Home / YA / TEEN / Sincerely, Elena / Chapter 4: Dante

Share

Chapter 4: Dante

last update Huling Na-update: 2021-07-05 18:31:08

When I got home, my cute, chubby, and bubbly cousin greeted me with her cherubic smile. She jumped towards me seemed like she wanted me to carry her.

"Ikaw talaga Thea-Kulit-Taba," asar ko sa kanya.

I hoist her up on my arms and kissed her perky cheeks. She's Theodora, my eight-year-old cousin from my mother's side and the only daughter of my auntie, Rizza. Tita Rizza had a hard time getting pregnant which became the reason that they stopped trying to have another baby after having Theodora. Naging kontento na lang sila tita na isa lang ang kanilang anak. Kumbaga, siya ang unica hija at pinakamamahal ng pamilya.

And, I love her, like how a brother should love her sister. I never had a sister before, until I met her.

She wiped her cheeks with utter disgust. "Na-miss ko ang cute-cute kong pinsan."

"Kuya naman eh! kashdiri. Ewwww," she replied with a sign of revulsion. 

She wiggled on my arms, wanting to let loose on my tight grip. I chuckled, pinched her cheeks, and let her down. "Arrrrayyyshh. Machakit Kutya!" She screeched and ran away towards her dad.

"Papa oh!" Tinuro ni Thea ang kanyang pisngi sa kanyang tatay, "Si Kutya po. Namumula na tuloy pishngi ko." Turo niya sa mataba niyang pisngi na namumula.

I went to greet Tito Ronaldo, the husband of my auntie, who is currently watching TV. "Oi, Dante, nandito ka na pala. Mukhang nadadalas na ang pag-uwi mo ng gabi," he reminded me. 

He's older than his wife, Auntie Rizza. Tito Ronaldo works in a full-time office job in the government as a supervisor. Ngunit kahit malayo man ang agwat nila, makikita pa rin ang pagmamahal nila sa isa't-isa at kahit nag-iisa lang ang kanilang anak.

Correcting his daughter, Thea, he said,"Kuya hindi kutya," 

When I came here from States, he treated me like I am part of this family, just like what Auntie Rizza did. And because of that, I quickly adjusted living here in the Philippines.

"Late na po kasi natapos ang practice namin," sagot ko sa kanya, sabay kulit kay Thea na nakaupo at nakasandal kay Uncle Ronaldo.

"Ah ganun ba...Kailan ang laban niyo?" tanong niya habang nakadikit ang kanyang mata sa kanyang pinapanood.

"Pagkatapos po ng linggong ito. Akyat na po ako."

Tumungo siya sa akin, habang hawak ang pinsan ko na nakaupo sa kanyang binti.

"Sige, sige."

I patted my cousin's hair and pinched her cheeks again. She then squeaked as quickly got off from her father's grasps. Thea ran towards her mom, my auntie, and hugged her backside, crying.

"Ay tsss. Wag mo na kasing kulitin, Dante," sigaw ng tita ko na nasa kusina. "Hayaan mo na ang Kuya Dante mo anak, namiss ka lang niyan. Oh, umupo ka na at kakain na tayo", bilin ni tita kay Thea. Ngumiti ako sa kanila at naglakad papunta ng hagdan.

Pagkatapos nito, hindi na ako sumagot at dumertso paakyat sa aking kwarto at nagbihis.

*************************

After we ate our dinner, I head towards my room and slumped my back on the duvet of my bed. I turned around and grabbed my phone, looking at the compiled overseas miscalls from its screen. I bolstered up, leaning my back on the headboard, and stared at the unanswered calls from my mom. Then, I pressed the button on my screen to call her via overseas. 

Malakas na tunog ng musika ang narinig ko sa kabilang linya, "Hello Nak, Hindi ka sumasagot kanina. Kamusta ka na?" tanong niya siya akin.

"Nasa baba po ako kanina. Kumakain po," I stingily replied. 

"Ah ganun ba? Oh, How are you na, 'nak? How's your school?" she asked again, while I heard an indistinct voice on the background, shouting her name.

