ณ สถาบันเสริมความงามชื่อดัง G
"ยัยฟ้ามา ๆ ตามฉันมาเร็ว"
"มันจะไม่เจ็บใช่มั้ยยัยแพรว ฉันกลัวเข็มอ่ะ"
"โอ๊ย จะเจ็บอะไรย่ะหล่อน แค่ฉีดผิว เติมวิตามินให้ผิวเฉย ๆ จะได้ผ่อง ๆ เข้าใจ๋"
"อ้าวยัยแพรว มาแล้วหรอ"
"หวัดดีค่ะเจ๊"
"นี้เพื่อนเเพรวค่ะ น้ำฟ้า ที่เล่าให้เจ๊ฟังอ่ะค่ะ"
"อ่อคนนี้เองหรอ ก็สวยน่ารักออก มาม่ะเจ๊จะเนรมิตให้สวยเช้งเหมือนเกิดใหม่เลย"
"ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะเจ๊ แหะ แหะ" น้ำฟ้ายิ้มแห้ง ๆ
"อันนี้เจ๊จะเติมวิตามินให้ผิวนะคะ คุณน้องจะได้ผิวผ่อง ๆ กว่านี้เนอะ"
"ค่ะเจ๊"
"เอาละ ต่อไปไปซื้อหนังสือกัน" แพรวพูดพร้อมจูงมือน้ำฟ้าไปเลือกซื้อหนังสือความงาม
"แกต้องขยันทำนะยัยฟ้าจะได้ผิวสวย ๆ ก่อนเปิดเทอมเนอะ เปิดเทอมมาแกต้องทำให้ไอ้คนเลวนั่นตะลึงเลยนะ"
"อืม!! ฉันต้องทำได้แน่"
"คอยดูเถอะฉันจะเอาคืนเขาให้สาสมกับที่ทำกับฉันไว้"
"ดีมากเพื่อนรัก ป่ะไปลงคอร์สฟิตเนตกัน"
"ห่ะ!! ยังมีอีกเหรอยัยแพรว ฉันจะไหวมั้ยอ่ะ ร้อยวันพันปีฉันไม่เคยออกกำลังกายเลยนะ" น้ำฟ้าเริ่มลังเล ถ้าทำสวยจะยากขนาดนี้
"น้ำฟ้า แกอยากให้ไอ้คุณเสือเห็นแกเเล้วมันตะลึงมั้ยล่ะ"
"ก็อยากนะ"
"งั้นแกก็ต้องทำ ป่ะ!!" แพรวเกี่ยวเเขนกึ่งลากเพื่อนเข้าไปสมัครคอร์สฟิตเนต
ยัยน้ำฟ้าเอ๊ยแกจะรอดมั้ยเนี่ย กว่าจะสวยได้กับชาวบ้านชาวช่องเค้าก็ลำบากจริง ๆ เฮ้อออ!!!
เสือ : เฮ้ยพวกมึง คืนนี้มาหากุที่ร้านหน่อย
กราฟ : ทำไมว่ะ
คิน : เลี้ยงนะเว้ย
เสือ : เออ
ฟาร์ม : ไม่อั้นนะเว้ย สาว ๆ ด้วย
เสือ : สัส
ณ ผับ L โซน VIP
"มึงกะจะเมาแต่หัววันเลยหรอว่ะ ไอ้เสือ"
"เออกุเครียด"
"เห้อ ไอ้นี่มาแปลก" กราฟทำหน้าเหมือนไม่อยากเชื่อหูตัวเอง
"มึงเครียดอะไร" คินถามพร้อมดึงสาวทรงโตมานั่นตัก
"คือ กุ"
"อะไร มึงจะสื่ออะไรเนี่ย"
"คือ ช่วงนี้กุเอากับใครไม่ได้เลยว่ะ" เสือไม่กล้าพูดต่อ ตอนแรกว่าจะปรึกษาตอนนี้ไม่พูดดีกว่า เดี๋ยวพวกห่านี้เอาไปล้ออีก ช่วงนี้เสือรู้สึกอึดอัด ไม่ได้ปลดปล่อยมานาน 3 เดือนได้ตั้งแต่ปิดเทอมที่เขานอนเอากับใครไม่ได้เลย ถึงจะเซ็กซี่แค่ไหนก็ตาม เขาลองมาหลายครั้งแล้ว แต่ทุกครั้งจะมีภาพหน้ายัยดำซ้อนขึ้นมาทันที เป็นแบบนี้ทุกครั้งที่เขาจะเอากับใคร
"เฮ้อออ!! ช่างแม่ง"
"ไอ้ฟาร์ม ไปไหน"
"ไม่รู้ว่ะ มันว่าจะตามมา"
"แม่งกูว่ามันไปเอากับสาว ก่อนมาชัวร์ สัสฟาร์ม" กราฟสบถเขารึก็อุตส่าห์ห่วงเพื่อนเลยรีบมาดู ร้อยวันพันปีนายน้อยเสือแห่งตระกูล อัฒนันตกูล เคยจะปรึกษาเพื่อนแบบนี้ที่ไหน
"น้องชื่ออะไรคะ"
"มะนาวค่ะ"
"พี่ชื่อคินหนะ อยากกินมะนาวจังเลย ว่าแต่มะนาวลูกนี้จะเป็นมะหนาวเปรี้ยวรึหวานน๊า"
พูดจบคินก็ฟุบหน้าซบภูเขาไฟสองลุกของน้องมะนาวทันที
“คริ คริ พี่คินหนะ มะนาวจั๊กจี้นะคะ ดูซิอายคนอื่นเขา พี่คินขา”
เสือมองภาพเพื่อนนัวเนียสาวอย่างปลง ๆ เอาไปก็ไม่เสร็จแถมค้างกว่าเดิมอีก แม่ง! ยัยดำ อย่าให้เจอนะ ทำฉันเป็นแบบนี้ เพราะเธอคนเดียวเลย !!! เสือสบถในใจ
