แชร์

Chapter 3

ผู้เขียน: Pusa
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2022-07-10 15:51:31

"Man, I can't believe you would do that!" Inikotan na lamang ng mga mata ni Brett ang kaibigang si September. Nasa isang Bar sila ngayon na pagmamay-ari ni Rico. Hindi kasi siya tinigilan ng dalawa kanina hangga' t hindi siya pumayag na sumama sa mga ito sa Bar. Kaya imbes na dumiretso siya pauwi ng kanilang bahay, heto siya ngayon, nakatambay sa Bar kasama ang dalawang chismoso niyang kaibigan!

"Tsk! Ano sa tingin niyo ang gagawin kapag nakakita kayo ng babaeng sinasaktan? Papanoorin niyo lang ba?" binalingan niya ang kaibigang si Rico, "at ikaw Ric, pulis ka pero nanood ka muna bago ka umawat." komento niya. Tinungga niya ang basong may laman ng alak.

"Naunahan mo lang ako e. Saka, naka-leave ako remember? Kaya hindi ako basta-basta makagawa ng aksiyon. Tatayo na sana ako kanina pero nawili ako sa expression ng mukha mo e." wika ni Rico na may sinusupil na ngiti sa labi.

Natahimik siya sa isang sulok, pero hindi matahimik ang kaibigan niyang si September.

"I saw you kissed her, Man. Don't deny it." Muntik pa niyang maibuga ang iniinom sa narinig. Anong klaseng tao ba itong si September? His car is tinted kaya paano nito nakita ang ginawa niya?

"Nagulat ka kung paano ko nalaman no? Hahah! My friend, I have a camera recorder inserted in your car."

"What the fuck?" gulat niyang turan sa kaibigan. "Bakit— I mean, bakit ka may nilagay na gano'n? For what?" litong tanong niya kay September.

Si Rico naman ang sumagot sa katanongan niya.

"Nang gabing um-attend tayo sa Bachelor's party, Sep and I, made a pustahan."

"Pustahan?" Nakakunot ang noong sabi niya.

"Yeah. Pustahan. Dahil likas na pihikan ka sa mga babae, nagpustahan kami ni Sep na kapag may naisakay kang babae sa car that night, it means panalo ako dahil iyon ang bet ko. But, kung wala naman, si Sep ang panalo dahil iyon ang bet niya." Ininom muna nito ang alak bago ituloy ang sasabihin. "Pero nakalimutan namin ang pustahang iyon, nawala na sa isipan namin, e dahil sa kalasingan. Kanina lang nalaman ang resulta dahil kanina lang namin naalala ang pustahan na iyon." pahayag ni Rico. Napatampal naman siya sa noo. Ang daming kalokohan ng dalawang 'to!

"Oh, ngayon. Sinong nanalo sa inyong dalawa?" aniya.

"Si September." sagot ni Rico sabay ismid.

Umiling-iling na lang siya. Hamakin mo pinagpustahan siya ng dalawang abnoy na 'to na wala man lang siyang kaalam-alam!

"Mabalik tayo sa topic kanina, bro. Why did you kissed her?" Napatingin siya sa dalawang kaibigan na hindi naalis ang titig sa kanya. Napalunok siya. Bakit nga ba niya ginawa iyon?

"I don't know." tipid niyang tugon.

"Oh, really? Sa pagkakaalam ko kasi hindi ka basta-basta nanghahalik ng babae, unless... Type mo siya." komento pa ni Rico.

"Hindi ko siya type or what. Tapos. Huwag nang makulit." inis niyang turan sa mga ito.

"Okay, sinabi mo, e. Pero naalala ko, dinala mo pa pala sa hospital iyong magandang binibini. Hmm... Tapos, tinakot mo pa ang tiyahin niya." wika pa ni Sep na nakatukod ang isang kamay sa baba nito na tila aliw na aliw sa kakatanong sa kanya.

"I'm just concerned iyon lang 'yon. Now, kung wala na kayong i-interview sa'kin, can I go home?" walang gana niyang sabi.

"Okay!" sabay na wika ng dalawa.

Tumayo siya at naglakad palabas ng Bar. Sumunod naman sa likuran niya ang mga kaibigan. Bago siya pumasok sa kotse ay bumaling siya muna sa mga ito.

"Thanks bro. Mag-iingat kayo pauwi." aniya.

"You too, Man!" sabay-sabay na silang pumasok sa kani-kanilang kotse, saka iyon pinaharurot paalis sa lugar.

...

Paika-ikang naglakad si Anna papasok sa silid na inuukupa nila ni Gina. Kakauwi lang niya kasama ang kaibigan na sumundo pa sa kanya sa Hospital. Mabuti na lang hindi gaano kalala ang tinamo niya sa Tiyahin. Pero masakit pa rin ang buo niyang katawan, lalo na ang parteng balakang niya.

"Kumusta ang pakiramdam mo, Anna?" si Aling Agnes iyon na humabol ng tanong sa kanya.

