Dear Meteors, May update tayo everyday. Hindi ko lang maipapangako sa inyo what time pero meron po talaga everyday dito. 2-3 chpaters po araw-araw para sa kwentong ito. Mwah.
“Umalis na ba?” tanong ko kay Tei. “Yes,” aniya. Lumayo ako sa kaniya at sumilip sa labas. Nakahinga ako ng maluwag dahil nakaalis na nga si Mr. Fernandez. “Buti naman at umalis na siya. Hindi ako komportable na nasa bahay siya,” sabi ko at humarap kay Tei na nakatingin lang sa akin. “Aalis ka na?” “Will you be okay here?” Tumango ako. “Hindi ko muna papasukin si Cha at baka kuyugin siya ng media sa school. Sige na umalis ka na,” “Anong gusto mong pasalubong mamaya?” Bakit niya ako bibigyan ng pasalubong? Pero dahil siya nag offer so e grab ko na. “Gusto ko ng macaroons gaya doon sa sinerve sa party,” sabi ko sa kaniya. “Favorite mo ang macaroons?” Umiling ako. Hindi, kasi hindi naman ako mahilig sa sweets. “No. Hindi ako masiyadong kumakain ng sweets dahil sasakit ang lalamunan ko,” sagot ko at binalikan ang gatas at chocolate cupcake na tinda sa tinadahan. “I see,” tumingin ako kay Tei at nakita ko siyang nakangiti. Parang timang. “Anong ngiti-ngiti mo diyan?” “Wala. I n
Maghapon lang kaming nakahilata ni Cha sa bahay. Nakauwi na nga si Tetel sa bahay nila pero ayos lang dahil marami siyang cake na dala kanina. Kahit hindi ko order ay nagpa extra cake siya. “Cha, pa slice ako ng caramel cake,” Tinatamad akong tumayo. “Ate, kanina ka pa panay sweets. Tama na muna. Ipagtitimpla nalang kita ng gatas,” sumimangot ako ngunit hindi na umangal pa. “Ate, ako ba magluluto?” “Anong oras na ba?” “5 pm na ate,” “Ay huwag na. Ako na diyan. Wala naman tayong lulutuin na ulam dahil walang laman ang ref. Ako na magsasaing at gawin mo na muna ang research paper niyo.” “Sige po,” Gaya nga ng sabi ko ay ako na ang pumunta ng kusina para magsaing. Nakalatag pa rin ang comforter sa sala dahil doon ako natulog kanina at iyon ang nadatnan ni Teiver na maraming bitbit. Binili ba niya ang buong sari-sari store? “Nakarating ka na pala. Kamusta ang work?” nagmamadali akong lumapit sa kaniya para tulungan siyang dalhin sa kusina ang dala niyang mga eco bag. Bahagya
Nasa kwarto ako ni Teiver ngayon. Dalawang linggo na rin no’ng naganap ang iskandalo sa VG Empire. Ilang ulit na dumalaw sa akin si Mr. Fernandez pero pinapataboy ko siya kay Teiver. Kahit si Cha ay iniiwan niya ito sa skwelahan na ilang ulit siyang tangkain na lapitan. Ngayon, kasalukuyan kong tinutulungan si Tei na ilagay ang damit niya sa maleta. “I’ll be back, schat. Why are you crying?” Hindi naman ako naiiyak ah. But my eyes can’t lie. Umiiyak nga ako dahil aalis siya. “Kainis naman. Bakit ba napaka emotional ko!” “Hali ka nga,” kinuha niya ang kamay ko at hinigit papalapit sa kaniya. “I told you the reason 4 days ago na kailangan naming pumunta ni Grant ng New York para sa business.” “Sino ba kasing Grant na ‘yan? Bakit ka pa niya isasama?” narinig ko ang tawa niya na tuwang tuwa sa sinabi ko. “Huwag ka nga tumawa.” Naiinis na turan ko. “Alright. Hindi na,” Naiinis ako sa taong ito pero heto ako at grabe makaiyak. “Babalik ka pa ba?” “Yes,” seryosong sabi niya haban
Nagkulong ako sa kwarto ko buong araw. Sinabi ko rin kay Cha na huwag ipaalam kay Teiver ang tungkol sa bagay na ito. Hindi ko rin alam bakit ayaw kong malaman niya. Basta ayaw ko lang. “Ate,” narinig ko ang katok ni Cha kaya lumingon ako sa pintuan. May dala siyang pagkain at kasama niya si Mr. Fernandez na kanina pa nasa bahay at ayaw umalis. “Sige na, Cha, ako na bahala sa ate mo.” “S-Sige po s-sir,” sabi ng kapatid ko. Nakita kong nalungkot si Mr. Fernandez sa sinabi ng kapatid ko na sir. Hindi rin naman niya kami masisisi dahil hindi namin siya kilala. “You need to eat,” “Busog ako. Salamat po pala sa pagdala sa akin sa hospital,” umupo ako para makausap siya. Kung hindi dahil sa kaniya ay baka napano na ‘ko. “It’s my job, hija, bilang ama niyo ni Charmie Gail.” Naalala ko kanina ang yakap niya sa hospital. Nawala ang takot at pangamba ko sa yakap na iyon. “Pero Mr. Fernandez, sorry po.. Hindi po talaga kami ang anak ninyo. Hindi ko alam bakit kilala mo si mama pero wal
