H******n niya ang kanyang anak sa noo at kumaway. Tipid namang tumango si Bullet at tumalikod na para pumasok sa classroom. She immediately turned into Bullet’s nanny. Tipid siyang ngumiti rito.
“Please take good care of Bullet,” she said. “Call me if anything happens, okay?”
Tumango ito. “No problem, Miss.”
Tinapik niya ang balikat nito at humugot ng malalim na hininga saka siya nagsimulang maglakad patungo sa kanyang sasakyan. May iilang bumati sa kanya na sinasagot niya lang ng ngiti.
As soon as she stepped inside her car, she immediately closed the door. Binaba niya ang kanyang suot na sunglasses at nilapag ito sa cup holder sa kanyang tabi. She started the engine of the car and maneuvered it out of the place.
“Good morning, Miss Farren!” the guard greeted her with a smile on his face.
Ngumiti lang siya rito at muling nagpatuloy sa pagmamaneho. Diretso lang ang kanyang daan patungo sa kanyang company. Kampante lamang siyang nagmamaneho habang panay ang tingin sa labas ng bintana.
Who would have thought that life is going to be good to her after those hellish times?
Sinong mag-aakalang maglalakad siya ngayon sa kompanyang siya ang nagmamay-ari?
Pagdating niya sa kanyang kompanya ay binati siya ng mga tauhan niya. Everyone is smiling from ear to ear as she walked past them. Tipid na ngiti lang ang sagot niya sa mga ito. She doesn’t want to be rude. Besides, they keep the company moving. Siya na lang itong nagpaplano at ang mga ito ang tumutupad. She have to be kind.
She walked inside the elevator and no one dared to walk in with her. Minsan ay hindi niya ma-gets kung bakit ngunit nang tanungin niya ang kanyang sekretarya ay nasabi nitong ito ang nag-utos sa mga empleyadong h’wag sumabay sa kanya sa elevator. At ngayon ay nasanay na siya.
Well, hindi naman sa nag-iinarte pero nakakaramdam talaga siya ng kasikipan lalo na't sobrang dami nila sa loob ng maliit na silid ng elevator. It's suffocating and she finds it hard to breathe.
Lorraine pressed her office’s floor button and patiently waited for it to open. Nang bumukas ito ay agad siyang lumabas ng elevator. Sinalubong naman siya ng kanyang sekretarya na may ngiti sa labi.
“What do you want for your coffee?” Grace asked her.
Nanliit ang kanyang mga mata at ngumiti. “I want something bitter this time.”
“No sugar?”
“No sugar,” malumanay niyang sambit.
Matapos niyang sabihin ‘yon ay agad na nagpaalam ang kanyang sekretarya para ipagtimpla siya ng kape. Dumiretso naman siya sa loob ng kanyang opisina at nagtungo sa kanyang swivel chair. She took off her dark blue business suit. Sinabi niya ito sa rack at umupo sa swivel chair.
She opened her laptop and a smile lifted her lips. Kinuha niya ang kanyang phone at tinawagan ang kanyang matagal na kakilalang kaibigan. Nakilala niya ito nang nagsisimula pa lang ang kanyang negosyo.
“Did you reschedule the photo shoot?” she asked her friend.
“Yes, I did, Rain. I’m sorry for not telling you sooner. I got sting by some jelly fish while I was in Hawaii.”
She nodded her head kahit na hindi naman sila magkaharap. “I see. That’s why your social media is flooded. Hope you get better soon.”
“I will. Thank you so much, Rain.”
Lorraine hummed and the line went dead. Napatingin siya sa pinto ng kanyang opisina nang pumasok si Grace dala ang kanyang pinapatimplang kape. Ngumiti naman siya rito at tumayo saka siya naglakad patungong couch para roon magkape.
“Thank you,” she said. “How are things going on?”
“Everything’s according to plan,” sambit nito at ngumiti nang matamis sa kanya. “I have booked a flight bound to the Philippines and you’ll be leaving tomorrow in the morning.”
Inabot nito sa kanya ang kanyang plane ticket. Ngumiti siya rito nang matamis. “Thank you so much, Grace. I owe you a lot.”
“Just approve my vacation leave and you’re paid,” sambit ni Grace at mahinang natawa. “Anyways, I also have some good news for you.”
