Matapos magpacheck up sa ob-gyne ay umuwi na rin si Xavien at Erin."Babe, tatawagan ko na si Everett para makapunta na tayo sa islang sinasabi niya."Tumango lamang si Erin ngunit nanatili itong tahimik."Babe, sigurado akong mahahanap natin ang nanay mo. Don't stress yourself too much, okay? Hindi ba at sabi ni Dra.Nieves ay huwag ka masyadong magpakastress, makakasama daw iyon sa inyo ni baby. Nandito lang ako, Erin. Hindi ko kayo iiwan ng baby natin."Napatango lamang si Erin."Salamat, Xavien. Sana ay makita na talaga natin si nanay. Gusto kong kasama ko rin siya sa bagong yugto ng buhay ko." Nakangiting sabi ni Erin.Kinabukasan ay maagang umalis ang dalawa. Iniwan na nila si Pixie sa pangangalaga ni Rica. Ipinagtapat ni Xavien kay Erin na si Rica ay kinuha ni Xavien upang bantayan silang dalawa ni Pixie. Ito rin ang nagmanman sa bawat kilos ni Manang Lucing noong ito ay nasa mansion pa ni Xavien.Lulan ng kanilang sasakyan ay narating nila ang port sa Batangas, doon nakaraparada
"Stay calm, Erin. " Paala ni Rowan sa dalaga. "Paano kung ayaw na akong makita ni Nanay? Paano kung mas lalong hindi niya ako maalala dahil nag iba ang mukha ko? " Naiiyak na sabi nito, agad naman siyang dinaluhan ni Xavien. "Don't say that, babe. Kung nakalimot ang nanay mo ay tutulungan natin siya, okay? I'm here, babe. We're here for you. Tutulungan ka namin." Pag aalo ni Xavien kay Erin. Nasa byahe na sila ngayon patungo sa bahay ng Mayor Reyes. Maayos namang kausap ang dalawa nilang kasama. "Nagustuhan ni Mayor kung paano magtrabaho si Miriam kaya naman hindi na niya ito pinaalis sa bahay niya. " Sabi ng isa sa mga kasama nila. "Miriam? " nagtatakang sabi ni Kyros. "Ah. Opo , Sir. Iyon po ang ipinangalan sa kanya ni Mayor. Katunog ng pangalan ng namatay niyang asawa." Dagdag pa ng isa. "Malayo pa po ba tayo? " Malumanay na tanong ni Erin sa dalawa. "Malapit na po tayo, Ma'am. Mabuti na lang po at hindi gaanong busy ngayon si Mayor. Nais niya rin daw kasing perso
"It's done! Babe, I'm free! Nanalo tayo sa kaso! " Tuwang tuwa na sabi ni Xavien ng makabalik siya sa kanilang tahanan. Malaki na ang tiyan ni Erin dahil ito ay pitong buwan ng buntis. "Masaya ako para sayo, Xavien. Sa wakas ay nakalaya ka na." Masayang sabi ni Erin dito. "Careful, babe. " Inalalayan ni Xavien si Erin. "Si nanay? Nasaan? " Tanong ni Xavien sa kanyang nobya. "Nasa taas, sinasamahan niya si Pixie. " Malumanay na sabi ni Erin. Nang makilala nito ang bata at nang malaman ang sitwasyon nito ay mas lalong naging malapit ang Ina ni Erin kay Pixie. Si Mayor Reyes naman ay palaging dumadalaw sa kanila at minsan pa ay isinasama pauwi sa kanila ang kanyang ina. Wala naman itong problema kay Erin dahil nakikita niyang masaya ang kanyang ina. "Thank you so much, babe. " Masuyong hinalikan ni Xavien sa noo si Erin. mo "Huwag kang magpasalamat sa akin, Babe. Ako nga dapat ang nagpapasalamat sa iyo." Malumanay na sabi ni Erin. "Thank you for accepting me, Raze. Alam
Lumipas ang mga taon at masayang nagsama si Erin at Xavien. Limang taon na si Eron at maglalabing isang taon na si Pixie. Ngayong araw ang ikalimang anibersaryo ng kasal ni erin at Xavien. "Pixie? Nasaan ang daddy mo? " Takang tanong ni Erin sa kanilang panganay ng makalabas siya ng kanilang kwarto. "Po? Nakaalis na po si Daddy. Hindi po ba siya nagpaalam sa inyo? " Nakakunot noong tanong ni Pixie kay Erin. Nagdadalaga na rin si Pixie at mas lalo itong napalapit sa kanya sa ilang taon na lumipas. Isang beses lamang itong dumalaw kay Andrina at simula noon ay ayaw na niya itong makita. Nirespeto nilang mag asawa ang desisyon ng bata dahil nakita nilang mas naging maayos si Pixie nang malayo ito kay Andrina. "Baka nalimutan lang ng daddy mo, anak. May problema daw kasi sa kompanya."Malumanay na sabi ni Erin dito. "Si Eron? " "Kasama mo ni Mama Inez at Papa Miguel. Nasa kusina na po sila. Tara na, mommy. Kumain na lang tayo ng breakfast, hayaan mo papagalitan ko mamaya si D
