Chapter 1

                          

I opened my eyes as a wave of water hit my feet. I am in my favorite place where I can control my thoughts. 

I've been going here in the seaside since I was a child. This is my favorite spot where I can think peacefully. A place full of serenity and calmness. 

My life has been tough and full of uncertainties but the sea always gives me hope. My life has its highs and lows like the sea but it still finds a way to be beautiful.

Noong bata ako ay nakita ako sa dalampasigan. 

May kwintas na nakasuot saakin at may pendant na singsing kung saan may nakauikit na pangalang Serene. Pero hindi ko iyon sinuot. 

How come my biological parents gave me a necklace and not a letter? Nakakatawa diba? But I really wished that it was a letter. A letter full of explanations why they left me. I don't want to grow full of questions but here I am compiling questions that I can't even ask.

"Amaryliss umuwi ka na! Bakit ka ba narito araw araw eh hindi naman nagbabago ang dagat?" Tanong ni Ted at tumawa. I took a deep breath before I looked at him. Controling my annoyance. 

"Pakealamero ka talaga eh no? Bakla!" Buti nalang at wala ang Papa niya kung hindi ay masasabunutan niya ako mamaya. 

Biglang nawala ang ngisi sa kaniyang mga labi at inirapan ako. Alam ko kasi na bakla siya at takot siyang malaman iyon ng Papa niya. Siguradong bugbog ang aabutin niya dahil pinangarap pa naman ng Papa niya na maging isa siyang pulis o kaya naman ay seaman. 

Ng makaalis sa dalampasigan ay dumiretso ako sa kalsada kung saan madadaanan ko ang palengke. Our town is just a small place kaya hindi masyadong maingay at abala hindi katulad sa malalaking bayan. 

"Magnanakaw!" A girl shouted with a teary eyes. She pointed a man who is  running and wearing a jacket with a tiger print.

"Miss, ano ba ang ninakaw ng lalaking 'yun?" Tanong ng babaeng nagtitinda ng saging.

"Bag ko" naiiyak na sagot ng babae. The way she speaks means that she grew up from a wealthy family. 

"Marami ba ang laman' nun?" Tanong ulit ng babaeng nagtitinda ng saging. Ako tuloy ang nahiya dahil sa tanong niya. 

Why can't they mind their own business? Hindi naman sila concern sa babae at halatang curious lang. 

"Make up tsaka pera na nagkakahalaga ng---" huminto muna siya at halos lahat ng tao sa paligid ay napahinto rin at naghihintay sa sasabihin niya.

I was also waiting for her answer. 

"Nagkakahalaga ng?" Atat nabtanong ng lalaking nagtitinda ng taho. 

"Ano bang pakialam niyo? Mga chismosa!" Nabigla naman kaming lahat dahil sa biglang inasal ng babae. 

She rolled her eyes then walked away

"Sana hindi na maibalik ang bag mo" saad ng tindero ng taho at umalis. 

"Mukang yan ata ang anak ni Mr. Salbacion na pinsan ni Mayor. Ano naman ang ginagawa ng batang yan dito sa palengke? Eh anak mayaman 'yan?" Pabulong na tanong ng isang Ale

I didn't wait for the resolved case so I also walked away. 

Ng makarating sa bahay ay pinagbuksan ako ng gate ni Yaya Celine. I was lucky I was adopted by a high class family but I wasn't lucky to be loved by them except Daddy Simon. Nasa America siya at doon nagtatrabaho bilang doctor. His wife Venice is one of the town councelor and I call her Mom. She's very kind to other people but not to me. May anak sila na lalaki na si Kuya Renier pero gusto ni Daddy na magkaroon ng babaeng anak pero hindi na iyon maibigay ni Mommy kaya nila ako inampon.

"Nasa kusina ang Mom mo at hinihintay ka" saad ni Yaya Celine pagkapasok ko

"Ok po" 

"Galing ka na naman ba sa dagat? Gusto mo bang doon na lang kita patirahin?" Salubong na tanong ni Venice ng makapasok ako sa kusina. Her one eyebrow was raised. 