Umangat ang kanyang kilay. “Really? What is it?”
May kinuha ito mula sa likuran at binigay sa kanya. Tinanggap niya naman ito at tinignan. Mas lalong umangat ang kanyang kilay nang mabasa ang front page ng letter. She looked at secretary and found her smiling from ear to ear.
“It’s an invitation personally sent by Mr. Miller’s secretary for you,” saad ni Grace. “Since you’re one of the highest shareholders in their company and said it would be a pleasure to have you there to celebrate Mrs. And Mr. Miller’s fifth wedding anniversary.”
Umigting ang kanyang panga kasabay ng pagsilay ng malokong ngiti sa labi. Nagbaba siya ng tingin sa hawak niyang invitation letter at ngumisi sa kanyang sekretarya. “I would love that.”
Ngumiti rin ito. “I know you would. That’s why I immediately booked Lyla’s jewelry to make you the most fabulous jewelry you’d like to wear during the event. I also booked Miss Charity for a gown fitting once you arrived in the Philippines.”
“Thank you so much, Grace.” Kinindatan niya ito at ngumiti nang matamis. “That’s what I like about you.”
Nagkunwaring mag-flip hair si Grace sa kanya. “Anyways, I have to make some calls to cancel your meetings with them and reschedule it for the next month, I guess? How long do you plan to stay there?”
Nagkibit-balikat siya. “I don’t know. But anyways, you don’t have to reschedule or cancel any meetings. You should attend them and I’ll approve your vacation leave once I come back.”
Pabirong umirap sa kanya ang sekretarya. “Anyway. I’ll see myself outside. Just tell me if you ever need anything.”
Lorraine nodded her head. Nang makaalis si Grace ay agad siyang sumimsim sa kapeng pinagtimpla nito para sa kanya. And it was indeed bitter. But who cares? She loves the taste of the bitterness in her tongue.
Ganito kapait ang ipaparamdam niya sa kanila sa oras na bumalik siya ng Pinas.
Nagbaba siya ng tingin sa invitation letter na nasa center table. It’s an open opportunity to surprise them.
Pinulot niya ang invitation letter at ngumisi. “Babalik ako at sisingilin ko kayong lahat. The pain you caused me will be your greatest downfall. And I will make sure of that.”
“For how long?” Bullet asked with a frown.She smiled and caressed her son’s face. “Just give me two months, son.”For a five year old, Bullet is intelligent. Mabilis itong makaintindi ng mga nangyayari sa kanyang buhay at isa na roon ang pagiging aware nito na kailangan niyang umalis para magawa ang kanyang mga plano.Bullet took a deep breath and nodded his head. “I’m going to miss you.”Hinaplos niya ang buhok nito at hinalikan ang noo bata. “Me too. Take care while mommy’s gone. I’ll be back sooner with her.”Hindi lingid sa kaalaman ni Bullet na mayroon siyang kapatid. Palagi niya itong sinasabi sa anak. Ngunit hindi niya binanggit dito kung paanong nawala sa kanya ang kambal nito. She just told her son that he has a sister.At ito ang dahilan kung bakit siya aalis.“I love you,” Bullet said.“I love you too.” Hinagkan niyang muli ang buhok nito.Niyakap niya muna nang mahigpit ang anak sa huling pagkakataon. Paniguradong ma-mi-miss niya ito. Ngunit kailangan niyang bumalik. Hind
“No!”He looked at his daughter and bit his lower lip. Tumingin siya sa kanyang asawa na ngayon ay prenteng nakaupo sa sofa at abala sa phone. His jaw clenched. Kakauwi niya lang galing sa Venice at ito ang daratnan niya.Hinilot ni Stone ang kanyang sintido. “Lorraine.”The woman lifted her gaze and looked at him. Tinaliman niya ang kanyang tingin at agad naman nitong nakuha ang ibig niyang sabihin. Agad din namang nabalik ang tingin niya sa hagdanan nang padabog na pumanhik ang kanilang nag-iisang anak na babae, si Lorelei.Lorraine stood and looked at him. “Kanina ka pa ba?”“What the hell was that all about?” malamig niyang tanong nito.“Don’t worry about it. She’s just throwing tantrums,” sambit nito at ngumiti. “Do you want something to eat or drink? Kailan ka pa nakauwi?”Sa halip na sagutin ang tanong nito, naramdaman niya ang pag-ring ng kanyang phone mula sa kanyang bulsa. He immediately turned his back at her and pulled out his phone from his pocket.Tinignan niya ang calle
