinarte ko. Kunyari ayaw ko pero yung trulala ko kahit na mahapdi gustong-gusto na namang angkinin niya. Pinagpatuloy nito ang ginawang paghalik sa iba’t ibang parte ng mukha ko.“Ang kulit,” umiwas ako sa mga halik niya habang nangingiti ngunit hindi pa rin ito tumitigil sa panghahalik sa akin. Tumihaya ako. “I’m still sleepy sweetheart, stop it! Niccolai!” kunwaring saway ko sa kanya. Huminto nga ito ngunit naglanding naman ang labi niya sa
Ate Eds Point of View Part III Dama ko ang pananabik niya at tuwa ng sa wakas ay masilayan niya kami ni Ranz. Hindi na siya naghintay na dumilim. Tila pinalipad agad nito ang kotse papunta sa bahay pagkatapos kaming mag-usap dahil yung dalawang oras na biyahe mula sa siyudad papunta rito sa probinsya ay isa’t kalahating oras lang niya binyahe. Insakto pagdating niya’y nagising na muli si Ranz. Pagkababang-pagkababa nito mula sa sasakyan ay kumaripas ng takbo si Ranz papunta sa kanya habang nakatanaw lamang akong salubungin niya ng yakap ang anak naming dalawa. Kay bilis kong pinunasan ang luhang kay bilis na tumulo sa pisngi ko. Naiyak ako para sa anak ko. Dama ko ang panananabik nila pareho para sa isa’t isa. Binuhat niya si Ranz at mahigpit na niyakap. Nagtagpo ang mga mata naming dalawa ng tignan niya ko. He smiled at me and sincerely mouthed, thank you. Tipid akong ngumiti sa kanya pabalik. Nagbawi siya ng tingin ng may sinabi si Ranz sa kanya. Tumalikod ako at pumasok sa loo
Ate Edz Points of view Part II I am a mom and I am still a wife sa mata ng Diyos, dalawa sa mga pinakamalaking responsibilidad ko bilang babae na ‘di ko pwedeng talikuran kahit na sobra niya kong sinaktan, kahit na sobra niyang dinurog ang pagkatao ko at sobra yung truma na binigay niya sa puso ko. Renz was rushed to the hospital ng biglang mawalan ito ng malay. Aminin ko, sobra akong natakot sa posibleng mangyari sa kanya, yung pain sa puso ko nandun, yung galit na nararamdaman ko para sa kanya nandun, pero yung pagmamahal ko sa kanya nangingibabaw pa rin. Sobrang gulo ng isipan ko. Sobrang hirap ng kalooban ko. Nagtatalo ang puso at ang utak ko. He was now okay at kasalukuyang nagpapagaling. Maga ang dalawang mata niya, puro pasa ang kanyang mukha, putok ang kanyang labi at isang bahagi ng kanyang kilay, may benda ang kanyang ulo. May fractured ang kanang kamay at braso nito kaya hirap siyang igalaw iyon, it has brace to protect and cure the broken bone. Ilang oras na siyang n
No! Hindi! Kay bilis kong tumalikod upang iwan siya habang yakap-yakap ko ang anak kong si Ranz. Hindi totoo yung nakita ko! Hindi ko matanggap! Hindi ko kayang paniwalaan! Lalo at ayaw tanggapin ng puso ko! Hindi ako bingi at lalong hindi ako bulag. Rinig na Rinig ko ng tawagin siyang Daddy ng ibang bata. Kitang-kita ng dalawang mga mata ko kung gaano niya kamahal yung batang tinatawag siyang Daddy ng maluha siya sa tinuran nito na baka hindi na niya ito mahal. Rinig na Rinig ko at kitang-kita ng dalawa kong mga mata pero ayaw pa rin maniwala ng puso ko. Hindi ko kayang tanggapin na magagawa sa akin ng asawa kong lokohin at pagtaksilan ako. Sa loob ng mahabang panahon na pagsasama namin ni isang beses ay hindi niya naipadama sa aking may kulang sa akin, na hindi ako sapat, na hindi siya kontento sa pagmamahal na ibinibigay ko sa kanya araw-araw. Sa katunayan laging niyang sinasabi na higit yung mga binibigay ko, na sobra-sobra ako para sa kanya, na sapat lamangng ako! Muling
