Misha’s POVNang magising ako kinaumagahan, narinig ko na ang tunog ng mga paa ni Everisha na patakbo sa hallway. Tumatawa siya habang hinahabol ni Everett. Nagtago ako sa ilalim ng kumot, nakangiti habang naririnig ang tawanan ng mag-ama. Agad-agad akong nagbihis kasi baka makita niya akong walang saplot. Hindi nagtagal, bumukas ang pinto at biglang sumampa si Everisha sa kama.“Mommy, daddy said you’re still sleeping!” sigaw ng anak namin, habang sumampa sa likuran ko. “But you’re awake now!”“Oh no, nahuli mo ako,” sabi ko habang tumatawa rin. Hindi ko maiwasan na mapangiti nang makita ko si Everett na nakatayo sa gilid ng kama, nakangiti rin at kumakaway pa, palibhasa’t nag-enjoy kagabi. Sa kalibugan, nakatulog na sa ibabaw ko habang nakapasok pa ang hotdog niya sa perlas ko. Ibang klase talaga. Ako pa ang naghugot kagabi.Pagkatapos ng almusal, nakaupo kami sa sala habang pinag-uusapan ang mga plano para sa weekend. Nagpasya kaming magbakasyon ng ilang araw sa isa sa mga luxury h
Misha’s POVPagkatapos ng swimming, dumiretso kami sa restaurant ng hotel para mag-dinner. Dapat relax na sana, pero si Everisha, hyper pa rin. Nag-order siya ng spaghetti na halos kalahati ng noodles ay napunta sa table, at ang sauce, sa mukha niya. Si Everett naman, hindi mapigilang magtawa habang pinupunasan ang anak namin.“Daddy, look! I’m like a clown!” sabi ni Everisha sabay ngiti habang punong-puno ng spaghetti sauce ang mukha.“Yes, sweetheart, a very cute clown,” sabi ni Everett, habang ako naman ay hindi na rin mapigilan ang tawa. Sobrang saya ng moment na iyon, parang wala kaming problema sa mundo.Pagkatapos ng ilang minuto, matapos ang feast na naganap sa mukha ni Everisha, finally, tahimik na siyang nakatulog sa stroller niya habang umiinom kami ni Everett ng wine.“Finally, some peace and quiet,” sabi ko habang nakatingin kay Everett.“Yeah, but it’s never boring with her around,” sabi niya habang iniikot ang wine glass niya. “Just like you. Never boring.”Napangiti ak
Misha’s POVUmaga nun, at kagigising ko pa lang. Nakapikit pa ang mga mata ko habang unti-unting nag-a-adjust sa liwanag ng bedroom namin. Malamig ang hangin na pumapasok mula sa bintana, pero may kung anong mabigat sa dibdib ko. Hindi ko maintindihan kung bakit, pero parang may mali sa araw na ‘to. Kinapa ko ang cellphone ko sa tabi ng kama, automatic na routine ko ‘yon sa umaga. Ilang notipikasyon ang bumungad agad sa screen, pero may isang headline ang bumungad sa akin na parang suntok sa sikmura.Breaking News: Isang sikat na swimming pool resort ang sumabog.Napabalikwas ako ng bangon. Agad kong pinindot ang notification at doon ko nakita ang mga larawan ng swimming pool resort na iyon. Ang kauna-unahang swimming pool resort ko... nasunog. Winasak ng pagsabog. Ang kauna-unahang swimming pool resort na minahal ko at pinaghirapan kong itayo noon, tila nabura lang sa isang iglap.“N-No…” Nag-echo ang bulong ko sa kuwarto, na parang ang tinig ko mismo ay ayaw paniwalaan ang nakita.H
Misha’s POVPagkauwi ko sa mansiyon namin ni Everett, halos hindi ko na maramdaman ang mga binti ko sa sobrang pagod. Gabi na at ang dilim ng paligid ay parang bumabalot din sa pakiramdam ko—mabigat, walang sigla at puno ng panghihinayang. Hindi ko inakala na magiging ganito kalaki ang pinsalang dulot ng trahedya sa swimming pool resort. Hindi ko pa rin matanggap na lahat ng mga staff na iyon—mga taong matagal na naming staff sa trabaho—ay wala na.Isa-isa ko silang pinuntahan sa kani-kanilang bahay, sa mga pamilyang iniwan nila. Hindi ko maipaliwanag ang pakiramdam ng pagharap sa mga magulang, asawa, at mga anak ng mga namatay. Pinilit kong maging matatag, pero sa loob-loob ko, bumabagsak ako sa bigat ng sitwasyon. Sa bawat bahay na binisita ko, ramdam ko ang lamig ng tanong sa mga mata ng mga naulila—mga tanong na hindi ko kayang sagutin. Paano nga ba nangyari iyon? Bakit sila?At bilang tugon, daan-daang milyong piso ang inilabas namin. Iyon na lang ang naisip naming paraan para ka
