Thank you po sa lahat ng gems. Comment moreee. Hehe
Hindi siya nagsalita ngunit ang galit sa mata niya ay naroon pa rin. May luhang pumatak sa pisngi ko saka siya tahimik na bumalik sa pagkaka-upo dito sa tabi ko. Hinigit niya ang kamay ko at dinala sa bisig niya. Mahigpit niya akong niyakap at ako naman ay humagolhol. Ganoon lang kami hanggang sa kumalma na ako at humupa na ang pag-iyak ko. Lumayo ako sa kaniya ng konti. Hinawakan niya ‘ko sa magkabilaang pisngi at tinitigan sa mata. “Ayaw mo talagang sabihin?” Umiling ako. “Fine,” aniya ngunit halatang hindi ‘yon ayos sa kaniya. Pinunasan niya ang huling luha na pumatak sa pisngi ko. “Last mo ng iyak ‘to,” sabi niya sa akin. “Beeees!” Umalingawngaw ang boses ni Crystyl na papasok sa loob kaya agad nagpaalam si Tei para magpahangin kunwari. Gusto niya lang bigyan siguro kami ng space. “Why are you here? Hindi ka nagbukas ng coffee shop?” “Anong nangyari sa lakad mo?” seryosong sabi niya. “Tel,” hindi ko magawang sundan ang sasabihin ko dahil kilala ko ang kaibigan ko. “Tel
Kinabukasan, ramdam kong hindi ako pinapansin ni Tei. Si Cha nga lang ang kinakausap niya at nakakaramdam ako ng inis. Sinubukan ko siyang kausapin pero tango lang minsan ang sinasagot niya. No’ng umuwi si Tetel ay hindi ko na siya inusisa pa tugkol sa sinabi niya sa mama niya. Hindi ko rin naman kasi alam anong sasabihin. Gumawa ako ng brownies ngayon dahil wala naman akong gagawin aside sa magkulong sa bahay. “Brownies Tei,” sabi ko nang pumasok siya ng kusina para uminom ng tubig. “Busog ako,” aniya at nilagpasan ako. Hindi ko napigilan ang luha ko sa mata Umupo ako sa upuan at pinunasan ang luha. Ang babaw pero naiiyak ako sa ginawa niya. Dumating ang kapatid ko na agad dumiretso sa kusina. "Ang bango ate," aniya. Palihim kong pinunasan ang luha ko. "Magbihis ka na muna at tulungan mo si Teiver dito sa gawaing bahay dahil magluluto ulit ako para mamaya," Kumaripas ng takbo si Cha papasok sa kwarto niya. Halatang excited makatikim ng brownies na ginawa ko. Siya ang dahilan
Napatingin ako sa Carbonara na nasa bowl. Natatakam ako nito ngayon. “Ate, hindi kaya na engkanto ka?” Sinimangutan ko ang kapatid ko. Masarap kasi e. Isa pa, ayos lang naman kung pa minsan minsan dadamihan ko ang pagkain ko nito. "Minsan lang ‘to. Mabuti pa at kumain ka nalang diyan," sabi ko sa kaniya. Umiling siya at kumain din naman. Nang matapos kami sa pagkain ay agad akong nagbihis dahil mamamalengke nga kami ng kapatid ko. Hinihintay lang namin tumuntong ng alas kwatro ang orasan saka kami aalis. Nanonood kami ng TV ng maisipan kong e text si Teiver. Hanggang ngayon ay hindi pa rin siya umuuwi. "Hoy, when ka uwi?" nang ma e send ko na ay ibinalik ko agad sa screen ang paningin ko. Biglang may kumatok. Dahil tinamad akong lumabas para buksan ang gate ay tinawag ko ang kapatid ko. Siya na ang magbubukas sa gate. "Cha, may tao. Paki tignan kung sino," sigaw ko. "Sige ate. Sandali lang," Galing siya sa pag ligo. Basa pa ang buhok niya kaya tinutuyo niya ito sa tuwalya h
Nagsimula na nga ang annual party. Marami ng dumalo at ang iba ay hindi na nakatingin sa 'min. Yung iba, marami pa ring nasasabi pero hindi na ‘ko nagpapa apekto. Maybe because nasa tabi ko na si Teiver. May emcee na sa harapan kaya mukhang magsisimula na nga ang party. Tumayo si Tei kaya napatingin ako sa kaniya. Ngayon ko lang napansin na naka suit ito na iba sa suot niya kanina. Nagsitayuan silang lahat para pumalakpak at umupo ulit. Nakatingin sa harapan habang nakikinig sa emcee. Kumakain pa rin ako. Hindi alintana ang nangyayari sa paligid. "Ate, talaga bang ganito kayaman si Lolo?" tanong ni Cha "Hindi ko rin alam Cha pero sa pagkakaintindi ko, dahil sila ang nagmamay-ari sa VG Empire kaya mayaman sila," sabi ko habang nilalantakan ang dessert sa mesa. "Ate kanina ka pa kumakain. Tataba ka na diyan," talaga ba? Kanina pa ba? Parang kakakain ko lang e. "Everyone, let's all welcome the prime of VG Empire, Mr. Don Dominador Donio," napatingin kaming lahat sa harapan. Lumabas