"แม่ง!!! กุไปตรวจร้านล่ะ เต็มที่เลยนะ"
"อ้าว ทิ้งเพื่อนเฉยเลย" กราฟตะโกนตามหลัง
ก่อนวันเปิดเทอมติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด"ฮัลโหล แพรว""น้ำฟ้าฉันอยู่หน้าคอนโดแกแล้วนะ""ได้ ๆ ฉันกำลังลงไป""ว๊าว เพื่อนฉัน โอ้โห!แม่ นั่นนมหกหรอใหญ่เว่อร์ แกฉันปลื้มปริ่ม" แพรวพูดแสดงท่าทางประกอบเหมือนจะร้องไห้รีบวางข้าวของที่หอบหิ้วมาแล้วตรงเข้ามากอดก่อนจะจับแขนทั้งสองข้างขอเธอเขย่าไปมา"ฮ่า ฮ่า ยัยแพรวอย่ามาเว่อร์ หยุด ฮ่า ฮ่า ฉันจั๊กจี้ ฮ่า ฮา" น้ำฟ้าหัวเราะเพื่อนรักที่โอเว่อร์จนน่าขำ"ฉันไม่เว่อร์นะแก แกดู๊ แกดู ฉันเห็นแกตั้งแต่แกยังเป็นลูกเป็ดขี้เหร่ วันนี้แกดูสิ โฮะ สวยแซงหน้าฉันแล้วมั้งเนี่ย " แพรวมองเพื่อนสาวอย่างภูมิใจ"น้ำฟ้า ว่าแต่แกแอบไปทำหน้าอกมาหรอ ทำไมมันดูมดูมขนาดนี้อ่ะ ของแท้ดั้งเดิมจริงป่าว" แพรวชักเริ่มจะสงสัยพูดแล้วก็ใช้นิ้วชี้จิ้มไปมาอย่างพิสูจน์ เมื่อก่อนทำไมไม่เห็นใหญ่ขนาดนี้ ขนาดเธอเป็นผู้หญิงยังอิจฉาเลยอ่ะ พลางก้มลงมองหน้าอกตัวเอง"แกจะบ้าหรอยัยแพรว ฉันก็เจอแกตลอด ถ้าฉันไปทำแกก็คงรู้ป่ะ" อันที่จริงน้ำฟ้าก็สังเกตหน้าอกตัวเองเหมือนกัน ตั้งแต่นอนกับเสือวันนั้น มันก็ตึง ๆ คัดหน้าอกแล้วมันก็ขยายใหญ่ขึ้นอย่างที่เห็น พลางคิดในใจถึงวันพรุ่งนี้ถ้าเขาเจอเธอเค้าจะรู้สึกยังไง คอ
ตึ๊ง……แพรว: น้ำฟ้าคืนนี้ไปเที่ยวกันแพรว: ฉันอยากเมาน้ำฟ้า: เฮ้ย แพรวแกเป็นอะไรรึป่าวแพรว: ป่าว ๆ ไปเป็นเพื่อนหน่อยนะแพรว: อยากแรด!!!แพรว: เดี๋ยวฉันไปแต่งตัวคอนโดแกนะแพรว: อ่อ ชุดฉันเตรียมให้แกแล้วนะน้ำฟ้า: เค ๆ ได้ ๆทำไมวันนี้ยัยแพรวมาแปลก ๆ ต้องมีอะไรเกิดขึ้นกับเพื่อนเธอแน่ ๆก๊อกๆ “ไวกว่าที่คิดแฮะ ยัยนี้คงซิ่งมาอีกตามเคย”แพรวเพื่อนเธอนอกจากจะสวยแซ่บแล้วยังชื่นชอบความเร็วเป็นอย่างมาก และที่สำคัญเจ้าหล่อนเป็นนักแข่งรถอีกด้วย“น้ำฟ้า แกเตรียมใจไว้เลย ฉันจะพาแกไปผับ L” แพรวพูดด้วยสีหน้าบึ้งตึง เดินก่อนยกเดินอ้อมมาทรุดตัวนั่งลงที่โซฟา “ห่ะ แกว่าไงนะ”“ฉันจะพาแกไปผับ L”แพรวกอดอกพูด พร้อมกดพิมพ์โทรศัพท์หาใครซักคน“เฮ้ย ดะเดี๋ยวนะแต่ว่า!!!”น้ำฟ้ามองเพื่อนรักด้วยสีหน้าประหลาดใจ ที่เจ้าตัวนั้นก่อนหน้านี้สาปส่งผับของคุณชายเสืออย่างสาดเสียเทเสีย“ทำไมแกไม่ไปผับอื่น ผับออกจะเยอะแยะ”ผับ L น้ำฟ้าไม่อยากแม้เฉียดตัวเข้าไปใกล้เลยซักนิด มันคือที่ที่เขาคนนั้นใช้ย่ำยีเธอ ในตอนแรกคิดว่าจะทำใจได้แล้วที่ไหนได้เพียงแค่ได้กลิ่นน้ำหอมของเขาใจมันก็อ่อนยวบไปหมดซะแล้ว เฮ้อ!“ก็….จะไปง้อผัว” แพรวพู
