"Lux?" tawag sa'kin ng aking Ina kaya natigil ako sa paggigitara at napatingin sa kanya. Nandito ako sa sala ng bahay, nagpapalipas ng oras para antukin na. "Hindi ka pa ba matutulog?" tanong niya pa sabay upo sa sofa dito sa tabi ko. Ang laki ng bahay pero sobrang tahimik kaya tumutugtog ako para magkaroon man lang ng musika rito.
"Nagpapaantok lang po. Kayo?" we usually speak in Tagalog because I used to it and I really wanted to feel at home whenever I'm home. I just wanted to be comfortable and they gave that to me. Nag-adjust sila para sa'kin.
"Matutulog na rin. Nakita mo na ba ang liham ng iyong Tiyo?" Tumango ako. "Nais mo bang bumalik?"
"Hindi ko pa po alam," sabay strum ng gitara para mabaling na sa iba ang usapan namin. For sure, pipilitin niya rin akong bumalik dun. Ayoko pa rin.
Ilang araw rin nila akong pinasisimplehang piliting pumunta sa Pilipinas pero hindi nila sinasabi sa'kin ng direkta. Kinokonsensya nila ako na kawawa naman daw si Tito
Nagtungo ako sa gilid ng barko, sa may railings. Gabi na at sobrang hangin din kaya nilalamig ako lalo pa't nasa gitna pa rin kami ng karagatan."Hindi niya talaga ako nakilala?" hindi makapaniwalang tanong ko. Samantalang siya, kahit malaki ang pinagbago niya, mukha na talaga siyang daddy tingnan, nakilala ko pa rin siya. Lumaki ang katawan niya at nagmature lahat sa kanya pero ang gwapo niya pa rin. I mean, ang hot pa rin. At may anak na sila. Ang laki na. Wow! Bakit ang bilis? Teka, bakit hindi niya ako nakilala? Malaki na rin ba ang pinagbago ko? Sabagay, mahaba na kasi ang buhok ko at malaki rin ang pinagbago ng mukha ko.O baka talagang nakalimutan niya na ako nang tuluyan...Dapat ay maging masaya ako dahil nakalimut na siya. Bumalik na sa tamang takbo ng tadhana ang lahat pero heto na ako, kumuha ng wine at nagmumukmok na naman sa isang gilid ng barko kung saan walang dumadaang mga tao.Namimiss ko na si Lino. Araw-araw siyang sumasagi sa isipan k
"Bakit po itim? Baka magalit ang Gobernador-Heneral," sabi ni Nina na tinutulungan akong isoot itong damit. I don't have a choice but to wear this dress kasi wala akong nabili kahapon. Natakot ako na baka makasalubong ko pa si Lino at ma-snob na naman ako. Baka lalo akong maawa sa sarili ko kapag si Miranda pa ang nagpaalala kay Lino na ako si Liwan. Aist! "Ayos lang po ba kayo?" tanong pa ni Nina kasi hindi ako nagsasalita. Kanina pa masama ang tingin ko sa sarili ko dito sa salamin. Hindi ako nakatulog nang maayos kagabi kakaisip kina Miranda at Lino. Naiimagine ko tuloy na twice sila nagsex. Gosh!"Ninaaa!" ngawa ko sabay upo sa kama. Naiiyak na naman ako. Ang tanda-tanda ko na, naiiyak pa rin ako kakaoverthink. Hanggang ngayon, overthinker pa rin ako."Bakit, Lux? Ano ba talaga ang iyong problema?" kinakabahang tanong niya.Huminga ako nang malalim at muling tumayo para ayusin ang damit kong itim. "May asawa ka na ba?" tanong ko kaya bahagya siyang ngumiti a
