"ช้า ๆ ๆ น้ำฟ้า เดินม่ายทันนนน""แม่ง!! มานี่ ไม่ทันใจจริง ๆ""คุณเสือครับ""ค่อยคุย!!! อย่าให้ใครรบกวน ดูร้านด้วยนะ!""ครับ""เสือ เสือคะ อื้ออ น้ำฟ้าร้อนน อ๊าาา!" น้ำฟ้าเริ่มลูบไล้ตามกล้ามเนื้อเเน่นของร่างหนา มองร่างสูงพร้อมกัดปากยั่วเบา ๆ น้ำฟ้าตอนนี้ที่พอมีสติอยู่บ้างจึงทำตามหนังที่แพรวเอาให้ดู พยายามยั่วร่างหน้าสุดแรง วันนี้ยังไงต้องสำเร็จ"ซี๊ดดดดส์ แม่งยันเช้าแน่!""ถอดเสื้อให้ฉัน เร็ว!"เสือสั่งพร้อมวางร่างบางลงเตียงคิงส์ไซต์สีแดงเลือดนก ร่างบางลุกขึ้นแล้วคลานมาหาร่างสูง ท่าคลานทำให้เนินเนื้อสองข้างออกมาโชว์ให้เสือที่กำลังกระหายสวาทได้เห็นเต็มตา"ฮึ่มม!" อดทนไว้เว้ยไอ้เสือ เดี๋ยวยัยนี่ได้ใจกันไปใหญ่ น้ำฟ้าเงยหน้าสบตาหวานฉ่ำกับร่างสูง นิ้วก็ไล่แกะกระดุมจนหลุดทุกเม็ด ก่อนที่มือบางของเจ้าตัวจะย้ายเลื่อนลงมาจะปลดเข็มขัด"อ๊ะ!""ไม่ไหวแล้ว! แม่งยั่วดีนัก""แควก!!"เสียงเดรสตัวสวยถูกเสือฉีกจนขาดวิ่นขาด และตอนนี้มันไม่ต่างจากเศษผ้าเลยซักนิด ก่อนที่ร่างสูงกระชากมันออกได้ง่าย ๆ "สวย" พลันความงามปรากฏให้เห็น เสือที่กำลังกระหายอดไม่ได้ที่จะตะลึงกับความใหญ่โตของเ
น้ำฟ้าไม่รู้ว่าตัวเองนั้นหลับไปนานแค่ไหน ตอนนี้รู้เพียงว่าร่างกายเมื่อยขบ พลันถูกความเจ็บจี๊ดจู่โจมยามพลิกตัว เจ้าตัวรับรู้ได้ถึงความปวดร้าวที่บริเวณเอวบางและท้องน้อย คิ้วบางขมวดมุ่นทั้งที่ยังไม่ลืมตาก่อนจะส่งเสียงครางหวานออกมายามเมื่อพลิกตัวไปอีกฝั่ง"อ่าห์ ปวดชะมัด หือ""หึ! ก็โดนล่อซะขนาดนั้น ไม่ปวดสิแปลก"เสือที่นั่งอัดบุหรี่เข้าปอดบนโซฟาหรูตัวใหญ่นั่งมองน้ำฟ้ามาพักใหญ่ บี้บุหรี่ลงในที่รองบุหรี่ เป่าพ่นควันสีเทาออกมาอย่างใจเย็น ลุกเดินอวดแผงอกแกร่งลอนกล้ามเนื้อเรียงสวยดูเซ็กซี่จนน่าลูบไล้ แถมที่อกยังสักรูปเสือไว้ที่อกด้านซ้าย กายแกร่งตรงมายังน้ำฟ้าที่นอนจ้องมองเสือตาโตวาววับอยู่‘หื้อ’ น้ำฟ้าตาเบิกกว้างขึ้นอย่างตกใจก่อนจะเผยยิ้มกว้างออกมาเมื่อครั้งนี้เสือไม่ได้ทิ้งเธอไปเหมือนครั้งแรกของเรา ก่อนจะมองไปยังต้นเสียงทุ่มต่ำแล้วกลืนน้ำลายกับภาพตรงหน้าไม่ได้"ให้ตายเถอะเซ็กซี่ชะมัด"น้ำฟ้ากรี๊ดในใจกับภาพยั่วยวนตรงหน้า เธอเองไม่ใช่คนหมกมุ่นในเรื่องอย่างว่าแต่ภาพตรงหน้าตอนนี้ทำให้ความคิดอดที่จะหวนไปยังค่ำคืนร้อนแรงที่ผ่านมาไม่ได้ พลันปากเล็กเผลอกัดริมฝีปากของตัวเองอย่างไม่รู้ตัว ก่อนจะพยา