It must be her new boyfriend.

I shrugged. "It's fine. Okay naman. Ganun pa rin," I replied sparingly.

"Ah anak, tumawag ako kasi dito si tita bella, ang anak niya varsity scholar sa university. Ngayon naisip ko na since varsity ka naman diyan sa school, baka makakuha ka ng scholarship sa university dito. Magpapatulong tayo sa tita bella mo kung ano-ano ang mga processo para makapasok ka..." Napatigil si mama nang makarinig siya ng malakas na boses sa likod nito.

"Teka lang 'nak ah.” Napatigil siya sandal. “Could you wait for a minute? I'm talking to my son!" sumigaw si mama. Narindi ako kaya bahagya kong nilayo ang telepono sa aking tenga.

I deliberately sighed, "Ma, it's okay. Go do whatever you need to do. I can call you tomorrow. Besides, I have to go to sleep--" she cut me off and then continued speaking. I put away the phone on my ears and let her rambles, ignoring her musings for a while.

Mukhang hindi nakuha ni mama ang sinabi ko at nagpatuloy pa rin siya sa pagtatanong, "Ayun nga anak? So what do you think?"

I sighed again, "Its alright I guess."

"But the thing is kailangan dapat mataas ang mga grades mo," dagdag niya. Narining ko na parang may kinukuha siyang bagay. "Kamusta na nga pala grades mo, nak?"

I gulped, "I-It's alright?"

"'Nak, kailangan mong pag-igihan para maayos ang pagpunta mo dito, ha," she informed me.

I nodded, "Yup, I got it."

I heard a thud sound from the other line. "O, nak may gagawin pa ako ah, tawagan na lang kita ulit. Bye, I love you. Ingat ka riyan palagi at huwag kang pasaway sa tita mo," sinabi niya.

"Yes, ma," sagot ko.

Kaagad kong binaba ko na ang telepono nang pinutol ni mama ang linya. Humiga ako sa kama, at natulog.

***************************

Its our last subject for today. After this, I'll be heading to the gym to practice for our upcoming competition against Ridgeson Highschool. Napasalumbaba ako sa aking lamesa, antok at bored na bored habang nag-le-lecture ng math si Mr. Gomez.

I turned around and noticed my other classmates who are also itching their way to go home. Meanwhile, in front of me, I saw Carlos, Kevin, and Rafael watching porn under their seats, hiding inside their bags. 

Mga gago talaga. I chuckled. 

Hindi ko sila pinansan at binaling ko na lang ang tingin ko sa labas na nakatitig sa labas habang pinagmamasdan ang pagbuhos ng ulan.

After what happened yesterday, the rain continued the next day. Naalala ko na kay Elena ang payong ko. So, how will I go home? I asked myself.

While my math teacher continued his lecture, I looked at the window as the rain continued to pour down rapidly.

I’m still a bit sleepy from last night. Not that I didn't have enough sleep, I just didn't have proper sleep, I guess. For such reason, I didn't have a proper sleep since that day. I was about to lean on my table when my teacher called me to do the exercise on board. I looked at it, tried to figure it out, and headed towards the board.

Pagkatapos kong sagutan ang problem sa black board, narinig ko ang pangungutya ni Mr. Gomez. "Buti naman kahit hindi ka nakinig, nakakasagot ka pa rin Mr. Gillesania. Kung nakakasagot ka gaya nang ganyan sa exams mo."

I shrugged and asked him a question to change the subject, "Sir, may I go out?"

He rolled his eyes and sighed. "Yes, you may go."

I went out of the room to head towards the bathroom. As soon as I got out, I was surprised to see Elena in front of me. Napalingon ako sa buong corridor at nagbaka-sakali na ibang tao ang pakay ni Elena, subalit, walang ibang tao sa hallway, kun'di kaming dalawa lang.

I raised my eyebrows. 

"Ano 'yon?" Hindi siya umimik.

When I saw my umbrella in her hands, I understood why she was here with me.  

"Wag mo munang ibalik."

Tumango siya habang mahigpit niyang hawak ang aking payong. 