"Maayos lang po, Manang Agnes. Masakit po ang katawan ko pero may pain reliever naman pong binigay ang doktor." magalang niyang sagot sa Ginang.

Awa naman ang lumarawan sa mukha ng Ginang. Tinapik-tapik nito ang balikat niya.

"Pasensya ka na, Anna kung hindi ko napigilan si Mare. Pero mabuti na lang napigilan sila ng tatlong kalalakihang iyon. Kakilala mo ba sila Anna?" wika ng Ginang.

Oo nga no. Sa sinabing iyon ng Ginang ay naalala niya ang lalaking humalik sa kanya kanina. Bakit kaya nito iyon ginawa? Napailing siya sa kaisipang iyon. Pasalamat na lang siya dahil tinulungan siya ng mga ito na ilayo sa Tiyahin niya. Dahil kung hindi baka nalumpo na siya ng wala sa oras. Maka-tadyak ba naman ang Tiyahin niya e, parang wala nang bukas.

"Hindi ko po sila kilala, e. Basta na lang sila umeksena kanina. Mga kustumer po natin sila, Manang." pahayag niya.

"Gano'n ba? Naku, sana bumalik sila rito. Alam mo bang dumami ang mga kustumer natin kanina dahil sa kanila. Paano ang popogi kasi e!" tila kinikilig na saad ng Ginang.

Ngumiti lang siya saka nagpaalam nang magpapahinga. Bugbog kasi ang buong katawan niya kaya gusto niyang ihiga.

"Sige, Anna. Magpahinga ka na. Bukas day-off niyo naman ni Gina e. Kaya makakapagpahinga ka ng maayos." ani ng Ginang. Nang umalis ito ay isinara na niya ang pinto.

Wala pa si Gina dahil lumabas ito saglit. May pupuntahan pa daw sa kabilang bahay. Duda niya, jowa nito ang pinuntahan. Nahiga siya sa maliit na katre. Napangiwi siya ng tumama ang likod niya sa matigas na higaan, wala kasing foam iyon tanging banig lang ang sapin. Sanay naman siya sa gano'n dahil sa bahay ng tiyahin niya ay sa malamig na semento lang siya nahiga. Unan, kumot lang. Wala nang sapin sa sahig.

Pero ngayon mukhang lalo yatang sasakit ang katawan niya dahil sa tigas nang hinihigaan niya. Kaya muli siyang bumangon upang kunin ang mga damit niya sa kartoon. Inilatag niya lahat sa katre, pinagkalat-kalat niya iyon upang magsilbing sapin sa kan'yang likuran. Nang matapos sa ginagawa ay muli siyang nahiga. Kahit papano ay hindi na masyadong matigas ang hinihigaan niya ngayon.

Subalit hindi siya makatulog kahit na anong pilit niya. Bumabalik sa balintataw niya ang imahe ng lalaking nanghalik sa kanya. Napahawak siya sa sariling labi dahil pakiramdam niya'y naroon pa rin ang mga labi ng lalaki. Nakagat niya ang pang-ibabang labi habang inaalala ang guwapo nitong mukha.

"First time kung makatikim ng halik... Bakit naman kasi niya ginawa 'yon?" tanong niya sa kan'yang sarili. Nakatulugan na lamang niya ang kaisipang iyon.

Kinabukasan tinanghali na siya ng gising. Nang magising siya ay wala pa rin sa higaan nito si Gina pero may bakas na doon natulog ang dalaga. Bumangon siya saka inayos ang higaan pati na rin ang mga damit na nilatag niya roon ay binalik niya sa loob ng kartoon. Naisip niya kagabi na bumili ng mumurahing foam sa Mall na malapit sa kanilang bayan, total naman may naipon siyang pera. Plus, iyong guwapong lalaki na tumulong sa kanya kagabi ay may iniwang limang libo sa kanya. Pambili raw ng gamot. Ayaw niya sanang tanggapin iyon pero basta na lamang iyon iniwan ng lalaki sa higaan niya kaya naman kinuha na lang niya. Magpapasalamat pa sana siya kaso nawala na lang itong bigla. Pero di bale na lang dahil kapag nakita niya ito ulit ay magpapasalamat siya ng sobra. Dahil hindi biro ang perang inilabas nito pambayad sa pagpapagamot niya sa Hospital, kasama ang mga test na ginawa sa kanya upang masigurong walang buto na nabali sa katawan niya.

Naabutan niya sa kusina si Gina na nagtitimpla ng kape. May sangag, itlog, at pritong toyo na rin ang nakahain sa mesa. Natakam siya kaya naman naupo siya kaagad sa silya.

"Kumusta na pakiramdam mo, Anna?" tanong ng dalaga nang bumaling ito sa kanya. Inilapag nito ang tasa na may lamang kape sa tabi ng pinggan niya.

"Salamat." kinuha niya ang kape saka hinigop. Nang maibaba ang tasa ay saka siya nagsalita, "maayos lang. Nakakatulong naman ang pain reliever." nakangiting wika niya. Sumandok siya ng kanin at ulam saka tahimik na kumain.