Really time can heal... pero may mga bagay na tayo mismo ang kailangan mag-ayos para maghilom tayo. At may mga circumstances na hindi tayo gagaling sa bagay na siyang nakasakit sa atin."Nagkausap na pala kayo ni Doktro Fuentes?" tanong ni Tito GH na kasabay ko sa agahan. Tumango lang ako habang nakangiti ng tipid. "Bakit tila umiiwas ka pa rin sa kanya gayong ang sabi mo'y maayos ka na?"Bumuntong-hininga ako. "Hindi naman po lahat ng bagay, kayang ayusin ng panahon. Huwag na lang po natin siyang pag-usapan," sabi ko kaya bahagya siyang tumango at nag-shut up na lang. Hindi ko talaga nagustuhan ang ginawa ni Lino. Kaya niyang lokohin ang sarili niyang asawa? Nakakaturn off, sobra. May dalawang anak na siya. Kahit iyon man lang, isipin niya. May awa pa naman ako sa sarili ko. Kahit mahal ko siya, hindi ako mang-aagaw ng asawa. "Nais ko pong pumunta sa Salvacion," sabi ko kaya napatingin siya sa'kin na may gulat. "Hindi po ako magtatagal. May kailangan lang po akong mah
"Sinabi ni Lino na nalaman ng Gobernador-Heneral ang tungkol sa kanyang ginagawa kaya pinababalik siya sa Espanya. At mabuti na rin daw iyon upang makabalik siya sa pag-aaral at mahanap ka. Hindi ba kayo nagkita sa Espanya?"Umiling ako. "Masyadong malaki ang Espanya at hindi rin ako madalas lumabas."Natawa siya nang kaunti. "Kaya pala iniisip mo na anak namin ang nakita mo noon."Bahagya akong natawa. "Pasensya na. Iba pala ang napangasawa niya."Kumunot na naman ang noo niya. "Bakit iniisip mong may asawa na si Lino?"Napangiti ako ng mapait. "Nakita ko siya sa barko noong papunta ako rito. Pinakilala niya pa nga iyong anak niya sa'kin. Hindi niya pa ako nakilala," natatawang sabi ko."Kung gayon, nakahanap siya ng iba sa Espanya. Kamusta naman ang iyong puso?"Nagcringe ako sa tanong niya. Kulang na lang ay mapangiwi ako. "Puso pa naman," natatawang sabi ko kaya bahagya rin siyang natawa. Ang hinhin niya pa ring babae."Hin
"Ha? Teka, i-ikaw 'yung---" hindi ko na natapos pa ang sinasabi ko kasi tumango na siya. Napapikit na lang ako ng mariin at napasapo sa noo. I used to keep those roses sa office ko kasi nakakagaan ng atmosphere tapos sa kanya pala galing. Ugh! Nakita niya bang dinidisplay ko ang mga iyon?"Kung nalaman mo bang sa akin galing lahat ng iyon, tatanggapin mo pa rin?" tanong niya kaya sinamaan ko siya ng tingin."Hindi mo iyon sulat kamay," sabi ko."Pinasusulat ko sa aking Amigo," aniya. Matalino nga. Ayaw pahuli."Bakit hindi ka nagpakita?""Tiyak na ipagtatabuyan mo ulit ako. At baka hindi ko pa kayanin lalo pa't abala rin ako sa aking pag-aaral.""Bakit ngayon, pinaalam mo na?""Tapos na ako sa pagpapakadalubhasa sa medisina. Nakikita ko rin sa iyong mga mata na hindi pa rin ito nagbabago. Mahal mo pa rin ako, tama ba?" mahinahong tanong niya kaya hindi ako nakasagot. Nakatitig lang ako sa mga mata niya. Alam na alam niya talaga kung a
Ilang araw rin kaming magkasama ni Lino sa barko at marami na kaming napag-usapan maliban sa plano ko sa Salvacion. Pansin kong marami siyang katanungan pero pinipigilan niya lang ang sarili niya."Nandito na nga tayo," manghang sabi ko habang nililibot ang tingin sa Salvacion at kakababa lang namin ni Lino sa kalesa. Bitbit niya pa ang tampipi ko. Para naman may pakinabang ang pagsama niya sa'kin dito. Nag-check in muna kami sa isang hostel bago namin napagpasyahang lumabas. Syempre, magkahiwalay ang silid namin. Baka kung ako pa ang magawa ko sa kanya e. "Naaalala mo pa ba lahat ng nalaman ni Berto tungkol sa'kin nang pinapunta mo siya rito?" tanong ko kay Lino habang naglalakad kami sa gilid ng kalsada. Hapon na kaya marami ang tao sa paligid. Pinagtitinginan tuloy kami. Baka may nakakaalala sa'kin dito bilang Liwanag."Marami, Liwan. Ano ba ang iyong nais malaman?" kunot-noong tanong niya. Tumatama kasi sa mukha niya ang sinag ng araw. Para tuloy siyang galit.