"No, Lolo. Niloloko lang kayo ng mga ‘yan! Hindi niyo sila apo. Ako! Ako lang ang apo niyo at wala ng iba," histerikal na sabi ni Vivian habang nanlilisik ang mga matang nakatingin sa 'min ng kapatid ko. Pero napapapikit nalang ako dahil nasusuka na parang nahihilo na ako ngayon. Gusto ko ng umalis. Ang sakit pa sa mata no’ng spotlight na nakatutok sa amin. "Vivian. Are you questioning me?" "No, Lolo. But look, mga manloloko sila. Hindi natin sila kilala. Gusto lang nila ay ‘yong pera mo. They are gold diggers. Huwag kayong magpapani- "VIVIAN! WATCH YOUR MOUTH! IT'S MY GRANDCHILDREN YOU'RE TALKING ABOUT!" Tumahimik si Vivian at umiiyak. Si Teiver naman ay galit na nakatingin doon sa Vivian na kulang nalang ay sugurin si Vivian. “Kayo!” Galit niya kaming tinuro! “Unang kita ko pa lang sa inyo kanina, alam ko ng wala kayong ibang magandang dala kun’di kaguluhan!” “Nababaliw na siya, ate.” Sabi ni Cha. “Anong sabi mo?” nanlilisik ang mata niya at mabilis na nakalapit sa amin. Hul
Hindi pa rin ako makapaniwala sa nangyari. The truth is umuwi kami ni Cha na parang walanng nangyari. Mabuti nalang at nandoon si Teiver kaya nakaalis kami kaagad. Kinabukasan, lutang na lutang pa rin ako. Idagdag pa ang pagkahilo ko. Hindi naman ako lasing pero bakit ganoon? Dahil ba dahil iyon sa panay kain ako kahapon? Dinaig ko pa ang may hangover nito. Tulog pa si Cha at ang nadatnan ko sa sala alas singko ng maaga ay si Teiver na hubad barong naglalakad sa sala. Basa na ang buhok nito kaya hinuha ko ay kakaligo lang niya. “You woke up early, schat. Is there a problem?” Umiling ako. “Tigilan mo nga ako kakatawag ng ganiyan, Teiver,” naiinis na sabi ko. Hindi niya pinansin ang galit sa mata ko. Lumapit siya binigyan ako ng gatas na kakatimpla lang niya. “Bakit ang aga mo?” “I have a meeting with Grant,” “Who’s Grant?” pang-usisa ko. “Grant is my best friend. Wanna meet him, chocopie?” “Isang chocopie pa at sasakalin kita,” “Ayaw mo sa schat, ayaw mo rin sa chocopie. Hon
“Umalis na ba?” tanong ko kay Tei. “Yes,” aniya. Lumayo ako sa kaniya at sumilip sa labas. Nakahinga ako ng maluwag dahil nakaalis na nga si Mr. Fernandez. “Buti naman at umalis na siya. Hindi ako komportable na nasa bahay siya,” sabi ko at humarap kay Tei na nakatingin lang sa akin. “Aalis ka na?” “Will you be okay here?” Tumango ako. “Hindi ko muna papasukin si Cha at baka kuyugin siya ng media sa school. Sige na umalis ka na,” “Anong gusto mong pasalubong mamaya?” Bakit niya ako bibigyan ng pasalubong? Pero dahil siya nag offer so e grab ko na. “Gusto ko ng macaroons gaya doon sa sinerve sa party,” sabi ko sa kaniya. “Favorite mo ang macaroons?” Umiling ako. Hindi, kasi hindi naman ako mahilig sa sweets. “No. Hindi ako masiyadong kumakain ng sweets dahil sasakit ang lalamunan ko,” sagot ko at binalikan ang gatas at chocolate cupcake na tinda sa tinadahan. “I see,” tumingin ako kay Tei at nakita ko siyang nakangiti. Parang timang. “Anong ngiti-ngiti mo diyan?” “Wala. I n
Maghapon lang kaming nakahilata ni Cha sa bahay. Nakauwi na nga si Tetel sa bahay nila pero ayos lang dahil marami siyang cake na dala kanina. Kahit hindi ko order ay nagpa extra cake siya. “Cha, pa slice ako ng caramel cake,” Tinatamad akong tumayo. “Ate, kanina ka pa panay sweets. Tama na muna. Ipagtitimpla nalang kita ng gatas,” sumimangot ako ngunit hindi na umangal pa. “Ate, ako ba magluluto?” “Anong oras na ba?” “5 pm na ate,” “Ay huwag na. Ako na diyan. Wala naman tayong lulutuin na ulam dahil walang laman ang ref. Ako na magsasaing at gawin mo na muna ang research paper niyo.” “Sige po,” Gaya nga ng sabi ko ay ako na ang pumunta ng kusina para magsaing. Nakalatag pa rin ang comforter sa sala dahil doon ako natulog kanina at iyon ang nadatnan ni Teiver na maraming bitbit. Binili ba niya ang buong sari-sari store? “Nakarating ka na pala. Kamusta ang work?” nagmamadali akong lumapit sa kaniya para tulungan siyang dalhin sa kusina ang dala niyang mga eco bag. Bahagya