Misha’s POVIsang linggo lang ang nakalipas mula nang sumabog at masunod ang swimming pool sa resort namin. Isang linggo lang... Pero para bang ang dami nang nagbago. Halos hindi pa nga ako nakakabalik sa normal na routine ko, pero heto na naman. Isa na namang trahedya ang nangyari. This time, farm naman ng mga magulang ko ang nadamay.Nandito ako ngayon sa gilid ng kalsada, nakatingin sa mga abo at uling na iniwan ng sunog. Ang farm na dati ay kulay luntian at buhay na buhay, ngayon ay wala na. Mga hayop... mga tanim... lahat nawala. Wala namang nasaktan, walang namatay. Pero hindi ko maiwasan ang pakiramdam na parang unti-unti kaming inuubos. Parang isa-isa, lahat ng mahalaga sa akin ay ginagawan nila ng problema.Humigpit ang hawak ko sa mga braso ko habang pilit pinipigil ang panginginig ng katawan ko. “Hindi ‘to coincidence,” bulong ko sa sarili ko. Hindi ko na alam kung sino ang dapat sisihin, pero ang pakiramdam ko, ako ang target. “Parang may gustong magpabagsak sa akin, paran
Misha’s POVSa mga nakaraang linggo, tila isang masalimuot na mundo ang nabuo sa paligid naming pamilya. Ang bawat araw ay puno ng takot at pag-aalala, kaya’t napagdesisyunan namin ni Everett na si Everisha ay mag-home school na lang. Mahirap na ang labas, lalo na’t kasabay na rin ang takot na dulot ng mga insidente sa paligid. Kahit ako, hindi na ako lumalabas nang wala ang limang bodyguard na kasama. Maging si Everett, ay ganoon din. Laging may kasamang mga bodyguard, para sa kaligtasan.Ngunit sa kabila ng mga pagsubok na ito, patuloy pa rin ang pagdating ng mga masasamang balita, isa kasi sa mga staff ko sa Tani Luxury Hotel ay wala na. Kaninang umaga, naisip kong parang hindi na matatapos ang mga pagsubok na ito. Ang executive assistant ko na si Trixie ay nabangga kagabi at nahulog sa bangin. Napakasipag at napakabait pa naman ni Trixie. Ang hirap niyang palitan kasi talaga namang alam na alam na niya ang mga gagawin.Pero kailangan kong magpalit na kasi kailangan ko talaga. Kaag
Misha’s POVNgayong araw, hindi maalis sa isip ko ang isang plano para mas mapalakas pa ang kita ng Tani Luxury Hotels. Bilang CEO, responsibilidad kong tiyakin na ang bawat hakbang namin ay magdadala ng tagumpay at lalo pang magpapalawak ng aming pangalan sa industriya. Ngunit sa panahon ngayon, iba na ang laro. Hindi lang serbisyo ang bumebenta, kundi ang imahe—ang tatak na kayang magbigay ng kakaibang karanasan.Habang tinitingnan ko ang mga financial reports na ipinasa ng marketing department, hindi ko maiwasang mapaisip ng mas malalim. Hindi sapat ang mga tradisyonal na paraan ng pag-aanunsyo para makuha ang atensyon ng bagong henerasyon ng mga travelers. Kailangan ng bago—kailangan ng isang mukha, isang pangalan na kakatawan sa kagandahan at karangyaan ng Tani Luxury Hotels.Isang tao lang ang nasa isip ko: si Cassian Monteverde. Ang pinakasikat na fashion model ngayon hindi lang sa Pinas kundi pati na rin sa ibang bansa. Halos lahat ng gala, fashion week, at exclusive na event a
