CHAPTER 3

Dumating ang araw na kung saan ay aming ikakalat ang abo ni ate. We decided to throw her ashes around the mansion. Para kahit saan kami magpunta ay alam namin siyang narito siya sa aming tabi.

Dala ko ang kanyang larawan ng lumabas kami sa bahay. Kasama ko ang aking mga magulang, sina Tita Solenn at Tito Diego. Kaming lahat. Maging ang mga pinsan ko ay dumating na rin.

Nakasuot kaming lahat ng itim habang naglalakas sa sulok ng bahay. We just throw the half of Ate's ashes. Ang kalahating matitira ay ilalagay sa altar ng bahay.

As mom threw the ashes, hindi maitago sa kaniyang mga mata ang luha at ang pamumula nito. Ilang araw ng ganito siya magsimula ng dumating ako. Napapadalas ay ang hindi na rin niya pagkain.

"Ate..." Hinigpitan ko ang yakap sa larawan ni ate.

I'm just so sad. Napakasakit sobra.

I wiped my tears and walk towards mom. Hindi pa rin siya nagtigil sa kakaiyak. Marami siyang sinasambit kay papa na mga salita na hindi ko naman maintindihan dahil nangunguna ang kaniyang pag-iyak.

Nang makalapit ako rito ay dinamayan ko siya. I hugged mom tightly, and I felt that joined the hug. As well as Anthony. Makikita ko rin sa kaniyang mata ang pagkalungkot. And he's trying not to cry.

Natapos ang simpleng funeral na ito ng hindi umaabot sa isang oras. After that, we entered our home and placed Ate's ashes sa altar. Isinandal ko rin ang kaniyang larawan.

Hindi ko maiwasang mapaluha sa ginawa ko. The sadness and the pain as I saw my sister's face on the frame melted me a lot.

Muli akong nagpunas ng luha at nagtungo sa kinauupuan ni mama.

Umupo ako at yinakap ko siya ng mahigpit.

I roamed my eyes to the living room. Nandito ang iilan sa mga kamag-anak namin. Halos adults and narito, kase kung andito ang mga bata ay tiyak na maingay ang bahay. Ngunit iilan lang ang isinama nilang mga bata para hindi medyo magulo.

As I roamed my eyes, a figure didn't escape my eyes. Nakapamulsa ito na nakatayo malapit sa pintuan.

Naalala kona naman ang ginawa niya sa kwarto last day. I am not expecting that. And it really bothers me. Ano ang gusto niyang iparating? At bakit ganon ang mga action niya?

Naramdaman ko ang paglingon niya kaya agad akong umiwas. It is not a good time to talk about what happened muna. I'll confront him after this.

After we placed the Jar at nagkaroon ng kaunting kwentuhan. After that, we all gathered sa kusina para kumain.

"Aalis rin pala naman kami ngayong araw. Iniwan kase namin ang mga bata kina Mama at baka hinahanap na kami ng mga iyon," saad ng pinsan kong si Roniel.

Halos may asawa na ang mga kaedad kong kapamilya namin. At kailan lang rin noong nagpakasal at nagkaroon sila ng anak ni Janice.

"Maging kami rin, at marami pa kaming aasikasuhin sa opisina," banggit ni Kuya Edgar —kapatid ni Roniel.

Halos lahat ng kapamilya namin ay may kanya-kanyang negosyo. Ngunit ang iba ay nagiging heir nalang sa mga ito upang hindi na mag-aksaya ng pera sa pagbili ulit ng mga materyales, pag-hire at iba pang gastusin.

"Siyangapala Anthony, diba ikaw ang namamahala ng kompanya ng ate mo?" Ate Yca asked.

Lumingon naman ako sa katabi kong si Anthony.

"Ah, opo ate. Pero temporary lang naman as we wait for her last will. Kinontak ko na yung lawyer at baka mamaya ay andito na yon," Anthony answered.

