Seraphina's POV
Hindi pa rin ako makapaniwala na hindi totoo si Sister Teresa. Matagal ko na siyang nakikita dito sa simbahan, at siya lang ang madreng naging kaibigan ko. Totoong-totoo siya sa tuwing nag-uusap kami; nararamdaman ko pa nga ang presensya niya. Kaya hanggang ngayon, naguguluhan pa rin ako. "Diyos ko! ano ba talaga ang totoo?" Napahawak ako sa noo habang nakaupo sa kama ko, dito sa loob ng silid sa kumbento. Ngayon na sinabi nilang walang madreng nagngangalang Teresa dito, sumasakit na ang ulo ko sa kakaisip. Totoo ba si Sister Teresa o hindi? Kung ako lang ang tatanungin, totoo siya. "Hindi siya guni-guni lang kasi marami beses na kaming nagkausap. Hindi rin naman siya likha ng imahinasyon ko dahil nasa tamang katinuan pa naman ako, sa palagay ko." Lumuhod ako sa harap ng kama, kung saan may nakasabit na krus sa bubong, at idinampi ang aking mga palad habang nagsimulang magdasal. "Mahal na Panginoon, tagapagtanggol ng lahat, humihingi po ako ngayon ng gabay. Bigyan mo po ako ng liwanag sa gitna ng madilim na daang tinatahak ko. Bigyan mo po ako ng kaliwanagan ng isip upang maintindihan ko ang lahat ng pangyayaring nararanasan ko." Huminga ako nang malalim at napansin ang sugat ko sa binti nang tumayo ako nang maramdaman ko ang bahagyang paghapdi nito. Umupo ako sa kama at yumuko, tinitignan ang sugat na natamo ko nang mahulog ako sa hagdanan kaninang umaga. Ano'ng gagawin ko dito? Wala akong panglunas dito sa loob ng kumbento. Hindi ko pa kabisado ang lugar kaya kahit may first aid kit man dito, hindi ko rin alam kung saan ito nilalagay. "Ipagbubukas ko na lang ito. Hindi na rin naman masyadong mahapdi." Humiga ako sa kama at pumikit, sinubukang matulog. Pero bigla kong naalala si Asmodeus. Hindi ako nagpaalam sa kanya na hindi na ako makakabalik sa mansyon at dito na ako maninirahan. Wala pa naman siyang ibang katulong doon. Sana sinabi ko nalang na magmamadre ako. Magagalit kasi yong taong 'yon pag nalaman niyang tinuloy ko ang plano ko at nagmadre ako. "Wala na rin akong cellphone para makapagpaalam kay Sir Asmodeus. Naiwan ko doon sa loob ng silid na 'yon." Kung balikan ko kaya ngayon para mapaayos ko bukas ng umaga. Tumayo ako mula sa pagkakahiga tsaka nagtungo sa labas ng silid ko. Nakakabulag ang dilim sa labas at parang may umaalingawngaw sa loob ng tenga ko dahil sa sobrang katahimikan dito sa loob ng kombento. Habang naglalakad patungo sa kung saang direksyon ay nalalanghap ko ang malakas na amoy ng insenso. "Nasaan ba ang pintuan palabas." Naglakad na lang ako na parang isang bulag, pilit na hinahanap ang pintuan palabas. Sinubukan kong alalahanin kung saan kami dumaan kanina nung pumasok kami dito, hanggang sa wakas ay nakalabas din ako. Malamig at madilim din sa labas, pero dahil sa malaking bilog na buwan na nagbibigay ng kaunting liwanag, naaninag ko nang mas maayos ang paligid. "Maaga yata natutulog ang mga madre," Malapit lang naman ang simbahan mula dito sa kumbento kaya agad na akong dumako sa simbahan. Dumaan ako sa pintuan sa likod ng simbahan at pumasok sa loob. Madilim sa loob kaya kumuha ako ng kandila sa isang altar ng santos at sinindihan ito, umaasa na sapat na ang liwanag nito para gabayan ako. Hawak-hawak ko ang kandila habang bumababa sa silid na pinasok namin kanina ni Sister Teresa. Ang mga hakbang ko'y maingat dahil sa makitid na hagdan at sa takot na muling masira ang anumang bahagi nito. "Asan na ba 'yon?" mahina kong bulong sa sarili habang yumuyuko, pinapadaan ang sinag ng kandila sa maalikabok na sahig nagbabakasakaling makita ang nawala kong cellphone. "Hayy salamat naman-" Napangiti ako nang makita ko na ang cellphone ko pero hindi ko na naituloy ang sinasabi ko at natigilan ako nang may mukhang sunog na kamay akong nakita na dumampot ng cellphone ko. Dahan-dahan kong