Chapter 4

First day ng intramurals at nasa court ako at nanunuod ng basketball. Kailangan kasi naming manood dahil section namin ang lalaban kontra TVL.

"Uy ano to?!" Napalingon ako sa sumigaw at nakitang may tumatakip sa mata ni Trina na dalawang lalaki.

"Buti pa si Trina may ka blind date!" Sigaw ni Issa. Sinamahan pa nila ang kaibigan papunta sa booth.

Ibinalik ko nalang ang tingin ko sa court. Kung hindi lang sa attendance ay hindi ako pupunta rito eh.

I'm not a loner.People are just not approaching me because I look a not approachable person and I don't want to approach them either.

Of course I know how to make jokes  and I know how to do crazy things but I can only do that with the right circle of friends

Halos tumakbo na ako palabas ng court ng matapos ang laro. Excited na kasi ako pumunta sa Horror booth dahil gusto kong makita kung ano ang theme nila ngayon.

Dumiretso ako kung nasaan ang tent ng SSG para bumili ng ticket.

Habang pumipila ay napatingin ako sa gawi ng mga estudyante na nakaupo sa bench sa ilalim ng mangga.

My forehead creased when I saw Leandro. He was talking with his... Friends. So he's really not a loner.

Fake news talaga tong mga sinasabi ni Ted eh.

He slightly tilt his head and stared at me. Agad ko siyang inirapan at humakbang ng matapos bumili ang nasa unahan ko. Iniabot ko ang bayad at pagkatapos ay tumingin pabalik sa pwesto ni Leonardo and I was shocked when he was still looking at me intently. I felt awkward so I diverted my attention to his friends pero agad rin akong umiwas ng hindi ko kilala ang mga ito.

Kakalakad ko palang ng may tumakip sa mata ko

"Hoy! Sino to?!" Sigaw ko at sinubukang pumalag pero hinawakan nila ang dalawang balikat ko.

"Miss, blind date 'to hindi kidnap." Natatawang saad ng lalaki na siyang may hawak sa tela na nasa mata ko.

"Sino bang nag-utos sa inyo?" Tanong ko at nagsimula ng maglakad. Hindi nila ako sinagot at tumawa lang. Wala naman na akong magagawa kaya sumama nalang ako.

"Jason, nakita mo si Leandro?" Tumigil kami sa paglalakad ng may nagtanong.

"Nasa may tent ng SSG. Bakit blind date na naman?"

"Oo eh, ikapito na'to at kahit isa hindi siya sumasama. Sana naman sumama na "

Ikapito? Wow lang ha.

"Nandun siya puntahan mo at baka makawala pa yun HAHA"

"Sige-sige salamat"

Nagsimula ulit kaming naglakad hanggang sa tumigil kami.

I took a deep breath before entering the warm room. It feels like the room was covered with cloth or something so no one can see who are inside.

Hindi pa rin nila tinatanggal ang blind fold hanggang sa makaupo ako.

Narinig ko ang tunog ng upuan na senyales na may nakaupo na sa harapan ko.

"Si Leonardo!" Rinig kong sabi ng isang babae sa likod ko. Agad akong kinabahan.

Si Leonardo ba 'tong nasa harapan ko? Kung sino man ang naglista ng pangalan namin ay pipiktusan ko talaga.

"Tanggalin niyo na blind fold niyo" utos ng isang boses na hindi ko kilala.

Dahan-dahan kong tinanggal ang blindfold at tinignan ang nasa harapan ko.

Napanganga ako ng makita si Ysmael na nakangisi habang nakatingin saakin.

What the?!

"Y-ysmael?" Takang tanong ko at tumingin sa paligid. Nakita ko si Leonardo sa kabilang mesa kasama si Morgana.

Kaya pala pumayag makipag blind date.

"So you know me na pala. What's your name?" He asked so I put my attention to him.

He is still wearing his wide smile. Hindi ba siya napapagod kakangisi?

"I'm Amaryliss"

"Nice name, do you have an idea kung sino naglista ng pangalan natin? I mean, hindi naman sa nagrereklamo ako. I'm grateful actually" he bit his lower lip and looked at me.

Katakot naman 'tong lalaking to.

"Si Ted siguro" I answered unsure

"Ted? Oh I'm gonna thank him later" aniya at ngumisi uli. Bagot akong napakamot sa aking batok.