"Thank you, pero ibabalik ko na ito sa iyo."

She gave back the umbrella, but I declined. "Sa iyo muna, hangga't mawala ang ulan."

Elena shook her head. "May payong na akong dala."

I pushed the umbrella back to her. "Sa'yo na lang baka kailanganin mo pa." Ipinasok ko ang aking kamay sa loob ng aking bulsa. 

"Hindi na. Ibabalik ko na sa iyo ito. Baka wala kang payong," she thriftily replied. 

However, before I gave her back the umbrella, she quickly turned around heading towards her classroom. I ran towards her and as soon as I was near to where she was, I grabbed her hand. I felt her surprised. She then turned around and shot me with disdain and a confused look.  

I averted my gaze as I held the umbrella in my hand. "Sa'yo na lang, may payong pa ako," I told her even with the fact that it's the only umbrella I've got. 

I noticed the bewilderment in her eyes as she stared at my palm gripping tightly on her hand. 

"Sorry," I apologized. I released my grasp from her hand and gave her my umbrella. "Sa'yo na ito.'Wag mo na ibalik," I added. 

After then, without glancing at her, I walked away as went back to my classroom.

Kaugnay na kabanata

  • Sincerely, Elena   Chapter 5: Elena

    Hawak ko ang payong na bigay ni Dante Gillesania habang pinagmamasdan ko siyang pabalik ng classroom. Malaking pagtataka ko kung bakit niya binalik muli ang payong sa akin, samantala, sa kanya naman ito. Nang makita ko siyang pumasok sa loob, naglakad ako pabalik sa classroom namin na may pagkagulat. Bakit? Hindi naman kami close. Hindi rin naman maganda ang huling pag-uusap namin.Napaisip ako ng maalala ko ang pagbubulaslas at pagwalk-out. Umupo ako at nakinig habang patuloy na nagtuturo ang aming Aralin Panlipunan teacher. Pinilit kong makinig sa kanya, subalit, hindi ko pa rin matanto kung bakit niya binigay ang payong sa akin ulit. Nawala ako sa iniisip ko ng tinapik ako ng katabi ko na si Wenna, "May bolpen ka pa? Wala ng tinta sa akin," tugon niya sabay turo sa bolpen niya. Tumungo ako at kinuha ko ang aking pencil case. "Eto oh." Ibinigay ko sa kanya ang ballpen ko. Nang mapansin ni Wenna ang payong ni Mr. Gillesania, kinuha niya

    Huling Na-update : 2021-07-05
  • Sincerely, Elena   Chapter 6: Elena

    Maggagabi na nang matapos kami magdiskusyon para sa release ng school newspaper at sa pagplano ng bagong content para sa upcoming issue next month. Nang palalalim na ang gabi, Isa isang umuwi ang mga kasamahan ko hangga't sa ako na lang ang mag-isang naiwan sa opisina. Pagsalubong ng 6:30 ng gabi, nagpasya na akong umuwi. Pinatay ko ang computer, nilinis ang aking lamesa at sinarado ang pintuan. Bago ako umuwi, dumaan muna ako locker room para kumuha ng iba kong gamit na kailangan kong tapusin para bukas. Habang bumababa ako ng hagdan, tila may narinig akong nakakabahalang boses sa bandang corridor. Naglakad ako ng mahinahon at sinundan ito. Pagkababa ko rito, napansin kong nakapatay ang ilaw sa locker room, madilim at walang ilaw. Hinanap ko ang switch para buksan ang ilaw sa corridor subalit hindi ko ito mahanap sa sobra