Dumiretso siya sa condo na binili ng kanyang sekretarya malapit lamang sa Bonifacio Global City. And to be honest, the idea of seeing the people who used to betray her excites her. How are they going to react once they find out she’s back. Alive and well. And ready to take them down.Pagpasok niya sa condo ay hindi niya maiwasang mamangha. She praised her good secretary inside her mind. Grace really never fails to give her the most comfortable travel ever! Kaya’t hangga’t sa maaari, ibibigay niya ang mga bagay na deserve nito.Her phone started vibrating inside her pocket. Agad niya itong kinuha at tinignan ang caller. Sumilay ang ngiti sa kanyang labi nang makita ang pangalan ni Aldrin. She immediately answered the call as she sat on the couch in her lounge area.“Hey, Aldrin.”“Na sa Pinas ka na?”“Yes,” she replied. “And I met someone in the plane before arriving here.”“Really? Who?”Lorraine bit her lower lip. “A good friend of mine before. Pero hindi niya naman ako napansin o na
Hindi na mabilang ni Lorraine kung ilang tao na ang lumapit sa kanyang sasakyan sa labas para kunan ng litrato. Well, it’s a Lambo. Hindi na nakakapagtaka ‘yon. Hindi niya rin naman sinisita at hinahayaan niya na lang. It’s just a car. She have lots of it in California.Nandito siya sa loob ng Morning Star café. Isa ito sa mga na-miss niyang puntahan dito sa Pinas. Laking pasalamat niya na lang at hindi pa ito nagsasara. At kung sakali mang magsara ito, she’s more than willing to buy this café to keep it going. Nakakapanghinayang lalo na sa mga tulad niyang maraming alaala rito sa café na ito.“Here’s your order, ma’am.”Napatingin siya sa nagsalita at bumungad sa kanya ang mukha ng isang babaeng nakasuot ng uniporme. Maingat nitong nilapag ang dessert na kanyang binili kanina. Tipid siyang ngumiti rito at tumango.“Thank you.” Maingat niyang tinabi ang kanyang tasa ng kape para bigyan ng espasyo ng dessert na sinerve sa kanya.“You’re welcome po. Feel free to call for our attention i
Tahimik na pinagmamasdan ni Lorraine and tablet na kanyang hawak. Na sa loob sila ngayon ng sasakyan niya. Her car is heavily tinted. Kahit maraming kumukuha ng litrato sa labas ay wala siyang pakialam. As long as they’re inside her car, she is safe.“This is all her schedule?” tanong niya rito. “I don’t find anything interesting.”“Here.” Ini-swipe ni Kara ang screen at bumungad sa kanya ang mga litrato. “They’re all receipts.”Umangat ang kanyang kilay. “Receipts?”“Resibo sa mga perang ninanakaw nila ni Miss Lorraine sa kompanya ng mga Miller. This is also the account where they send the money.”“Wow,” mahinang usal niya. “They have the guts to steal money, huh.”“Yes po,” sambit nito at humugot ng malalim na hininga. “I also know something about Miss Lorraine what will put her to her doom, together with Miss Joanna.”“Let me hear it, then.” Tumingin siya rito na parang nanghahamon. “I want to know.”Mariin nitong kinagat ang ibabang labi bago sumagot. “Lorraine is not really Miss
Matapos niya sa simbahan ay agad siyang nagtungo sa boutique na sinabi sa kanya. Pagbaba niya ng sasakyan ay nakita niya ang mga mamahaling sasakyan din na nakahilera sa tabi ng kanyan. Pinagkibit balikat niya na lang ito.Well, at least hindi nag-iisa ang sasakyan niya, ‘di ba? Hindi na masyadong big deal tignan dahil maraming mamahaling sasakyang sa tabi nito. Kaya’t kampante siyang iwanan ito rito. At saka, mayroon namang guwardiyang nandito sa paligid.Pagpasok niya sa loob ng boutique ay agad na napatingin sa kanya ang mga taong na sa paligid. She took off her sunglasses and smiled. Sanay na sanay na siya sa atensyon. Wala rin namang rason para makaramdam siya ng pagkahiya dahil pinagmamalaki niya kung sino siya ngayon.“Hello!” a woman greeted her. “How may I help you?”“Hi,” she politely replied. “I have a reservation here for gown fitting. Under the name of Rain Farren.”“Rain Farren?” tanong nito at agad na umawang ang labi nito. “You’re Miss Rain Farren?”She nodded her head