"Sorry po" nakayukong kong sambit habang nakatitig sa makintab na tiles. 

"Mamaya ka na kumain pagkatapos ko" she said like she didn't hear my apology

"At pagkatapos mong kumain, dumiretso ka na sa tindahan ni Aleng Rosi at magtrabaho ka na. I'm not giving you the allowance Simon gave. Masyadong ka namang maswerte kung ganon" inirapan niya ako at pagkatapos ay tumayo na. 

Nagtatrabaho ako kina Aling Rosi na taga bayan. Kahit summer kasi ay binibigyan ako ni Daddy ng pera pero hindi iyon binibigay ni Venice. Kaya pinatrabaho niya ako kina Aling Rosi para naman daw ay may pakinabang ako. 

Matapos kumain ay dumiretso na ako sa tindahan. Nasa akin ang susi dahil tindera slash manager at supervisor ako. Matanda na kasi si Aling Rosi kaya ako ang pinapamahala niya. Dali dali akong sumakay ng tricycle. Kahit may sasakyan kami ay hindi ako pinapasakay ni Venice. Pwera nalang kung nandito si Daddy. 

"Amaryliss kanina pa kami naghihintay na magbukas kayo. Uhaw na uhaw na kami ni Hugo" bigla akong napatigil sa pagbukas ng tindahan dahil sa narinig. Hugo? Sinong Hugo? Dahan dahan akong napalingon at nakita ang isang lalaki na mestizo. Inosente itong nakatingin saakin. Napakunot ng bahagya ang noo ko, trying to remember where I saw his face. He suddenly looked away kaya ganoon rin ang ginawa ko. He probably feels awkward because of my stare. 

"May iba namang tindahan ah" I said to Marc to divert my attention. Masyado kasi akong nacucurious sa muka ni Hugo kaya nakatitig lang ako. 

"Loyal ako kay Nanay Rosi" ngumisi pa siya kaya inirapan ko nalang.

"Bilisan mo Amaryliss, tuyong tuyo na ang lalamunan ko" pagmamadali ni Marc

"Teka lang, ayaw bumukas. May kalumaan na kasi itong kandado ni Nanay Rosi" reklamo ko

"Akin na nga" kinuha ni Marc ang susi sa kamay ko at sinubukan iyong buksan pero hindi talaga.

"Akin na" kinuha iyon ni Hugo. I watched him as he tried to unlock it. Ang maputi at mukang malambot niyang kamay ay nakahawak sa makalawang na susi at kandado. Bigla tuloy akong nahiya. Sa susunod papalitan ko na talaga to kay Nanay Rosi.

"It's done" saad nito ng mabuksan niya

Iaabot niya sana kay Marc ang susi pero bumaling siya saakin at saakin iniabot 

"S-salamat" tumango lang ito habang si Marc ay tuluyan ng binuksan ang tindahan at umunang pumasok. Malaki ang tindahan ni Nanay Rosi kaya pwedeng pumasok ang namimili at mamili.

Pumasok rin si Hugo at namili ng makakaing chichirya. Nilapitan ko si Mario at binulungan

"Hoy sino yan?" Pabulong na tanong ko kay Marc

"Pamangkin ni Mayor. Pinapasama saakin ni Dad para mafamiliarize daw niya ang lugar" Right, Marc's father is also one of the counselor of this town. 

"May malamig ba kayo na softdrinks?" Tanong ni Hugo

"O-oo" agad akong lumapit sa ref at kumuha ng pepsi. 

Ng matapos silang mag bayad ay umalis na rin sila at bumalik sa plasa. 

Maya-maya pa ay may narinig akong yapak na mga paa pero hindi ko nalang ito pinansin dahil abala ako sa pag-aayos ng mga tinda. 

"Magkano to?" Agad akong napaangat ng tingin ng marinig ang boses ni Hugo. Bumalik pala siya? Tinignan ko ang likuran niya kung nakasunod si Marc pero wala naman. 