"Hey Leonardo at Morgana kayo pala yan?!" Halos mapatakip ako sa muka ko ng tawagin niya si Leonardo. He and Morgana turned their heads and looked at us. Morgana was smiling while Leonardo was serious as always. Parang hindi nang-aasar ah.

"Ysmael" tanging sabi ni Leonardo at agad dumiretso ang tingin saakin. Inirapan ko siya at tumingin kay Morgana na nakangiti lang

"Hi! I'm Morgana" nagulat ako ng tumayo siya at nagpakilala.

"And this is Leonardo, classmate kami. Ewan ko ba kung sino ang naglista sa pangalan namin" she complained but you can feel that she's happy.

"Amaryliss" pakilala ko at nginitian siya pabalik.

"Bumalik ka na nga sa upuan mo at mag-uusap pa kami ng future ko" singit ni Ysmael kaya tinignan ko siya ng masama. Hindi ko naman siya pwedeng sapakin sa harapan ni Morgana. Nahihiya ako sa ganda niya.

"Arte mo, hindi ka papatulan niyan. Diba Amaryliss?" Tanong ni Morgana at tumango kaagad ako.

"Bumalik ka na nga dun. Epal mo" tumawa lang si Morgana at bumalik na sa upuan niya. Sumulyap ako kay Leonardo na seryosong nilalaro ang bulaklak na nasa mesa.

"Classmate kayo?" Tanong ko kay Ysmael na umayos ng upo.

"Yeah, classmate kaming tatlo pati na rin ni Ted" tumango tango lang ako habang siya at kung ano-ano ng ang mga sinasabi. Gusto ko na talagang pumunta sa Horror booth!

"First blind date mo ba 'to ngayon araw?" 

"Yeah"

"Saan ka pagkatapos nito?"

"Ewan" sagot ko. Ayokong sabihin na pupunta ako sa horror booth at baka sundan pa niya ako. Gusto kong mapag-isa. Siguro iniisip na niyang bored akong kausap dahil hindi umaabot sa isang sentence ang sinasabi ko.

"Can you ask me a question? Puro naman ako nagtatanong nito eh" he said and pouted. I admit that he's cute but I can't imagine myself being with him. Masyado siyang maligaya para sa'kin.

"Uhmm, anong purpose nitong blind date?" Tanong ko bigla, wala na kasi akong maisip. I heard a chuckle so turned around and saw Leonardo chuckling.

Tinatawa niya? Hindi ko pa kaya nakakalimutan ang sinabi niya saakin last week na muka akong monggo.

Napatingin ako kay Morgana pero seryoso naman ito. Nagkibit balikat nalang ako at bumaling kay Ysmael na nag-iisip ng sagot

"I think to make two people know each other. Mga basic information ganun". Ngumiti ulit siya. "Ano pa?"

"Bakit ka laging nakangisi?" Tanong ko uli and that made him smile more.

"Kapag maganda kausap ko" he said and winked. "Eh ikaw ba't minsan ka lang ngumingiti?"

"Ngumingiti lang ako kapag maganda rin ang kausap ko" akala ko ay maiinis siya pero lalo lang siyang ngumisi. Kakainis ang lalaking to. Pinsan ata to ni Leonardo eh.

"Haha ang lakas mo mambara ha. 2 points ka sa'kin" ipinatong niya ang braso sa mesa at mataman akong tinignan. "Ano pa gusto mong itanong sakin? Dali, I will answer it truthfully"  I crossed my arms and think what I will ask to him.

"Ikaw nalang magtanong, hindi naman ako curious na tao"

"Ok!" Umayos siya at nag-isip

"May boyfriend ka na?" Diretso niyang tanong na ikinagulat ko. Ang fast forward naman nag lalaking 'to.

"Oo" I confidently answered knowing that it's a lie. Haha.

"Are you ok?" Napatingin kami sa kabilang mesa. Nakatayo na si Morgana at sinisiguradong hindi nabasa si Leonardo sa natumba na flower vase.

Ang careless ng lalaking to.

"Yeah I'm ok" mahinang sagot ni Leonardo. Ibinalik ko ang tingin kay Ysmael na natahimik.

"Talaga? Ilang months na?" Nag-isip naman ako. Ilang months naba kami ni Cole Sprouse at Harry Styles? Pinigilan ko ang ngumisi, I think this is the moment to dream high! Haha

"Actually it's 2 years na" I smiled and covered my face. Pinipigilan ang ngisi at kilig.

