Misha’s POVMay kumatok sa banyo kaya natigil ako sa pagkuskos ng pukë ko. Mukhang madudumi na ata ang Everett ko.“Misha, bakit ang tagal mo diyan sa banyo?” tanong niya habang mabula pa ang pukë ko.“Ah, eh, magbabanyo ka rin ba? Sandali lang, patapos naman na ako,” sagot ko at saka ko binilisan ang pagkalkal sa hiwa ko. Kailangan perfect ito at mabango, para kapag na-mukbang niya, pasabog ang amoy at lasa.“S-sige, nagtataka lang kasi ako, halos mag-iisang oras ka na ata diyan,” sabi pa niya kaya natatawa tuloy ako. “Hindi ka naman siguro nagmamariang palad?” tanong pa niya.“Hindi ah, parang baliw ‘tong si Everett. Kung gagawin ko ‘yon, sa iyo ko na lang ipapaubaya,” sagot ko kaya tumawa lang siya.“Sige ba, mamaya sa akin ‘yan,” sabi niya at saka ko narinig na bumalik na siya sa may sala.Hindi na lang ako sumagot, tinapos ko na lang ang ginagawa ko. Mabuti na lang din at patapos na ako. Binuhusan ko na ng tubig ang bumubulang pekpëk ko. Pagkalinis nito, parang kumikinang sa linis
Misha’s POV“Putcha, grabe ka manipsip, nanghihina ako sa ‘yo, Misha,” sabi niya habang nakababad pa rin ang titë niya sa loob ng bibig ko. Tapos, habang nakababad ang titë niya sa bibig ko, sinisipsip kong mabuti ang butas ng ulo niya. Heto, napapasabunot tuloy siya sa buhok ko. Panay ang ungol niya.Bigla siyang nag-request na itigil ko na muna ang pagsubo sa kaniya. Nagtaka ako. “B-bakit, nasasaktan ka ba? Masyado ba akong nag-enjoy?” tanong ko na parang nahihiya. Ang pagkakatanda ko, nag-ingat ako na hindi magasgasan ng mga ngipin ko ang titë niya.“Nope, wala kang ginawang mali, sa sarap mong mag-blow job, ramdam kong malapit na akong labasan. Ayoko namang mabitin ka kaya mas mainam na ako naman ang mag-enjoy diyan sa ibaba mo,” pag-aamin niya kaya natawa ako. Sabi na nga ba’t palagi siyang enjoy na enjoy kapag bini-blow job ko siya. Nakakatuwang marinig na sa ilang minuto lang ay nasarapan siya sa ginawa ko.Hiniga niya ako sa kama at dahan-dahang binuka ang mga hita ko. Lumapit
Everett’s POVNakatitig ako sa kusina ng farm nila Misha habang hinahanda ko ang mga sangkap na gagamitin ko para sa seafood mix na lulutuin ko ngayong tanghali. Dito na muna ako maghapon kasi iba rin pala talaga ang hangin sa farm, sariwa at kaaya-aya sa pakiramdam. Isa pa, gusto ko rin na mahaba-haba ang bonding namin ni Misha. Nangako ako sa kaniya na ipagluluto ko siya ng masarap na pagkain ngayong araw. At ngayon ko na rin maipapakita ang pagkakataon kay Conrad—ang bestfriend niyang isang tanyag na chef sa ibang bansa—na hindi lang ako basta CEO ng isang malaking kumpanya, kundi marunong din akong magluto. Kailangan kong maipakita sa kanya na hindi ako basta-basta. Hindi naman sa away pa rin ang habol ko, gusto ko lang makita niya na nasa tamang tao na ang bestfriend niya.Ilang beses kong narinig si Misha na pinipuri si Conrad pagdating sa pagluluto at alam ko namang magaling talaga siya. Pero ngayong araw, ako ang nasa spotlight. Hindi lang ito para kay Misha, kundi para ipara