"Mabuti naman. Naku, iyang pinsan mo pag na-tyempuhan ko iyan d'yan sa labas, lalong puputla ang nguso niyan sa'kin! Nagkaroon tuloy ako ng singaw sa bibig dahil sa ginawa niya!" pagrereklamo ni Gina.

"Sus, baka kinagat lang iyan ng jowa mo e." pang-aasar niya sa kaibigan.

"Anong kinagat e, sinampal ako nang malakas ng impaktitang iyon kaya dumugo ang bibig ko. Kaya heto, naging singaw! Ang sakit pa naman. Pahinging tawas mamaya, lalagyan ko 'to para gumaling na kaagad." inis na wika ni Gina.

Tumango naman siya saka ituloy ang pag-ubos ng pagkain sa plato. Nang matapos sila sa pag-aalmusal ay siya na ang nag-prensinta na maghugas ng mga plato pero hindi pumayag si Gina. Baka raw mabinat siya kaya naupo na lang siya sa isang tabi habang pinapanood ang kaibigan.

"Ah, Gi, puwede mo ba akong samahan sa Mall ngayon?" tanong niya sa kaibigan nang matapos ito sa ginagawa.

"May bibilhin ka?"

"Oo e. Bibili sana ako ng foam, iyong mumurahin lang. Masakit sa likod iyong higaan natin e." aniya.

"Sige. Maghanap tayo ng buy one take one! Matagal na rin akong nagtitiis d'yan sa higaan natin e. Pakiramdam ko nga e, semento na sa tigas ang likod ko." komento nito na ikinatawa naman niya.

Kaya nang araw ding iyon ay pumunta sila ni Gina sa mall. Naglibot sila upang makahanap ng buy one take one na pansapin sa higaan. At sa wakas ay nakahanap naman sila.

"Ay, salamat nakahanap rin tayo!" bulalas ni Gina. Tig-isang bitbit sila no'n habang binabagtas ang daan papunta sa food court. Nagutom kasi sila sa kakaikot kaya napagpasyahan nilang dalawa na kumain na muna. Sa isang Siomai Stand sila tumambay ni Gina.

"Ate, apat na order po ng siomai!" sabi ni Gina sa tindera.

Habang hinihintay nila ang in-order ay nagsimulang magtanong si Gina tungkol sa lalaki kagabi.

"Alam mo, Anna, kakaiba iyong mga lalaki kagabi, lalo na 'yong lalaking bumuhat sayo. Hindi mo ba sila kilala?" tanong ni Gina na mabilis naman niyang nasagot.

"Hindi e. Concerned citizens lang ang mga iyon. Mabuti nga tumulong sila e, dahil nakakahiya na talaga sobra iyong ginawa nina Tiyang at Chloe." saad niya.

Dumating ang kanilang in-order kaya agad nilang nilantakan.

"Sinabi mo pa. Napaka-bastos ng mga ugali nila! Kung wala lang akong respeto sa matatanda, parang ang sarap ilibing sa lupa ang ulo ng tiyahin mo! Kakagigil!" gigil na turan ni Gina habang ngumunguya ito.

"Hayaan na lang natin sila. Mas gugustuhin ko pang iwasan sila kaysa patulan. Magkakasala lang ako sa panginoon." wika niya. Wala naman kasi siyang mapapala kong papatulan niya ang mga iyon.

"Kung sa'kin mangyari iyang nangyayari sayo, Anna. Naku, hindi ako papayag na ganyanin lang nila ako no! Lalo na kung wala naman silang proweba sa mga pinagbibintang nila! Lintik na ang walang ganti, baka pag-untugin ko pa ang mga ulo nilang mag-ina!" Natawa na lang siya sa sinabi ni Gina. Palengkera kasi ito, sanay sa away at hindi basta-basta nagpapa-api. Hindi kagaya niya na saktong iiyak lang sa isang tabi.

Nang matapos sila sa pagmemeryenda ay agad sila nagbayad sa tindera at nilisan ang lugar. Pero saktong palabas sila ng Mall nang makasalubong nila ang dalawang lalaki na tumulong sa kanila kagabi.

"Hey, mga binibini!"

"Hi!" Si Gina ang sumagot sa mga ito habang nahihiya naman siyang ngumiti sa mga ito.

"I'm Rico!" Pakilala ng isang lalaki na medyo mabalbas ang pisngi. Pero guwapo ito at makisig katulad rin ng kasama nitong lalaki.

"I'm September, ang pinaka-guwapo sa'ming dalawa!" Pakilala naman ng isa na hindi rin papatalo sa ka-guwapuhan at kakisigan. Tila mga modelo ang mga ito kong tignan.

"Buhay pa ba ang nag-pangalan sayo niyan? Ayos a! Bakit hindi na lang November? Para buwan ng lagim hahah!" suhestyun ni Gina sa isang lalaki na ikinasama ng tabas ng mukha nito. Siniko naman niya ang baliw na kaibigan kaya napatahimik ito. Pero naroon pa rin na tatawa-tawa ito.