"Ang hirap naman kalaban ng boyfriend mo. Let's be friends nalang. Baka pag naging jowa kita masasaktan lang ako dahil malalaman ko na mahal mo pa ang ex mo. Akalain mo, 2 years? Saan ako lulugar dun?" I covered my mouth and laugh.

"Shunga!"

"Ano pangalan ng boyfriend mo? I just want to know kung deserving siya sa'yo"

"Hindi pwede, he want a private life"

"Private life? So private din yung relationship niyo?" I bit my lip to cover my laugh. Naniwala talaga siya!

"Medyo"

"What? Girl like you should be introduced by everybody!" Napairap ako dahil sa pangbobola niya.

"Wag ka ng mambola. I won't break up with Co-- with my boyfriend dahil diyan sa tricks mo"

"I know. At hindi kita binobola. I'm just stating facts. Tsaka Co pala ang unang pangalan ng boyfriend mo ha" aniya at ngumisi. Naparolyo ako ng mata

"Ah pwede ng umalis?" Tanong ko dahil bigla akong nagutom.

"Bakit naman?"

"May pupuntahan lang" Mamaya nalang sigurong hapon ako papasok sa horror booth.

"Uhmm ok. See you around"

Nginitian ko siya at tumayo na.

Liningon ko sina Morgana at nagsasalita pa siya habang si Leonardo ay tahimik lang na nakikinig.

"U-una na ko" paalam ko sa kanilang dalawa kaya napatigil si Morgana sa pagsasalita.

"Bye" she smiled and waved. I looked at Leonardo who is looking at me then he rolled his eyes. Hindi rin ako nagpatalo at nirolyohan din siya ng mata. Wala akong pake kung ano ang iisipin ni Morgana.

Pagkalabas ay agad guminhawa ang pakiramdam ko. Sobrang init kasi sa loob.

Dumiretso ako sa canteen at pumila. Malapit na rin kasing mag alas-dose kaya marami-rami na rin ang estudyante.

Nakita ko sina Marc at Hugo sa kabilang mesa kaya kinawayan ako ni Marc. Nginitian ko silang dalawa at siniko naman niya si Hugo. Nagkibit balikat ako at ibinalik ang atensiyon sa pila.

Dalawa ang line sa pila ng cafeteria namin para hindi magsiksikan ang mga estudyante.

"Ikaw na ang mauna Leonardo, I know you're hungry na" napalingon ako ng marinig ang pangalan ni Leonardo. Nakapila siya sa kabilang linya.

Ang dali naman ata niyang nakapunta rito? Tsaka nasaan si Morgana?

I stared at the petite girl talking to him with a persuading look. She's biting her finger while her eyes are locked on Leonardo.

She's seducting her. And I know Leonardo likes it.

"Thanks" sagot niya at pumunta sa harapan which is katapat ko.

Hindi niya ako dinadapuan ng tingin hanggang sa ako na ang nasa pinakaharap para umorder.

"Chapsuie po tsaka kanin" ani ko sa tindera. Habang nagsasandok siya ay napatingin ako kay Leonardo na nag uoorder na rin

"Kanin ho. Tsaka... Monggo" bumaling pa ito sa akin at ngumisi pagkatapos banggitin ang monggo. Napa-awang ang labi ko at agad namula dahil sa inis.

Nang-asar pa talaga siya!

"Ate dagdagan niyo nga ho ng gulay tsaka damihan niyo po ng okra. Ipapakain ko sa aso namin 'yung okra!" Nilakasan ko ang boses ko para marinig talaga ni Leonardo. Pero nagpipigil lang ito ng ngisi.

"Bakit mo naman ipapakain sa aso?"

Takang tanong ni Ate na siyang nag seserve

"Hate po ng tao ang okra"

"Ha? Gusto ko ka---"

"Ate bilisan niyo na. Gutom na'ko" putol ko sakanya at kinuha kaagad ang aking pagkain.

Narinig ko pa ang tawa ni Leonardo kaya nakaismid ako habang naglalakad papunta sa aking table.

                       ✏ ✏ ✏

2nd day ng intramurals at kararating ko lang sa school ng hilain ako ni Pat.

"Amaryliss I need your help"

"What help?"

"Eh kasi, sa horror booth nag absent kasi si Irisha eh. Tsaka siya ang witch doon tapos walang gustong pumalit. Baka... Gusto mo?" Nag-aalinlangan niyang tanong.