ผับ L "ป่ะ ยัยน้ำฟ้าเข้าไปกัน" "เออ...คือ" "แกจะป๊อดไม่ได้นะ มาถึงที่แล้ว แกต้องสู้" แพรวพูดพร้อมชูกำปั้น น้ำฟ้ายืนหายใจเข้าลึก ๆ "ฮึบ" คืนนี้เธอต้องทำให้เขามองเธอให้ได้ "ป่ะ ฉันพร้อมแล้ว" "ดีค่ะเพื่อน! Let's go!" น้ำฟ้าที่พอมาถึงโต๊ะ โซน VIP ที่จองไว้ ก็กวาดสายตามองตรงไปยังโซน VIP ของเจ้าของร้านทันที " หึคงขาดไม่ได้เลยสินะ เสือยังไงก็คงเป็นเสืออยู่วันยังค่ำ”เจ้าของแผ่นหลังกว้างที่กำลังนั่งโอบกอดสองสาวอวบอั๋นแนบอกแกร่งอยู่นั้น เธอมองแค่ข้างหลังก็จำได้แล้วว่าเป็นเขา "อึก อึก อึก!!!" น้ำฟ้าดื่มย้อมใจ ร่างบางแต่อวบอิ่มไปทุกสัดส่วนยกแก้วดื่มเอา ๆ เพื่อย้อมใจ "เฮ้ยย น้ำฟ้าใจเย็น พึ่งมานั่นเองนะ" "อือ ขออีก!" น้ำฟ้าพูดกับเพื่อนแต่สายตาเอาแต่จ้องเจ้าของร่างหนา "พอก่อน ฉันไม่ลากแกกลับนะย่ะ" แพรวกอดอกบอกเพื่อนสาว "ใครบอกฉันจะกลับ ฉันจานอนนี่ หึหึ" น้ำฟ้ายิ้มอย่างหมายมาด "ว๊าวววว ไม่เบานะเพื่อนเรา" "ป่ะ แดนซ์กัน"น้ำฟ้าลากแขนแพรวออกไปเต้นท่ามกลางเหล่านักท่องราตรีมากมาย ทันทีที่ออกไปยืนกลางฟลอร์สองสาวก็เป็นที่จับจ้องของหนุ่ม ๆ ทั้งหลายด้วยรูปร่างเย้ายวนชว
"ช้า ๆ ๆ น้ำฟ้า เดินม่ายทันนนน""แม่ง!! มานี่ ไม่ทันใจจริง ๆ""คุณเสือครับ""ค่อยคุย!!! อย่าให้ใครรบกวน ดูร้านด้วยนะ!""ครับ""เสือ เสือคะ อื้ออ น้ำฟ้าร้อนน อ๊าาา!" น้ำฟ้าเริ่มลูบไล้ตามกล้ามเนื้อเเน่นของร่างหนา มองร่างสูงพร้อมกัดปากยั่วเบา ๆ น้ำฟ้าตอนนี้ที่พอมีสติอยู่บ้างจึงทำตามหนังที่แพรวเอาให้ดู พยายามยั่วร่างหน้าสุดแรง วันนี้ยังไงต้องสำเร็จ"ซี๊ดดดดส์ แม่งยันเช้าแน่!""ถอดเสื้อให้ฉัน เร็ว!"เสือสั่งพร้อมวางร่างบางลงเตียงคิงส์ไซต์สีแดงเลือดนก ร่างบางลุกขึ้นแล้วคลานมาหาร่างสูง ท่าคลานทำให้เนินเนื้อสองข้างออกมาโชว์ให้เสือที่กำลังกระหายสวาทได้เห็นเต็มตา"ฮึ่มม!" อดทนไว้เว้ยไอ้เสือ เดี๋ยวยัยนี่ได้ใจกันไปใหญ่ น้ำฟ้าเงยหน้าสบตาหวานฉ่ำกับร่างสูง นิ้วก็ไล่แกะกระดุมจนหลุดทุกเม็ด ก่อนที่มือบางของเจ้าตัวจะย้ายเลื่อนลงมาจะปลดเข็มขัด"อ๊ะ!""ไม่ไหวแล้ว! แม่งยั่วดีนัก""แควก!!"เสียงเดรสตัวสวยถูกเสือฉีกจนขาดวิ่นขาด และตอนนี้มันไม่ต่างจากเศษผ้าเลยซักนิด ก่อนที่ร่างสูงกระชากมันออกได้ง่าย ๆ "สวย" พลันความงามปรากฏให้เห็น เสือที่กำลังกระหายอดไม่ได้ที่จะตะลึงกับความใหญ่โตของเ
น้ำฟ้าไม่รู้ว่าตัวเองนั้นหลับไปนานแค่ไหน ตอนนี้รู้เพียงว่าร่างกายเมื่อยขบ พลันถูกความเจ็บจี๊ดจู่โจมยามพลิกตัว เจ้าตัวรับรู้ได้ถึงความปวดร้าวที่บริเวณเอวบางและท้องน้อย คิ้วบางขมวดมุ่นทั้งที่ยังไม่ลืมตาก่อนจะส่งเสียงครางหวานออกมายามเมื่อพลิกตัวไปอีกฝั่ง"อ่าห์ ปวดชะมัด หือ""หึ! ก็โดนล่อซะขนาดนั้น ไม่ปวดสิแปลก"เสือที่นั่งอัดบุหรี่เข้าปอดบนโซฟาหรูตัวใหญ่นั่งมองน้ำฟ้ามาพักใหญ่ บี้บุหรี่ลงในที่รองบุหรี่ เป่าพ่นควันสีเทาออกมาอย่างใจเย็น ลุกเดินอวดแผงอกแกร่งลอนกล้ามเนื้อเรียงสวยดูเซ็กซี่จนน่าลูบไล้ แถมที่อกยังสักรูปเสือไว้ที่อกด้านซ้าย กายแกร่งตรงมายังน้ำฟ้าที่นอนจ้องมองเสือตาโตวาววับอยู่‘หื้อ’ น้ำฟ้าตาเบิกกว้างขึ้นอย่างตกใจก่อนจะเผยยิ้มกว้างออกมาเมื่อครั้งนี้เสือไม่ได้ทิ้งเธอไปเหมือนครั้งแรกของเรา ก่อนจะมองไปยังต้นเสียงทุ่มต่ำแล้วกลืนน้ำลายกับภาพตรงหน้าไม่ได้"ให้ตายเถอะเซ็กซี่ชะมัด"น้ำฟ้ากรี๊ดในใจกับภาพยั่วยวนตรงหน้า เธอเองไม่ใช่คนหมกมุ่นในเรื่องอย่างว่าแต่ภาพตรงหน้าตอนนี้ทำให้ความคิดอดที่จะหวนไปยังค่ำคืนร้อนแรงที่ผ่านมาไม่ได้ พลันปากเล็กเผลอกัดริมฝีปากของตัวเองอย่างไม่รู้ตัว ก่อนจะพยา