เสือที่งัวเงียตื่นขึ้นมาในห้องพักที่ผับของตนมองเห็นโทรศัพท์ที่ดับสนิทก็รีบคว้าเปิดเครื่องทันที ก่อนจะมองดูเวลาที่โชว์อยู่หน้าจอก็ต้องตาโต นี่มันเกือบบ่ายสามแล้วรึนี่! ตาคมมองร่างอวบอิ่มที่ตนนั้นกกกอดมาทั้งวันทั้งคืน ก่อนจะค่อย ๆ ขยับตัววาดขาลงจากเตียงอย่างแผ่วเบาด้วยกลัวว่าจะไปรบกวนการนอนของคนตัวเล็กเข้า“ซี๊ด”ทันทีที่เท้าแตะพื้นก็ต้องสูดปากซี๊ดออกมาจากอาการปวดร้าวเล็กน้อยตรงช่วงเอว นี่! ทำเอวเอวเคล็ดเลยรึนี่ ให้ตายเถอะเขายังเอวยอก คนร่างบางจะเป็นเช่นไรนี่ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด!เสียงโทรศัพท์เครื่องหรูของตนที่ดังขึ้นทำให้เสือต้องรีบกดรับ ก่อนจะเบาใจเมื่อมันไม่ได้รบกวนการนอนของคนตัวเล็ก ก่อนจะกดวางอย่างหงุดหงิดเมื่อถูกล้อเลียนเข้า ซึ่งปลายสายนั้นไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจากเพื่อนเวรอย่างไอ้กราฟที่โทรมาเย้ยตนว่ากลืนน้ำลายตัวเอง แม่ง! ถามยังยั๊วะว่าตั้งแต่เมื่อวานจนบ่ายเขาและเธอนั้นยังไม่ได้ออกจากผับเลยทั้งสองคนกราฟ : คุณชายเสือ มึงนี่นะ! ฮ่า ฮ่า ไอ้เชี่ยนี่มันบ่ายแล้วนะเว้ย ยังไม่ออกจากผับกันอีกหรอวะเสือ : เสือก!กราฟ : เสียงแหบเลยนะมึง ฮ่า ฮ่า ! กูเป็นห่วงนะเว้ย มึงก็อย่าหักโหมมากล่ะ กุว่าแล้วมึ
“จะไปไหน เดี๋ยวก็ล้มลงไปกองที่พื้นอีกอ่ะ”“ปะปล่อยก่อน มะเมื่อคืนเสือไม่ได้ป้องกัน”“รู้หน่า! แถมฉันยังพ่นเข้าตัวเธอทุกหยดรู้รึป่าว หือคนสวย’เสือใช้นิ้วเรียวยาวเชยคางมนขึ้นก่อนจะแสยะยิ้มร้ายชิดใบหน้าที่ตอนนี้เบิกตาโตอย่างตกใจ ให้ตายเถอะไม่ว่ายัยนี่จะขยับไปไหน จะพูดอะไรทำไมมันดูหวานละมุนน่ารักน่าชังไปหมดแถมใบหน้าและหน้าอกนุ่มหยุ่นที่ทั้งใหญ่ทั้งเด้งสู้มือเขาทั้งคืนนั้นอีกละเซ็กซี่ถูกใจและร้อนแรงชะมัด และตอนนี้เนินอกอิ่มที่โผล่พ้นขอบเสื้อเชิ้ตของตนที่สวมให้ร่างบางนั่นอีกละ โนบราซะด้วย อึก! เสือไล่มองแล้วอดที่จะกลืนน้ำลายไม่ได้น้ำฟ้าค้ำดันอกแกร่งให้ออกห่างจากเธอก่อนจะพยายามดิ้นออกจากอ้อมกอดของเขา ไม่ได้เธอยังไม่พร้อม“คนบ้า! ทำไมไม่ป้องกันเล่า”“ก็เอาสดมันฟินกว่า”“หื้อ! พูดมาได้และจะทำยังไงล่ะทีนี้ นี่มันกี่โมงแล้วเนี่ย ละแล้วถ้าฉันทะ...”“ไม่ต้องห่วงฉันไม่มีวันปล่อยมีลูกกับผู้หญิงที่เข้ามาถวายตัวให้ฉันจ้วงฟรี ๆ ถึงที่เหมือนเธอแน่!”ฉึก! ความรู้สึกเมื่อได้ฟังถ้อยคำแสลงใจนั้นเฉือนหัวใจน้ำฟ้าอย่างจัง อีกแล้วเอาอีกแล้วคราวนี้ไม่ได้ปาเงินใส่หน้าแต่เป็นคำพูดที่ทำให้รู้ว่าเธอนั้นไร้ค่าในสาย