"Sige na, lilibre kita ng lunch"

I bit my lower lip and think.

"Ok" agad nagliwanag ang muka niya

"Yes! Let's go and change your look" hinila niya ako papunta sa isang room kung saan doon naghahanda ang mga multo sa horror booth. Katakot naman sila.

Pinabihis niya ako ng isang itim na damit at pagkatapos ay nilagyan ng make up. Nilagyan niya rin ng kung ano ang ilong ko at pinahaba. Linagyan ng mga nunal ang muka at pinalipstick ng itim.

Pagkatapos ay tinignan ko ang sarili ko sa salamin.

I really looked like a witch! Natatakot tuloy ako sa sarili ko. I took a picture of myself. Ipopost ko 'to kapag may time.

"Ok na siguro 'yan. Ayusin mo lang ang pananakot para mabawi sa muka mo. Ganda mo kasi, hindi matablan tablan ng pampapangit ang muka mo" saad niya kaya napangiti ako

"Bayad mo ba yan dahil pumayag ako maging witch?"

"Of course not! Halika na at magsisimula na" Sa likod kami ng booth dumaan. Sa medyo madilim na parte niya ako inilagay kung saan may malaking kaha at may mga potions sa tabi.

Maya-maya pa ay sumigaw si Pat

"Magbubukas na ang horror booth! Get ready everyone!"

Agad akong kinabahan. I'm not an experienced witch! How do I scare them?

Minutes passed and I heared footsteps and screams so I ready myself and practiced how to scare

I'm so happy when a group of friends screamed because of me. Ng makaalis sila ay nagready agad ako para sa susunod na dadaan.

I heared footsteps and when I'm about to scream to scare them, I'm the one who step back when I saw Monica. Her right arm was on some senior high school student and the man was kissing his lips.

I gasped. Naisip kaagad si Hugo. Hindi nga nila pinapakain ng street foods si Monica, lips pa kaya?

Ng makita nila ako ay agad lang sipang ngumisi at naglakad palayo.

Monica didn't recognized me kaya nakahinga ako ng maluwag.

Hapon na at papauwi na ako pero hanggang ngayon ay nasa isip ko pa rin ang nakita kanina.

Ng makarating sa bahay ay agad akong nagbihis at bumaba para tumulong kina Yaya.

"Nasaan ho si Mommy?" Tanong ko at uminom ng tubig.

"Nasa munisipyo pa Amaryliss at may meeting pero kanina pa yun, baka pauwi na" tumango ako at agad lumapit sa mga hugasin

"Ay ako na diyan. Wala naman si Mam kaya wala kang dapat ipag-alala" pigil saakin ni Yaya Isang. Alam niya kasi kung paano ako ituring ni Venice

"Ayos lang ho"

"Wag na---"

"Pagtrabahuin mo siya Nay Isang. Wala na nga iyang ginagawang mabuti hindi pa tutulong dito?" Napalingon kami ni Nay Isang kay Venice na kakarating lang.

Her one brow was raised while looking at me.

"After you wash the dishes find some fine dress and we're going to Mayor Anton's house. Hindi sana kita isasama pero pinapapunta ka ng anak niya" napaisip ako. Sino? Si Monica o si Hugo?

"Close ba kayo ng mga anak niya?" Sunod niyang tanong. Napailing ako

"Hindi naman po"

"So it's your time to be close with them. Ito lang ang mabuti mong magagawa Amaryliss. But it's s better to be close to Hugo. Mayor Simon's nephew."

I clenched my fist. How did she think about that?

"B-bakit naman po?" I tried to stay calm.

"I'm planning to run for Vice Mayor. And Mayor Anton can help me so it's better if you and Hugo will have a connection. Maging matalino ka naman for once!" Napaiktad ako sa pagsigaw niya.

You're not  smart either Venice

"Do you understand?"

Dahan-dahan akong tumango.

But it doesn't mean that I will do it. I'm not a user like her.

"Good" saad niya at tumalikod.

Tinignan ko ang kamay ko na may maliit na dugo at marka ng kuko dahil sa kakakuyom ko. Tinignan ako ni Yaya Isang.

"Ok lang po ako. Akyat po muna ako sa taas" tinanguan niya ako kaya agad akong tumakbo papunta sa kwarto at kinalma ang sarili.

