Mag-log inShare
Prologo
Huling Na-update:
2021-05-25 10:23:29Dear Elena,
How are you? I really hope you're okay, because shit, I fucking am not doing well. Kamusta ka na at kayong lahat di'yan? Balita ko ga-graduate na kayo sa highschool at mag-ka-college na? What degree did you choose? I know naman na kahit anong kurso pa ang kunin mo. You'll excel like you always do.
Na-miss ko kayong lahat, pero s'ympre most especially ikaw na teacher ko. Nakakamiss kasi 'yong pagtuturo mo, pati yung pagbibigay mo ng reviewer sa akin, o kaya naman 'yong pa-homework mo na mas malala pa kung ikukumpara mo sa mga teacher natin.
Pero, uy, h'wag kang magalit! Joke lang naman 'yon.
Although, seriously, I miss you so much, Elena.
You know how I badly miss you and everything about you. Our late afternoons studying and our walks in the evenings. The way you bit your lips, the way you look at me as if I was a pop quiz, and the way how I held your hand that was just so right and so fitting.
Sana nga lang nga hindi lang imagination mo ang nakikita ko tuwing umaga pagkagising. I hope that you're here too beside me, while I try to fix the shitty things in my life. To be my energizer when I barely have the will to put my feet on the ground. To be my blanket when I'm shivering in coldness.
God, I hope you're with me here today so that I can hug you so tight and feel your warmth. Ang lamig kasi rito at hindi katulad di'yan sa Pinas na sakto lang ang temperature. Hindi malamig, hindi rin mainit.
Tama lang—katulad mo...Kaya nga tinamaan ako sa'yo, teacher. eh. Iba ka kasi magturo ng pagmamahal. Tagos sa puso at masyadong memorable. Gano'n klase ka sa akin, Elena!
You're already stitched here in my heart and the thread would be hard to chip out. That's why don't ever doubt that I'll forget you easily, Elena. Burdado ka na sa puso ko at naka-tattoo na ang pagmamahal ko sa 'yo. I hope I can see you again. Maybe, someday...Perhaps, one day when I can be with you, finally. But as of right now? Just look at the stars, love, and you will see me across the sky, shining bright like a guiding light...
Tang-ina, ang mais ko. Pero, seryoso ako Elena, sa iyo lang ako nagpakamais.
Always yours, Dante.
Kaugnay na kabanata
Sincerely, Elena Chapter 1: Elena
Sampung taon ang nakaraan... Nakaupo ako sa sofa ng faculty habang kausap ang Chemistry titser naming na si Mrs. Ramos. Sa lahat ng titser dito sa faculty, si Mrs. Ramos ang guro na maasahan ko at lagi kong malalapitan. Malaki ang tulong na nagawa sa akin ni Mrs. Ramos. Hindi lamang siya naging guro sa’kin, kun’di naging pangalawang magulang ko na rin siya rito sa eskuwelahan. Ibinigay niya sa akin ang baso ng tubig at umupo sa tabi ko. "May problema ba, Elena? Kamusta ka na?" Uminom ako sa basong ibinigay niya at umiling. "Wala naman po ma'am. Nagbaka-sakali lang po ako na baka mayroon po kayong ma-irerekomenda na trabaho, kahit part-time lang po." Napakunot ang kanyang noo. "Para saan? May nangyari ba kay Lola Aning?" Naging titser niya ang aking lola noong hayskul siya rito sa eskwelahan kung kaya’t gano’n na lamang kakampante ang pagtitiwala ni Nay Aning. Sinalikop ko ang hibla ng aking buhok sa likod ng aking tenga. "Wala naman po ma'am.
