Misha’s POVHiniga na niya ako sa kama. Binuka lalo ang mga hita. Pagtutok niya ng ari niya sa hiwa ko, huminga ako ng malalim kasi alam kong babagyuhin na naman ng malaki niyang titë ang pukë ko.Pero dahil kating-kati na ang hiwa ko na magpakamot sa matigas niyang pagkalalakë, laban lang, kastahin niya ako hanggang gusto niya, go lang dahil alam kong mahal naman na niya ako. Deserve na lalo ni Ninong Everett na pagsawaan ang katawan ko dahil kaniya lang ako. Sa kaniya lang ang lahat ng tungkol sa akin.Napakapit na lang ako sa kama nang isagad niya agad nang pasok ang titë niya sa loob ko. Napakasarap kasi tinamaan niya agad ang g-spot ko. Mukhang sinadya niya agad gawin ‘yon. Pumikit na lang ako at ngumanga para damhin ang masarap na pagkasta sa akin ni ninong. Oo, sobrang sarap kakasta nitong si Everett. Sa tuwing mayuyugyog ang katawan ko habang nasa ibabaw ko siya, sarap na sarap ako. Sakop na sakop ng mataba niyang titë ang loob ng pëpë kong bumabaha na ang basa sa loob.Ang mg
Misha’s POVHindi ko alam kung bakit ako kinakabahan sa mga oras na ‘to, pero siguro ay dahil sa balitang sinabi sa akin ni Rei sa akin kaninang tanghali. Biglaan siyang tumawag sa akin habang humihingal at parang kinakabahan. Pinilit kong pakalmahin ang sarili ko habang nakikinig sa kanya, pero ang bawat salitang lumabas sa bibig niya ay parang karayom na tinutusok ang dibdib ko.“Si Everett…” nagsimula siya at bago pa man siya matapos ramdam ko na ang pagkabog ng puso ko. “May nangyari sa kanya. Kailangan mo siyang puntahan dito sa bahay namin, Misha.”Hindi ko na natanong kung ano ang eksaktong nangyari, basta bigla na lang akong nag-ayos at lumabas ng bahay. Pinigilan pa ako ni Ate Ada pero dahil tuliro na ako, hindi na niya ako napigilan. Nakakalito ang takot na nararamdaman ko—parang hindi ako makapag-isip ng maayos. Nagmamadali ako pumunta sa bahay ni Rei, kung saan daw nila dinala si Everett pagkatapos ng insidente.Pagdating ko roon ay tahimik ang paligid. Kakaiba, parang may
Misha’s POV“Rei, kailangan ko nang umalis,” sabi ko habang pilit na pinapanatili ang kalmado kong boses kahit alam kong hindi na ito kalmado. “May mga bagay pa akong kailangang gawin.”“Umalis?” Itinaas niya ang isang kilay na tila nangiinsulto. “Ngayon pa? Hindi mo ba ako gusto makasama, Misha?”Ang bawat salitang lumabas sa bibig niya ay parang nagbabanta, kahit na hindi niya ito sinasabi ng tahasan. Alam kong may mali at alam kong kailangan kong umalis, pero paano? Hindi naman ako basta puwedeng lumabas na lang.“Rei, ayoko na ng ganito,” sabi ko at naramdaman ko na ang nanginginig na kamay ko. “Akala ko may nangyari kay Everett. Ba’t mo naman ako pinapunta rito kung wala naman palang nangyari?”Tumawa ulit siya, mas malalim na ngayon na parang may pinagdadaanan sa loob ng kanyang isipan na hindi ko maunawaan. “Gusto ko lang namang makita ka, Misha. Ayaw mo ba akong makita?”Nagulat ako sa tanong niya at hindi ko alam kung ano ang dapat kong isagot. Ayaw ko siyang sagutin. Ayaw kon