"Of course buhay pa ang mommy ko!" Nakasimangot na turan ng lalaki kay Gina. Siya na lang ang humingi ng paumanhin dahil walang pakialam ang isang 'to.

"Pasensya na kayo. Sige mauuna na kami, maraming salamat pala sa tulong niyo kagabi. Pakisabi na rin sa isang kasama niyo na maraming salamat talaga sa lahat." magalang niyang sabi sa dalawang lalaki. Ngumiti naman ang mga ito sa kanya, maliban lang sa isang lalaki na masama ang tingin kay Gina.

"No worries, Miss?"

"Anna. Heto naman ang kaibigan kong si Gina." Pakilala niya sa sarili at kay Gina.

"Gina-natoto... Gina-makakain..." pakanta-kantang wika ng lalaking nagngangalang September. Masamang tingin naman ang ipinukol ng kaibigan niya sa lalaki. Gusto niyang matawa pero nagbabantang tingin ang ibinato ni Gina sa kanya.

"Gina-gago mo ba ako?" Maangas na tanong ni Gina kay September.

"Wala akong ginagawa, kumakanta lang ako rito!" Masungit naman na tugon ng isa.

Humalukipkip ang kaibigan niya sa isang tabi. Bad trip ito.

"O, siya sige na. Mauuna na kami," napakamot sa ulo si Rico habang pinagbaling-baling ang tingin sa dalawa na parang mga aso't pusa. "makakarating kay Brett ang pasasalamat mo, Anna. Nice meeting you two, again." wika ni Rico.

"Sige, salamat ulit. Bye!" Hinila na niya ang kaibigan palabas ng mall. Nag-prensinta ang dalawang lalaki na tulungan sila sa dala pero mariin nila itong tinanggihan.

Habang sakay ng jeep ay naalala niya ang pangalang binanggit ni Rico kanina.

Brett

Iyon pala ang pangalan niya...

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
ความคิดเห็น (1)
goodnovel comment avatar
Marjo Fajardo
Ganda nmn Ng mga story mo.idol pusa
ดูความคิดเห็นทั้งหมด

บทที่เกี่ยวข้อง

  • Still holding on   Chapter 4

    Nang makauwi sa bahay na tinutuluyan ay agad na inayos nina Gina at Anna ang kanilang kuwarto. Sa wakas ay mararanasan ring humiga ni Anna sa malambot na higaan at hindi na sa papag na tila pader sa katigasan."Ang sarap mahiga kung ganito kalambot ang higaan natin!" bulalas ni Gina na umiikot-ikot pa sa higaan nito. Natawa naman siya sa kaibigan. Matagal na itong naninilbihan kay Manang Agnes pero hindi ito makabili ng maayos na kutson dahil ang kinikita nito ay pinapadala sa pamilya sa Cebu. Panganay kasi sa magkakapatid si Gina kaya ito ang inaasahan ng pamilya nito."Kaya nga, e. Hay, sana bukas um-okay na ang pakiramdam ko para makapagtrabaho na'ko ng maayos." wika niyang nakahiga."Naku, Anna, kung hindi mo pa kaya, huwag ka munang pumasok. Lunes naman bukas, e. Hindi masyadong marami ang kustumer. Ako nang bahala basta magpahinga ka na lang muna." suhestyun ni Gina. Pero hindi siya papayag. Sayang ang kikitain niya sa isang araw. Ibabawas kasi ang absent niya sa sasahurin niya.

    ปรับปรุงล่าสุด : 2022-09-01
  • Still holding on   Chapter 5

    Kinabukasan maagang nagising si Anna upang maligo at magluto ng almusal nila ni Gina. Sa karenderya kung saan sila nagtatrabaho ay doon rin sila naglalagi. Sa ikalawang palapag kasi no'n ay paupahan ni Aling Agnes pero pinagamit na lang sa kanila ng libre ang silid. Sa katabi ng karenderyang iyon ang bahay naman ni Aling Agnes.Humihigop si Anna ng kape nang bumaba si Gina sa hagdan. Agad niya ito inalok ng almusal."Oh, halika na, Gi." paanyaya niya sa kakagising lang na si Gina.Paunat-unat naman ito ng katawan bago ito naupo sa silya. Kinuha nito ang kape at ininom. Kapagkuwan ay nagsalita ito."Papasok ka na?" tanong nito sa kaniya."Oo. Hindi na masakit ang katawan ko." saad ni Anna."Sigurado ka?" may halong pagdududa ang tanong nito.Aminado si Anna na masakit pa rin ang buo niyang katawan, pero dahil sayang ang araw na um-absent siya ay papasok na lang siya ngayon."Oo nga e." sagot niya. Pero laking gulat niya nang mariing pisilin ni Gina ang balikat niya. "A-aray!" reklam