I will get out of this place soon.

I promise that.

                           ✏ ✏ ✏

Narito kami ngayon sa harapan ng mansiyon ng mga Salbacion.

I'm wearing a simple dress and a pair of doll shoes. Venice chose this for me.

Iginaya kami ng maid nila papunta sa loob. Their house was not like the other Mayor's houses that looks antique. Masyadong moderno ang bahay na ito.

"This is why you need to follow my orders Amaryliss. Baka after 10 years dito na tayo nakatira" I silently rolled my eyes.

Maganda naman ang bahay namin ah.

Venice and her stupid dreams.

Dumiretso kami sa dining area at nadatnan sina Mayor kasama ang ibang mga bisita nito.

Ng makita ako ni Monica ay nilapitan niya ko

"Hi! Kilala mo pa ba ako? Buti naman at sumama ka" she smiled and placed her arms around mine.

I awkwardly smiled at her knowing what she did earlier. I glanced at Hugo who was looking at us then I saw Venice smiling at me. Iniwas ko ang tingin sakanya at nagfocus kay Monica.

Pinakilala muna ako ni Venice kay Mayor at sa mga kasama nito at pagkatapos  ay hinila ako ni Monica sa isang sulok

"Bakit mo ako dinala dito?" Tanong ko at luminga linga sa paligid

"About what you saw earlier please don't tell anyone" gulat akong napatingin sakanya

"So nakilala mo ako kanina? Bakit hindi ka nagpahalata?"

"I'm just scared that you will tell Phil that my brother will screw him" napayuko siya at pinaglaruan ang mamahaling sandals.

"Hugo will literally screw him if he will caught you two"

She lift her head and smiled

"Don't worry break na kami ni Phil but please don't tell Kuya of what happened and me having a boyfriend" napanganga ako dahil sa mga sinabi niya. I thought she was so innocent!

"A-are you really like this? No offense"

"Like a playgirl you say? Yeah hehe. Im bored so I take boys as my toys"

What the?!

"Monica it's not good"

"I know and I'm trying to fix myself. Siguro 3 boys a month nalang" napasinghap ako

"Joke! I'll stop na for you." She said ang laughed

"For me? Hindi naman tayo close so why change for me?" Takang tanong ko at tinuro pa ang sarili

"Well you changed my Kuya so I won't take boys as toys. I will start playing real ones" napakunot ang noo ko.

"Promise ang weird mo. Hindi ko nga maintindahan ang mga sinasabi mo. Tsaka Hugo changed? Hindi ko nga siya masyadong kilala"

"Joke lang, I'm just messing with you. Masyado ka kasing tense palagi"

Ang weird niyong magjoke na magkakapatid

"Halika na, gutom nako"

Naglakad na kami at pumunta sa isang mesa kasama sina Hugo. Nagulat ako ng makita si Marc at ngumisi naman siya ng makita ako

"Amaryliss! Para kang Princess at si Hugo parang Pr---"

"Ikaw muka kang bata umasta" putol ni Hugo sa sasabihin niya.

"Hey don't forget to support me sa last day ng intrams ha including you Amaryliss. Sigurado namang mas gwapo ako kesa sa representative niyo" saad ni Marc na ikinagulat ko ulit

"Ikaw ang representative ng ABM?" Gulat na tanong ko na ikinatawa nila Monica at Hugo

"Ang sakit mong magsalita ha. Wala ka bang tiwala saakin?" Nagpanggap pa siyang malungkot.

"May tiwala naman. B-bakit hindi si Hugo?" Lumiwanang ang muka ni Marc at nginisihan si Hugo.

"Well, he doesn't like attention except for someone particular" I saw how Hugo stared at Marc as if he's going to rip his head off. Tinignan ko si Monica na tahimik na kumakain.

"Sino representative ng STEM?" Tanong ko

"Si Ysmael ata" Ysmael?!

"Hindi si L-leonardo?" I mean his smart and has the looks. He's the Ace of the STEM

"Bakit mo siya kilala? Gwapo pa naman 'yun" Seryosong tanong ni Marc at sumulyap kay Hugo

"Alam mo Marc para kanang baliw. Nirereto mo ba si Hugo sakin ha?" Diretso kong tanong at tinignan silang dalawa ng seryoso. Napatingin ako kay Monica na napatakip ng bibig at natawa

"You're smart Amaryliss and you're very straight to the point" natatawang saad ni Monica at kumain uli.