Everett’s POVKakauwi lang galing sa isang masayang beach outing. Pero agad namang nambuwisit itong magaling kong pinsan. Ang araw ko ay tila naging mas mabigat sa oras na iyon. Pakiramdam ko, bumagsak ang buong mundo nang malaman kong pinag-trip-an ni Rei si Misha. Nang malaman ko ang nangyari, agad kong pinuntahan si Misha.Si Misha…ang nag-iisang babaeng mahalaga na sa akin ngayon. Alam kong hindi siya ganoon kabilis na magpapadala sa mga kuwento, kaya alam ko rin na sobra siyang naapektuhan. Hindi ko naman siya masisi kasi talagang mahalaga lang ako sa kaniya. Nauna ang takot niya kaya hindi siya nakapag-isip ng maayos. Mahal na niya talaga ako kaya ganoon na lang siya natuliro at agad na naniwala sa kabaliwan ni Rei. Napapikit ako habang hinihigpitan ang pagkuyom ng aking mga kamao. Ano kasing ang trip nitong si Rei?Sa bawat minuto ng pag-iisip ko, tumitindi ang galit na nararamdaman ko. Hindi lang dahil sa panloloko ni Rei, kundi dahil sa kung paano nito sinaktan si Misha—hindi
Everett’s POVSa bawat paglalakad na ginagawa ko patungo sa bahay ni Rei, tumitindi ang init sa katawan ko. Humihigpit ang panga ko at ang mga kamao ko ay bumibigat sa galit. Nang makarating ako sa tapat ng pinto ng bahay nila Rei, hindi ko na inisip ang magiging resulta nang mangyayari. Kumatok ako nang malakas, halos paluin ko na ang pinto ng buong lakas. Wala rito ang mga magulang niya, lalo na sina Teff at Eff kasi mga busy ang mga baliw sa ibang bansa. Si Rei lang ang nagpaiwan dahil mas gusto pa nito ang nag-aadik kaysa mag-enjoy sa ibang bansa.“Rei! Open the door!” halos pasigaw na utos ko. Ilang sandali pa ay bumukas ang pinto at bumungad si Rei. Nagulat siya sa pagdating ko, pero bago pa siya makapagsalita, itinulak ko siya pabalik sa loob ng bahay niya. Nabuwal siya sa sahig at nakita kong nasaktan agad siya dahil doon. Pero agad siyang tumayo para paghandaan ako. Sa isang iglap, naipit ko siya sa dingding at ang mukha ko ay ilang pulgada lang ang layo mula sa kanya. Pinanl
Everett’s POVIsang tahimik na hapon nun at masarap akong namamahinga sa bahay dahil sobrang stress sa work dahil sa dami ng ginawa ko, paupo na ako sa sofa ko sa sala habang hawak ang isang tasa ng kape. Tulad ng nakasanayan ko, tahimik lang ang paligid, maliban sa mahinang ugong ng aircon at tunog ng mga ibon sa labas. Nakatingin ako sa bintana habang hinihigop ang mainit na kape. Gusto ko lang magpahinga ngayon, kasi sunod-sunod na ang trabaho at daming meetings nitong mga nakaraang araw.Bigla akong napaisip tungkol sa huling pag-uusap namin ni Rei, yung pinsan kong baliw at adik. Laging na lang siyang may ginagawang kahihiya sa akin, pero sinikap kong magpigil. Hindi ako yung tipong nag-iisip ng gulo. Alam kong may dahilan lahat ng galit niya, kahit papaano, pero naiinis ako dahil hindi ko siya masaktan ng todo dahil babae siya. Gusto ko kasing madala siya para matigil na. Noong nakaraan, nag-usap kami sa phone. Parang may tension na agad sa boses niya, kaya hindi na ako nagtaka
Everett’s POVHindi nakinig si Teff. Muli niyang inamba ang kamao niya, pero mas mabilis ako ngayon. Agad kong sinalubong ang braso niya, hinawakan at pinigilan bago pa man lumapat sa mukha ko. Malakas ako, mas malaki ang katawan ko kumpara sa kanila, at alam ko na kahit sabog sila, kaya kong kontrolin ang sitwasyon kung kakailanganin. Pero ayokong umabot doon.Si Eff, na kanina pa tahimik pero nanlilisik ang mga mata, bigla na lang sumugod. Nagawa kong iwasan ang suntok niya, pero napahakbang ako paatras nang mabilis. Tinamaan ang balikat ko ng gilid ng pintuan. Putcha. Seryoso na talaga ‘to.“Kung gusto niyong masaktan, sige, subukan n’yo ako,” sabi ko nang malakas habang nararamdaman ko na ang pag-akyat ng init sa katawan ko. Hindi ako sanay sa ganitong sitwasyon, pero hindi ibig sabihin na hindi ako lalaban kung kinakailangan. Hindi ako basta-basta aatras lalo na kung walang kasalanan.Nagkatinginan sina Teff at Eff, parehong hindi natitinag. Parang nakakita ng dugo ang mga mata n
