Chapter 5

Pagkapasok na pagkapasok nila ay agad silang lumuhod sa harapan ni Eloisa na may malinaw na layunin.

"Miss Ferrer, pakiusap iligtas mo kami. Hindi na namin kaya pa ang pambubugbog nila. Binayaran mo kami para gawin ito sa simula pa lamang. Huwag mo naman sana kaming baliwalain na ‘lang.” Napakunot noo si Eloisa at napahakbang paatras.

“Ano bang pinagsasabi niyo? Ni hindi ko nga kayo kilala, ‘eh.” Naguguluhan siya sa nangyayari pero kahit gano'n ay pilit niyang pinagtagpi-tagpi ang mga pangyayari.

Kung sakaling kinuha niya talaga ito, hindi naman siya gano'n na ‘lang ka-tanga para tawagan sila para lamang sa isang kalokohang plano.

“Hindi ba ito na ang tamang pagkakataon para makilala mo ako?”

Nagngangalit ang ngipin ng pinaka-pinuno nila dahil sa galit. Agad-agad nitong inilabas ang mobile phone sa bulsa niya.

"Miss Ferrer, nandito lahat ng impormasyon patungkol sa ating mga call records at chat records. Itatanggi mo pa ‘rin ba ito? Noong nakaraang araw ay nag-transfer ka ng 100, 000 pesos sa ‘kin gamit ang pangalan ng pamilyang Ferrer. Kung gusto mo, pumunta tayo ngayon agad sa bangko para tingnan ang transaction records ng bangko.” Dumilim ang mukha ni Khalil dahil sa galit.

“Mr. Cabiles, pasensiya na sa ginawa ng kapatid ko. Nagawa niya lamang ‘yon dahil sa sobrang pagmamahal niya sa ‘yo.” Agad na paghingi ng pasensiya ni Cara.

“Humihingi po ako ng paumanhin sa ‘yo at kay Ms. Rodriguez dahil sa ginawa ng kapatid ko. Umaasa akong hindi na ito mauulit pa. Kung gusto niyo, gagawin namin ang lahat upang magiging masaya at babayaran namin siya kahit na anong kabayaran basta gugustuhin ni Ms. Rodriguez.” Mas lalong nagalit si Khalil ng marinig ang tinuran ni Cara. Awtomatikong napatingin si Khalil kay Eloisa habang mapanuyang nakangising hinarap ito.

“Talagang may paraan ka para lusutan ito, tama? Kung wala siguro ako, maaring na-frame up mo na si Samantha hanggang sa mamatay." Pagak namang natawa si Eloisa sa narinig nito. Tumingin siya sa kinaroroonan ni Cara— na puno ng kabutihan— na may mapanuyang mga mata.

"Hindi pa natapos ang usapan pero agad-agad humingi ka na kaagad ng paumanhin. Sabik kabang tulungan akong umamin sa isang salang hindi ko ginawa? Natatakot ka bang lumabas ang katotohanan na hindi ako ang gumawa ng bagay na ito?” Agad na nanlaki ang mata ni Cara at ilang segundo lang ay nagsibagsakan ang luha nito.

“Ate naman, gusto 'lang talaga kitang tulungan… bakit masama lagi ang tingin mo sa ‘kin?" Nagpupuyos sa galit ang Ina nilang si Jess ng harapin nito si Eloisa.

“Gumawa ka talaga  ng eksena sa mismong welcome party ng kapatid mo? Isang napakahirap na desisyon para sa kapatid mo na tulungan kang malutas ang problemang ito. Ano pa ba ang dahilan para hindi ka makuntento? Magiging masaya ka ba kapag makita mong luluhod sa harap nilang lahat ang kapatid mo para aminin ang kasalanang nagawa mo?"

Si Carlos —panganay na anak ng mga Ferrer— naman na nasa tabi nila ay napabuntong hininga na 'lang.

"Eloisa, kung may ginawa ka talagang mali. Umamin ka na agad, nandito 'lang naman kami para tulungan ka," wika ng Kuya Carlos niya.

