Nakaupo si Vena sa ibabaw ng kama ni Andrei. Kanina pa siya sa silid na iyon. Sa totoo nga lang ay katatapos niya lang na maligo. Pagkapasok nila kanina sa silid na iyon ay naroon na agad ang mga gamit niya at nakasalansan na ang lahat sa cabinet na ni Andrei.Napansin niya na medyo kakaunti lang ang mga damit na ipinadala pala ng kaniyang ama dahil hindi niya nakita doon ang lahat ng mga damit niya. Pagkapasok niya kanina doon ay hindi na siya lumabas pa, nanatili siya doon ng ilang oras habang nakahiga at nagtatanong sa kaniyang isip.Ang bumungad sa kaniyang kanina doon ay ang larawan ni Andrei kasama ang girlfriend nito na nasa tabi ng kama. Nakapatong ito sa isang drawer at hindi niya alam kung bakit naroon pa rin iyon gayung kasal na sila. Ano ang ibig sabihin nun? Muli siyang napalingon doon.Bagay naman kung titingnan niya ang mga ito pero mas masasabi niya na mas bagay sila kaysa sa babaeng kasama nito sa larawan. Napahiga siya sa kama at napatitig sa orasan na nakasabit sa d
Tumulo ang luha mula sa mga mata ni Vena ng mga oras na iyon. Nalilito siya at naguguluhan. Tahimik na nakatitig siya kay Andrei habang bakas sa mukha nito ang galit.“You made me a situation na alam mong hindi ako makakatanggi. Anong klaseng utak ang meron ka?” malamig pa sa yelong turan nito at unti- unting humakbang papunta sa kaniya.Hindi siya nakagalaw mula sa kinauupuan niya dahil pakiramdam niya ay tila walang lakas ang mga kamay niya. Parang ayaw gumana ng utak niya at nananatiling naguguluhan pa rin ito.Hanggang sa tuluyang nasa harap niya na si Andrei at sa puntong iyon ay wala na itong suot na pang- itaas. Biglang bumilis ang tibok ng puso niya dahil halos isang dipa na lamang ang layo nito sa kaniya. Tumigil ito roon at pagkatapos ay humawak sa suot nitong belt at unti- unting tinanggal iyon.Napahigpit ang hawak niya sa bedsheet ng mga oras na iyon. Kung kanina bago ito dumating ang excitement ang nararamdaman niya ngayon ay hindi na, wala siyang ibang maramdaman kundi
Napapikit at napadaing si Vena hindi dahil sa luwalhati kundi dahil sa kirot ng ginawa nitong pagpasok sa sakaniya. Mas lalo pang nagtubig ang kaniyang mga mata at pagkatapos ay napahawak sa dibdib nito upang itulak ito paalis sa ibabaw niya ngunit sadyang mas malakas ito sa kaniya.Nagpatuloy ito sa pag- ulos, walang pakialam sa sakit na nararamdaman niya. Magkahalong kirot at hapdi, tila napunit muli ang kaniyang pagkababae ng mga oras na iyon. Napapikit siya habang nakahawak sa dibdib nito at pilit pa rin itong itinutulak. Nagmulat siya ng kaniyang mga mata. Hindi na niya kaya pang tiisin ang kirot na nararamdaman niya.“Please… stop…” halos pabulong na sambit niya dahil sa kirot.Ngunit sa halip na tumigil ito ay mas lalo pa nitong binilisan ang pagbayo at halos bumaon sa dibdib nito ang mga kuko ni Vena dahil sa matinding kirot hanggang sa naramdaman na lamang niya ang pagpuno ng mainit na katas sa kaloob- looban niya.Ilang minuto ang lumipas ay tuluyan na itong umalis sa ibabaw
