CHAPTER 2

"Nandito na pala sina Trixie!" bumungad sa akin ang maamong boses ni Tita Solenn—ang kapatid ni papa.

Hila-hila ang aking dalang maleta ay lumapit ako rito.

From what I thought ay sa bahay ni ate ang kinaroroonan ng kanyang katawan. But, I'm surprised when Lance brought me here, sa bahay namin.

"Tita," bunad kong nakangiti. Ngiting may pagkalungkot.

Sinalubong naman niya ako ng isang mainit na yakap.

It's been a while since I met them. I only met them when there's a gathering here sa bahay. And now, they are here. For my sister's funeral.

Humiwalay ako sa yakap nito na may luha na.

"Asan po sina mama tita?" singhot kong tanong. Lalo na at malapit na ako kay ate.

"Nasa living room sila, hija. Halika na," Tita said.

Tumango naman ako at sinundan siya sa loob.

Pagpasok namin sa loob, nakita ko agad ang bulto nina mama at papa na nakaupo sa harapan. Sa isang malaking Jar.

"Ate, andito na si Trixie," tita Solenn caught the attention of my parents.

Lumiko ang paningin ng mama sa akin at nakita ko ang mga namumula niyang mga mata. Her eyes were dark and no life.

"Ma..." Binitawan ko ang maleta at lumapit sa kinaroroonan ng mga ito. I immediately hugged my parents and there, my tears flowed.

Naramdaman ko ang paghaplos ni Papa sa likod namin ni Mama. He's trying to calm us down.

Ilang minuto kaming ganon ng mga magulang ko. Then we finally loose the hug.

Lumingon ako sa lamesang kinaroroonan ng Jar, picture ni ate, at mga nakahilerang kandila pati mga pagkain.

"Ate..." I sobbed.

Kinuha ko ang kanyang larawan at hinaplos ang mukha ni ate. She's very alive with this photo. It was taken during our travel sa singapore.

Yinakap ko ang larawan at hindi mapigilang luha ang mga kumawala sa aking mga mata.

Napakasakit...

"Anak, kain na muna tayo..." Lapit ni mama sa akin.

Pinunasan ko ang mga luha ko then I faced her.

Tumango ako at ibinalik ang larawan ni ate sa lamesa at isinandal ito sa Jar.

Ate was cremated, it was her request daw when she's in the verge of dying.

"Sige po ma."

Sumunod ako kay mama sa kusina. The walls are familiar, sinalubong ako ng aking kabataan at ang mga alaala namin ni ate sa bahay na ito.

"Asan pala si Lance? Diba sinundo ka niya, Trixie?" Tanong ni Tita Solenn na naghahain ng mga pagkain.

Oo nga pala. Asan nayon?

And the... Kiss...

I was about to answer when we heared a walk toeards the kitchen.

"Nandiyan na pala siya, eh. Halika Lance, hijo. Kain na." Pag-anyaya ni Tita Solenn rito.

Lumingon ako sa kanya and we accidentally stares at each other. His eyes were locked and his jaw tightened.

His eyes allured me in looking at them. Trying to say something.

Binaba ko ang tingin ko sa kanyang ilong and to his lips.

And I remembered that again. That fucking kiss.

"Halina kayo." Tita Solenn interrupted.

Tumango ako at nagtungo sa tabi ni mama. Umupo ako at nagsimulang kumuha ng mga pagkain.

Naramdaman ko ang paglakas ng hangin sa tabi ko lalo na ng maamoy ko na naman ang scent na iyon. Lumingon ako sa tabi kong bakanteng upuan and saw Lance sitting there.

My heart raced, wildly.

And it really bothers me, that he's here in my side.

Mabigat man ang tension sa pagitan namin ay hindi ko na ito pinansin pa. I just try to focus on eating and to listen as well as joining with my relatives conversation.

"Asan na pala si Anthony?" Tanong ni Tita Solenn kay mama.

"I heard he's still busy with Alessandra's business." Dad answered instead of mom.

"Oh," Tita Solenn reacted.

"Diba si Anthony ang current na COO ng Company?" Tito Diego asked, it's Tita Solenn's husband.

"Oo, and now that Aless is gone, siya ang dapat na hahalili sa ate niya." Sagot ni mama.

"But I heard that Alessandra has her last will." Napalingon kaming lahat sa nagsalita.

Si Lance.

"Meron ba? Hindi namin yon alam ah," tanong ni Papa.

"Yes tito, and if we're going to ask Alessandra's lawyer, malaman natin kung ano ang sinasaad ng last will nito." He answered.

"Then we're going to talk to that lawyer. Pero tsaka na kapag nailibing na natin si Alessandra." Dad suggested.

Tumango naman ang lahat at nagpatuloy sa pagkain.

Nang matapos ako ay agad akong tumayo. Napalingon naman ang lahat sa akin.

"Tapos kana?" Tanong ni Tito Arman, ang kapatid ni mama.

"Yes po, tito. Mauuna na po ako that I will be arranging my things pa sa kwarto ko." I smiled.

Tumango naman ang lahat at nagtungo na ako sa living room para kunin ang gamit ko. Then I bring them to my room.

Dalawang palapag ang bahay namin. Sa first floor, may loving room, kitchen, five guest rooms and 8 bathrooms.

While sa second floor we have four rooms, cinema room and gym.

Nagtungo nga ako sa kwarto ko, at hindi ko maiwasang mapalingon sa kwarto ni ate na nakasirado. Nanatili ako ng ilang minuto roon at nagdesisyon na magtungo sa aking silid.

As I opened it, sumugod ang amoy ng aking kwarto sa aking mga ilong. Nostalgia is kicking in.

"Are you going to enter or you're just going to stand here?" A baritone and dignified voice lingered to my ears.

Napalingon ako sa nagsalita and it was him, Lance.

"W-what are you doing h-here?" I sttuteredly asked.

He chuckled sexily. Inilapit niya ang kanyang mukha sa akin and smirked.

"I said, what are you doing here?" I again asked.

But instead of answering, he pushed me towards my room.

Buti nalang at hindi ko nabangga ang maleta ko kundi ay tumba ako rito.

He entered my room and locked the door.

"Hey, what are you—" he interrupted me. With a deep kiss.

Itutulak ko sana siya, when he hugged me while kissing me.

"Uhmm..."

The kiss was deep and later did I know that I am already doing what he's doing to me. It is so intense.

Nagulat ako ng binuhat niya ako bitbit ang aking mga hita at pinaupo sa aking kama.

Then he kissed me, gracefully.

This is bad. But it is driving me crazy...