    ปรับปรุงล่าสุด : 2022-09-01
  • Still holding on   Chapter 6

    Nahihiya man ay nilakasan na lang ni Anna ang loob upang kausapin si Aling Agnes kinabukasan. Ang buong akala ng dalaga ay magtatampo sa kan'ya ang Ginang, pero laking gulat niya nang matuwa pa ito sa kan'yang sinabi."Talaga, Anna? Sa Valle Interprises ka pupunta ngayon?" tila excited na tanong ni Aling Agnes. Hindi maalis ang tuwa sa mukha ng Ginang. Kilala kasi nito kung gaano kayaman ang opisinang pupuntahan ni Anna."Opo, manang." tipid na sagot ni Anna habang sinusukbit sa balikat ang bag. Nakasuot lamang siya ng skinny jeans at simpleng blouse na kulay green.At flat shoes naman ang sapin niya sa paa. Hinayaang nakalugay ang basa pang buhok na hanggang balikat ang haba.''Naku, Anna, baka iyan na ang suwerte mo! Huwag kang mag-alala, nandito lang kami ni Gina naka-support sayo!'' wika ni Agnes sabay baling nito kay Gina na mababakas rin ang tuwa sa mukha, '''diba, Gina?'' anito. Mabilis namang tumango ang kaibigan.Ngumiti si Anna sa dalawang tao na itinuring na niyang pamilya.

    ปรับปรุงล่าสุด : 2022-09-02
  • Still holding on   Chapter 7

    Pagka-uwi palang ni Anna galing ng San Diego ay agad niyang inaayos at niligpit ang mga gamit na dadalhin niya kinabukasan. Nang araw na iyon ay hindi nagbukas ang Agne's Batchoyan. Ikinagulat pa niya iyon pero pinaliwanag sa kan'ya ni Gina kung bakit. Gusto raw kasi ni Aling Agnes na ang buong araw na iyon ay para sa kan'ya, gusto ng mga ito na mag-bonding sila. Kaya naman matapos ang pag-aayos niya ng mga gamit ay inaya siyang pumunta ng Plaza para mag-picnic, dala ang iba't ibang putahe na pinaluto pa ni Aling Agnes sa kusinero nila.Hindi matatawaran ang saya na nadarama ni Anna sapagkat ngayon niya lang naranasan ang pahalagahan ng isang tao. At kina Gina at Aling Agnes lamang niya iyon naranasan. Kaya naman labis siyang nagpapasalamat sa mga ito.''Basta, Anna, huwag mo kaming kalimutang i-invite sa kasal mo ha?'' si Gina iyon na sumusubo pa ng barbeque.Maang na napatingin siya sa kaibigan."Ha? A-anong kasal?'' kunot ang noong tanong niya kay Gina.Tumawa pa si Gina bago siya

    ปรับปรุงล่าสุด : 2022-09-03
  • Still holding on   Chapter 8

    Unang araw sa trabaho ni Anna bilang nanny, kaya naman maaga siyang bumangon at naligo. Masigla ang bawat galaw niya. Hanggat maaari ay ayaw niyang pa-apekto sa mga kasamahan sa loob ng mansion. Kung ayaw nila sa akin, bahala sila. Basta ako, kailangan ko ang trabahong ito! Aniya sa isipan.Matapos makaligo ay naghanap si Anna ng masusuot, pero akmang isusuot na niya ang damit nang pumasok sa loob ng silid na inuukupa nila si Bebang, ang mayordoma.Isang silid lang ang ginagamit nilang mga katulong, pero malaki iyon at malapad. May kani-kaniyang bed spaces. Maluwag pa sa kanilang lima. May sariling bathroom at kusina rin iyon. Kung iisipin ay hindi iyon ordinaryong silid lamang.Napatingin si Anna sa damit na inilapag ni Bebang sa ibabaw ng higaan niya. "Iyan ang uniporme mo." supladang sabi ni Bebang kay Anna.Pero gayunpaman ang pakitungo ni Bebang kay Anna ay hindi na lamang iyon iniisip pa ni Anna. Magalang siyang nagpasalamat sa mayordoma."Salamat po." aniya."Pagkatapos mo d'

    ปรับปรุงล่าสุด : 2022-09-04
  • Still holding on   Chapter 9

    Habang nasa biyahe pauwi ay panay ang pangungulit ni Paolo kay Anna na dumaan sila sa Kidzoona. Madaanan lamang nila iyon pauwi, pero hindi pumayag si Anna kahit na gusto niya sanang pagbigyan ang bata. Alam niyang nasa rules iyon ni Brett, at bawal iyon labagin.''Ate Anna, please...'' ulit na panunuyo ni Paolo. Sinadya nitong palambingin ang boses at sinabayan pa ng pagpapa-cute.Napabuntong-hininga si Anna, kapagkuwan ay ginulo ang buhok ni Paolo. Yumakap naman sa bewang niya ang bata. Ang driver naman ay panay ang sulyap sa kanila sa rearview mirror.''Magpaalam muna tayo sa daddy mo. At kung papayag siya, bukas na lang tayo pupunta sa Kidzoona.'' paliwanag ni Anna sa bata.''Okay...'' anang bata na tila hindi sang-ayon sa sinabi niya. ''Si mommy ko lagi niyang sinusunod ang gusto ko. Lagi kaming pumupunta sa Malls, especially sa Kidzoona.'' malungkot na sabi ni Paolo na ikinalingon ni Anna rito.Oo nga pala may mommy itong si Paolo pero bakit hindi ito nakikita ni Anna? Hindi ba