Hindi alam ni Vena kung ilang oras siyang nakahiga doon sa kama at umiiyak. Dahil sa magkahalong pagod at antok, ay hindi na niya namalayan pang nakatulog na pala siya. Nagising siya na masakit ang katawan dahil sa ginawa sa kaniya ni Andrei. Napatingala siya sa orasan na nasa silid at nakita niya na alas kwatro pa lang pala ng madaling araw. Inipon niya ang lahat ng lakas niya upang makatayo siya. Hindi niya namalayan na nakatulog pala siya na hindi man lang nakakapagdamit at nakakapaghugas man lang. Nang makabangon siya ay naupo muna siya sa kama at pagkatapos ay napahaplos sa kaniyang mga mata. Pakiramdam niya ay magang- maga iyon. Hindi niya alam kung anong oras siyang tumigil sa kakaiyak kagabi, isa pa ay sino ba naman ang hindi kasi maiiyak sa sitwasyon niya. Masayang pagsasama ang inaasahan niya ngunit tila kabaligtaran naman nito ang nangyayari. Ilang sandali pa nga ay dahan- dahan na siyang tumayo. Ramdam na ramdam niya ang pananakit ng katawan niya at ang kirot ng pagkabab
Maghapon na hinintay ni Vena si Andrei upang makipag- usap, upang tuluyan na itong tanungin kung bakit nito iyon gnawa sa kaniya ngunit ultimo anino nito ay hindi niya nakita. Simula kagabi nang umalis ito ay hindi pa rin ito bumabalik ay wala siyang ideya kung nasaan ito ng mga oras na iyon.Hindi siya lumabas ng silid at nanatili lamang siya doon. Nagkulong siya maghapon at wala siyang ginawa kundi ang mag- isip. Nagpa- akyat na lamang siya ng pagkain sa tagalinis nila doon dahil wala talaga siyang mood na bumaba. Halos ayaw nga rin na pumasok ng pagkain sa bunganga niya at ang tanghalian niya kanina ay halos hindi niya naman nagalaw.Nahiga lang siya sa kama maghapon at nag- isip ng mga itatanong niya kay Andrei ngunit hanggang sa mga oras naman na iyon ay hindi pa rin dumarating si Andrei.Alas syete na naman ng gabi at wala pa rin ito. Napabuntung- hininga siya at pagkatapos ay napakrus ng kaniyang kamay sa kaniyang dibdib. Anong oras kaya nito balak na umuwi? O may balak kaya it
Hindi napigilan ni Andrei ang hindi mapaungol ng mga oras na iyon. Her touch made him aroused, at sa mga oras na iyon ay halos gusto niya nang punitin ang suot nitong damit upang madali na siyang makapasok rito ngunit alam niya na hindi niya iyon pwedeng gawin.Hinawakan niya ang balikat nito upang patigilin ito sa paghalik sa kaniya. Sa malamlam na ilaw na galing sa poste ng ilaw ay nakita niya ang pagkadismaya sa mukha nito dahil sa ginawa niya. Bigla na lamang niyang hinawakan ang kamay nito katulad ng ginawa nito kanina sa kaniya at pagkatapos ay siya naman ang humila rito.“Where are we going?” narinig niyang tanong nito habang hila- hila niya ito.Hindi niya ito sinagot bagkus ay mabilis niyang inilabas ang susi ng kaniyang kotse sa knaiyang bulsa. Gusto niya mang angkinin ito roon ng mga oras na iyon ay mas gugutuhin niya pa rin namang sa kama niya gawin iyon para kahit papano ay hindi naman pangit tingnan masyado.Nahanap niya rin naman kaagad ang kotse niya at pagkatapos ay p
Naibagsak ni Andrei ang kaniyang katawan sa kama, sa tabi ng babaeng kinaniig niya. Kung susumahin ay halos nakatatlong round yata sila dahil hindi ito pumayag na hindi ito masiyahan. Sa mga oras na iyon ay habol- habol niya ang knaiyang paghinga at ramdam na ramdam na niya ang knaiyang pagod. Siguro naman ay nasiyahan na ito doon. Halos ang epekto ng alak sa kaniya na nainom niya ay naipawis na niya yata lahat. Napapikit siya, hindi na niya pinag- abalahan pa ang magbihis dahil talaga namang pagod na pagod na siya. Naramdaman niya ang pagyakap sa kaniya ng babae na hindi na lamang niya pinansin at itinuloy ang pagtulog niya. —------------------ Biglang naalimpungatan si Vena at pagkatapos ay napaayos ng upo. Hindi na niya namalayan na nakatulog na pala siya at pagkatapos ay napatingin sa orasan. Napahilot siya sa kaniyang sentido nang makita niya kung anong oras na. Alas singko y medya na ng madaling araw. Hindi niya inaasahan na makakatulog siya. Kaagad siyang tumayo mula sa ki