Napanganga si Marc at tinignan ulit si Hugo

"O-of course not! Tinatanong lang naman kita kung bakit mo kilala si Leonardo eh" he tried to laugh then continued to eat his food.

"I know Leonardo, nakatira sila dito sa San Thunder noon at umalis papuntang States then bumalik sila this year." kuwento ni Marc kaya tinignan ko siya ng nakakunot ang noo

"Bakit mo kinukwento ang buhay niya? Tsaka magkaibigan ba kayo?"

"Kasi napakainteresting. Akalain mo, umalis silang mayaman bumalik silang mahirap. Hindi naman sa mahirap pero their situation is not like before" napaisip ako "And yes we're friends."

Kaya ba nagnanakaw siya? Dahil mahirap na sila?

"We shouldn't talk about people's lives Marc" Hugo commented and Marc just smiled.

"Ok po" medyo natawa ako sa reaksyon ni Marc. "Guys I have an idea. Tutal tayo lang naman ang bagets dito punta tayo sa room ni Hugo"

Napatingin ako kay Hugo dahil sa sinabi ni Marc pero mukang ok lang naman iyon base sa ekspresiyon niya.

"I agree to that. I don't want to be old because of the old people around us" Monica said and stood up. I admit Monica has the attitude and she's sometimes weird.

"Agree ka ba Hugo or you're hiding something?" Marc asked hiding a grin.

Pinaningkitan siya ng mata ni Hugo

"Come on" saad ni Hugo at umunang naglakad. Tumayo kaaga ako at sumulyap kay Venice na nakatingin saakin habang nakangiti. Iniiwas ko ang tingin ko at sumumod kay Monica.

Pumasok kami sa isang kuwarto. Napakalaki nito at napakalinis. The room was filled with black and white colors with a lot of drawings and paintings.

Tumalon kaagad si Marc sa kama ni Hugo habang si Monica ay humiga at kinalikot ang cellphone. Lumapit ako sa isang maliit na mesa kung saan may mga pictures ni Hugo. Lahat iyon ay pictures niya sa present. Wala ba siyang picture noong bata siya?

"Hey don't judge my face here" napaiktad ako ng magsalita si Hugo.

Napatingin ako sa litratong tinutukoy niya.

"Why would I judge you? Gwapo mo kaya diyan" I confidently said. I don't feel awkwardness towards him so I think it's ok to say it.

"Thanks" he said and smiled

"Hey ikaw ba nagpaint nito?" Tanong ko at lumapit sa isang painting.

It's a painting of a girl sitting on the ground. I think it's still not done because the side of the painting is still plain white.

"Umm yeah p-pero hindi pa tapos" aniya at kinuha ang painting at inilagay sa isang sulok. Inilibot ko ang tingin sa kuwarto niya at namangha sa mga paintings at pictures.

He reminds me of someone. Someone in the past that even though I want to remember. I couldn't.

"Hey love birds punta kayo rito at maglalaro tayo!" Sabay kami ni Hugo na napatingin ng masama kay Marc at lumapit.

"Hindi pala nirereto ah" saad ko kay Marc at tumawa lang siya.

"Ano na naman bang trip mo Marc?"

"We will play a very common game. Truth or Dare" ngumisi siya at tinignan si Hugo. "Pakiabot nga ng bottled water Amaryliss"

Kinuha ko iyon at binigay sakanya. Sa tiles kami umupo at nag form ng circle

"It's a common game but it has a twist. Kung truth ang pipiliin niyo ay ngayon kayo sasagot at kung dare naman ay depende sa mag-uutos kung kailan gagawin ang dare"

"Boringggg" Monica said and rolled her eyes

"Psh. Mas boring ka" sagot ni Marc at kinuha na ang bottle

Pinaikot niya iyon at tumama kay Monica.

"Ako magtatanong" Marc said and smirked.

"Ok. Truth or Dare?"

"Truth"

"May first kiss ka na?" Tanong ni Marc at kita ko ang gulat at inis sa muka ni Monica pero napalitan kaagad iyon ng ngisi

"I told you this isn't boringgg" saad ni Marc at ginaya pa ang tono ni Monica kanina.

Monica glanced at Hugo who is now looking at her

"Of course" Monica confidently said and shrugged. My jaw dropped and I immediately looked at Hugo but he is not shocked.