"Kung tutuusin, isang hangal 'lang ang gustong tutulong sa 'yo para ayusin ang mga kalat mo. Napakabait ni Cara sa 'yo," sambit ni Kenneth bilang pag-sang-ayon.

Tulungan siya? Nagpapatawa ba sila?

Tinulungan siyang hindi nga nito iniisip kung ano ang pagkakaiba ng mali sa tama at agad siya nitong inakusahang ginawa 'yon.

Kahit na sanay na siya sa ganitong uri ng kawalan ng tiwala, nararamdaman pa rin ni Eloisa na ang kanyang puso ay may malaking butas dito, at ang pag-ihip ng malamig na hangin.

Itinaas niya ang kaniyang ulo ng buong tapang upang harapin sila.

"May sinabi ba akong mali? Di'ba ang kinakailangan nating gawin sa oras na ito ay upang malaman kung sino talaga ang maygawa? Gusto niyo ba talagang malamang mali ako? ‘Yun ba ang gusto niyo?” turan nito sa malamig na boses.

Tumigil sa pagsasalita si Carlos, at ang kaniyang dalawang pares ng maitim na mata ay agad na tumigil sa nanginginig na si Sam.

Agad na humarang si Khalil upang harangan ang masamang tingin ni Carlos kay Sam.

"Halata namang hindi niyo kami hahayaang umalis. Inosente si Sam at humingi na kayo ng tawad na minasama niyo siya, humingi ka 'na ng tawad kaya tapos na ang lahat. Ang engagement na 'tin ay mananatili pa 'rin katulad nung nauna at 'yung mga masasamang salita mo ay hindi 'yon kasali."

Magkaiba ang ekspresyon ng bawat isa. Hindi nila inaasahan ng pagkatapos ng lahat, handa pa 'rin si Khalil na magpakumbaba at pakasalan si Eloisa.

Bahagyang lumiit ang mga mata ni Sam at kakitaan ito ng hindi pagpayag. Maaliwalas naman ang ngiti ni Eloisa.

"Khalil, alam kong napakahirap para sa 'yo bilang isang taong kakitaan ng magandang loob. Pero hindi ko aaminin ang isang salang hindi ko naman ginawa,” sabi nito sa malamig na tono.

Napasulyap siya sa lahat na naroon sabay sabing, "Pinapaalam ko sa lahat ng narito, na ang engagement namin ni Khalil Cabiles at Eloisa Ferrer ay tuluyan ng nakansela. Mula ngayon, mamuhay siya sa paraang gusto niya at gano'n 'rin ako. Mamumuhay kaming hindi na pakikialaman pa ang bawat isa."

Paraang huminto ang lahat na nasa paligid ni Khalil. Nakatitig 'lang siya sa bawat pagbuka at pagsara ng bibig ng mapupulang labi ni Eloisa at nakatuon sa mga salitang lumalabas dito at tuluyang nagbago ang ekspresyon niya dahil sa mga sinabi nito.

Ito ay kasing-ganda ng palette.

Si Secretary Cruz na nanonood sa may pintuan ay hindi naiwasang magkomento sabay sabing, "Miss Ferrer, hindi mo na ba ako mahal? Wala kang balak na iligtas ang iyong mukha kay Sir Cabiles. Ang galing mo talagang magsalita."

Walang naging salita si Josh Cabiles pero may kakaibang eskpresyon na lumitaw sa mga mata niya na hindi maipaliwanag. Ngunit saglit 'lang ang eskpresyon na 'yon at agad na nawala.

Sa kaloob-looban ay natuwa si Sam pero nanatili siyang mapagkumbaba. Agad niyang hinawakan ang kamay ni Khalil para magmakaawa.

"Khalil, nagkamali ako at inubos ko ang pasensiya ni Eloisa. Humihingi ako ng despensa dahil sa nangyari kanina. Kung papatawarin niya 'lang ako, maglalaho ako na parang bula dito sa Davao at hindi na babalik kahit kailan."

