Sinabi ni Angeline, “Hinding-hindi ako susuko kahit na patayin mo pa ako sa bugbog.”Si Jay ay mukhang napipikon na. Yumuko siya upang kumuha ng bato sa lupa at binato ito sa tuhod ni Angeline.Ang mga tuhod ni Angeline ay namanhid at napaluhod siya sa lupa. Pinosasan ni Storm ang kaniyang mga kamay noong napansin niya kung ano ang nangyari.Inangat ni Angeline ang mga posas at nagdabog. “Ano’ng ibig sabihin nito, Ginoong Ares? Hindi ba’t ayaw mo sa ‘kin? Bakit hindi mo na lang ako hayaan na lumayo sa ‘yo, ha?”Hinila ni Storm ang kabilang dulo ng posas. “Tara na, Binibini.”Nag-isip nang matagal si Josephine bago mapagpasyahan sa huli na ‘wag mangialam. Sinabi niya kay Angeline, “Alagaan mo ang sarili mo, Angeline. Maghihintay ako sa ‘yo.”Si Angeline ay dinala pabalik sa Fragrant Vessel Court ni Storm.Ang mga bata ay nakapaligid sa mesa, kumakain ng mga prutas. Noong nakita nila sina Storm at Angeline, ang mga mata nila ay napuno ng sorpresa.“Bakit narito na naman siya?” Pagalit na
Tumingin si Storm kay Jay nang may nagmamakaawang mga mata. “Ginoo, sinabi ni Binibining Severe na magpapakagutom siya…”Umangat ang kaakit-akit na mga kilay ni Jay. Binabalaan ba siya ng babaeng ito?“Eh ‘di, hayaan mo siyang magutom.”Naisip ni Jay na dahil masyado niyang pinagbigyan si Angeline dati at hinayaan lamang ang mainiting ulo nito, nagsasanhi sa kaniya na umalis nang hindi nagpapaalam, at umalis pa para magpa-plastic surgery nang hindi man lang sinasabi ang mahalagang desisyon na ‘yon sa kaniya.Mukhang nakagawa siya ng pagkakamali. Mula ngayon, magbabago na siya ng ibang pamamaraan ng disiplina. Magbabago siya mula sa pagiging mapagpabaya at magiging istrikto, siguro ay makakatulong ‘yon sa pagtatama ng mainiting ulo ni Angeline.Pagkatapos sabihin ‘yon, tinulak ni Jay ang kaniyang wheelchair patungo sa kaniyang kwarto.Sumigaw nang matagal si Angeline ngunit walang sinuman ang pumansin sa kaniya.Napagod, humiga siya sa maliit na kama sa tabi niya. Ang magulo niyang buho
Nanigas si Jay.Natuklasan ni Angeline ang sikreto tungkol sa marriage certificate?“Iyon ba ang dahilan kung bakit mo piniling magpa-plastic surgery?”Si Jay ay lubos na nagagalit at ninais na parusahan si Angeline sa pag-alis nang hindi nagpapaalam. Gayunpaman, pagkatapos marinig ang sinabi ni Angeline, nawalan na siya ng tapang na parusahan ito.Ginawa lamang iyon ni Angeline dahil mahal siya nito.Gayunpaman...Kung mahal siya ni Angeline, bakit siya makikipagkita sa isang kakaibang lalaki?“Noong gabing iyon, sino ang lalaking pinuntahan mo?” Tanong ni Jay nang may mabangis na ekspresyon sa kaniyang mukha.“Hindi ko pwedeng sabihin sa ‘yo.” Naalala ni Angeline ang kasunduan na nagkaroon sila ni Peter. Ayaw niyang maging isang tao na sumisira ng mga pangako.Ang puso ni Jay, na kanina lamang gumaan, ay muling nalunod sa pagdududa. Siya ay nabalisa at nabahala.“Angeline Severe, bakit ka pa bumalik?” Si Jay ay malapit nang mabaliw.Ang babaeng ito ay lumalapit sa kaniya habang nakik
“Akala mo ba pwede ka nang umalis pagkatapos ng ginawa natin?” Umangat ang mga sulok ng mga labi ni Jay noong tumingin siya sa babae na nahihiyang yumuyuko at inaamin ang kaniyang pagkakamali pagkatapos iyon gawin.Inaangat ang kaniyang mga mata, seryosong sinabi ni Angeline, “Hindi ako gano’n. Kung gusto mong maging responsibilidad ko, pwede rin kitang alagaan.”Napatingin si Jay sa gown ni Angeline. “Ginamit mo ang card ko para bayaran ang gown, tama ba?”Agad na namula ang mukha ni Angeline.Mapagbigay niyang sinabi na aalagaan niya si Jay, ngunit binibigyan siya ng malakas na sampal sa mukha ng reyalidad. Sa huli, si Jay ang nag-aalaga sa kaniya.“Linisin mo ang lugar na ‘to,” naiinis na sabi ni Jay noong mapatingin siya sa paligid niya.Desperado na pakiusapan si Jay, tumango si Angeline. “Sige.”Noong natapos siyang maglinis, sinabi ni Jay, “Ibalik mo ako sa kwarto ko. Gusto kong maligo.”Walang ibang magawa si Angeline kung ‘di ang bihisan si Jay, itulak ito pabalik sa kaniyang