"Liwan, hindi ako makakatulog kakaisip," aniya kaya natawa ako."Ako rin!" sagot ko at hindi pa rin siya tumitigil sa pagkatok. "Awat na, Lino!" suway ko kasi baka makaistorbo na kami sa ibang taong nandito. Dahil hindi siya tumitigil, mabilis kong binuksan ang pinto kaya nakatok niya ang noo ko."Liwan, pasensya na. Masakit ba?" nag-aalalang sabi niya habang chinicheck ang noo ko. Sinamaan ko siya ng tingin kaya tipid siyang ngumiti at hinalikan na lang ang noo ko. "May laman naman," biro niya kaya hinampas ko ang braso niya dahilan para mapadaing siya."Mukha ba akong niyog?" nakapoker face na tanong ko kaya umiling siya habang natatawa. "Tumigil ka na kasi. Baka makaistorbo na tayo---Lino!" mahinang sabi ko nang bigla niya akong hilahin palabas ng hostel. Nakarating kami sa labas kung saan walang dumadaang tao maliban sa mga Guardia Civil na nagmamasid. Hindi nila kami sinisita kasi ganun sila, hindi pantay ang tingin sa mga tao. Nakakagalit!"Siguro n
Natawa lang siya sa naging reaction ko. "Palagi mo kasi akong hinahampas at kinukurot," tawa niya kaya hinampas ko na naman siya then hinawakan niya lang iyon."Bakit mapang-asar ka pa rin?" pagtataray ko."Hindi ka nga maaaring maging doktor. Napakabigat ng iyong kamay," pang-aasar niya na naman habang hinahaplos nang marahan ang kamay kong hawak niya.Matatagalan ko ba ang mga pang-aasar sa'kin ni Lino? Pero ang mahalaga, hindi siya takot sa'kin. Nagsasawa na kasi akong makakita ng taong takot sa'kin. Gusto ko lang naman, maging komportable rin sila sa'kin kasi napapagod na rin akong magpanggap na malakas. Na kaya ko ang lahat ng 'to.Nagpapasalamat pa rin ako kasi nandiyan si Lino, hinahayaan niya akong maging mahina minsan kasi kailangan ko rin ng tutulong sa'kin... hindi ko kailangang magpanggap na malakas."Maaari ba kitang tawaging Lemon?" tanong niya habang hawak pa rin ang kaliwang kamay ko at nakahiga kami sa damuhan habang nag-sstargazin
"You told me to ask about Lucio Dela Sierra," ani Fourth kaya napatingin ako sa kanya.Parehong namumuo ang mga luha namin. Ako, pabigat nang pabigat ang dibdib ko."He's one of our grandparents and he's the owner of that ring. I called Lolo, Dad's father, and I asked him about Lucio Dela Sierra. How did you know about him?" he asked me.Napangiti lang ako at umiling. Muntik ko nang paghiwalayin sina Miranda at Lucio kasi akala ko, sila talaga ni Lino ang nakatakda. Kung nagkataon, sina Third pala ang mawawala."Why are you giving that ring to Lemon if that belongs to Lolo Lucio?" Lui asked.Ngumiti ulit ako habang si Fourth ay naguguluhan na. "Binigay 'to ng isang babae kay Lucio, tama ba?" tanong ko na tinanguan ni Fourth."Liwan?" tanong ni Fourth pero hindi ako kumibo. "That's her name, according to Lolo but how did you know?""Bakit sinabi mong akin 'to?" tanong ko pa sabay punas ng luha."Actually, pinasangla raw 'yan nun
Nagpaalam ko kay Mama na pupunta ako sa bahay nina Third kasi gusto ko na talaga siyang madalaw. Ang dami kong kuwento sa kanya kahit alam kong hindi niya naman na ako maririnig. Naninibago rin ako sa labas kasi ngayon lang ulit ako makakalabas matapos ang ilang buwang pagkukulong sa bahay."What are you doing here?" tanong ko nang makasalubong ko si Lui papasok ng bahay nina Fourth. Nagulat pa siya nang makita ako.Siguro kasi, mukha na akong zombie sa laki ng eyebags ko. Because I can't sleep while thinking a lot of things. Kailangan ko pang magtake ng sleeping pills."To see you too?" Lui said, confused. "Seriously, we miss you, Lemon," nakangiting sabi niya pa kaya bahagya akong natawa."Palagi kang tumatawag. 'Di ka ba nag-sasawa?" nagpatuloy na ako sa paglalakad papasok at sinalubong kami ng ilang kasambahay. For sure, panay kulit lang sa'kin si Lui dahil ganun naman si Third, binibilin niya ako sa mga kaibigan niya."Who would, though? Ang s