"Mukang alam naman pala ni Big Brother!" Marc laughed

"Of course he knows" Monica said and took the bottle and spinned it.

Sa akin naman iyon nakatutok. Napalunok ako at biglang kinabahan

"Amaryliss Truth or Dare"

"Truth" her lips formed into a grin after I said it.

"Tutal usapang kiss tayo ngayon. Amaryliss, who's your first kiss?" I bit my lip then I shook my head

"No one"

"Owww! My chance! " Napalingon ako kay Marc na kinakalog si Hugo

Monica laughed. Maybe she's thinking that I'm weak. I'm older than her but she probably kissed boys more than I think.

Sana all maganda.

Ako naman ngayon ang nag-ikot ng bottle at kay Hugo iyon tumutok.

"Uhmm Truth or Dare?"

"Truth" diretso niyang sagot

"Amaryliss gandahan mo yung tanong" ani ni Marc pero nirolyohan ko lang siya ng mata

"Bakit wala kang picture 'nung bata ka?"

Napasapo ng noo si Marc.

"Ang easy naman niyan" Marc said and looked at Hugo. Napatingin rin ako kay Hugo na medyo natigilan and Monica's mouth was partly open.

Anong problema?

"Mahirap pala" bulong ni Marc

"I don't have a picture because... Because---"

"Nasa Maynila ang album namin" si Monica ang sumagot. Tumango nalang ako

"Amaryliss yung tanong mo sana dapat ganito. Sinong crush mo? Anong first letter ng crush mo?"

"Shut up Marc. I know the answer of that already. Sa dami ba naman ng clue na pinapahiwatig mo siyempre malalaman ko"

Napakagat labi si Marc at natigilan si Hugo.

"It's ok, normal lang naman ang crush² eh" I confidently said. Their jaw dropped and Hugo's face turned red. I may sound assuming pero bahala sila.

"Uhmm I-I think it's my turn to spin this thing" saad ni Hugo at iniikot ang bottle at tumapat kay Monica

"Dare" saad ni Monica kahit hindi pa siya tinatanong ni Hugo

"Hindi kita uutusan ngayon"

"Ok then"

Iniikot iyon ni Monica at saakin na naman

WTF!

"Ano ba naman yan? Ano ako dito statue?" Reklamo ni Marc. Natawa naman kami

"Dare nalang" ani ko

"Hindi rin kita uutusan ngayon"

Iniikot ko ang bote at kay Marc na. Napangisi siya

"Dare. Dare me now Amaryliss" Ngumisi pa siya.

"Kilala mo si Venice diba? Este si Mommy?" Tanong ko

"Yes of course. The sexy Venice"

"I want you to go downstairs and tell Venice You love her"

Nawala ang ngisi sa labi ni Marc at pinaningkitan ako ng mata pero bigla siyang tumayo at diretsong naglakad. Agad kaming tumayo nila Monica at sinundan siya.

Gagawin niya talaga?

Pagkababa ay nasa may pool si Venice at papunta na si Marc sakanya. Naka focus lang ang tingin namin sakanya hanggang nilingon niya kami at tuluyang lumapit kay Venice.

"Uhmm goodevening po" rinig kong sabi niya. Napalingon sakanya si Venice at sumulyap saakin

"Yes Iho?"

"Uhmm, you love her po"

Napakunot ang noo ko sa sinabi ni Marc at nalaglag ang panga.

"Hala gago literal talaga na You love her" natatawnag saad ni Monica

'Tell her you love her'

Yun ang sinabi ko sakanya kanina.

"WTF Marc" Hugo whispered and chuckled.

"Loko talaga" I whispered and stared at Marc with rage but he just winked at me and smiled

"What Iho?"

"Uhmm y-you love Amaryliss po"

Napataas ang kilay ni Venice

"Sabi niya 'yan?" Tanong niya at sinulyapan ako

"Yes po"

"Well of course she's my daughter so I love her"

I hissed. Ang ganda sana ng sinabi niya. Hindi nga lang totoo.

"Ah ok po" nagpaalam na si Marc at agad bumalik saamin

"Ayos ba?" Tanong niya at ngumisi. Agad ko siyang binatukan

"Shunga ka talaga"

"Ouch naman" reklamo niya at hinimas ang ulo. "Tignan mo si Tita mukang badtrip. Diyan ka ba nagmana sa pagkabipolar? Mukang mananampal eh" aniya kaya napatibgin ako kay Venice na nakakunot ang noo

"Tita Sampalin niyo po si Amaryliss para sa'kin" mahinang saad ni Marc at  tumawa. Hindi namam siya narinig ni Venice dahil malayo kami.