Everett’s POVBinuksan ko ang alimango, tinanggal ang shell at hinaluan ng konting white wine para mag-deglaze ng kawali. “When you cook crab, always take time sa pag-prepare ng stock. That’s where you get the richest flavor. But of course, for today, mabilisang version muna tayo.”Idinagdag ko ang tahong at hinintay na bumukas ito, sabay halo ng konting butter at chopped parsley para sa final touch. Nakita ko ang paggalaw ng tahong, unti-unti nang bumubuka ang mga shell nito, nagsisimula nang maglabas ng natural juices na magpapalasa sa dish.“Here comes the final touch,” sabi ko habang hinaluan ng lemon zest at isang pinch ng cayenne pepper. “Lemon gives brightness, cayenne adds a bit of heat. Perfect for a seafood dish like this.”Binuksan ko ang maliit na kaldero ng butter sauce na kanina ko pa niluluto sa mababang apoy. “And always serve it with garlic butter sauce on the side,” I said with a smirk, offering a spoonful to Misha for a quick taste test.“Tikman mo, babe. Sabihin mo
Misha’s POVMaganda ang sikat ng araw nang makarating kami sa swimming pool resort ko. Kasama ko sina Ate Ada at apat sa mga bodyguard ko, na malapit lang sa amin para siguruhing ligtas ako.Panay ang bati ng mga staff ko nang makita nila ako. May nagsasabi pa na na-miss daw nila ako.Pagkarating pa lang namin, agad kong naamoy ang halimuyak ng mga halaman at narinig ang malumanay na agos ng tubig sa pool dahil sa mga batang maagang naglalangoy sa tubig. Walang kasing-saya ang makabalik dito, sa kaisa-isang business na una kong naitayo.“Kumusta ka, Miss Misha?” bati ni Ate Ada habang naglalakad kami patungo sa malawak na swimming pool. “Mukhang ang saya mo na ulit nakabalik ka rito.”“Ang saya ko, Ate Ada,” sagot ko habang tumitig ako sa malinis at kumikislap na tubig ng pool. “Matagal ko na rin itong hindi nakita. Iba ang saya ko kapag naririto ako.”Tamang-tama ang pagbisita ko kasi may mga inayos akong papel. May mga event akong na-confirm na mangyayari rito at kung ano-ano pa.An
Misha’s POVPagdating ko sa farm, nadatnan ko na paalis na ang mga truck ng mga reseller ng mga gulay namin. Ang iba sa mga kilala na ako ay binati ako at nginitian. Marami-rami na naman ang kita namin dito for sure. Kaya kahit pa paano talaga ay nakakaahon na sa hirap sina mama at papa dahil nagiging maayos na ulit ang lahat.Pero kahit na nasasaksihan ko ang mga magagandang nangyayari sa paligid ko, hindi ko magawang maalis sa isipan ko ang sinabi ni Tita Maloi kanina. Para akong binuhusan ng malamig na tubig—isang takot na hindi ko inasahan, isang banta na bumalot sa akin ng mabigat.Naupo ako sa isang lumang bangko sa tabi ng mga tanim naming ubas. Habang hinahagod ko ang noo ko, napatingin ako sa malayo, sa mga gumagapang na ulap sa langit. Dapat nga ba akong matakot? Nakakatakot kasi talaga ang banta niya. Paano kung totohanin niya?“Huy, Misha! Anong iniisip mo diyan?” isang pamilyar na boses ang bumasag sa katahimikan.Napalingon ako at nakita kong papalapit si Conrad. Tulad n
Misha’s POV“Hindi mo puwedeng palagpasin ito, Misha,” mariing sabi ni Conrad pagkatapos ng ilang minuto. “This is serious. Alam mo ba kung gaano kalaking bagay ang pananakot na ‘yan? Hindi lang ito tungkol sa pera o yaman, ito na ang mismong seguridad mo. Puwede ka niyang idamay sa gulo ng pamilya nila at hindi mo dapat hayaan ‘yun.”“Tama ka, pero…” nagsimula akong magsalita, pero mabilis akong pinutol ni Conrad.“Pero ano?” tanong niya habang sumeryoso ang mukha. “You can’t just let this slide, Misha. You have to tell Everett. Kung hindi mo siya sasabihan, paano niya mapoprotektahan ang sarili niya at ikaw? At isa pa, this is his family—he needs to know what’s going on.”Napaisip ako sa sinabi ni Conrad. Alam kong tama siya, pero sa loob-loob ko, baka makagawa ng naman ng hindi maganda si Everett. Baka awayin na naman niya ng husto ang mga iyon. Ayoko kasing napapaaway si Everett.“Alam ko… alam ko dapat kong sabihin sa kanya,” mahinang sagot ko. “Pero paano kung mas lumala pa ang