“I’m so sorry about that,” saad ni Samantha habang sinusukatan siya. “She really has some bad temper.”Tahimik na tumango si Lorraine at humugot ng malalim na hininga. “I understand. I know her.”“You do?” tanong nito at tumingin sa kanya. “Well, kahit sino naman siguro ay nakakakilala sa kanya. She’s the wife of Mr. Stone Miller. Of course, kilala niyo siya.”She nodded her head. “Yeah. I heard about her a lot.”Ngumiti si Samantha at humugot naman siya ng malalim na hininga. Pinaangat ni Sam ang kanyang braso para sukatin ang kanyang dibdib. Tahimik siyang sumunod sa mga sinabi ni Sam.Laura is still outside. Rinig niya pa rin ang mga pagmumura nito at reklamo tungkol sa kanyang sasakyan sa labas. As if naman iuusog niya ang kanyang sasakyan. Her car got there first. Sinabi rin ni Samantha na wala naman dawng favoritism sa parking lot ng boutique since a lot of people are coming here to buy dress.“I love your sizes,” sambit nito. “Hindi ako mahihirapan… oh, wait. Do you understand
Hindi maalis ang ngisi sa kanyang labi habang naglalakad. Those simple words would surely ignite her twin sister's curiosity. At 'yon ang gusto niyang mangyari. Gusto niyang maging curious sa kanya ang kanyang kapatid. Gusto niyang mabaliw ito kakaisip Kung sino siya.Sino nga ba siya?Siya Lang naman itong sisira sa mga buhay ng mga ito. She's going to rush them. Sisiguraduhin niya 'yon.Dumiretso si Lorraine sa niyang branch sa Manila para mag-check ng mga dapat niyang i-check. Sa totoo Lang ay wala naman siyang ibang gagawin dito sa Pinas kundi mambwisit sa kanila. At sino ang isusunod niya?Her eyes darted at the woman picking some of her rejuvenating sets. Nakakunot ang noo nito na para bang hindi nito nagugustuhan ang nakikita. Pasimple siyang lumapit dito habang suot ang kanyang sunglasses. Nagkukunwari rin siyang namimili ng mga bibilhin."What kind of product is this?" tanong nito at binuksan ang takip. Something that is strictly forbidden here in her store."If you're curiou
Umikot siya sa harap ng salamin upang kilatisin ang sarili. The gown perfectly hugged her curves. Magkasukat nga silang dalawa ng kanyang kambal. Well, kung hindi niya pa pinaiba ang kanyang mukha ay paniguradong identical talaga sila ngayon.“You look so perfect!”She looked at the person who said that through the mirror. Matamis niya itong nginitian at humugot ng malalim na hininga. Muli siyang tumingin sa sarili. Kakatapos lang ng kanyang mga stylist na ayusin siya. And to be honest, they did a job well done.“Thanks,” she muttered. “When are we leaving?”“Whenever you’re ready, miss.”“Has the party started?” Tumaas ang kanyang kilay at bumaling dito.Tumingin ang dalaga sa pambisig nitong relo at nag-angat ng tingin sa kanya. “The party will start twenty minutes from now.”“We’ll leave at exact thirty minutes from now.” Matamis siyang ngumiti rito at humugot ng malalim na hininga. “See yourself out.”“I will. Please call me when you’re in need.”Yumuko muna ito bago ito lumabas n