"Well that's not impossible" I said and

shrugged. Marc's forehead creased and looked at me with a puzzled look.

"Joke!" ani ko at lumayo.

Nagdaan ang ilang oras at napagpasiyahan namin na umuwi.

Habang nasa sasakyan ay tahimik lang kami pati na rin si Venice dahil may sumabay saamin na kaibigan niya. Ng makababa ito ay agad niya akong binalingan.

"Anong pingsasabi mo sa mga kasama mo kanina? Do you think I will love you? Huh. Who will love you anyway? " Diretso niyang tanong sa galit na tono.

My heart ached and my chest tightens. I'm not expecting her or anyone to love me but it's just too painful to be told by someone that you're not lovable.

"We're just doing truth and dare and Marc did it in a wrong way" I tried to stay calm and hold my tears.

"Huwag ka ng mag rason! Kahit katiting wala akong mararamdamang pagmamahal sa'yo Amaryliss. Wala akong anak na mamamatay tao! Well you're not my child either!"

Doon bumagsak ang mga luha sa pisingi ko. This is too much. Her words are too much.

I'm trying to forget the thing I did but she keeps reminding me of it.

Bakit ba ayaw na ayaw niya sa'kin? Bakit pa siya pumayag na ampunin ako kung ayaw niya sa kagaya ko?

I did something but I'm just a child that time. A child trying to protect herself.

"Do you understand? I will not love you!"

"Wala akong pakealam! It's ok if you will not love me but atleast love yourself Venice. Sa tingin ko kulang ka nun. You're out of love." I said while tears flowing down on my cheeks. Hindi naman ito ang first time na sinagot ko siya and I know what will be the consequence of my action.

Nanlilisik ang kaniyang mga mata na tinignan ako at maya-maya pa at naramdaman ko ang palad niya sa pisngi ko. She slapped me. Like Marc said a while ago.

"Sumasagot ka na!" Hinila niya ang buhok ko kaya napadaing ako.

"Aray!"

"Wala kang utang na loob!" Sigaw niya pero wala akong ibang nagawa kundi umiyak lang.

"Ma'am n-nandito na po tayo" saad ni Manong Tomas. Kita ko sa mata niya ang awa pero wala siyang magagawa dahil baka palayasin siya ni Venice kapag tinulungan niya 'ko.

"You will not eat in this house for 3 days" saad ni Venice bago umalis.

3 days lang?

"Ayos ka lang Amaryliss?" Tanong ni Manong. Tumango lang ako at bumaba na at agad dumiretso sa kuwarto.

Pinunasan ko ang luha ko at agad nagbihis. I stopped crying. Venice is not deserving of my tears.

Makalipas ang isang oras ay kinuha ko ang cellphone ko at nag myday ng litrato. Picture 'yun noong naging witch ako.

After a minute a notification popped up.

Marc Sanchez reacted HAHA of your photo

Monica Salbacion reacted Heart of your photo

Hugo Salbacion commented on your photo

I clicked it

Hugo Salbacion

   - Pwedeng pakulam? ;-)

Amaryliss Altazar

  - Sino ipapakulam mo?

Hugo Salbacion

  - Pwede bang kulamin ng mangkukulam ang sarili niya?

Napakunot ang noo ko

Amaryliss Salbacion

  - Bakit mo natanong?

Hugo Salbacion

  - Kasi she won't crushback me :'(

Nanlaki ang mga mata ko at agad naipatong ang cellphone sa kama.

WTF! Is he making moves?

Amaryliss Salbacion

  - Sorry witch don't kulam kulam herself. Tsaka witch don't love ;-)

Hugo Salbacion

  - Mag ghost ka nalang. Atleast you can love even though you will be gone soon

Amaryliss

  - Nandiyan ba si Marc sainyo? Tinuturuan ka ba niya ng mga lines?

Hugo Salbacion

- Nope, I'm better making lines so I'm doing it myself

Amaryliss

- What exactly are you doing?

Tanong ko kahit alam ko na kung ano ang ginagawa niya. I waited for his reply pero walang dumating

I'm the witch but I think he's the ghost. Bigla nalang nawala ang mokong.