I stared at the foreign junkfood. Siguro bagong labas ito at bagong bili ni Nanay Rosi sa bayan

"Ah hindi ko alam eh, bago ata yan" saad ko at napakamot pa ng ulo. Kahit naman pamangkin siya ni Mayor ay hindi naman ako naiilang. Medyo makapal rin kasi ang muka ko. 

Kumuha siya ng ibang chichirya at pinakita saakin. Napakagat labi ako ng hindi ko na naman alam ang presyo nito. Siguro iniisip na niya na kung bakit ako naging tindera kung hindi ko naman alam ang presyo ng mga paninda ko.

"Limang piso ata yan?" Patanong na saad ko that caused him to chuckle, exposing his two dimples.

"This is 10 pesos in Manila" 

"Ah sige sampu" He gave me the money then walked away. Sinundan ko siya ng tingin pero agad itong napahinto at lumingon. Ramdam ko talaga na may bumabagabag sa loob niya. 

"Hindi mo ba ako nakikilala?" Biglang tanong nito na ikinagulat ko

"Sino ka ba?" I asked as if it's the first time I saw him. Hindi naman siya nakasagot kaya nagtanong ako uli

"Ah! Artista ka no? Sorry ha hindi kasi ako mahilig sa TV eh" nakita ko naman ang pagkadismaya ng muka niya. 

"Modelo? Modelo ka no?!" Bawi ko. Ngumiti pa ako para hindi maging awkward. Baka nasaktan ko feelings niya dahil hindi ko siya nakikilala. 

But I know I saw him somewhere.  

"Nope, forget about it I'm just joking" My forehead wrinkled. I was about to say something when he walked away. 

"Joking? May joke ba na hindi nakakatawa?" Tanong ko sa sarili at nag arrange nalang ulit. Tatanungin ko nalang si Marc pag nagkita kami. 

Makaraan ang isang linggo ay hindi na ako naglalakad kundi nagbibisekleta na. Kagagaling ko lang sa tabing dagat at papunta na ako sa palengke para bumili ng puto. I'm a hard headed kaya kahit pagbawalan ako ni Venice ay aalis talaga ako at pupunta sa dagat. 

May dala na kasi akong pera ngayon. 

Buti nalang at may natitira pang paninda si Lola kaya nakabili pa ako. 

Habang kumakain ay napansin ko ang mga tao na nagkukumpulan. 

"La, anong ganap diyan?" Tanong ko kay Lola Pasing. Tinanong ko kasi ang pangalan niya kanina. 

"May ninakawan na naman kasi" hindi pa ba nahuhuli ang magnanakaw na 'yun?

"Sige ho La alis nako" tinanguan ako ni Lola kaya nagpadyak na ako para makauwi. Habang nagbibike ay nakita ko ang lalaking nakadyaket na Gray na may prinf na tiger. Hindi ako nagkakamali, siya yung magnanakaw! Pero hindi ko nakikita ang muka niya 

Sinundan ko siya at ang pagliko niya sa isang eskinita. Pumasok siya sa isang magandang bahay. Hindi ito sobrang yaman pero halata namang may kaya sa buhay. Muka namang bahay nila ito dahil dire-diretso lang siya sa pagpasok

Napakunot ang noo ko. Bakit naman siya magnanakaw kung hindi naman sila mahirap? Isusumbong ko ba siya sa pulis?

Isang minuto pa ang lumipas at wala namang lumalabas sa bahay nila kaya nagpagpasiyahan ko nalang umalis. 

Pero nakasalubong ko ang sasakyan ng barangay kung saan nagsasalita si Kapitan 

"Attention! Maraming nagrereklamo sa barangay na may magnanakaw sa ating bayan! At isa sa mga naging biktima ng magnanakaw ay ang pamangkin ni Mayor kaya naman napagpasiyahan ni Mayor magbigay ng premyo kung sino ang makakakita at makakahuli sa magnanakaw!" 

Agad nagliwanag ang muka ko sa narinig

"10,000 pesos ang premyo!"