Misha’s POVMaaga akong nagising ngayong araw. Ewan, parang hindi nga ako nakatulog kagabi dahil sa mga nangyari sa birthday party ni Ninong Everett. Kagabi pa paulit-ulit na nag-e-echo sa tenga ko ang mga sinabi niya sa akin. Para akong nananaginip. Si Jaye, siya ang nag-drive ng luxury car na napalanunan ko. Dito na nga rin siya natulog. Nandoon ito sa guest room namin. Lasing na lasing ang gaga kagabi kasi pag-uwi namin, humingi pa siya ng wine sa akin kasi nabitin daw siya sa birthday party ni Everett.Paglabas ko ng kwarto, bumungad sa akin ang pamilya ko, nakangiti. Hindi ko maintindihan pero lahat sila parang may lihim na hindi ko alam.“Anong nangyayari?” tanong ko habang bumababa ako sa hagdan. Si Mama, na abala sa pag-aayos ng mesa ay napangiti sa akin. “Misha, maghanda ka na. May pupuntahan tayo,” sabi niya habang puno ng excitement ang boses niya. Ayoko ng ganito. Hindi ako sanay na ganito sila.“Pupuntahan? Saan?” Hindi ko maiwasang magduda. Paano, pagkatapos ng lahat ng
Misha’s POVPagdating namin sa resort, halos hindi ako makahinga sa ganda ng tanawin. Ang malawak na dagat ay tila sumasabay sa liwanag ng araw, habang ang hangin ay malamig at sariwa. May mga kubo sa tabi ng beach at ang mga alon ay banayad na humahampas sa pampang.“Wow,” bulong ko sa sarili ko.Si Mama at Papa ay masayang nakatingin sa paligid, habang ang si Jaye ay parang mga batang sabik na sabik tumakbo sa buhangin. Lahat ng ito, courtesy ni Everett.Pagkatapos naming mag-check-in, nagtungo kami sa isa sa mga kubo malapit sa dagat. Naka-setup na ang lahat—may buffet ng pagkain, mga upuan at mesa, pati na rin mga ilaw na gagawing romantiko ang paligid kapag dumilim na.Tahimik kaming naglakad ni Everett papunta sa tabing-dagat, habang ang pamilya ko ay abala sa pagkain at kasiyahan. Hindi ko alam kung anong sasabihin, pero ramdam ko ang init ng alon sa mga paa ko habang kami’y naglalakad sa buhangin.“Hindi mo naman kailangang gawin ‘to, Everett,” bulong ko pero hindi ko nagawang
Misha’s POVTahimik na ang buong paligid habang kami ni Everett ay nakaupo sa gilid ng kama, parehong nag-aalangan sa kung ano ang susunod na mangyayari. Bakit kung kailang nagkaaminan na kami, ngayon pa kami nagkaganito. Parang first time. Parang wala pang nangyayari sa amin.Ngayon ko lang nakita si Everett na ganito, halata sa mga mata niya ang pagkahiya. Ang cute lang. Sanay akong makita siyang komportable, laging may desidido sa bawat kilos niya, pero ngayong gabi, tila may kakaiba sa amin. Parang mga baliw, nagkakahiyaan pa.Nakatingin lang ako sa kaniya, sinusubukang pigilan ang ngiti sa aking mga labi. “Bakit parang kinakabahan ka?” biro ko sa kaniya habang pilit na binabasag ang katahimikan.Tumawa siya nang bahagya, pero halatang hindi pa rin mawala ang kaba sa kaniyang mga mata. “Ikaw kasi,” sagot niya, habang bahagyang tumagilid upang harapin ako nang tuluyan. “Hindi ko alam kung bakit nararamdaman ko ‘to, nahihiya ako dahil alam mong seryoso na ako sa ‘yo. Nawala sa isip