ทันทีที่กลับมาถึงคอนโดน้ำฟ้าก็ฟุบหน้าลงปล่อยโฮกับหมอน น้ำตาที่ไหลอาบจากความเสียใจ จากคำพูดร้ายกาจของวัชรพลทำให้เจ้าตัวสะอึกสะอื้นเสียใจเป็นอย่างมาก“ฮึก คนบ้า คนใจร้าย ฟะฟ้าจะไม่รักแล้ว ฮือ”ร่างบางที่สะท้อนขึ้นลงอย่างหน้าสงสารตามแรงสะอื้น ก่อนที่จะสูดหายใจแรง ๆ ใช้มือป้ายน้ำตาที่ไหลไม่หยุดราวเขื่อนแตกในตอนนี้ออกจากแก้มนวลเมื่อเสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์แผดดังขึ้นน้ำฟ้า : ฮะฮัลโหลแพรวแพรวา : ยัยน้ำฟ้า ! ยัยเพื่อนบ้า ปิดเครื่อง เงียบ ไม่โทรกลับ แกรู้มั๊ยฉันโทรหาสายแทบไหม้แล้วเนี่ย! แกหายไปไหนมาฉันเป็นห่วงแกแทบแย่! ไปกับคุณชายเสือมาใช่ป่ะ ไหน ๆ เล่าเลย ๆแพรวาแผดเสียงระรัวคำถามเป็นชุดจนน้ำฟ้าต้องดึงโทรศัพท์ออกห่าง หากไม่ทำอย่างงั้นมีหวังหูต้องแตกเป็นแน่ ๆน้ำฟ้า : ขอโทษที่ไมได้โทรบอก ฮะฮึกใช่ไปกับเขามา แพรวฉันจะมูฟออนแล้ว ม่ะอยากได้แล้ว ฮือ ฮึกแพรวา : ยัยฟ้าแกร้องไห้ ตอนนี้อยู่ไหนแพรวาเมื่อรู้ว่าเพื่อนอยู่ที่คอนโดก็รีบบึ่งรถมาด้วยความเป็นห่วง เพื่อนเธอร้องไห้อีกแล้วไอ้คุณชายเสือทำเพื่อนเธอร้องไห้อีกแล้ว โธ่! ไม่น่าพายัยน้ำฟ้าไปป้อนเข้าปากเสือถึงถ้ำเลย รอบที่แล้วถูกกระทำย่ำยีจนสภาพดูไม
ฟาร์ม : ไอ้เชี่ย! เสือ มึงมันน่าตัวเมีย ไอ้คุณชายเลว มึงนะมึงกราฟ : อะไรว่ะคิน : พูดมาไอ้ฟาร์ม ไอ้เสือมันทำอะไรฟาร์ม : มึงถามมันสิ @เสือเสือ : กูทำอะไร!ฟาร์ม : ไอ้เลว มึงมันเห้!เสือ : ?การฟ : ไอ้ฟาร์มมึงพูดมาดิ รอมันตอบชาติหน้ากูจะรู้เรื่องป่ะเนี่ยคิน : จริงเสือขมวดคิ้วกับข้อความที่เพื่อนอย่างฟาร์มกล่าวหาฟาร์ม : มันตบน้ำฟ้า แม่ง! เลวเชี่ย ๆเสือที่เห็นข้อความก็เลิกคิ้วขึ้นอย่างแปลกใจ เขาเนี่ยนะจะตบยัยนั่น ตบด้วยมือหนะไม่มีทางเขาเป็นลูกผู้ชายพอและมารดากับบิดาก็เฝ้าสอนมาตลอดไม่มีทางที่จะลงไม้ลงมือกับผู้หญิงแน่ ๆ แต่เดี๋ยวนะ! พลันกรามแกร่งขบแน่นรีบพิมพ์ถามเพื่อนอย่างอยากรู้เสือ : มึงรู้ได้ยังไง ตอบ!เสือ : ไอ้เชี่ยฟาร์มตอบกู!เมื่อเห็นข้อความว่าสมาชิกในห้องแชทขึ้นอ่านทุกคนแต่ไอ้ตัวต้นเหตุยังไม่ตอบกลับมาจึงกดเบอร์โทรออกไปยังปลายสายอย่างร้อนใจ และรอสายเพียงไม่นานไอ้ตัวที่ทำให้ว้าวุ่นใจก็กดรับ“ไอ้ฟาร์ม มึงพูดมาดิใครตบใคร”“มึงไง! ไอ้เลว เชี่ยไอ้คุณชายต่อให้ไม่ชอบมึงก็ไม่จำเป็นต้องถึงขั้นลงไม้ลงมือป่าวว่ะ”“ใครทำ กูเนี่ยนะจะตบยัยนั่น หึ! ตบด้วยปากกูนี่สิไม่ว่า”เสือนึกถึงตอนที่เป
“ตื่นแล้วหรอ ยัยฟ้าแกดูสิ! นี่เราไม่ได้ไปทะเลกันนานแค่ไหนแล้ว”แพรวที่เลื่อนไถโซเชียลไปเรื่อย ๆ ระหว่ารอน้ำฟ้าตื่นก็เกิดความอยากไปเที่ยวทะเลขึ้นมา บิกินี่สวย ๆ ยั่ว ๆ แสงแดง สายลม ทะเล“อยากไปอ่ะ”“อืม ไปสิ วันไหนดีล่ะ”น้ำฟ้าพลิกตัวกลับขึ้นมาจ้องแพรวาที่กำลังจดจ่อกับโทรศัพท์ในมืออย่างตั้งใจ เช่นนั้นจึงคว้าของตนขึ้นมาบ้างก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าไปทะเลครั้งก่อนตนยังไม่ได้ลงรูปในไอจี