Misha’s POVNakatayo ako sa harap ng entrance ng bagong swimming pool resort ko, pinagmamasdan ko ang eleganteng disenyo ng buong lugar. Hindi pa rin ako makapaniwala na natapos ko na rin ito. Ilang buwan din ang ginugol ko sa pagpaplano at pagpapatayo nito, at ngayong araw, makikita na rin ng mga magulang ko ang bunga ng lahat ng paghihirap ko sa pagbebenta ng mga luxury item ko.“Okay ka lang, Misha?” tanong ni Everett mula sa likuran ko. Ramdam ko ang pag-support niya sa akin at nang humarap ako sa kaniya, nakita ko ang malambing niyang ngiti.“Kinakabahan ako,” pag-aamin ko. “Parang biglang nagdududa ako kung tama bang ginawa ko ‘to.” Nahihiya kasi ako sa kaniya. Alam niya kasing galing sa mga binili niyang luxury item sa akin ang pagpapagawa ko nito.Hinawakan niya ang kamay ko at pinisil iyon. “Nagawa mo ‘to ng mag-isa, Misha. Tumulong lang ako nung kailangan mo na talaga ng back-up. You deserve this moment.”Napatitig ako sa kaniya. Ang mga mata niyang puno ng pagmamahal at sup
Samira POVNung buhay pa ang mga magulang ko at ang kapatid kong babae, masaya na kami kapag may isang buong manok sa hapagkainan, pero dito sa manisyon ng mga demonyo, tangina, halos lagpas sampu ang putahe sa lamesa. Nagtataka tuloy ako, bakit parang mas masarap pa ang buhay ng mga taong makasalanan? Tapos, kung sino pa ang mga mababait, sila ang hirap na hirap sa buhay? Ang gara lang.Lalo tuloy akong naiinis, gusto kong lagyan ng lason itong mga pagkain nila, gusto ko lagyan ng pako, lagyan ng blade para magkautasan na silang lahat. Nakakagigil, lalo na’t alam kong makikita ko na ngayong gabi ang hayop na Vito na ‘yon.Sa gabing iyon, isa-isa na naming inilagay sa dining area ang mga pagkain para sa hapunan ng pamilyang demonyo este, pamilyang Salvatore. Kabilang ako sa mga naatasang mag-serve ngayong gabi at hindi ko maitanggi ang excitement sa dibdib ko. Sa wakas, makikita ko na siya. Ang taong pumatay sa kapatid at ama ko. Ang demonyong naging dahilan ng pagkamatay sa atake sa
Miro POVPagkatapos ng klase ko, dumiretso ako sa hacienda ng mga tito-titoan kong sina Tito Zuko, Tito Sorin at Tito Eryx. Isang malaking selebrasyon ang mayroon doon dahil birthday ngayon ni Tito Zuko. Sa likod ng sasakyan ko, maingat kong kinuha ang regalong inihanda ko para sa kanya, isa itong mamahaling samurai na in-order ko pa mula sa Japan, last month. Hindi lang ito basta-basta espada, handcrafted ito ng isang sikat na gumagawa talaga ng mga samurai at may halagang aabot sa daang libo. Alam kong magugulat si Tito Zuko, pero deserve naman niya ito kasi malaki ang naitulong nila sa akin para maging magaling ako sa pakikipaglaban.Pagpasok ko sa malawak na courtyard ng hacienda, sinalubong ako ng ingay ng mga bisitang naroroon na. Puro mga assassin at mga taong bihasa sa pakikipaglaban ang naroon, mga kalalakihan at kababaihang sanay sa patayan, ngunit sa ngayon, ang mga kamay nilang madalas may hawak na armas ay puno ng alak at pagkain.Walang gulo.Walang tensyon.Pero alam ko
