Kabanata 6

Hindi na mabilang ni Lorraine kung ilang tao na ang lumapit sa kanyang sasakyan sa labas para kunan ng litrato. Well, it’s a Lambo. Hindi na nakakapagtaka ‘yon. Hindi niya rin naman sinisita at hinahayaan niya na lang. It’s just a car. She have lots of it in California.

Nandito siya sa loob ng Morning Star café. Isa ito sa mga na-miss niyang puntahan dito sa Pinas. Laking pasalamat niya na lang at hindi pa ito nagsasara. At kung sakali mang magsara ito, she’s more than willing to buy this café to keep it going. Nakakapanghinayang lalo na sa mga tulad niyang maraming alaala rito sa café na ito.

“Here’s your order, ma’am.”

Napatingin siya sa nagsalita at bumungad sa kanya ang mukha ng isang babaeng nakasuot ng uniporme. Maingat nitong nilapag ang dessert na kanyang binili kanina. Tipid siyang ngumiti rito at tumango.

“Thank you.” Maingat niyang tinabi ang kanyang tasa ng kape para bigyan ng espasyo ng dessert na sinerve sa kanya.

“You’re welcome po. Feel free to call for our attention if you ever need anything,” saad nito.

She nodded. “I will. Thanks.”

Nang makaalis ang babae ay muli niya na namang binaling ang tingin sa labas ng bintana. She’s been sitting here for almost two hours now. Naaliw siyang mag-scribble ng letters sa kanyang iPad habang panay ang pagsulyap sa labas ng glass wall para tignan ang mga taong kumukuha ng litrato sa kanyang sasakyan.

Sinumulan na niyang kainin ang kanyang dessert habang panay ang paghugot ng malalim na hininga. Hindi niya alam kung ano ang magiging daloy ng araw niya ngayon. She wanted to rest but she couldn’t wait to start pestering their lives.

And now, she’s ini-mini-miny-moe who among the people that made her suffer before she should start pestering. And to make it more interesting, she used a spinning wheel found on the internet. Nilagay niya roon ang mga pangalan ng mga taong balak niyang balikan.

Nang matapos ay agad na niyang pinindot ito.

A triumphant smirk appeared on her lips the moment it stopped in Joanna’s name. Yes, right. The woman who snatched the baby from her. Ito dapat ang kanyang unang dapat balikan.

Laura and Stone? Well, she’s going to save the best for the last.

Kinuha niya ang kanyang phone at agad na tinawagan ang kanyang sekretarya. Alam niyang alas sais pa lang ng gabi roon kaya’t gising pa ito.

“Hello, Miss?”

“Can you look for Joanna Madrigal for me? I want to check her whereabouts now.”

“Good thing you called,” sambit ni Grace at mahinang natawa. “I talked to her secretary and she’s willing to sabotage Joanna and she’s willing to help us. May I know your location so I can tell her to come to you?”

She hummed. “I’m in Morning Start café, just around Bonifacio Global City.”

“Okay. Duly noted. I’ll forward her to you. Please wait for her.”

“Good.”

Nang magpaalam si Grace ay muli na niyang binalik ang phone sa loob ng kanyang purse at tahimik na naghihintay roon. She bit her lower lip while looking outside the window.

Ibang-iba na ang Pinas na kanyang iniwan noon. Kids are now freely walking everywhere without anyone holding them. At mukhang sanay na sanay na ang mga ito. Couples are now publicly displaying their affections to each other.

What in the world is happening to this country?

“Are you Miss Rain Farren?”

Nabaling ang kanyang atensyon sa nagsalita at bumungad sa kanya ang isang babae. Nakasuot ito ng simpleng sweatpants at itim na damit. May suot itong facemask para siguro takpan ang pagkakakilanlan nito.

“Who are you?” she asked. “Paano mo ako nakilala?”

“I searched the internet about you and Miss Joanna have a photo of you,” sambit nito. “I’m Kara Puspus. I am Miss Joanna’s secretary.”

Nang iabot nito ang kamay ay tinitigan niya muna ito. Hindi ito ang secretary ni Joanna noon. Mukhang pinalitan. Humugot naman siya ng malalim na hininga at tinanggap ang kamay nito.

“I’m Rain Farren.” Agad niyang binawi ang kanyang kamay. “Please take a seat.”

Umupo ito sa upuang kanyang kaharap. She then called the waitress for Kara to order. Nang makapag-order ito ay tinitigan niya ito.

“So tell me, Miss Puspus. Why are you willing to join hands with me? Is there any particular reason why I’d trust you to bite your own boss?” diretsong tanong niya.

Business is business. Hindi uso sa kanya ang magpaligoy-ligoy. No is no, yes is yes. Kapag hindi sila magkakaintindihan, she’d forget this meeting happened.

“Because I want her to suffer,” sambit nito. “I have my own personal reasons to do so.”

“What personal reason?” kaswal niyang tanong dito. “I need to know.”

Dahil nakadepende sa rason nito ang pagtitiwala niya rito.

“I wasn’t able to spend the last seconds of my sister’s time because she didn’t allow me to take my leave,” sambit nito at hinubad ang suot nitong facemask. “Gusto kong maghiganti kay Miss Joanna. Gusto ko siyang bumagsak.”

Desperation and anger.

Yan ang nababasa niya sa mga mata nito habang nakatitig siya rito. Mukhang malalim nga ang galit nito kay Joanna.

“Why still stay beside her?”

“I have no other choice,” sagot nito. “That’s why I stayed.”

She nodded her head. “Are you aware that you’re joining forces with a devil, Miss Puspus.”

“I don’t mind,” sambit nito at diretsong tumingin sa kanya. “Just like me, alam kong may lihim ka ring galit kay Miss Joanna. I can see my emotions reflecting in your eyes as we talk about her. If you’re a devil disguised in an angelic robe, then I’m more than willing to join forces with you.”

Saktong natapos itong magsalita ay naglapag ng ang isang waitress ng kape na in-order ni Miss Kara Puspus kanina. Tipid niya lang na nginitian ang waitress bago muling tinuon ang tingin sa kausap.

“Then what can you offer me?”

“I can offer you any information you’d like to know about Miss Joanna. Her works, her plans, her meetings, and any other confidential information about her.”

Muling gumuhit ang ngiti sa kanyang labi dahil doon. “That’s good.”

Ngumiti rin ito sa kanya. “She doesn’t have to know, right? Miss Joanna is powerful.”

“Powerful?” umangat ang kanyang kilay. “Then watch me take away all her powers.”