Misha’s POVHabang hinihintay ko ang pagdating ni Cassian, sinimulan kong pag-isipan ang magiging daloy ng aming pag-uusap. Alam ko na hindi ako puwede maging agresibo—kailangan kong ipakita ang halaga ng aming alok, ngunit kailangan ding ipakita ang respeto sa kaniyang kalagayan sa industriya. Mahalaga na makuha ko ang kaniyang tiwala at interes, hindi lang bilang isang professional model, kundi bilang isang tao.Ilang sandali pa, narinig kong bumukas ang pinto ng conference room at tumayo ako mula sa aking upuan. Si Belladonna ang unang pumasok, sumenyas na dumating na si Cassian.Biglang kumabog ang dibdib ko. CEO ako pero feeling ko parang ako ang mag-a-apply ng trabaho. Aba naman, si Cassian kasi ito. Nahihiya kasi ako at natatakot na baka hindi niya tanggapin ang alok ko.Kasunod niya ni Belladonna na pumasok si Cassian Monteverde, at parang bumagal ang oras sa pagdating niya. Matangkad, matipuno, at puno ng kumpiyansa ang bawat galaw. Parang isinilang talaga siya para sa spotli
Ada POVPagkatapos ng engrandeng seremonya sa simbahan, dire-diretso na ang buong entourage patungo sa aming reception. Dalawang venue ang inihanda namin ni Mishon, isa para sa mga fans ko sa isang five-star hotel event area, at ang pangunahing pagtitipon naman ay magaganap sa napakalawak na garden ng aming mansiyon.Sa loob ng sasakyan, abala ang wedding coordinator sa pag-update sa akin. “Everything is set, Ma’am Ada. Your fans are already at the hotel, waiting for the program to start. The media is covering both venues, and the main reception at the mansion is absolutely breathtaking.”“That’s good to hear,” sagot ko habang abala ako sa pagtingin sa labas ng kotse. Mula sa tinted na bintana ng sasakyan, tanaw ko ang ilang helicopter sa ere, may mga drone at TV network choppers, nagsasahimpapawid ng live coverage ng aming kasal sa buong bansa.Bongga kasi ang mga TV network ay pinaghandaan ang kasal naming ito.**Pagdating namin sa manisyon, naghihintay na roon ang lahat ng bisita
Mishon POVNang bumukas ang malalaking pinto ng simbahan, bumilis ang tibok ng puso ko. Lahat ng tao sa loob ay napatigil at kahit ang live coverage sa TV ay tila nag-focus lang sa isang eksena, ang pagpasok ni Ada.Nakatayo ako sa harap ng altar, habang unti-unti nang napapaluha dahil sa tuwa. Grabe, parang noon lang ay tagahanga niya lang ako sa malayo, tapos ang ending, sa akin pala ikakasal ang isa sa pinakasikat na fashion model sa buong mundo.Ang simbahan ay puno ng puting bulaklak na galing sa atok, benguet, doon ito in-order ni Ada nung nakaraang araw lang. Tapos, ang bawat upuan ay may nakalagay na engraved nameplates para sa mga VIP guests. Hindi ito basta kasal lang kasi ito ay isang engrandeng seremonya na tinitingala ng buong bansa. Iyon ang sabi ni Ada at naniniwala naman ako kasi hindi lang bastang normal na tao si Ada, kilala siya ng maraming tao, kilala siya ng buong mundo.Bumukas ang pinto at doon siya lumabas.Si Ada.Ang babaeng pakakasalan ko ngayon.Suot niya
