C1

Akira pov.

"Pasensiya napo naiiyak ako sa bawang"

Sabe ko kay manang na nakatingin sa akin ngayon. Pakiramdam ko hindi siya naniniwala. Ngumiti ako sa kanya.

"Ako na diyan. Bumalik kana sa taas. Mag bihis kana meron kapang trabaho hindi ba?" Tanong niya sa akin habang lumalapit siya sa akin. Tumabe ako saka tumango

"Ako na po mamayang 9 pa po yon e", Nakangiting sabe ko saka sinubukan agawin ang kutsilyo pero inilayo niya ito sa akin.

"sige na umakyat kana baka mapagalitan kana naman ng asawa mo pag na late ka" Nag aalalang sabe niya habang nag sisimula ng mag hiwa ng bawang.

"Lage naman e nasasanay na po ako" Malungkot kong sabe. Bago pa tumulo ang panibagong luha ko ay iniwan ko na si manang sa kusina at umakyat na sa taas.

Lumakad ako papunta sana sa kwarto na kong saan guest room ngunit napahinto ako sa harap ng kwarto ni kyle na medyo nakabukas ito.

"Kakauwi ko lang......kukuha lang ako ng gamit dito" Dinig ko mula sa kinatayuan ko. Dahan dahan akong lumapit sa pinto para marinig ko pa masyado ang pag uusapan nila sa phone.

Dahan dahan kong sinilip sa loob at mula sa kinatayuan ko nakita ko si Kyle na nakatayo sa veranda ng kwarto habang nasa tenga ang selpon nito at habang ang kaliwang kamay niya ay nakahawak sa baba niya habang nakangiti sa kausap.

"IMISSYOU and ILOVEYOU wait for me ok?"

Muling nabasag ang puso ko dahil sa narinig ko mula sa bibig niya. Hindi ko namalayan na sunod sunod na palang umagos ang luha ko habang nakatingin sa malapad niyang likod.

Ang sakit sakit na makita yong mahal mong masaya sa iba. Ang sakit sakit.Dahan dahan kong sinirado ang pinto bago ako tumakbo sa kwarto ko at doon umiyak ng umiyak.

Umiyak ako ng umiyak sa kwarto simula nong narinig ko ang salitang yon mula sa bibig ni kyle. Ang sakit sakit nakakaselos. Hindi ko mapgiln na sana ako nalang ako nalang ang babaeng sinasabihan niya ng iloveyou, na sana ako nalang ang babaeng inuuwian niya. Sana ako nalang.

Mas lalong umagos ang luha ko. Naninikip ang dibdib ko sa sobrang sakit. Halos hindi ako makahinga sa kakaiyak ko

Napahawak ako sa dingding ng banyo ko. Gusto kong sumigaw. Gusto kong magwala pero anong magagawa ko? Kahit magwala ako dito ngayon hindi magbabago na hindi ako mahal ni kyle.

Napayuko ako at hindi mapgilang hindi isipin na bakit hindi nalang ako? Bakit hindi niya ako kayang mahalin?

Bakit?

Andami dami kong tanong pero hindi ko alam ang sagut. It hurt so much. Masakit habang nakikita mo ang mahal mong masaya sa iba. Masakit na sa sobrang sakit gusto mo nalang mawala.

Pero ano nga ba ang magagawa ko? I'm just his secret wife ang alam ng lahat kaibigan niya lang ako.

Yes we've been friends before pero nagbago yon simula nong ikasal kame. Lahat nagbago simula nong kinasal kame. We're closed before pero ngayon parang hindi na kame mag kakilala. Parang wala lang.

Muling tumulo ang luha ko nong maalala ko kong paano niya ako tratuhin noon. Mag kaibang magkaiba ngayon.

Muli akong napayuko at nagsimula ulit umagos ang mga luha ko.

Hindi ko alam kong anong oras akong nanatili sa banyo. Tumayo ako ng nahimasmasan ako. Nagpunta ako sa harap ng malaking salamin at pinagmasdan ang mukha ko.

Ano kayang kulang sa akin? At bakit hindi ako magawang mahalin pabalik ni kyle. Maganda naman ako,matalino,sexy naman ako at mayaman ano bang kulang?

Umiling ako at hindi na inisip pa. Pumasok na ako sa shower room at naligo na. Makailang minuto akong naligo bago ako lumabas at nagulat ako ng nadatnan ko si Kyle na nakaupo sa kwarto ko.

"K-kyle"

Nanginginig kong sabe sa kanya dahilan para bumaling ang asul niyang mga mata sa akin. Tumayo ito

"Hindi ako uuwi ng ilang mga araw. Call me or just text kong pupunta sina mom and dad dito."

Malamig niyang sabe bago ako tinalikuran pero bago yon pigilan ko siya.

"San ka pupunta?"

Tanong ko. Tinaasan niya ako ng kilay na para bang wala akong karapatan tanungin siya. Umiwas ako ng tingin.

"I cant stay here any longet with you,Hindi ko kayang makita ka araw araw sa bahay ko"

Malamig na sabe niya bago ako iniwan dito na natigilan at durog na durog na naman.

Huminga ako ng malalim para pigilan ang nagbabadya kong mga luha. Please wag muna ngayon. Napa upo ako sa sobrang panghihina sa mga salitang binitawan niya.