เลยสักรูป“นี่ลืมได้ยังไงเนี่ย”“อะไรอ่ะ”“ก็รูปที่ไปทะเลครั้งก่อนอ่ะ ยังไม่ได้ลงเลย”“โธ่! ยัยเด๋อนี่เกือบจะสองอาทิตย์ได้แล้วมั้ง ลงคลิปนั้นด้วยเลยที่ฉันถ่ายให้อ่ะ ”แพรววบ่นเพื่อนอุบ“จะโป๊ไปมั๊ยอ่ะ”“โป๊บ้าบออะไรของแกกันไร้สาระ รีบเลยเร็ว ๆ รอกดไลค์อยู่ค่า”ไม่นานภาพและวิดีโอที่ถ่ายก็ถูกเจ้าของอัปโหลดลงโซเชียลทั้งเฟสบุ๊คและไอจี และผ่านไปไม่ถึง 10 นาทีเจ้าตัวก็ต้องตกใจกับทั้งยอดไลค์และยอดแชร์รวมถึงยอดคอมเม้นท์มากมายทั้งจากคนที่รู้จักและไม่รู้จักรวมถึงเพื่อนและพี่ ๆ ต่างคณะในมหาวิทยาลัยด้วยโอ้โห ทะเลใหญ่มากแสงแยกตาเว่อร์สวย!ช้างเผือกในป่าใหญ่น้องไม่ว่าพี่ขอแนะนำตัว....บลา ๆๆๆน้องเขาโสดมั๊ยว่ะ....จีบคร้าบ
น้ำฟ้าที่อยู่ ๆ ตอนนี้ไม่มีอะไรทำห้องทั้งห้องเงียบกริบมีเพียงเสียงของเครื่องปรับอากาศเท่านั้นที่พอส่งเสียงให้ห้องของตนไม่เงียบจนเกินไป ตอนแรกเพื่อนสาวของเธอบอกจะมานอนเป็นเพื่อนก่อนที่เมื่อครู่เจ้าตัวจะรับโทรศัพท์จากแฟนหนุ่มแล้วรีบขอตัวออกไป ซึ่งคราแรกแพรวก็อิดออดแต่ตนยืนยันว่าอยู่ได้เจ้าตัวจึงได้ยอมกลับเมื่อไม่มีอะไรทำน้ำฟ้าจึงนึกอยากจะแช่ตัวในอ่างเพื่อคลายความเมื่อยขบซักหน่อย คิดเช่นนั้นก็คว้าเอาเพียงผ้าขนหนูผืนขนาดกลางเข้าห้องน้ำ และทันทีที่ร่างกายแตะโดนน้ำกึ่งกลางกายก็แสบขึ้นมาจนต้องห่อปากส่งเสียงออกมา ก่อนจะหน้าแดงเมื่อนึกถึงที่มาแต่เพียงชั่วครู่อารมณ์เสียใจก็เข้ามาแทรก น้ำฟ้าถอนหายใจหนัก ๆ มือบางเอื้อมไปเปิดเพลงเผื่อจะสงบจิตใจที่ว้าวุ่นของเธอลงได้บาง ซึ่งเพลงที่ตนเปิดนั้นดังนั้นดังมากพอที่จะทำให้ไม่ได้ยินสียงเปิดประตูและไม่รู้ตัวเลยซักนิดว่าภายในห้องของเธอขนาดนี้มีบุคคลไม่ได้รับเชิญเข้ามาเสือที่แทรกตัวเข้ามาในห้องของน้ำฟ้าได้สำเร็จก็เดินสำรวจไปรอบ ๆ ก่อนจะได้ยินเสียงเพลงและเสียงฮัมเพลงเบา ๆ แว่วมาจากทางด้านในห้องนอนพลันใบหน้าหล่อเหลาก็กระตุกยิ้มอย่างพอใจกับเสียงใส ๆ ของเจ้าหล่อ
แปะ แปะ แปะ!“นี่หล่อน! เธอควรไปเรียนการแสดงนะ เกรดน่าจะสูงเชียว ตอแหลได้ใจฉันจริง จริง หึ! ”แพรวาที่มองดูอยู่นานอดใจไม่ไหวที่จะเข้าไปพูดกับนาเดียร์“นี่แก!’“หยุด! ถ้าเธอกล้าตบแฟนฉัน ไม่รับประกันนะว่าศพเธอจะสวยรึป่าว ”ฟาร์มที่เห็นสาวเจ้าง้างมือเตรียมตบแฟนสาวของตนก็เข้าไปบังร่างเธอไว้ทันทีก่อนจะพูดเสียงเหี้ยมขู่เจ้าตัวออกไป“กรี๊ด ไอ้พวกโง่!”นาเดียร์กระทืบเท้ากรีดร้องแหลมสูงก่อนจะเห็นซ้ายหันขวาก็เห็นแต่คนที่หัวเราะยิ้มขบขันให้ตนจึงรีบก้มคว้ากระเป๋าแล้วรีบเดินแกมวิ่งออกไปอย่างอับอาย“เสือ”“หื้ม ว่าไงครับ!”