Ada POVKabado akong nakaupo sa loob ng luxury car na gawa sa company ng papa ni Mishon, ito na ‘yung napakagara at mamahaling puting kotse na napili namin ni Mishon. Nandito ako at naka-video call sa isa sa mga coordinator ng kasal ko habang sinisilip ko ang mga nangyayari sa loob ng simbahan.Habang nanunuod sa nangyayari roon, sinusubukan kong pakalmahin ang sarili ko sa kabila ng mabilis na pagtibok ng puso ko. Hindi ko alam kung dahil ba ito sa excitement o normal lang talaga sa kinakasal ang kinakabahan? Baka nga.Sa screen ng phone ko, kita ko ang organizer na maingat na tinututukan ang bawat detalye ng kasal. Super gagaling ng mga staff ng kasal namin ni Mishon kasi hanggang ngayon, perfect pa rin ang lahat at wala pa ring problema.“Everything is going smoothly, Ma’am Ada,” malumanay niyang sabi. “The entourage has started walking down the aisle. The timing is perfect. Just take a deep breath and enjoy the moment po.”Napatingin ako sa bintana. Isang malawak na floral arch an
Mishon POVAlas sais ng umaga nang magising ako sa kuwarto sa third floor ng mansiyon. Ilang segundo akong nakatingin sa kisame nun habang pinoproseso ang lahat. Oh, Lord, ngayong araw na ang kasal namin ni Ada. Ngayong araw na magsisimula ang panibagong yugto ng buhay ko kasama ang mahal na mahal kong si Ada.“Good morning, Sir Mishon. Your breakfast is here.” Narinig kong sabi ng isang staff na kumatok sa pinto.Bumangon ako mula sa malambot na kama at pinagbuksan siya. Isang tray ng almusal ang inilapag nito sa maliit na mesa sa gilid ng kuwarto, croissants, scrambled eggs, smoked salmon at isang tasa ng mainit na black coffee ang almusal ko. Simple pero elegante, si Ada siguro ang nagpa-ready nito. Umagang-umaga ay pinapakilig niya ako. Saktong-sakto lang din ito kasi kailangan kong kumain ng almusal para may lakas ako sa buong maghapon.Habang kumakain ako, pumasok ang tatlong lalaki mula sa aking glam team. Ang lead stylist na si Rafael, isang sikat na fashion consultant na naka
Ada POVAlas singko pa lang ng umaga ay nagising na ako sa tunog ng alarm ko. Dali-dali akong naligo, nag-toothbrush at nag-almusal dahil maaga ring dumating ang glam team na mag-aayos sa akin.Oh, my God! Ito na ang araw na pinakahihintay ko, ang araw ng kasal namin ni Mishon. Sa loob ng ilang buwan ng paghahanda, sa wakas ay dumating na rin ang sandaling ito.Pagbaba ko sa hagdan, bumungad sa akin ang buong glam team na abala nang inaayos ang kanilang mga gamit. Ang glam team na ito ay hindi basta-basta lang, sila ang pinakasikat sa industriya ng bridal styling kaya dapat lang na ma-try ko sila sa pinaka-special na okasyon ng buhay ko.Inutos ko sa kasambahay na papasukin na sila sa malaking guest room na kung saan ay doon ako aayusan. Pagkatapos, sisilip dapat ako sa room ni Mishon para sana tignan niya pero pinigilan ako ni Ate Everisha, huwag na muna raw kaming magkita, doon na sa simbahan kami magkikita mamaya.Kaya pumunta na rin ako sa guest room kung saan nandoon na ang glam
Mishon POVNgayong gabi ay ito na ang huling gabi ko bilang binata. Bukas, ikakasal na ako kay Ada, sa babaeng mahal ko, ang babaeng gusto kong makasama habambuhay. Pero bago ang lahat, may isang gabi pa akong natitira para maging isang free man.At siyempre, hindi puwedeng walang party! Kasi si Ada, ginawan din nila Ate Everisha, Verena at Yanna ng party para sa last night na pagiging dalaga niya.Nasa rooftop kami ng mansiyon, kung saan nag-set up sina Marco, Edric at Czedric ng maliit pero solid na inuman. May mga fairy lights na nagbibigay ng cozy na ilaw, may barbecue sa gilid at siyempre, may malaking cooler na puno ng beer at whisky. Walang ibang bisita, kami lang.“Bro, are you ready to say goodbye to your single life?” tanong ni Marco habang binubuksan ang isang bote ng beer at inabot sa akin. Mga topless kaming lahat kasi mainit dito sa rooftop.I smirked and took the bottle. “Man, I’ve been ready since the day I met Ada.”“Hah! Sipsip!” singit ni Edric bago sumimsim ng alak.