itinaas ang kandila, nanginginig ang kamay ko habang sinisikap kong aninagin ang mukha ng taong dumampot ng cellphone ko. Sa lumalawak na sinag ng kandila, unti-unting lumitaw ang isang mukha—hindi ko mapigilan ang sarili ko na maging mabigat at mabilis ang paghinga nang makita ko si Sister Teresa. Pero hindi na siya ang madreng kilala ko. Ang balat niya ay kulay-abo na parang sunog at warak-warak, ang mga mata'y malalalim na butas, at ang kanyang bibig ay nakangisi, nagpapakita ng mga itim na ngipin na parang mga pangil. Napasigaw ako ng napakalakas, halos mabitawan ko na ang kandila habang bumabalot sa katawan ko ang malamig na hangin na parang sinasabayan ang nakakapangilabot na presensya ni Sister Teresa na ngayo'y isa nang halimaw. "S-Sister Teresa," sambit ko habang halos mamilipit ang bibig ko sa takot. Nanginginig ang boses ko na parang wala na ako sa sarili nang tinawag ko ang pangalan niya, umaasang mali lang ang nakikita ng mga mata ko. Pero bago ko pa man lubos na maisip kung totoo nga ba ang nakikita ko, narinig ko ang hagulgol ng isang babae sa aking gilid. Napalingon ako at dahan-dahang itinaas ang hawak kong kandila. Ang liwanag nito'y gumapang sa kadiliman, at unti-unting lumitaw ang isang babae na halos magkandasira-sira na ang suot na damit pangmadre. Patuloy siyang umiiyak habang hinahaplos ang mga kamay niyang balot ng dugo. "Kasalanan mo 'to, Calista," wika niya, ang boses niya'y puno ng hinagpis at galit. Dahan-dahan niyang iniangat ang kanyang ulo, at sa bawat pulgada ng kanyang mukha na naaninag ng kandila, lumalabas ang mas matindi at mas nakakatakot na itsura. Ang kanyang mga mata ay malalim at malabo, parang bangkay na sinubukang muling mabuhay, habang ang kanyang labi'y punit-punit. Sa bawat segundo na tumititig ako sa kanyang mukha, Mas lalong lumalalim ang takot ko —parang sinasakal ako ng malamig na kamay na hindi ko maipaliwanag. Hindi ko na kayang manatili pa sa lugar na 'to. Pero kahit pa anong pilit kong tumayo at tumakbo, ang mga binti ko'y nananatiling parang nakatanikala sa sahig at hindi gumagalaw na parang hindi na sumusunod sa utos ng utak ko. Patuloy na tumutulo ang malamig kong pawis, at ang dibdib ko'y para nang gustong kumawala sa pagkalunod sa takot. "Kasalanan mo 'to, Calista," muling sabi ng babae, habang ang mga mata niyang nakatutok sa akin ay naglalabas ng pagdurusang tila ba ay naglalagos sa mismong kaluluwa ko. Kahit nanginginig ang aking mga kamay, idinampi ko ang mga ito sa aking dibdib at pumikit. "Ama naming makapangyarihan, tanggapin niyo po ang mga kaluluwa ng mga kapatid naming nahulog sa kadiliman. Iligtas niyo po sila mula sa anumang pighati at ihatid niyo po sila sa liwanag ng iyong kaharian." Mahina ngunit mariing wika ko, pilit kong inaalis ang takot na bumabalot sa akin. Narinig ko ang mas malakas na pag-iyak ng madre habang ipinagpapatuloy ko ang panalangin ko para sakanila. "Nawa'y mapatawad niyo po ang kanilang mga kasalanan at tanggapin niyo sila sa iyong mga bisig para makapagpahinga na sila. Gawin niyo pong gabay ang kanilang mga kaluluwa para sa mga naligaw na landas." Habang patuloy akong nagdarasal, naramdaman kong unti-unti nang humuhupa ang bigat ng presensya ng madre. Pero hindi pa rin nawawala ang kaba sa dibdib ko. "Ama, nawa'y magkaroon sila ng kapayapaan iyong piling. Amen." Nang matapos ang dasal, idinilat ko ang mga mata ko at nakita kong ang mga madre ay unti-unting naglaho sa harapan ko.