เมื่อขึ้นมาบนรถหรูน้ำฟ้าจึงเป็นฝ่ายเปิดบทสนทนาอย่างทนไม่ไหวที่เสือเอาแต่เงียบและตั้งหน้าตั้งตาขับรถไม่พูดไม่จา“เธอเป็นแฟน...”“อดีต! ช่างเถอะอย่าพูดถึงคนอื่นเลย”ทันทีที่รถจอดที่ลานจอดรถพิเศษของคนโดหรูของตน ร่างสูงรีบวาดเท้าลงจากรถอ้อมไปเปิดประตูให้ร่างบาง และเหมือนน้ำฟ้าจะโอ้เอ้ไม่ทันใจเขาแขนแกร่งจึงเข้าช้อนอุ้มร่างบางขึ้นในอ้อมแขน“ว๊าย คนบ้าทะทำอะไร”น้ำฟ้าที่ไม่ทันตั้งตัว มือวาดโอบกอดรอยลำคอหนาอย่างตกใจ“เธอช้าอ่ะ ฮื้ม”เสืออดที่จะก้มหน้าลงไปหอมฟัดแก้มหอมนุ่ม ของน้ำฟ้าไปมาอย
“เสือ เดี๋ยวสายแล้วหยุดก่อนคนบ้า! ฟ้าจะโกธรแล้วนะ”“ครับ ๆ พอแล้วครับ ม๊วฟ ฮื้ม”ก่อนที่จะก้าวออกจากห้องเสือฉุกคิดขึ้นได้ว่าข้าวของของหญิงสาวที่ตนให้ลูกน้องไปกวาดซื้อกลับมายังอยู่อีกห้องจึงจับจูงน้ำฟ้าให้เดินไปดูเผื่อมีของจะเอาไปที่มหาวิทยาลัยด้วยน้ำฟ้าเดินตามไปยังทิศทางที่เสือจับจูงอย่างงง ๆ ก่อนจะเบิกตากว้างวิ่งถลาเข้าไปจับดูข้าวของที่วางกองอยู่บนเตียง“มาอยู่นี้ได้ยังไงกัน ทุกชิ้นเลย เสือ”น้ำฟ้าเงยหน้าขึ้นมองเสือพร้อมกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยคำถาม“อื้ม ฉันว่ามันคงสำคัญกับเธอเลยตามไปซื้อมาเก็บไว้”เมื่อได้ฟังคำตอบน้ำฟ้าถึงกับน้ำตาซึม ถลาลงจากเตียงวิ่งไปกอดร่างหนาแน่น ก่อนจะผละแล้วเขย่งเข้าขึ้นจูบปลายคางหนา แล้วรั้งคอเสือให้ลงมารับจูบหวาน ๆ จากเธอเป็นการขอบคุณ“ขอบคุณนะคะ อื้ม อ๊า หือ”เสือปลดมือน้ำฟ้าออกจากคอก่อนจะก้มกระซิบชิดปากอิ่ม ส่งยิ้มกรุ่มกริ่มบาดใจน้ำฟ้าเป็นการทิ้งท้าย“พอก่อนคนดี เดี๋ยวไม่ได้ไปเรียนกันพอดี”สิ้นเสียงเขาเป็นน้ำฟ้าที่เขินอายเสียเอง หน้านวลแดงก่ำอย่างห้ามไม่ได้ ก่อนที่มือใหญ่จะคว้าฉวยข้อมือเล็กเดินประคองโอบเอวออกไปไม่หางณ มหาวิทยาลัยร่างสูงเจ้าของใบหน้าหล่อเ
“ครับคุณแม่!”“เจ้าตัวดี บอกมานะเอาลูกสาวเขาไปกกไว้ที่ไหน หน็อยเอาเงินฉันมาใช้หนี้ฉันหรอฮ่ะ! ลูกเขามีพ่อมีแม่นะ ถึงกับยอมเสีย 10 ล้านนี่! รีบพาเธอมาหาพ่อกับแม่เลยนะ แม่อยากเห็นหน้าลูกสะใภ้แล้วล่ะ ”“โธ่! คุณหญิง นึกว่าเรื่องอะไร ตกใจหมดเลย”เสือที่กำลังไล้นิ้วไปมาบนแขนกลมกลึงเนียนนุ่มของน้ำฟ้าที่หลับพริ้มอยู่บนตักแกร่งของตนยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี“ครับ ๆ ได้ครับคุณหญิง ไว้ว่าง ๆ ผมพาเข้าไปนะครับ”หลังวางสายเสืออดที่จะหัวเราะกับความตื่นเต้นของมารดาไม่ได้ ก่อนจะก้มลงไปสูดดมแก้มนุ่มใสหนัก ๆ พร้อมฟัดไปมาอย่างนึกหมั่นเขี้ยว“อื้อ อย่ากวน”น้ำฟ้ารู้สึกราวมีอะไรเปียกชื้นมายุ่มย่ามกับแก้มของตนจึงพลิกตัวไปอีกด้านก่อนจะยกมือขึ้นเกี่ยวกอดเอวสอบอย่างไม่รู้ตัว“อื้ม! กรอด ยัยแม่มดขนาดหลับยังก่อกวนฉันได้นะ ฮื้ม”เสือกำมือแน่นอย่างพยายามระงับอารมณ์ปวดตุบ ๆ ที่บริเวณกึ่งกลางกายแกร่ง ก่อนจะอดใจไม่ไหวก้มลงไปฟัดแก้มหนุ่มพักใหญ่ก่อนจะใช้ฟันคมงับกัดเบา ๆ อย่างหมั่นเขี้ยว…..