Everett’s POVPagkarating ko sa bahay nila Tita Maloi, ramdam ko agad ang pagtitimpi sa loob ng dibdib ko. Pinili kong kumalma habang umaakyat sa hagdan, hindi ako makapaniwala na siya pa ang gagawa nito para takutin ang syota kong buntis. Ang kapal lang ng mukha, oh baka utos din ng demonyong tito ko. Halatang-halata na uhaw sila sa yaman ko. Halatang-halata sila na ayaw nilang makuha ko pa ang yaman ko.Binuksan ko ang pinto at nakita ko agad si Tita Maloi na nakaupo sa may sofa, nag-aayos ng mga gamit sa lamesa. Hindi man lang siya nagulat sa bigla kong pagdating, pero sa likod ng mapagbalatkayong ngiti niya, alam kong nararamdaman niya ang tensyon na dala ko.“Everett,” bati niya nang walang kagatol-gatol, “what brings you here so suddenly?”Hindi ko sinayang ang oras sa mga pleasantries. Diretso akong lumapit sa kaniya, hindi ko ininda ang kabog sa dibdib ko. “I know what you’ve been doing, Tita.”Napakunot ang noo niya. Tumigil siya sa ginagawa at tumayo, tila nagpapanggap na in
Czedric’s POVPagdating namin sa ospital, dali-dali nilang isinugod si Marco sa emergency room. Ang mukha niya ay maputla at ang dugong tumutulo mula sa sugat niya ay tila hindi tumitigil. Kasabay ng pagpasok niya sa ER, parang sumabay din ang kaba at takot sa dibdib ko.Habang naghihintay sa labas, napansin kong hindi mapakali si Everisha. Palakad-lakad siya at paminsan-minsang sinusulyapan ang pinto ng emergency room. Sa kabila ng tensyon, naisip ko na siguro’y ito na ang tamang oras para tanungin siya tungkol sa mga bagay na bumabagabag sa akin.“Everisha,” tawag ko sa kanya.Tumigil siya sa paglalakad at humarap sa akin. “Yes?”“Alam mo na pala ang lahat, hindi ba?” tanong ko habang pilit na kinakalma ang boses ko kahit gusto kong sumabog dahil sa dami ng tanong sa isip ko.Tumango siya habang halatang nag-aalangan. “Yes, I’ve known for a while now. I know that you and CD are the same person.”Napaatras ako ng bahagya sa gulat. “Paano? Kailan mo pa nalaman?”Hinilot niya ang senti
Everisha’s POvPagkatapos ng mahabang araw sa opisina, naisip kong diretso na sana ako sa bahay para makapagpahinga dahil ang daming meeting na nangyari ngayon. Pero hindi iyon ang nangyari. Biglang nag-text si Marco sa akin, pinapapunta niya ako sa mansiyon niya.“Everisha, I need you to come over,” sabi niya sa mensahe. “Let’s have dinner. I need to tell you something important, and I know you don’t fully trust me yet. But after tonight, you will.”Nag-alangan ako. Bagama’t marami na siyang nasabi tungkol sa impostor ni Czedric, hindi ko pa rin lubos na naiintindihan ang mga motibo niya. Pero isang bahagi ko ang nagsasabing pumunta ako—baka may nalalaman nga siya na makakatulong kina Czedric.Pagdating ko sa bahay ni Marco, sinalubong niya ako sa pinto. Sa unang tingin pa lang, halata nang seryoso siya sa usapan.“Let’s eat first,” sabi niya habang inaakay ako papunta sa dining room. “Then I’ll tell you everything you need to know.”Impyernes, napalaki ang mga mata ko sa dami ng ma