Misha’s POVHiniga na niya ako sa kama. Binuka lalo ang mga hita. Pagtutok niya ng ari niya sa hiwa ko, huminga ako ng malalim kasi alam kong babagyuhin na naman ng malaki niyang titë ang pukë ko.Pero dahil kating-kati na ang hiwa ko na magpakamot sa matigas niyang pagkalalakë, laban lang, kastahin niya ako hanggang gusto niya, go lang dahil alam kong mahal naman na niya ako. Deserve na lalo ni Ninong Everett na pagsawaan ang katawan ko dahil kaniya lang ako. Sa kaniya lang ang lahat ng tungkol sa akin.Napakapit na lang ako sa kama nang isagad niya agad nang pasok ang titë niya sa loob ko. Napakasarap kasi tinamaan niya agad ang g-spot ko. Mukhang sinadya niya agad gawin ‘yon. Pumikit na lang ako at ngumanga para damhin ang masarap na pagkasta sa akin ni ninong. Oo, sobrang sarap kakasta nitong si Everett. Sa tuwing mayuyugyog ang katawan ko habang nasa ibabaw ko siya, sarap na sarap ako. Sakop na sakop ng mataba niyang titë ang loob ng pëpë kong bumabaha na ang basa sa loob.Ang mg
Misha’s POVHindi ko alam kung bakit ako kinakabahan sa mga oras na ‘to, pero siguro ay dahil sa balitang sinabi sa akin ni Rei sa akin kaninang tanghali. Biglaan siyang tumawag sa akin habang humihingal at parang kinakabahan. Pinilit kong pakalmahin ang sarili ko habang nakikinig sa kanya, pero ang bawat salitang lumabas sa bibig niya ay parang karayom na tinutusok ang dibdib ko.“Si Everett…” nagsimula siya at bago pa man siya matapos ramdam ko na ang pagkabog ng puso ko. “May nangyari sa kanya. Kailangan mo siyang puntahan dito sa bahay namin, Misha.”Hindi ko na natanong kung ano ang eksaktong nangyari, basta bigla na lang akong nag-ayos at lumabas ng bahay. Pinigilan pa ako ni Ate Ada pero dahil tuliro na ako, hindi na niya ako napigilan. Nakakalito ang takot na nararamdaman ko—parang hindi ako makapag-isip ng maayos. Nagmamadali ako pumunta sa bahay ni Rei, kung saan daw nila dinala si Everett pagkatapos ng insidente.Pagdating ko roon ay tahimik ang paligid. Kakaiba, parang may
Misha’s POV“Rei, kailangan ko nang umalis,” sabi ko habang pilit na pinapanatili ang kalmado kong boses kahit alam kong hindi na ito kalmado. “May mga bagay pa akong kailangang gawin.”“Umalis?” Itinaas niya ang isang kilay na tila nangiinsulto. “Ngayon pa? Hindi mo ba ako gusto makasama, Misha?”Ang bawat salitang lumabas sa bibig niya ay parang nagbabanta, kahit na hindi niya ito sinasabi ng tahasan. Alam kong may mali at alam kong kailangan kong umalis, pero paano? Hindi naman ako basta puwedeng lumabas na lang.“Rei, ayoko na ng ganito,” sabi ko at naramdaman ko na ang nanginginig na kamay ko. “Akala ko may nangyari kay Everett. Ba’t mo naman ako pinapunta rito kung wala naman palang nangyari?”Tumawa ulit siya, mas malalim na ngayon na parang may pinagdadaanan sa loob ng kanyang isipan na hindi ko maunawaan. “Gusto ko lang namang makita ka, Misha. Ayaw mo ba akong makita?”Nagulat ako sa tanong niya at hindi ko alam kung ano ang dapat kong isagot. Ayaw ko siyang sagutin. Ayaw kon
Everett’s POVKakauwi lang galing sa isang masayang beach outing. Pero agad namang nambuwisit itong magaling kong pinsan. Ang araw ko ay tila naging mas mabigat sa oras na iyon. Pakiramdam ko, bumagsak ang buong mundo nang malaman kong pinag-trip-an ni Rei si Misha. Nang malaman ko ang nangyari, agad kong pinuntahan si Misha.Si Misha…ang nag-iisang babaeng mahalaga na sa akin ngayon. Alam kong hindi siya ganoon kabilis na magpapadala sa mga kuwento, kaya alam ko rin na sobra siyang naapektuhan. Hindi ko naman siya masisi kasi talagang mahalaga lang ako sa kaniya. Nauna ang takot niya kaya hindi siya nakapag-isip ng maayos. Mahal na niya talaga ako kaya ganoon na lang siya natuliro at agad na naniwala sa kabaliwan ni Rei. Napapikit ako habang hinihigpitan ang pagkuyom ng aking mga kamao. Ano kasing ang trip nitong si Rei?Sa bawat minuto ng pag-iisip ko, tumitindi ang galit na nararamdaman ko. Hindi lang dahil sa panloloko ni Rei, kundi dahil sa kung paano nito sinaktan si Misha—hindi