1"Sino ka ba? At nasaan ako? Hindi nga kasi kita kilala! Paalisin niyo na ako please." Sigaw ko at nagpupumiglas. Shit, nasaan ba ako? Kanino ba itong bahay? Puro maid ang kasama ko ngayon at ni isa sa kanila ay walang nasagot sa akin.Sumasakit na rin ang kamay ko dahil sa pagwawala. Itinali nila ang kamay ko ngayon dito sa gilid ng kama."ANONG KAGULUHAN ITO?" Galit na sigaw sa amin ng isang matangkad at makisig na lalaki. Napapitlag naman ako dahil sa galit niyang boses."Sir Xavien, si Ma'am ho kasi..." Hindi na rin naituloy ng isang maid ang sasabihin niya dahil sa takot sa bagong dating na lalaki.Lumapit ito sa akin at hinawakan ako ng mahigpit sa panga."Ano na namang katarantaduhan ang pinaggagagawa mo Andrina? Nakatali kana at lahat ay gumagawa ka pa rin ng kalokohan?" Galit na titig naman niya sa akin.Dahil sa takot ay napaiyak na lamang ako pilit kumakawala sa hawak niya."Sir, please nasasaktan ho ako. " Iyak ko."Sir? Ginagago mo ba talaga ako? " Pagak siyang napatawa
2Inalisan na nila ako ng tali pero hindi pa rin ako nakakalabas ng kwarto. Palagi pa rin akong dinadalhan ng pagkain. Tanging si Manang Lucing ang kumakausap sa akin.Naglibot libot ako sa kwarto at may nabuksan akong isang pinto. Pagkapasok ay bumungad saakin ang napakaraming damit, bag, alahas at kolorete sa mukha. Nilibot ko ang buong kwarto at puro mamahaling gamit ang nakikita ko. Lahat ng iyon ay hindi naaayon sa aking mga gusto. Kung ako nga si Andrina, bakit ayaw ko sa mga ito? Napadako ang tingin ko sa napakalaking salamin kaya lumapit ako dito. Nakikita ko ngayon ang aking repleksiyon, nakasuot ako ng isang bestidang puti na pantulog. Mugtong mugto ang aking mata, maputla ang maputi kong balat at magulo ang aking buhok. Pinagmasdan ko ang aking mukha sa salamin, pilit kong pinagtatanto kung sino ba talaga ako. Ako ba talaga ang asawa ng Xavien na iyon? "Namimiss mo na bang magsuot ng magagarang damit? Hindi mo na ba kayang panindigan ang pag arte mo? " Kinilabutan ako ng
3"You're Pixie? ""Opo mommy, namiss po kita. Saan po ba kayo nagpunta? " Maluha luha niyang sabi."Uhm... Pasensya kana kung umalis si Mommy." Iyo lamang ang nasabi ko at hinimas ang buhok niya.Parang bago sa akin ang ganito ngunit magaan sa pakiramdam."Maupo na kayo." Malamig na sabi ni Xavien.Sinunod ko naman agad siya at inalalayan sa tabi ko si Pixie.Nagsimula na kaming kumain, ipinagsandok ko si Pixie ng kanin at ulam. Mukha ngang namiss niya ako at tuwang tuwa pa siya habang ipinagsasandok ko siya."Salamat po mommy." Ngiti niya sa akin. Ang kaninang napansin kong takot sa mga mata niya ay nawala na."Kumain ka ng kumain Pixie, ito gulay. Mainam ito sa katawan mo." Sabi ko sa kanya, sabay lagay ng sitaw at kalabasa sa pinggan niya."Mommy, hindi po ako kumakain niyan." Simangot niya. Napangiti ako dahil sa cute niyang reaksiyon."Ah, pasensya na nakalimutan ko. Pero mas mabuti kung kakain ka ng gulay. Gusto mo bang tikman? Kahit kaunti lang? " Magiliw na sabi ko."Sige mom
4Nagising ako sa parehong kwarto na tinutulugan ko nung mga nakaraan. Dahan dahan akong bumangon.Kumikirot pa rin ang ulo ko."Kumusta ang pakiramdam mo?" Rinig kong sabi ng doktor."Sa tuwing pupunta ka rito, iyan ang itinatanong mo. " Wala sa sariling sabi ko, mukhang nagulat naman siya sa isinagot ko."Mukha bang ayos lamang ako? Iniisip ko kung ako ba talaga si Andrina para danasin ko ang ganito. Nabuhay lamang ba ako para pahirapan ng lalaking iyon? " Umiiyak kong wika.Napabuntong hininga lamang ang doktor at sinuri ako."Tulungan mo ako, parang awa mo na..." "Sa tingin mo? Saan ka pupulutin kapag umalis ka rito? Sa tingin mo ba kapag nakaalis ka ay titigilan kana ni Xavien? " Malamig na turan ng doktor."Doktor, anong gusto mong gawin ko? Antayin ang kamatayan ko sa lugar na ito?" Umiiyak kong sabi sa kanya."Paano si Pixie? Paano ang anak mo? " Nakatitig na sabi ni sa akin, noon din ay napatigil ako sa pag iyak at napatingin rin sa kanya."Palagi kang hinahanap ng anak mo.