เสือที่งัวเงียตื่นขึ้นมาในห้องพักที่ผับของตนมองเห็นโทรศัพท์ที่ดับสนิทก็รีบคว้าเปิดเครื่องทันที ก่อนจะมองดูเวลาที่โชว์อยู่หน้าจอก็ต้องตาโต นี่มันเกือบบ่ายสามแล้วรึนี่! ตาคมมองร่างอวบอิ่มที่ตนนั้นกกกอดมาทั้งวันทั้งคืน ก่อนจะค่อย ๆ ขยับตัววาดขาลงจากเตียงอย่างแผ่วเบาด้วยกลัวว่าจะไปรบกวนการนอนของคนตัวเล็กเข้า“ซี๊ด”ทันทีที่เท้าแตะพื้นก็ต้องสูดปากซี๊ดออกมาจากอาการปวดร้าวเล็กน้อยตรงช่วงเอว นี่! ทำเอวเอวเคล็ดเลยรึนี่ ให้ตายเถอะเขายังเอวยอก คนร่างบางจะเป็นเช่นไรนี่ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด!เสียงโทรศัพท์เครื่องหรูของตนที่ดังขึ้นทำให้เสือต้องรีบกดรับ ก่อนจะเบาใจเมื่อมันไม่ได้รบกวนการนอนของคนตัวเล็ก ก่อนจะกดวางอย่างหงุดหงิดเมื่อถูกล้อเลียนเข้า ซึ่งปลายสายนั้นไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจากเพื่อนเวรอย่างไอ้กราฟที่โทรมาเย้ยตนว่ากลืนน้ำลายตัวเอง แม่ง! ถามยังยั๊วะว่าตั้งแต่เมื่อวานจนบ่ายเขาและเธอนั้นยังไม่ได้ออกจากผับเลยทั้งสองคนกราฟ : คุณชายเสือ มึงนี่นะ! ฮ่า ฮ่า ไอ้เชี่ยนี่มันบ่ายแล้วนะเว้ย ยังไม่ออกจากผับกันอีกหรอวะเสือ : เสือก!กราฟ : เสียงแหบเลยนะมึง ฮ่า ฮ่า ! กูเป็นห่วงนะเว้ย มึงก็อย่าหักโหมมากล่ะ กุว่าแล้วมึ
“จะไปไหน เดี๋ยวก็ล้มลงไปกองที่พื้นอีกอ่ะ”“ปะปล่อยก่อน มะเมื่อคืนเสือไม่ได้ป้องกัน”“รู้หน่า! แถมฉันยังพ่นเข้าตัวเธอทุกหยดรู้รึป่าว หือคนสวย’เสือใช้นิ้วเรียวยาวเชยคางมนขึ้นก่อนจะแสยะยิ้มร้ายชิดใบหน้าที่ตอนนี้เบิกตาโตอย่างตกใจ ให้ตายเถอะไม่ว่ายัยนี่จะขยับไปไหน จะพูดอะไรทำไมมันดูหวานละมุนน่ารักน่าชังไปหมดแถมใบหน้าและหน้าอกนุ่มหยุ่นที่ทั้งใหญ่ทั้งเด้งสู้มือเขาทั้งคืนนั้นอีกละเซ็กซี่ถูกใจและร้อนแรงชะมัด และตอนนี้เนินอกอิ่มที่โผล่พ้นขอบเสื้อเชิ้ตของตนที่สวมให้ร่างบางนั่นอีกละ โนบราซะด้วย อึก! เสือไล่มองแล้วอดที่จะกลืนน้ำลายไม่ได้น้ำฟ้าค้ำดันอกแกร่งให้ออกห่างจากเธอก่อนจะพยายามดิ้นออกจากอ้อมกอดของเขา ไม่ได้เธอยังไม่พร้อม“คนบ้า! ทำไมไม่ป้องกันเล่า”“ก็เอาสดมันฟินกว่า”“หื้อ! พูดมาได้และจะทำยังไงล่ะทีนี้ นี่มันกี่โมงแล้วเนี่ย ละแล้วถ้าฉันทะ...”“ไม่ต้องห่วงฉันไม่มีวันปล่อยมีลูกกับผู้หญิงที่เข้ามาถวายตัวให้ฉันจ้วงฟรี ๆ ถึงที่เหมือนเธอแน่!”ฉึก! ความรู้สึกเมื่อได้ฟังถ้อยคำแสลงใจนั้นเฉือนหัวใจน้ำฟ้าอย่างจัง อีกแล้วเอาอีกแล้วคราวนี้ไม่ได้ปาเงินใส่หน้าแต่เป็นคำพูดที่ทำให้รู้ว่าเธอนั้นไร้ค่าในสาย