Czedric’s POVMagdamag akong hindi mapakali matapos kong aralin ang lahat ng impormasyon tungkol kay Marco. Kahapon, ginugol ko ang buong araw sa pagsisiyasat: saan siya nakatira, ano ang pinagkakakitaan niya ngayon at kung anong yaman na ang nakuha niya sa impostor ko. Pero may isang bagay na hindi ko mawari—walang negosyo si Marco. Sa kabila ng lahat, ang bahay niya ay tila mas lumaki at naging isang engrandeng mansyon pa. Hindi gaya nila Jeric, Mark Joseph at Jonas na halos may kani-kaniyang kompanya na. Natatanging si Marco lang ang parang napag-iwanan.Ngayon, ako na ang gagawa ng hakbang. Kasama ko si Tita Marie at siya mismo ang nag-alok na sumama sa akin.Parang bihasang assassin na rin kasi ngayon si Tita Marie. Sa kanila, natatangi ang galing niya sa lahat ng labanan at sa kung paano siya gumamit ng mga sandata.“Marco is dangerous, Czedric,” sabi niya habang binabasa ang isang mapa ng mansyon. “He’s not just a man with secrets. He’s an assassin. You can’t do this alone.”“K
Everisha’s POVNanlalata akong nagising habang ang ulo ko ay parang mabigat na bato habang sinusubukan kong idilat ang mga mata ko. Nang tuluyan akong magkamalay, napansin kong nasa loob ako ng kotse. Malamig ang paligid at ang amoy ng bagong linis na kotse ang unang bumungad sa akin.Nasa likod ako ng sasakyan, nakahiga sa upuang may malambot na unan. Napaupo ako, hawak-hawak ang ulo ko habang iniisip kung anong nangyari.Paano ako napunta rito? Nasaan si ang impostor na si Reagan?Habang ang kaba ko ay unti-unting bumabalot sa akin, sinilip ko ang driver’s seat. Ang nagmamaneho ay isang lalaking hindi ko agad nakilala. Ang akala ko ay si Reagan iyon—ang impostor ni Czedric.Galit na galit akong bumangon at agad na sinugod ang lalaking hayop na ‘to. Pinaghahampas ko siya sa balikat habang sumisigaw. “What did you do to me?!” sigaw ko. “Let me out of here!”“Stop it, Everisha!” sabi niya habang pilit akong nilalayo sa sarili niya. “I’m not who you think I am!”Hindi ko siya pinakingg
Everisha’s POVPagod ako mula sa trabaho nang araw na iyon. Hapon na at pauwi na ako mula sa opisina, pilit na nilalabanan ang antok habang nagmamaneho.Nang malapit na ako sa subdivision namin, napatigil ako nang makita ko ang isang magarang sasakyan na nakaparada sa gilid ng kalsada.Napakunot ang noo ko. Sino naman kaya ito? Pero bago pa ako makaisip ng kung ano, bumukas ang bintana ng kotse at bumungad ang pamilyar na mukha—ang impostor ni Czedric.Anong ginagawa niya rito? Ewan ko ba pero ayoko na. Ayaw nila papa at Czedric na lumalapit ako sa kaniya kaya hindi na talaga. Ayoko na kasi baka nga mapahamak pa ako sa taong ‘to.“Everisha,” tawag niya sa akin. “Join me. Let’s have merienda at the resort.”Ayokong pumayag. Alam kong delikado ang bawat paglapit ko sa kanya. Pero sa likod ng lahat ng iyon, alam ko rin na baka may makuha ulit akong impormasyon, tulad ng nakuha ko dati. Kaya, kahit mabigat ang loob ko, tumango ako. At pinapangako kong last na talaga ‘to.Tahimik ang biy
Czedric’s POVDalawang araw na akong subsob sa matinding training kasama si Tito Everett. Walang tigil ang paghasa ko ng aking kakayahan, ngunit sa kabila nito, isang tanong pa rin ang gumugulo sa akin: Paano ko makikilala ang dalawang assassin na kaalyado ng impostor ko?“Hindi sila basta nagpapakita ng totoong mukha,” sabi ni Tito Everett noong huling usapan namin. “Every fight, they wear masks. No names, no identities. Kaya kahit anong gawin mo, you won’t win this fight unless you figure out who they are.”Napabuntong-hininga ako habang iniisip ang sinabi niya. Hindi biro ang hamon na ito. Kung sila ang pinaka-alas ng impostor ko, malinaw na hindi sila basta ordinaryong kalaban. Pero sa ganitong sitwasyon, isang bagay ang sigurado: Kailangan ko ng tulong.Kaya lang ay sino? Eh, wala naman akong kaibigan o kahit kapangyarihan na mag-hire ng tauhan ko. Masyado na akong nahihiya kina Tito Everett kung pati ang pagha-hire ng mga tauhan ko ay iaasa ko pa sa kaniya.Pagkatapos ng dalawan