    ปรับปรุงล่าสุด : 2022-09-04
  • Still holding on   Chapter 10

    Malakas ang pagbuga ni Brett ng hangin nang makalabas ng silid si Anna. Napahawak siya sa sariling baba, at hinilot-hilot iyon. Nang hindi pa rin matanggal ang manhid no'n ay nag-utos na siyang magpadala ng yelo kay Bebang."Ano bang nangyari, hijo?" takang-tanong ni Bebang habang nakatingin ito sa binatang hindi maipinta ang mukha na naglalagay ng yelo sa baba nito."Nauntog lang ako sa isang matigas na bagay." walang ganang sagot ni Brett."Gano'n ba? Si Anna naglalagay rin ng yelo sa noo niya. Ewan ko kung ano'ng nangyari sa babaeng iyon. Malaki ang bukol sa noo e." sumbong ni Bebang.Ngumisi si Brett sa sinabi ng matanda.Mabuti nga sayo! Aniya sa isipan."You can leave now. Ako nang bahala rito." ma-awtoridad na utos niya kay Bebang.Sa sinabi niya ay tumango si Bebang at lumabas ng silid. Wala pang ilang segundo nang lumabas ang mayordoma ay pumasok naman ang anak niyang si Paolo."Dad..." anito."Hmm...something wrong?"Nakitaan niya ng pag-aalinlangan ang itsura ng anak kaya p

    ปรับปรุงล่าสุด : 2022-09-05
  • Still holding on   Chapter 11

    Nagpaalam si Anna kay Brett kinabukasan na magda-day-off siya. Gustong sumama ni Paolo sa dalaga pero hindi iyon pinayagan ng ama nito. Umiyak pa ang bata nang umalis si Anna at sumakay ng kotse na maghahatid sa kan'ya sa San Pedro.Hindi alam ni Anna kung namalikmata ba siya nang makita ang reaksyon ng mukha ni Brett na para bang hindi na siya babalik sa mansion nito nang pasakay na siya sa kotse. Umiling na lang ang dalaga dahil kung anu-ano ang napapansin niya na wala namang katuturan.Nang makababa sa Bayan ng San Pedro ay tuwang-tuwa na sinalubong nina Agnes at Gina ang dalaga. Nagulat pa si Anna nang makitang kasama rin ng mga ito si September."Anna!" sabay na wika ng dalawang babae. Kapagkuwan ay niyakap si Anna."Hello, kumusta kayo? Na-miss ko kayo ng sobra a." ani ni Anna."Heto, okay lang naman sana kung walang buntot nang buntot!" saad ni Gina na tinapunan pa ng masamang tingin si September."Woah. Wala akong kinalaman d'yan. By the way, how are you, Anna? Kumusta naman

    ปรับปรุงล่าสุด : 2022-09-06

บทล่าสุด

  • Still holding on   Chapter 37

    Malungkot na pinagmasdan ni Anna ang silid na ilang buwan rin niyang inukupa. Inilibot niya ang paningin, mapait siyang napangiti sapagkat maraming alaala sa kaniya ang silid na ito. Pero gayunpaman ay wala siyang nararamdaman na paghihinayang sa pag-alis niyang ito. Hinaplos niya ang kaniyang tiyan, para sa anak niya at para sa kanila ni Brett ang gagawin niyang ito. Dahil ito ang dapat nilang gawin, ang lumayo sa isa't isa nang sa gano'n ay malaman kung hanggang saan nga ba patungo ang lahat. Mahal niya si Brett, pero siya ay hanggang ngayon walang kasagutan kung mahal rin ba siya ng binata."Siguro naisip ng Panginoon na ilayo kami sa isa't isa ng tatay mo, anak, dahil hindi ito ang panahon para sa amin. Na hindi kami para sa isa't isa. Pero kumakapit pa rin ako sa Panginoon na dadating ang tamang oras na itatakda niya kami para mahalin ang sa isa't isa." Pagkausap ni Anna sa batang nasa sinapupunan niya.Kung hindi man ito ang tamang panahon para mahalin si Brett ay maghihintay si