ทันทีที่กลับมาถึงคอนโดน้ำฟ้าก็ฟุบหน้าลงปล่อยโฮกับหมอน น้ำตาที่ไหลอาบจากความเสียใจ จากคำพูดร้ายกาจของวัชรพลทำให้เจ้าตัวสะอึกสะอื้นเสียใจเป็นอย่างมาก“ฮึก คนบ้า คนใจร้าย ฟะฟ้าจะไม่รักแล้ว ฮือ”ร่างบางที่สะท้อนขึ้นลงอย่างหน้าสงสารตามแรงสะอื้น ก่อนที่จะสูดหายใจแรง ๆ ใช้มือป้ายน้ำตาที่ไหลไม่หยุดราวเขื่อนแตกในตอนนี้ออกจากแก้มนวลเมื่อเสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์แผดดังขึ้นน้ำฟ้า : ฮะฮัลโหลแพรวแพรวา : ยัยน้ำฟ้า ! ยัยเพื่อนบ้า ปิดเครื่อง เงียบ ไม่โทรกลับ แกรู้มั๊ยฉันโทรหาสายแทบไหม้แล้วเนี่ย! แกหายไปไหนมาฉันเป็นห่วงแกแทบแย่! ไปกับคุณชายเสือมาใช่ป่ะ ไหน ๆ เล่าเลย ๆแพรวาแผดเสียงระรัวคำถามเป็นชุดจนน้ำฟ้าต้องดึงโทรศัพท์ออกห่าง หากไม่ทำอย่างงั้นมีหวังหูต้องแตกเป็นแน่ ๆน้ำฟ้า : ขอโทษที่ไมได้โทรบอก ฮะฮึกใช่ไปกับเขามา แพรวฉันจะมูฟออนแล้ว ม่ะอยากได้แล้ว ฮือ ฮึกแพรวา : ยัยฟ้าแกร้องไห้ ตอนนี้อยู่ไหนแพรวาเมื่อรู้ว่าเพื่อนอยู่ที่คอนโดก็รีบบึ่งรถมาด้วยความเป็นห่วง เพื่อนเธอร้องไห้อีกแล้วไอ้คุณชายเสือทำเพื่อนเธอร้องไห้อีกแล้ว โธ่! ไม่น่าพายัยน้ำฟ้าไปป้อนเข้าปากเสือถึงถ้ำเลย รอบที่แล้วถูกกระทำย่ำยีจนสภาพดูไม
แปะ แปะ แปะ!“นี่หล่อน! เธอควรไปเรียนการแสดงนะ เกรดน่าจะสูงเชียว ตอแหลได้ใจฉันจริง จริง หึ! ”แพรวาที่มองดูอยู่นานอดใจไม่ไหวที่จะเข้าไปพูดกับนาเดียร์“นี่แก!’“หยุด! ถ้าเธอกล้าตบแฟนฉัน ไม่รับประกันนะว่าศพเธอจะสวยรึป่าว ”ฟาร์มที่เห็นสาวเจ้าง้างมือเตรียมตบแฟนสาวของตนก็เข้าไปบังร่างเธอไว้ทันทีก่อนจะพูดเสียงเหี้ยมขู่เจ้าตัวออกไป“กรี๊ด ไอ้พวกโง่!”นาเดียร์กระทืบเท้ากรีดร้องแหลมสูงก่อนจะเห็นซ้ายหันขวาก็เห็นแต่คนที่หัวเราะยิ้มขบขันให้ตนจึงรีบก้มคว้ากระเป๋าแล้วรีบเดินแกมวิ่งออกไปอย่างอับอาย“เสือ”“หื้ม ว่าไงครับ!”เมื่อขึ้นมาบนรถหรูน้ำฟ้าจึงเป็นฝ่ายเปิดบทสนทนาอย่างทนไม่ไหวที่เสือเอาแต่เงียบและตั้งหน้าตั้งตาขับรถไม่พูดไม่จา“เธอเป็นแฟน...”“อดีต! ช่างเถอะอย่าพูดถึงคนอื่นเลย”ทันทีที่รถจอดที่ลานจอดรถพิเศษของคนโดหรูของตน ร่างสูงรีบวาดเท้าลงจากรถอ้อมไปเปิดประตูให้ร่างบาง และเหมือนน้ำฟ้าจะโอ้เอ้ไม่ทันใจเขาแขนแกร่งจึงเข้าช้อนอุ้มร่างบางขึ้นในอ้อมแขน“ว๊าย คนบ้าทะทำอะไร”น้ำฟ้าที่ไม่ทันตั้งตัว มือวาดโอบกอดรอยลำคอหนาอย่างตกใจ“เธอช้าอ่ะ ฮื้ม”เสืออดที่จะก้มหน้าลงไปหอมฟัดแก้มหอมนุ่ม ของน้ำฟ้าไปมาอย
“เสือ เดี๋ยวสายแล้วหยุดก่อนคนบ้า! ฟ้าจะโกธรแล้วนะ”“ครับ ๆ พอแล้วครับ ม๊วฟ ฮื้ม”ก่อนที่จะก้าวออกจากห้องเสือฉุกคิดขึ้นได้ว่าข้าวของของหญิงสาวที่ตนให้ลูกน้องไปกวาดซื้อกลับมายังอยู่อีกห้องจึงจับจูงน้ำฟ้าให้เดินไปดูเผื่อมีของจะเอาไปที่มหาวิทยาลัยด้วยน้ำฟ้าเดินตามไปยังทิศทางที่เสือจับจูงอย่างงง ๆ ก่อนจะเบิกตากว้างวิ่งถลาเข้าไปจับดูข้าวของที่วางกองอยู่บนเตียง“มาอยู่นี้ได้ยังไงกัน ทุกชิ้นเลย เสือ”น้ำฟ้าเงยหน้าขึ้นมองเสือพร้อมกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยคำถาม“อื้ม ฉันว่ามันคงสำคัญกับเธอเลยตามไปซื้อมาเก็บไว้”เมื่อได้ฟังคำตอบน้ำฟ้าถึงกับน้ำตาซึม ถลาลงจากเตียงวิ่งไปกอดร่างหนาแน่น ก่อนจะผละแล้วเขย่งเข้าขึ้นจูบปลายคางหนา แล้วรั้งคอเสือให้ลงมารับจูบหวาน ๆ จากเธอเป็นการขอบคุณ“ขอบคุณนะคะ อื้ม อ๊า หือ”เสือปลดมือน้ำฟ้าออกจากคอก่อนจะก้มกระซิบชิดปากอิ่ม ส่งยิ้มกรุ่มกริ่มบาดใจน้ำฟ้าเป็นการทิ้งท้าย“พอก่อนคนดี เดี๋ยวไม่ได้ไปเรียนกันพอดี”สิ้นเสียงเขาเป็นน้ำฟ้าที่เขินอายเสียเอง หน้านวลแดงก่ำอย่างห้ามไม่ได้ ก่อนที่มือใหญ่จะคว้าฉวยข้อมือเล็กเดินประคองโอบเอวออกไปไม่หางณ มหาวิทยาลัยร่างสูงเจ้าของใบหน้าหล่อเ