Kakitaan ng pagkagulat ang mga ni Carlos na nagmamadaling lumapit kay Eloisa sabay sabing, "Eloisa, kahit ngayon 'lang ay maging masunurin ka naman. Humingi ka ng tawad."

Pinilit siya ni Khalil, pati na 'rin ng pamilya niya para humingi ng tawad sa isang kasalanang hindi naman niya ginawa.

Wala na siyang iba pang pinanghahawakan at pinaniniwalaan kagaya noon. Hindi na siya katulad dati na hindi isusuko ang pamilya at pagmamahal. Sumuko na siya ng paulit-ulit at paulit-ulit 'ring nagdurusa sa kakulangan ng katarungan. 'Yon ang iniiwasan niyang maulit pa.

Kinuha niya ang kaniyang cellphone at iniwagayway 'yon sa ere kasabay ng kaniyang mapanuyang tawa.

"Dahil inosente si Sam at na-agrabyado, tumawag ako ng pulis para bigyan ka ng hustisya ng mga pulis. Nagkataon lang na nag-record ako ng ilang kawili-wiling bagay sa aking cellphone. Hayaan mong ang pulisya na ang tumukoy sa totoo at hindi, at hindi ang pag-akusahan ang sinumang inosenteng tao."

"Huwag!"

Malakas na tanggi ni Sam nang hindi nag-iisip, at medyo matalas ang tono niya dahil sa kanyang pagkabalisa. Nagpanic siya at sinubukang bumawi, nanginginig at walang magawa ang tono niya.

"Kung lumabas ang usaping ito, ano na lang ang iisipin ng iba sa akin, matatapos na ang buhay ko." Hindi siya naglakas loob na sumugal. Kung talagang may hawak si Eloisa, matatapos na siya.

"Ate, pinaglalaruan mo na ang reputasyon ng pamilyang Ferrer. Hindi maganda sa reputasyon na 'tin kapag lalabas ang balitang ito," bulong ni Cara— na nasa tabi ni Jess— bilang hindi pagsang-ayon.

"Ate, mas mabuti pang makipag-deal ka na 'lang sa kanila. Humingi ka na 'lang ng tawad kay Sam at hayaan na 'to pero huwag mong idadamay ang ugnayan ng dalawang makapangyarihang pamilya," dagdag nito habang nakatitig kay Eloisa na may pag-alala ang kaniyang mukha.

Kumurap si Eloisa at saka natawa dahil sa narinig nito.

"Bakit ako natatakot? Yaong matatakot ay 'yaong pasimuno sa kaguluhang ito. Di'ba tama ako, Cara?"

May magagawa pa sa kwarto niya.

Sino ito? Ito ay malinaw sa isang sulyap.

Maaari siyang makipagtulungan for drug testing, at ang mga ipinagbabawal na gamot sa kanyang katawan ay pisikal na ebidensya.

Kung tungkol sa ebidensya ng tao, hindi ba may mga gangster? Gayunpaman, nang hilingin ng taong nasa likod nila na gumawa ng gulo, hindi nila nilinaw nang maaga na may nagbabadyang panganib ang misyon nila.

Hindi nag-aalala si Eloisa.

Kahit walang recording sa phone niya.

Gaya nga ng nahulaan niya, matapos marinig ang tawag sa pulis, tuluyan nang nataranta ang mga gangster.

Ngunit tila natakot sila, at nagngangalit ang kanilang mga ngipin at hindi nagsalita.

Bahagyang kumislap ang mga mata ni Cara, at isang pahiwatig ng kadiliman ang mabilis na dumaan sa kanyang mga mata.

Kinindatan ni Carlos ang bodyguard na nasa tabi niya, "Lasing na ng lasing ang panganay na babae at hindi malinaw ang kanyang isip. Dalhin mo siya para magpahinga. Tungkol naman kay Miss Rodriguez, ako mismo ang pupunta sa bahay niya para humingi ng tawad balang araw."

"Paumanhin."

Kasabay ng boses ni Eloisa, naroon din ang tunog ng pag-dial niya sa mga pulis.