Ang dami kong tanong at hindi ko alam kung saan ako magsisimula pero sa tingin ko, mas mapapabilis ako kung hahanapin ko muna si Tito GH online. Of course, he will be part of the Philippine history at gulat na gulat ako nang malamang totoo nga siya. Pero buhay niya lang ang nalaman ko.Walang tungkol kay Liwan o Lux.Hindi ba ako totoo? Gosh!Tumigil lang ako sa pagreresearch nang makipagvideo call naman sa'kin si Lolo, tatay ni Papa and he's in Spain."Hi, Lolo!" bati ko nang sagutin ko ito. Sumandal ako sa swivel chair ko at pilit na ngumiti. He's nice naman pero hindi kami ganun kaclose.Ngumiti siya at kumaway. Matanda na si Lolo pero nakakalakad pa naman. Bibihira lang ito makatawag sa'min. Kung tatawag man, para lang mangulit na doon na kami tumira sa Spain. Wala kasing mamamahala ng ospital dun na maiiwan niya kundi si Papa. E, I prefer to stay here pa naman. At si Mama, nandito rin ang trabaho niya."Hi, Lemon! How are you there?" he
"Anyway, magsisimula na," pagbabago ng usapan ni Misty kasi nahalata niya yatang hindi ako komportable. Day by day, nagiging matalas ang pandama ni Misty sa mga kaibigan niya."Oh? Napanood ko na 'yan e," natatawang sabi ni Jack nang mag-simula na ang palabas. U and Me 4ever ni Torn. Hindi ko pa 'yan natapos. Usapan namin ni Third, sabay naming tatapusin iyan bilang suporta na rin kay Torn. Pero wala na siya. Parang hindi ko kayang tapusin."Maganda 'yan. Natapos mo na, Lemon?" tanong sa'kin ni Ate Aida kaya umiling ako habang nakatingin sa screen.Iba pa rito ang itsura ni Torn. Mas naging macho siya tingnan ngayon kaysa noon. Nakita ko kasi siya noong nagvideo call kami."Panoorin mo. Nakakakilig daw. Hindi ko pa natapos," dagdag ni Ate Aida.Pilit akong ngumiti at tumango kahit na nagfaflash back sa'kin ang moment namin ni Third noong sinabayan namin sina Torn sumayaw then we turned off the TV and began dancing with our background music moon riv
Nandito ako sa sala, nakaupo sa couch habang nakataas ang dalawang paa. Tinawagan ko si Torn pero matagal bago niya sinagot. Busy siguro. Nagulat pa siya nang makita ako. Nakikita ko sa likod niyang maraming tao. Fans ba 'yun? Nakafacemask and faceshield silang lahat."Lemon! Is this real?" gulat niyang tanong. Malamang, nagtataka siya kung bakit ilang buwan ko siyang hindi tinawagan. Alam niya na kaya ang nangyari kay Third?Pilit akong ngumiti at tumango. "How are you? I think you're busy there," sabi ko kasi ang daming tao sa bandang likod niya. Ayoko namang makaabala."Not that much. So how are you? You were not sending me any message for months," natatawang sabi niya. Mukhang wala nga siyang alam sa nangyayari."I'm sorry. There's a lot of happenings these past few months," napapakunot-noong sabi ko na lang. Tumayo ako at naglakad papunta sa pool area because I need to breath. "This is weird but if you're busy, just tell me. I can---""Say it,