Samira POVPumasok sa kuwarto ko si Manang Percy, sinabi niro sa akin na pinapatawag ako ni Manang Luz sa kaniyang kuwarto para kausapin. Hindi ko na kailangang hulaan kung bakit.Tumayo ako mula sa pagkakahiga ko sa kama ko, matutulog at magpapahinga pa naman ako pero istorbo ang gurang na iyon.Pagdating ko sa kuwarto nito, sumalubong sa akin ang magkasalubong na kilay niya, galit na labi at halos nakayukom na mga kamao niya.“Samira, you have to learn how to behave,” bungad niya sa akin habang malamig ang tono ng boses niya. “Next time Ma’am Via bullies you, just take it. Don’t fight back, or you’ll be the one in trouble.”Tumango ako, hindi dahil sang-ayon ako, kundi dahil wala akong balak makipagtalo ngayon. Kung alam lang niya na sa loob-loob ko ay natatawa ako. Lihim akong napatingin sa mga paa niyang parehong may benda. Satisfying talaga sa akin ang pagsadyang kong pagbuhos ng mainit na kape sa mga paa niya.Sa tingin ko, ako palang ang nakakagawa nun sa kaniya. Well, deserve n
Samira POVTangina ni Manang Luz, hinila ba naman ako sa tenga habang palabas sa kuwarto ni Via. Sa inis ko, sinadya kong bitawan ang tasa ng kape sa paanan niya. Kaya pagkatapos magsisigaw ni Via, siya ang sunod na sumigaw kasi napaso ng mainit na kape ang paa niya. Akala niya, maiisahan niya rin ako. Iyon nga lang, pinarusahan niya ako. Sinabi niya na pumunta ako sa garden at magbilad sa araw ng isang oras.Ang araw pa naman ay tirik na tirik, nagbabaga ang sikat nito sa balat ko. Nandoon ako sa part na kung saan ay walang masisilungan. Parusa raw sa kasalanang hindi ko naman sadya. For me, okay lang ang parusa. Mas nakakatawa kasi ang nangyari kay Via at pati na rin kay Manang Luz.Sa totoo lang, ayos nga ito. Makakapahinga pa ako ng isang oras sa trabaho ko. Kung ganito naman pala ang parusa, masarap gumawa ng maraming pagkakamali para marami akong pahinga pala. Hindi nila kasi alam, easy lang ito para sa akin. Noong nagte-training ako sa pakikipaglaban, tatlo o hanggang limang or
Miro POVAng hangin ng dagat ay malamig habang nakasandal ako sa railings ng private yatch ni Zaven. Nasa tabi ko ang mismong may-ari ng yate na si Zaven Montenegro, naka-suot ng designer sunglasses at nakahawak sa baso ng whiskey. Sa kabilang dulo ng deck, si Dristan at Lysander ay abala naman sa pag-aasaran habang nagbibiruan tungkol sa kung sino ang may pinakamaraming babaeng naiuwi sa kanilang mga party nung nakaraang magpunta sila sa La union.Kami ang mga itinuturing na hari ng campus, mga anak-mayaman, mga hinahangaan, mga hinahangad na masungit ng mga babaeng student sa school namin. Ngunit sa kanilang lahat, ako lang ang may lihim na plano, isang planong hindi ko kailanman ipapaalam sa pamilya ko. Hindi nila kailangang malaman na ang tahimik at mapagkumbabang si Miro Tani ay may mas matinding mission sa buhay at ito ay ang paghihiganti ko sa pagpatay sa Mama Raya ko.“Are you serious about this, Miro?” tanong ni Dristan nang inilapag ang kanyang baso sa mesa. “You’re talking
Samira POVHabang hinihiwa ko ang mga gulay sa lamesa, nakilala ko na rin doon ang iba pang matagal ng kasambahay dito sa manisyon ni Don Vito.Sina Manang Josie, Manang Cora, Manang Percy, Manang Luciana at Manang Rowena. Halos lahat sila ay may edad na pala kaya nagulat din ako. Parang dito na sila nagtandaan. Napansin ko kasi na ako lang ang nag-iisang dalaga sa grupo, naalala ko tuloy ang kasambahay na sinagasaan ko. Siya lang pala ang natitirang dalaga dito noon. Ngayon, ako na ang pumalit sa puwesto niya.Napansin kong nakatingin sa akin si Manang Cora. “Hija, you should not have come here. Wala ka nang kawala. Habang buhay ka nang magiging kasambahay dito,” aniya habang patuloy sa paghihiwa ng sibuyas. Nagtaka ako, bakit kaya nasabi niya ‘yon?“She’s right,” sabat ni Manang Luciana. “You might end up just like the others... as one of Don Vito’s toys.”Manang Rowena smirked. “Or worse, you’ll be Via’s new plaything. That brat will make your life a living hell.”Tumawa si Manang