Huling Na-update : 2021-05-25Sincerely, Elena Chapter 2: Elena
Hanggang ngayon nag-aalinlangan pa rin ako sa sinabi ni Mrs. Ramos tungkol sa tutoring class na magaganap at lalo na hindi ko naman kilala ang lalaking iyon. Sa unang pagkakilala ko pa lang sa kanya, tila hindi na maganda ang pakiramdam ko rito. Hindi ko alam kung bakit, buthe just ticks me off.Gayunpaman, napagdesisyunan ko na dumeretso sa library pagkatapos ng klase upang simulan na ang tutoring class. Sa kasamaang palad, kanina pa ako nandito sa library na naghihintay sa kanya hanggang sa lumipas na ang isa't kalahating oras.Nakaupo ako malayo sa Librarian para sa gayon hindi kami maka abala sa ibang mga estudyante na nag-aaral. Habang naghihintay, kinuha ko na lang aking math notebook, at iba pang mga kagamitan na gagamitin namin sa pag-aaral.Napatingin ako sa orasan at napansin ko ang mabilis na paglipas ng oras. Lumingon ako sa paligid at hanggang ngayon, wala pa rin senyales na nagsasabing nandito na siya.Napab
Huling Na-update : 2021-05-25Sincerely, Elena Chapter 3: Dante
As soon as I got home, Tita Rizza, my mom's only sister, my auntie, and my teacher, greeted me with her dead glaring eyes. I'm currently residing at their house in the meantime while I'm still studying here.Living with them was quite alright, quaint and homey, unlike what I was used to in States. The only good thing I have liked about my situation was that as soon as I stayed here, Tita Rizza treated me like her own son, like how a mother should treat her child. It is just sometimes; I keep reminding myself that she's really not my mother.I sighed.Umupo ako sa sofa malapit sa kanyang kinauupuan. Bago pa makapagsalita si Auntie Rizza, inunahan ko na siya. "I told you Auntie, I don't need a tutor." I slumped my back on the couch and closed my eyes for a minute."Anong hindi mo kailangan Dante? Nakita mo ba ang grades mo? Paano ka makakaabot ng scholarships sa grade mo? Alam mo na noong simula nang iniwan ka sa’kin ni Ate naging responsibilida
Huling Na-update : 2021-05-25Sincerely, Elena Chapter 4: Dante
When I got home, my cute, chubby, and bubbly cousin greeted me with her cherubic smile. She jumped towards me seemed like she wanted me to carry her."Ikaw talaga Thea-Kulit-Taba," asar ko sa kanya.I hoist her up on my arms and kissed her perky cheeks. She's Theodora, my eight-year-old cousin from my mother's side and the only daughter of my auntie, Rizza. Tita Rizza had a hard time getting pregnant which became the reason that they stopped trying to have another baby after having Theodora. Naging kontento na lang sila tita na isa lang ang kanilang anak. Kumbaga, siya ang unica hija at pinakamamahal ng pamilya.And, I love her, like how a brother should love her sister. I never had a sister before, until I met her.She wiped her cheeks with utter disgust. "Na-miss ko ang cute-cute kong pinsan.""Kuya naman eh! kashdiri. Ewwww," she replied with a sign of revulsion.She wiggled on my arms, wanting to let loose on my tight grip. I chuck
Huling Na-update : 2021-07-05Sincerely, Elena Chapter 5: Elena
Hawak ko ang payong na bigay ni Dante Gillesania habang pinagmamasdan ko siyang pabalik ng classroom. Malaking pagtataka ko kung bakit niya binalik muli ang payong sa akin, samantala, sa kanya naman ito. Nang makita ko siyang pumasok sa loob, naglakad ako pabalik sa classroom namin na may pagkagulat. Bakit? Hindi naman kami close. Hindi rin naman maganda ang huling pag-uusap namin.Napaisip ako ng maalala ko ang pagbubulaslas at pagwalk-out. Umupo ako at nakinig habang patuloy na nagtuturo ang aming Aralin Panlipunan teacher. Pinilit kong makinig sa kanya, subalit, hindi ko pa rin matanto kung bakit niya binigay ang payong sa akin ulit. Nawala ako sa iniisip ko ng tinapik ako ng katabi ko na si Wenna, "May bolpen ka pa? Wala ng tinta sa akin," tugon niya sabay turo sa bolpen niya. Tumungo ako at kinuha ko ang aking pencil case. "Eto oh." Ibinigay ko sa kanya ang ballpen ko. Nang mapansin ni Wenna ang payong ni Mr. Gillesania, kinuha niya
