‘Ma'am Serena, kung nasaan ka man ngayon, sana nasa maayos kang lagay at isang araw ay mabasa mo ‘to.’ Napaupo ako sa matigas na kahoy na kama habang binabasa ang sulat, habang si Freya, ang kapatid ni Faye ay aligaga akong pinapanood. Sa dulo ng aking ay alaala ay natatandaan ko ngang ganito ang sulat-kamay ni Faye, madalas ko siyang nakikitang nagsusulat noon. ‘Tikom ang bibig ko noong aksidente kong malaman ang plano ni Ma'am Raquel at Sir Brantley laban sa’yo at ni Sir Ezekiel. Dahil may sakit noon si mama, walang pag-aalinlangan kong tinanggap ang perang binigay sa akin ni ma'am Raquel, not even knowing her conditions and schemes. Ang akala ko noon ay nagmamagandang loob siya sa akin. No'ng araw na inoperahan ang mama ko, ang siya ring araw na inutusan niya akong gawin ang gusto niyang mangyari. Aniya'y kung magtatagumpay ako sa gagawin, magtatagumpay din ang operasyon. Kung hindi, ihanda ko na raw ang kabao ni mama.’ ‘Sa takot na mangyari ‘yon, kahit sa kabila ng pinagsamahan
EZEKIEL hurriedly went inside his mansion without paying attention to the people who were greeting him, and the person kept on talking beside him.“Boss, mukhang kailangan ko na yata talaga ng tulong. ‘Di ko parin mahanap kung sino nang-ambush sa ‘kin nitong mga nakaraang linggo! Ako talaga ‘yung inaatake tuwing mag-isa ako!” batak pang kwento ni Ramil sa kaniya, pilit humahabol.“Look, I just got off from work. Just pick anyone from the group to help you.” He got so busy with the company, ayaw na muna niyang kumilos para sa ilegal nilang organisasyon. “Kung may kinalaman diyan ang Maxwell na ‘yon, do'n lang ako kikilos.”Napabuntong-hininga ito at hindi na humabol pa. “Noted, boss!”He had endured five days of being away from this place. Mabibilis at malalaki ang hakbang niya ngayon kumpara sa karaniwang niyang paglalakad.Excitement, longing, and anxiousness are fighting within his chest. Pananabik dahil sa limang araw na wala siya sa mansyon ay naging maganda ang pakikitungo sa kani
“Nakatulog na si Duziell.”Naglakad papalapit sa kaniya si Serena galing sa kama kung saan mahimbing nang natutulog ang kanilang anak.Katatapos lang ding maligo ni Ezekiel. Tanging ang itim na bathrobe lamang ang kaniyang suot nang maupo siya sa couch.“Ako na,” kinuha ni Serena sa kamay niya ang puting tuwalya para patuyuin ang buhok niya.He was startled by her actions and behavior, but he let her be. Hindi niya pa ito naranasan na ginagawa ng asawa sa kaniya.He can smell the natural scent on her body because of their close space. Inangat niya ang braso niya upang hawakan ang baywang nito at ihigit papalapit sa kaniya. He then smells her breast, in which the fragrant smell comes stronger.This spot is very addicting, he thought.“Kumusta ang trabaho?” Hindi naman nag-react doon si Serena, sa halip ay iyon ang tinanong nito habang marahan paring tinutuyo ang buhok niya. “Paniguradong pagod ka.”“The business is still going well.” lihim siyang napangiti. “I'm fine now. Now that I’m
“C-Come again? What did you just say?”Ezekiel thought for sure he’s just hearing things. Pero dahil sanay na siyang palaging umaasa ay hindi niya parin pinakawalan ang maling pagkakarinig niya.Mas hinigit niya papalapit ang baywang ni Serena, halos yakapin na ito habang nananatili paring nakakandong sa kaniyang dalawang hita.He looked at her desperately, wanting to hear the words he had just heard wrong.Hinawakan niya ang isang kamay ng asawa at marahan iyong hinahaplos, animoy nanunuyo. Naroon ang pakiusap na ningning sa kaniyang mga mata.opSerena swallowed her saliva and bit her lower lip, and her face came very close to his! Nanlaki ang mga mata niya nang halikan siyang bigla ni Serena sa mga labi.Walang pag-aatubili niya iyong tinugunan. Nang lalaliman na niya ang halik ay ito rin namang pagbawi ni Serena at paglayo sa kaniya.Nang tingnan niya ang asawa, ay puno na ng mga luha ang gilid ng mga mata nito. May pag-aalala at taranta niya iyong pinunasan bago pa man magsipagba