Everett’s POVSa bawat paglalakad na ginagawa ko patungo sa bahay ni Rei, tumitindi ang init sa katawan ko. Humihigpit ang panga ko at ang mga kamao ko ay bumibigat sa galit. Nang makarating ako sa tapat ng pinto ng bahay nila Rei, hindi ko na inisip ang magiging resulta nang mangyayari. Kumatok ako nang malakas, halos paluin ko na ang pinto ng buong lakas. Wala rito ang mga magulang niya, lalo na sina Teff at Eff kasi mga busy ang mga baliw sa ibang bansa. Si Rei lang ang nagpaiwan dahil mas gusto pa nito ang nag-aadik kaysa mag-enjoy sa ibang bansa.“Rei! Open the door!” halos pasigaw na utos ko. Ilang sandali pa ay bumukas ang pinto at bumungad si Rei. Nagulat siya sa pagdating ko, pero bago pa siya makapagsalita, itinulak ko siya pabalik sa loob ng bahay niya. Nabuwal siya sa sahig at nakita kong nasaktan agad siya dahil doon. Pero agad siyang tumayo para paghandaan ako. Sa isang iglap, naipit ko siya sa dingding at ang mukha ko ay ilang pulgada lang ang layo mula sa kanya. Pinanl
Ada POVPagkatapos ng dinner nila, naghiwalay na si Mama at ang lalaking iyon. Hindi ko pa rin alam ang pangalan niya—at hindi ko rin alam kung gusto ko siyang makilala. Ang alam ko lang ay hindi pa rito natatapos ‘to ang lahat. Hindi ko pa puwedeng bitawan ang araw na ito na wala akong nalalaman sa buwisit na kabit ng mama ko. Hindi pa puwedeng matapos ang gabing ‘to nang hindi ko nalalaman kung sino talaga siya.“Tara,” sabi ni Mishon habang mahina lang ang boses. “We follow him.”Tumango ako. ‘Yun din ang gusto kong mangyari. “Yeah. We need to know who he is.”Habang nakasakay pa rin kami sa sasakyan, sinundan namin ang lalaki. Hindi siya nagmamadali, pero halata sa kilos niya na aware siyang may nakatingin sa kanya. Ilang beses siyang palingon-lingon sa paligid, lalo na sa likod niya, na parang tinitingnan kung wala na bang nakasunod.Napakunot-noo si Mishon. “Something’s off.”Tumingin ako sa kanya. “What do you mean?”“He’s too cautious. He’s looking back too often, but not at u
Ada POVHindi ako makapagsalita. Pakiramdam ko, biglang may sumakal sa lalamunan ko. Hindi dahil sa iyak, kundi sa biglaang buhos ng galit at pagkabigo na nararamdaman ko sa mama ko ngayon. Nanginginig ang kamay ko habang nakatitig sa screen ng phone ni Mishon. Kitang-kita ko ang mukha ni Mama sa video—eleganteng naka-make-up, naka-red dress at mukhang masaya. Hindi lang basta masaya. Kinikilig pa.Hindi ko kilala ang lalaking kasama niya. Mas bata ito sa kanya, siguro nasa late twenties o early thirties. Matangkad, matikas ang katawan at mukhang sanay sa marangyang buhay. Sa video, nakasandal ito sa upuan habang nakangiti, nakikinig kay Mama na tila aliw na aliw sa kuwento niya.At sa dulo ng video, dumating ang bill. Walang pagdadalawang-isip na kinuha ni Mama ang resibo, inilabas ang kanyang credit card at siya ang nagbayad. Ano ‘to, nagpapaka-sugar mommy siya sa binatang iyon? My God, nakakahiya si Mama.Nag-init talaga ang dugo ko. Akala ko napakatino niya pero may ganito palang