Ada POVPagbalik namin sa mansyon ngayong hapon galing sa Baguio ay para bang wala silang kapaguran. Bukas na kasi ang kasal namin ni Mishon kaya, ngayong gabi, ito na raw ang huling gabi ko bilang isang dalaga.Kaya naman sina Verena at Yanna ay gumawa ng party na all-girls celebration para sa akin. Kasama siyempre sina Ate Everisha, Verena, Yanna at iba pang malalapit kong kaibigan na babae.Buong hapon ay hindi nila ako pinalabas sa kuwarto ko kaya naglaro lang kami nang naglaro ni Miro doon. Parang bonding na rin namin ni Miro. Nung gabi na, doon lang nila ako inayang lumabas ng bedroom namin ni Mishon.Pagpasok ko sa malaking event hall ng mansyon namin ni Mishon ay agad akong sinalubong ng mga halakhak at sigawan nila.“Finally! The bride-to-be has arrived!” sigaw ni Verena habang may hawak na isang baso ng champagne.“Oh my God, you are so beautiful tonight, Ada! But after tomorrow, you’ll be Mrs. Tani!” dagdag ni Yanna na may kinikilig na ngiti.Natawa ako at umiling. “You guy
Mishon POVNang umagang iyon, maaga akong nagising upang ihanda ang araw na ito para sa amin naman ni Miro. Alam kong bihira lang kami magkaroon ng pagkakataon na makasama nang ganito, kaya gusto kong sulitin ang araw na ito para sa kanya.Bago ang kasal, dapat lang na mapagbigyan ko na siya sa request niya sa akin na bonding naming mag-ama lang.Pagkalabas ko ng kuwarto, nadatnan ko si Ada sa kusina, nagtitimpla ng kape. Nang makita niya ako, agad siyang ngumiti.“You’re up early,” aniya.Tumango ako. “Yeah. Gusto kong sorpresahin si Miro. Ilalabas ko siya ngayon habang nandito pa tayo sa Baguio.”Hindi naman siya tumutol. Alam kong gusto rin niyang magkaroon kami ng oras na magkasama bilang mag-ama. Kaya matapos kong magpaalam, agad akong nagtungo kay Ate Everisha upang humiram ng sasakyan na dala nila ni Czedric.Pagkalipas ng ilang minuto, bumaba na si Miro mula sa kuwarto niya, suot ang isang makapal na jacket at jogging pants. Nakita ko siyang nag-stretching habang nag-aantay sa
Ada POVPag-uwi namin sa Villa, agad naming naabutan sina Marco at Edric na nasa garden, abala sa paghahanda ng malaking lamesa para sa gagawin naming DIY samgyup. Sabi kanina ni Marco, dinaan nila sina Verena at Yanna sa mall, doon daw sila nakakita ng mga karne na gagawin samyup, tapos doon din daw nila nakita ang ilan sa mga side dish kaya natuloy ang balak ni Yanna na mag-samgyup talaga dito Baguio.Sa loob naman ay nadatnan namin sina Yanna at Verena na maingat na inaayos ang mga hiniwang karne ng baboy, baka at manok. Si Everisha at Czedrick ay nakaupo sa sofa, kapwa nagpapahinga matapos makarating dito sa Baguio kasama sina Miro at Czeverick. Sa wakas ay nakasunod na rin sila rito sa Baguio. Na-late sila ng husto kasi may shooting pang pinuntahan si Czedrick.Pagkakita pa lang ni Miro sa papa niyang si Mishon, agad itong tumakbo at niyakap siya nang mahigpit. Hindi rin niya ako kinalimutan, niyakap din niya ako na tila ba isa na rin akong pangalawang magulang sa paningin niya.