    Huling Na-update : 2021-07-10
  • Sincerely, Elena   Prologo

    Dear Elena, How are you? I really hope you're okay, because shit, I fucking am not doing well. Kamusta ka na at kayong lahat di'yan? Balita ko ga-graduate na kayo sa highschool at mag-ka-college na? What degree did you choose? I know naman na kahit anong kurso pa ang kunin mo. You'll excel like you always do. Na-miss ko kayong lahat, pero s'ympre most especially ikaw na teacher ko. Nakakamiss kasi 'yong pagtuturo mo, pati yung pagbibigay mo ng reviewer sa akin, o kaya naman 'yong pa-homework mo na mas malala pa kung ikukumpara mo sa mga teacher natin. Pero, uy, h'wag kang magalit! Joke lang naman 'yon. Although, seriously, I miss you so much, Elena. You know how I badly miss you and everything about you. Our late afternoons studying and our walks in the evenings. The way you bit your lips, the way you look at me as if I was a pop quiz, and the way how I held your hand that was just so right and so fitting. Sana nga lang nga hindi lang imagination mo ang nakikita ko tuwing u

    Huling Na-update : 2021-05-25
  • Sincerely, Elena   Chapter 1: Elena

    Sampung taon ang nakaraan... Nakaupo ako sa sofa ng faculty habang kausap ang Chemistry titser naming na si Mrs. Ramos. Sa lahat ng titser dito sa faculty, si Mrs. Ramos ang guro na maasahan ko at lagi kong malalapitan. Malaki ang tulong na nagawa sa akin ni Mrs. Ramos. Hindi lamang siya naging guro sa’kin, kun’di naging pangalawang magulang ko na rin siya rito sa eskuwelahan. Ibinigay niya sa akin ang baso ng tubig at umupo sa tabi ko. "May problema ba, Elena? Kamusta ka na?" Uminom ako sa basong ibinigay niya at umiling. "Wala naman po ma'am. Nagbaka-sakali lang po ako na baka mayroon po kayong ma-irerekomenda na trabaho, kahit part-time lang po." Napakunot ang kanyang noo. "Para saan? May nangyari ba kay Lola Aning?" Naging titser niya ang aking lola noong hayskul siya rito sa eskwelahan kung kaya’t gano’n na lamang kakampante ang pagtitiwala ni Nay Aning. Sinalikop ko ang hibla ng aking buhok sa likod ng aking tenga. "Wala naman po ma'am.

    Huling Na-update : 2021-05-25
  • Sincerely, Elena   Chapter 2: Elena

    Hanggang ngayon nag-aalinlangan pa rin ako sa sinabi ni Mrs. Ramos tungkol sa tutoring class na magaganap at lalo na hindi ko naman kilala ang lalaking iyon. Sa unang pagkakilala ko pa lang sa kanya, tila hindi na maganda ang pakiramdam ko rito. Hindi ko alam kung bakit, buthe just ticks me off.Gayunpaman, napagdesisyunan ko na dumeretso sa library pagkatapos ng klase upang simulan na ang tutoring class. Sa kasamaang palad, kanina pa ako nandito sa library na naghihintay sa kanya hanggang sa lumipas na ang isa't kalahating oras.Nakaupo ako malayo sa Librarian para sa gayon hindi kami maka abala sa ibang mga estudyante na nag-aaral. Habang naghihintay, kinuha ko na lang aking math notebook, at iba pang mga kagamitan na gagamitin namin sa pag-aaral.Napatingin ako sa orasan at napansin ko ang mabilis na paglipas ng oras. Lumingon ako sa paligid at hanggang ngayon, wala pa rin senyales na nagsasabing nandito na siya.Napab

    Huling Na-update : 2021-05-25
  • Sincerely, Elena   Chapter 3: Dante

    As soon as I got home, Tita Rizza, my mom's only sister, my auntie, and my teacher, greeted me with her dead glaring eyes. I'm currently residing at their house in the meantime while I'm still studying here.Living with them was quite alright, quaint and homey, unlike what I was used to in States. The only good thing I have liked about my situation was that as soon as I stayed here, Tita Rizza treated me like her own son, like how a mother should treat her child. It is just sometimes; I keep reminding myself that she's really not my mother.I sighed.Umupo ako sa sofa malapit sa kanyang kinauupuan. Bago pa makapagsalita si Auntie Rizza, inunahan ko na siya. "I told you Auntie, I don't need a tutor." I slumped my back on the couch and closed my eyes for a minute."Anong hindi mo kailangan Dante? Nakita mo ba ang grades mo? Paano ka makakaabot ng scholarships sa grade mo? Alam mo na noong simula nang iniwan ka sa’kin ni Ate naging responsibilida