Ada POVAng bango.Halos hindi pa ako nakakapasok nang tuluyan sa kusina ni Mishon, pero ang amoy ng bagong lutong pizza ay parang yakap na mainit sa akin at nakakagutom talaga sa pang-amoy. Nasanay na ako na sa tuwing dadalaw ako sa mansiyon niya, palaging may nakahandang pizza na siya mismo ang gumagawa. Alam na alam ni Mishon ang paborito kong pagkain.Pero may kakaiba ngayon. Nakatayo siya sa harap ng lamesa sa dirty kitchen, abala sa paglagay ng toppings sa nilulutong pizza. “This is a new flavor,” aniya nang makita niya akong dumating. Isang mabilis na sulyap lang ang ibinigay niya sa akin bago bumalik sa ginagawa niya. “I made this especially for you.”Napangiti ako at lumapit sa kanya. “What’s the flavor this time?”Hinila niya ang apron niya at nagbigay ng maliit ngiti sa akin. “You’ll see. It’s a surprise.”Umupo ako sa high chair na nasa gilid ng lamesa habang pinagmamasdan siyang magtrabaho. Ang sarap panoorin ni Mishon habang nagluluto—maayos, malinis at parang may sarili
Ada POV“Papa, pwede po bang mag-overnight ako sa mansiyon nila Mishon?” tanong ko habang tinutulungan siyang maglagay ng kape sa tasa niya. Kahit na pure american siya, sa tagal na niyang kasama kami ni mama na pinay pareho ay kahit pa paano ay nakakaintindi na siya ng pure pinoy na lengguwahe.Ngumiti lang si Papa. Alam naman niya na good girl ako. Isa pa, hindi naman kailanman naging problema ang paghingi ko ng permiso sa kanya, lalo na’t kasama si Mishon na kilala niyang matino naman. Saka, sabi pa niya minsan, hindi ko naman na kailangang magpaalam dahil matanda na ako. Nasanay kasi ako dahil lagi akong pinaghihigpitan ni mama.“Of course, Ada. You don’t even have to ask,” sagot niya. Napaka-simple ng tono, parang natural na natural lang na pumayag siya. Hindi ko na nga kailangang magpaliwanag pa. Sanay si Papa sa mga ganitong paalam ko, lalo na’t alam niyang safe ako sa piling ni Mishon.Kinuha ko ang bag ko na nakahanda na sa sofa. “Thank you, Pa! I’ll see you tomorrow,” sabi
Mishon POVSa gitna ng malamig na hapon sa city ng Paris, naglalakad ako sa cobblestone street ng Rue Saint-Honoré, ang lugar na puno ng mga boutique at café. Ang layunin ko sana sa araw na iyon ay simple lang…bisitahin ang bagong bukas na tindahan ng strawberry wine. May rekomendasyon ang ilang kaibigan ko sa Pinas tungkol sa tindahan iyon at bilang tagahanga ng mga ganitong klase ng alak, naisip kong bakit hindi ko nga subukang puntahan?Habang papunta ako sa direksyon ng tindahan, napansin ko ang isang magarang itim na kotse na naka-park malapit sa isa sa mga café. Ang eleganteng disenyo nito ay bagay lamang sa isang taong may sinasabi sa buhay. Ngunit hindi ang sasakyan ang nakakuha ng pansin ko. Mula sa gilid ng mata ko, nakita ko ang isang pamilyar na mukha na bumaba mula rito—isang ginang na babaeng maganda, elegante at pamilyar sa mga mata ko. Sa unang tingin, parang imposibleng maging siya iyon, pero habang binubuo ng isip ko ang bawat detalye, napagtanto kong hindi ako puwed
Ada POV Matapos ang masayang hapunan, nagpasya akong bigyan si Mishon ng tour sa kuwarto ko. Natapos na ang mahaba at makabuluhang usapan sa dining table at mukhang na-impress naman ang mama at papa ko sa kanya. Nang iminungkahi ni Mishon ang ideya, nagkatinginan muna ang mga magulang ko. Tumango ang papa ko at ngumiti naman ang mama ko. "Of course, Mishon. Go ahead," sabi ng mama ko. "Just make sure to behave, young man." Tumawa si Mishon. “I will, Mrs. Hill.” Habang umaakyat kami ng hagdan papunta sa kuwarto ko, ramdam ko ang kaba. Hindi dahil sa pagpunta niya sa kuwarto ko, pero dahil sa hindi ko maiwasang mag-isip tungkol sa sinabi ni Taris kanina. Bakit kaya niya iyon sinabi? At totoo ba iyon? Pero itinaboy ko muna ang mga alalahaning iyon. Ang focus ko ngayon ay si Mishon. Pagbukas ko ng pinto, tumambad kay Mishon ang kuwarto kong para bang isang feature sa isang high-end na lifestyle magazine. Ang silid ko ay malawak, halos kasinlaki ng isang living are na. Sa kaliwang ba