Huling Na-update : 2021-07-05Sincerely, Elena Chapter 6: Elena
Maggagabi na nang matapos kami magdiskusyon para sa release ng school newspaper at sa pagplano ng bagong content para sa upcoming issue next month. Nang palalalim na ang gabi, Isa isang umuwi ang mga kasamahan ko hangga't sa ako na lang ang mag-isang naiwan sa opisina. Pagsalubong ng 6:30 ng gabi, nagpasya na akong umuwi. Pinatay ko ang computer, nilinis ang aking lamesa at sinarado ang pintuan. Bago ako umuwi, dumaan muna ako locker room para kumuha ng iba kong gamit na kailangan kong tapusin para bukas. Habang bumababa ako ng hagdan, tila may narinig akong nakakabahalang boses sa bandang corridor. Naglakad ako ng mahinahon at sinundan ito. Pagkababa ko rito, napansin kong nakapatay ang ilaw sa locker room, madilim at walang ilaw. Hinanap ko ang switch para buksan ang ilaw sa corridor subalit hindi ko ito mahanap sa sobra
Huling Na-update : 2021-07-10
Pinakabagong kabanata
Sincerely, Elena Chapter 6: Elena
Maggagabi na nang matapos kami magdiskusyon para sa release ng school newspaper at sa pagplano ng bagong content para sa upcoming issue next month. Nang palalalim na ang gabi, Isa isang umuwi ang mga kasamahan ko hangga't sa ako na lang ang mag-isang naiwan sa opisina. Pagsalubong ng 6:30 ng gabi, nagpasya na akong umuwi. Pinatay ko ang computer, nilinis ang aking lamesa at sinarado ang pintuan. Bago ako umuwi, dumaan muna ako locker room para kumuha ng iba kong gamit na kailangan kong tapusin para bukas. Habang bumababa ako ng hagdan, tila may narinig akong nakakabahalang boses sa bandang corridor. Naglakad ako ng mahinahon at sinundan ito. Pagkababa ko rito, napansin kong nakapatay ang ilaw sa locker room, madilim at walang ilaw. Hinanap ko ang switch para buksan ang ilaw sa corridor subalit hindi ko ito mahanap sa sobra
Sincerely, Elena Chapter 5: Elena
Hawak ko ang payong na bigay ni Dante Gillesania habang pinagmamasdan ko siyang pabalik ng classroom. Malaking pagtataka ko kung bakit niya binalik muli ang payong sa akin, samantala, sa kanya naman ito. Nang makita ko siyang pumasok sa loob, naglakad ako pabalik sa classroom namin na may pagkagulat. Bakit? Hindi naman kami close. Hindi rin naman maganda ang huling pag-uusap namin.Napaisip ako ng maalala ko ang pagbubulaslas at pagwalk-out. Umupo ako at nakinig habang patuloy na nagtuturo ang aming Aralin Panlipunan teacher. Pinilit kong makinig sa kanya, subalit, hindi ko pa rin matanto kung bakit niya binigay ang payong sa akin ulit. Nawala ako sa iniisip ko ng tinapik ako ng katabi ko na si Wenna, "May bolpen ka pa? Wala ng tinta sa akin," tugon niya sabay turo sa bolpen niya. Tumungo ako at kinuha ko ang aking pencil case. "Eto oh." Ibinigay ko sa kanya ang ballpen ko. Nang mapansin ni Wenna ang payong ni Mr. Gillesania, kinuha niya
Sincerely, Elena Chapter 4: Dante
When I got home, my cute, chubby, and bubbly cousin greeted me with her cherubic smile. She jumped towards me seemed like she wanted me to carry her."Ikaw talaga Thea-Kulit-Taba," asar ko sa kanya.I hoist her up on my arms and kissed her perky cheeks. She's Theodora, my eight-year-old cousin from my mother's side and the only daughter of my auntie, Rizza. Tita Rizza had a hard time getting pregnant which became the reason that they stopped trying to have another baby after having Theodora. Naging kontento na lang sila tita na isa lang ang kanilang anak. Kumbaga, siya ang unica hija at pinakamamahal ng pamilya.And, I love her, like how a brother should love her sister. I never had a sister before, until I met her.She wiped her cheeks with utter disgust. "Na-miss ko ang cute-cute kong pinsan.""Kuya naman eh! kashdiri. Ewwww," she replied with a sign of revulsion.She wiggled on my arms, wanting to let loose on my tight grip. I chuck
Sincerely, Elena Chapter 3: Dante