    Huling Na-update : 2021-05-25

Pinakabagong kabanata

  • Sincerely, Elena   Chapter 6: Elena

    Maggagabi na nang matapos kami magdiskusyon para sa release ng school newspaper at sa pagplano ng bagong content para sa upcoming issue next month. Nang palalalim na ang gabi, Isa isang umuwi ang mga kasamahan ko hangga't sa ako na lang ang mag-isang naiwan sa opisina. Pagsalubong ng 6:30 ng gabi, nagpasya na akong umuwi. Pinatay ko ang computer, nilinis ang aking lamesa at sinarado ang pintuan. Bago ako umuwi, dumaan muna ako locker room para kumuha ng iba kong gamit na kailangan kong tapusin para bukas. Habang bumababa ako ng hagdan, tila may narinig akong nakakabahalang boses sa bandang corridor. Naglakad ako ng mahinahon at sinundan ito. Pagkababa ko rito, napansin kong nakapatay ang ilaw sa locker room, madilim at walang ilaw. Hinanap ko ang switch para buksan ang ilaw sa corridor subalit hindi ko ito mahanap sa sobra

  • Sincerely, Elena   Chapter 5: Elena

    Hawak ko ang payong na bigay ni Dante Gillesania habang pinagmamasdan ko siyang pabalik ng classroom. Malaking pagtataka ko kung bakit niya binalik muli ang payong sa akin, samantala, sa kanya naman ito. Nang makita ko siyang pumasok sa loob, naglakad ako pabalik sa classroom namin na may pagkagulat. Bakit? Hindi naman kami close. Hindi rin naman maganda ang huling pag-uusap namin.Napaisip ako ng maalala ko ang pagbubulaslas at pagwalk-out. Umupo ako at nakinig habang patuloy na nagtuturo ang aming Aralin Panlipunan teacher. Pinilit kong makinig sa kanya, subalit, hindi ko pa rin matanto kung bakit niya binigay ang payong sa akin ulit. Nawala ako sa iniisip ko ng tinapik ako ng katabi ko na si Wenna, "May bolpen ka pa? Wala ng tinta sa akin," tugon niya sabay turo sa bolpen niya. Tumungo ako at kinuha ko ang aking pencil case. "Eto oh." Ibinigay ko sa kanya ang ballpen ko. Nang mapansin ni Wenna ang payong ni Mr. Gillesania, kinuha niya

  • Sincerely, Elena   Chapter 4: Dante

    When I got home, my cute, chubby, and bubbly cousin greeted me with her cherubic smile. She jumped towards me seemed like she wanted me to carry her."Ikaw talaga Thea-Kulit-Taba," asar ko sa kanya.I hoist her up on my arms and kissed her perky cheeks. She's Theodora, my eight-year-old cousin from my mother's side and the only daughter of my auntie, Rizza. Tita Rizza had a hard time getting pregnant which became the reason that they stopped trying to have another baby after having Theodora. Naging kontento na lang sila tita na isa lang ang kanilang anak. Kumbaga, siya ang unica hija at pinakamamahal ng pamilya.And, I love her, like how a brother should love her sister. I never had a sister before, until I met her.She wiped her cheeks with utter disgust. "Na-miss ko ang cute-cute kong pinsan.""Kuya naman eh! kashdiri. Ewwww," she replied with a sign of revulsion.She wiggled on my arms, wanting to let loose on my tight grip. I chuck

  • Sincerely, Elena   Chapter 3: Dante

    As soon as I got home, Tita Rizza, my mom's only sister, my auntie, and my teacher, greeted me with her dead glaring eyes. I'm currently residing at their house in the meantime while I'm still studying here.Living with them was quite alright, quaint and homey, unlike what I was used to in States. The only good thing I have liked about my situation was that as soon as I stayed here, Tita Rizza treated me like her own son, like how a mother should treat her child. It is just sometimes; I keep reminding myself that she's really not my mother.I sighed.Umupo ako sa sofa malapit sa kanyang kinauupuan. Bago pa makapagsalita si Auntie Rizza, inunahan ko na siya. "I told you Auntie, I don't need a tutor." I slumped my back on the couch and closed my eyes for a minute."Anong hindi mo kailangan Dante? Nakita mo ba ang grades mo? Paano ka makakaabot ng scholarships sa grade mo? Alam mo na noong simula nang iniwan ka sa’kin ni Ate naging responsibilida