Ada POVDumating na si Mishon kaya agad akong tumayo mula sa sofa at pumunta sa pinto para salubungin siya. Sa likod ko, naramdaman ko ang mga mata ni Verena at Taris na nakasunod sa akin. Halatang excited na rin silang makita si Mishon.Binuksan ko ang pinto at tumambad sa akin ang pogi nga ngiti ni Mishon. Simple lang ang suot niya—isang plain white button-down shirt na naka-roll up ang manggas, dark jeans at pares ng clean white shoes. Walang kahit anong flashy accessory, pero para siyang isang model na galing mula sa isang magazine cover. Ang lakas ng dating niya kahit hindi siya nag-effort magpa-pogi.“Good evening, Ada,” bati niya sa akin kasabay ng pagbigay ng isang bouquet ng white tulips. Ang sweet talaga.“Good evening, Mishon. Come in,” sagot ko habang hinahayaan siyang pumasok sa loob ng bahay namin.Pagpasok niya, naabutan niyang nakaupo ang mama at papa ko sa living room. Tumayo agad ang mama ko, habang ang papa ko naman ay tumingin nang maigi kay Mishon, tila sinusuri i
Ada POVNgayong gabi na ang dinner na matagal ko nang pinagpaplanuhan. Sa wakas, ipakikilala ko na si Mishon sa pamilya ko. Alam kong bago ito para sa kanila kasi ngayon lang ako maghaharap ng boyfriend ko sa kanila, lalo na sa papa ko, kaya ginawa ko ang lahat para maging perpekto ang gabing ito. Dati kasi kapag nagbo-boyfriend ako ay gusto ko, ako lang ang nakakaalam. Hindi ko hinaharap sa kanila.Maaga pa lang, Nagpa-ready na ako ng paghahanda. Nagpa-cater ako ng mga masasarap na putahe, pero nagdagdag din ako ng ilang personal touch. Gusto kong ipakita na espesyal ang gabing ito, hindi lang para kay Mishon kundi para sa buong pamilya ko, kahit na lang toxic silang kasama sa buhay.Ang papa ko ay nasa living room, nakaupo sa kanyang paboritong armchair habang nagbabasa ng isang business magazine. Nag-half day siya sa trabaho para lang makaharap si Mishon mamaya. Hindi niya ginagawa ito madalas, kaya alam kong seryoso siyang makilala ang taong mahal ko ngayong gabi.Si Verena naman
Ada POVNakakakilig talaga kapag tuwing may mga brand events na tulad ng eksena ngayon. Kahit ilang beses ko nang nagawa ang ganitong trabaho, hindi nawawala ang excitement ko. Parang bagong mundo ang binubuksan ko sa tuwing may high-profile event akong dadaluhan, lalo na kung tungkol ito sa isang sikat na luxury brand.Ngayong gabi, ang event ay para sa bagong koleksyon ng isang kilalang luxury bag brand. Isa itong malaking fashion event na ginaganap sa isang five-star hotel dito sa Paris. Maliban sa mga runway shows, may cocktail party, photo ops at mga interactive exhibits na nagpapakita ng creative process ng brand.Habang naglalakad papasok sa venue, naramdaman ko ang dami ng mga camera at flash sa bawat paglalakad ko. Suot ko ang isang strapless emerald green gown na tumutugma sa kulay ng bag na hawak ko—isa sa mga bagong piraso mula sa koleksyon. Naramdaman ko ang confidence ko habang papalapit sa entrance. Ganito raw kasi dapat para magaganda ang lalabas na kuha ko sa kanila.