“น้ำฟ้า ๆ ตื่นมากินข้าวก่อนเร็ว”“อื้ม อื้อ เมื่อยชะมัด”“มานี่เร็วเข้า”น้ำฟ้าวาดขาลงจากเตียงทั้งที่ไม่ลืมตา ก่อนที่จะปรือตาน้อย ๆ เ
เสือที่รู้สึกตัวตื่นมาในตอนสายของวัน ตาคมหรี่ลงเมื่อแสงสว่างที่เล็ดลอดผ่านผ้าม่านเข้ามาแยงเข้าตาคมอย่างจัง ก่อนที่ตาจะเสมองร่างบางที่ตนนอนกกกอดมาทั้งคืน พลันปากหนายกยิ้มขึ้นอย่าพอใจอดที่จะก้มลงไปหอมแก้มเนียนใสของสาวเจ้าไม่ได้“อื้อ จะนอน”น้ำฟ้าพลิกหลบหนวดแหลมที่ทิ้มหน้าตนไปอีกด้าน“น่ารักจริง ๆ”ก่อนจะอดใจไม่ไหวก้มลงไปไล่จูบตามลาดไหล่เนียนจนพอใจก็ ผละไปอาบน้ำชำระร่างกายให้สดชื่น เสร็จแล้วก็ออกไปห้องทำงานจัดการสั่งลูกน้องให้ไปสืบว่าน้ำฟ้ามีเรื่องจำเป็นอะไรต้องใช้เงินจนต้องเอาของออกมาขาย และมาทำงานเปลืองเนื้อเปลืองตัวนุ่งน้อยห่มน้อยที่ร้านของตน ซึ่งทำให้เขาโกธรเป็นอย่างมากแต่ก็เลือกที่จะใจเย็นที่สุดจะไม่ทำให้เธอต้องร้องไห้เสียใจกับการกระทำของตนอีกแล้ว และจะไม่ยอมให้เธอต้องห่างจากเขาแม้วินาทีเดียวตอนนี้เขารู้ใจตัวเองแล้วว่าขาดเธอไม่ได้ ‘ยัยน้ำฟ้า ยัยลูกเป็ดขี้เหร่ของเขา’ คิดถึงตรงนี้และย้อนคิดไปถึงจุดเริ่มต้นความสัมพันธ์ของเขาและเธอก็หัวเราะน้อย ๆ ออกมากับความตลกของโชคชะตาของเขาและเธอ“อื้อ ปวดชะมัด ซี๊ด”น้ำฟ้ารู้สึกร่างกายผ่านการใช้งานมาอย่างหนักราวกับโดนของหนักทุบเข้าที่เอวบางของเธออ
“ห๊ะ เธอเป็นเด็กนายไม่ใช่หรอไปทำอะไรตรงนั้นกันเล่า”อาร์ตได้แต่งุง ก่อนจะถูกผู้เป็นนายเรียกให้เข้าไปในห้องทำงาน“ไอ้อาร์ต เกิดอะไรขึ้นกันทำไมวันนี้ในร้านดูเสียงดังฮือฮายิ่งกว่าทุกวัน”“เอ่อมีพีอาร์มาใหม่ครับนาย”“อ๋อ คงแจ่มเลยละสิ”“อะเอ่อ”อาร์ตตะกุกตะกักจะให้ตอบว่าอะไรดีละ ถ้าตอบไปแล้วนายรู้ว่าเป็นใครคงไม่พ้นถูกกระทืบเป็นแน่เผลอ ๆ คงไม่แคล้วถูกไล่ออกเป็นแน่“มึงจะตะกุกตะกักทำไมว่ะ”“เอ่อ คือคุณน้ำฟ้าหนะครับนาย”“อะไรนั่นมันเมียกู”ก่อนที่จะฉุกคิดขึ้นมากรามแกรงก็บดกันแน่น หน้าตึงขึ้นมาทันที“มึงอย่าบอกนะว่าน้ำฟ้าคือพีอาร์คนใหม่”“คะครับ”“แม่งหาเรื่อง ไปเลยมึงไปบอกพี่พนาทำยังไงก็ได้ห้ามให้ใครหน้าไหนจับตัวเมียกู ”“ครับ ๆ”คล้อยหลังลูกน้องเสือก็สืบเข้าไปยังกระจกเพื่อมองหาแม่ตัวดี พลันสายตากวาดไปเห็นร่างเย้ายวนที่สวมใส่ชุดทั้งรัดแน่น ทั้งสั้นจู๋ กำลังวาดลวดลายยั่ยยวนกลางเวที มือแกร่งกำแน่น กรามแกร่งถูกบดจนขึ้นเป็นสันนูน“แม่ตัวดี โดนแน่! กล้าไปเต้นยั่วยวนผู้ชายอื่นถามผัวแบบเขารึยัง ให้ตายเถอะ! พ่อจะจับล่อจนฟ้าเหลืองให้ไม่ไปเที่ยวเร่เปิดเนื้อโชว์หนังให้ใครต่อใครได้เห็นอีก ฮึ่ย!”อาร์ตอด