  • Sincerely, Elena   Chapter 2: Elena

    Hanggang ngayon nag-aalinlangan pa rin ako sa sinabi ni Mrs. Ramos tungkol sa tutoring class na magaganap at lalo na hindi ko naman kilala ang lalaking iyon. Sa unang pagkakilala ko pa lang sa kanya, tila hindi na maganda ang pakiramdam ko rito. Hindi ko alam kung bakit, buthe just ticks me off.Gayunpaman, napagdesisyunan ko na dumeretso sa library pagkatapos ng klase upang simulan na ang tutoring class. Sa kasamaang palad, kanina pa ako nandito sa library na naghihintay sa kanya hanggang sa lumipas na ang isa't kalahating oras.Nakaupo ako malayo sa Librarian para sa gayon hindi kami maka abala sa ibang mga estudyante na nag-aaral. Habang naghihintay, kinuha ko na lang aking math notebook, at iba pang mga kagamitan na gagamitin namin sa pag-aaral.Napatingin ako sa orasan at napansin ko ang mabilis na paglipas ng oras. Lumingon ako sa paligid at hanggang ngayon, wala pa rin senyales na nagsasabing nandito na siya.Napab

  • Sincerely, Elena   Chapter 1: Elena

    Sampung taon ang nakaraan... Nakaupo ako sa sofa ng faculty habang kausap ang Chemistry titser naming na si Mrs. Ramos. Sa lahat ng titser dito sa faculty, si Mrs. Ramos ang guro na maasahan ko at lagi kong malalapitan. Malaki ang tulong na nagawa sa akin ni Mrs. Ramos. Hindi lamang siya naging guro sa’kin, kun’di naging pangalawang magulang ko na rin siya rito sa eskuwelahan. Ibinigay niya sa akin ang baso ng tubig at umupo sa tabi ko. "May problema ba, Elena? Kamusta ka na?" Uminom ako sa basong ibinigay niya at umiling. "Wala naman po ma'am. Nagbaka-sakali lang po ako na baka mayroon po kayong ma-irerekomenda na trabaho, kahit part-time lang po." Napakunot ang kanyang noo. "Para saan? May nangyari ba kay Lola Aning?" Naging titser niya ang aking lola noong hayskul siya rito sa eskwelahan kung kaya’t gano’n na lamang kakampante ang pagtitiwala ni Nay Aning. Sinalikop ko ang hibla ng aking buhok sa likod ng aking tenga. "Wala naman po ma'am.

  • Sincerely, Elena   Prologo

    Dear Elena, How are you? I really hope you're okay, because shit, I fucking am not doing well. Kamusta ka na at kayong lahat di'yan? Balita ko ga-graduate na kayo sa highschool at mag-ka-college na? What degree did you choose? I know naman na kahit anong kurso pa ang kunin mo. You'll excel like you always do. Na-miss ko kayong lahat, pero s'ympre most especially ikaw na teacher ko. Nakakamiss kasi 'yong pagtuturo mo, pati yung pagbibigay mo ng reviewer sa akin, o kaya naman 'yong pa-homework mo na mas malala pa kung ikukumpara mo sa mga teacher natin. Pero, uy, h'wag kang magalit! Joke lang naman 'yon. Although, seriously, I miss you so much, Elena. You know how I badly miss you and everything about you. Our late afternoons studying and our walks in the evenings. The way you bit your lips, the way you look at me as if I was a pop quiz, and the way how I held your hand that was just so right and so fitting. Sana nga lang nga hindi lang imagination mo ang nakikita ko tuwing u

DMCA.com Protection Status