Patuloy ang pag- agos ng luha sa kaniyang mga luha habang nakasalampak sa sahig. Ngayon ay unti- unti nang lumilinaw sa kaniya ang lahat kung bakit ito galit na galit sa kaniya. Dahil sa pinilit daw di umano niya ang kaniyang ama na ipakasal ito sa kaniya samantalang ni hindi nga alam ng kaniyang ama na may gusto siya rito.Paano nito nasabi iyon? Ni kahit nga isang kapatid niya ay walang nakakaalam ng matinding pagkagusto niya rito kaya hindi niya alam kung ano ang sinasbai nito. At kompanya? Major stock holder ang kaniyang ama sa kompanya ng ama nito? Ngayon nga lang niya narinig iyon tapos ay siya ang sinasisi nito.Wala siyang alam sa sinasabi nito at ang kaniyang ama lang ang tumawag sa kaniya para iimporma sa kaniya na magpapakasal na daw di umano sila ni Andrei. Sa mga oras na iyon ay umahon ang galit niya sa knaiyang ama. Nasisiguro niya na ito ang may pakana ng lahat.Hindi naman niya iyon hininling rito na gawin nito ang bagay na iyon at isa pa, paano kaya nito nalaman na ma
HINDI ALAM NI Maxene kung ilang oras nang dilat ang kanyang mga mata ngunit hindi siya makatulog. Nakailang ikot na rin siya sa kanyang higaan ngunit kahit na anong pilit niya sa sarili niya na matulog ay hindi ito nakikinig sa kaniya. Paano ba naman siya makakatulog ay anong oras na ngunit hindi pa rin umuuwi si Finn at hindi niya mapigilang isipin kung nasaan ito kahit na alam niyang wala siyang karapatan ngunit sadyang hindi niya lang talaga mapigilan ang kanyang sarili.Ilang sandali pa ay nasabunutan na lang niya ang kanyang sarili. “Bakit mo ba kasi siya iniisip ha?” pagalit niya sa kanyang sarili at pagkatapos ay marahang sinampal-sampal ang kanyang pisngi. “Gumising ka nga Maxene! Hindi ka pa natutulog pero nananaginip ka na yata!” dagdag pa niya na parang isang baliw habang kinakausap ang sarili.Paano nga kasi ang gagawin niya kung kahit na ayaw niyang isipin ito ay naiisip niya ito. Nasaan kaya ito? Hindi kaya nagkita sila ng girlfriend nito at— umiling-iling siya at pilit
HINDI NAMAMALAYAN ni Finn ang oras at nang tingnan niya ang kanyang suot na relo ay alas sais na pala ng gabi. Nang tumingin siya sa labas ng bintana ay nakita nga niya na madilim na pala sa labas. Napahilot siya sa kanyang sentido, sa dami ng iniisip niya at ginagawa ay masyado na siyang nalibang doon.Ilang sandali pa nga ay pinag-isipan niya pa kung uuwi na muna siya o didiretso na kay Beatrice. Pakiramdam niya ay gusto na niya kaagad umuwi lalo pa at may uuwian siyang mga anak niya. Kapag kinakarga niya ang mga ito ay nagiging masaya ang loob niya. Alam niya na masaya din ang mga ito katulad niya kaya ganun din siya.Pero dahil kakain lang naman sila ni Beatrice ay nagpasya na lang siya na doon na muna dumiretso. Mamaya na lang siya uuwi at didiretso na lang siya sa mga ito mamaya at siisguruhin niya na hindi siya magtatagal doon. Tumayo na siya mula sa kanyang upuan at isininop sandali ang mga papeles na nasa ibabaw ng kanyang mesa at pagkatapos ay tuluyan nang dinampot ang kanya