“วันนี้น้ำฟ้าไปไหนมาบ้าง”วัชรพลนั่งยกเหล้าขึ้นดื่มตั้งแต่หัววัน ก่อนจะถามถึงข่าวน้ำฟ้าจากลูกน้องที่ตนนั้นให้ตามเฝ้า หลังจากวันที่ตนหักหายน้ำใจของเธอวันนั้นเขาก็ไม่สามารถข่มตาหลับอย่างสนิทได้เลย หลับตาทีไรเห็นแต่ภาพใบหน้าที่อาบชุ่มไปด้วยน้ำตาและเนื้อตัวที่สั่นเทาราวกับลูกนกของเจ้าตัว และแม้แต่ที่มหาลัยจากที่แต่ก่อนจะถูกสายตากลมโตของเจ้าหล่อนเฝ้ามองวันนี้กลับเมินกันเสียได้ มันน่าน้อยใจนัก พอได้กันแล้วก็คิดจะทิ้งกันรึไงยัยแม่มด“คุณน้ำฟ้าหลังแยกจากเพื่อนเธอก็ไปห้างครับเห็นหอบของเข้าไปร้านรับจำนำของแบรนด์เนมครับ”“ฮึ ร้านจำนำของแบรนด์เนมหรอ ” วัชรพลขมวดคิ้วมุ่น น้ำฟ้าไปร้านจำนำ ไปทำไมกันเมื่อเห็นเจ้านายหนุ่มขมวดคิ้วสงสัยจึงไม่รอช้า รีบรายงานต่อทันที“เจ้าของร้านบอกว่า เจ้าของต้องการขายเพราะเดือดร้อนเรื่องเงินครับ”“เดือดร้อนเรื่องเงิน”เมื่อได้รู้ในสิ่งที่ร่างบางทำก็สะบัดมือเบา ๆ เป็นการบอกลูกน้องว่าเขานั้นต้องการอยากอยู่คนเดียว น้ำฟ้าเดือดร้อนเรื่องเงินจนต้องเอาข้าวของออกมาขายเลยหรอ“เดี๋ยวรวิชช์ ไปซื้อของที่น้ำฟ้าเอาไปขายมาไว้ให้หมด”“เอ่อ ครับนายน้อย”“หึ! มีผัวรวยขนาดนี้ทำไมเจ้าตัวไ
ณ ผับ Lสองสาวสวมใส่ชุดนักศึกษารัดรูป ทรวดทรงองค์เอวเย้ายวน ใบหน้าหวานปนเซ็กซี่สวมแว่นดำเดินอยู่ด้านหน้าของร้านก่อนแพรวาจะเป็นฝ่ายกดโทรหาแฟนหนุ่มอย่างฟาร์มให้ออกมาหาตน งานนี้คงต้องพึ่งเขาแล้วล่ะก่อนที่แพรวาจะไม่ลืมกำชับว่าห้ามบอกเล้าเรืองนี้ให้เพื่อนเขาคนอื่น ๆ ฟังอย่างเด็ดขาด“นี่มันเรื่องอะไรกัน”ฟาร์มเมื่อมาถึงก็เอ่ยถามแฟนสาวอย่างงง ๆ“เอ่อ คือพอดีน้ำฟ้าเดือดร้อนมีเรื่องจำเป็นต้องใช้เงินหนะเธอ ซึ่งมันจำนวนเยอะมาก ๆ”แพรวาตรงเข้ากอดแขนแฟนหนุ่มก่อนจะพูดถึงเหตุผลที่เธอเรียกเขามาที่นี่“ก็นึกว่าเรื่องอะไร เรื่องนี้บอกเราก็ได้จะเท่าไหร่กัน”แฟนสาวตนนี่ก็ทำคล้ายไม่รู้รึเช่นไรว่าเขาเป็นถึงลูกชายเพียงคนเดียวของแม่เลี้ยงเมืองเหนือพิณนาราเชียวนะ“10 ล้าน! หนะฟาร์ม”“ห๊ะ! สะสิบล้าน”ฟาร์มตกใจกับจำนวนที่มากถึงสิบล้านบ้านนี่เจ้าหล่อนจะเอาเงินไปทำอะไรมากมายถึงเพียงนั้นกันเล่า สิบล้านนั่นน้อยที่ไหนกัน“แล้วเธอจะเอาไปทำอะไรตั้งมากมายขนาดนั้นกัน เรามีไม่ถึงอ่ะ ช่วยได้เต็มที่แค่หนึ่งล้านนะ”“ไม่เป็นไรฟาร์มขอบใจนะ แค่ฟาร์มช่วยเราเข้าทำงานที่นี่ได้ก็พอ”“นี่! อย่าบอกนะว่าจะมาเป็นเด็กร้านไอ้เสือ ถ้างั