“Ma’am SERENA, Sir Heskel! Nagkagatan ba kayong dalawa at ganiyan na lang ang pamamaga ng mga mata ninyo?!” Nagugulat na nagsasalit ng tingin ang mga mata ni Panying sa aming dalawa ni Ezekiel kinaumagahan. Wala pa kaming tulog dalawa dahil sa nangyaring iyakan kagabi. Sa tingin ko'y hindi lang ang mga mata namin ang parehong namamaga, kundi na rin pati ang mga ilong at labi namin. Humigpit ang mga pagkakapulupot ng mga daliri ni Ezekiel sa aking kamay. Habang karga sa kaliwa niyang bisig si Duziell na halos kagigising lang din at walang kamalay-malay sa mga nangyayari. “What do you want to eat for breakfast, my wife?” marahang pukaw sa akin ni Ezekiel. Ngumuso ako upang pigilin ang mapangiti. “Kahit ano lang, lahat naman kinakain ko.” “Well, try eating me then.” aniya sa mababang boses. Napaintag ako at nahampas siya sa braso. “Baliw!” “Ouch.” umakto siyang nasaktan, kahit halata sa boses niyang wala siyang naramdaman. Hindi ko napigilan ang pagtaas ng magkabilang sulok ng la
“Hello po! You look familiar po?” nahihiya ngunit lakas-loob na pagkausap sa akin ng isang dalaga na may iba pang kasama sa likuran niya. “Sorry po, pero you like Serena Laurel po talaga! Kilala niyo po ba si Serena Laurel?”“Shet! Baka siya nga ‘yan!”“‘Yung camera! Si Serena Laurel ‘yan!”Hindi pa man nasasagot ang katanungan ay nag-uunahan na ang mga kasama niya sa pagbunot ng mga cellphone upang itutok sa akin ang camera ng mga iyon.Matamis akong ngumiti sa kanila. “Three years na, ah? May nakakakilala pa sa ‘kin?”“Kyaaah!!” Iyon na ang cue nila para magtilian at mag-unahan sa pagpapa-picture.Kumpara sa bansang tsina na walang nakakakilala kay Serena Laurel, dito sa bansa ay may nakakilala agad sa akin. Hindi ko maiwasang matuwa at tanggapin ang paghingi nila ng permiso sa pagkuha namin ng mga larawan.“Hinay-hinay lang mga sir, ma'am.” Babalang pagpapaalala ni Ramil sa aking gilid. Hinaharang at sinasamaan niya ng tingin ang iba na nagtatangkang lumapit ng husto sa akin. “Mana
Naging abala ang lahat ng tao sa mansyon sa ilalim ng tuntunin ko, na paminsan-minsan lang sininasaluhan ni Ezekiel. Halos sa lahat ng oras ay hinahayaan niya akong magpasiya at gawin ang gusto ko, at masaya pa siya sa ideyang iyon. At syempre, ako yata ang pinakamasaya. “Davina, dahil malaki naman ‘yang katawan mo, ba't ‘di mo buhatin ‘yang lumang sofa palabas ng mansyon? Huwag mong ideretso sa basurahan, dahil hindi naman sira-sira o madumi ‘yan. Baka may isa sa mga trabahante ang gustong kumuha niyan kaya i-display mo lang sa labas at alukin sila.” pagtiyak ko sa aking utos sa kaniya. Gano'n na lang kalukot ang ekspresyon sa mukha niya. “Ma'am Serena, trabaho ‘yan ng mga lalaki nating trabahante, ang magbuhat. Para saan pa't hinire sila ni sir Heskel kung aagawan ko lang din ng trabaho?” Tinaasan ko siya ng kilay. “Eh gusto ko ikaw ang gumawa, eh. Pang-lalaki naman katawan mo, kaya kayang-kaya mo ‘yan!” Gusto kong matawa sa pagpangit ng ekspresyon niya sa mukha. Subalit ginalin
“Serena! Mabuti naman buhay at ligtas ka!” halos iyakan ako ni Haleanna sa unang beses na pagkikita namin matapos ang halos kalahating taon! “S-Salamat buhay ka!”“Hindi, salamat at buhay ka!” naiiyak ko ring pagyakap sa kaniya ng mahigpit.Totoong natakot ako sa isiping may ginawa nang masama sa kaniya si Ezekiel; the worst of all is if she gets killed. But thankfully, my husband didn't bring me down!“Kumusta ka na??” Sabay naming tanong sa isa't-isa at parang mga tanga na sinusuri ang kabuuan ng isa't-isa.Pareho kaming nakahinga ng maluwag nang makitang walang kahit anong galos o sugat ang natamo sa katawan.Si Haleanna ang nag-aalaga kay Duziell, noong mga panahong lumalaki na nang lumakai ang mga pagtatalo at away namin ni Brantley. Sa kaniya ko madalas tinatago ang anak ko na hindi nalalman ng lalaking ‘yon.Malaki rin ang pasasalamat ko na naroon siya, dahil kung hindi ay malamang sa malamang ay ilalayo sa akin ni Brantley si Duziell at kung anong magawa niya sa inosenteng ana