Tumango naman ang lahat sa nakarinig ng sagot nito.

I wondered what was the last will states about.

Nang makakain kaming lahat ay nagtungo kaming muli sa living room. Ang iba ay nagtungo na sa kanilang mga rooms para mag-empake habang kami ay nasa living room pa rin.

"Mauuna na kami Tita, Tito..." Pamamaalam nina Kuya Edgar. "Trixe... Mauna na kami, Anthony." Lumingon siya sa amin.

Tumango naman kami rito. "Mag-iingat kayo kuya."

"Kayo rin, ah. Sige, tuloy na kami..."

Nang makaalis sina Kuya Edgar ay unti-unti na ring nagsiuwian ang iba. Sina Tita Solen, Tito Arman, Roniel, at iba pang mga dumalo.

Habang ako, si mama at papa, Anthony, at Lance ay natira sa bahay.

"We'll just wait for the last will at aalis muna kami ng mama mo, Trixie. Kailangan naming magtungo sa law firm ngayon dahil may kaso kaning aasikasuhin." narinig kong ani ni Papa.

Tumango naman ako rito. "How about you Anthony?" I switched my glance towards my brother.

"Hihintayin ko lang rin ang last will bago ako bumalik ng kompanya. May aasikasuhin rin eh." Anthony answered.

"Sige, aalis rin naman ako bukas kung hindi na ako kailangan dito. May gagawin rin ako sa opisina at baka nastress na si Max dahil sa wala ako sa tabi niya." Ani ko naman.

Narinig kong tumawa si Anthony ng maikli at nagsalita.

"Kung bakit kase hindi nalang siya kumuha ng isa pang assistant para may kapalit ka if busy ka," Anthony suggested.

"Ewan ko rin sa kanya," may kaunting tawa sa boses ko.

"Kumusta na pala si Max, anak?" Narinig kong tanong ni mama. "Kumusta naman ang kompanya niya? May asawa naba yon?" She added.

"Okay maman po ang kompanya niya ma, pero sabi ko nga. Ewan ko nalang kung paano na siya ngayon at wala ako. At tungkol sa pag-aasawa, ewan ko don kung kailan siya mag-aasawa." Sagot ko naman.

Tumango naman si mama sa sagot ko. "Mabuti naman kung ganon, anak."

"Oh ano, Anthony hijo, malapit naba ang lawyer ng ate mo?" Mom asked.

Sa pagtanong ito ni mama ay agad na napunta ang tingin ko sa pigurang nasa ibang bahagi ng upuan. Hindi siya umiimik. Pero sa pagtingin niya sa akin ay parang may gusto siyang sabihin.

And my heart, raced again like hell.

We stared for too long. But was interrupted when Anthony called me.

"Ate Trixie!"

Napalingon naman ako rito at may patanong ko siyang tinitigan.

"Aalis na kami. Hindi raw makakapunta ang lawyer dahil nagka-emergency raw sa kanilang law firm. Bukas nalang raw siya pupunta rito." He said.

Tumango ako at tumayo na rin.

"How about you, Lance? Hindi kapa ba aalis?" Tanong ni Papa sa taong nasa harapan lang namin.

Oo nga, aalis ba siya?

"I'll stay tito. Bukas na rin ako babalik sa opisina." Tanging sambit niya.

Tumango naman si papa at inalalayan si mama na tumayo.

"Kung ganon ay maiiwan na muna kayo ni Trixie rito ah. Mung may kailangan ka, sabihan mo lang siya hijo." Mom said.

Nakita kong tumango si Lance rito.

Sumabay ako kina mama sa pagtungo sa ikalawang palapag dahil napagdesisyunan kong maligo.

I immediately removed my shirt as I entered my room and walks towards the bathroom para maligo.

But before I did that, nakarinig ako ng katok sa pintuan ng kwarto ko.

My heart raced when I open the door and saw Lance's dark eyes and seductive face.