0092: Practice makes perfect

Misha’s POV

Pagdating sa kubo, sinimulan ko nang ayusin ang mga lulutuin namin. “Ikaw na ang bahala sa paghiwa ng mga gulay, ha,” sabi ko habang inilalabas ko ang manok at baboy mula sa fridge.

“Sure, chef Misha!” sabay salute ni Everett. Natawa ako sa reaksyon niya pero hindi ko mapigilang kiligin. Nagsimula na siyang magbalat at maghiwa ng mga sayote at patatas, habang ako naman ay inasikaso ang paghahanda ng mga rekado para sa tinola. Nagtulungan kami habang nagluluto at sa bawat pagkakataon na magtatama ang aming mga mata, nararamdaman ko ang kakaibang kilig. Hindi pa kami kasal pero parang mag-asawa na talaga ang mga eksena namin ngayon.

Habang hiniwa ni Everett ang mga gulay, may mga pagkakataong nagkakamali siya ng hiwa, pero imbes na mainsulto, tinatawanan ko na lang ito. “Sana hindi mo mahati ng todo ang sayote,” biro ko. “Baka kasi madurog na ‘yan kapag niluto na. Ayaw ko nun,” kunyari ay strikto ako.

Tumawa siya. “At least maganda pa rin ang paghihiwa ko,” pagmamayabang niy