  • Still holding on   Chapter 36

    Araw ng libing ni Paolo, lahat ay emosyunal sapagka't huling araw na lang na makikita nila ang labi ng bata. Lahat ay nakatayo at nagkani-kaniyang pahid ng panyo sa mga matang walang tigil sa paglabas ng luha habang nagmi-misa ang Pari.Pagkatapos ng misa ay hinatid na sa huling hantongan ang bata. Sa isang private cemetery sa San Diego inihatid ang labi ni Paolo.Malungkot na nakatingin si Brett sa mukha ng anak. Kinakabisado niya ng maigi ang itsura ni Paolo dahil huling araw nalang niya na makikita ito. Dahil nakabukas ang coffin ay malaya niyang nahaplos ang pisngi ng bata, at hinalikan niya rin ito sa noo."Mami-miss kita, anak. Hinding-hindi kita malilimutan. Sana tulungan mo si Daddy na makaya ang lahat ng ito. Dahil sa totoo lang anak, parang gusto ko na rin sumuko..." Tumulo ang luha ni Brett habang nakatitig kay Paolo. "M-Mahal na mahal kita, anak." sambit pa niya.Nang hindi na niya makaya na makita si Paolo ay umatras siya at pumunta sa isang tabi at doon pinagpatuloy ang

  • Still holding on   Chapter 35

    Pagkapasok ni Brett sa loob ng kaniyang silid ay malakas niyang inihagis ang bote. Tumama iyon sa dingding at nabasag. Pati ang mga gamit sa loob ng kaniyang silid ay binalibag rin niya. At nang mapagod ay napaupo siya sa sahig habang nasasabunutan ang sariling buhok.Pagod na siyang masaktan, pagod na siyang maloko. Ang nalaman niya kanina ay isang kalokohan. Ang buong akala niya ay siya lang ang lalaki sa buhay ni Anna ngunit nagkamali yata siya. "Fuck!"Tumayo si Brett at pumasok sa loob ng banyo upang pumailalaim sa tubig ng sa ganoon ay maibsan ang init ng ulo niya. Habang nasa ganoon siyang sitwasyon ay napa-isip siya.Huling araw na ng lamay ng anak niya ngayon kaya hindi niya dapat sayangin ang pagkakataon na ito. Pagkatapos niyang maligo ay bumaba siya. Nagulat pa ang ilang kasambahay nang makita siya. Marahil hindi inakala ng mga ito na lalabas rin siya mula sa pagkukulong sa silid niya.Pati si Bebang na nakasalubong niya ay nagtataka rin na napapatingin sa kaniya."Bebang

  • Still holding on   Chapter 34

    Isang mainit na hininga ang tumama sa leeg ni Anna na siyang ikinamulat niya ng mga mata. Naramdaman niyang may nakadagan sa kaniya mula sa likuran niya. Napasinghap siya sapagkat si Brett iyon at baka naipit na ang anak nila. Sa pag-aalala ni Anna sa batang nasa sinapupunan niya ay dahan-dahan niyang tinapik ang braso ni Brett."B-Brett umalis ka riyan." aniya sa lalaki. Hindi niya malaman kung ilang oras ba siyang tulog at ilang oras na rin itong nakadagan sa kaniya. Mula sa pagkakadapa ay rinig niya ang pagpintig ng nasa sinapupunan niya."Brett!" Malakas na sigaw niya dahil sa taranta. Napamulat ng mga mata ang lalaki, at galit na umalis sa ibabaw niya. Muli itong nahiga ng patagilid at tinakpan ng unan ang buong mukha.Samantalang napapangiwi namang bumangon si Anna. Nanginginig ang buong katawan niya, at masakit rin ang balakang niya. Naupo siya sa kama at sinapo ang tiyan na umiiyak.Nag-aalala siya at baka napano na ang bata. Binalingan niya si Brett at galit itong tiningnan

  • Still holding on   Chapter 33

    Malungkot na nakatingin si Anna sa batang nakahiga sa loob ng kabaong. Ang bigat-bigat sa dibdib na isiping hindi na niya makikita pa kahit kailan ang pag-ngiti nito, ang marinig ang malambing nitong tinig, at higit sa lahat ang mayakap ito.Pinahid ni Anna ang mga luha na umaagos sa pisngi, kapagkuwan ay hinaplos niya ang salamin sa bandang mukha ni Paolo."S-Sayang at hindi mo na makikilala pa ang kapatid mo, Paolo..." malungkot niyang sambit.Alam ni Anna na malabong mangyari na tatanggapin ni Paolo ang kapatid nito na mula sa kaniya, pero hindi niya ipagkakait sa anak na ipakilala si Paolo bilang kapatid nito kahit hindi man ito tanggapin ng huli.Ngunit wala na si Paolo, at hindi na nito makikilala pa ang kapatid.Nasa ganoong senaryo si Anna nang bigla niyang marinig ang malakas na kalabog sa labas ng mansiyon dahilan upang siya'y mapakislot sa kinatatayuan niya. Mabilis niyang napahid ang mga luha at napa-ikot paharap sa entrada ng bahay kung saan tumatakbo ang ibang katulong p