น้ำฟ้าคิดไม่ตกว่าเงินมากมายถึง 10 ล้านบาทนั้นจะหาจากที่ไหนได้ในเวลาเพียง 1 เดือน ได้แต่นั่งทอดถอนหายใจไปมาอย่างท้อแท้ก่อนจะลุกทยอยขนเอาข้าวของเครื่องประดับที่มีอยู่ออกมาเพื่อจะนำไปขายในวันพรุ่งนี้“น้ำฟ้ากลับมารึยัง”“มาแล้วครับนายน้อย แต่ท่าทางดูไม่สู้ดีนัก”พนาไม่รู้ว่าตนนั้นจะรายงานเกินหน้าที่ไปมากรึไม่แต่ด้วยท่าทางหมดอาลัยตายอยากเศร้าสร้อยของเธอที่ฟังจากลูกน้องรายงานมานั้นก็ทำให้นึกสงสารไม่ได้“เป็นอะไร!”วัชรพลเมื่อได้ฟังรายงานจากลูกน้องก็นึกเป็นห่วงน้ำฟ้าขึ้นมาจึงกดต่อสายหาแม่คนเจ้าน้ำตาที่ก่อกวนจิตใจตนจนไม่เป็นอันทำอะไรมาทั้งวัน แต่กลับต้องหงุดหงิดจนหัวเสียเมื่อพบว่าเจ้าตัวนั้นคงบล็อกเบอร์ตนซะแล้ว เมื่อเปลี่ยนมากดเปลี่ยนเข้าโซเชียลทันที ก่อนจะกดทักทั้งไลน์ ไอจี เฟสบุ๊ค“ให้ตายเถอะ! น้ำฟ้าจะเอาอย่างนี้ใช่มั๊ย เหอะใครสนใจเธอกัน”เสือขว้างปาโทรศัพท์ไปที่โซฟาตัวยาวอย่างอารมณ์เสีย วันนี้ไม่มีอะไรได้ดั่งใจเลยสักอย่างสินะ เมื่อทนความหงุดหงิดงุ่นง่านไม่ไหวอีกต่อไปจึงตรงไปคว้าเหล้ายกกรอกเข้าปากเพื่อหวังจะช่วยดับอารมณ์โมโหของตนลงได้บ้าง“เอิ๊ก น้ำฟ้า! ขอโทษ ยัยบ้าได้ฉันแล้วจะทิ้งรึไงกัน
เสียงโทรศัพท์ที่แผดเสียงดังนับสิบรอบได้ในที่สุดก็แน่นิ่งไป ส่วนผู้เป็นเจ้าของนั่นนอนนิ่งน้ำตาไหลแช่น้ำอุ่นเพื่อบรรเทาอาการเมื่อขบของร่างกายอยู่ในเวลานี้ จนน้ำฟ้ารู้สึกว่าร่างกายเริ่มทุเลาความเมื่อยขบลงบ้างแล้วจึงลุกพยุงกายออกจากอ่างจากุชชี่หากแต่แรงสะอื้นน้อย ๆ ยังคงมีอยู่ ก่อนจะกระแทกลมหายใจหนัก ๆ ออกมาพอหัวโล่งทีไรความคิดกลับหวนไปนึกถึงเขาทุกทีสินะ! น้ำฟ้าคนโง่นับจากวันนี้จะไม่ขอยุ่งเกี่ยวด้วยอีกต่อไป ในเมื่อไม่เห็นค่ากันงั้นก็สู้ถอยกลับมารักตัวเองไม่ดีกว่าหรือ หึ! ปากบางเหยียดยิ้มอย่างนึกสมเพชตนเองเป็นยังไงล่ะความรักที่ไขว้คว้าหา เจ็บดีมั๊ยละน้ำฟ้า! วันนี้โง่ให้พอ! เท้าก้าวเดินตรงไปยังตู้เสื้อผ้าวันนี้น้ำฟ้านึกอยากกลับบ้านขึ้นมาไม่อยากอยู่ในห้องคนเดียวในตอนนี้และไม่อยากรบกวนเพื่อนอย่างแพรววาจึงเลือกที่จะกลับบ้านไปหาบิดามารดาเสียดีกว่า มือที่กำลังรูดไม้แขวนเสื้อเพื่อหาเสื้อตัวโปรดอยู่นั้นพลันชะงักกึก! เมื่อสายตาปะทะกับเสื้อยืดและเสื้อเชิ้ตของวัชรพลอยู่สองสามตัว มือเรียวละจากเสื้อตัวโปรดเปลี่ยนไปกระชากดึงเสื้อผ้าของ วัชรพลออกมาแทน ก่อนจะเดินไปกวาดเอาน้ำหอมและบรรดาข้าวของ