**Content Warning:**This content includes explicit descriptions and themes of a sexual nature. It is intended for mature audiences and may not be suitable for all readers. Viewer discretion is advised. If you are uncomfortable with or offended by such content, please take caution or choose not to proceed.Seraphina's POV"May bumisita na pari?" rinig kong usapan ng mga madre sa di kalayuan, ang kanilang boses ay pabulong pero sapat na para marinig ko."Teka, sino?" tanong ng isa pang madre.Binagalan ko ang paglalakad ko dito sa pasilyo ng kumbento para marinig ang usapan ng mga madre.Wala naman sigurong mali na makinig ako sa usapan nila, hindi naman yata masyadong seryoso ang usapan nila at tungkol lang sa isang pari."Hindi ko kilala eh. May kakaiba sa kanya. Nakasuot siya ng sutana pero... parang hindi pari eh," sagot ng madre, ang huling mga salita'y may halong pag-aalinlangan at takot.Sino kaya ang pinag-uusapan nila? Ang tahimik na kumbento ay hindi karaniwang binibisita ng
Trigger Warning: This material contains references to sexual violence. Please proceed with caution.Seraphina's POV"Hushhh" pagpapatahimik niya sa'kin habang tinatakpan ang bibig ko mula sa likod at patuloy na bumabayo."Sir Asmodeus, tigilan mo na 'to, please" mangiyak-ngiyak kong pagmamakaawa sakaniya na hindi niya naman naiintindihan dahil sa kamay niyang nakatakip sa bibig ko."I love hearing you moan, but do you want the nuns to hear us? Does the thought of someone catching us turn you on?" hinihingal na bulong niya sa akin na ikinadikit ng mga labi ko dahil sa galit."Ughh!" ungol ko nang ipinasok niya ng buo ang ari niya sa pagkababae ko. Pakiramdam ko napunit ito dahil sa biglaan niyang pagpasok."You love it, huh?" Paulit-ulit niyang bulong sa akin habang tumatama ang mainit niyang hininga sa leeg ko."Hayop ka, Asmodeus! Magbabayad ka! Ipapakulong kita.""Makakapagtrabaho ka pa rin ba bilang isang madre pag nalaman nilang hindi ka na virgen?" nakangisi niyang tanong na ikin
Seraphina's POV"What a grand entrance, Astaroth." rinig kong sabi ni Sir Asmodeus habang pababa siya ng hagdan."Oh! Sorry, did I just do that?" natatawa niyang tanong habang nakatingin sa nasirang pintuan.Sino siya? Ano ang kaugnayan niya kay Sir Asmodeus? At paano niya nagawang sirain ang pintuan nang ganoon kalakas? Sa lakas ng pagsabog at pagkatapon ko kanina, parang binomba niya yata ito.Dahan-dahan akong yumuko at idinampi ang dalawang kamay sa lupa para magbigay ng suporta habang sinusubukan kong tumayo."Seraphina, don't look directly into his eyes" tugon ni Sir Asmodeus sa'kin na may halong pag aalala."Too late" nakangising sabi ng lalaking tinatawag na Astaroth. "Nabasa ko na, although hindi lahat." dagdag nito sabay lapit sa akin at hinawakan ang pisnge ko.Parang si Sir Asmodeus din ang galawan niya. Ang tingin niya sa akin ay parang nang-aakit, at kakaiba ang paraan ng paghawak niya sa mukha ko. Kapareho rin sila ng awra ni Sir Asmodeus na nakakaakit, misteryoso at pa
Seraphina's POVMukhang tuloyan na nga talaga akong mababaliw, hindi ko na alam kung anong nangyayari. Kung bakit sa lahat ng tao ay ako pa ang nagkaroon ng kaluluwang 'to. Kung demonyo nga 'yong si Astaroth, siguro ganun din 'yong amo kong si Sir Asmodeus. Siya lang ang makakasagot sa mga katanungan ko, kaso hindi naman ako sigurado kung dapat ko siyang lapitan. Sinabi pa naman ng anghel na nagpakita sa akin kanina na kailangan kong lumayo sa mga demonyo."Alam ni Sir Asmodeus na nandito ako sa simbahan. Alam niya kung saan ako hahanapin," bulong ko sa sarili.Nang lumabas ako ng simbahan upang magtungo sa kumbento ay nakita ko si Sister Grace na papunta sa direksiyon ko. Gusto ko sanang umiwas upang makaalis ako nang walang nakakaalam na pumunta ako dito, ngunit wala akong mapagtaguan dito sa labas. Saan ba naman ako pwedeng magtago dito sa malawak na harapang bakuran ng kumbento eh wala naman itong mga upuan o puno kundi mga malilit na damo lang sa lupa."Oh, Sister Seraphina. Na