Napatingala ako para pigilan ang luha kong gustong gusto ng umaagos mula sa mga mata ko pero hindi ko napigilan umagos parin ito na parang ulan. Hindi ko mapgilan.

D*mn it!

"Akira!!"

Napahinto ako sa pagluha ng marinig ko ang katuk ni manang na yon. Tumayo ako at inayos ang sarili ko. Tumingala ako at pinunasan ang mg luha ko. Panigurado ang pula pula ng pisngi ko ngayon dahil sa pag iyak. Huminga ako ng malalim bago ako nag punta sa pinto at binuksan si manang.

"Umalis na si Kyle pinapasabe niya sa akin na wag ka daw ma late sa trabaho"

Sabe ni manang sa akin habang mariing nakatingin sa akin. Umiwas ako ng tingin bago ako tumngo ng dahan dahan. Tumango din siya bago ako iniwan dito.

Sinirado ko muna ang pinto bago ako huminga ng malalim at pakalmahin ang sarili. Nag punta ako sa walk in closet ko at as usual nag soot ako ng pang office kong damit. Tiningnan ki muna ang mukha ko dahil napaghalataang galing ako sa pag iyak.

Ngumiti ako bago ako huminga ng malalim. Kaya mo yan akira. Darating din ang panahon na mamahalin ka pabalik ni kyle. Ngumiti ako bago ako lumabas ng kwarto at bumaba sa hagdan.

Kumain ako ng almusal na luto ni manang. Mga ilang minuto bago ako natapos sa almusal bago ako nag paalam kay manang na aalis na. Lumabas ako ng bahay at nagpunta sa garahe. Pumasok ako sa kotse ko at pinalabas ito sa bahay.

Yes nag tratrabaho ako sa kompanya niya bilang HEAD NG VHR. Pinahurot ko ang sasakyan ko papunta sa building ng montenegro corp.

Hindi naman nag tagal ang byahe at narating ko ito.Lumabas ako ng kotse at hinagis ko sa ballet ang susi ng kotse ko bago ako pumasok. As usual goodmorning lahat ng natanggap ko mula sa mga nagtratrabaho.

Pumasok ako sa elevator. Ako lang mag isang sumakay doon. Hindi nag tagal bumukas ang pinto at dumiretso kaagad ako sa office ko at nagulat ako ng madatnan ko doon si Kyle na prenteng nakaupo sa soffa ng office ko habang pinaglalaruan ang ballpen ko.

"Your late!"

Isang malamig na sabe niya sa akin. Tumindig ang balahibo ko saka ako dahan dahan nag punta sa mesa ko. Mula sa gilid ng mata ko nakita kong tumayo siya papunta sa akin. Nanginginig ang kamay ko ng nilagay ko ang bag ko sa mesa ko bago ko siya hinarap.

"How many time do I have to tell you na hindi pwedeng late ka sa trabaho."

Galit na sabe niya habang hawak hawak ng mahigpit ang braso ko. Napangiwi ako sa sakit.

'K-kyle nasasaktan ako'" Nanginginig at natatakot kong sabe sa kanya.

"I DONT CARE!"

Nagulat ako dahil sa sigaw niya. Nanlaki ang mata ko habang nakatingin sa kanya na galit na galit sa akin. He dont care oo nga naman. Wala siyang pakealam kong nasasaktan ako. Wala siyang pakealam sa akin bat pa ako magugulat.

"Wala akong pakealam kong anong ginagawa mo kong bakit late ka ang importante sa akin ay hindi ka malate pagdating sa trabaho, DO YOU UNDERSTAND AKIRA?"

Galit na sabe niya. Tumango ako ng tumango ng paulit ulit.

'"O-oo O-oo"

Nauutal at nanginginig kong sabe. Pabagsak niyang binitawan ang braso ko. Napahawak ako doon at nakita ko kong paano pumula ito dahil sa hawak niya kanina. Nag marka ito ng kamay niya.

Napapikit ako habang hinihimas ko ang braso kong masakit dahil sa paghawak niya.

"GOOD!"

Napatingin ako sa kanya ng sabihin niya yon. Inayos niya ang suit niya bago siya lumabas sa office ko at iniwan ako ditong hinihingal. Napapikit ako at napaupo sa upuan ko dahil sa sobrang hina.

Muling tumulo ang luha ko pero agad ko itong pinunasan bago ako huminga ng malalim para pakalmahin ang sarili.

Napatingin ulit ako sa braso ko at nakita ko ulit ang pula doon. Tinakpan ko ito ng damit ko bago ako nag simula sa trabaho ko. Mga ilang oras akong nanatili sa loob ng office ko ng merong kumatok doon.

"Come in"

Sabe ko habang nanatiling nakatingin sa papel na nasa mesa ko. Inangat ko ang patingin ko para makita kong sino yon at tumambad sa akin ang secretary ni kyle na may hawak na dalswang palapag na papel.

"Pinapagawa po sa inyo ni sir maam. Kailangan niya po yan ng 12 at pinapasabe niya po na hindi daw kayo makakakain ng lunch niyo kong hindi pa po yan tapos"

WHAT?

Nagulat ako sa sinabe ng secrety niya at nanlaki ang mata ko. Nilapag nila ang dalswang palapag na papel sa harap ko bago sila umalis.

11 na at hindi ko to matatapos ng isang oras lang at hindi ko trabaho ang ganito.

F*ck!