“ครับคุณแม่!”“เจ้าตัวดี บอกมานะเอาลูกสาวเขาไปกกไว้ที่ไหน หน็อยเอาเงินฉันมาใช้หนี้ฉันหรอฮ่ะ! ลูกเขามีพ่อมีแม่นะ ถึงกับยอมเสีย 10 ล้านนี่! รีบพาเธอมาหาพ่อกับแม่เลยนะ แม่อยากเห็นหน้าลูกสะใภ้แล้วล่ะ ”“โธ่! คุณหญิง นึกว่าเรื่องอะไร ตกใจหมดเลย”เสือที่กำลังไล้นิ้วไปมาบนแขนกลมกลึงเนียนนุ่มของน้ำฟ้าที่หลับพริ้มอยู่บนตักแกร่งของตนยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี“ครับ ๆ ได้ครับคุณหญิง ไว้ว่าง ๆ ผมพาเข้าไปนะครับ”หลังวางสายเสืออดที่จะหัวเราะกับความตื่นเต้นของมารดาไม่ได้ ก่อนจะก้มลงไปสูดดมแก้มนุ่มใสหนัก ๆ พร้อมฟัดไปมาอย่างนึกหมั่นเขี้ยว“อื้อ อย่ากวน”น้ำฟ้ารู้สึกราวมีอะไรเปียกชื้นมายุ่มย่ามกับแก้มของตนจึงพลิกตัวไปอีกด้านก่อนจะยกมือขึ้นเกี่ยวกอดเอวสอบอย่างไม่รู้ตัว“อื้ม! กรอด ยัยแม่มดขนาดหลับยังก่อกวนฉันได้นะ ฮื้ม”เสือกำมือแน่นอย่างพยายามระงับอารมณ์ปวดตุบ ๆ ที่บริเวณกึ่งกลางกายแกร่ง ก่อนจะอดใจไม่ไหวก้มลงไปฟัดแก้มหนุ่มพักใหญ่ก่อนจะใช้ฟันคมงับกัดเบา ๆ อย่างหมั่นเขี้ยว…..“น้ำฟ้า ๆ ตื่นมากินข้าวก่อนเร็ว”“อื้ม อื้อ เมื่อยชะมัด”“มานี่เร็วเข้า”น้ำฟ้าวาดขาลงจากเตียงทั้งที่ไม่ลืมตา ก่อนที่จะปรือตาน้อย ๆ เ
เสือที่รู้สึกตัวตื่นมาในตอนสายของวัน ตาคมหรี่ลงเมื่อแสงสว่างที่เล็ดลอดผ่านผ้าม่านเข้ามาแยงเข้าตาคมอย่างจัง ก่อนที่ตาจะเสมองร่างบางที่ตนนอนกกกอดมาทั้งคืน พลันปากหนายกยิ้มขึ้นอย่าพอใจอดที่จะก้มลงไปหอมแก้มเนียนใสของสาวเจ้าไม่ได้“อื้อ จะนอน”น้ำฟ้าพลิกหลบหนวดแหลมที่ทิ้มหน้าตนไปอีกด้าน“น่ารักจริง ๆ”ก่อนจะอดใจไม่ไหวก้มลงไปไล่จูบตามลาดไหล่เนียนจนพอใจก็ ผละไปอาบน้ำชำระร่างกายให้สดชื่น เสร็จแล้วก็ออกไปห้องทำงานจัดการสั่งลูกน้องให้ไปสืบว่าน้ำฟ้ามีเรื่องจำเป็นอะไรต้องใช้เงินจนต้องเอาของออกมาขาย และมาทำงานเปลืองเนื้อเปลืองตัวนุ่งน้อยห่มน้อยที่ร้านของตน ซึ่งทำให้เขาโกธรเป็นอย่างมากแต่ก็เลือกที่จะใจเย็นที่สุดจะไม่ทำให้เธอต้องร้องไห้เสียใจกับการกระทำของตนอีกแล้ว และจะไม่ยอมให้เธอต้องห่างจากเขาแม้วินาทีเดียวตอนนี้เขารู้ใจตัวเองแล้วว่าขาดเธอไม่ได้ ‘ยัยน้ำฟ้า ยัยลูกเป็ดขี้เหร่ของเขา’ คิดถึงตรงนี้และย้อนคิดไปถึงจุดเริ่มต้นความสัมพันธ์ของเขาและเธอก็หัวเราะน้อย ๆ ออกมากับความตลกของโชคชะตาของเขาและเธอ“อื้อ ปวดชะมัด ซี๊ด”น้ำฟ้ารู้สึกร่างกายผ่านการใช้งานมาอย่างหนักราวกับโดนของหนักทุบเข้าที่เอวบางของเธออ