“Tumigil ka nga Demi! Kumain ka na! Hindi tayo mag ba-bar ngayon,” sabi niya at hinila ako para paglutuan.“Gusto kong ubusin ang pera ni Teiver. Samahan mo ‘ko,”“Apaka moody mo. Oo na, sasamahan kita magshopping mamaya,”Ngumiti ako. “Yey!”Inilingan lang niya ako at nagsimulang magluto. “Nga pala, I talked Tei last night-“Nag-uusap kayo?” kunot noong tanong ko. Natigilan siya at sa inis ay pinitik ang noo ko.“Huwag kang magkakamali na magselos sa amin dahil kukutusan kita!”“What? Wala naman akong sinasabi ah! Besides may naanakan ang loko sa New York!” Pag-naaalala ko ay nababanas ako sa kaniya.“Naanakan?”“Oo. Nakita kong may bata siyang kasama na tinatawag siyang papa,”“So selos ka?”“Tumigil ka na nga! Hindi sabi e! Wala akong gusto kay Teiver, okay?”“Pero bakit galit ka?”“Ako? Galit? Patawa! Hindi ako galit.”“Ewan ko sa ‘yo. Magluluto na ako,” inirapan niya ‘ko at nagsimulang magluto.Napatingin ako sa cellphone ko dahil nag chat ulit si Tei bakit ko daw siya pinatayan
Nakiusap na ako kay Mr. Fernandez na kung pwede ay huwag na muna niyang ipaalam sa buong mundo ang katotohanan. It’s too much to ask that in his part pero naiintindihan niya ang gusto kong iparating. Alam kong gusto niyang sabihin sa mundo na anak niya kami ni Cha pero ayaw ko muna. Nasanay kami sa buhay namin na simple kaya kailangan naming ihanda ni Cha ang sarili namin sa pagbabago. Sinabi ko rin sa kaniya na ihanda niya rin ang kasalukuyan niyang pamilya. Alam kong ayaw sa amin ng asawa niya lalo na ni Vivian. Kung ganitong harap-harapan nilang pinapakita sa amin na ayaw nila sa amin ni Cha, hindi ko dadalhin ang kapatid ko sa pamilya nila. Ayaw ko ng gulo. Umuwi pa rin kami ni Charmie Gail sa bahay namin at balik sa simple naming buhay. Kapalit ng hinihingi ko kay Mr. Fernandez ay ang kalayaan niyang mag provide sa amin ni Cha at dalawin kami sa araw na gusto nila ni lolo. Walang kaso sa amin ‘yon. Ang akin lang ay gusto ko munang ihanda ang sarili ko sa lahat ng pagbabago.
“Where are you?” tatlong salita lang ‘yon ni Teiver pero pakiramdam ko ay nandito siya at hinahanap ako. Hindi ko nga ni-replyan. Nasa bahay ako at nakatambay. Kasama ko si Mr. Fernandez na kanina pa alas siete ng umaga nandito. “Princess, magpadala ako ng alalay sa ‘yo dito, will you accept it?” Agad akong umiling. “Huwag na po. Nakakahiya, isa pa, ayos lang naman ako.” “Hindi ako mapalagay knowing mag-isa ka lang dito at walang kasama,” “Kaya ko naman alagaang ang sarili ko besides nandito rin si Crystyl,” kumunot ang noo niya. “Crystyl?” Tumango ako. “Kaibigan ko. Dito siya sa amin nakikitira ngayon. Pero nasa coffee shop siya as of the moment, nagta-trabaho.” “I haven’t meet her,” “Ipapakilala po kita sa kaniya pag nagpang-abot kayo,” sabi ko. “Alright. How’s the baby?” ngumiti siya at umupo sa harapan ko. Ngumuso ako at sinabing ayos lang siya. Healthy naman ang bata sabi ng doctora at binilinan ako sa mga dapat kong gawin at iwasan. “I’m excited to meet my apo, anak.
“You’ll regret this! YOU’LL REGRET FOR WHAT YOU DID TO MY DAUGHTER!” Sigaw ni papa. Ang ina ni Kei na siyang sumampal sa akin ay hindi na alam ang gagawin. “Fernandez, I’m sorry- “SHUT UP, ROXANNE! NAGPIPIGIL LANG AKO!” Mahigpit ang hawak ni papa sa ‘kin na animo’y anytime ay mahihimatay ako. “Fernandez, sabi mo hindi mo sila-“ hindi na natuloy ng ama ni Kei na dugtungan ang sasabihin niya sa galit na makikita sa mata ni papa. “The deal is off. Lahat gagawin ko para lang magbayad kayo sa ginawa niyo sa anak ko!” Parang tinakasan ng dugo ang ina ni Kei sa sinabi ni papa. Tumingin si papa kay Kei at nagulat ako na bahagya niya akong nilayo sa kaniya. Malalaki ang hakbang niyang lumapit kay Kei at sinuntok ito. “Kainin niyo ang pera niyo. Kainin niyo ang dangal niyo. Aanhin ng anak ko ang kayamanan niyo kung kaya niyang higitan ang meron sa inyo? Aanhin ng anak ko ang pamilyang gaya nito kung nanggaling siya sa pamilyang tinitingala at ni ri-respeto ng lahat?” Umiiyak na ako sa pa