CHAPTER 14

Nagpaalam na si Veronica kay Sin na mauuna na siyang bumalik sa kanyang cabin dahil inaantok na siya. Ala-syete pa lamang ngunit nakakaramdam na agad siya ng antok.

"Mauuna na ako sa iyo, antok na rin kasi ako. Ang sakit ng katawan ko," at hinimas ni Veronica ang kaniyang sentido at ginalaw-galaw ang kaniyang balikat.

Nakakapagod ang nangyari sa loob ng kaniyang manghapon, lalo na ang naganap sa kanila na milagro kaninang umaga na gustong-gusto na nya kalimutan ngunit ayaw mawaglit sa kaniyang isipan.

"Samahan na kita," Pag pre-presenta ni Sin na samahan siya patungo sa cabin.

"No need. I can do that on my own naman," pag tanggi ni Veronica sa lalaki. "Ang lapit-lapit lang pati. Look," Tsaka itunuro kung nasaan ang cabin mula sa kanilang kinaroroonan.

"Wag ka ng makulit. Veronica," Umigting ang panga nito ng sabihin iyon ang pangalan niya.

Natulala si Veronica sa lalaki dahil napakaganda sa pandinig nang si Sin na ang nag usal ng kanyang pangalan. Pakiramdam niya sa mga oras na ito ay