“ห๊ะ เธอเป็นเด็กนายไม่ใช่หรอไปทำอะไรตรงนั้นกันเล่า”อาร์ตได้แต่งุง ก่อนจะถูกผู้เป็นนายเรียกให้เข้าไปในห้องทำงาน“ไอ้อาร์ต เกิดอะไรขึ้นกันทำไมวันนี้ในร้านดูเสียงดังฮือฮายิ่งกว่าทุกวัน”“เอ่อมีพีอาร์มาใหม่ครับนาย”“อ๋อ คงแจ่มเลยละสิ”“อะเอ่อ”อาร์ตตะกุกตะกักจะให้ตอบว่าอะไรดีละ ถ้าตอบไปแล้วนายรู้ว่าเป็นใครคงไม่พ้นถูกกระทืบเป็นแน่เผลอ ๆ คงไม่แคล้วถูกไล่ออกเป็นแน่“มึงจะตะกุกตะกักทำไมว่ะ”“เอ่อ คือคุณน้ำฟ้าหนะครับนาย”“อะไรนั่นมันเมียกู”ก่อนที่จะฉุกคิดขึ้นมากรามแกรงก็บดกันแน่น หน้าตึงขึ้นมาทันที“มึงอย่าบอกนะว่าน้ำฟ้าคือพีอาร์คนใหม่”“คะครับ”“แม่งหาเรื่อง ไปเลยมึงไปบอกพี่พนาทำยังไงก็ได้ห้ามให้ใครหน้าไหนจับตัวเมียกู ”“ครับ ๆ”คล้อยหลังลูกน้องเสือก็สืบเข้าไปยังกระจกเพื่อมองหาแม่ตัวดี พลันสายตากวาดไปเห็นร่างเย้ายวนที่สวมใส่ชุดทั้งรัดแน่น ทั้งสั้นจู๋ กำลังวาดลวดลายยั่ยยวนกลางเวที มือแกร่งกำแน่น กรามแกร่งถูกบดจนขึ้นเป็นสันนูน“แม่ตัวดี โดนแน่! กล้าไปเต้นยั่วยวนผู้ชายอื่นถามผัวแบบเขารึยัง ให้ตายเถอะ! พ่อจะจับล่อจนฟ้าเหลืองให้ไม่ไปเที่ยวเร่เปิดเนื้อโชว์หนังให้ใครต่อใครได้เห็นอีก ฮึ่ย!”อาร์ตอด
“วันนี้น้ำฟ้าไปไหนมาบ้าง”วัชรพลนั่งยกเหล้าขึ้นดื่มตั้งแต่หัววัน ก่อนจะถามถึงข่าวน้ำฟ้าจากลูกน้องที่ตนนั้นให้ตามเฝ้า หลังจากวันที่ตนหักหายน้ำใจของเธอวันนั้นเขาก็ไม่สามารถข่มตาหลับอย่างสนิทได้เลย หลับตาทีไรเห็นแต่ภาพใบหน้าที่อาบชุ่มไปด้วยน้ำตาและเนื้อตัวที่สั่นเทาราวกับลูกนกของเจ้าตัว และแม้แต่ที่มหาลัยจากที่แต่ก่อนจะถูกสายตากลมโตของเจ้าหล่อนเฝ้ามองวันนี้กลับเมินกันเสียได้ มันน่าน้อยใจนัก พอได้กันแล้วก็คิดจะทิ้งกันรึไงยัยแม่มด“คุณน้ำฟ้าหลังแยกจากเพื่อนเธอก็ไปห้างครับเห็นหอบของเข้าไปร้านรับจำนำของแบรนด์เนมครับ”“ฮึ ร้านจำนำของแบรนด์เนมหรอ ” วัชรพลขมวดคิ้วมุ่น น้ำฟ้าไปร้านจำนำ ไปทำไมกันเมื่อเห็นเจ้านายหนุ่มขมวดคิ้วสงสัยจึงไม่รอช้า รีบรายงานต่อทันที“เจ้าของร้านบอกว่า เจ้าของต้องการขายเพราะเดือดร้อนเรื่องเงินครับ”“เดือดร้อนเรื่องเงิน”เมื่อได้รู้ในสิ่งที่ร่างบางทำก็สะบัดมือเบา ๆ เป็นการบอกลูกน้องว่าเขานั้นต้องการอยากอยู่คนเดียว น้ำฟ้าเดือดร้อนเรื่องเงินจนต้องเอาข้าวของออกมาขายเลยหรอ“เดี๋ยวรวิชช์ ไปซื้อของที่น้ำฟ้าเอาไปขายมาไว้ให้หมด”“เอ่อ ครับนายน้อย”“หึ! มีผัวรวยขนาดนี้ทำไมเจ้าตัวไ
ณ ผับ Lสองสาวสวมใส่ชุดนักศึกษารัดรูป ทรวดทรงองค์เอวเย้ายวน ใบหน้าหวานปนเซ็กซี่สวมแว่นดำเดินอยู่ด้านหน้าของร้านก่อนแพรวาจะเป็นฝ่ายกดโทรหาแฟนหนุ่มอย่างฟาร์มให้ออกมาหาตน งานนี้คงต้องพึ่งเขาแล้วล่ะก่อนที่แพรวาจะไม่ลืมกำชับว่าห้ามบอกเล้าเรืองนี้ให้เพื่อนเขาคนอื่น ๆ ฟังอย่างเด็ดขาด“นี่มันเรื่องอะไรกัน”ฟาร์มเมื่อมาถึงก็เอ่ยถามแฟนสาวอย่างงง ๆ“เอ่อ คือพอดีน้ำฟ้าเดือดร้อนมีเรื่องจำเป็นต้องใช้เงินหนะเธอ ซึ่งมันจำนวนเยอะมาก ๆ”แพรวาตรงเข้ากอดแขนแฟนหนุ่มก่อนจะพูดถึงเหตุผลที่เธอเรียกเขามาที่นี่“ก็นึกว่าเรื่องอะไร