As soon as I got home, Tita Rizza, my mom's only sister, my auntie, and my teacher, greeted me with her dead glaring eyes. I'm currently residing at their house in the meantime while I'm still studying here.Living with them was quite alright, quaint and homey, unlike what I was used to in States. The only good thing I have liked about my situation was that as soon as I stayed here, Tita Rizza treated me like her own son, like how a mother should treat her child. It is just sometimes; I keep reminding myself that she's really not my mother.I sighed.Umupo ako sa sofa malapit sa kanyang kinauupuan. Bago pa makapagsalita si Auntie Rizza, inunahan ko na siya. "I told you Auntie, I don't need a tutor." I slumped my back on the couch and closed my eyes for a minute."Anong hindi mo kailangan Dante? Nakita mo ba ang grades mo? Paano ka makakaabot ng scholarships sa grade mo? Alam mo na noong simula nang iniwan ka sa’kin ni Ate naging responsibilida
Sincerely, Elena Chapter 2: Elena
Hanggang ngayon nag-aalinlangan pa rin ako sa sinabi ni Mrs. Ramos tungkol sa tutoring class na magaganap at lalo na hindi ko naman kilala ang lalaking iyon. Sa unang pagkakilala ko pa lang sa kanya, tila hindi na maganda ang pakiramdam ko rito. Hindi ko alam kung bakit, buthe just ticks me off.Gayunpaman, napagdesisyunan ko na dumeretso sa library pagkatapos ng klase upang simulan na ang tutoring class. Sa kasamaang palad, kanina pa ako nandito sa library na naghihintay sa kanya hanggang sa lumipas na ang isa't kalahating oras.Nakaupo ako malayo sa Librarian para sa gayon hindi kami maka abala sa ibang mga estudyante na nag-aaral. Habang naghihintay, kinuha ko na lang aking math notebook, at iba pang mga kagamitan na gagamitin namin sa pag-aaral.Napatingin ako sa orasan at napansin ko ang mabilis na paglipas ng oras. Lumingon ako sa paligid at hanggang ngayon, wala pa rin senyales na nagsasabing nandito na siya.Napab
Sincerely, Elena Chapter 1: Elena
Sampung taon ang nakaraan... Nakaupo ako sa sofa ng faculty habang kausap ang Chemistry titser naming na si Mrs. Ramos. Sa lahat ng titser dito sa faculty, si Mrs. Ramos ang guro na maasahan ko at lagi kong malalapitan. Malaki ang tulong na nagawa sa akin ni Mrs. Ramos. Hindi lamang siya naging guro sa’kin, kun’di naging pangalawang magulang ko na rin siya rito sa eskuwelahan. Ibinigay niya sa akin ang baso ng tubig at umupo sa tabi ko. "May problema ba, Elena? Kamusta ka na?" Uminom ako sa basong ibinigay niya at umiling. "Wala naman po ma'am. Nagbaka-sakali lang po ako na baka mayroon po kayong ma-irerekomenda na trabaho, kahit part-time lang po." Napakunot ang kanyang noo. "Para saan? May nangyari ba kay Lola Aning?" Naging titser niya ang aking lola noong hayskul siya rito sa eskwelahan kung kaya’t gano’n na lamang kakampante ang pagtitiwala ni Nay Aning. Sinalikop ko ang hibla ng aking buhok sa likod ng aking tenga. "Wala naman po ma'am.
Sincerely, Elena Prologo
Dear Elena, How are you? I really hope you're okay, because shit, I fucking am not doing well. Kamusta ka na at kayong lahat di'yan? Balita ko ga-graduate na kayo sa highschool at mag-ka-college na? What degree did you choose? I know naman na kahit anong kurso pa ang kunin mo. You'll excel like you always do. Na-miss ko kayong lahat, pero s'ympre most especially ikaw na teacher ko. Nakakamiss kasi 'yong pagtuturo mo, pati yung pagbibigay mo ng reviewer sa akin, o kaya naman 'yong pa-homework mo na mas malala pa kung ikukumpara mo sa mga teacher natin. Pero, uy, h'wag kang magalit! Joke lang naman 'yon. Although, seriously, I miss you so much, Elena. You know how I badly miss you and everything about you. Our late afternoons studying and our walks in the evenings. The way you bit your lips, the way you look at me as if I was a pop quiz, and the way how I held your hand that was just so right and so fitting. Sana nga lang nga hindi lang imagination mo ang nakikita ko tuwing u