Note: POV to lahat ni Kuya Renz. Skip niyo na lang po kung ayaw niyo ng scene na hindi related kina Era at Nicco. Thank you po. Kuya Renz POV I was an orphan, nagsumikap upang makapagtapos ng pag-aaral. I became a Police Officer. I was at the peak of my career when I had someone killed because of my carelessness. Napatay ko nga yung nang-hostage ngunit nakalabit naman nito ang gatilyo ng hawak niyang baril, natamaan sa sintindo ang hostage niya at namatay. Matunog ang pangalan ko dahil sa mga naisarado kong mga kaso, dahil sa katapangan kuno. Sumusulong kasi ako sa panganib. Ewan ko ba, gustong-gusto ko yung may thrill, yung nacha-challenge ako, yung buhis buhay na proyekto ngunit isang pagkakamali ko lang nawala sa akin lahat. Nang matanggal ako sa serbisyo akala ko’y katapusan na ng mundo ko. Araw-araw naglalasing ako. Sinubukan kong mag-apply ngunit may sabit na ang pangalan ko. Isang araw naisipan kong magpakamatay. Napadaan ako sa isang tulay binalak kong tumalon at tapusin
Xhymich POV Kay lakas ng buhos ng ulan. Kumikidlat. Kumukulog. Sobrang lakas pa ng hangin. Isa-isa nang nawawala ang mga kasama kong estudyanteng nakikisilong habang hinihintay ang mga sundo nila. Wala ang tiga sundo ko. I told my driver not to fetch me up dahil may susundo sa akin. Kay aga naming pinauwi dahil may darating na bagyo ngunit heto ako’t parang tangang naghihintay sa waiting shed sa labas ng campus mahigit kahating oras na ang lumipas. I kept on glancing at the phone I was holding. Nagbabakasali na may text o tawag mula sa kanya ngunit wala. Hindi naman sira ang signal dahil may pumapasok na text sa akin at mensahe mula sa group chat naming magkakaklase. “Vrix, where are you?” I texted him again sa hindi ko na mabilang na beses. He’s my first love, my first boyfriend, my first in everything. We’ve been together for a year now but just lately he has changed. He has changed a lot. I wanted to talk to him to clear things out between the two of us. I tried to reach him even
Ate Luz’s POVGiloka uy! (Nakakakiliti!), bahagya kong iniwas ang mukha ko ng maramdaman ko ang kung anong dumadampi sa iba’t ibang parte ng aking mukha. May kung anong mumunting tumutusok sa mukha ko. Nangingiti ako lalo at gumapang pababa ang bagay na iyon sa panga ko, pababa sa leeg ko.“Ayaw ba… (Wag po.),” nangingiti kong saad sa umaagaw sa natutulog kong diwa. Yung pinapatigil ko siya ngunit gustong-gusto ko naman ang ginagawa niya. Kay sarap naman sa pakiramdam. Nakikiliti pat ang t!inggil ko, pisti! Nananatiling nakapikit ang mga mata ko habang patuloy naman ang estrangherong bagay na iyon sa kanyang ginagawa. Bumaba pa ang pangingiliti nito sa gitna ng dalawa kong mawntins! “Aguroy! Kalami ba ana… (Aray, ang sarap naman niyan.),” daing ko ng maramdaman ang malambot at mamasa-masang kung ano sa gilid ng isa kong bundok. Kusang napataas ang isa kong kamay sabay kapit sa estrangherong bagay na patuloy sa pangingiliti sa akin. Sobrang pamilyar ng ginagawa niya sa katawang lupa k