Samira POVSa wakas, sa isang taon kong paghihintay, sa dami ng beses na halos mawalan na ako ng pag-asa, natanggap rin ako bilang kasambahay sa mansiyon ni Don Vito Monteverde. Hindi ko mapigilan ang ngiti ko nang matanggap ko ang message ng mayordoma doon na si Manang Luz.Ang dami kong pinagdaanan para lang makapasok dito, at ngayon, heto na ako sa mismong gate ng engrandeng bahay ng lalaking may kasalanan sa pagkamatay ng pamilya ko. Pero hindi ko rin maiwasang mapabuntong-hininga.Dahil para makuha ko ang trabahong ito, may isang taong nadamay. Isang linggo na ang nakalipas, ngunit ramdam ko pa rin ang malamig na simoy ng hangin nang gabing iyon, ang tunog ng makina ng motor ko, ang malakas na sigaw ng babaeng kasambahay na sinadya kong sagasaan. Hindi ko siya pinatay, pero sinigurado kong hindi siya makakabalik agad sa trabaho rito. Isang pilay lang ang kailangan para mapuwersa siyang magpahinga at isang linggo lang ang lumipas bago ko natanggap ang balitang may bakanteng puwest
Miro POVHabang humaharurot ang luxury motorcycle ko sa matao na lansangan, ramdam ko ang kilabot sa katawan ko. Nakita ko kasi sa side mirror ko ang dalawang grupo ng lalaki na nakasunod sa akin na nakasakay sa kani-kanilang sasakyan.Imbes na matakot, napangisi pa ako. Hindi na ako ang batang Miro na hinahayaan lang na ma-bully nung bata ako. Huwag ngayon, marami na akong kayang gawin at marami na akong napadugong mukha.Gustung-gusto ko kapag ganito, may mga humahabol sa akin at gustong hamunin ako. Mas lalo akong ginaganahan kapag napapalaban. Pero hindi pa ngayon. Hahayaan ko muna silang humabol nang humabol. Hintayin ko lang na makarating kami sa liblib na lugar at doon ko sila haharapin kung away talaga ang habol nila sa akin.Ilang minuto pa ang lumipas bago ko natunton ang magandang lokasyon na gusto kong mapuntahan. Dito, wala ng tao at wala ng mga bahay. Sa bilis ko, halos ilang minuto pa ang tumagal bago sila nakasunod sa akin. Ang chi-cheap kasi mga bulok na kotse ang gami
Mishon POVSa unang beses na marinig ko ang boses ni Miro na nanginginig habang nagsusumbong, ramdam kong may bumalot na apoy sa dibdib ko. Walang nananakit sa amin kay Miro, kaya hindi ko nagustuhan nang marinig kong magsumbong siya sa akin.“Papa, some of my schoolmates... they keep saying I’m adopted by a famous fashion model. They make fun of me. Sometimes, they even push me. It’s not just one or two of them... there are a lot.”Tinignan ko ang siko niya, may gasgas at sugat siya sa siko. Dahil siguro sa pagtulak sa kaniya tapos nabuwal siya sa lupaan. Nakita ko rin na malibag ang suot niyang uniform, tapos ang bag niya, sira-sira na tila ginunting. Mukhang pinagkakatuwaan nila ng husto ang anak ko, hindi manlang inisip kung sino ang kinakalaban nila.Nanlilisik ang mga mata ko habang pinipigilan ko ang galit. Hindi ko mawari kung paano nagkaroon ng lakas ng loob ang mga batang iyon para saktan ang anak ko. Hindi ba nila kilala si Miro. Kung nabubuhay lang si Raya, baka kahit mga