Si Robbie ay lubos ding nag-aalala. “Mukha nga. Tingnan mo kung paano siyang nakangisi.”Tumingin nang maigi si Jenson sa kaniyang mommy at napagtanto na mayroong walang iniisip na ekspresyon sa mukha ni Angeline. Ang madalas na klase ng ekspresyon ay wala na sa kaniyang mukha, na nagsanhi sa kaniyang pag-aalala na tumindi.Lumilingon para tumingin kay Jay, naghihinala siyang nagtanong, “Daddy, ano’ng ginawa mo sa kaniya?”Si Jay ay sanay na sa pangisi-ngisi ni Angeline. Noong sila ay bata pa, ang walang iniisip na ngiti ng pagkakuntento na ito ay lilitaw sa mukha ni Angeline sa tuwing natutupad ang kaniyang mga kahilingan.“‘Wag mo siyang pansinin. Kumain ka,” sabi ni Jay.Si Josephine ay nag-aalala pa rin kay Angeline. “Ate Angeline, gusto mo pa rin bang makipagtanan sa ‘kin?”Umiling si Angeline. “Kay Zayne ka na lang makipagtanan. Natatakot ako na papatayin ako ng kuya mo kapag ginawa ko ‘yon.”Si Josephine ay may napagtanto. “Oh, hindi, mukhang hangal na siya ngayon.”Isa-isang na
Bumaba muli si Angeline nang may malungkot na ekspresyon sa kaniyang mukha. Hinahawakan ang braso ni Jay, nagreklamo siya, “Bakit ayaw nila akong pansinin?”“Ayos lang ‘yan, papansinin na lang kita,” sagot ni Jay.Binaon ni Angeline ang kaniyang mukha sa mga tuhod ni Jay at sinabi, “Jaybie, ikaw pa rin ang taong may pinakamagandang trato sa ‘kin.”Hinimas ni Jay ang kaniyang buhok nang mahina. “Ngayon mo lang ‘yan napagtanto?”“Oo.” Nilagay ni Angeline ang kaniyang pisngi sa palad ni Jay.Inangat ni Jay ang kaniyang mga mata upang tumingin sa pinto ng kwarto ng mga bata na nakasara. Ninas niyang sabihin kay Angeline, ‘Nakalimutan mong sabihin sa kanila na ikaw si Rose Loyle, ang kanilang mommy. Sa tingin ng mga bata ay bago ka nilang mommy. Malamang, hindi ka nila papansinin.’Gayunpaman, noong nakita niya kung gaano katuwa-tuwa ang itsura ni Angeline na nakapatong sa kaniyang palad, pinigilan niya ang kaniyang sarili na sabihin kay Angeline ang katotohanan.“Angeline, maglakad tayo,”
“Jaybie, sandali lang.” Binitawan ni Angeline ang kamay ni Jay at tumalikod upang umalis.BIglang hinawakan ni Jay ang kaniyang kamay. Tumalikod si Angeline at narinig si Jay na magbabala sa isang malamig na boses. “Tatlong pangungusap lang ang pwede mong sabihin sa kaniya. Pagkatapos ay dapat na siyang umalis.”Kumikibot ang mga daliri, isang nangingiwing ekspresyon ang lumitaw sa mukha ni Angeline. “Hindi ba’t… parang masyadong kaunti ang tatlong pangungusap?”Hindi niya maisip kung paano paalisin ang isang tao gamit lamang ang tatlong mga pangungusap. Sapat na ba ‘yon?Malamig na sinabi ni Jay, “Young Master Titus! Pasensya na, akala ko ay ibang tao ka! ‘Wag na tayong magkita ulit!”Natuliro si Angeline. “Oh, gano’n lang? Gagana kaya ‘yon?”Nahihiyang naglakad si Angeline patungo kay Hiroshi Titus.Tumingin si Hiroshi sa papalapit na si Angeline. Ang kaniyang kagandahan at kabigha-bighaning pigura ay mas tumindi sa paglipas ng oras, lubos na pinapatindi rin ang kaniyang karisma. Nar
Nagtanong si Hiroshi sa pagtataka, “Ate, paano mo nalaman na may away sa pagitan nina Jack Ares at Jay Ares?”Misteryosong ngumiti si Yumi. “Wala ka nang pakialam do’n. Ang kailangan mo na lang gawin ay ang magpakahirap na mahulog sa ‘yo si Josephine Ares. Ang ate mong ‘to ay gagantimpalaan ka ng maraming bagay.”Hinimas ni Hiroshi ang kaniyang baba, isang masamang ngiti ang kumakalat sa kaniyang mukha. “Lumandi? D’yan ako magaling.”Pagdating ng gabi, si Josephine ay tumambay sa Flying Moon Cottage.Ang mga katulong ay naghanda ng hapunan para sa kaniya. Ang hapunan sa gabing ito ay bahagyang naiiba mula sa iba, dahil wala itong sabaw. Gayunpaman, mayroon itong kasamang isang bote ng Château Lafite-Rothschild.Kinuha ni Josephine ang bote ng wine at tiningnan ito. Ito ay isang bote ng Château Lafite-Rothschild na ginawa noong 1887. Ngumiti siya at sinabi, “Ang ganito kamahal na bote ng red wine ay dapat ipadala sa Fragrant Vessel Court. Ang pagsasamang muli ni Kuya at ni Ate Angeline