NAHILA SIYA MULA sa kanyang pag-iisip nang muli na namang may kumatok sa kanyang opisina. Bago pa man siya makapagsalita ay bigla na lang bumukas ang pinto at eksaktong nagmulat siya ng kanyang mga mata. Nakita niya si Beatrice na pumasok mula sa pinto. Natigilan siya sandali nang makita ito. Oo nga pala, dumating na ito. Para niyang nakalimutan bigla ang existence nito dahil kay Maxene.Agad na nalukot ang mukha ni Beatrice nang makita niya ang malamig na mga mata ni Finn na tumingin sa kaniya. Kagabi pa siya naghihintay ng tawag nito o kahit na isang text man lang para i-update sana siya kahit na hindi na siya suyuin nito ngunit wala siyang nahintay. Sobrang sama ng loob niya kaya naghintay pa siya ng maghapon ngunit wala talaga itong paramdam at dahil doon ay nagkusa na siyang pumunta sa opisina nito para siya na ang makipag-usap dahil mukhang wala itong planong kausapin siya.Ibinaba niya ang kanyang pride dahil gusto niya na hindi masira ang lahat ng pinagpaguran niya kahit na an
ALAS KWATRO na nang hapon nang may kumatok sa pinto ng opisina ni Finn. Sa dami ng kanyang ginagawa at ng kanyang iniisip ay hindi niya namamalayan ang pagdaan ng oras. Napahilot na lang siya bigla sa kanyang sentido. “Pasok.” sabi niya sa tamad na tamad na paraan.Nang magtaas siya ng kanyang ulo ay doon niya nakita na pumasok ang abogado niya. Oo nga pala. Nakalimutan niya na sinabi niya rito na mag-usap silang dalawa dahil hindi na niya kailangan pang maghabol. Ang tanging kailangan niya na lang na mapatunayan ay kung totoo ngang mga anak niya ang dalawa pero syempre, kahit na sigurado siya na anak niya na nga ang mga ito ay alam niya na hindi pa rin basta-basta maniniwala ang abogado.“Glad you're finally here attorney.” sabi niya at pagkatapos ay itinuro ang upuan sa harapan niya. “Please have a seat.”Ilang sandali pa ay umupo nga ito sa harap niya at pagkatapos ay tumingin sa kaniya. “So what is this all about Finn?” tanong nito kaagad sa kaniya. Nang sabihin niya kasi rito na
“So ang ibig mong sabihin kaya ka nagmamadaling umalis kahapon ay dahil sa nakita mo siya ulit pagkatapos ng ilang taon?” hindi makapaniwalang tanong sa kaniya ni Sam.Tumango naman siya. “Hindi ko talaga inaasahan na makikita ko siya doon. Isa pa, syempre gulat na gulat ako at takot na takot dahil nga may anak kami. Ang dami kong what ifs tapos natagpuan ko na lang yung sarili ko na tumatakbo palayo sa kaniya kahit na hindi ko pa man kayo nakaka-bonding ng matagal dahil halos kararating-rating ko lang kahapon diba tapos nakita ko siya…” sabi niya at napakagat-labi na lang.“Tapos, tapos anong nangyari? Paano kayo ulit nagkita? Hindi naman umalis si Finn kahapon ah.” sabi naman ni Vena na halos pipikit-pikit pa at napahikab pa.Hindi niya nga tuloy maiwasang hindi makonsensya lalo pa at katatapos lang ng kasal nito kahapon tiyak na dapat ay nagpapahinga pa ito dahil alam niya na pagod ito marahil sa nakakapagod na gabi sa piling ng asawa nito. Muli siyang napahugot ng mahabang bunton
“ANONG sabi mo? Totoo ba ito Maxene?” gulat na gulat na tanong ni Vena sa kaniya. Alas-diyes na nang umaga nang magising si Maxene. Wala na ang lalaki sa bahay nito dahil pumasok na raw ito sa opisina at ang mga anak niya naman ay ipinasyal ni Dorie na utos din ng lalaki. Sinabi lang sa kaniya iyon ng kasambahay na pinagtanungan niya.Dahil doon ay wala na siyang naisip pa na gawin kundi ang kontakin si Vena at sinabi sa kaniya na pupuntahan niya ito kaya ngayon ay naroon siya sa bahay nila ni Andrei. Napayuko na lang siya at hindi nagsalita. “Bakit mo itinago ang totoo sa kaniya? Tyaka, sa dami ng lalaki si Finn pa talaga? Kailangan ka niyang panagutan!” gigil na sabi nito at hindi niya maiwasang matawa sa reaksyon nito. Akala niya pa naman ay pagagalitan siya nito ngunit mas nagalit pa ito sa lalaking iyon.Hindi niya namalayan na napatingin na pala ito sa kaniya. “Ano namang nginingiti mo diyan? May nakakatawa ba?” inis na sabi nito na dahilan para mag-angat siya ng kanyang ulo at
