Chapter 30

"Hindi siya aalis," matigas na sabi ni Kei.

Tumingin ako sa kaniya at malungkot na ngumiti. Kinuha ko ang kamay niya para bawiin ang kamay kong hawak niya.

"Let go Kei. Uuwi ako.. Mag re-resign na 'ko," sabi ko. Kita kong nanlaki ang mata niya sa sinabi ko.

Hetong ikakasal na siya, hindi ko kayang manatili pa dito at maging secretary niya.

Siguro ang nangyari sa amin no’ng dalawang gabing iyon ay wala lang talaga sa kaniya. Ako lang nag a-assume na may something kami.

Tumalikod na ako at kusang sumama kay Teiver paalis sa opisina niya.

Pinagtitinginan kaming lahat sa loob. May iba na naglabas ng cellphone. Ngayon ko lang napansin na naka boxer shorts lang pala si Teiver.

Natawa ako kahit na kakagaling ko lang sa pag-iyak.

"Ba't tumatawa ka diyan?" aniya. Kunot pa rin ang noo. Galit na galit.

"Hindi aakalain ng sino man na makakakita sa 'yo na opisina ang punta mo. More likely parang bar," natatawang sabi ko.

Tumigil siya. Bumaba ang paningin niya sa katawan niya. Mukhang ngay