Seraphina's POVTumakbo ako palabas ng estasyon ng mga pulis, hinihingal at nababalot ng kaba. Pagdating ko sa labas, nakaramdam ako ng kakaibang tensyon. Maraming tao ang naglalakad sa labas at abala sa kani-kanilang ginagawa. "Tulongan mo ko, please!" pagmamakaawa ng lalaki habang patuloy akong sinusundan.Hapon na, ngunit maliwanag pa ang paligid, at ang sinag ng araw ay ramdam kong masakit pa rin pag tumatama sa aking balat. "Miss, please help me"Habang nagmamadali akong tumakbo, napansin ko ang maraming mga tao na nakatulala lang at nakatayo sa gilid ng kalsada, tahimik at tila walang pakialam sa ingay ng paligid. Dahan-dahan akong lumapit,ngunit habang palapit nang palapit, napansin kong may kakaiba sa kanila. Hindi sila gumagalaw, hindi rin nila ako tinitignan. Tila ba, nasa sarili silang mundo."Miss, ikaw lang ang nakakakita sa'kin. Ikaw lang ang makakatu-" muling pagmamakaawa ng kaluluwang lalaki na narinig ng iba pang mga kaluluwa dahilan upang tumingin sila sa akin."Na
Seraphina's POV"Anong ginagawa mo, Asmodeus?" singhal ko sa kanya, pilit na kumakawala sa lubid na nakagapos sa kaliwa kong kamay, na nakatali sa sandalan ng kama."I'm still your boss, Seraphina. Don't call me by my name," wika niya, ang boses niya'y puno ng kalaswaan at pang-aakit habang dahan-dahan siyang yumuko palapit sa akin. Lumuhod siya, itinukod ang kaniyang mga tuhod sa magkabilang gilid ng hita ko, kaya't ang tanging nakikita ko ngayon ay ang kanyang itim na polo, na halos matanggak na ang mga butones dahil sa maskulado niyang katawan."Bitawan mo nga ako! Hindi na kita tatawaging sir kasi nag-resign na ako bilang maid mo!" sigaw ko, habang pilit kong sinusubukang takasan ang mahigpit na pagkakahawak ng maugat at malalaking kamay ni Asmodeus sa aking pulso."Anong nag-resign? Wala akong natanggap na resignation paper," wika niya habang tumatayo sa gilid ng kama. "At kung meron man, hindi pa rin ako papayag na mag-resign ka," dagdag niya, na ikinataas ng kilay ko."Edi huw
**Content Warning:**This content includes explicit descriptions and themes of a sexual nature. It is intended for mature audiences and may not be suitable for all readers. Viewer discretion is advised. If you are uncomfortable with or offended by such content, please take caution or choose not to proceed. Seraphina's POVPagkatapos niyang ibalik ang kaluluwa ko sa aking katawan, agad kong naramdaman ang bigat at sakit sa aking mga kalamnan. Naramdaman ko rin ang magaspang na lubid na nakatali sa aking mga pulso. Nang sa wakas ay kinalagan niya na ako mula sa pagkakatali, napansin kong may kirot sa aking daliri. "Ba't-"Tinignan ko ito at nakitang may kunting dugo na dumadaloy mula rito."Ano 'to?" tanong ko kay Asmodeus habang nagsalubong ang aking mga kilay, nagtataka at may halong galit. "Dugo," sagot niya nang walang kaabog-abog, pagkatapos dumako ng mga mata niya sa aking sugat na parang wala lang."Alam ko!" sagot ko nang may diin, tinataas ang aking daliri para ipakita sa
Searaphina's POVHindi ko pa rin maiwasang isipin ang kakaibang panaginip ko kagabi. Si Asmodeus pa talaga. Pagkatapos ng sakit na dinanas ko dahil sa sampal niya, napanaginipan ko pa siya—ginagamot ang pisngi ko. Ang hirap paniwalaan, pero iyon ang naglalaro sa isip ko habang naglalakad papunta sa palengke.Pagdating ko sa pwesto ng paborito kong tindera ng karne, agad ko siyang binati. "Magandang umaga po! Dalawang kilo nga po tsaka baka naman po may pasobra sa manok ngayon.""Hay naku, wag mo kong daanin diyan sa pangiti-ngiti mo!" natatawa niyang sabi habang kinikilo ang hinihingi ko. "Manok 'tong binebenta ko, hindi basta-basta lang! Naku, malulugi ako sayo!"Napangiti ako. "Pawelcome back niyo na po sa'kin. Saka naman, konti lang po," biro ko."Ay, oo nga pala! Bakit hindi kita nakikita ng ilang araw? Anong nangyari? At tsaka, di ba mayaman yang amo mong porener? Ba't ka nanghihingi ng tawad dito?" sunod-sunod niyang tanong, habang may halong pagtataka ang tingin niya sa akin.