Czedric’s POVPagdating ni Tito Everett sa mansiyon, agad kong naramdaman na masama ang timpla niya. Ang mukha niya kasi ay seryoso, halatang may iniindang problema. Tumayo tuloy agad ako mula sa sofa at sinalubong siya."Good day po, Tito," bati ko na may pagkukumbaba sa tono. Alam kong hindi magiging magaan ang usapan naming dalawa.“Good day? What’s good about it, Czedric?” diretsong tanong niya habang nilalapitan ako. “Do you even realize what Everisha has been doing because of you?”Napakamot ako ng ulo. Alam kong hindi ako ang direktang may kasalanan, pero hindi ko rin maipagkaila na ako ang dahilan kung bakit sinusugal ni Everisha ang sarili niya.“I’m really sorry, Tito,” sagot ko. “I didn’t mean for her to get involved. I’ve tried stopping her, but you know how she is. Gamit ang account ni CD, sinusubukan kong pigilan siya pero talaga po atang matigas ang ulo niya.”Nagpakawala siya ng malalim na buntong-hininga at umiling. “She’s too stubborn for her own good. But you… you n
Everisha’s POVTahimik kong pinagmasdan ang paligid habang naglalakad papunta sa isang five-star resort na dati ay pagmamay-ari ng pamilya ni Czedric. Nakakapanghinayang. Sa unang tingin pa lang, halatang maganda pa rin ang pamamalakad dito. Ang malalaking puno ng palm, ang maaliwalas na tanawin ng dagat at ang tila walang katapusang luntiang hardin—lahat iyon ay parang buhay na testamento ng kayamanan at tagumpay ng pamilya Borromeo. Ngunit ngayon, nasa kamay na ito ng impostor ni Czedric.Nang makarating ako sa entrance, sinalubong ako ng isang pamilyar na tao. Ang impostor. Grabe, kahit saan talaga tignan ay magkamukha sila ng mukha. Pati laki ng katawan magkamukha. Mas malaki na nga lang ngayon ang katawan ng totoong Czedric.“Everisha,” bati niya sa akin habang ang ngiti niya ay tila mapagpakumbaba ngunit may halong yabang. “Welcome to my resort. I hope you like what you see.”“I do,” sagot ko habang pinipilit magpakaswal kahit na ramdam ko ang bigat ng tensyon sa pagitan namin.
Everisha’s POVPauwi na ako mula sa engrandeng fashion show na iyon. Ang mga ilaw, ang runway at ang misteryosong boses ni Czedric—lahat iyon ay parang panaginip na hindi ko pa gustong matapos. Pero kailangan ko nang umuwi dahil tapos na ang event.Habang naglalakad ako patungo sa parking area ng hotel, inaalala ko pa rin ang mga nangyari kanina. Halata masyado si Czedric na nakatitig sa akin kanina habang kumakanta. Bakit kaya? Ah, siguro dahil nagulat siya na nakita niyang maganda ang ayos ko ngayon. Sabagay, first time niya akong makita na ganoon kaganda."Miss Everisha, your car is waiting," sabi ng valet habang iniabot ang susi. Tumango ako at nagpasalamat bago nagpatuloy sa paglalakad.Bigla akong napatigil. May isang pamilyar na mukha ang lumabas mula sa dilim ng parking lot.Oh shït! Hindi ako puwedeng magkamali. Si Czedric ito na impostor. Bakit ko nalaman na impostor, well, hindi kasi nagtatanggal ng maskara si Czedric sa ganitonh public na lugar. "Good evening," bati niya,