เรื่องนี้บอกเราก็ได้จะเท่าไหร่กัน”แฟนสาวตนนี่ก็ทำคล้ายไม่รู้รึเช่นไรว่าเขาเป็นถึงลูกชายเพียงคนเดียวของแม่เลี้ยงเมืองเหนือพิณนาราเชียวนะ“10 ล้าน! หนะฟาร์ม”“ห๊ะ! สะสิบล้าน”ฟาร์มตกใจกับจำนวนที่มากถึงสิบล้านบ้านนี่เจ้าหล่อนจะเอาเงินไปทำอะไรมากมายถึงเพียงนั้นกันเล่า สิบล้านนั่นน้อยที่ไหนกัน“แล้วเธอจะเอาไปทำอะไรตั้งมากมายขนาดนั้นกัน เรามีไม่ถึงอ่ะ ช่วยได้เต็มที่แค่หนึ่งล้านนะ”“ไม่เป็นไรฟาร์มขอบใจนะ แค่ฟาร์มช่วยเราเข้าทำงานที่นี่ได้ก็พอ”“นี่! อย่าบอกนะว่าจะมาเป็นเด็กร้านไอ้เสือ ถ้างั
น้ำฟ้าคิดไม่ตกว่าเงินมากมายถึง 10 ล้านบาทนั้นจะหาจากที่ไหนได้ในเวลาเพียง 1 เดือน ได้แต่นั่งทอดถอนหายใจไปมาอย่างท้อแท้ก่อนจะลุกทยอยขนเอาข้าวของเครื่องประดับที่มีอยู่ออกมาเพื่อจะนำไปขายในวันพรุ่งนี้“น้ำฟ้ากลับมารึยัง”“มาแล้วครับนายน้อย แต่ท่าทางดูไม่สู้ดีนัก”พนาไม่รู้ว่าตนนั้นจะรายงานเกินหน้าที่ไปมากรึไม่แต่ด้วยท่าทางหมดอาลัยตายอยากเศร้าสร้อยของเธอที่ฟังจากลูกน้องรายงานมานั้นก็ทำให้นึกสงสารไม่ได้“เป็นอะไร!”วัชรพลเมื่อได้ฟังรายงานจากลูกน้องก็นึกเป็นห่วงน้ำฟ้าขึ้นมาจึงกดต่อสายหาแม่คนเจ้าน้ำตาที่ก่อกวนจิตใจตนจนไม่เป็นอันทำอะไรมาทั้งวัน แต่กลับต้องหงุดหงิดจนหัวเสียเมื่อพบว่าเจ้าตัวนั้นคงบล็อกเบอร์ตนซะแล้ว เมื่อเปลี่ยนมากดเปลี่ยนเข้าโซเชียลทันที ก่อนจะกดทักทั้งไลน์ ไอจี เฟสบุ๊ค“ให้ตายเถอะ! น้ำฟ้าจะเอาอย่างนี้ใช่มั๊ย เหอะใครสนใจเธอกัน”เสือขว้างปาโทรศัพท์ไปที่โซฟาตัวยาวอย่างอารมณ์เสีย วันนี้ไม่มีอะไรได้ดั่งใจเลยสักอย่างสินะ เมื่อทนความหงุดหงิดงุ่นง่านไม่ไหวอีกต่อไปจึงตรงไปคว้าเหล้ายกกรอกเข้าปากเพื่อหวังจะช่วยดับอารมณ์โมโหของตนลงได้บ้าง“เอิ๊ก น้ำฟ้า! ขอโทษ ยัยบ้าได้ฉันแล้วจะทิ้งรึไงกัน
เสียงโทรศัพท์ที่แผดเสียงดังนับสิบรอบได้ในที่สุดก็แน่นิ่งไป ส่วนผู้เป็นเจ้าของนั่นนอนนิ่งน้ำตาไหลแช่น้ำอุ่นเพื่อบรรเทาอาการเมื่อขบของร่างกายอยู่ในเวลานี้ จนน้ำฟ้ารู้สึกว่าร่างกายเริ่มทุเลาความเมื่อยขบลงบ้างแล้วจึงลุกพยุงกายออกจากอ่างจากุชชี่หากแต่แรงสะอื้นน้อย ๆ ยังคงมีอยู่ ก่อนจะกระแทกลมหายใจหนัก ๆ ออกมาพอหัวโล่งทีไรความคิดกลับหวนไปนึกถึงเขาทุกทีสินะ! น้ำฟ้าคนโง่นับจากวันนี้จะไม่ขอยุ่งเกี่ยวด้วยอีกต่อไป ในเมื่อไม่เห็นค่ากันงั้นก็สู้ถอยกลับมารักตัวเองไม่ดีกว่าหรือ หึ! ปากบางเหยียดยิ้มอย่างนึกสมเพชตนเองเป็นยังไงล่ะความรักที่ไขว้คว้าหา เจ็บดีมั๊ยละน้ำฟ้า! วันนี้โง่ให้พอ! เท้าก้าวเดินตรงไปยังตู้เสื้อผ้าวันนี้น้ำฟ้านึกอยากกลับบ้านขึ้นมาไม่อยากอยู่ในห้องคนเดียวในตอนนี้และไม่อยากรบกวนเพื่อนอย่างแพรววาจึงเลือกที่จะกลับบ้านไปหาบิดามารดาเสียดีกว่า มือที่กำลังรูดไม้แขวนเสื้อเพื่อหาเสื้อตัวโปรดอยู่นั้นพลันชะงักกึก! เมื่อสายตาปะทะกับเสื้อยืดและเสื้อเชิ้ตของวัชรพลอยู่สองสามตัว มือเรียวละจากเสื้อตัวโปรดเปลี่ยนไปกระชากดึงเสื้อผ้าของ วัชรพลออกมาแทน ก่อนจะเดินไปกวาดเอาน้ำหอมและบรรดาข้าวของ