  • Still holding on   Chapter 32

    Samantalang sinisikap naman ni Anna na kausapin si Brett, dinadalhan niya rin ito ng pagkain ngunit madalas na ibato ng binata sa kaniya ang mga pagkain na dinadala niya para sa binata. Mabuti na lang at naiilagan niya dahil kung hindi ay masasaktan siya ng pisikal. Minsan ay natatakot na rin siyang lumapit kay Brett dahil tila wala na itong kinikilala. Lahat na lang ng tao sa loob ng mansiyon ay ayaw nitong kausapin o makita. Katulad na lang ngayon, nakatayo si Anna sa labas ng pintoan ng kuwarto ni Brett bitbit ang tray na may pagkain, matagal na siyang naroon at panay ang paghugot-buga ng hangin dahil kinakabahan siyang pumasok sa loob. Hindi siya natatakot para sa sarili niya, kundi para sa batang nasa sinapupunan niya. Baka kasi sa galit ni Brett ay masaktan siya nito at madamay ang bata. Iyon ang kinakatakot ni Anna.Matapos ang ilang minuto na pagtayo ni Anna sa labas ng pinto ay sa wakas nagkaroon na rin siya ng lakas ng loob para pihitin pabukas ang siradura.Nang mabuksan iy

  • Still holding on   Chapter 31

    Kung may mas masakit man ngayon sa nararamdaman ni Brett, iyon ay ang makita ang anak na nakahiga sa stretcher, duguan at halos wala ng buhay habang tinulak ito papasok sa loob ng Emergency room. Sa mga sandaling iyon ay wala sa sarili si Brett. Tulala, at halos hindi makahinga dahil pakiramdam niya ay punong-puno ang kaniyang dibdib, at anumang oras ay parang sasabog iyon.Natataranta siya at halos hindi na mapakali lalo na at nakikita niya ang dugo ng anak sa kaniyang damit at palad.Sinubukan niyang pumasok sa loob ng Emergency room, ngunit hinarang siya ng nurse. "Papasokin niyo ako ano ba?! Kailangan ako ng anak ko!" angil niya sa dalawang nurse na nakaharang sa pintoan. Masisiraraan siya ng bait kapag hindi niya makikita si Paolo."I'm so sorry, Sir. Pero bawal po kayo sa loob." wika ng nurse na bakas ang takot kay Brett."Damn it!"Nanghihinang napaupo si Brett sa sahig habang sapo ang kaniyang mukha. Hindi na ni Brett napigilan ang emosyon, bumuhos na iyon. Humagulhol siya ng

  • Still holding on   Chapter 30

    Matapos ang nangyari nakaraang gabi ay iniiwasan na ni Anna si Brett. May pagkakataon na nagkakasalubong sila sa loob ng mansiyon, ngunit hindi niya binibigyan ng kahit na sulyap ang binata.Katulad na lang ngayon, habang nasa hardin siya at nagdidilig ng halaman ay narito si Brett sa likuran niya. Nakatayo ang lalaki at nakapamewang ito. Hindi niya ito sinulyapan. Nagpatuloy siya sa ginagawa. Araw kasi ng sabado ngayon, kaya walang pasok si Paolo. Pagkatapos ni Anna sa pagdidilig ay umikot siya paharap, at naglakad na parang hindi nakikita si Brett. Masama pa rin kasi ang loob niya sa lalaki at gustong-gusto niya isampal sa pagmumukha nito ang mga pinagsasabi nito nakaraang gabi.Si Brett naman ay malalim na napabuga ng hangin ng lagpasan siya ng dalaga. Nais niya itong maka-usap at humingi ng despensa sa mga nasabi niya kagabi. Napapikit ng mariin si Brett bago siya umikot at habulin si Anna."Anna, wait." wika niya sabay hablot sa braso ng dalaga. "I want to talk to you." Tumigil

  • Still holding on   Chapter 29

    Nakatingin si Brett sa dalagang walang malay. Nakahiga ito sa kama sa loob ng room nito, habang siya ay nakaupo naman sa tabi nito.Habang nakatitig sa maamong mukha ni Anna ay nasasaktan si Brett. Nasasaktan siya sapagka't nagawa niya itong saktan. Kung hindi niya sana pinakealaman ang dalaga ay hindi sana ito nasasaktan ngayon. Nais niyang kastiguhin ang sarili dahil ang lakas ng loob niyang magparamdam dito na may nararamdaman rin siya, ngunit hindi naman niya mapanindigan. Napabuntonghininga si Brett. Mahal niya si Anna, pero mahal niya rin ang kaniyang anak. Mas uunahin niya ang kasiyahan ng anak kaysa sa kasiyahan niya."Para rin ito sa ikabubuti mo, Anna. Bata ka pa, at tiyak na makakahanap ka ng lalaking mas bagay sayo. I can't give the love you deserved. Hindi ako bagay sayo, Anna." bulong ni Brett habang titig na titig kay Anna."H-Hindi mo ako kailangang m-mahalin, Brett. H-Hayaan m-mo na lang akong m-mahalin ka." Biglang nagmulat ang mga mata ni Anna at nagsalubong ang mg

สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status