"Ako na diyan, Lemon," rinig kong sabi ni Ate Aida at hindi na rin ako kumontra pa.Hinayaan ko na lang siyang ipagtimpla ako ng gatas. Kami lang ang nandito sa kusina. Si Ate Amy kasi, umuwi na muna noong nagkaroon ng balik-probinsya program at nag-paiwan si Ate Aida at Kuya Leo."Buti naman, nakalabas ka na," sabi ni Ate Aida sabay abot sa'kin ng basong may gatas. Naupo ako sa mataas na upuan at pilit na ngumiti. "Kamusta?" tanong niya pa.Napayuko ako at nagkibit-balikat. Ilang araw na rin pala akong nagkukulong sa k'warto ko kasi hindi ko matanggap ang nangyayari. Wala talaga si Third. Nakausap ko ulit si Doctor Montelibano na Doctor pala sa ospital nina Fourth. Tinawagan niya ito noong gabing nagbreak down ako sa harap nila ni Lui.Sabi ni Doc, normal lang naman daw na magbreak down ako pero kailangan kong kontrolin ang sarili ko sa mga impormasyong nakukuha ko para hindi ako nabibigla lalo pa't kakagising ko lang. But what can I do?I asked f
May mga bagay na akala natin, nagtapos na. Iyon pala'y panibagong simula na naman ang kahaharapin natin. Minsan, nakakapagod na rin ang paulit-ulit pero may pagpipilian naman tayo kung gusto nating ituloy, baguhin o tapusin ang bagay na iyon.Habol hininga ako nang tuluyan akong magising. Pakiramdam ko, sobrang tagal kong hindi huminga. Napaubo pa ako at gusto ko man maupo, hindi ko magawa dahil sobrang nanghihina ang buong katawan ko. Parang ngayon lang ako nagkaroon ulit ng buhay matapos ang napakahabang pagkakahimlay."Miss Lemon!" sambit ng isang babae na hindi ko na napagmasdan nang maayos kasi nanlalabo pa rin ang paningin ko at muli na naman akong nakatulog.Nang magising ulit ako, kalmado na ang heartbeat ko, parang maayos na ulit. Wala na iyong maiingay na tunog kanina na nagmumula yata sa mga makina."Lemon," sambit na naman ng isang babae. Matagal ko siyang tinitigan kasi nanlalabo pa ang paningin ko. "My God, you're now finally awake," nag-aal
"¿Crees que soy estúpida?" (Do you think I'm stupid?) galit na tanong ko kaya napapikit na naman siya. Naramdaman ko na lang ang paghawak ni Vino sa kamay ko. "Bitawan mo 'ko, Vino," mahinang sabi ko nang hindi inaalis sa lalaki ang mga tingin ko."Hindi magugustuhan ni Lino kapag nadungisan ng dugo ang mga kamay mo," pagpapakalma niya sa'kin."Wala siya rito. Kaya gagawin ko kung ano ang gusto kong gawin," sabi ko pa. "Ahora dime, ¿fue Romano?" (Now tell me, was it Romano?) pansin kong natigilan iyong lalaki pero bumalik pa rin siya sa pag-arte. Imposibleng si Kuya Quen kasi si Romano ang nakakasama niya. "Ayaw mo talagang magsalita ha. Napipikon na ako sa'yo," inis na sabi ko kaya ididiin ko sana iyong bote sa panga niya pero tumingala siya."¡Bien bien! Te diré. ¡Es Romano! ¡Solo prométeme que nos protegerás a mí y a mi mamá!" (Okay, okay! I'll tell you. It's Roman
Hindi ko na namalayan na sa paglipas ng mga araw at patagal nang patagal ang paghahanap namin ni Vino sa pumatay kay Lino, tuluyan ko na ring nakikilala sina Kuya Quen at Romano. Napapadalas din ako sa pagsama kay Ama sa ospital.Ang palusot ko, gusto kong gawing busy ang sarili ko pero ang totoo, kailangan kong pagmasdan ang kilos nina Kuya Quen at Romano na nandun din pala sa ospital namin nagtrabaho. Doon na siya nalipat.Hindi kasi alam nina Ama at Quen kung bakit ko sinuntok noon si Romano.Dahil sa ginagawa ko, nagiging close na kami ni Ama. Para niya na akong assistant doon pero hindi regular because I need to go to my resto. Nakilala ko na rin si Kuya Quen na mukhang pure ang pinakikita sa'min.Si Romano, ewan ko ba pero parang nilalapit niya ang sarili niya sa'kin. Parang sinasamantala niyang wala na si Lino. Kaya nagdududa talaga ako sa kanya. Umpisa pa lang, duda na ako sa kanya. Noon pa man, madalas na siya sa resto ko. Parang stalker but I ch