Mabilis ang tibok ng kanyang dibdib habang nakatitig sa kawalan. Hindi niya magawang apakan ang pedal ng kanyang sasakyan dahil sa labis na panginginig. She didn’t know that after all this years, ganoon pa rin ang impact sa kanya ng dating asawa. Her knees are still trembling and her heart is pounding fast and loud.“Fucking traitor,” usal niya habang hawak ang kanyang dibdib.Yes, her heart is such a traitor. Ilang taon din ang kanyang pagtatago at pilit na binabaon sa limot ang kanyang nararamdaman para rito. Ngunit ganon lang? Sa isang sulyap, parang bumalik sa kanya lahat.Mariin niyang pinikit ang mga mata at tinapik ang dibdib.“You have no rights to beat for someone who doesn’t give a damn about you,” pangangaral niya sa kanyang puso.She took a very deep breath and opened her eyes. Nang magkaroon na siya ng lakas ay agad na niyang inapakan ang silinyador at minaneho ito pauwi. Pagdating niya sa kanyang condo ay agad niyang nilatag ang dress sa ibabaw ng kama at tinitigan ito n
I love it!” she exclaimed while looking at the dress.Samantha giggled and smiled at her. “I’m so glad you loved it. Napili rin ‘yan ni Miss Lorraine kahapon ngunit nasabi kong nakuha mo na. And we all know someone like her doesn’t want to have someone to share something with. At lalo na sa lahat, ayaw rin nilang mayroon kapareho. She immediately discarded this design as soon as I told her you chose this one.”Mas lalong lumawak ang ngisi niya sa labi. “I see. May I see her design? I’d like to see if I like her gown than mine.”Bumakas ang pagkalito sa mukha nito. “May I ask why?”Nagkibit balikat lang siya. “I just want to know.”Ngumiwi ito. “Medyo bawal po ‘yan sa rules namin, lalo na’t sa isang VIP. But since you’re close friends with the owner of this boutique and one of the investors of this brand, I’ll make an exception for you. Come.”Mas lalo siyang napangisi nang sumang-ayon agad ito. Nang tumayo ito ay agad siyang sumunod. Tahimik niya lamang itong sinundan patungo sa kung
Hindi maalis ang ngisi sa kanyang labi habang naglalakad. Those simple words would surely ignite her twin sister's curiosity. At 'yon ang gusto niyang mangyari. Gusto niyang maging curious sa kanya ang kanyang kapatid. Gusto niyang mabaliw ito kakaisip Kung sino siya.Sino nga ba siya?Siya Lang naman itong sisira sa mga buhay ng mga ito. She's going to rush them. Sisiguraduhin niya 'yon.Dumiretso si Lorraine sa niyang branch sa Manila para mag-check ng mga dapat niyang i-check. Sa totoo Lang ay wala naman siyang ibang gagawin dito sa Pinas kundi mambwisit sa kanila. At sino ang isusunod niya?Her eyes darted at the woman picking some of her rejuvenating sets. Nakakunot ang noo nito na para bang hindi nito nagugustuhan ang nakikita. Pasimple siyang lumapit dito habang suot ang kanyang sunglasses. Nagkukunwari rin siyang namimili ng mga bibilhin."What kind of product is this?" tanong nito at binuksan ang takip. Something that is strictly forbidden here in her store."If you're curiou
“I’m so sorry about that,” saad ni Samantha habang sinusukatan siya. “She really has some bad temper.”Tahimik na tumango si Lorraine at humugot ng malalim na hininga. “I understand. I know her.”“You do?” tanong nito at tumingin sa kanya. “Well, kahit sino naman siguro ay nakakakilala sa kanya. She’s the wife of Mr. Stone Miller. Of course, kilala niyo siya.”She nodded her head. “Yeah. I heard about her a lot.”Ngumiti si Samantha at humugot naman siya ng malalim na hininga. Pinaangat ni Sam ang kanyang braso para sukatin ang kanyang dibdib. Tahimik siyang sumunod sa mga sinabi ni Sam.Laura is still outside. Rinig niya pa rin ang mga pagmumura nito at reklamo tungkol sa kanyang sasakyan sa labas. As if naman iuusog niya ang kanyang sasakyan. Her car got there first. Sinabi rin ni Samantha na wala naman dawng favoritism sa parking lot ng boutique since a lot of people are coming here to buy dress.“I love your sizes,” sambit nito. “Hindi ako mahihirapan… oh, wait. Do you understand