“AYOS ka lang ba?” muli niyang narinig na tanong nito at sa sumunod na sandali ay nagulat na lamang siya nang bigla siya nitong hawakan sa magkabila niyang balikat. Hinawakan din nito ang kanyang baba dahilan para magtama muli ang mga mata nito. Ang kanyang dibdib ay malakas pa rin ang pagtibok at natatakot siya na baka marinig nito iyon.Umawang ang kanyang bibig ngunit walang salita ang lumabas mula doon. Ang kamay nitong nakahawak sa kanyang baba ay nagdulot ng libo-libong boltaheng kuryente na kumalat sa buong katawan at pagkatao niya. Hindi siya makagalaw o ni matanggal ang kamay nito. Hindi niya rin maiiwas ang kanyang mga mata mula sa mata nito na para ba siyang hini-hipnotismo. Kapag tumagal pa siya sa harap nito ay baka kung ano na ang mangyari. Wala na siyang kontrol sa sarili niya dahil paulit-ulit niya namang sinasabihan ang isip niya na igalaw na ang kanyang mga paa ngunit wala iyong epekto.SA KABILANG banda ay napalunok si Finn habang nakatitig sa nakaawang nitong labi.
PAGKATAPOS NIYA LANG KUMAIN ay nagulat siya nang magsalita si Dorie habang inililigpit ang kanilang pinagkainang dalawa. “Siya nga pala ma’am Maxene, ibinilin ni sir Finn na pumunta ka raw sa study room pagkagising na pagkagising mo at may sasabihin daw siya sayo.” sabi nito.Nang marinig niya na naman ang pangalan ng lalaki ay hindi niya mapigilan na mapahinga ng marahas. Paano niya haharapin ang lalaking iyon mag-isa? Kaya niya ba na harapin ito pagkatapos ng lahat? Paano kung lamunin siya nito ng buhay dahil sa galit nito sa kaniya o paano kung sampalin siya nito?“Ma’am Maxene…” muling tawag sa kaniya ni Dorie na ikinabalik ng isip niya. “Okay lang ba kayo?” dagdag nitong tanong nang makita niyang para siyang wala sa sarili niya.Pinilit niya namang tumango rito. “Oo, ayos lang ako Dorie. Huwag mo akong alalahanin.” sabi niya at pilit pang ngumiti para kahit papano ay mabawasan ang pag-aalala nito sa kaniya dahil kahit na hindi nito sabihin na nag-aalala ito ay kitang-kita niya iy
PAGKATAPOS MAKIPAG- usap ni Maxene sa lalaking ama ng kanyang mga anak ay dumiretso siya sa silid na ibinigay para sa kaniya ng lalaki. Hindi na siya nito pinayagan pang umalis at sinabi na doon na muna sila titirang tatlo ng mga anak niya hanggang sa hindi pa nito naisasaayos ang lahat. Alam niya na wala na siyang takas pa mula rito kaya pumayag na lang siya. Pakiramdam niya ay lambot na lambot ang katawan niya at pagod na pagod siya kaya nahiga na lang siya at hindi niya namamalayan ay bigla na lang siyang nakatulog kaagad.Nang magising siya ay medyo madilim na ang silid at ang malamlam na ilaw na lang ang nakasindi sa tabi ng kama. Napakusot siya ng kanyang mga mata at napatanong sa kanyang isip bigla kung anong oras na ba at kung gaano na siya katagal na nakatulog.Ilang sandali pa ay tumayo na siya sa kama upang lumabas ng silid para rin hanapin ang kanyang mga anak kung nasaan na ang mga ito. Paglabas niya ay tahimik na sa buong kabahayan at dahil doon ay hindi niya maiwasang m