Matapos niya sa simbahan ay agad siyang nagtungo sa boutique na sinabi sa kanya. Pagbaba niya ng sasakyan ay nakita niya ang mga mamahaling sasakyan din na nakahilera sa tabi ng kanyan. Pinagkibit balikat niya na lang ito.Well, at least hindi nag-iisa ang sasakyan niya, ‘di ba? Hindi na masyadong big deal tignan dahil maraming mamahaling sasakyang sa tabi nito. Kaya’t kampante siyang iwanan ito rito. At saka, mayroon namang guwardiyang nandito sa paligid.Pagpasok niya sa loob ng boutique ay agad na napatingin sa kanya ang mga taong na sa paligid. She took off her sunglasses and smiled. Sanay na sanay na siya sa atensyon. Wala rin namang rason para makaramdam siya ng pagkahiya dahil pinagmamalaki niya kung sino siya ngayon.“Hello!” a woman greeted her. “How may I help you?”“Hi,” she politely replied. “I have a reservation here for gown fitting. Under the name of Rain Farren.”“Rain Farren?” tanong nito at agad na umawang ang labi nito. “You’re Miss Rain Farren?”She nodded her head
Tahimik na pinagmamasdan ni Lorraine and tablet na kanyang hawak. Na sa loob sila ngayon ng sasakyan niya. Her car is heavily tinted. Kahit maraming kumukuha ng litrato sa labas ay wala siyang pakialam. As long as they’re inside her car, she is safe.“This is all her schedule?” tanong niya rito. “I don’t find anything interesting.”“Here.” Ini-swipe ni Kara ang screen at bumungad sa kanya ang mga litrato. “They’re all receipts.”Umangat ang kanyang kilay. “Receipts?”“Resibo sa mga perang ninanakaw nila ni Miss Lorraine sa kompanya ng mga Miller. This is also the account where they send the money.”“Wow,” mahinang usal niya. “They have the guts to steal money, huh.”“Yes po,” sambit nito at humugot ng malalim na hininga. “I also know something about Miss Lorraine what will put her to her doom, together with Miss Joanna.”“Let me hear it, then.” Tumingin siya rito na parang nanghahamon. “I want to know.”Mariin nitong kinagat ang ibabang labi bago sumagot. “Lorraine is not really Miss
Hindi na mabilang ni Lorraine kung ilang tao na ang lumapit sa kanyang sasakyan sa labas para kunan ng litrato. Well, it’s a Lambo. Hindi na nakakapagtaka ‘yon. Hindi niya rin naman sinisita at hinahayaan niya na lang. It’s just a car. She have lots of it in California.Nandito siya sa loob ng Morning Star café. Isa ito sa mga na-miss niyang puntahan dito sa Pinas. Laking pasalamat niya na lang at hindi pa ito nagsasara. At kung sakali mang magsara ito, she’s more than willing to buy this café to keep it going. Nakakapanghinayang lalo na sa mga tulad niyang maraming alaala rito sa café na ito.“Here’s your order, ma’am.”Napatingin siya sa nagsalita at bumungad sa kanya ang mukha ng isang babaeng nakasuot ng uniporme. Maingat nitong nilapag ang dessert na kanyang binili kanina. Tipid siyang ngumiti rito at tumango.“Thank you.” Maingat niyang tinabi ang kanyang tasa ng kape para bigyan ng espasyo ng dessert na sinerve sa kanya.“You’re welcome po. Feel free to call for our attention i
Dumiretso siya sa condo na binili ng kanyang sekretarya malapit lamang sa Bonifacio Global City. And to be honest, the idea of seeing the people who used to betray her excites her. How are they going to react once they find out she’s back. Alive and well. And ready to take them down.Pagpasok niya sa condo ay hindi niya maiwasang mamangha. She praised her good secretary inside her mind. Grace really never fails to give her the most comfortable travel ever! Kaya’t hangga’t sa maaari, ibibigay niya ang mga bagay na deserve nito.Her phone started vibrating inside her pocket. Agad niya itong kinuha at tinignan ang caller. Sumilay ang ngiti sa kanyang labi nang makita ang pangalan ni Aldrin. She immediately answered the call as she sat on the couch in her lounge area.“Hey, Aldrin.”“Na sa Pinas ka na?”“Yes,” she replied. “And I met someone in the plane before arriving here.”“Really? Who?”Lorraine bit her lower lip. “A good friend of mine before. Pero hindi niya naman ako napansin o na